ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΜΟΝΟΝ ΣΧΙΣΜΑΤΑ ΦΕΡΟΥΝ, ΔΙΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟΥΣ. (ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΜΙΜΗΣΙΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗΝ).

Ο Άγιος Γρηγόριος, παρόλο που του το ζητούσαν, απέφευγε να χειροτονηθεί επίσκοπος. Δεν επεδίωκε ανθρώπινους επαίνους, αλλά αντιλαμβανόταν το μέγεθος του φορτίου της αρχιερωσύνης και της διαποίμανσης των ψυχών. Μέχρι τελικά που έγινε επίσκοπος με αυτόν τον θαυμαστό τρόπο. Την ίδια αντιμετώπιση απέναντι στην ιερή διακονία της αρχιερωσύνης, από ταπείνωση και συναίσθηση της μεγάλης ευθύνης που έχει ένα τέτοιο έργο, είχαν και άλλοι άγιοι, όπως μαρτυρείται στους βίους τους. Σήμερα, δυστυχώς, βλέπουμε ακριβώς το αντίθετο φαινόμενο. Παρόλο που ο λαός δεν ήθελε για επισκόπους κάποιους κληρικούς, αυτοί έγιναν ετσιθελικά και επιβλητικά, αποδεικνύοντας το φιλόδοξο φρόνημά τους. Πρώτος υπήρξε ο Σεβαστιανός, ο οποίος ήθελε πάση θυσία να γίνει επίσκοπος. Γι’ αυτό και κατέφυγε κρυφά στη σύνοδο του Νικολάου στην Ελλάδα, ο οποίος τον «χειροτόνησε» χωρίς την έγκριση κλήρου και λαού της Εκκλησίας της Κύπρου. Η «χειροτονία» του έγινε με επέμβαση στο Αυτοκέφαλο της κυπριακής Εκκλησίας και υπήρξε επεισοδιακή… Το αποτέλεσμα ήταν το σχίσμα του 2007. Δεύτερος υπήρξε ο Γεράσιμος, ο οποίος δεν ήταν επιθυμητός για επίσκοπος στην Κύπρο, εφόσον μνημονεύει τον Νικόλαο, που η Εκκλησία καθαίρεσε για την επέμβασή του στο Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου, για προδοσία της ομολογίας του, για προσβολή της Αποστολικής Διαδοχής και για άλλα αιρετικά φρονήματα. Δυστυχώς, όμως, εξαιτίας της στήριξής του από άτομα εκ των έσω, αλλά και από τη βλάσφημη παραχώρηση του θρόνου της Μητρόπολης Κιτίου από τον ίδιο τον Παρθένιο, το σχέδιο για να έρθει στην Κύπρο σαν «επίσκοπος» πραγματοποιήθηκε, οδηγώντας στο σχίσμα την Εκκλησία της Κύπρου για άλλη μια φορά. Τα έργα του διαβόλου φέρνουν μόνο σχίσματα, διαιρέσεις και διχασμό. Αντίθετα, ο Άγιος Γρηγόριος ο Νεοκαισαρείας ανέλαβε το δύσκολο έργο του επισκόπου σε μία πόλη πολυπληθή, χωρίς ούτε έναν ναό προς τον αληθινό Θεό και όπου όλοι, εκτός από 17 άτομα, ήταν ειδωλολάτρες. Εκεί ο Άγιος αγωνίστηκε, οδήγησε με τα θαυμαστά του έργα πολλούς στην πίστη προς τον αληθινό Θεό, ώστε από ολόκληρη την πόλη μόνο 17 άτομα έμειναν στην ειδωλολατρία. Ποίμανε τα πρόβατά του ως καλός ποιμένας και έφερε πνευματικούς καρπούς με έργα θεάρεστα και θαυμαστά. «Οὕτω πᾶν δένδρον ἀγαθὸν καρποὺς καλοὺς ποιεῖ, τὸ δὲ σαπρὸν δένδρον καρποὺς πονηροὺς ποιεῖ» (Ματθ. 7,17).