ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ Ο ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ ΠΡΟ ΤΟΥ 2019 ΕΤΕΛΕΙ ΕΝ ΑΡΓΙΑ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΙΕΡΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΥ: ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ ΛΕΩΦ. ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ 56 ΚΑΡΕΑΣ Τ.Κ. 162 33 ΒΥΡΩΝΑΣ ΤΗΛ. 210. 60 20 176, 210. 76 43 909 Α. Π. 25 Καρέας 17 Αὔγουστος 2011 ΘΕΜΑ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β΄ ΠΡΟΣ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΝ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΟΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΛΛΟΝ Ἐν συνεχεία του μέ ἀριθμ. Πρωτ. 20 καί ἡμερομηνίαν 13 Αυγ. 2011 (ε.η.) προηγουμένου μου ἐγγράφου, καί λαβών ὑπ’ ὄψιν τήν ὄχι προσδοκωμένην κατά Θεόν στάσιν σας, θεωρῶ ἀπαραίτητον νά σᾶς ἐπιστήσω τήν προσοχήν ὅτι δέν προτιθέμεθα νά «παίξωμεν μέ τά ἅγια» καί ὅτι δέν θά ἐπιτρέψωμεν εἰς οὐδένα νά ἐκλαμβάνη τήν ἀγάπην καί τήν μακροθυμίαν μου ὡς ἀδυναμίαν, διότι τοῦτο ειναι ἀπαράδεκτον δι’ ἔνα Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον. Διευκρινίζω, ὅτι πέραν τῆς κοινῆς ὑμῶν τῶν τριῶν πλάνης περί συνεχοῦς θείας Μεταλήψεως ἄνευ τῆς κατά δύναμιν νηστείας, τόν πρώτον ἐξ’ ὑμῶν βαρύνουν ὡς προκύπτει ἐκ τῆς ἐξελίξεως σας καί προσωπικαί ἀταξίαι, πρό καί μετά τήν χειροθεσίαν σας, διά τάς ὁποίας εἶμαι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀναγκασμένος νά σᾶς παραπέμπω ἐνώπιον τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου, πρός ἐξέτασιν αυτῶν, δεδομένου μάλιστα ὅτι ὅπως μέ ἐνημέρωσε ὁ π. Ναυκράτιος ἕνας λόγος διά τόν ὁποῖον ὁ πρώην Γέροντάς του τόν ἀπέτρεπε ἀπό τό νά ἔλθη εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἦτο καί τό γεγονός ὅτι ἐδέχθημεν εἰς τάς τάξεις τοῦ Κλήρου μας τόν Παντελεήμονα τόν ὁποῖον αὐτοί ἀπέρριψαν διά συγκεκριμένους λόγους. Βεβαίως οἱ λόγοι διά τούς ὁποίους σᾶς ἔθεσα εἰς ἀργίαν τήν προηγουμένην φοράν (πρό τῶν Χριστουγέννων) ἦτο πέραν τῆς κακῆς συμπεριφορᾶς σας καί ὁ λόγος πίστεως ητοι τό λεχθέν ὑφ’ ὑμῶν ἐνώπιον τρίτων καί μετ’ ἐπιμονῆς μαλιστα ὅτι περιμνένεις τό «χαρτί» ἀπό τόν Κήρυκο, ὅπως ἔδωσε στόν π. Πέτρο καί θά φύγω ἀπ’ αυτήν τήν ὁμάδα». Δηλαδή ἐπερίμενες νά εχης στά χέρια σου ἕνα «πειστήριον» ὅτι «ὁ Κήρυκος δέν τηρεῖ τίς παραδόσεις καί τούς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας» (Σ.Σ. μέ τό νά ἀπαιτεί νηστείαν τριήμερον πρό τῆς θείας Κοινωνίας), ὅπως ειπες καί στήν τελευταία Σύνοδο, διά νά τό ἔχης ὡς ἀφορμή τῆς «ἁποτειχίσεώς» σου, (ὅπως μοῦ ἀπεκάλυψε ὁ π. Ναυκράτιος πρό ὀλίγων ἡμερῶν σέ κάποια στιγμή αὐτοελέγχου του) καί ὅτι ὁ θεολογικός σύμβουλός σας εἶναι ὁ Ἀντώνιος Μάρκου, τόν ὁποῖον ἐπρότεινε (ὁ π. Ναυκράτιος) «νά κάνωμεν τό πάν νά τόν κρατήσωμεν διότι εἶναι πολύτιμος συνεργάτης καί γιά μάς ειναι ὁ θεολογικός σύμβουλος». Ὅμως κατ’ ἐκείνην τήν περίοδον ἐπενέβη ὁ συμμαρτυρήσας σοι διά τήν Ἰερωσύνην π. Ἀμφιλόχιος, ὁ ὁποῖος προέτεινε νά σέ ἀνεχθοῦμε, νά ἄρωμεν τήν Ἀργίαν καί ὑπεσχέθη νά κάνη τό πάν νά σέ βοηθήση. Διά τοῦτο καί σέ ἀπέστειλα τότε ἐκεῖ διά νά συζητήσετε, νά ἐξομολογηθῆτε ὅ,τι σᾶς βαρύνει, ἀλλά δέν ἐκαθήσατε ὅσο ἔπρεπε. Καί ἐφάνητε μέν πρός στιγμήν ὅτι συνήλθατε, ἀλλά πολύ γρήγορα ἐπανακάμψατε εἰς τά ἴδια. Μέ ἀποτέλεσμα λόγω τῆς συμπεριφορᾶς σας καί τοῦ ἀποτόμου χαρακτῆρός σας καί τῆς, ὅπως τήν εχαρακτήρισαν τινές «σχιζοφρενικήν» τακτικήν σας, νά μή σᾶς θέλουν σέ καμμία ἐνορία γιά Ἐφημέριό τους. Ἐν συνεχεία εἰς τό Ἐπισκοπεῖο (τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης) ὅπου προσωρινά σᾶς ἔστειλα, ἀφοῦ σέ καμμίαν ἐνορίαν, ἐπαναλαμβάνω δέν σᾶς ἤθελαν) ἐπεδείξατε τοιαύτην ἀνάρμοστον δι’ Ἱερέα διαγωγήν, ὥστε καί χωρίς τήν εὐλογίαν τοῦ Ἐπισκόπου διεμένατε, οπου καί ἐβρωμίσατε κυριολεκτικά τόν τόπον, διό καί ἠναγκάσθην νά σᾶς ἐκδιώξω, ἀλλά ἐσείς πηδούσατε ἀπό τήν μάνδρα, καί ἐπί μήνας παραμένετε εκεί δίχως νά ὑπολογίζετε κανένα. Ἀφήνω τό θράσος πού ἀπαιτήσατε πολλάκις μετά φωνασκιῶν νά φύγη ἡ ὑπεύθυνη τῆς φιλοξενούσης κατ’ οὐσίαν Μονῆς, μοναχή Βικεντία, καί ὁ π. Θωμᾶς ὁ ὁποῖος γηροκομείται εἰς τόν χῶρον αὐτόν, διά νά παραμείνετε σεῖς νά ἁλωνίζετε καί νά καταστρέψετε τά πάντα ὡς πάντη ακατάστατος (σὠματι καί ψυχῆ). ‘Εν τω μεταξύ κατ’ ἄλλας πληροφορίας ἀπό Πάτρα, ὅπου ἤσουν μᾶς ἄφησαν ἀναύδους, ἀλλά ἐκεῖνο μέ τό ὁποῖο ἐπιβεβαιώσατε τήν ἄρνησίν σας νά κάμετε ὑπακοήν εἰς τόν Ἐπίσκοπον ειναι ὅταν ἐλείψατε ἀπό τό Ἐπισκοπεῖο ἐπί μία ἑβδομάδα δίχως νά γνωρίζω ὡς ἁρμόδιος Ἐπίσκοπος, ἐνώ παράλληλα ἑτοιμάζατε ὁπαδούς γιά τήν πλάνην σας καί ὕστερα τήν Κυριακή, δίχως καμμία συννενόησι ἤλθατε μέ αὐθάδεια καί τόλμη νά συλλειτουργήσουμε. Τότε εἶναι πού σᾶς ἔβαλα ἀργία καί ἀκοινωνησία, ὁπότε ἀρχίσατε ἐμφανώς πλέον καί αυθαδῶς νά συστήνετε τήν φατρία σας καί νά ἑτοιμάζετε τήν παρασυναγωγή σας. ἡ ὁποία ἐκορυφώθη μέ τήν συμπεριφορά σας μέσα εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τό ἐσπέρας τῆς 15ης Ἰουλίου, ὅπερ μέ ἀναγκασατε νά σᾶς εἴπω ὅτι πρέπει ὁπωσδήποτε νά φύγετε ἀπό τόν χῶρο τῆς Μονῆς - Ἐπισκοπείου. Ἐπιστρατεύσατε καί τόν κ. Μάρκου νά εἰσηγηθῆ τήν ἀνάκλησιν τῆς ἀργίας, καί δέν ἐπαύσατε οὐδ’ ἐπί στιγμήν νά ἐνεργῆτε φατριαστικῶς καί πρός ἄγραν ὁπαδῶν. Καί νῦν ἐπί τοῦ ἐγγράφου τό ὁποῖον σᾶς ἀπέστειλα. Μέχρι τώρα δείξατε ὅτι εἰς οὐδέν ἐλογίσασθε αὐτό. Ἡ ἄρνησίς σας νά μεταβῆτε πάραυτα εἰς τό Ἱερόν Ἠσυχαστήριον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων διά νά θέσετε τόν ἑαυτόν σας εἰς ὑπακοήν παρά τῶ συμμαρτυρήσαντί σοι περί τῆς Ἰερωσύνης, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι χάριτι Θεοῦ θα΄ἤρχεσθο εἰς ἐπίγνωσιν, ἐναυάγησεν, διότι παντοῦ διαδίδετε ὅτι δέν πηγαίνετε ἐκεῖ. Δηλαδή εὐθεία ἄρνησις τῆς ἐντολῆς τοῦ Ἐπισκόπου σου, ἤτοι ἐπιβεβαίωσις τῆς ἀνταρσίας σου καί ὑπόνοια ὅτι κάτι ἔκρυψες ὅταν προσήρχεσο στήν Ἐκκλησία καί ἐπρόκειτο νά δεχθῆς τήν χειροθεσία, και ουσιαστικα δέν ἔχεις τήν διάθεσι νά ἀποκαλύψης τόν πραγματικόν ἑαυτό σου. Κατόπιν τούτων καί ἐπειδή ἐπαναλαμβάνεις (κατ’ἐμέ ὑποκριτικά) ὅτι δέν θέλεις νά φύγης ἀπό τήν Ὁμολογία αὐτή διότι αὐτή ειναι ἡ Ὁμολογία τῆς Ἐκκλησίας, ἐπανέρχομαι εἰςτήν ἐντολήν τήν ὀποίαν σοῦ ἔδωκα νά μεταβῆς εις Λαρισαν, και σου δινω προθεσμίαν 3 ἡμερῶν νά φύγης ἀπό τόν χῶρο τοῦ Ἐπισκοπείου, σύν τοῖς αλλοις διότι ἡ στάσις σου καί ἡ συμπεριφορά σου ειναι λίαν ἐπικίνδυνη. Φοβούμεθα ἀκόμη καί διά τήν σωματικήν μας ἀκεραιότητα. Οἱ δέ μοναχοί Ναυκράτιος καί Κύριλλος ἐντέλλονται ὅπως παύσουν πάσαν ὑποστήριξιν τῆς φατρίας τοῦ ἀνωτέρω Ἱερομονάχου, καί μετανοήσουν διότι ἀλλέως θά ληφθοῦν καί κατ’ αὐτῶν τά ἐνδεικνυόμενα μέτρα. Ὅσον ἀφορᾶ τό φυσικόν ἐρώτημά τινῶν, τό ὁποῖον ἐμμέσως πλήν σαφῶς εἶναι καί ἐρώτημα τῶν μοναχῶν (ἄλλως δέν ἐξηγείται ἡ συνεργασία μετ’ αυτοῦ) διατί σέ ἐδέχθην καί τώρα σέ διώκω, θά σοῦ ἀπαντήσω: Ἦλθες, ἀγαπητέ, καί μέ συνάντησες τό 2008 καί μοῦ ἐζήτησες νά σέ δεχθῶ ὑπό τό ὠμοφόριόν μου καί νά σοῦ παραχωρησω, ἄν ἔχω, μίαν ἐνορίαν. Παρέβλεψα ὅτι τό πρῶτον πού μοῦ ἐζήτησες ἦταν ἡ ἐνορία, διότι ἐνεθουσιάσθην ἀπό τό γεγονός ὅτι ὡς μοῦ εἶπες μέ θεωροῦσες ἀληθῶς Ὀρθόδοξον Ἐπίσκοπον τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος μέσα στήν σύγχυσιν τῶν ἐσχάτων τούτων καιρῶν καί εν μέσω τού καπνοῦ τῶν τελευταίων σχισμάτων, χάριτι Χριστοῦ, διεφύλαξα καθαράν καί ἀκεραίαν τήν καλήν Ὁμολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν. Ἰδιαιτέρως μέ ἐντυπωσίασες καί ἐμέ καί τούς συνεργάτας μου, μέ ἐκείνην τήν τόσον καλήν καί καθαράν Ὁμολογίαν του, ἡ ὁποία διετυπώθη γραπτῶς καί προφορικῶς καί ἐδημοσιεύθη κατόπιν ἀπό τῶν στηλῶν τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» καί ἡ ὁποία ἐνεποίησε παγκοσμίως βαθυτάτην ἐντύπωσιν καί ἐπίστευσα ὅτι εἶσαι εἰλικρινής εἰς ὅσα λέγεις καί ὅτι θά διαφυλάξης καθαράν καί ἀμόλυντον τήν Ὁμολογίαν σου αὐτήν. Δέν μποροῦσα νά πιστεύσω ὅτι ὑπῆρχε ἡ περίπτωσις ὅλα αὐτά νά ἐγίνοντο σκοπίμως και προσχηματικως. Ἀλλά καί ποτέ δέν ἠδυνάμην νά ἀπορρίψω καί ὅτι ὁ ἄνθρωπος ειναι δεκτικός μεταβολῆς πρός τό καλόν Πέραν τούτου αὐτός ὁ ζῆλος τόν ὁποῖον ἐπέδειξες διά τήν Ὀρθοδοξίαν καί ἡ καθαρά σου Ὁμολογία δέν ἄφησαν περιθώρια, ουτε εἰς ἐμέ, οὔτε εἰς τούς συνεργάτας μου, νά ἀμφισβητήσωμεν αὐτά τά ὁποῖα μᾶς εἶπες καί ὅπως μᾶς τά εἶπες, τόσον ὥστε δέν διενοήθημεν οὔτε κἄν νά ζητήσωμεν καμμίαν πληροφορίαν ἀπό τήν Μονήν σου, εἰς τήν ὁποίαν ἀνῆκες ἐπί ὀκταετίαν, (οὔτε καί μέχρι σήμερον τό ἐκάναμεν αυτό διά τυπικούς λόγους) καί ἀπό τήν ὁποίαν, ὅπως μᾶς εἴπες, ἔφυγες μόνον καί μόνον διά λόγους Πίστεως καί μάλιστα μέ τήν συγκατάθεσιν τοῦ γέροντός σου. Οὔτε ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας ἡ Μονή μᾶς ἐνημέρωσεν, προφανῶς διότι, ὅπως ἐπληροφορήθην εἰς ἀνύποπτον χρόνον, ἤθελον νά σέ «ξεφορτωθοῦν». Διό καί ὅσον ἀφορά τήν πνευματικήν σου κατάστασιν καί τήν ἀξιότητά σου η μή διά τήν Ἱερωσύνην, ἐστηρίχθημεν εἰς τήν ἰδικήν σου κατάθεσιν καί εἰς τήν συμμαρτυρίαν τοῦ π. Ἀμφιλοχίου, εἰς τόν ὁποῖον σέ εἶχα παραπέμψει διά νά ἐξομολογηθῆς, καί τοῦ π. Μιχαήλ (τότε αὐτούς τούς δύο Κληρικούς εἶχα) τόν ὁποῖον ἐκάλεσα διά νά εἴπη τήν γνώμην του. Ἑπομένως ἐστηρίχθημεν εἰς ὅ,τι σύ ὁ ἴδιος εἴπες περί τῆς καταστάσεώς σου, μεθ’ ὅ προέβημεν εἰς τήν προβλεπομένην Ὁμολογίαν, Χρίσιν δι’ Ἁγίου Μύρου καί Χειροθεσίαν σου καί οὕτω σἐ ἐνετάξαμεν εἰς τό μικρόν λείμμα τῶν Κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας «ἐπιρρίψαντες ἐπί Κύριον τήν μέριμνα διά τήν Ἐκκλησίαν Του». Τοιαύτη δέ ἦτο ἡ ἐμπιστοσύνη τήν ὁποίαν ἐπεδείξαμεν εἰς σέ, ὥστε ἕν ἔτος ἀργότερον καί δεδομένου ὅτι ἐπρόκειτο νά σέ ἀποστείλωμεν δι’ Ἱεραποστολήν εἰς τήν ἰδιαιτέραν σου πατρίδα τήν Κροατία, σέ χειροπθετήσαμε καί εἰς πνευματικόν. Δυστυχῶς δέν ἄργησες νά παρουσιάζης ἐκδηλώσεις ἀσυγγνώστου συμπεριφορᾶς, αἱ ὁποῖαι δέν συνάδουν πρός τήν ἱερωσύνην. Ταύτας εἰς τήν ἀρχήν δἐν ἔλαβον σοβαρῶς ὑπ’ ὄψιν, διότι προσεδόκουν εἰς τήν διόρθωσίν σου. Ὅμως ἀντί νά διορθωθῆς ἔφθασες εἰς τό σημείον τῆς τελείας ἀνυπακοῆς πρός τόν Ἐπίσκοπον σου, τόσον ὥστε νά τόν ἀγνοῆς παντελῶς καί νά πράττεις κατά τό ἴδιον θέλημα καί ἐν τέλει ἐδημιούργησες καί φατρίαν συμπαρασύρασ καί μοναχούς καί τινας λαϊκούς. Δέν νομίζω νά ἀγνοῆς εἰς ποῖον ὑπηρετεῖ ἐκεῖνος πού κάμνη τι παρά τήν ἐντολήν τοῦ Ἐπισκόπου του κατά τόν σχετικόν Κανόνα. Τόσο προκλητικός δέ ἐγένεσο ὥστε ἔλεγες τῆδε κακείσε, «»ο Κήρυκος γι’ αυτά πού ἔχω κάνει θά μέ καθαιροῦσε, ἀλλά δέν ἔχει ἱερεῖς καί μέ ἔχει ἀνάγκη». Διά τήν συνεχῆ καί ἀσύγγνωστον αὐτήν διαγωγήν σου, προληπτικῶς καί ποιμαντικῶς, πρός διόρθωσίν σου σέ ἐδεσμεύσαμεν διά πρώτην φοράν πρό τῶν Χριστουγέννων (τήν ἀργίαν πού σοῦ ἐθέσαμεν τότε τήν ἤρομεν ως γνωστόν μέ τήν παρέμβασιν τοῦ συμμαρτυρήσαντος π. ‘Αμφιλοχίου) καί διά δευτέραν φοράν, ἡ ὁποία καί ἰσχύει μέχρι καί τώρα, ἡ ὁποία πλέον μόνον ἀπό τήν Πανορθόδοξον Σύνοδον εἶναι δυνατόν νά λυθῆ καί μάλιστα μόνον ἐάν ὑπάρξη εἰλικρινής μετάνοια, καί ἐάν ἀποδείξης «συμμαρτυρούσης καί τῆς συνειδήσεως σου», ὅτι ἡ καταγγελία τοῦ Καθηγουμένου Στεφάνου, τήν ὀποίαν μάς διεβίβασεν εἰς ἀνύποπτον χρόνον καί ἐπανέλαβεν καί ἐσχάτως, κατηγορία ἡ ὁποία ἠκούσθη καί ἐν Κύπρω ὡς καταγγελία τοῦ Ἐπισκόπου τῶν Νικολαίτων Ἀμαθοῦντος Λαζάρου, δέν ἀνταποκρίνεται εἰς τήν πραγματικότητα. . Συνελόντι εἰπεῖν γνωρίζω εἰς τόν Ἱερομόναχον π. Παντελεήμονα, ὅτι ἐφ’ ὅσον οὔτε ὅσα τοῦ εἶπα προφορικῶς, οὔτε καί ἡ Α΄ ἐπιστολή ἤρκησαν πρός διόρθωσίν σου, διό καί πλέον καί παρά ταῦτα πάντα ἐμφανίζεσαι καί ὡς ἀρχηγός σχισματικῆς φατριαστικῆς ὁμάδος, ἡ ὁποία τήν 15ην Ἰουλίου ἐ.ἔ. ἐξετράπη ἐπί τά χείρω, καί ἐφ’ ὅσον δἐν ἐδέχθης τήν προτροπήν μου νά μεταβῆς εἰς Λάρισαν παρά τῶ συμμαρτυρήσαντι σοι διά τήν Ἱερωσύνην π. Ἀμφιλοχίω, (διότι ἐκτός τῶν προηγουμένως ἀναφερθέντων προέκυψαν καί νεώτερα προσωπικά παραπτώματα), τά ὁποῖα ὡς ἐσωτέρας – βαθυτέρας πνευματικῆς φύσεως ὀφείλεις ἐν εἰλικρινη μετανοία, ἐξαγορεύσει - ἐξομολογήσει νά τά καταθέσης ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ, (σού γνωρίζω λέγω) ὅτι ἡ δέσμευσις τῆς Ἱερωσύνης (ἀργία) καί ἀκοινωνησία συνεχίζεται, μέχρις ὅτου επανέλθεις εἰς ἑαυτόν καί διορθωθῆς. Τό ἴδιο (ἤτοι τό ἐπιτίμιον τῆς ἀκοινωνησίας) ἰσχύει καί διά τούς μοναχούς Ναυκράτιον καί Κύριλλον, μέχρις ὅτου μετανοήσουν καί λύσουν πάντα δεσμόν «ἀδικίας» καί συμπαραστάσεως μετά τοῦ ἀνωτέρω ἐν ἀργία τελοῦντος Ἱερομονάχου Παντελεήμονος. Μετ’ εὐχῶν Ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις + Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος