ΚΟΡΟΝΟΙΟΣ, ΠΕΡΙ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΠΟΙΜΕΝΩΝ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ
Τοῦ Ἀδαμάντιου Τσακίρογλου Βλέποντας τὶς ἀποφάσεις καὶ τὶς πράξεις τῶν σημερινῶν ἐπισκόπων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μᾶς ἔρχονται στὸ μυαλὸ τὰ παρακάτω εὐαγγελικὰ χωρία: «Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· Ὁ μισθωτὸς δὲ …θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα» (Ἰω. 10, 11-13)· «Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ» (Ἰω. 3,20) καὶ «ὁ ἀγαθοποιῶν ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν· ὁ κακοποιῶν οὐχ ἑώρακε τὸν Θεό» (Γ΄ Ἰω. 1, 11). Πόσο «καλοὶ ποιμένες» εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, πόσο θυσιάζουν «τὴν ψυχὴν αὐτῶν ὑπὲρ τῶν προβάτων», ὅταν «θεωροῦν ἐρχόμενον τὸν λύκον» τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἀφήνουν μόνα τους «τὰ πρόβατα καὶ ἀπο-φεύγουν» νὰ τὰ ἁρπάξουν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ λύκου; Πόσο «καλοὶ ποιμένες» εἶναι οἱ ἐπίσκοποι, ὅταν βλέπουν τὰ ποίμνια νὰ λοιμοκτονοῦν, στερούμενα τοῦ «Σώματος καὶ αἵματος Χριστοῦ» καὶ τῶν ἄλλων σωστικῶν μυστηρίων καὶ ἀντὶ νὰ ἀπαιτήσουν ...