ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΓΝΗΣΙΑΟΡΘΟΔΟΞΟΣΕΚΚΛΗΣΙΑΤΗΣΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣΜΕΣΟΓΑΙΑΣΚΑΙΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝΑΓΙΑΣΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ-ΚΟΡΩΠΙΑΤΤΙΚΗΣ 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 2106020176 Ἀ.Π. 1028 Πρὸς ἅπαντατὸνὑφ᾽ἡμᾶςἱερὸνκλῆρον, τὰμοναχικὰτάγματακαὶτὸνπιστὸνλαὸντοῦΘεοῦ. ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΩΝΕΝΚΟΙΝΗΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣΥΝΕΛΘΟΝΤΩΝΑΡΧΙΕΡΕΩΝ ΕΠΙΤΗΕΟΡΤΗΤΗΣΑΓΙΑΣΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣΚΑΙΠΑΝΣΟΦΟΥΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ Ἀδελφοὶκαὶ πατέρες καὶ τέκνα ἐνΚυρίῳἀγαπητὰκαὶ περιπόθητα, ἡ χάρις καὶτὸἔλεοςτοῦἐνἸορδάνῃ βαπτισθέντος ΧριστοῦτοῦΘεοῦ, εἴησανμετὰπάντωνὑμῶν, ἀμὴν. ἈκουσόμεθαπάντεςτῆςφωνῆςτοῦΜεγάλουΒασιλείουτῆςλεγούσης:«Ὅσόνἐστιτὸτῆςεἰρήνηςἀγαθόν,τίχρῇλέγεινπρὸςἄνδραςυἱοὺςτῆςεἰρήνης;Ἐπεὶοὖντὸμέγατοῦτοκαὶθαυμαστὸνκαὶπᾶσιπερισπούδαστοντοῖςἀγαπώσιτὸν Κύριον κινδυνεύει λοιπὸνεἰςὄνομαψιλὸνπεριστῆναιδιὰτὸπληθυνθῆναιτὴνἀνομίαν, ψυγείσηςλοιπὸνἐντοῖςπολλοῖςτῆςἀγάπης, οἶμαιπροσήκειν μίαν ταύτην εἶναισπουδήντοῖς γνησίως καὶἀληθινῶςδουλεύουσιτῷΚυρίῳ, τὸἐπαναγαγεῖνπρὸςἕνωσιντὰςἐκκλησίαςτὰςπολυμερῶςκαὶ πολυτρόπως ἀπ᾽ ἀλλήλωνδιατμηθείσας. Ὅ δὴκαὶαὐτὸςἐπιχειρῶνποιεῖν, οὐκἂνδικαὶως πολυπράγμονος αἰτίανλάβοιμι. ΟὐδὲνγὰροὕτωςἴδιόνἐστιΧριστιανοῦὡςτὸεἰρηνοποιεῖν• διὸκαὶτὸνἐπ᾽ αὐτῷμισθόν μέγιστον ἡμῖν ὁ Κύριος ἐπηγγείλατο.» Ἀκούσαντες τούτην τὴνφωνὴνκαὶδιδαχὴντοῦοὐρανοφάντοροςΜεγάλουΒασιλείου, ἡμεῖς,οἱἐπίσκοποιΜεσογαίαςΚήρυκος,ΚένυαςΜατθαῖος,ΚιέβουΣεραφείμ,οἱΚιτίου Παρθένιος καὶ Λιβάνου Σεραφεὶμκαὶοἱμακαριστοὶ Βράντσεα Γερόντιος καὶΜπακάουΚασσιανὸςμετὰτοῦὑφ’ ἡμᾶςκλῆρου, εἰςὃνπεριελαμβάνοντοκαὶ ὁ τότε ἱερομόναχος Σωζόμενος, νῦνἐπίσκοποςΜερκίαςκαὶΒρεττανικῶν Νήσων, καθὼςκαὶ ὁ νῦνἐπίσκοποςΜπακάου Ναθαναήλ, ἠθελήσαμενπερὶτὸ 2018 νὰσυμβάλωμενεἰςτὴνθεραπείανκαὶἄρσιντῶνμερισμῶν, τῶν σχισμάτων καὶτῶν σκανδάλων ἐπ᾽ ἀγαθῷτῆςἘκκλησίας, πρὸςδόξανΘεοῦκαὶπρὸςστήριξιντῶνὀρθοδόξωνκατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν. Πρὸςτοῦτοκαὶἀφοῦπροσηγγίσθημενποικιλοτρόπωςμέσῳτοῦτότεἱερομονάχουπ. Γερασίμου, ἐκινήσαμεσχετικὰς διαδικασίας καὶἐνεπλάκημενεἰς «διάλογον» μετὰμερίδος κλήρου ὑπὸτὸν τότε πρ. ἈργολίδοςΠαχώμιον, καθαιρεθένταὑπὸτῆςἹερᾶς Συνόδου τὸ 2009 μὲτὴνὑπ’ Ἀ.Π. 532, ἡμ. 28/10/2009 καθαιρετικὴνἀπόφασιν. Εἰςτὸνἐνλόγῳκλῆρον, περιελαμβάνοντοκαὶ ὁ χειροτονηθεὶςὑπὸτοῦὡςἄνωπρ. ἈργολίδοςΠαχωμίουκαὶἄλλωνἐπίσηςκαθῃρημένων, ΠατρῶνΕὐστάθιος, καθὼςκαὶοἱἱερομόναχοι Γεράσιμος καὶἈντώνιος, ὡσαύτως χειροτονηθέντες ὑπ᾽ αὐτῶν. Ἡ ὁμὰςαὕτηἀπεσχίσθηἀπὸτὴνσύνοδοντοῦ διαδόχου τοῦἐπίσηςκαθαιρεθέντοςὑπὸτῆςἹερᾶςΣυνόδουμὲτὴνὑπ᾽Ἀ.Π.532,ἡμ.28/10/2009καθαιρετικὴνἀπόφασιν, «ἀρχιεπισκόπου» Νικολάου, δηλ. τοῦ Στεφάνου Τσακίρογλου, ἐπικαλουμένη «λόγους πίστεως». Ἐξὅσωνδιαπιστώνομενἐκτῶνὑστέρων, οἱ λόγοι αὐτοὶἤσανμᾶλλονπροσχηματικοὶ. Ἡ ἀπόσχισιςτῶν προσώπων αὐτῶνεἶχενὡςἐφαλτήριονπροσωπικοὺςπαραπικρασμούς, ἀνικανοποιήτουςπροσωπικὰς βλέψεις καὶἀποτυχημένας διεκδικήσεις ἀνωτέρωνἐκκλησιαστικῶνἀξιωμάτων. Ἡ ἐνλόγῳ σύνοδος, τοὺςκαθῄρεσεἐν τέλει διὰ λόγους ποὺἐμφαίνονταιεἰςτὰςσχετικὰςκατ᾽ αὐτῶνκαθαιρετικὰςἀποφάσεις, ἤτοιδιὰσωρείανἀντικανονικῶν πράξεων κατὰτῆςἱερᾶςαὐτῶν συνόδου, ἐνῶσημειωτέονὅτι τώρα παρουσιάζουσιτὴνἰδίανἀκριβῶςσυμπεριφορὰνκαὶτὰςαὐτὰςἐνεργείας, δι᾽ ἇςκαθῃρέθησανὑπὸτῆςἐνλόγῳ συνόδου. Πρὶνἀπὸτὴνλήψιντῶνκατ᾽ αὐτῶνκαθαιρετικῶνἀποφάσεων, οὐδὲνοὐσιῶδες -καὶδὴἐκτῶνὅσωνὡδήγησανεἰςτὰ σχίσματα τοῦ 2005 καὶτοῦ 2007- ἐχώριζεναὐτοὺςἀπὸτὴνὁμάδανὑπὸτὸν «ἀρχιεπίσκοπονΣτέφανον», καθότι συνεπορεύοντομετ᾽ αὐτῶνεἰςὅλαςτὰς παρανομίας καὶτὰἐγκλήματααὐτῶνκατὰτῆςἘκκλησίας, τόσον κατὰτῶν κατά τόπους ἘκκλησιῶνκαὶδὴτῶνἘκκλησιῶνἙλλάδοςκαὶ Κύπρου, ὅσονκαὶκατὰτοῦἐπισκόπουΚηρύκουπροσωπικῶς, εἴτεἐπικροτοῦντεςκαὶσυνυπογράφοντες, εἴτεσιωποῦντεςἐνῶοὐκἔδει. Ἡ ὁμάςαὕτηὑπὸτὸν τότε ψευδοαρχιεπίσκοπονΝικόλαον,ἔφθασεμέχριτοῦ σημείου νὰ«καθαιρέσῃ», «ἀφορίσῃ» καὶ «αποσχηματίσῃ» τὸνἐπίσκοπονΚήρυκοντὸ 2007, συναινούντωνκαὶἐπικροτούντων, διὰ πράξεων ἤ παραλείψεων, τῶν τότε πρ. ἈργολίδοςΠαχωμίουκαὶ π. ΕὐσταθίουΤουρλῆ. Παρὰτὰἀνωτέρω, ἠθελήσαμενὰδώσωμενεἰςαὐτοὺςτὴνεὐκαιρίαντῆςμετανοίας καὶἀνανήψεως,τῆςἐπανόδουκαὶἐπιστροφῆςαὐτῶνεἰςτὴνὀρθὴνπορείανἐκτῆςὁποίας παρεξέκκλινανπρὸ περίπου 20ετίας, μὲτὰ σχίσματα τοῦ 2005 καὶτοῦ 2007. Πρὸςτὸνσκοπὸναὐτόν, μετεχειρίσθημενἄκρανοἰκονομίανκαὶσυγκατάβασιν, ἐλθόντεςεἰςρήξινμὲἀδελφοὺςκαὶἐπὶμακρὸνσυνεργάτας, ἀκόμηκαὶμὲτὸνσυνεπίσκοπόν μας Σεβ.Λαρίσηςκ. Ἀμφιλόχιον. Ὁ διάλογος μεταξὺἡμῶνκαὶτῆςἐνλόγῳὁμάδοςἐξεκίνησενμέσῳἐπισήμων ἤ καὶἀτύπωνἐπαφῶνκαὶ συζητήσεων. Εἰςτὰς συναντήσεις καὶ συζητήσεις που διεξάγοντομεταξὺ των Σεβ. Κηρύκου, Παχωμίου, Εὐσταθίουκαὶτῶνσὺναὐτοῖς, τὰ πρόσωπα αὐτὰὡμολόγουνπροφορικῶςτὴνκαλὴνὁμολογίαν, ἡ ὁποῖα μας ἰκανοποίησενπροκαταρκτικῶςκαὶἐθεωρήσαμενὅτιὑπῆρχε γόνιμο ἔδαφοςπρὸς συζήτησιν καὶδιάλογον, ἐξοὖκαὶἐδέχθημεντὴνἔναρξινκαὶσυνέχισιντῆςπροσπαθείας. Προϊόντος τοῦ χρόνου καὶἐνόσῳδιεξήγοντοαἱ συζητήσεις, ὁ ἐπίσκοπος Κήρυκος διέκρινενὅτιἡπροσπάθειαμᾶλλονὡδηγεῖτοπρὸςναυάγιον.Τοῦτο,ἐξαἰτίαςπολλῶνλόγων. Οἱ κυριότεροι ἐξαὐτῶν, διὰτοὺςὁποίουςἀντηλλάχθηκαὶσχετικὴγραπτὴἀλληλογραφία, ἔγκεινταιεἰςτὸὅτιἠνοίγοντοθέματατὰὁποῖασυνεζητοῦντοἀτερμόνωςκαὶἀτελεσφόρως, ἄνευἀποτελέσματοςκαὶσυνεπῶςπαρέμενονεἰςἐκκρεμότηταν, ἐνῶτὸκυριότερονἦτοὅτιἀπεφεύγετοἐπιμελῶςκαὶπαρελκυστικῶς ἡ συζήτησις καὶ ἡ λήψιςἀποφάσεωνκαὶ συμφωνία, ἐπὶ συγκεκριμένων φλεγόντων θεμάτων Πίστεως, ὉμολογίαςκαὶἈποστολικῆςΔιαδοχῆς, που ὡδήγησανεὶςτὰ σχίσματα τοῦ 2005 καὶτοῦ2007.Συνεπείᾳαὐτῶν,ἀλλὰκαὶἄλλωνπολλῶν, ὁ Σεβ. Κήρυκος διέκρινενὅτιδὲνεἶχονὅλοιοἱἐμπλεκόμενοιτὰςἰδίας, καθαρὰς προθέσεις, μὲφυσικὸνἐπακόλουθοντὴνδημιουργίαν δυσπιστίας καὶ κρίσεως ἐμπιστοσύνηςτοῦ Σεβ. Κηρύκου, κυρίως πρὸςτὸπρόσωποντοῦἐπ. Εὐσταθίου. Περὶτὸ 2018, ὁ Σεβ. Κήρυκος διεπίστωσενὅτι πλέον δὲνἡδύνατονὰσυνεννοηθῇ μετ' αὐτῶνκαὶοἱ συζητήσεις ἔφθασανεἰς τέλμα καὶἀδιέξοδον. Τότε, τὴνδιεξαγωγήνκαὶὁλοκλήρωσιντοῦδιαλόγουἀνέλαβενὁἐπ.Παρθένιοςμὲτοὺςσυνεργάταςτου,κληρικοὺςκαὶλαϊκούς. Περὶτὸ τέλος τοῦ 2018, κατόπιν ἐντατικῶν συνεδριάσεων εἰςτὴν Κύπρο, ὡλοκληρώθηκεν ἡ διαδικασία καὶἤχθηἐνώπιοντῆςἹερᾶς Συνόδου σχετικὴπρότασιςπρὸςσυζήτησιν. Τὴν 27/1/2019, μὲκαλὴνπροαίρεσινκαὶδιάθεσιν προέβημεν εἰς «ἐνωτικόνσυλλείτουργον» πρὸςἐπισφράγισιντῆςἑνώσεωςμεταξὺἡμῶνκαὶτῆςἐνλόγῳὁμάδοςποὺπροσῆλθεπρὸςἡμᾶςἀπὸτὴνσύνοδοντοῦ Στεφάνου. Ἐνομίσαμενὅτιτοῦτοἦτοἔργονθεάρεστον «ἵνα πάντες ἕνὦσιν» κατὰτὸἹερὸνΕὐαγγέλιον. Βλέποντες ὅμωςτὰἀποτελέσματατῆςἑνώσεωςαὐτῆς, διαπιστώνομενὅτιμᾶλλονἐπρόκειτοπερὶμὴθεαρέστουπράξεως,διὰτοὺςλόγουςοἵτινεςθὰἀναφερθώσικατωτέρω. Ἐνὀλίγοις, τὰ τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες σειρᾶςσοβαρῶνπαραβάσεων καὶσυστηματικῆς καταπατήσεως Ἱερῶν Κανόνων, μὲτὴνσυμμετοχήν, ἀνοχὴνκαὶσυγκάλυψιντῶν προαναφερθέντων ἀρχιερέων, τὰὁποῖαμεταξὺἄλλωνκαταδεικνύασι, ὡςπιστεύομεν, τὴνὕπαρξιν σκοπιμοτήτων, κρυφίωνἐπιθυμιῶνκαὶἐπιδιώξεωνἀλλοτρίωνπρὸςτὴνπαραδεδομένηντάξιντῆςἘκκλησίας. Πολλὰἀπὸτὰἐνλόγῳ θέματα, παρὰταῦτα, ὡς θέματα Κανονικῆς Τάξεως, θὰἤσανδιαχειρίσιμακαὶἴσωςκαὶἀμελητέα, ἐὰνδὲνπεριεπλέκοντομὲ θέματα σοβαρότερα, που ἅπτονταιτῆςὉμολογίαςΠίστεως,τῆςἘκκλησιολογίαςκαὶτῆςἈποστολικῆςΔιαδοχῆς. Μέχρι σήμερα, οἱ δύο προαναφερθέντες ἐπίσκοποι Παχώμιος καὶΕὐστάθιοςκαὶ ὁ περὶαὐτοῖςκλῆρος,ἰσχυρίζονταιὅτιοἱἴδιοικαὶἡγραμμήπουἠκολούθουνκαὶἀκολουθοῦσιν, εἶναιἡγραμμὴτῆςἘκκλησίαςκαὶὅτιοἱἴδιοιεἶναιοἱσυνεχισταὶτῆςἘκκλησίαςτῆςΕλλάδος, πρὸςτὴνὁποίανὁφείλουσινἅπαντεςνὰἐπιστρέψωσι. Ἐξοὗκαὶδιαδιδόασιν, ἰδίωςἐνΑὑστραλίᾳ,ὅτιδῆθεν«ἐδέχθησανἡμᾶς»,ὅτιὑπετάχθημενεἰςαὐτοὺςἐπιστρέψαντεςεἰςτὴνἐκκλησίαν, ὡςοἱἴδιοιἐννοοῦσιδιὰτοὺςἑαυτούς των, ἐνῶσυνεχίζουσινὰτηρῶσιτὸνἀριθμὸν πρωτοκόλλου τῆς συνόδου τοῦκαθῃρημένου, σχισματοαιρετικοῦ Νικολάου Μεσσιακάρηποὺ περιλαμβάνει,μεταξὺπολλῶνἄλλων,τὰς«καθαιρέσεις»τοῦΣεβ.ΚηρύκουκαὶἱερέωντῆςἘκκλησίαςτῆς Κύπρου, μεταξὺτῶνὁποίωνὑφίσταταικοινωνίαἀπὸτὸ2007, τὸν«ἀφορισμόν», τὸν«ἀποσχηματισμόν»τοῦ Σεβ. Κηρύκουκαὶπλεῖσταἕτερα,διὰτὰὁποῖαδὲνἐγένετοοὐδεμίαἐπίσημοςπράξιςἀνακλήσεως ἤ ἀκυρώσεως, πέραν προσωπικῶνἀνακλήσεωνὑπογραφῶν. Ἐσχάτως, ἀρνοῦνταιδημοσίᾳἀκόμηκαὶαὐτὴν τούτην τὴνκαθαιρετικὴνἀπόφασιν τόσον κατὰτοῦἐνλόγῳ Νικολάου ὅσονκαὶκατὰτοῦΣεβαστιανοῦ Σταύρου καὶτῶνσὺναὐτοῖς,ἐνῶἀρνοῦνταιπεραιτέρωκαὶτὴνἀπόρριψινκαὶκαταδίκηντῆςβλασφήμουἐγκυκλίουτῆς συνόδου τοῦ Νικολάου, μὲ Α.Π. 3280, ἡμ. 28 Νοεμβρίου 2007, περὶ «καταδίκης τῆς χειροθεσίας», ἡ ὑπογραφὴτὴςὁποῖαςσυνίστηκαὶλόγον καθαιρέσεως ὡς φαίνεται καὶεἰςτὰςπροαναφερθεῖσαςκαθαιρετικὰςἀποφάσεις(βλ.κατηγορίαι1καὶ2ἐπὶτῆςκαθαιρέσεως τοῦΣεβαστιανοῦΣταύρου,απόφασιςΠρωτοβαθμίουΣυνοδικοῦεἰςτὴνὑπόθεσινὑπ᾽ ἀριθμὸν 1, ἡμ. 18/2/2011 ἐ.ἑ., μεταξὺΜητροπολίτη Κιτίου Παρθενίου -καταγγέλλοντος- και Σεβαστιανοῦ Σταύρου - κατηγορουμένου1). Εἶναιὑψίστης σημασίας καὶτονίζομενκαὶὑπογραμμίζομενἐντόνωςκαὶἐμφαντικῶςὅτι, αἱπροαναφερθεῖσαικαθαιρετικαὶἀποφάσειςκατὰτῶν Νικολάου - Σεβαστιανοῦκαὶ πάντων τῶνσὺναὐτοῖς, δὲνεἶναιἀπλῶς«τυπικότητες» ὡςθέλουσινὰπαρουσιάζωσι τινές, ἀλλ᾽ἀντιθέτως,εἶναιἐξόχωςκαὶἄκρωςσημαντικαὶ,καθότιἀντικατοπτρίζουσιὡςἐνἐσόπτρῳτὴνδιαχρονικὴνὁμολογίαν τόσον τῆς Γνησίας ὈρθοδόξουἘκκλησίας, ὅσονκαὶἡμῶνπροσωπικῶςκαὶτῆςἹερᾶςἡμῶν Συνόδου. Τοῦτο διότι, αὗταιδιατρανοῦσιτὴνἐκκλησιολογικὴναὐτοσυνειδησίαντῆςἘκκλησίαςκαὶἐπιβεβαιοῦσιμὲτὸνπλείοναἐπίσημον τρόπον καὶἐμπράκτως, ὅτι ἡ στερρᾶ πίστις μας ἦτο, εἶναικαὶθὰεἶναιὅτιπαρελάβομενκαὶθὰπαραδώσωμενπλήρηνκαὶτελείανἈποστολικὴνΔιαδοχὴνἐκτῶνχειροτονιῶντοῦ 1937, τοῦ 1948 καὶἐντεῦθενκαὶὅτιὁποιαδήποτε προσπάθεια νὰπαραχαραχθῇ ἤ νὰἐξαρτηθῇ ἤ νὰνοθευθῇἡἉποστολικὴμαςΔιαδοχὴἀπὸὁπουδήποτεἀλλοῦ,καὶδὴἀπὸτὴνδῆθεν «χειροθεσίαντοῦ 1971» ἀπότοὺς Ρώσους τῆςΔιασπορᾶςκαὶκατ᾽ ἐπέκτασινἀπότὸννεοημερολογητισμὸν, εἶναι καταδικαστέα, ἀπορριπτέακαὶθὰἀντικρουσθῇσθεναρῶς. Καὶεἶναιδιὰτοῦτονἀκριβῶςτὸνλόγονπουκαθῃρέθησαναὐτὰτὰπρόσωπα,ἐπὶ«προδοσὶατῆς πίστεως», ἤτοιἐπειδὴ ὁ Νικόλαος ἀπηλλάχθηδικαστικῶς (μὲεἰσαγγελικόν βούλευμα) ἀπὸποινικὴνκατηγορίαν «ἀντιποιήσεως ἀρχῆς2» ἀφοῦἐδήλωσενεἰςτὸνἀνακριτὴνὅτιδῆθενἡ πηγάσασαἐκτοὺἁγίου πατρός Ματθαίου χειροτονία αὐτοῦἦτο παράνομη καὶἄκυροςκαὶαὐτὴ «ἐδιορθώθη» ἀπότὴνχειροθεσίανὡςἐπὶσχισματικῶν που ἔλαβεντὸ 1971 ἀπότοὺς Ρώσους τῆςδιασπορᾶς(!). Οἱδὲλοιποὶκαθῃρέθησανἐπειδή, μεταξὺἄλλων, συνετάχθησανμὲτὴνπροδοσίαντοῦ Νικολάου καὶσυνεκάλυψαναὐτόν. Ἐξοὗκαὶ ἡ μὴἀποδοχὴ ἤ ἡ τμηματικὴ ἤ ἐν μέρει καὶἐπιλεκτικὴἀποδοχὴτῶν καθαιρέσεών των, συνιστᾶσοβαρότατονκαὶβαρύτατονπλῆγμακατὰτῆςὉμολογίαςκαὶτῆςἈποστολικῆςΔιαδοχῆς. Αὗταιαἱ καθαιρέσεις εἶναιτὸἀπότοκονδὺοσοβαρῶν σχισμάτων, ἤτοιτοῦ 2005 εἰςτὴνἘκκλησίαντῆςἙλλάδοςκαὶτοῦ 2007 εἰςτὴνἘκκλησίαντῆς Κύπρου. Ἡ ἀμνήστευσιςτῶνκαθαιρεθέντων συνταυτίζει τούτους μὲτοὺςἀμνηστεύοντας, ἐνῶ ἡ κοινωνία μὲτοὺςκαθαιρεθένταςκαὶἀκοινωνήτουςκαθιστᾶἀκοινωνήτουςκαὶτοὺςκοινωνοῦνταςμετ᾽αὐτῶν. Μὲἄλλαλόγια,μὲτὴνμὴἀποδοχὴνἤτὴντμηματικὴνἤτὴνἐνμέρεικαὶἐπιλεκτικὴν 1Διὰτῆςὡςἄνωἀποφάσεως, τὸΣυνοδικὸνΔικαστήριον «ΚΗΡΥΣΣΕΙ τὸνκατηγορούμενονΣεβαστιανὸν Σταύρου, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΝ, ΑΙΡΕΤΙΚΟΝ, ΒΛΑΣΦΗΜΟΝ καὶ ΕΚΚΛΗΣΙΟΜΑΧΟΝ», ἐπὶτῷὅτιτοῦτοςἀπεδέχθηκαὶὑπέγραψεντὴνἐνλόγῳβλάσφημονἐγκύκλιοντῆςσυνόδουτοῦ «βλασφήμουκαὶἐκκλησιομάχουΝικολάου». 2 Δηλ.ἐκατηγορήθηὅτιἐπροσποιεῖτοτὸνἀρχιερέα,ἐνῶδὲνἤτανπραγματικὸςἀρχιερεὺςδῆθενδιότι ἡχειροτονίατουἦτοἀνύπαρκτηδιότιἐτελέσθηἀπό«παλαιοημερολογίτεςψευδοαρχιερείς». ἀποδοχὴντῶν καθαιρέσεων τούτων, δὲνὑπάρχει τίποτε που νὰχωρίζῃτοὺςἐπ.ΕὐστάθιονκαὶΓεράσιμονκαὶτοὺςσὺναὐτοῖς,ἀπὸτοὺςΝικόλαονκαὶΣεβαστιανὸνκαὶτοὺςσὺναὐτοῖς, παρὰ μόνον προσωπικαὶ διενέξεις καὶἀντιδικίαικαὶἥσσονος σημασίας διοικητικὰκαὶπεριουσιακὰ θέματα. Αὐτὰεἶναιἀνεπίτρεπτα! Ἀντὶ διορθώσεως τῶνχρηζόντων διορθώσεως, ὡςἐδεσμεύθημενκατὰτὴνἕνωσιντὸ 2019 (καὶτοῦτοςἦτο ὁ λόγος που ἐδέχθημεννὰπροχωρήσωμεν, ἤτοιτὸὅτιπροϋπόθεσιςτῆςἑνώσεωςθάἦτονὰδιορθωθῶσινὅλαὅσαμᾶςἐχώρισαν, διὰτῆςκαλῆςὁμολογίας,τήνὁποῖανὡμολόγουνπρὸτῆςἑνώσεωςεἰςτὰςπροσωπικὰς μας συναντήσεις οἱἐπ. Παχώμιος, Εὐστάθιος κ.λπ.), βλέπομεν πλέον νὰσυντελῶνταιἀπροκαλύπτωςἀνόσιαι πράξεις καὶκακόδοξαιἐνέργειαι. Ἀπτὸν παράδειγμα καὶσοβαρότερονὅλων, εἶναιτὸγεγονὸςτῆς μνημονεύσεως τοῦσχισματοαιρετικοῦκαὶκαθῃρημένου Νικολάου Μεσσιακάρη, ἀπὸτὸνἐπ. Εὐστάθιον, δημοσίᾳ, κατὰτὴνδιάρκειαντῆς Θείας Λειτουργίας εἰςτὸνἹερὸνΝαὸνὉσίας Ξένης, ἐνΛεμεσῷτῆς Κύπρου, τὴν 1/5/2023 ἐ.ἑ., γεγονὸς που προεκάλεσε μέγαν σκανδαλισμόνκαὶδιχόνοιαν τόσον εἰςτὴνἘκκλησίαντῆς Κύπρου ὅσονκαὶεὐρύτερα. Τὸ πρόβλημα ἐπετάθηἔτι περαιτέρω ἐκτοῦὅτι, ὄχι μόνον διεπιστώθηὅτι ὁ ἐπ. ΠατρῶνεἶχεντὸνκαθῃρημένονΝικόλαονἐγγεγραμμένονεἰςτὰ δίπτυχά του ἀνέκαθενκαὶοὐδέποτεδιέγραψεναὐτόνἀπ’ αὐτῶν, παρότι καθῃρημένος, ἀλλὰκαὶἐκτοῦὅτι,κατὰπαραδοχήντοῦἰδίου, ἐμνημόνευεν, μνημονεύει καὶθὰἐξακολουθήσῃνὰμνημονεύῃτὸνκαθῃρημένονσχισματικὸνκαὶαἱρετικὸνΝικόλαον, πρὸςἀνάπαυσιντῆςψυχῆς του. Πῶςεἶναιδυνατὸνἡμεῖςοἱἀρχιερεῖςποῦτὸνκαθῃρέσαμεννὰμὴντὸνμνημονεύωμεν, καθότι εἶναισχισματοαιρετικός, ἐνῶοἱἄλλοιἀρχιερεῖςνὰτὸνμνημονεύωσι διότι θεωροῦσιὅτιεἶναιοἱσυνεχισταὶαὐτοῦ, δηλ. οἱσυνεχισταὶἑνόςκαθῃρημένουσχισματοαιρετικοῦ; Πρόκειται περὶκαθῃρημένου προσώπου διὰ σοβαρότατα ἐκκλησιαστικὰ παραπτώματα που ἀφορῶσι τόσον εἰς ζητήματα Πίστεως, ὉμολογίαςκαὶἈποστολικῆςΔιαδοχῆς, ὅσονκαὶεἰς ζητήματα Διοικητικῆς φύσεως, διὰτὰὁποῖαἐλήφθησαναἱπροσήκουσαιἀποφάσειςἀπὸΣυνοδικὸνΔικαστήριονἤδηἀπὸτὸ 2009. Καὶπολὺκακῶς, κάκιστα, καὶἄνευοὐδενόςἐρείσματος, ἐπανεγείρονταικαὶἐπαναφέρονται τώρα, ζητήματα δεδικασμένακαὶἀποφασισθένταπρὸσχεδὸνεἰκοσαετίαςκαὶδὴἐγειρόμεναἀπὸτὰ πλέον ἀναρμόδια πρόσωπα. Προσφάτως περιῆλθενεἰςτὴνἀντίληψίν μας ὅτιἐλήφθηὑπὸἐνίωνἀρχιερέωντῆςἘκκλησίαςτῆςἙλλάδος,σχετικὴἀπόφασιςπερὶμὴμνημονεύσεωςτοῦ Νικολάου ἤ ἄλλων «κεκοιμημένων ἀρχιερέωνπερὶτῶνὁποίωνὑπάρχουνἀντιρρήσεις ἤ ἐνστάσεις» μέχρι τὸ ζήτημα νὰ «μελετηθῇ» διὰ«εἰσηγήσεων». Παρὰτὸὅτι ἡ ἀπόφασιςαὐτὴἐζητήθηἐπανειλημμένως, εἰςτὴνὁλότητάν της, δὲνμᾶςπροσεκομίσθηἐπισήμως, παρὰ μόνον διέρρευσενκαὶ διαχέεται ἀνεπισήμωςεἰςλαϊκοὺς κύκλους ὑπὸ τύπον«ἀνακοινωθέντος»καὶδὴἄνευοὑδεμίαςβασίμουαἰτιολογίας ἤ σκεπτικοῦ. Ἐντούτοις πρέπει, θεωροῦμεν, νὰγίνῃἀντιληπτὸνμὲτὸνπλέονἔντονοντρόπονὅτι,ἀναφορικῶςπρὸςτὴνμνημόνευσιντῶνἐν λόγῳκεκοιμημένων,οὐδένζήτημαὑπάρχειπρὸςμελέτην,οὔτεπρόκειταιπερὶθέματος «ἀντιρρήσεων» ἤ «ἐνστάσεων». Ἡ Ἐκκλησία, διὰτοῦἈνωτάτουαὐτῆςὀργάνου, ἤτοιτοῦἈνωτάτουΣυνοδικοῦ Δικαστηρίου, ἐμελέτησεδιεξοδικῶςκαὶἀπεφάσισενἐπ᾽ αὐτῶντῶν θεμάτων ἤδηἀπὸτὸ 2009, καταλήξασαεἰςτὴνκαθαίρεσιντῶνσχισματικῶνκαὶαἱρετικῶν προσώπων τὰὁποῖαἀπεβίωσανἐντῷ σχίσματι καὶἐκτὸςἘκκλησίας. Συνεπῶς, ἡ μὴμνημόνευσιςαὐτῶνἀποτελεῖάδιαπραγμάτευτονὅρον«ἐκτῶνὥνοὐκἄνευ»(sinequanon). Ἐνἄλλοις, οὑδένὑπάρχειπρὸς «μελέτην»ἤ«συζήτησιν».Τὸθὲμαθεωρεῖταιλῆξανκαὶκάθε συζήτησιςπερὶτούτουεἶναιπεριττὴκαὶἀλυσιτελής. Ἐν πάση περιπτώσει, ἡ προαναφερθεῖσαἀπόφασιςπερὶμὴ μνημονεύσεως τοῦ Νικολάου καὶτῶνλοιπῶνἐκτὸςἘκκλησίαςκοιμηθέντωνσυνιστᾶ, θεωροῦμεν, προπέτασμα καπνοῦ. Καὶτοῦτο διότι, μὲτὴνδιακοπὴντῆς μνημονεύσεως αὐτῶν, δὲνἐπιλύεταιτὸ πρόβλημα παρὰ μόνον ἐπιτείνεταικαὶ συγκαλύπτεται. Τὸ πρόβλημα ἐπιλύεται μόνον μὲτὴνἀναγνώρισινκαὶὑπογραφὴνἀπὸὅλους, τῶνκαθαιρετικῶνἀποφάσεωντοῦ 2009 εἰςτὴνὁλότητά τους, καθότι αὐταὶ πραγματεύονται εἰς βάθος καὶἐπιλύουσινἅπαντατὰτεθέντα ζητήματαποὺπροέκυψαν ἀπὸἐτῶνκαὶἀναβιώνουσινἐσχάτως, ὡςμὴὥφειλεν. Διακοπὴτῆς μνημονεύσεως τῶνπροσώπωντούτωνδὲνσυνεπάγεταιτὴνἀναγνώρισιντῶνλόγωνδιὰ τούςὁποίουςἐπεβλήθηἡποινήτῆςκαθαιρέσεως.Τουναντίον,συμβάλλειεἰςτὴνσυγκάλυψιντῶνσοβαρῶν θεμάτων που ἐπέφεραντὴνποινὴντῆς καθαιρέσεως, ὑποβιβάζονταςτὰ θέματα αὐτὰσὲἀπλὲς«ἀντιρρήσεις» ἤ «ἐνστάσεις», γεγονός ἀπαράδεκτονκαὶἀνεπίτρεπτον. Πρόκειται περὶσοβαρῶν θεμάτων, που ὡδήγησανἤδηεἰς δύο σχίσματα τὸ 2005 καὶτὸ 2007 καὶἀπειλοῦσινὰπαγιώσωσινἀκόμηἕνα, ἐνἔτει 2024. Πλέον τῶνἀνωτέρω, οἱἐνλόγῳἐπίσκοποι, Εὐστάθιος, Γεράσιμος καὶοἱσὺναὐτοῖς, προέβησαν εἰςσωρείανἄλλωνἐνεργειῶν που φανεροῦσικαὶἀποκαλύπτουσιμὴκαθαρὰνκαὶσυνεπὴνὁμολογίαν. Μεταξὺ τούτων συγκαταλέγεται καὶ ἡ κήδευσιςκαὶ ταφή, ὡςἐπισκόπου, τοῦΦιλοθέουΤουρτούνη, ἑνὸςἐπιγόνουἐκτῶν πέντε σχισματικῶν πρώην ἐπισκόπων, τῶνπρωταγωνιστῶντοῦ σχίσματος τοῦ1995,ἐνῶὁἴδιοςὁΦιλόθεοςοὐδέποτεἐνετάχθηεἰςτὴνἘκκλησίανκαὶἀκόμηοὔτεκαὶοἱἴδιοιοἱαρχιερεῖςποὺτὸνἐχειροτόνησανδένἠθέλησαννὰτὸνκηδεύσωσι. Οἱἐπ. Εὐστάθιοςκαὶ Γεράσιμος ἐτέλεσαντὴνκηδείαν προφασιζόμενοι ὅτιδῆθεν ὁ «ἐπίσκοπος» Φιλόθεος ἐπρόκειτονὰὑπογράψῃτὴνὁμολογίαν μας,ὅμωςἀπλῶςδὲνἐπρόλαβεν,διότιἀπέθανεναἰφνιδίως.Νοεῖταιὄτιαὕτηἡἀντιμετώπισιςδὲνεὑρίσκειοὐδὲνκανονικὸνἤἄλλονἐκκλησιαστικὸνἔρεισμα.Ὁ«ἐπίσκοπος»Φιλόθεοςἦτο πολύ γνωστὸςδιὰτὶςἄκρως πεπλανημένες θέσεις του ὡςπρὸςτὰ θέματα τῶνἱερῶνεἰκόνων,φθάσας,μεταξὺπολλῶνἄλλων,εἰςτὸβλάσφημονσημεῖοννὰδώσῃτὸὄνομα «Τριάδα» εἰςμίαν μοναχήν, δῆθενπρὸςτιμὴντῆςεἰκόνοςτῆς «Ἁγίας Τριάδος», ἐνῶἐχλεύαζεντὴνἘκκλησίανκαὶἐλοιδόρησυστηματικὰτοὺςὀρθοδόξουςἐπισκόπουςὡς «εἰκονομάχους».ἘξοὗκαὶμᾶςφαίνεταιἀπίστευτονὁΦιλόθεοςνὰἐδέχθηδῆθεντὰςθέσεις τῆςἘκκλησίαςδιὰτὰ θέματα τῶνἹερῶνΕἰκόνων, παρεκτὸςκαὶἐάνοἱἐπ. Εὐστάθιοςκαὶ Γεράσιμος συνέταξαν, ὡςφημολογεῖται, μίαν «κατὰπαραγγελίαν»ὁμολογίαν,κομμένηνκαὶῥαμμένηνεἰςτὰμέτρατοῦΦιλοθέου.ΜήπωςμίαντέτοιανὁμολογίανσυνέταξανκαὶδιὰτὰςμοναχὰςκαὶτοὺςπιστοὺςτοῦΦιλοθέου; Διὰτὸθέματοῦτο,ἐζητήσαμεπλειστάκιςτὸνλόγονἀπὸτοὺςἐπ. ΕὐστάθιονκαὶΓεράσιμονκαὶτοὺςσὺναὐτοῖς, τόσον προφορικῶςὅσονκαὶγραπτῶς, ὅμως πάντοτε εἰσεπράττομενκαὶεἰσπράττομεν μέχρι τῆς σήμερον τὴνπεριφρόνησιν, τὸνχλευασμόν, τὰςὑπεκφυγὰςκαὶτὸνἀποπροσανατολισμὸν,ἐνῶοὐδέποτε μας ἐπαρουσίασαντὰὁποιαδήποτεἔγγραφαἤὁποιανδήποτεἱεροκανονικὴνβάσινδιὰτὴνἐνλόγῳπράξιν των, παρότι διατείνονται ὅτιἔχουσι τέτοιαν. Ἀναρωτώμαστεεὐλογως: Γιατί; Μόνον καὶ μόνον ἡ πράξιςαὕτη, ἤτοι ἡ κήδευσιςκαὶμνημόνευσιςἐνὸςαἱρετικοῦκαὶσχισματικοῦ, ὑπὸὁποιανδήποτεμορφήν, εἴτεαὐτὸςἐτάφηὡςἀρχιερεύς,εἴτεὡςμοναχός, εἴτεὡςἀπλὸς λαϊκός, φανερώνει μὴὀρθόδοξον φρόνημα, ἀγγίζον, ἐάνὅχιὑπερβαῖνον, τὰςπαρυφὰςκαὶτὰὅριατοῦ «παλαιοημερολογιτικοῦοἰκουμενισμοῦ», ὅςὑπὸτὸψευδὲς πρόσχημα τῆς«ἀγάπης», τῆς«εὐσπλαχνίας» καὶτῆς«φιλανθρωπίας», καταπατεῖτὴνἀπ᾽ αἰώνωνπράξιντῆςἘκκλησίαςκαὶ συντρίβει τὰ προσχήματα που προέταξανοἱἀποσχισθέντεςἀπὸτὴνσύνοδοντοῦΣτεφάνου,διὰδῆθεν«λόγουςπίστεως»,λόγῳ «συμπροσευχῆς», καθότι οἱἴδιοιὄχι μόνον συνεπροσευχήθησανμὲτοὺςαἱρετικούς, ἀλλὰτοὺςἐτέλεσανκαὶτὴνκηδείανκαὶτοὺςτελοῦσικαὶτὰμνημόσυνα,ὅπωςμνημόσυνατελοῦσικαὶδιὰἄλλουςἐπισκόπους, ἀποβιώσανταςχωρὶςνὰἔχουσιπνευματικὴνἐπικοινωνίανμετ᾽ αὐτῶν, ἀφοῦοἱἴδιοιἀπεκόπησανἀπ᾽ αὐτῶνδῆθενδιὰ «λόγους πίστεως», ὅπως π.χ. οἱἐπίσκοποιΤαράσιοςκαὶΓαλακτίων. Διερωτώμεθα, εὐλόγως, ποῦ τίθεται ὁ φραγμὸςκαὶ ἡ γραμμὴ καταπαύσεως; Διὰτῆς μνημονεύσεως τῶν κεκοιμημένων, ὁμολογεῖταιὑπὸτῶνζῶντωνὅτιεἶχονκαὶἔχουσικοινὴνπίστινμὲτοὺςμνημονευομένουςκεκοιμημένους.Εἶναιδὲἀπορίαςἄξιονποίανκοινὴνπίστινεἴχομενμὲτὸν Νικόλαο καὶτοὺςσὺναὐτῷ, τοὺςκαθαιρεθένταςἀκριβῶςδιὰ λόγους πίστεως, ἤτοι διότι δὲνεἴχομενμετ᾽ αὐτῶνκοινὴνπίστιν; Ἢ ποίανκοινὴνπίστινεἴχομενμὲτὸνἐκτὸς κοινωνίας Φιλόθεον; Ἡ κάθε «μερίς» καὶ κάθε ψίχουλον που προσφέρεται ὑπὲρζῶντωνκαὶ τεθνεώτων εἰςτὴνπροσκομιδήνκαὶεἰςτὴνΘείανΛειτουργίαν, εἶναικαὶ μία ψυχή, που ἐμποτίζεταιἀπὸτὸΘεῖονκαὶΖωοδόχονκαὶΖωοποιόναἷματοῦΖωοδότουΧριστοῦπρὸςὍνἀπευθύνεται ἡ παράκλησις «Ἀπόπλυνον Κύριε τὰἁμαρτήματατῶνἐνθάδεμνημονευθέντων δούλων Σου τῷαἵματί Σου τῷἉγίῳ». Δὲνεἶναι, συνεπῶς, οὔτεἐπιτρεπτὸνοὔτε δυνατόν, νὰἐξάγονταικαὶνὰἐμβάλλονταιἐντὸςτοῦἉγίουΠοτηρίουκατὰτὴνΘείανΛειτουργίαν,πουσυνιστᾶσύνοδονοὐρανοῦκαὶγῆςκαὶἐνΧριστῷ κοινωνίαν ζώντων καὶ τεθνεώτων ἐντῷἑνί σώματι τοῦΧριστοῦκαὶτῆςἘκκλησίας Του, μερίδεςἀλλοτρίων,ἤνὰμνημονεύωνταιἀκοινώνητοι,ἐκτὸςἘκκλησίας,σχισματικοί, αἱρετικοί,καθῃρημένοικ.λπ.ΕἶναιπασίγνωστηἡπρόνοιατῶνἹερῶνΚανόνωνὅτι«ὁ κοινωνῶνἀκοινωνήτῳἀκοινώνητοςἔσται». Εἶναιδὲσαφὲςκαὶἀπὸτὴνπατερικήνγραμματείανκαὶτὴνἐκκλησιαστικὴνἱστορίαν, ὅτιτοῦτοδὲνεἶναιἐπιτρεπτόν. Λ.χ. ὁ Ἅγ. Μάξιμος ὁ ὉμολογητὴςἠρνῆτονὰκοινωνήσῃμὲτὸναἱρετικὸνΠατριάρχην Κωνσταντινουπόλεως, ἀκόμακαὶἐὰνὑπέγραφενὁμολογίαν πίστεως, διότι αὐτὸςεἰςτὰ δίπτυχα ἐμνημόνευεντοὺςαἱρετικοὺς προκατόχους του Πατριάρχας, λέγων: «ἐπειδὴἐκείνοιςκοινωνεῖτε,εἰκαὶὈρθόδοξοιγένησθε,οὐκοινωνῶὑμίν, ἐπειδὴκοινωνεῖτετοῖςἀκοινωνήτοις». Ὁ Ἅγ. Μάρκος ὁ Ἐφέσου, λέγει: «…πολὺςἐστιν ὁ τοῦμνημοσύνου λόγος καὶοὐχί μικρός, διότι ἐκεῖνοι μνημονεύονται ἐπ᾽ Ἐκκλησίας, ὅσοιεἰσίνὁμόδοξοικαὶκοινωνικοὶπρὸςτὴναὐτὴνἘκκλησίαν, οἱδὲ ακοινώνητοι, οὐδὲ μνημονεύονται, οὐδὲἔχειἄδειαντὶςτῶνἱερωμένωνεὔχεσθαιἐπ’ Ἐκκλησίαςὑπὲρἀκοινωνήτου»3. Πρὸςἐπίρρωσιντῆςδιαπιστώσεωςπερὶμὴὀρθοδόξωνφρονημάτωντῶν προσώπων αὐτῶν, ἀλλὰκαὶ φρονημάτων μὲῥοπὴνπρὸςτὸνοἰκουμενισμόν, ἀρκεῖνὰἀναφερθῇὅτι προέβησαν εἰςχειροτονίας ἀνθρώπωνἐγνωσμένωνδιὰτὴνθολὴνκαὶἀμφίβολονὁμολογίαν των, προσώπων που ἐγκατέλειψαντὴνἘκκλησίανκαὶεἴτεπροσεχώρησανεἰςτὸννεοημερολογιτισμὸνεἴτεεἰςπαλαιοημερολογιτικὰς παρατάξεις καὶ που ἀναγνωρίζουσικαὶἀποδέχονται«ἁγιότητα» σὲἐκτὸςἘκκλησίαςτεθνεῶτεςκαὶκαταλογίζουσινεἰςαὐτοὺςτὴντέλεσιν«θαυμάτων».Καὶαὐτά,παρὰτὰςἀντιδράσειςτόσον τοῦπιστοῦλαοῦὅσονκαὶἡμῶνπροσωπικῶς. Ἕνἐξαὐτῶντῶν προσώπων, μέχρι καὶ σήμερα ἔχειἀνηρτημέναςεἰςτὸπροσωπικὸν του ἰστολόγιον, δημοσιεύσεις διὰτοὺςἐκτὸς κοινωνίας «ἅγιονΓλυκέριον» καὶτὸν «ἅγιονἸωάννηνΜαξίμοβιτς», ἐνῶεἰςτὸἰδιωτικὸν του παρεκκλήσιονεἰςτὴνΜάνδρανΑττικῆςεἶναιἀνηρτημέναεἰςπεριόπτους θέσεις τὰεἰκονίσματα«ἁγίων» ἐκτὸςἘκκλησίας. Περαιτέρω, εἰςπροσωπικάς, ἰδιωτικὰςἀλλὰκαὶεἰς δημοσίας συζητήσεις καὶ τοποθετήσεις του, τὸἴδιονπρόσωπονὑπερασπίζεταιτὴνἐπιλογήν 3Μὲτὰς θέσεις αὐτὰςσυμφωνεῖἐνὁμοβροντίᾳὁλάκερη χορεία ἁγίων: λ.χ ὁ Ἅγ. Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέγει: «…μηδεμίαν κοινωνίανἔχεινἡμᾶςπρὸςτοὺςαἱρετικούς,ἀλλὰμὴνμηδὲπρὸςτοὺςκοινωνοῦνταςμετὰτῶνἀσεβῶν», ἐνῶκατ᾽ ἀκολουθίαντῆς διδασκαλίας τοῦἍγ. Ἰωάννουτοῦ Χρυσοστόμου, λέγει: «ἘχθρούςγάρτοῦΘεοῦ,ὁΧρυσόστομος,οὐμόνοντούςαἱρετικούς,ἀλλάκαί τούς τοῖςτοιούτοιςκοινωνοῦνταςμεγάλῃκαίπολλῆτῆφωνῆἀπεφήνατο … Οἱμέντέλεονπερίτήνπίστινἐναυάγησαν΄ οἱδέ,εἰκαίτοῖςλογισμοῖςούκατεποντίσθησαν,ὅμωςτῆκοινωνίατῆςαἱρέσεωςσυνόλλυνται». Ἐνῶ, πάλιν, ὁ Ἅγ. Μάρκος λέγει «φεύγετε ουν και υμείς, αδελφοί, την προς τους ακοινωνήτους κοινωνίαν και το μνημόσυνον των αμνημονεύτων… Οἱγὰρτοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργᾶται δόλιοι, μετασχηματιζόμενοι εἰςἀποστόλουςΧριστοῦ. Καὶοὐθαυμαστὸν. Αὐτὸςγὰρ ὁ σατανάς μετασχηματίζεται εἰςἄγγελον φωτός.» ΤὰἴδιακαὶμὲσυνέπειανδιδάσκουσινοἱἹερὸς Χρυσόστομος, Μέγας Ἀθανάσιος, Ἅγ. ΓερμανὸςΚων/λεωςκαὶπλῆθοςἄλλωνἁγίων. του νὰἀποδίδῃτιμὴνἁγίωνκαὶνὰεὐλαβεῖταιπρόσωπαποὺἀπέθανανἐκτὸςἘκκλησίας,εἰςτὸ σχίσμα καὶεἰςτὴναἵρεσιν, «γιὰ δικούς του, ἐπαρκεῖς λόγους», ὡς διατείνεται. Τὸἴδιονπρόσωπον, ἀπεσκίρτησενἐκτῆςἘκκλησίαςγιὰ χρόνια καὶἐνετάχθηεἰςΦλωρινικὴνπαράταξιν, ἐνῶἕτερονπρόσωπονἀπεσκίρτησενἐκτῆςἘκκλησίαςκαὶπροσεχώρησενγιὰ χρόνια εἰςτὸννεοημερολογιτισμόν, μὲἐνεργὸνσυμμετοχήνεἰςτὰ«μυστήρια» τῆςνεοημερολογιτικῆς«Ἐκκλησίας». Ἀμφότεροι, «ἐπεβραβεύθησαν» διὰτὰς πράξεις τους αὐτάς,διὰτῆςχειροτονίαςαὐτῶν,τοῦμὲνπρώτουεἰςἱερέαν,τοῦδὲδευτέρουεἰςδιάκονον. Πλέον τῶνἀνωτέρωἐγείρονταικαὶἕτερα, κανονικῆς φύσεως ζητήματα, μὲεὐρεῖαςὅμως προεκτάσεις. Ἕνἐξαὐτῶν, σοβαρότατον, εἶναιτὸὅτιοἱἐπίσκοποι Γεράσιμος καὶΕὐστάθιοςφατριαστικῶςσυνομωτοῦσικαὶ συναλλάσσονται, ἐπ᾽ ἀνταλλαγῇ θρόνων, ὄπερΣιμωνιακόν, παντελῶςἀπαράδεκτον, ἀλλὰκαὶβλάσφημονκατὰτοῦἉγίου Πνεύματος4, μὲτὸνἐπ. Κιτίου Παρθένιον, παρέχοντεςεἰςαὐτὸνσυστηματικῶςκάλυψινκαὶἀμνήστευσινσὲ σοβαρότατες παραβάσεις τῶνἹερῶν Κανόνων ὑπὸτοῦ τελευταίου. Ὁ ἐπ. Κιτίου ἐγκατέλειψεντήν μητρόπολίν του ἐδῶκαὶ τέσσερα καὶ πλέον ἔτη, μὲπαντελῶςπροσχηματικὰς δικαιολογίας, περιφρονῆσαςτὸποίμνιόν του καὶτὰ πνευματικά του παιδιά, τὴνδιαποίμανσιντῶνὁποίωντοῦἐνεπιστεύθη ἡ Ἐκκλησία, καταφυγὼνκαὶἐγκατασταθεὶς παρανόμως εἰςτὴνΤοπικὴνἘκκλησίαντῆςῬουμανίας, ἄνευτῆςκανονικῆςἀδείαςτοῦτοπικοῦἐπισκόπουαὐτῆς,μακαριστοῦΓεροντίου,κατὰπαράβασινσωρείαςἹερῶνΚανόνων, δημιουργῶν διχόνοιας, φατρίας καὶ σχίσματα. 4Εἰςτὸβιβλίοντῶν ΠράξεωντῶνἈποστόλων(Πράξ.8,20-21)ἀναφέρεταιτὸγεγονὸςποὺὁΣίμων ὁ μάγος προσπάθησε μὲ χρήματα νὰἐξαγοράσῃἀπὸτοὺςἀποστόλουςτὴνδωρεὰντοῦΘεοῦ.Ἡ ἀπάντησιςτοῦἈπ. Πέτρου εἶναιδιαχρονικὴκαὶ καθηλωτική: «τὸἀργύριόν σου σὺνσοὶεἴηεἰςἀπώλειαν, ὅτιτὴνδωρεὰντοῦΘεοῦἐνόμισαςδιὰ χρημάτων κτάσθαι». Ὡς«Σιμωνία» θεωρεῖταιὁποιαδήποτεσυναλλαγὴμὲἀντικείμενονἱερατικὲς πράξεις. Ἡ Ἐκκλησία προέβη σὲθέσπισινσειρᾶςαὐστηρότατων Κανόνων, διὰτῆςὁποίας ἡ «Σιμωνία» ἐπικρίνεταιὡςβδελυρὴκαὶἀσεβὴςκαὶτιμωρεῖταιμὲδιπλὴνποινήν, ἤτοιτῆς καθαιρέσεως καὶτοῦἀφορισμοῦ, καθότι τὸἁμάρτημαντῆςΣιμωνίαςκαθιστᾶτὴνχάριντοῦἉγίουΠνεύματοςκτῆματῶνΣιμωνιακῶνκαὶσυνεπῶς «ἐμπορεύσιμη». Γιὰαὐτὸκαὶ ἡ Σιμωνία θεωρεῖταιἀπὸτοὺςἹεροὺς Κανόνες ὡς«αἵρεσις» μὲτὴνεὐρύτερηνἔννοιαν, καθότι αὐτὴξεπερνᾷσὲἀσέβειαντὴναἵρεσιντοῦΜακεδονίουδιότι,ἄνμήτί ἄλλο, αὐτὸςθεωροῦσετὸἍγιονΠνεῦμαὡςκτῆματοῦΘεοῦκαὶὄχι δικό του.Βασικὸκριτήριογιὰτὴνδιάπραξιντῆς Σιμωνίας, ἡ ὁποῖαθεωρεῖται τετελεσμένη ἔστωκαὶἐάν ἡἀπόπειράτηςδὲνἔχειὁλοκληρωθεῖ, εἶναι ἡ διάθεσιςνὰδώσῃ ἢ νὰλάβῃκανεὶς,ἢνὰἀνταλλάξῃμὲὁποιονδήποτετρόποἢ μέσο, ἱερατικὴνπρᾶξινἔναντιἀνταλλάγματος,εἴτεχρηματικοῦεἴτεὁποιασδήποτεἄλληςμορφῆς. Ὁ χρόνος καταβολῆςτοῦἀνταλλάγματος, πρὶν ἢ μετὰτὴντέλεσιντῆς πράξεως, οὐδόλωςἀπασχολεῖ, ἐνῶἀξιοσημείωτονεἶναιτὸὅτιδὲνἐνέχειἰδιαίτερη σημασίαν ἐὰν ἡ Σιμωνία ἀποκαλυφθεῖ ἢ ὄχι: ὁ Σιμωνιακὸςεἶναι, ἐνπάσῃπεριπτώσει, ἔνοχος,ἀποκήρυκτος,ἀλλότριοςτῆςἱερατικῆςἀξίαςκαὶὑποκείμενοςεἰςτὸἀνάθεματῆςἘκκλησίας. Αἱἐνλόγῳσυστηματικαὶκαὶκατὰσυρροὴν παραβάσεις, συνεχίσθησανἐπὶσειρὰνἐτῶνἀπὸτὸνἐπ. Παρθένιονμὲἀμείωτονῥυθμὸνκαὶἔντασιν, σὲσημεῖονποὺἐκάλεσεκαὶξένονἐπίσκοπον (τὸν Σεβ. Λιβάνου κ. Σεραφείμ) νὰσυλλειτουργήσῃ μαζί του εἰςτὴνῬουμανίαν, ὄχι μόνον χωρὶςτὴνκανονικήνἄδειαντοῦτοπικοῦἐπισκόπουτῆςῬουμανίας, μακαριστοῦ Γεροντίου, ἀλλὰκαὶκατὰπαράβασιντῆςρητῆςκαὶγραπτῆςἐντολῆςτοῦ τελευταίου, περὶἀπαγορεύσεως τελέσεως ὁποιασδήποτετυχὸνἱεροπραξίαςἀπὸτὸν επίσκοπο Λιβάνου, ἐντὸςτῆςἐπαρχίαςαὐτοῦ. Αὗταιαἱ πράξεις, καθὼςκαὶ ἡ μὴἀνταπόκρισιςεἰςτὰςπολλὰςἐκκλήσεις του νὰἐξεστασθῇτὸ θέμα τοῦτοκαὶδὴκατὰπροτεραιότηταν, ὡδήγησαντὸνμακαριστὸνΓερόντιοννὰδιακόψῃ, δικαὶωςκαὶκανονικῶς, τὴνκοινωνίανμὲτὸνμὲνεπίσκοπονΛιβάνουγιὰδύοἔτη,μὲτὸνδὲἐπ.Κιτίουἐπ᾽ἀόριστον5. Ἐναντίοντοῦμακαριστοῦἐπισκόπου Γεροντίου συνετελέσθησανπλεῖστεςὅσες παρανομίες καὶἀδικίες, οἱὁποῖες, παρὰτὰςἐπανειλημμέναςἐκκλήσειςτοῦμακαριστοῦἀδελφοῦ, οὐδέποτεἐλήφθησανσοβαρῶςὑπ᾽ὄψινἀπὸτοὺςἀρχιερεῖςΠαχώμιον,ΕὐστάθιονκαὶΓεράσιμονκαὶτοὺςσὺναὐτοῖς, οἱὁποῖοιπαρέβλεπαναὐτὰς, σκοπίμως, πρὸςἐξυπηρέτησιντοῦἐπ. Κιτίου ἀλλὰκαὶτῶνἰδιοτελῶντοὺςἐπιδιώξεων. Σήμερα, τὰ πρόσωπα τοῦταὄχι μόνον δὲνἐπιδιώκουσινὰκαλέσωσιτὸνἐπ. Παρθένιονεἰςἀπολογίανδιὰτήνσωρεῖαντῶνἀντικανονικῶνκαὶ παρανόμων πράξεων αὐτοῦ, ἀλλὰ, ἀντιθέτως, συνεργοῦσικαὶσυνομωτοῦσιφατριαστικῶςκαὶσιμωνιακῶςμετ᾽ αὐτοῦ, ὥστενὰτὸνμεταθέσωσινεἰςτὴνῬουμανίαν, ὡς ἡ σφοδρὴκαὶἐκπεφρασμένη του ἐπιθυμία, μὲτὸἀζημίωτονκαὶμὲτὸκατάλληλον«ἀντίδωρον», κατὰπαράβασιν σωρείας Ἱερῶν Κανόνων καὶ δίχως κανέναν σεβασμὸνπρὸςτὴνσυντριπτικὴνπλειοψηφίαντοῦ κλήρου καὶτοῦλαοῦτῆςἘκκλησίαςτῆςῬουμανίαςποὺἐζήτησανκαὶἐψήφισαντὸνἐπίσκοποντῆςἐπιθυμίας των, τὸνὁποῖονκαὶ ὁ ἴδιος ὁ μακαριστὸς Γερόντιος εἶχενἐπιλέξεινὰχειροτονήσῃκαὶἀνεκοίνωσεεἰςἡμᾶςτὴνπρόθεσινκαὶτὴνἀπόφασίν του αὐτοπροσώπως, λίγαςἡμέραςπρὸτοῦ θανάτου του. Ἀντὶσεβασμοῦπρὸςτὰπιὸ πάνω, οἱἐπ. Παχώμιος, Εὐστάθιοςκαὶ Γεράσιμος καὶοἱσὺναὐτοῖς, ἔκανανκαὶἐξακολουθοῦσινὰκάνωσιτὸπὰνγιὰνὰφιμώσωσιτὸνκλῆρονκαὶτὸνλαὸντῆςαὐτοκεφάλουἘκκλησίαςτῆςῬουμανίας, ὥστενὰμεταθέσωσινἐτσιθελικῶςκαὶστανικῶς, ἤτοι «με τὸ ζόρι», τὸνἐπ. ΠαρθένιονεἰςτὴνῬουμανίαν, διὰ ν᾽ ἀνοίξῃδι᾽ αὐτοὺςτὸ πεδίον διεκδικήσεως τῆςἘκκλησίαςτῆς Κύπρου, ὅπερφρικτόνκαὶσκεπτόμενον! Πρὸςτὸνσκοπὸντοῦτον, συνεφώνησανμὲτὸν παρανόμως ἐγκαταλείψαντατὴν μητρόπολίντουκαὶμεταπηδήσαντακαὶἐγκατασταθένταπαρανόμωςεἰςτὴνῬουμανίανκατὰ 5Σημειωτέονὅτι, ἡ πρῶτηἀρχιερατικὴπράξις - ἀπόφασιςτοῦ διαδόχουτοῦμακαριστοῦΓεροντίου, δηλ. τοῦἐπισκόπου Ναθαναήλ, ἦτο ἡ ἄρσιςτῆςἐπιβληθείσαςἀκοινωνησίαςπρὸςτοὺςἐπισκόπουςΠαρθένιονκαὶΣεραφείμ, εἰςἔνδειξινκαλῆς θελήσεως. παράβασιν σωρείας Ἱερῶν Κανόνων, ἤτοιτὸνἐπ. Κιτίου Παρθένιον, ὥστεαὐτός, ἐξίσου παρανόμως, σκοτεινῶςκαὶ δολίως καὶμὲτὴνσυνέργειαν, σχεδιασμὸνκαὶ «συγκατάθεσιν» ἐνίωνκυπρίωνἱερέων, οἱὁποῖοι προετοίμασαν συστηματικῶςκαὶγιὰ χρόνια τὸἔδαφος, νὰ «διορίσῃ» τὸνἐπ. Γεράσιμονσὲδῆθεν «ἐπίσκοπονΤριμυθοῦντος», προκειμένου νὰ διευκολύνεται καὶνὰἐνθαρρύνεται ὁ ἐπ. Κιτίου νὰἀπουσιάζῃἀπὸτὴνἐγκαταληφθεῖσαν μητρόπολίν του καὶνὰσυνεχίζῃτὸκαταστροφικὸν του ἔργονεἰςτὴνἘκκλησίαντῆςῬουμανίας, μὲἀπώτερον φυσικά σκοπὸννὰπαραδώσῃεἰςτὸνἐπ. Γεράσιμον τελείως τὴνἘκκλησίαντῆςΚύπρου,μὲἀντάλλαγματὴνμετάθεσιντουἰδίουεἰςτὴνῬουμανίαν.Ἡπράξιςαὐτὴἦτοτὸἀποκορύφωμακαὶ ὁλόγοςτῆςἐπισφραγίσεωςτοῦὑφισταμένουσχίσματοςεἰςτὴνἘκκλησίατῆς Κύπρου, ἡ πορεία τοῦὁποίουἐξεκίνησεννὰ προδιαγράφεται μὲτήνἀποκάλυψιν, τὸνΜάιοντοῦ 2023, ὅτι ὁἐπ.ΕὐστάθιοςκαὶοἱσὺναὐτῷοὐδέποτεἐθεώρησανὡςκαθῃρημένοντόνΝικόλαονΜεσσιακάρην, ὁ ὁποῖοςἐχειροτόνησεν παρανόμως τὸνΣεβαστιανὸν Σταύρου, προκαλέσαςεἰςτὴνἘκκλησίαντῆς Κύπρου τὸἕτερονὑφιστάμενον μέχρι σήμερα ὀδυνηρὸν σχίσμα. Ἡ ὑποστήριξις, ἡ συνέργεια καὶ ἡ ὑπόθαλψιςτῆς παρανομίας καὶ ἡ ὕπαρξιςτῆς φατρίαςἀναμέσοντῶνἐνλόγῳἐπισκόπων,εἶναικατάδηλαιἀπὸτὰςσχετικὰςἐνεργείαςτοῦἀπὸἐτῶνἐποφθαλμιοῦντοςτὴνκατάληψιντῆςἘκκλησίαςτῆς Κύπρου, ἐπ. Γερασίμου, μὲτὰςεὐλογίαςκαὶτοῦἐπ.Παχωμίου,καθῶςκαὶταςἀναλόγουςἐνεργείαςτοῦἐπ.Εὐσταθίου. Συγκεκριμένως, μεταξὺπολλῶνἄλλων, ὁ ἐπ. Γεράσιμος ἀπὸἐτῶνμετέβαινενσυστηματικῶςεἰςτὴνἘκκλησίαντῆς Κύπρου δῆθενπρὸς «ἐξυπηρέτησιν» τοῦ ποιμνίου, μὲτὰς «εὐλογίας» τοῦὑποθαλπτομένουἐπ. Κιτίου, ἐνῶὡς τώρα διαφαίνεται οἱσκοποὶ του ἤσανἀλλότριοι, ἤτοι ἡ δημιουργία ἐρεισμάτωνκαὶ σχέσεων μὲτὸποίμνιοντῆςἘκκλησίαςτῆς Κύπρου, ἐνεἴδει «προεκλογικῆςἐκστρατείας» πρὸςδιαδοχὴντοῦἐπ. Κιτίου,τὸνὁποῖονἐπεδίωκενμὲ τους σὺναὐτῷνὰμεταθέσωσινεἰςτὴνῬουμανίαν. Τὸσχέδιονἀπεκαλύφθηκαθαροτέρωςκαὶἐναργῶςἐσχάτως, ὅταν ὁ ἐπ. Γεράσιμος μετέβη εἰςτὴνῬουμανίανκαὶ παρέστη καὶσυμμετεῖχενεἰςπαράνομονκαὶὑπερόριοντέλεσινἐγκαινίωνναοῦ, μετὰτοῦἐπίσης παρανόμως μεταπηδήσαντοςκαὶ μονίμως ἐγκατασταθέντοςκαὶσυστηματικῶςεἰσπηδοῦντοςἀπὸἐτῶνεἰςτὴνἘκκλησίαντῆςῬουμανίας, ἐπ. Κιτίου, ἐνῶεἰςτὴνὀμιλίανποὺἐξεφώνησεἀνέφερεκαὶτὰἀκόλουθα: «μὲτὴνἀγάπηποὺἔνιωσαἀπὸτὸνΣεβασμιώτατονΠαρθένιονποὺμὲἐκάλεσεκαὶμὲτὴνεὐλογίαντοῦΜακαριωτάτουἈρχιεπισκόπουΠαχωμίου, μπόρεσα νὰἔρθωκαὶνὰεἶμαι μαζί σας στὰἐγκαὶνιατοῦμικροῦαὐτοῦΝαοῦκαὶνὰσυμπροσευχηθοῦμε. Εἶναι μία πολύ μεγάλη εὐλογίαγιὰἑμᾶςτοὺς Χριστιανούς νὰεἴμαστε παρόντες σὲἕνατέτοιογεγονός,τὸὁποῖοδὲνσυμβαίνειπολύσυχνά. [...] Εἶστε πολύ εὐλογημένοιἐπειδὴμετὰἀπὸπολὺκαιρὸποὺ γνωρίζω τὸνΣεβασμιώτατο Παρθένιο, κατάλαβα ὅτιεἶναι πολύ ἰκανόςγιὰνὰσαςκαθοδηγήσει.Ἐγὼθὰσαςἔλεγανὰτὸνἀγαπᾶτεκαὶνὰτουἔχετεἐμπιστοσύνηκαὶνὰ πιστεύετε στὴν χάρι καὶτὴνεὐλογίαποὺἔχει. ἘπειδὴμπορεῖνὰσυνεχίσῃτὴνἈποστολικὴνΔιαδοχήνποὺἔδωσε ὁ Θεός. Ἔχειτὶς θεολογικές γνώσεις ποὺ χρειάζονται γιὰνὰτὸ κάνει καὶἐμεῖςοἱὑπόλοιποιἘπίσκοποιἔχουμεἐμπιστοσύνησὲαὐτόν. Γιὰἄλλη μία φορά σᾶςεὐχαριστῶ που εἴμαστεἐδῶκαὶπροσεύχομαι στὸνΘεόγιὰὅλουςἑσᾶςκαὶ σας παρακαλῶκαὶἑσεῖςνὰπροσευχηθεῖτεγιὰ μας. Θὰἤθελανὰμποροῦσανὰ μείνω πιό πολύ, νὰ μιλήσουμε καὶπροσωπικὰμὲὅλους σας, ἀλλὰδυστυχῶς πρέπει νὰ φύγω γιὰνὰμή χάσω τὸἀεροπλάνογιὰτὸ Βουκουρέστι. Ὁ Θεός νὰσας εὐλογεῖκαὶεὔχομαινὰἰδωθοῦμε ξανά ὅσοπιό γρήγορα γίνεται.» Περαιτέρω, σὲ παρομοίους καὶἀναλόγουςἐνεργείαςπρὸςἐξυπηρέτησιντοῦσυστηματικῶςπαρανομοῦντοςἐπ. Κιτίου, προέβη καὶ ὁ ἐπ. Εὐστάθιος ὁ ὁποῖοςπρὸςτὸνσκοπὸνἀυτὸνκαὶδὴπρὸςἐπίτευξιντῆς παρανόμου ἐπιθυμίαςτοῦ πρώτου γιὰἀντικανονικὴνμετάθεσινεἰςτὴνῬουμανίαν, μεταξὺἄλλων, μετέβη ἀντικανονικῶςκαὶ παρανόμως, εἰσπηδήσας, εἰςτήνῬουμανίανὅπουμαζὶμὲτὸνἐπ.ΠαρθένιονἐπεχείρησενὰἐπηρεάσῃκαὶδελεάσῃἱερεὶςτῆςἘκκλησίαςτῆςῬουμανίας, ὥστενὰσυνταχθῶσιμὲτὸνπαρανομούνταἐπ. Κιτίου. Ἐλάχιστονχρόνονμετὰἀπὸτὴνγενναιόδωρονκαὶποικιλόμορφονὑποστήριξιντῶνδὺοαὐτῶνἐπισκόπωνεἰςτὰς παρανόμους ἐνεργείαςτοῦἐπ. Κιτίου, ὁ ἐπ. Γεράσιμος καὶπνευματικὸντέκνονκαὶ γέννημα τοῦἐπ. Εὐσταθίου, ἐπεβραβεύθηκαὶἔλαβενἐξίσουγενναιόδωρονἀνταπόδωμα, ἀπὸτὸνπαρανομούνταὑποστηριχθένταἐπ. Κιτίου Παρθένιον, ὅστιςἐδιόρισεναὐτὸνδῆθενεἰς «ἐπίσκοπονΤριμυθοῦντος». Ὁ νοῶννοείτῳκαὶ πλέον τούτων οὐδέν! Αἱσχιστικαὶκαὶπραξικοπηματικαὶἐνέργειαιτῶνἀνωτέρω προσώπων, τὰςὁποῖας διέπραξαν εἴτεὡςαὐτουργοί, εἴτεὡς συναυτουργοί, εἴτεὡς συνεργοί, διὰ πράξεων ἤ παραλείψεών τους, ἔφθασαν μέχρι καὶτὴνμητρόπολινΜερκίας, εἰςτὴνὁποῖαν ὁ ἐπ. Παρθένιος εἰσεπήδησε παρανόμως τὸκαλοκαὶριτοῦ 2023, παρὰτὰςγραπτὰς προειδοποιήσειςτοῦοἰκείουἐπισκόπου,διαλύσαςμίαννεοσύστατονἑνορίανεἰςτὸΛονδίνο, μὲτὴνἀνοχήνκαὶπαρότρυνσιντῶνἐπ. Παχωμίου, Εὐσταθίουκαὶ Γερασίμου, οἱὁποῖοισυνεχίζουσινὰὑποθάλπτωσιτὸν παρανόμως εἰσπηδῶντα Κιτίου Παρθένιον, παρὰτὰςπολλὰςγραπτὰςκαὶπροφορικοὺςκαταγγελίαςτοῦτοπικοῦἐπισκόπου,ΜερκίαςΣωζομένου, αἱὁποῖαισυστηματικῶςπεριφρονοῦνταιἔκτοτε. Τὰἀνωτέρω ζητήματα ἐτέθησανπρὸς συζήτησιν ἐπανειλημμένως, γραπτῶςκαὶπροφορικῶς,ὅμωςμὲπαρελκυστικὰςτακτικὰςκαὶσυμπεριφορὰςτῶνἐνλόγῳἐπισκόπων,ἡσυζήτησιςαὐτῶνἀπεφεύγετοἐπιμελῶςμὲδιαφόρουςπροφάσειςκαὶδικαιολογίας.Λ.χ.,μὲτακτικισμοὺςκαὶἐξώφθαλμουςσκοπιμότητας,ὥριζανσυνεδριάσειςεἰςἡμερομηνίαςποὺἦτογνωστὸνὅτιδὲνἠδυνάμεθαἐκτῶν πραγμάτων νὰπαραστῶμεν, κατήρτιζονἡμερησίαςδιατάξειςπροτάσσοντεςἤσσονοςσημασίαςθέματα,παραβλέποντεςκαὶμὴπεριλαμβάνοντες τὰπροταθένταἀπὸἄλλουςἀρχιερεῖς σοβαρότερα θέματα, ἀκόμηκαὶμέσῳ διατυπώσεως ἤ ἱεραρχήσεωςτῶν θεμάτων κατὰ τρόπον δικολαβικὸν, ἐκδήλωςπονηρὸνκαὶἐπιτηδευμένον, μὲἀπώτερονσκοπὸντὴνἐξυπηρέτησινἀλλοτρίων, ἰδιωτικῶνἐπιδιώξεων, ἐνοἷςκαὶ ἡ παράνομος μετάθεσιςτοῦἐπ. Κιτίου Παρθενίου εἰςτὴνῬουμανίαν, ἀλλὰκαὶ ἡ σταθερὰἐπιδίωξιςκατεξουσιασμοῦ, ἐλέγχουκαὶ καταδυναστεύσεως ὅλωντῶνκατὰ τόπους Εκκλησιῶν. Εἶναιμὲμεγάληνλύπην που ἀκούομενἐδῶκαὶἀρκετὸνκαιρὸντὴνδιαδιδόμενονπροπαγάνδαν, ἰδίωςἀπὸτὸνἐπ. ἌργουςΓεράσιμον, ὅτιδῆθενοἱἈρχιερεῖς «σηκωθήκαμε καὶ φύγαμε» ἀπὸτὴνΣύνοδοντὸνΜάιοντοῦ 2023 καὶἔκτοτεδῆθενκαλούμεθαεἰς συνεδριάσεις ἀλλὰδὲνσυνεργαζόμεθαπαρὰτὴνδῆθεν «καλὴνθέλησιν» ποὺἐπιδεικνύει ἡ ἄλληπλευρὰ. Ἠνέχθημενδιὰπολὺνκαιρὸντὰςἐνλόγῳ συκοφαντίας. Εἶναιλυπηρὸν, οἱὑπαίτιοιτῆς παρούσης ἐκκλησιαστικῆς καταστάσεως νὰ μετασχηματίζονται εἰς «ἀγγέλους φωτός», παρασύροντεςτοὺςμὴ γνωρίζοντας τὰἐκκλησιαστικὰ πράγματα, ὅπωςἐξίσουλυπηρὸνεἶναιτὸὅτιδιὰτῆς προπαγάνδας αὐτῆς, παρασύρονται καλοπροαίρετοι πιστοὶκαὶψυχαί, ὑπὲρὧν ὁ Χριστὸςἀπέθανεν. Διερωτώμεθα, ποίανσυνεργασίανἀναζητοῦσικαὶἐπιδιώκουσιοἱἐνλόγῳἀρχιερεῖς με τὴνσυστηματικὴντοὺςἀμφισημίανκαὶτὰς παλινδρομήσεις, ὅτανδιαστρέφωσιντοὺςἹεροὺς Κανόνας ἤ ερμηνεύωσιναὐτοὺςκατὰτὸδοκοῦνκαὶκατὰτὸπροσωπικόν συμφέρον αὐτῶν, παρὰπρὸςτὸσυμφὲροντῆςἘκκλησίαςκαὶτῆςἀληθείας; Ὅτανδιὰ δύο πανομοιοτύπους καταστάσεις ἐφαρμόζουσιτοὺςἰδίουςἹεροὺς Κανόναςκατὰτρόπονὅμως πλήρως ἀμφινομικὸν, ἀντίθετον, ἀντιφατικόν, ἀντικανονικὸν, ἀπαράδεκτον, ἀκόμακαὶσυγκρουόμενονμὲ παλαιοτέρας γνωμοδοτήσεις τῶνἰδίων; Ὅτανἄλλαλέγωσιν με τὰ λόγια καὶἄλλα, παντελῶςἀντίθετα, καταδεικνύωσιμὲτὰς πράξεις τους; Ὅταν π.χ. ὁ ἌργουςΓεράσιμοςεἰςἰδιωτικὰςσυζητήσειςκατακεραυνοῖτὸνπαρανομοῦνταἐπ.Κιτίου,ἐνῶδημοσίᾳπαρέχει εἰςαὐτὸνπλήρηνὑποστήριξινκαὶτιμὴν; Ὅτανἄλλαλέγωσινεἰςἡμᾶςσὲκατ᾽ ἰδίαν συναντήσεις καὶἄλλαδιαδίδωσινεἰςτὸνλαόν;Ὅτανἄλλαλέγωσινεἰςἡμᾶςτὴνμίανἡμέρανκαὶἄλλατὴνἄλλη; Ὅτανδὲνἀναλαμβάνωσιτὰςεὐθύναςτῶνπράξεών των; Ὅτανἀναισχύντωςχρησιμοποιῶσινὡςὄχημακαὶπρόσχηματὸνὑπεραιωνόβιονἐπ.Παχώμιονδιὰνὰἐπιβάλωσικαὶἐδραιώσωσιτὰςἐπιδιώξεις τους; Ὅτανὅλαιτῶναἱἀποφάσειςσυντάσσωνταικατὰπαραγγελίανἀπὸτὸνἐπ. Εὐστάθιον, πρὸςἐξυπηρέτησινἰδιοτελῶνσκοπῶνκαὶἐπιδιώξεων; Ὅταν ὁ ἴδιοςἐπ. Εὐστάθιοςσυγγράφῃ ἤ ἀνέχηταινὰ«διορθώνῃ» ἐριστικὰςκαὶδιχαστικὰςἐπιστολὰςτοῦπαρανόμωςεὐρισκόμενουεἰςῬουμανίανἐπ.Κιτίου, διὰτῶνὁποίων καθυβρίζονται καὶλοιδοροῦνταιἀρχιερεῖςκαὶἄλλοιἀγωνιοῦντεςὀρθόδοξοιὡς«ἀθκειασεροὶ», δηλ. «ἀργόσχολοι» καὶἄλλαπολλὰ; Ὅτανδιχάζωσιν με τὰςἐνεργείας τους τὸνκλῆρονκαὶτὸνλαὸνεἰςὅλαςτὰςκατὰ τόπους Ἐκκλησίας; ὍτανδιχάζωσινοἰκογενείαςμὲτὴνἐπιμονὴντοὺςεἰςτὴνκαταπάτησινκαὶκατάλυσιντῆςΚανονικῆςΤάξεως καὶτῶνἹερῶν Κανόνων, τὴνὁποίανκαταπάτησινἐπιχειροῦσινἐτσιθελικῶςνὰἐπιβάλωσινὑπὸτὸνμανδύαν«ΣυνοδικῶνἈποφάσεων»,ἐπικαλούμενοιμίανκακῶςνοουμένην «πλειοψηφίαν»;Ἤὅτανἐφευρίσκωσιδιάφοραςεὐφαντάστουςθεωρίαςπερὶδῆθεν «ὁμοφωνίας»εἰςτὴνλήψινἀποφάσεων,προτάσσοντεςτὴνπαντελῶςἀντικανονικὴν «ἀρνησικυρίαν», γνωστήνμὲτοὺςκοσμικοὺςὁρουςὡς«βέτο» καὶἀπαιτοῦντεςὅπωςὁποιαδήποτεἀπόφασιςληφθεῖ, νὰἔχῃἀπαραίτητακαὶτὴνἔγκρισιναὐτῶν; Ὅτανχειροτονώσινἐπισκόπουςἄνευπομνίου,ἄνευἀνάγκηςκαὶἄνευἐπαρχίας,ἐπὶ«ψιλῷτίτλῳ», ἤτοι«ἀπολελυμένους», ἀπλῶςκαὶ μόνον διὰνὰεἶναι«περισσότεροι» ὥστεεὐκολότεροννὰἐπιβάλωσιν, ὡςνομίζουσι, τὰ θελήματά τους «πλειοψηφικῶς» ὅταν ἡπερὶ«ὁμοφωνίας»και «ἀρνησικυρίας» θεωρία τοὺςδὲνἐκατίσχυσε; Ὅτανἀπεργάζωνταιτὰψέμματα, τὰς ραδιουργίας, τὰς δολοπλοκίας, τὰς παρανομίας, τὰςἀνταλλαγὰς, τὰς συμπαιγνίας, συμπεριφέρωνταιἐνΣυνόδῳἐτσιθελικῶςκαὶἐμμονικῶς,μὲμικρότηταςκαὶμικροπρεπῶς,μὲδοκησισοφίαν, ἀλαζονείαν, ἔπαρσιν, οἴησιν, μὲπνεῦμαμὴ συνεργασίας ἀλλ᾽ ἐπιβολῆς, μὲπνεῦμαδικανιστικὸνκαὶὅχιἐκκλησιαστικὸν, καταλύοντεςτὴνΚανονικὴνΤὰξινκαὶαὐτὸντοῦτοντὸνΣυνοδικὸνθεσμὸν; Ὅτανπρὸτῶν συνεδριάσεων προσυνεδριάζωσινπαρασυνοδικῶς λαμβάνοντες ἐκτῶν προτέρων τὰςἀποφάσειςτοὺςκαὶπροσέρχωνταιἔπειταμὲπροαποφασισμένατὰθέματακαὶπροσυντεταγμέναςτὰςἀποφάσεις,ἀπαιτοῦντεςνὰὑπογράψωμενκαὶνὰἀποδεχθῶμεν προειλημμένες ἀποφάσεις, τὶἀντιμετώπισινἀναμένουσιν; Ὅταν, λόγου χάριν, διὰ μίαν καὶ πλέον ὥραν, τὸνΜάιοντοῦ 2023 ἀντὶνὰσυνεδριάζωμενκαὶνὰσυζητῶμενγιὰσοβαρὰζητήματα,ἠσχολούμεθαμὲτὰςἐμμονὰς,τὰςἐμπαθείαςκαὶτοὺς μισογυνισμούς ἑνὸςἀρχιερέωςποὺδὲνἀπεδέχετονὰἔχῃ ὁ ἐπίσκοπος Κιέβου μεταφραστὴντῆςἐπιλογῆς του, ἀπλῶςκαὶ μόνον ἐπειδὴ ἡ ἐπὶ χρόνιαμεταφράστριά του ἦτο γυναίκα, τί συμπέρασμα μπορεῖκανεῖςνὰἐξάξῃ; Ὅτανἕτερος, νεαρότατος ἐπίσκοποςκαὶσυγκεκριμένως ὁ ἐπ. Γεράσιμος, ἀπευθύνεταιρατσιστικῶςκαὶχυδαίωςπρὸςτὸνσυνεπίσκοπόν του, τὸν Κένυας Ματθαῖον,κατὰδεκαετίαςμεγαλύτερόντουτόσονεἰςτὴνἠλικίανὅσονκαίεἰςτὰ πρεσβεία τῆςἱερωσύνης, λέγων πρὸςαὐτὸνὅτι «ἐσὺἔχεις κόμπλεξ ἐπειδήεἶσαιμαῦρος» καὶ«καλὴνἐπιστροφὴνστὴνχῶραν σου», τὶνὰεἰπῇκανεὶς; Ὅτανχρησιμοποιῶσινἱεροεξεταστικὰςκαὶμεσαιωνικὰςπρακτικὰςκαὶἀπειλῶσινἐκφοβιστικῶςἡμᾶςτοὺςἀρχιερεῖςἀκόμακαὶμὲ μηνύσεις προκειμένου νὰἐπιτύχωσιτὴνφίμωσιν μας; ὍτανἐνΣυνόδῳἔφθασαν μέχρι τοῦἀνηκούστου σημείου νὰἀμφισβητῶσιτὴνὀρθοδοξίαντοῦκοιμηθέντοςἀδελφοῦἐπισκόπου Γεροντίου -οὗαἰωνίαεἶη ἡ μνήμη- καὶνὰθέτωσινὡς θέμα πρὸςἐξέτασινἐὰν πρέπει ὁ μακαριστὸς Γερόντιος νὰμνημονεύηται, αὐτοὶοἱὁποῖοιτελοῦσικηδεῖαςγιὰτοὺςαἱρετικοὺςκαὶἐκτὸςἘκκλησίαςκαὶτοὺςτελοῦσικαὶτὰμνημόσυνα καὶ που διαπράττουσινἀνερυθριάστωςὅλαὅσαπροαναφέρθησαν! Ὅταντὰἴδια πρόσωπα, ζῶντοςτοῦμακαριστοῦ Γεροντίου, διέπραξαν κατ᾽ αὐτοῦπλῆθοςπαρανομιῶνκαὶἀδικιῶν, ἀλλ᾽ οὐδέποτεεἶχοντὸ σθένος νὰτὸνἀντιμετωπίσωσινἐνζωῇ; Ὅτανἀναμιγνύωνταιἐτσιθελικῶςκαὶπειρατικῷτῷτρόπω,προσχηματικῶςκαὶπλαγίως,εἰςτὰςἐσωτερικὰς ὑποθέσειςπασῶντῶνκατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν, μὲἐκφοβιστικὰςτακτικάς, προκαλοῦντες σκάνδαλα καὶ σχίσματα; ὍτανἐνεφύτευσανεἰςὅλαςτὰςτοπικὰςἘκκλησίας, εἰς θέσεις - κλειδιά,πρόσωπαποὺπρόσκεινταιεἰςαὐτοὺςπροκειμένουνὰἐλέγχωσιντοὺςπάνταςκαὶτὰ πάντα; Ὅτανεἶναιἔκδηλονὅτιἀπεδύθησανεἰςἀγῶνακατεξουσιασμοῦκαὶἐλέγχουτῶν πάντων, δίκην ἐκκλησιαστικῶνπειρατῶν; Ὅτανἀπεπειράθησαν, ἀνεπιτυχῶς, νὰθέσωσινὑπὸτὸνἔλεγχὸν τουςκαὶτὶςτοπικὲςἘκκλησίεςτῶνΒρεττανικῶνΝήσωνκαὶτῆςἈμερικῆς; Ὅτανἀνέχωνταιμεταξὺαὐτῶννὰπαρακάθηταικαὶνὰσυνεδριάζῃμετ᾽ αὐτῶνἐπίσκοπος ὁ ὁποῖος παράλληλα, ἐδῶκαὶκαιρὸν, διεξάγει «διερευνητικὰςἐπαφὰς» προκειμένου νὰμεταπηδήσῃεἰςσύνοδοντῶν Ρώσων τῆςδιασπορᾶςεἰςἈμερικήν, ὅμωςπαρὰ ταύτα προσφέρουσινεἰςαὐτὸνἀεροπορικὰεἰσητήρια, διαμονὲςκαὶἄλλα πολλά, ἀπλῶςκαὶμόνον διὰνὰπαραστῇκαὶνὰψηφίσῃὑπὲρτῶν προειλημμένων ἀποφάσεων; Τί πλέον ἀναμένουσικαὶ τί συμπεράσματα δύναται τίς νὰἐξάξῃ; Τό δικό μας συμπέρασμα εἶναιὅτιδὲνὑπάρχειπνεῦμαεἰλικρινοῦςκαὶκατὰΘεὸν συνεργασίας, ἀλλὰκυριαρχεῖτὸπνεῦματῆςαὐτοδικαιώσεωςκαὶτῆςἐπιβολῆς, μέσῳ μίας πολύ κακῶςνοουμένηςκαὶμὴὀρθοδόξουἀντιλήψεως περί «πλειοψηφίας» καὶ«ὁμοφωνίας». Εἶναι, θεωροῦμεν, κατάλληλονκαὶπρόσφοροντὸστάδιοντοῦτοντῆςἀποφάσεώς μας,νὰἀναφερθῶμενκαὶεἰςτὴνὕπαρξιν,συγκρότησινκαὶλειτουργίαντῆς«Πανορθοδόξου Συνόδου». Ἡ Σύνοδος αὐτὴσυνεκροτήθηὑφ' ἡμῶν, μὲ μόνον σκοπόντὸνκαλύτερονσυντονισμόνκαὶσυνεργασίανμεταξὺτῶντοπικῶνἘκκλησιῶν. Ἅπαντατὰ μέλη που συμμετέχουσινεἰςαὐτήν,τὸπράττουσινοἰκειοθελῶςκαὶὄχιἐξαναγκαστικῶςἤἐπιβλητικῶς. Εἰςαὐτήνσυμμετέχουσινἐκπρόσωποιἀπὸ σχεδόν ὅλατὰπατριαρχεῖακαὶτὰςτοπικὰςἐκκλησίας• ἀπὸτὸ κλίμα τοῦοἰκουμενικοῦ πατριαρχείου, τοῦ πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, τοῦπατριαρχείουἈντιοχείας,τοῦπατριαρχείουτῆςῬωσίας,τὴνἐκκλησίαντῆςΚύπρου,τὴνἐκκλησίαντῆςῬουμανίαςκαὶτὴνἐκκλησίαντῆςἙλλάδος. Ἐσχάτωςπαρατηροῦμεντὸπαράδοξονκαὶκαταδικαστέονφαινόμενον, νὰἐπιχειρῶσινοἱἐπίσκοποι που οὐδόλωςἐκοπίασανδιὰτὴνΠανορθόδοξονἐνότητανκαὶδὴοἱτελευταῖοιεἰςτὰ πρεσβεία τῆςτιμῆς, νὰὑφαρπάσωσι «τὰς πρωτοκαθεδρίας» καὶ «τήνπρωτοκλισίαν» τῆςἐνλόγῳ Συνόδου, οὐχὶθυσιαστικῶς, ἀλλ᾽ ἐξουσιαστικῶς, οὐχὶπρὸςὑπηρεσίαντῆςἘκκλησίαςκαὶτοῦεὐαγγελισμοῦτῶνἀνθρώπων, ἀλλὰπρὸςὑπηρεσίανκαὶἐξυπηρέτησινἱδιωτικῶνἐπιδιώξεωνκαὶ σκοπιμοτήτων, μὲἐπιβλητικὴνσυμπεριφορὰνκαὶπνεῦμααὐταρχισμοῦπρὸςτοὺςσυμμετέχονταςἀρχιερεῖς,ἄνευοὐδενόςδικαιώματος. Καθιστῶμεν σαφές ὅτιδὲνεἴμεθα διατεθειμένοι νὰἀποδεχθῶμεν, καὶδὲνθὰἁποδεχθῶμεν, ὑπὸοἱονδήποτεμανδύαν, οἱανδήποτε«ἀπόφασιν» συγκρούεται μὲτὴνἀρχιερατικὴν μας συνείδησιν, ὅσον«πλειοψηφικῶς» καὶἐάνἐλήφθη τούτη. Νοεῖταιὅτιδὲνὑποκείμεθαεἰςκαμμίαντεχνητὴν«πλειοψηφίαν» που ἐδημιούργησανἐπὶσκοπῷοἱἐνλόγῳ ἐπίσκοποιτῆςἘκκλησίαςτῆςἙλλάδοςδιὰνὰκατεξουσιάζωσιν, ὡςνομίζωσιν, ἐπὶπασῶντῶντοπικῶνἘκκλησιῶν. Ἐπαναλαμβάνομενἐμφατικῶςὅτι, πολλὰἀπὸτὰἀνωτέρωἀναφερθέντα θέματα, ὡς θέματα Κανονικῆς Τάξεως, θὰἦσανδιαχειρίσιμακαὶἴσωςκαὶἀμελητέα, ἐὰνδὲνπεριεπλέκοντομὲ θέματα σοβαρότερα, που ἄπτονταιτῆςὉμολογίας Πίστεως, τῆςἘκκλησιολογίαςκαὶτῆςἈποστολικῆςΔιαδοχῆς. Ὄντωςἠνέχθημενκαὶὑπεμείναμεν πάρα πολλά, σιωπῶντες. Δὲνεἶναιὅμως πλέον δυνατὸννὰσυνεχισθῇαὐτὴ ἡ κατάστασις πραγμάτων. Ὁ καιρὸςτοῦσιγᾶνπαρῆλθενκαὶἐπέστη ὁ καιρὸςτοῦλαλεῖν, διότι κινδυνευόμενονεἶναι πλέον ἡ Πίστις καὶ ἡ Ὁμολογία μας. Ὅποιοςμετὰἀπὸτὰπιὸ πάνω ἐπιθυμεῖνὰπληροφορηθῇγιὰτὰὅσα συνέβησαν καὶσυμβαίνουσι, δὲνἔχειπαρὰνὰἐπικοινωνήσῃμαζίμας,ὥστενὰἀκούσῃκαὶνὰκρίνῃδικαὶωςκαὶἀντικειμενικῶς. Τὰἀνωτέρω, ἀλλὰκαὶπολλὰἕτερα, μᾶςὤθησαννὰἐπανεξετάσωμεντὸ θέμα τῆςἑνώσεωςτοῦ 2019, καθότι ἡ πηγὴὅλωντῶν προβλημάτων που ἀντιμετωπίζομενεἶναιτὰ πρόσωπα που ἐνετάχθησανεἰςτὴνἘκκλησίαντὸ 2019 καὶ ὁ τρόπος μὲτὸνὁποῖονἐνετάχθησαν, ἤτοιἀμετανοήτωςκαὶἄνευτῆςπραγματικῆςἐπιλύσεωςτῶνὅσωνμᾶςἐχώριζον, μὲτὴνἐλπίδαὅτιπολλὰἐξαὐτῶνθὰἐπιλύοντοὁριστικῶςἐνΣυνόδῳ, σὺντῷχρόνῳ, μὲκαλὴνδιάθεσινκαὶσυνεργασίανκαὶ συμφώνως με τὰςκαλὰςπροφορικὰς διαβεβαιώσεις που ἐλαμβάνομεν. Πλήν, ἡ ἐλπὶςἡμῶνἀπεδείχθηματαία! Καὶτοῦτο διότι,ὡςτώρα,ἐκτῶνὑστέρωνκαὶἐκτῶνπραγμάτωνδιαφαίνεται,μὲτὰἔγγραφαποὺὑπεγράφησαν, ἤτοιμὲτὸνδικολαβικὸν «ΤόμονἙνώσεως» καὶτὴν «κοινὴνὁμολογίαν», ἐπετεύχθη πλαγίως μία ἕνωσις «ἐπὶσκοπῷ»,ὄχιἐπὶτῇβάσειτῆςὀρθοδόξουὁμολογίας,τῆςὀρθοδοξίαςκαὶὀρθοπραξίαςκαὶτῆςγραμμῆςκαὶὁμολογίαςπουἐκρατοῦσαμεμέχριςἐκείνηντὴνστιγμήν,ἀλλὰμίαἕνωσιςἐπίτῇ βάσει «συμπαθειῶν» καὶκεκρυμμένωνπροσωπικῶνφιλοδοξιῶνκαὶἐπιδιώξεων. Πλεῖσταὅσα θέματα, εἴτεσυνεσκοτίσθησαν, εἴτεσυνεκαλύφθησαν, εἴτεμὲδικολαβικὰςδιατυπώσεις παρεχαράχθησαν. Τὰὅσαμᾶςἐχώρισαντὸ 2005 δὲνἐπελύθησαν. Καὶὄχι μόνον δὲνἐπελύθησαν, ἀλλ᾽ ἐπιχειρεῖται τώρα, σχεδὸν 20 χρόνια μετὰ, ἡ ἐπαναφορά τους καὶ ἡ ἐπιβολὴτῶν θέσεων που ἡ Ἐκκλησίακατεδίκασεπρὸ 20ετίας περίπου. Δὲνεἶναι, λ.χ., ἀποδεκτὸν, νὰ χαρακτηρίζεται ὡς «ἁμάρτυρος» ἡ θέσιςπερὶ «κοινωνίας προσώπων», διὰτῆςὁποίαςψευδοκαθῃρέθη ὁ Ἐπίσκοπος Κήρυκος καὶοἱ τότε κληρικοὶτου,καθῶςκαὶἅλλοικληρικοὶπουσυνετάχθησανμετ᾽αὐτοῦ,θέσιςπουσυναντᾶταικατὰκόρονεἰςτὴνπατερικὴνγραμματείανὡςἔχειπλειστάκιςκαταδειχθεῖκαὶἀποδειχθεῖ,ὅπωςἐξἴσουμὴἀποδεκτοὶεἶναικαὶπολλαὶἄλλαι θέσεις, τὰςὁποίαςἐθέσαμενπρὸςσυζήτησινπολλάκις,τόσονπροφορικῶςὅσονκαὶγραπτῶς, ὅμωςχωρὶςκαμμίαδιάθεσιν συνεργασίας καὶχωρὶςἀνταπόκρισιν. Συνεπείᾳτῶνἀνωτέρωκαὶκατανοοῦντεςτὴνἀφαίρεσινσημαντικῶνπτυχῶνἀπὸτὴνὁμολογίαν που διετηροῦμενπρὸτῆςἑνώσεωςτοῦ 2019, ἡ ὁποῖα, ἐπαναλαμβάνομεν, ἐπροωθήθηκαλῇτῇπίστεικαὶμὲσκοπὸννὰβοηθήσωμεντοὺςπρῴηνἀδελφοὺςμᾶςνὰἐπανέλθωσινεἰςτὴνὀρθὴνπορείαν, ἐκτῆςὁποίαςπαρεξέκλινον, πιστεύομενὅτιὀφείλομεννὰἐπαναδιατρανώσωμενκαὶνὰκαταστήσωμενσαφὲςὅτιπαραμένομενστερροὶεἰςτὴνδιαχρονικὴνὁμολογίαντῆςἹερᾶςἡμῶν Συνόδου, ὡςαὐτὴδιετυπώθηεἰςπληθώρανἐγγράφωνκαὶἀποφάσεωνπρὸτοῦ 2019 καὶὅτιοὐδέποτεἀφέστημεναὐτῆς. Πρὸςτούτοις: Α. Ἀνακαλοῦμεντὰςὑπογραφὰςμαςἐκτῶνκάτωθιἐγγράφωνκαὶἀπορρίπτομεν: 1. τὸ «ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΝ ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ» τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου τῆς24ης Νοεμβρίου 2018• 2. τὸ«ΠΡΑΚΤΙΚΟΝΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΣΕΠΙΤΡΟΠΩΝΔΙΑΛΟΓΟΥ»τῆς10ηςἸανουαρίου 2019,ὑπογραφὲνεἰςτάἘξαμίλιαΚορινθίας•καὶ, 3. τὸν «ΤΟΜΟΝ ΕΝΩΣΕΩΣ» τῆς27ης Ἰανουαρίου 2019, τὸνσυγγραφένταὑπότοῦἐπ. Εὐσταθίου,συμπεριλαμβανομένηςκαὶτῆςεἰςαὐτόνσυνημμένης«ΚΟΙΝΗΣΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ» τῆς26ης Ἰανουαρίου 2019. Β. Περαιτέρω,ἀποδεχόμεθα,συνομολογοῦμεν,συνυπογράφομενκαὶδιατρανοῦμενἐπὶ μέρους καὶκαθ’ ὁλοκληρίαν: 1. τήνἀπόΜαΐου 2004 καὶὑπ. Ἀ.Π. 357, ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καὶΛαυρεωτικῆςΚηρύκου• 2. τήνἀπό21 Σεπτεμβρίου 2006 ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ τῆςΜητροπολιτικῆςτότεἹερᾶςΣυνόδουὑπὸτοῦΜητροπολίτουΜεσογαίαςκαὶΛαυρεωτικῆςΚηρύκου, ἡ ὁποῖα περιλαμβάνει καὶτὴνὉμολογίαντοῦἉγίου Γρηγορίου τοῦΠαλαμᾶ• 3. τὰςκάτωθικαθαιρετικὰςἀποφάσειςτῶνΣυνοδικῶνΔικαστηρίων: α)ὑπ.Ἀ.Π.532,ἡμ.28/10/2009,περὶκαθαιρέσεωςτοῦπρώηνΜητροπολίτη Πειραιῶς Νικολάου Μεσσιακάρη, ἐπὶτοῦὑπ’ Ἀ.Π. 492/2/15.1.2009 κατηγορητηρίου, β)απόφασιν,ἡμ. 18/02/2011 ἐ.ἑ., περὶ καθαιρέσεως τοῦΣεβαστιανοῦ Σταύρου, εἰςτὴνὑπόθεσινὑπ᾽ ἀριθμὸν 1, τοῦ Πρωτοβαθμίου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, συγκροτηθέντοςεἰςΛεμεσὸντῆς Κύπρου τὴν 18/02/2011, μεταξὺΜητροπολίτη Κιτίου Παρθενίου -καταγγέλλοντος- και Σεβαστιανοῦ Σταύρου - κατηγορουμένου, ἐπὶτοῦὑπ’ Ἀ.Π. 575/26.11.2010 κατηγορητηρίου, ὡςἀείποτεἰσχύουσαςκαὶὡς πραγματευομένας εἰς βάθος ἅπαντατὰσοβαρὰ θέματα πίστεως, ὁμολογίαςκαὶἀποστολικῆςδιαδοχῆς, που ὡδήγησανεἰςτὰσχίσματατοῦ2005 καὶ 2007 ἀντιστοίχωςκαὶὡςδιατυπώσασαςτὰςὀρθοδόξους θέσεις καὶτὴνδιαχρονικὴν μας ὁμολογίαν πίστεως, ἡ ὁποῖαἦτο, εἶναικαὶθὰπαραμείνῃἀναλλοίωτος, καὶ ἡ ὁποῖαἀντικατοπτρίζειτὸνδιαχρονικόνἀγῶνανκαὶὁμολογίαντῆςἘκκλησίαςἀπὸτὸ1924,1937, 1948, 1997, 2005, 2007 καὶἐντεῦθεν. 4. τὴνἀπὸ15 Ἰουνίου 2014 καὶ Ἀ.Π. 673 ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ - ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ τῆςἘνδημούσηςἹερᾶς Συνόδου τῆςἀπανταχοῦ Γνησίας ὈρθοδόξουἘκκλησίας. Γ. Καλοῦμεν ἅπαντας τοὺς ἐπισκόπους καὶ κληρικοὺς,πρὸςθεραπείαντοῦὑφισταμένου σχίσματος καὶπρὸςἀποφυγὴν παγιώσεως αὐτοῦ: 1. νὰἀποδεχθῶσικαὶσυνυπογράψωσιμεθ᾽ ἡμῶνἅπαντατὰἀνωτέρω που ἀποδεχόμεθα, συνομολογοῦμεν, συνυπογράφομενκαὶδιατρανοῦμεν, ἐπὶ μέρους καὶκαθ’ ὁλοκληρίαν• καὶδὴ, τὰςκαθαιρετικὰςἀποφάσεις που ἀναφέρονταιὺπὸ Β3, α) καὶ β) ἀνωτέρω. 2. εἰςπερίπτωσιν που διαφωνῶσιμὲοἱονδήποτεἐκτῶνἀνωτέρωἀποδεχομένων, συνομολογουμένων, συνυπογραφομένωνκαὶδιατρανουμένωνὑφ᾽ ἡμῶν, ἐπὶ μέρους ἤ καθ᾽ ὁλοκληρίαν, νὰκαταθέσωσινεἰςἡμᾶς, γραπτῶς, ἐντὸς προθεσμίας 20ἡμερῶνἀπὸτὴνἡμερομηνίαν λήψεως ὑπ᾽ αὐτῶντῆςπαροῦσηςἀποφάσεώς μας, τὴνσυγκεκριμένηνκαὶτεκμηριωμένηνδιαφωνίαντωνκαὶνὰὑποβάλωσινγραπτῶςἐξειδικευμέναςεἰσηγήσειςπρὸςδιόρθωσιντῶνὅσωνθεωροῦσινὅτιχρήζουσιδιορθώσεως,τὰὁποίαἀφοῦ ἐξετασθώσινθὰληφθῶσινἐπ᾽αὐτῶναἱπροσήκουσαιἀποφάσειςκαὶθάἐνημερωθώσιδεόντως6• 3. νὰδώσωσιγραπτῶςκαὶ δημοσίως, τόσον εἰςἡμᾶςὅσονκαὶεἰςτὸεὐσεβὲςἐκκλησιαστικὸν πλήρωμα, ἰκανοποιητικὰςἐξηγήσειςδιὰτὸπῶς, τὸ γιατί, ἐπὶτῇ βάσει τίνος ἤ τίνων Ἱεροῦ Κανόνος ἤ Ἱερῶν Κανόνων, ἤ ἐπὶποίαςἐκκλησιαστικῆς ἤ ἄλλης βάσεως, ἐτέλεσαντὴνκηδείανἐνὸςἐκτὸς κοινωνίας αἱρετικοῦ «ἐπισκόπου» ἤτοιτοῦΦιλοθέουΤουρτούνηκαὶἐπὶτῇ βάσει τίνος ἤ τίνων Ἱεροῦ Κανόνος ἤ Ἱερῶν Κανόνων, ἤ ἐπὶποίαςἐκκλησιαστικῆς ἤ ἄλλης βάσεως τελοῦσινεἰςαὐτὸν μνημόσυνα• 4. νὰδηλώσωσιγραπτῶςκαίἐνυπογράφωςὅτι τόσον οἱἴδιοιὅσονκαίὁὑφ᾽αὐτοῖςκλῆροςδὲνἀναγνωρίζωσιοὔτετιμῶσιὡς «ἁγίους» οὔτεκαὶἔχωσιπρὸςπροσκύνησινεἰκόνες ἤ λείψανα κανενὸς προσώπου ποὺἐτελεύτησενἐκτὸςἘκκλησίαςκαἰἐκτὸςκοινωνίας,εἴτεδιὰπροσωπικοὺςεἴτεδιὰὀποιουσδήποτεἄλλους λόγους, ὅσον«ἐπαρκείς» καὶἐὰνθεωροῦσιναὐτοὺς, περιλαμβανομένων ὀνομαστικῶςκαὶσυγκεκριμένωςτῶν Γλυκερίου καὶἸωάννουΜαξίμοβιτς• 5. ἀνακαλέσωσι πάσας τὰςληφθεῖσας, εἴτεσυλλογικῶςεἴτεμεμονωμένως, ἀποφάσειςἀπὸτὴν6ηνΜαΐου2023μέχρικαὶσήμερα,περιλαμβανομένουκαὶτοῦπαρανόμου «διορισμοῦ»τοῦἐπ.ἌργουςΓερασίμουσὲδῆθεν«ἐπίσκοπονΤριμυθοῦντος»• 6. ἀποδοκιμάσωσιἀπεριφράστωςκαὶἐμπράκτως, ἄνευοὐδεμίαςὑπεκφυγῆς, τὰςἐκδήλως παρανόμους καὶἀντικανονικὰςἐνεργεὶαςτοῦἐπ. Κιτίου Παρθενίου, περιλαμβανομένης καὶτῆς μονίμου ἐγκαταλείψεωςτῆςἐπισκοπικῆςτοῦἕδραςκαὶτῆςαὐτοβούλουἐγκαταστάσεωςκαὶἐπιβάσεωςαὐτοῦεἰςῬουμανίανκαὶεἰςτὴνἐκεῖτοπικὴνἘκκλησίανκαὶπαύσωσινὰπαρέχωσινεἰςαὐτὸνκάλυψινκαίἀμνήστευσινεἰςτὴνσωρεὶανκανονικῶν παραπτωμάτων αὐτοῦ. Ἄχριτῆς λήψεως ἰκανοποιητικῶνἀπαντήσεωνἐπὶτῶνἀνωτέρω, ἡ ἐπισκοπικὴ μας συνείδησιςδὲν μας ἐπιτρέπειτὴνσυνέχισιντῆς κοινωνίας μετὰτῶνμὴὀρθοδόξωςκαὶὀρθῶςφρονούντωνκαἰδὴμετὰτῶν κοινωνούντων τοῖςἀκοινωνήτοις, ὅπερπαντελῶςἀπαράδεκτον (βλ. καν. Ι᾽, ΙΑ᾽ Ἁγ. Ἀποστόλων, Β᾽ Ἀντιοχείαςκ.ἄ.). «Διὸἐξέλθετεἐκμέσουαὐτῶνκαὶἀφορίσθητε, λέγειΚύριος, καὶἀκαθάρτουμὴἅπτεσθε, κἀγὼεἰσδέξομαιὑμᾶς» (Β Κορ., 6, 17). 6Σημειωτέονὅτιἡπροθεσμίααὐτὴδίδεται«καταχρηστικῶς»,ἄκρωςοἰκονομικῶςκαὶἐπιεικῶς,καθότι προθεσμία ἐδόθηἀπότῆςἐνώσεωςτοῦ 2019 καὶ μέχρι τῆς σήμερον. Παρὰ ταύτα, εἴμεθα διατεθειμένοι νὰδώσωμεν μίαν ὑστάτηνεὐκαιρίαν διορθώσεως, ἀνανήψεωςκαὶ διατρανώσεως τῆςὀρθῆςὁμολογίας. Παρελθούσης ἀπράκτουτῆςὡςἄνω προθεσμίας, θα ληφθώσιναἱπροσήκουσαιἀποφάσεις. Ἡ παροῦσααπόφασιςἐλήφθηὑπὸτῶνὑπογραφόντωναὐτὴνἀρχιερέωνκατὰτὴνκοινὴναὐτῶνσυνεδρίασιν, ἥτιςἔλαβενχώρανκατὰτὴνἑορτήντῆςἉγίαςΜεγαλομάρτυροςκαὶΠανσόφουΑἰκατερίνης,ἤτοιτὴν25ηνΝοεμβρίου2023,εἰςΚορωπὶἈττικῆς. Νοεῖταιὅτι, ἡ παροῦσαοὐδόλως πραγματεύεται ἤ λαμβάνει ὑπ᾽ ὄψινοἰαδήποτε γεγονότα ἐλάβασιχώρανμετὰτὴνὡςἄνωἀναφερόμενηνἡμερομηνίαν. Συνταχθείσης,ἀναγνωσθείσηςκαὶἐγκριθείσηςαὐτῆς,ὑπογράφεταιὡςἕπεται. ΕΛΗΦΘΗτὴν25ηνΝοεμβρίου2023 ΣΥΝΕΤΑΧΘΗκαὶΕΞΕΔΟΘΗτὴν15ηνἸανουαρίου2024ἐ.ἑ.. +ὉΜεσογαίαςκαὶΛαυρεωτικῆς,Κήρυκος +ὉΚένυας,Ματθαῖος +ὉΚιέβου,Σεραφεὶμ +ὉΜερκίαςκαὶΒρεττανικῶνΝήσων,Σωζόμενος +ὉΜπακάου,Ναθαναὴλ