ΤΟ ΟΙΚΤΡΟΝ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΩΝ

ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο Α ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ Γ.Ο.Χ. Melpomeni Aslanidou · 4 ώρ. · ΤΟ ΟΙΚΤΡΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΩΝ ΑΓΙΟΥ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΤΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΥ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ Ἐκτός τοῦ ἐξευτελιστικοῦ θανάτου τοῦ Ἀρείου «στον ἀφεδρῶνα», ἡ περιγραφή τοῦ θανάτου τοῦ αὐτοκράτορα Ἀναστασίου τοῦ Δικόρου, ὁ ὁποῖος σχετίσθηκε μέ τήν αἴρεση τοῦ Σεβήρου Ἀντιοχείας ἀπό τόν Νεόφυτο τόν Ἔγκλειστο, (ὁ ὁποῖος παραλαμβάνει τήν διήγηση τοῦ Κυρίλλου τοῦ Σκυθοπολίτη ἀπό τόν Βίο τοῦ ἁγ. Σάββα) εἶναι χαρακτηριστική, μέ μιά «ἰδιαίτερη» περί θανάτου ὁπτική: «Ο ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΝΕΚΦΡΑΣΤΗ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΤΑ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙ ΕΤΗ ΕΒΑΣΙΛΕΥΣΕ ΑΣΕΒΗΣ · ΚΑΤΟΠΙΝ ΒΛΕΠΕΙ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ ΚΑΠΟΙΟΝ ΦΟΒΕΡΟ ΝΕΑΝΙΑ , Ο ΟΠΟΙΟΣ ΚΡΑΤΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΟΥ ΛΕΓΕΙ· <<ΙΔΟΥ, ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΙΑ ΣΟΥ ΕΞΑΛΕΙΦΩ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΕΤΗ ιδʹ (14) ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΑΞΕ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ( ΓΡΑΦΙΔΑ). ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΠΟΛΥ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ, ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ Σ ΑΥΤΟΝ ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΗΤΡΑ ΦΟΒΕΡΑ, ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΦΥΓΑΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ, ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΕΜΕΙΝΕ ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΟΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΑΠΗΣ. ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΙΤΩΝΑ ΔΕ, ΠΟΥ ΛΕΓΟΤΑΝ << ΩΑΤΟΝ >>, Η ΑΣΤΡΑΠΗ ΤΟΝ ΕΚΑΝΕ ΣΤΑΧΤΗ, ΤΟΝ ΚΑΤΕΚΑΨΕ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΝΕΚΡΟΣ. ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΘΗΚΕ ΣΕ ΛΙΘΙΝΗ ΛΑΡΝΑΚΑ ΣΤΟΝ ΣΗΚΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ, ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΡΕΣ ΦΩΝΑΖΕ ΛΕΓΟΝΤΑΣ · << ΕΛΕΗΣΤΕ ΜΕ ΚΑΙ ΑΝΟΙΞΤΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΤΑΦΟ.>> ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΜΕΡΙΚΟΙ ΟΤΙ ΑΛΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ ΤΩΡΑ, ΕΙΠΕ · << ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΓΙΑΥΤΟ.ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΜΕ ΑΜΕΣΩΣ ΣΕ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ>>. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΟΙΞΑΝ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΚΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΟΤΙ ΚΑΤΕΦΑΓΕ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ ΤΟΥΣ ΒΡΑΧΙΟΝΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΗΤΑΝ ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ. ΕΑΝ ΛΟΙΠΟΝ, ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΕΓΕΙ, ΠΩΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΩΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΑ, ΑΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΤΗΝ ΛΥΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΡΙΑΣ ΤΟΥ · ΔΙΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΟ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΦΟΒΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΕΥΣΕ, ΜΑΖΥ ΜΕ ΤΟ ΑΘΛΙΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΝΕΚΡΩΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ, ΩΣΤΕ ΔΕΝ ΤΟΛΜΗΣΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΟΥΤΕ ΑΓΓΕΛΟΙ, ΟΥΤΕ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΝΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΝ. ΚΑΙ ΤΑΦΗΚΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ, ΛΟΙΠΟΝ ΜΑΖΥ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ · ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΕΣΤΗ ΑΥΤΗ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΑΠΑΛΑΧΘΗΚΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΗ ΗΡΕΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΝΗΨΕ, ΦΩΝΑΖΕ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΣΑΚΟΥΣΘΗΚΕ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙ ΤΗΝ ΑΣΕΒΕΙΑ ΤΟΥ ( ΓΙΑΥΤΟ ΛΕΝΕ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΑΓΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΤΗ, ΟΥΤΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ), ΔΙΟΤΙ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥΣ.ΚΑΘΩΣ ΛΕΓΕΙ Ο ΨΑΛΜΩΔΟΣ << ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ ΣΕ ΕΣΕΝΑ?>> ΔΙΟΤΙ Η ΓΡΑΦΗ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΣΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΘΑΦΤΗΚΕ, ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ, ΤΟΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΑΔΗ » . ΟΠΟΙΟΣ ΑΝΑΖΗΤΑ ΜΕ ΠΟΘΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΤΟΥ ΤΗΝ ΔΕΙΞΕΙ Ο ΘΕΟΣ… (ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ) Tου Αββά Φωκά: Έλεγε ο Αββάς Φωκάς, οπού ανήκε στο Κοινόβιο του Αββά Θεογνίου του Ιεροσολυμίτη: «Όταν έμενα σε Σκήτη, υπήρχε εκεί κάποιος Αββάς Ιάκωβος, νέος την ηλικία, στα Κελλιά, όπου είχε τον ίδιο πνευματικό και κατά σάρκα πατέρα. Είχαν δε τα Κελλιά δύο εκκλησίες, μια των Ορθοδόξων, όπου και κοινωνούσε, και μια των αιρετικών. Επειδή λοιπόν ο Αββάς Ιάκωβος είχε τη χάρη της ταπεινοφροσύνης, όλοι τον αγαπούσαν, και τα μέλη της Εκκλησίας και οι χωρισμένοι απ΄ αυτή. Του έλεγαν λοιπόν οι ορθόδοξοι: - «Τον νου σου, Αββά Ιάκωβε, μη σε ξεγελάσουν οι αιρετικοί και σε ελκύσουν στην κοινότητά τους». Επίσης και οι αιρετικοί τού έλεγαν: - «Γνώριζε, Αββά Ιάκωβε, ότι, κοινωνώντας με τους διφυσίτες, χάνεις την ψυχή σου. Γιατί είναι Νεστοριανοί και συκοφαντούν την αλήθεια». Ο δε Αββάς Ιάκωβος, όπου ήταν ακέραιος και στενοχωρήθηκε με όσα άκουε από τις δυο πλευρές και δεν ήξερε πλέον τι να κάμη, πήγε να παρακαλέσει τον Θεό. Απέκρυψε λοιπόν τον εαυτό του σε απόμερο κελλί, έξω από τη λαύρα, όπου ντύθηκε τα εντάφια του, σαν να επρόκειτο να πεθάνη. Γιατί συνηθίζουν οι Αιγύπτιοι πατέρες, το πλεχτό ένδυμα, όπου λαμβάνουν το μοναχικό σχήμα, καθώς και το κουκούλι, να τα φυλάνε έως θανάτου και μ’ αυτά να ενταφιάζονται. Τα φορούν δε μοναχά κάθε Κυριακή, όταν μεταλαμβάνουν, και ευθύς ύστερα τα μαζεύουν. Πηγαίνοντας λοιπόν σ’ εκείνο το κελλί, παρακαλούσε τον Θεό και εξαντλήθηκε από τη νηστεία και έπεσε κατάχαμα και έμεινε εκεί πεσμένος. Και έλεγε ότι πολλά είχε πάθει εκείνες τις μέρες από τους δαίμονες, προπαντός κατά διάνοια. Αφού δε πέρασαν σαράντα μέρες, βλέπει να μπαίνει στο κελλί ένα παιδί χαρωπό και να του λέγη: - «Αββά Ιάκωβε; τι κάνεις εδώ;». Ευθύς δε, φωτισμένος και παίρνοντας δύναμη από τη θέα του παιδιού, τού είπε: - «Κύριε, συ γνωρίζεις τι έχω. Εκείνοι μου λέγουν: Μην αφήσης την Εκκλησία. Και οι άλλοι μου λέγουν: Σε πλανούν οι διφυσίτες. Και εγώ έχοντάς τα χαμένα και μη ξέροντας τι να κάμω, ήλθα εδώ». Του λέγει ο Κύριος: - «Όπου είσαι, καλά είσαι». Και ευθύς, μ’ αυτά τα λόγια, βρέθηκε στο κατώφλι, της αγίας Εκκλησίας των Ορθοδόξων, οπού ακολουθούσαν τη Σύνοδο». ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΛΟ.ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΣ! ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ «Δεν ήλθα να φέρω ειρήνη στη γη»(Ματθ. 10,34). Μα τότε πώς τους παρήγγειλε να αποδίδουν χαιρετισμό ειρήνης σε κάθε σπίτι που θα πήγαιναν (Ματθ. 10,12); Πώς τότε και οι άγγελοι έψαλλαν «Δοξασμένος ας είναι ο ύψιστος Θεός και σε όλη τη γη ας βασιλεύσει η ειρήνη»; Πώς επίσης και οι προφήτες ευαγγελίζονταν την ειρήνη; Διότι αυτό κατεξοχήν είναι η ειρήνη, όταν δηλαδή αποκόπτεται αυτό που έχει ασθενήσει, όταν αποχωρίζεται αυτός που στασιάζει. Διότι μόνο έτσι είναι δυνατόν να ενωθεί ο ουρανός με τη γη. Διότι και ο γιατρός έτσι διασώζει το υπόλοιπο σώμα, όταν αποκόψει δηλαδή το μέλος εκείνο που δεν είναι δυνατόν να θεραπευτεί. Ομοίως και ο στρατηγός όταν οδηγήσει σε διαχωρισμό αυτούς που ομονοούν κακά. Ακριβώς το ίδιο συνέβη και στον πύργο εκείνο (της Βαβέλ)· διότι την κακή ειρήνη την διέλυσε η καλή διαφωνία και έφερε την ειρήνη (Γένεση 18,1). Αλλά και ο Παύλος έτσι απέσχισε εκείνους που συμφωνούσαν εναντίον του (Πράξ. 23,6-7). Και στον πόλεμο του Ναβουθέ η συμφωνία εκείνη ήταν χειρότερη από κάθε άλλο (Γ΄Βασ. 20,1). Διότι δεν είναι παντού καλό η ομόνοια, διότι και οι ληστές συμφωνούν μεταξύ τους. Επομένως ο πόλεμος δεν είναι έργο της πρόθεσης του Κυρίου, αλλά προέρχεται από τη γνώμη των ανθρώπων. Διότι ο Κύριος ήθελε όλοι οι άνθρωποι να συμφωνούν ως προς την ευσέβεια. Επειδή όμως εκείνοι στασιάζουν, γίνεται πόλεμος». Αυτά τα λέω για να αποφεύγουμε τους πονηρούς και να αναζητούμε τους αγαθούς· διότι εάν από τα μέλη αποκόπτουμε εκείνο που είναι σάπιο και αθεράπευτο, φοβούμενοι μήπως και το υπόλοιπο σώμα υποστεί την ίδια βλάβη, και το κάνουμε αυτό, όχι επειδή περιφρονούμε εκείνο, αλλά θέλοντας να διαφυλάξουμε το υπόλοιπο σώμα, πόσο μάλλον είναι ανάγκη να το κάνουμε αυτό για εκείνους που είναι μαζί μας για κακό; Βέβαια εάν μπορούσαμε και εκείνους να διορθώσουμε και οι ίδιοι να μην βλαφτούμε, όλα πρέπει να τα κάνουμε, εάν όμως και εκείνοι παραμένουν αδιόρθωτοι και εμάς βλάπτουν, είναι ανάγκη να τους αποκόπτουμε και να τους απορρίπτουμε· διότι πολλές φορές έτσι θα έχουν μεγαλύτερο κέρδος.