ΟΜΟΦΩΝΙΑ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΚΡΙΣΙΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ (ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΓΡΑΦΗ ΤΟ 2002)

ΟΜΟΦΩΝΙΑ-ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ-ΚΡΙΣΙΣ ΣΥΝΟΔΙΚΟΤΗΤΟΣ Τά τελευταῖα ἔτη τονίζονται μετ᾿ ἐμφάσεως τά θέματα "῾Ομοφωνία, Πλειοψηφία, Συνοδικότης", ὅπως ἡ "Πράξις - ᾿Απόφασις" εἶναι "ὁμόφωνος ῾Ιεροσυνοδική"!. ῎Ετσι τήν 19.11.02, , ἐνῶ κατά τό πλεῖστον ἐπί συνόλου 10 ᾿Αρχιερέων συγκεντρώνονται οἱ πέντε, ἀποκλειομένων τῶν λοιπῶν διά τόν α' ἤ β' λόγον, καί ἐνῶ ὑποβάλλονται Καταγγελίαι καί ᾿Ενστάσεις, οἱ πέντε ἀπορρίπτουν ἀνεξετάστως τά πάντα καί ὡς νά ἀποτελοῦν διοικητικόν συμβούλιον κάποιου κοσμικοῦ σωματείου, μέ ὁριακήν πλειοψηφίαν (θεωρουμένης τῆς ψήφου τοῦ πρώτου ὡς διπλῆς) ἐκδίδουν "Πρᾶξιν - ᾿Απόφασιν", μέ τήν ὁποίαν "ἐπικυρώνουν" μίαν συνωμοτικήν ληστρικήν ἀπόφασιν τοῦ Μακαριωτάτου, σύμφωνα μέ τήν ὁποίαν "῾Ομόφωνον (!!!)᾿Απόφασιν" ἡ ἐλαχιστότης μου ὤφειλον νά συμμορφωθῶ καί νά ὑπακούσω, νά ἐγκαταλείψω τήν ἀνθοῦσα ἐνορία τοῦ ῾Αγίου Δημητρίου, διότι ἔπρεπε ....καί αὐτή νά ἐλέγχεται ἀπό τόν Παλαιοημερολογιτικό Οἰκουμενισμό, διά νά προχωρήσουν τά σχέδια του πιό εὔκολα, ἐνῶ ἔτσι ἐνοριακῶς ἀπομονώνεται ὁ Μεσογαίας, ὁ ὁποῖος φέρει ...ἐμπόδια. ᾿Αλλοίμονον, ὅμως, ἄν ἕνας ᾿Επίσκοπος ὑπό τό πρόσχημα τῆς ὑπακοῆς ἤ τῆς ἑνότητος ἤ τῆς ἀγάπης ἐπρόδιδε τόσον εὔκολα τόν ἑαυτόν του ὡς ᾿Επίσκοπον καί κατόπιν καί τό πιστόν πλήρωμα τῆς ἐνορίας, ὅπου διακονεῖ. Στήν κυριολεξία θά ἀπεδεικνύετο ἀνάξιος τῆς ἀποστολῆς του καί θά καθίστατο συνεργός καί ἐνθαρρυντής τῆς ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἐν προκειμένω συνωμοσίας καί προωθητής τῶν σχεδίων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ᾿Εν προκειμένω ὅμως οὔτε "ὁμόφωνος", οὔτε "πλειοψηφική" εἶναι αὐτή ἠ "Πράξις - ᾿Απόφασις" τῆς 19-1-02, ἀλλά μόνον συνωμοτική, πεπλανημένη καί ὑστερόβουλος καί ἀφ᾿ ἑαυτῆς βδελυκτή, ἀπόφασις ἑνός ἀκόμη συνεδρίου ματαιότητος. Πρός ἀποφυγήν παρεξηγήσεως ὅλων τῶν ἀνωτέρω σημειοῦνται μετ᾿ ἰδιαιτέρας ἐμφάσεως καί τά κάτωθι: α) Πράγματι ὁ Συνοδικός θεσμός εἶναι ὁ πρῶτος καί ὐπέρτατος ᾿Εκκλησιαστικός ῾Ιερός θεσμός, μέ τόν ὀποῖο διοικεῖται ἠ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ. ῞Ομως δέν πρέπει νά ἐκφεύγη οὐδενός τῆς προσοχῆς, ὅτι ἐνῶ ἔχουμε μίαν ἀγίαν ᾿Αποστολικήν Σύνοδον καί ἐπτά ῾Αγίας Οἰκουμενικάς Συνόδους, ἔχουμε καί ἀναριθμήτους ᾿Αντικανονικάς, κακοδόξους καί ληστρικάς "Συνόδους", αἱ ὁποῖαι διεκδίκησαν καί αὐταί σεβασμόν καί ὑπακοἠν εἰς τάς κακοδόξους, ἀδίκους, ληστρικάς καί ἐκκλησιομάχους ἀποφάσεις των! Προσοχή, ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας! Διά νά ἀναγνωρίζεται μία Σύνοδος ᾿Επισκόπων ὡς ῾Ιερά καί ῾Αγία Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἀπαιτῆ, ἀλλά καί νά ὑποχρεούμεθα ὁπωσδήποτε σεβασμόν καί ὑπακοήν εἰς τάς ἀποφάσεις της, πρέπει: α) Νά συγκαλῆται Κανονικά (ὅπως ὁρίζουν οἱ ῾Ιεροί Κανόνες), β) Νά προσέρχωνται ὅλοι οἱ δυνάμενοι νά προσέλθουν ᾿Αρχιερεῖς, οἱ δέ ἀπουσιάζοντες νά αἰτολογοῦν τήν ἀπουσίαν των δι᾿ εὐλόγων πραγματικῶν λόγων. γ) Νά γνωρίζουν τά θέματα τῆς Συνόδου, καί νά τούς δίδεται "εὔλογος χρόνος διάπροετοιμασίαν τῶν θεμάτων. δ) Νά εἶναι ἴσοι ὅλοι οἱ ᾿Επίσκοποι, ἀλλά καί ὁ Πρῶτος νά εἶναι "ὁ πρῶτος μεταξύ ἴσων", ε) Νά ὑπάρχη ἐλευθερία λόγου καί ἀληθής πληροφόρησις, στ) Νά ἔχουν προσωπικήν γνώμην οἱ ᾿Αρχιερεῖς καί νά μήν παρασύρωνται ἀπό νοσηρήν ἀγάπην, ἤ ψευδοϋπακοήν, ἤ ἰδοτέλειες κλπ. καί ζ) ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος νά καταλήξη εἰς μίαν ἀπόφασιν κατά τό "ἔδοξε τῷ ἀγίῳ πνεύματι καί ἡμῖν". Οὐδεμία ἐκ τῶν ἀνωτέρω προὑποθέσεων συνέτρεχεν διά τήν Κανονικήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 19-11-02, ἡ δέ "ἀπόφασις" τοῦ Μακαριωτάτου (Α.Π. 1347/14-11-02), ὅπως καί ἡ "Πράξις - ᾿Απόφασις" τῆς "ἐκτάκτου ῾Ιεραρχίας" τῆς 19-11-2002, μόνον κατά τό "ἔδοξε τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι" δέν ἐλήφθησαν, διότι αὗται ἦσαν "ἀποφάσεις σκοπιμότητος" ὑπαγορευθεῖσαι ἀποκλειστικά ὑπό τῶν ξένων Κέντρων, τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου καί μέ ἕνα λόγο ἀπό τόν παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν. β) ῞Οσον ἀφορᾶ τήν "πλειοψηφία" ἐν ταῖς ῾Ιεραῖς Συνόδοις, αὕτη εἶναι ἄγνωστος ἐν τῇ ᾿Ορθοδοξίᾳ. Κριτήριον Κανονικότητος, ᾿Ορθοδοξίας καί δικαίου μιᾶς Συνοδικῆς ἀποφάσεως δέν εἶναι οὔτε ἡ "πλειοψηφία", οὔτε ἡ "μειοψηφία", ἀλλά οὔτε καί αὐτή ἡ "ὁμοφωνία", διότι ὑπῆρξαν καί κακόδοξοι καί ληστρικαί ἀποφάσεις πού ἐξεδόθησαν "ὁμόφωνα" ἐν τῷ πονηρῶ. Εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν αἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται καί κρίνονται μέ τά κριτήρια τῆς Κανονικότητος, τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ δικαίου. Οὐδείς Κανών προβλέπει ἤ κατοχυρώνει ὁποιανδήποτε πλειοψηφίαν ἤ κἄν ὁμοφωνίαν ἔξω ἀπό τά ἀνωτέρω. ῞Οσοι ὑστερόβουλα ἐπικαλοῦνται, ὅπως καί τό ὑπό κρίσιν ἔγγραφον, τήν πλειοψηφία στηριζόμενοι εἰς τόν ΣΤ' Κανόνα τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου σφάλλουν. Διότι ὁ Κανών ἀναφέρεται εἰς τήν ἐκλογήν ᾿Επισκόπων καί καταλήγει: "᾿Εάν μέντοι τῇ κοινῇ πάντων ψήφῳ, εὐλόγω οὔση, καί κατά Κανόνα ἐκκλησιαστικόν, δύο ἤ τρεῖς, δι᾿ οἰκείαν φιλονεικίαν ἀντιλέγουσι, κρατείτω ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος", πού σημαίνει: ᾿Εάν ἐκλεγῆ ὑπό μιᾶς Συνόδου, σύμφωνα πάντοτε μέ τούς ᾿Εκκλησιαστικούς Κανόνας ἕνας ἀνεπίληπτος Κληρικός εἰς᾿Επίσκοπον, παρά ταῦτα ὅμως εὑρεθοῦν δύο ἤ τρεῖς ᾿Επίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἀδικαιολογήτως ἤ καί διά λόγους φιλονείκους, δηλαδή ἐκ προσωπικοῦ πάθους διαφωνοῦν χωρίς λόγον, αὐτοί οἱ κακοπροαίρετοι καί μικροπρεπεῖς ἐπίσκοποι νά μήν λαμβάνονται ὑπ᾿ ὄψιν. Νά ἀγνοῆται δηλαδή ἡ κακή διαφωνία τους, διότι εἶναι διαφωνία πρός αὐτό τό ῞Αγιον Πνεῦμα, καί ἔτσι νά ἰσχύη ἀπόλυτα ἡ Κανονική καί καλή ψῆφος τῶν περισσοτέρων. Μόνον εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν ἔχομεν πλειοψηφίαν, νοουμένης ταύτης οὐχί κατά τήν σχετικήν ἀπόλυτον πλειοψηφίαν, ὡς προβλέπουν τά Καταστατικά τῶν Συμβουλίων(!), ἀλλά κατά τήν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι κανονικήν ψῆφον τῶν πολλῶν. Προσοχή, κριτήριον μοναδικόν καί ἀπόλυτον εἰς τάς Κανονικάς καί ᾿Ορθοδόξους Συνόδους καί τάς ἀποφάσεις των εἶναι τό ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ καί ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ αὐτῶν. ᾿Αντιθέτως κἄν σύμπασα ἡ Σύνοδος ἀποδέχεται καί κηρύσσει ὁμόφωνα κάτι τό ἀντικανονικόν καί κακόδοξον δέν ὑπολογίζεται, ἐνῶ λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν ἡ διαφορετική γνώμη, ἔστω καί ΕΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ, ἐάν αὕτη εἶναι σύμφωνη τῇ διηνεκεῖ πράξει τῆς ᾿Εκκλησίας καί διαφυλάσσεται δι᾿ αὐτῆς ἡ Κανονικότητα καί ἡ ᾿Αλήθεια. ῾Ο ἰσχυρισμός τοῦ ἐγγράφου, καθ᾿ ὅν: "ἐπειδή αἱ ᾿Αποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν κατά τήν παγίαν ἀρχήν "ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος κρατείτω", εἶναι ἅπαντες οἱ ᾿Αρχιερεῖς ὑποχρεωμένοι νά σέβωνται καί νά τηροῦν αὐτάς τάς ἀποφάσεις ἀκόμη καί ἄν προσωπικῶς διαφωνοῦν"(!), καί ἐπομένως δέν λαμβάνονται ὑπ᾿ ὄψιν οὔτε διαφωνίαι, οὔτε ἐνστάσεις, οὔτε παρεμβάσεις, οὔτε δευτέρα γνώμη!, διότι ὅλα αὐτά βάσει ἀλλοτρίων σχεδίων καί σκοπῶν "τελικῶς τά δέχεται ἤ τά ἀπορρίπτει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος", εἶναι, καθ᾿ ἡμᾶς, κακόδοξος καί παπικός, εἶναι δηλαδή ἐκ τοῦ πονηροῦ. ῾Ημεῖς, κἄν μυρίας πλειοψηφίας ἔχει μία τοιαύτη Σύνοδος. λέγομεν ΟΧΙ εἰς ὅλα αὐτά. ῾Ωστόσον, ὅμως, ὁ συντάκτης τοῦ ἐγγράφου τούτου ἐν τῇ κακῇ του προθέσει ἀπεκάλυψε πλήρως πῶς λειτουργεῖ ὅλα αὐτά τά χρόνια ὁ Συνοδικός θεσμός καί ἐπομένως ἐπιβεβαίωσε τήν ἀλήθεια, ὅτι δέν λειτουργοῦν αἱ ᾿Επισκοπικαί συνεδριάσεις ὡς Κανονικαί ᾿Ορθόδοξοι Σύνοδοι, ἀλλά ὡς ὄργανον τοῦ "πρώτου" καί κατ᾿ ἐπέκτασιν ὄργανον τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου καί τῶν ξένων Κέντρων. Διά τοῦτο, κατά τά τελευταῖα ἔτη, δέν ἔχομεν δυστυχῶς νά ἐπιδείξωμεν ἔστω καί μίαν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀπόφασιν. Μόνον ληστρικαί - ἀντικανονικαί ἀποφάσεις βγαίνουν, αἱ ὁποῖαι μόνον τήν βαθεῖαν κρίσιν Συνοδικότητος ἀποκαλύπτουν.