ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΝ ΚΕΝΤΡΟΝ ΠΟΝΤΙΑΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ Η ΑΘΗΝΙΩΤΙΣΣΑ

 Το «Χιλιάρμενο» και το «Ποθούμενο» 2020: Ήττα ή δόξα για την Ελλάδα; Το πεπρωμένο είναι η δόξα  Τα γεγονότα ξεκίνησαν. Στήνονται και τα τελευταία πιόνια στην σκακιέρα της Μεσογείου μ’ έπαθλο την βασίλισσα Ελλάδα. Το «χιλιάρμενο» συγκεντρώνεται, οι εμπλεκόμενες μεσογειακές και μη χώρες γίνονται περισσότερες, τα τρία «Κ» (Κύπρος, Καστελόριζο, Κρήτη) παίρνουν φωτιά και το «ρέμπελο» ακονίζει τα γιαταγάνια του, πιστό στις παραδόσεις του. Όλα είναι έτοιμα. Η Ελλάς απομονωμένη και απονευρωμένη περιμένει. Τι περιμένει; Οι αρχηγοί όλων των τομέων του συγκροτήματος που λέγεται «Ελλάς» περιμένουν να δικαιωθούν οι αντεθνικοί, οι άνανδροι και δόλιοι αγώνες του...   Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης  περισσότερα » TheSecretRealTruth   ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ ΕΝΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ...  ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΡΟΣ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ στο ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ... *με απώτερο σκοπό να κάνουν δώρο στην Τουρκία οι σύμμαχοί μας * Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και οι Γερμανοί

Εκτός εαυτού ο Οικουμενικός Πατριάρχης Tweet Share 0 +1 Email Βαρθολομαίος: Ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν μπορεί να κρύψει την οργή του για τις πανορθόδοξες αντιδράσεις που δέχεται εξ αιτίας της εκ μέρους του ανακήρυξης των σχισματικών της Ουκρανίας σε «Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Ουκρανίας» και για τις αντιλήψεις του περί του Πρωτείου. Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου Στην επιστολή, την οποία ανέγνωσε δημοσία την 11η Ιουνίου 2019 στο τέλος της Συνοδικής Θείας Λειτουργίας, ο απεσταλμένος του στη Λευκωσία για τη θρονική εορτή της Εκκλησίας της Κύπρου, Μητροπολίτης Γαλλίας Εμμανουήλ το ξέσπασμα της οργής του είναι φανερό. Στην επιστολή του δεν ομιλεί για την εορτάζουσα μαρτυρική Εκκλησία της Κύπρου, στην οποία απευθύνεται, ούτε για την προσφορά της στην Ορθοδοξία και στο Έθνος. Αναλύεται κυρίως σε ύμνους προς την Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης, με ένα αλαζονικό ύφος που και για τον κ. Βαρθολομαίο είναι πρωτοφανές, οι δε υπ

Ακαινοτομητος Εκκλησία Κατακομβων Ο ΔΟΚΩΝ ΕΣΤΑΝΑΙ ΒΛΕΠΕΤΩ ΜΗ ΠΕΣΗ (ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΠΟΥΔΑΙΟΣ ΚΑΙ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΒΛΕΠΕΙ ΩΣ ΠΕΠΤΩΚΟΤΑΣ ΑΣ ΚΥΤΤΑΞΗ ΜΗΠΩΣΙ ΠΕΣΗ Ο ΙΔΙΟΣ) ΕΠΙΚΑΙΡΑ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΝ ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗΝ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ) Ο ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩΝ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗΝ ΟΠΟΥ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΕΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ (ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΣΤΩ ΤΥΠΙΚΗΝ ΑΔΕΙΑΝ ΤΟΥ ΕΚΕΙ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΟΥ) ΜΟΥ ΕΤΗΛΕΦΩΝΗΣΕ ΑΠΟ ΑΠΟΚΡΥΨΙΝ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ) ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΟΛΩΣ ΠΕΡΙΕΡΓΩΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ" (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΟΥ ΠΗ ΕΝΑ ΕΥΛΟΓΕΙΤΕ, ΔΙΟΤΙ ΜΕ ΘΕΩΡΕΙ ΠΛΕΟΝ ΛΑΙΚΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ, ΔΗΛΑΔΗ ΜΕ ΑΦΩΡΙΣΕ ΚΑΤ ΑΠΑΙΤΗΣΙΝ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΤΩΝ ΔΥΟ ΛΑΙΚΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΤΟΥ) ΚΑΙ ΑΜΕΣΩΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΩ, ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΩ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΟΝΗΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙ ... ΠΑΡΑΞΕΝΕΥΤΗΚΑ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΝΩ ΕΞΕΦΡΑΣΑ ΤΗΝ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ: Ο Άγιος Σπυρίδωνας γιορτάζει αύριο Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου 2018. Ανήκει στην ιερή φάλαγγα των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας των πρώτων αιώνων. Γεννήθηκε το 270 μ.Χ. και έζησε στα χρόνια του Μ. Κωνσταντίνου (306 – 337) και του γιου του Κωνστάντιου (337 – 361). Γενέθλια πατρίδα του ο Άγιος Σπυρίδων είχε όχι την Τριμυθούντα της Κύπρου, όπως γράφουν πολλοί και που σήμερα είναι ένα μικρό χωριό με το όνομα Τρεμετουσία, αλλά την γειτονική της κωμόπολη Άσσια. Αυτό μας λέγει ο Άγιος Τριφύλλιος, πρώτος Επίσκοπος της Λευκωσίας και μαθητής του Αγίου Σπυρίδωνος. «Ούτος ουν ο Άγιος Σπυρίδων αγροίκος μεν ην ειπείν κατά την ανατροφήν, εν χωρίω Ασκία καλουμένω γεννηθείς εις την Κυπρίων επαρχίαν». Το χωριό Ασκία (πιο σωστά Άσκια) είναι η γνωστή κωμόπολη της Άσσιας, που είναι κοντά στην Τριμυθούντα. «Αγροίκος» σημαίνει άνθρωπος απλοϊκός, άνθρωπος που δεν σπούδασε, δεν έμαθε να γράφει και να διαβάζει καλά. Άνθρωπος, όπως λέμε εμείς σήμερα του βουνού και του κάμπου

Άγιος Μηνάς ο μεγαλομάρτυρας Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες. Ωστόσο, το ειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, δεν κατάφερε να σκληρύνει την καρδιά του η οποία, όταν ήλθε η στιγμή, σκίρτησε ακούγοντας την φωνή του «ετάζοντος καρδίας και νεφρούς» (Ψλμ.7,10) Θεού και έτσι ο, έφηβος ακόμη, Μηνάς έγινε χριστιανός. Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στον Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό την διοίκηση του Αργυρίσκου. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Μηνάς διακρίθηκε και για την φρόνησή του αλλά και για το ανδρείο του φρόνημα και γι’ αυτό έχαιρε εκτιμήσεως στο κύκλο των στρατιωτικών. Δυστυχώς όμως, τρεις αιώνες μετά την έλευση του Χριστού και ο παλαιός κόσμος ακόμη δεν ήθελε να δεχθεί το λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως, παραμένοντας αυτάρεσκα, εγωιστικά και αυτοκαταστροφικά προσκολλημένος στη φθορά και το σκοτάδι. Οι αυτοκράτορ