ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΘΟΥΝ ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΝ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΓΟΧ ΛΑΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΕΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ 2015 ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΟ 2025.

ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΘΗ Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ ΟΥΤΕ Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ — ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ Ὡς γνωστόν ἡ «σαθρά συμμορία» τοῦ ψευδαρχιεπισκόπου κ. Νικολάου, ἐν τῆ απογνώσει της, «ἴδρυσεν γραφεῖον καθαιρέσεων»(!), καί ἐπιχειρεῖ νά «θάψη» κάθε ὀρθόδοξον Κληρικόν, διότι τοιαύτην ἐντολήν ἔχει ἀπό τά κέντρα τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, οὐσία δέ τοῦ Σιωνισμοῦ. Εἰς τήν συνέχειαν τῶν προηγηθεισῶν ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου κ. Κηρύκου, παρεμβάλλεται ἐν τῶ παρόντι τό ἀπό 17/30.3.2008 σχετικόν κείμενον τοῦ πληρώματος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Λαρίσης. «ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ Ἱερός Ναός Γενεθλίου Τ. Προδρόμου (Νικολοπούλου 9, 41222) ΤΟ ΠΙΣΤΟΝ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Πρός 1) Τόν Σεβ/τον Μητροπολττην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκον 2) Τόν Παν/τον Ἱερομόναχον π. Ἀμφιλόχιον Ταμπουρᾶν, 3) Τόν Ἐλλ/τον κ. Ἐλευθέριον Γκουτζίδη 4) Τόν Αἰδεσιμώτατον Ἱερέα π. Μιχαήλ Ἰωάννου, εἰς Κύπρον Κοινοποίησις: Διεύθυνσιν τοῦ Περιοδικοῦ: «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ», ἐπισήμου δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Ἀγαπητοί καί ἀξότιμοι ἐργάται τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς», Σεβ/τε Μητροπολίτα κ. Κήρυκε καί ἐλλογιμώτατε κ. Ἐλευθέριε Γκουτζίδη μεθ' ὅλης τῆς Συντακτικῆς Ἐπιτροπῆς, διά τῆς παρούσης, ἡ ὁποία ἐκφράζει ὅλα τά μέλη τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἱ. Ν. Τιμίου Προδρόμου Λαρίσης, ἀναφερόμενοι εἰς τάς τελευταίας ἐξωεκκλησιαστικάς ἐνεργείας καί «ἀποφάσεις» τῆς περί τόν ψευδαρχιεπίσκοπον Νικόλαον ὁμάδος ἐκπεσόντων Ἀρχιερέων, ὑπογραμμίζομεν, ὅτι τό γεγονός τῆς ψευδοκαθαιρέσεως κατά τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, ὅπως καί τοῦ Ἱερέως π. Μιχαήλ, καί λοιπῶν, δέν μᾶς ἐξέπληξεν. Τοιαῦται ἀδιανόητοι ἀψυχολόγητοι, ληστρικαί, σπασμωδικαί καί ἐκκλησιομάχοι «ἀποφάσεις», ὅταν προέρχωνται ἀπό βλασφήμους καί ἐκκλησιομάχους ψευδεπισκόπους δέν λαμβάνονται ὑπ' ὄψιν, διότι οὐδέν κανονικόν καί σύννομον ἀποτέλεσμα παράγουν. Οἱ ἀμετανοήτως βλάσφημοι κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, μόνον διωκτικάς κατά τῆς Ἐκκλησίας ἀποφάσεις δύνανται νά λάβουν, ἀφοῦ τοιαύτας ἐντολάς ἔχουν παρά τῶν Κέντρων τοῦ νεοημερολογιτικοῦ καί παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Ἡ ἐντολή, τήν ὁποίαν ἐν προκειμένω ἔλαβον ἦτοι: «Σπεύσατε νά καθαιρέσετε τόν Κήρυκο, πρίν προλάβη νά χειροτονήση καί ἀφήση γνησίαν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν. Ἐκβάλατε ἐκ τοῦ μέσου τό ἐμπόδιον τῆς οἰκουμενιστικῆς μας ἑνώσεως». Τρία ὁλόκληρα ἔτη παρῆλθον ἀπό τό σχίσμα τοῦ Ἰουνίου 2005, ἀφ' ὅτου διά καθαρῶς Δογματικούς — Ἐκκλησιολογικούς λόγους ἡ Σεβασμιότης σας διεκόψατε πνευματικήν κοινωνίαν καί ἀπεκηρύξατε τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν Ἀνδρέα, τόν Πειραιῶς Νικόλαον, τόν Ἀργολίδος Παχώμιον, τόν Περιστερίου Γαλακτίωνα, τόν Βερροίας Ταράσιον, τόν Διαυλείας Ἀνδρέαν, καί τόν Φιλίππων Χρυσόστομον, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι προηγουμένως ἀπέκοψαν πάντα σύνδεσμον μετά τῆς Ἀληθείας. Εἰς τήν συγκεκριμένην ἀποκήρυξίν των προέβητε, ἀφοῦ ἐπί σειράν ἐτῶν κατ' ἀρχάς ἐν Συνόδω καί κατόπιν καί δι' ἐπιστολῶν — καταγγελιῶν, ἐθέτατε σοβαρά θέματα Πίστεως καί Ὁμολογίας, τά ὁποῖα προέκυπτον ἀπό τήν ἐμπλοκήν των εἰς τόν παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν. Ἐάν ἦσαν ἀληθεῖς ποιμένες τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καί διάκονοι Χριστοῦ, ἐάν ἦσαν ἐργάται καί ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, 'ώφειλον νά εἶχον πράξει, κατά τό «διδόναι λόγον παντί τῶν αἰτοῦντι», ὅταν μάλιστα ἐπρόκειτο διά θέματα Πίστεως. Δυστυχῶς οἱ σύγχρονοι Νικολα?ται, ἐβλασφήμησαν πολλαπλῶς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό ὁποῖον τούς κατέστησεν Ἐπισκόπους, καθόσον ἐβλασφήμησαν καί ἀπολύτως ἠρνήθησαν τήν Ἀποστολικήν των Διαδοχήν. Δι' αὐτόν ἀκριβῶς τόν σκοπόν κατέλυσαν τήν Κανονικήν τάξιν καί τούς θεσμούς τῆς Ἐκκλησίας, ἐσυκοφάντησαν, ἐδίωξαν, «ἀφώρισαν», ἔθεσαν «ἀργίας» καί «ἀπεφάσισαν καθαιρέσεις» τῶν ὀρθοφρονούντων καί ὑπέρ τῆς ἀληθείας ἀγωνιζομένων. Ἡ ἐσχάτη ληστρική ἐνέργειά των, ἦτο αὕτη ἡ δῆθεν «καθαίρεσις», τήν ὁποίαν «ἀπεφάσισαν», καθ' Ὑμῶν τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, διότι αὕτη, ὡς φαντάζονται, θά συνέβαλλεν εἰς τήν κατά Χριστόδουλον, «λύσιν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ»! Ἐνῶ ἡ Σεβασμιότης σας τούς ἐκαλεῖτε εἰς διάλογον διά κοινήν Ὁμολογίαν καί ἐν Χριστῶ ἑνότητα, οὗτοι ἐκώφευσαν καί ἔσπευσαν εἰς ψευδοκαθαίρεσιν. Ἔτσι ἀπήντουν πάντοτε οἱ αἱρετικοί, ὅταν οἱ ὀρθόδοξοι τούς ἐκάλουν εἰς διάλογον ἐν Συνόδω. Εἶναι δέ πασιφανές, ὅτι ἔσπευσαν νά διαπράξουν τήν συγκεκριμένην ἀνόητον καί μωράν κενήν πράξιν των, ἀφ' ἑνός διά νά ἀποκαλυφθοῦν ὁποῖοι εἶναι καί ἀφ' ἑτέρου νά ἱκανοποιήσουν, ἐνόσω ἀκόμη ἔζη, τόν κ. Χριστόδουλον, στέλλοντες οὕτω τό μήνυμα, ὅτι τό ἐμπόδιον εἰς τήν οἰκουμενιστικήν ἕνωσιν «ἔφυγεν ἐκ τοῦ μέσου» καί «τώρα πλέον ὁ Κήρυκος δέν εἶναι δυνατόν νά χειροτονήση!..». Ἔτσι ἀπεδείχθησαν δι' ἄλλην μίαν φοράν ἀνόητοι Χριστομάχοι καί Ἐκκλησιομάχοι (ἔχομεν διδαχθεῖ ὅτι ὁ πολεμῶν τήν γνησίαν Ἀποστολικήν Διαδοχήν εἶναι καί χριστομάχος καί ἐκκλησιομάχος καί Θεομάχος), συναγωνιζόμενοι τόν Οἰκουμενισμόν καί τόν Παπισμόν καί τόν Προτεσταντισμόν καί ὅλην τήν πανσπερμίαν τῶν αἱρέσεων, μή ἐξαιρουμένου καί τοῦ Φλωρινισμοῦ καί τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν. Τοιαῦτα δέ πράττοντες, καθ' ἡμᾶς, καί κατά πάντα ἐχέφρονα Ὀρθόδοξον, προκύπτουν «διάκονοι», «ἐργάται» καί «ὀφθαλμοί» τοῦ Ἀντιχρίστου. Θά ἀναφερθῶμεν εἰδικώτερον καί λίαν συντόμως εἰς ἐλάχιστα μόνον, σημαντικά ὅμως γεγονότα, τά ὁποῖα συνέβησαν μετά τό σχίσμα τοῦ 1995, τά ὁποῖα, ἀπό πολύ ἐνωρίς ἤρχισαν νά ἀποκαλύπτουν τάς δολίας προθέσεις των. Καθοδηγούμενοι, ποδηγετούμενοι καί πιεζόμενοι ἀπό τόν βαρυνόμενον μέ τό κατάφωρα βλάσφημον ὑπ' ἀριθμ. 54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Πλημμελειοδικείου Πειραιῶς, αἱρετικόν καί βλάσφημον κ. Νικόλαον, τούς ἐγκαθέτους πράκτορας τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί κακοβούλους ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας, ἀδελφούς Τσακίρογλου, καί τόν κ. Δημήτριον Κάτσουρα, ΕΚΙΝΗΣΑΝ ἀπό πολύ ἐνωρίς δόλιον διωγμόν κατά Κληρικῶν καί λαϊκῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, κατά γνησίων ὁμολογητῶν ἐργατῶν τῆς Ἀληθείας. Χρησιμοποιήσαντες κατ' ἀρχάς τήν ἁπλότητα τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου, τόν ὁποῖον, ἰδιαιτέρως ἀπό τό 1995, κατεδυναστευεν ὁ αἱρετικός καί βλάσφημος Νικόλαος, ἐπέτυχον νά «ἐπιβληθῆ» δι' αὐτοῦ τό ἐπιτίμιον τῆς «Ἀργίας» εἰς τόν ἀγωνιστήν καί ἀπό δεκαετιῶν ἐφημέριόν μας π. Ἀμφιλόχιον Ταμπουρᾶν. Νομίζομεν ὅτι κανείς δέν ἀγνοεῖ τόν δόλιον καί καταχθόνιον ρόλον, τόσον τοῦ ψευδομοναχοῦ Μαξίμου Τσακίρογλου καί τοῦ Δ. Κάτσουρα, καί προπάντων τοῦ παντοῦ καί πάντοτε «ἀοράτως» εὑρισκομένου καί ἐνεργοῦντος «Ἡγουμένου» Στεφάνου Τσακίρογλου!.. Αὐτοί ἀνέλαβον τήν «Διαβολοαποστολήν», διά λογαριασμόν τοῦ κ. Νικολάου, νά θέσουν εἰς «ἀργίαν» τόν π. Ἀμφιλόχιον, τήν 8ην Σεπτεμβρίου 1997. Βεβαίως δέν χρειάζεται νά ὑπογραμμίσωμεν, διότι εἶναι τοῖς πᾶσι γνωστόν, ὅτι πρῶτος ὁ πνευματικός μας πατήρ Ἀμφιλόχιος καί κατόπιν ὅλοι ἡμεῖς καί οἱ ἀπανταχοῦ ὀρθόδοξοι τήν ἀπερρίψαμεν ὡς βαρύτατα ἱερόσυλον πράξιν καί οὐδέποτε τήν ἀνεγνωρίσαμεν, τοὐναντίον τήν κατεδικάσαμεν ὡς ἄδικον, κακόβουλον καί σκόπιμον, ἤτοι διά νά φιμωθῆ καί ἐξουδετερωθῆ μία φωνή Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας, ἑνός ἀνιδιοτελοῦς καί ἐλευθέρου ἐν Χριστῶ Κληρικοῦ. Εὐτυχῶς, ὅμως, ἐξημέρωσεν δι' ἡμᾶς καί ἡ «ἀναστάσιμος» ἡμέρα τῆς 29.6.2000, ὅτε ὁ Μητροπολίτης μας κυρός Πανάρετος, ἕως γῆς ταπεινώσας ἑαυτόν καί ἕως τοῦ οὐρανοῦ ἀνυψωθείς ὑπό τοῦ Κυρίου, οὐχί μόνον ἀνεκάλεσεν τάς ὑπό τοῦ κ. Νικολάου ἐπιβληθείσας αὐτῶ Δυτικάς πλάνας, περί τινων Ἁγίων Εἰκόνων, ἀλλά καί τήν ἀπό 8.9.1997 ἄκυρον «ἀργίαν» καί τυπικῶς ἦρεν, διά νά μήν τόν βαρύνη. Οὗτος ὁ Μακαριστός, εἰς τήν συνέχειαν, διωκόμενος ὑπό τῶν ἤδη ἐκπεσόντων συνεπισκόπων του, συνηγωνίσθη σκληρῶς μεθ' ὑμῶν τόν καλόν ἀγῶνα, ἐκοιμήθη δέ ἐν Κυρίω ἐν ἔτει 2004, ἀποδειχθείς Ὁμολογητής καί ὑπέρμαχος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας καί τῆς γνησίας Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς. Τοσοῦτος ἦτο ὁ θεῖος ζῆλός του, διά τήν Ἐκκλησίαν, ὥστε ἐκτός τοῦ μεγίστου ἀγῶνος τόν ὁποῖον διεξήγαγεν, καίτοι γέρων καί ἀσθενής, ἐζήτησεν καί συνέπραξεν μεθ' Ὑμῶν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, ὥστε διά τοῦ ἀπό 14.3.2002 συμψήφου ὁ πνευματικός μας πατήρ Ἱερ/χος Ἀμφιλόχιος Ταμπουρᾶς, εἶναι, θέμις εἰπεῖν, ἤδη ὁ «ἐκλελεγμένος καί ἐψηφισμένος» Μητροπολίτης Λαρίσης! Ἀμέσως μετά τό 1999, ἀπεκαλύφθη πλέον πλήρως καί ὁ διωγμός, ἡ πολεμική καί ἡ προσπάθεια περί πνευματικοῦ ἀφανισμοῦ, καί ἄλλου προσώπου καί ἄλλης ἠχηρᾶς φωνῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας, Ὑμῶν τοῦ πολυγραφωτάτου θεολόγου Καθηγητοῦ κ. Ἐλευθ. Γκουτζίδη, τοῦ πρώτου εἰς τάς ἐπάλξεις τοῦ Ἱεροῦ Ἀγῶνος! Αὐτόν, τόν Φεβρουάριον τοῦ 2002, ἐγκάθετοι τῶν Φλωρινικῶν, δι' ἐκπεσόντων Ἀρχιερέων, «ἐπετίμησαν» μέ τήν ποινήν τῆς «ἀκοινωνησίας», ἤτοι, τοῦ «ἀφορισμοῦ», διότι δῆθεν ἐκήρυξεν ὡς «ἄναρχον τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ» καί κατόπιν ὅτι δῆθεν ἡ διατύπωσίς του: «Δέν θά ὁμιλήσω, σήμερα διά τήν πρώτην ἄναρχον, αἰωνίαν καί ἀόρατον Ἐκκλησίαν, διότι αὕτη εἶναι ἡ τελεία Κοινωνία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι ἡ πλήρης καί τελεία κοινωνία καί ἀδιαίρετος ἑνότης τῶν τριῶν θείων Προσώπων, τοῦ Ἑνός Θεοῦ», εἶναι «ἀμάρτυρος» καί ἀποτελεῖ «καινοτομίαν», ἐν τέλει δέ οἱ δόλιοι καί ἀπό πάσης ἀπόψεως ἀστοιχείωτοι ψευδοκατήγοροι, ὑπεστήριξαν ὅτι «ἡ θεολογική αὐτή διατύπωσις ἀποτελεῖ ἐκκλησιολογικήν καί τριαδολογικήν αἴρεσιν»! Ἐν προκειμένω ὅμως εἶναι πέραν πάσης ἀμφιβολίας ὅτι ὁ ἀγαπητός ἐν Χριστῶ ἀδελφός καί συντοπίτης μας κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, εἰς τήν ὡς ἄνω διατύπωσιν τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1997, δέν εἶπεν τίποτε τό διαφορετικόν, ἀπ' ὅ,τι ἐπί τοῦ θέματος αὐτοῦ ἐπανειλημμένως ἔχει διατυπώσει — διακηρύξει ἀπό τό 1978. Δηλαδή, ἡ Κοινωνία καί ἡ ἑνότης ἐν τῶ μυστικῶ Σώματι τοῦ Χριστοῦ εἶναι κατ' εἰκόνα καί ὁμοίωσιν τῆς Ἑνότητος καί Κοινωνίας τῆς Ὑπερουσίου Ἀνάρχου καί Προαιωνίου Ἁγίας Τριάδος. Αὐτήν δέ τήν Τριαδικήν Ἑνότητα καί κοινωνίαν ἐχαρακτήρισεν, ὡς «πρώτην, ἄναρχον, αἰωνίαν καί ἀόρατον, εἰ θέμις εἰπεῖν, ἐκκλησίαν», περί τῆς ὁποίας, ὡς ἐτόνισεν, τοῦ εἶναι ἀδύνατον νά ὁμιλήση, διό τό θέμα τό ὁποῖον ἐπέλεξεν ἦτο ἡ ἐν χρόνω Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Πέραν τούτου, εἰς τήν ὡς ἄνω διατύπωσιν δέν ἐκήρυξεν ἰδικήν του διδασκαλίαν, ἀλλά τήν διδασκαλίαν τῶν ἁγίων Πατέρων: Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Μεγάλου Φωτίου καί ἄλλων, ἔχων ἰδιαιτέρως ὑπ' ὄψιν του τήν προσευχήν τοῦ Κυρίου, «ἴνα ὦσιν ἕν», τό ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν, καί τό «καθώς καί ἡμεῖς ἕν ἐσμέν», τό ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τήν ἄναρχον Τρισυπόστατον, «Ἑνικήν» καί «Μοναδικήν» Θεότητα, ἥτις ἀποτελεῖ τό πρότυπον τῆς ἐν τῆ Ἐκκλησία Κοινωνίας καί Ἑνότης μας. Ἡ παντελής ἔλλειψις ἐπιχειρημάτων τῶν κατηγόρων Νικολαϊτῶν, νά «ἀποδείξουν» τήν διατύπωσιν, ὡς «καινοτομίαν» καί «αἴρεσιν», ὡς τήν χαρακτηρίζουν, ἤ ἀκόμη καί ἡ ἄρνησίς των νά τήν διορθώσουν, ὡς τούς ἐζητήθη πολλάκις ὑπό τοῦ κ. Γκουτζίδη καί τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κηρύκου, ἀλλά καί ἡ σατανική ἐμμονή των εἰς αὐτήν τήν ἀναπόδεικτον κατηγορίαν, ἄν καί γνωρίζουν ὅτι πρόκειται περί ὀρθοδόξου διατυπώσεως, διότι τοῦτο ἔχει πολλάκις καταδειχθῆ, εἶναι μία ἀκόμη ἀπόδειξις πώς ὅ,τι κάμνουν τό κάμνουν συνειδητῶς, σκοπίμως καί δολίως. Ὁ σκοπός των εἶναι προφανής. Συστηματικῶς, μέσω αὐτῶν τῶν βαρυτάτων συκοφαντιῶν, ἐπιδιώκουν νά ἀχρηστεύσουν τήν Ὁμολογιακήν προσφοράν τοῦ θεολόγου, ὁ ὁποῖος, χάριτι Χριστοῦ, πολλά ἔγραψεν καί ἐκήρυξεν περί τῆς «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ», ἐξέδωκεν δέ καί τά «ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ», καθώς καί τόν «ΕΛΕΓΧΟΝ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΝ», ἤτοι ἀπάντησιν εἰς τήν διατριβήν τοῦ «Δημητριάδος» Χριστοδούλου καί μετέπειτα Προκαθημένου τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἱεραρχίας καί ἑκατοντάδας ἄλλων ἐκκλησιολογικῶν καί ἀντιοικουμενιστικῶν μελετῶν. Ἐνόμισαν, ὅτι οὕτω θά ἠχρήστευον ὅλην αὐτήν τήν Ὁμολογιακήν ὑπέρ τῆς Ἐκκλησιολογίας καί τῆς γνησίας Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Γραμματείαν. Ἰδιαιτέρως ἐνόμισαν ὅτι θά ἠχρήστευον τό κατ' ἐξοχήν Ὁμολογιακόν μήνυμα τῆς συγκεκριμένης ὁμιλίας (τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1997), ἡ ὁποία ἀπ' ἀρχῆς μέχρι τέλους ἦτο ἀποκαλυπτική καί συντριπτική τῶν ἤδη ἐξυφασμένων σχεδίων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ — Οἰκουμενισμοῦ κατά τῆς Ἐκκλησίας, μέσω τῆς μετά τῶν Φλωρινικῶν ἑνώσεώς των ἐπί τῆ βάσει τῆς δῆθεν κοινῆς Ὁμολογίας καί τῆς κοινῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς! Ἡμεῖς οὐδόλως ἐκπληττόμεθα ἐξ αὐτῶν, διότι γνωρίζομεν, ὅτι ἤδη ἀπό τήν δεκαετίαν τοῦ 1970, ὁ θεολόγος κ. Ἐλευθέριος, μόλις τότε ἀποφοιτήσας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ἐματαίωσεν τά σχέδια τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν Νεοημερολογιτῶν, νά περάσουν τήν «χειροθεσίαν» εἰς τό Σῶμα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὡς τήν προέβλεψεν ἤδη ἀπό τό 1950 ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος καί τήν ἔθεσαν ὑπό ἐνέργειαν τό 1970—1971 τόσον ἐν Ἀθήναις ὅσον καί ἐν Ἀμερικῆ, οἱ ἀντίθεοι ὀπαδοί του. Ἐπειδή λοιπόν τό 1971 δέν ἐπέρασεν ἡ «χειροθεσία» εἰς τήν Ἐκκλησίαν, ὅπως τήν προέβλεπεν ἡ κατ' ἀρχάς ἐπιμελῶς ἀποκρυπτομένη ἀπόφασις τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, (ἤτοι κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου), οὗτος ἐγένετο στόχος συκοφαντίας καί πνευματικῆς «δολοφονίας». Οὔτε ἀπό τό γεγονός ὅτι ἠξιώθη «ἀφορισμοῦ» καί τό 1993, ὑπό τοῦ πρώην Ἀττικῆς καί ἤδη ἐκλιπόντος Ματθαίου Μακρῆ, ἐκπληττόμεθα, διότι κατά τήν περίοδον 1980-1993, ἡ ἰδία σκευωρία περί προσβολῆς τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, μέσω τῆς «χειροθεσίας», καί δι' αὐτῆς καί τῆς Ὁμολογίας — Ἐκκλησιολογίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, προσέκρουσεν καί συνετρίβη ἐπάνω του. Οὔτε καί ὁ τελευταῖος «ἀφορισμός» τῶν Νικολαϊτῶν (Φεβρουάριος 2002) κατά τοῦ ἰδίου Προσώπου, μᾶς ἐξέπληξεν, διότι οἱ Νικολα?ται, ὡς συνεχισταί τῆς ἰδίας ἐπιβουλῆς κατά τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, ἀνέλαβον νά ὁλοκληρώσουν τό ἔργον τῶν Φλωρινικῶν καί τῶν «πέντε». Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, τήν προσβολήν τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, τήν ὁποίαν ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία κατέχει καί διακρατεῖ ἐκ τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948, ἐπεχείρησαν καί «συνοδικῶς». Εἰς πρώτην φάσιν τό 2003, καί 2004 μέ τήν ὑπαναχώρησίν των, ἐκ τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, τήν ὁποίαν τόν Ὀκτώβριον τοῦ 1971 ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος, εἰς «χειροθεσίαν» των. Ἐφ' ὅσον, ὅμως, εἶδον ὅτι οὐδέν ἐπέτυχον, τότε, τό ἐπεχείρησαν καί πάλιν μέ τό νέον ἔκτρωμά των, τήν ἐσχάτως κυκλοφορήσασαν, ὑπ' ἀρ. 3280/28.11.2007, Ἐγκύκλιόν των, τήν ὁποίαν ἀφοῦ, ὡς ὠόν ἐχίδνης τόν ἐξεκόλαψαν ἐπί τριετίαν, ἐν τέλει παρουσιάζει δεινήν δυστοκίαν καί οὐσία τήν «ἐγέννησαν» δύο φοράς, ἤτοι, τήν 27ην Δεκεμβρίου 2006 καί τήν 28ην Νοεμβρίου 2007 καί τοῦτο σκοπίμως. Μέ αὐτήν, εἰς τήν ὁποίαν, εἴμεθα βέβαιοι, κατέληξαν τῆ ὑποδείξει τῶν ξένων Κέντρων, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ», ΙΝΑ ΟΥΤΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΗΣΟΥΝ ΥΠΟΣΤΑΤΗΝ ΚΑΙ ΔΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΖΩΝΤΑΙ ΤΟΥ ΛΟΙΠΟΥ ΩΣ ΟΝΤΩΣ ΧΕΙΡΟΘΕΤΗΜΕΝΟΙ»! Ἀξιότιμοι ἐργάται τῆς «Ο.Π.», σᾶς διαβεβαιοῦμεν ὅτι τά φαινόμενα αὐτά τῶν ὁμαδικῶν πτώσεων καί ἀποστασιῶν, τά ὁποῖα προφανῶς πρέπει νά ἐκληφθοῦν καί ὡς Προδρομικά τοῦ Ἀντιχρίστου, οὐδόλως μᾶς πτοοῦν, ἀλλά μᾶλλον μᾶς ἐνισχύουν εἰς τόν καλόν ἀγῶνα! Μᾶς λυποῦν μόνον καί μᾶς προκαλοῦν γενικόν καί διαρκές πένθος, ἀλλά μᾶς ἐνθαρρύνει ὁ Κύριος ὁ ὁποῖος λέγει: «… μή θροεῖσθε, δεῖ γάρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ' οὔπω ἐστί τό τέλος… πάντα δέ ταῦτα ἀρχή ὠδίνων. Τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καί ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς καί ἔσεσθαι μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου. Καί τότε σκανδαλισθήσονται πολλοί καί ἀλλήλους παραδώσουσι καί μισήσουσιν ἀλλήλους. Καί ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καί πλανήσουσι πολλούς, καί διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν ψυχήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν, ὁ δέ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται…». (Ματθ. ΚΔ΄ 6-13 καί Μάρκου ΙΓ΄ καί Λουκᾶ ΚΑ΄). Ταῦτα ἔχοντες ὑπ' ὄψιν προσευχόμεθα καί παρακαλοῦμεν τόν Κύριον νά μᾶς προσθέτη πίστιν διά νά μείνωμεν πιστοί εἰς τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ μας, ἐνῶ συνεχίζομεν νά τούς ἀγαπῶμεν καί νά προσευχώμεθα νά μετανοήσουν. Δι' ἡμᾶς τούς ἀμαθεῖς καί μικρούς, ὁ μετά τό 1995 ἐκσπάσας νέος διωγμός κατά τῶν Ὀρθοδόξων, ἀποτελεῖ μίαν ἀκόμη ἔνδειξιν, ὅτι ὁ ἀγών εἶναι ἀρεστός, εἰς τόν Θεόν, οἱ δέ ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων διωγμοί των, φθάνουν καί αὐτοί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὡς εὐάρεστοι θυσίαι τῶν διωκομένων. Αἱ συκοφαντίαι, σκευωρίαι, διωγμοί μέχρις «ἀφορισμῶν», «ἀργιῶν» καί μόλις ἐσχάτως καί… «καθαιρέσεων»(!), κατά Ὀρθοδόξου ὁμολογητοῦ Ἱεράρχου, ἀλλά καί Κληρικῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, εἶναι, δι' ἡμᾶς «ΘΕΟΘΕΝ ΒΕΒΑΙΩΣΕΙΣ» καί πρέπει νά ἐνθαρρύνουν καί νά αὐξάνουν τήν Πίστιν μας! Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα κ. Κήρυκε, Πανοσιολογιώτατε π. Ἀμφιλόχιε καί Αἰδεσιμολογιώτατε π. Μιχαήλ, ἀλλά καί σεῖς ἐλλογιμώτατε κ. Ἐλευθέριε Γκουτζίδη καί οἱ λοιποί οἱ εἰς τόν ἀγῶνα τῆς Μητρός μας Ἐκκλησίας θέσαντες ἑαυτούς, ὁ Κύριος λέγει «θαρσεῖτε», διότι ὁ Γολγοθᾶς εἶναι μακρύς, ἀλλά καί ἡ Ἀνάστασις μεγαλυτέρα καί βεβαιοτέρα. Ὅθεν ὑπομείνατε καί ἐπιμείνατε καί ζητεῖτε τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, διότι οἱ εἰς τέλος ὑπομείναντες δικαιωθήσονται. Σεῖς, καί ὅλοι οἱ πιστοί, ἕκαστος ἀπό τῆς θέσεως εἰς τήν ὁποίαν μᾶς ἔταξεν ὁ Κύριος καί κατά τό δοθέν χάρισμα, ἄς τό καλλιεργήσωμεν καί ἄς μή κρύψωμεν τό τάλαντον, ἀλλ' ὡς ζῶντα μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ἄς μᾶς δώση τήν δύναμιν ὁ Κύριος νά δώσωμεν ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ τήν μαρτυρίαν τῆς ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ καί ΕΜΜΟΝΗΣ εἰς τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησιολογίαν καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον Ἀποστολικήν Διαδοχήν, τά ὁποῖα ἐπιχειροῦν νά σβήσουν ξένοι χρησιμοποιοῦντες ἀποκλειστικῶς πρώην Ἐπισκόπους μας! Σᾶς παρακαλοῦμεν προσεύχεσθε καί δι' ἡμᾶς τούς μικρούς… Κλείνοντες αὐτήν τήν ταπεινήν μας ἀνοικτήν ἐπιστολήν, θέλομεν νά τονίσωμεν ὅτι οἱ «ἀφορισμοί», αἱ «ἀργίαι» καί αἱ «καθαιρέσεις» τῶν ἐν τῆ παρούση ζωῆ ὄντων, ἤτοι τῶν: Νικολάου, Παχωμίου, Ἀνδρέου καί τῶν Ἐπισκόπων ἀνδρεικέλλων των, εἶναι μέν διωκτικαί πράξεις, ἀλλά δέν στρέφονται ἐναντίον σας, ἀλλά πρῶτον κατά τοῦ Χριστοῦ καί κατά τῆς Ἁγίας Μητρός μας Ἐκκλησίας, καί ὡς τοιαῦται ἴστανται πρό τοῦ ὠργισμένου Κυρίου μας, ὁ Ὁποῖος ὡς ἀπαραδέκτους τάς ἐπικαθίζει ἐπί τῶν ἐσκοτισμένων κεφαλῶν των. Ταῦτα ἰσχύουν διά πάντα ἀποφασίζοντα ἀντικανονικῶς, ληστρικῶς καί μέ ψευδές κατηγορητήριον, ἐπιπροσθέτως δέ ὅταν οἱ ἀποφασίζοντες, ὡς ἐν προκειμένω οἱ περί τόν Νικόλαον Μεσσιακάρην, εἶναι ἤδη καθηρημένοι, βλάσφημοι, αἱρετικοί καί ἐπρόδωσαν καί ἔχασαν καί τήν Ἀποστολικήν των Διαδοχήν καί τήν Ὁμολογίαν — Ἐκκλησιολογίαν. Εὐσεβάστως ἀσπαζόμενοι τήν δεξιάν Σας διατελοῦμεν πιστά ἐν πνεύματι τέκνα καί ἐλάχιστοι ἐν Χριστῶ ἀδελφοί καί ὑπογραφόμεθα (Ἕπονται 96 Ὑπογραφαί) ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ @ ΓΟΕΕ 2008 Hosted by uCoz