ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΙΚΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

  ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΘΕΣΙΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ ΚΑΙ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ Ἱεραποστολικόν, Ἑποικοδομητικόν καί Ἀντιαιρετικόν φυλλάδιον. ᾿Αριθμ. Φύλλου 304 - ΜΑΙΟΣ 1997 ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ᾿Επιστολή τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Χ. Γκουτζίδη πρός τήν ᾿Εφημερίδα τῆς Λαρίσης "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", εἰς ἀπάντησιν ἄρθρου τῆς " ᾿Επιτροπῆς τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ Εὐαγγελιστρίας ΓΟΧ" Λαρίσης δημοσιευθέντος τήν 27-4-97. Σημείωσις Πνευματικῶν Θησαυρισμάτων Εἶναι λυπηρόν. Οἱ πέντε ἐκπεσόντες ᾿Αρχιερεῖς εἶπον καί διεκήρυξαν, ὅτι ἀγωνίζονται διά τήν ᾿Ορθοδοξίαν. ᾿Εμεῖς βέβαια ποτέ δέν πιστεύσαμε, ὅτι ὁ ἀγώνας των ἦταν ἀγώνας διά τήν ᾿Ορθοδοξίαν, διότι, ξέραμε πολύ καλά, ὅτι ὁ "ἀγώνας" των ἦταν καί εἶναι διά τήν κατάληψι τῆς ἐξουσίας, διά τήν ὑπαγωγή τῶν Μοναστηριῶν ὑπό τήν κυριαρχία τοῦ πρώην Μητροπ. ᾿Αττικῆς κ. Ματθαίου, διά τήν ἀνατροπήν τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου

 https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi81DwCalRLRQMHmC-_oyfnmCqRZI04fwkKJ1iCU1XCB-SreICljaBbVSte2XMKp7KpWpJlDGNOtSHwhbUbtA2PXskxya0UROKNYgaV_l3OSJDB-twS37a6HEWml1IQdblYl0IOc2euIO_uyeEWy7l5aBfBZn5kHxgtw_sYEsRS_I2lES2zs05fbliT=s753    

  Η ΠΕΡΙ ΚΤΙΣΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΧΑΡΙΤΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ ΚΑΙ Η ΠΕΡΙ ΑΚΤΙΣΤΩΝ ΘΕΙΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και της ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του (actus purus) και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την φύση και τον άνθρωπο δια των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες. Οπότε η Χάρη του Θεού δια της οποίας αγιάζεται ο άνθρωπος θεωρείται ως κτιστή ενέργεια. Αλλά έτσι δεν μπορεί να αγιασθεί. Αυτην την περί κτιστων θείων ἐνεργειών κακόδοξον διδασκαλίαν επεχείρησαν οι παπικοί μέσω τοῦ Βαρλαάμ να επιβάλουν και εις τους Ορθοδόξους, ηδη από τον 14ον αιώνα, ἀλλά την ἀντιμετ

  Ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι τό πιό βαρύ ἁμάρτημα, τό ὁποῖο κωλύει ὁριστικά καί ἀμετάκλητα τήν Ἱερωσύνη (καί φυσικά σέ κανένα ὁμοφυλόφιλο ἡ Ἐκκλησία δέν ἐπιτρέπει νά ἀναρριχηθεῖ στήν ἱερωσύνη, ἔστω καί ἄν ἔχει σταματήσει τήν ἁμαρτία πρό χρόνων). Ὁ Μέγας Βασίλειος θεωρεῖ τήν ἀρσενοκοιτία ἤ τό λεσβιασμό ὡς κτηνῶδες ἁμάρτημα «Ἀρρενοφθόροι καί ζωοφθόροι τῆς αὐτῆς καταδίκης εἰσίν ἠξιωμένοι» (Ζ΄ Κανών Μ. Βασιλείου). Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης χαρακτηρίζει τήν ἀρσενοκοιτία στόν Δ΄ Κανόνα του «παρά φύσιν». Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Νηστευτής παρατηρεῖ στόν ΙΘ΄ Κανόνα του, κατά τήν ἑρμηνεία τοῦ Πηδαλίου τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου τά ἑξῆς: «Διορίζεται ὁ παρών κανών ὅτι, ἀνίσως κανένας, ὅταν ἦτο παιδίον ἑπτά χρόνων, ἐφθάρη ἀπό κανένα, ἀγκαλά καί τότε διά τό ἀτελές τῆς ἡλικίας καί γνώσεως δέν ἥμαρτεν, ἱερεύς ὅμως νά μή γίνεται, ἐπειδή καί ἐτσακίσθη τό σκεῦος τοῦ σώματός του καί ἄχρηστον ἔγινεν εἰς τήν τῆς ἱερωσύνης ὑπηρεσίαν...»

 

Μελέτιος Α ´ ὁ Πηγ ᾶ ς   Ο Μελέτιος Πηγάς ήταν μεγάλη εκκλησιαστική προσωπικότητα του 16ου αιώνα, που διετέλεσε Πατριάρχης Αλεξανδρείας και τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου.   Ο Μελέτιος Πηγάς   Γεννήθηκε το 1549 στον Χάνδακα της Κρήτης, από οικογένεια ευσεβή και ευκατάστατη. Μετά τη βασική εκπαίδευση, συνέχισε τις σπουδές του στην Ιταλία και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο του Παταβίου. Αφού επέστρεψε, εκάρη μοναχός και εγκαταστάθηκε στη Μονή Αγκαράθου Κρήτης, όπου ήταν ηγούμενος ο μετέπειτα Πατριάρχης Αλεξανδρείας Σίλβεστρος. Μετά την εκλογή του Σίλβεστρου ως Πατριάρχη, έγινε ο ίδιος ηγούμενος. Κατόπιν εγκαταστάθηκε στη Μονή Σινά, επιθυμώντας να υπηρετήσει το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας. Το 1579 συνόδεψε τον Αρχιεπίσκοπο Σιναίου Ευγένιο στα Ιεροσόλυμα, για την εκλογή του Πατριάρχη Σωφρόνιου.   Το 1579 έγινε πρωτοσύγκελλος και το 1584 πήρε το οφίκιο του αρχιμανδρίτη. Ως κληρικός του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, εργάστηκε για την οργάνωση του κλήρου και του μοναχισμού,