ΤΙΝΟΣ ΕΝΕΚΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΣΚΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΡΕΤΑΙΣ ΚΕΚΟΣΜΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΑΣ;

ΤΙΝΟΣ ΕΝΕΚΕΝ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΠΤΩΣΙΝ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΣΚΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣ ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΡΕΤΑΙΣ ΚΕΚΟΣΜΗΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΑΜΨΑΝΤΑΣ; ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ 27ον ΛΟΓΟΝ ΤΟΥ) Τίνος ένεκεν επαρεχωρήθη λοιπόν να πέση εις τοιαύτην αμαρτίαν; δια τρία πράγματα. Και ποία είναι εκείνα; εγώ να σας τα ειπώ, μόνον προσέχετε μετ' ακριβείας;. Πρώτον δια τους δικαίους, δια να φυλάγωνται όλην τους την ζωήν, ήγουν τους ασκητάς και τους ερημίτας, και να μη λέγουν, πολλά εκατώρθωσα, με πολλαίς αρεταίς εστολίσθηκα˙ νηστεύω, αγρυπνώ, προσεύχομαι, δακρύζω, σάκκον ενεδύθηκα, το σώμα μου κατεμάρανα με την άσκησιν, πλέον δεν φοβούμαι τους πειρασμούς του διαβόλου, ετελείωσαν λοιπόν τα στέφανά μου. Μη πλανάσαι, άνθρωπε, μη επαίρεσαι εις την διάνοιαν δεν έκαμες περισσότερα από τον Δαυίδ, και άκουσον αυτού λέγοντος˙ «Τα γόνατα μου ησθένησαν από νηστείας, και η σαρξ μου ηλλοιώθη δι' έλαιον» ˙ και πάλιν˙ «Εγώ δε εν τω αυτούς παρενοχλείν μου, ενεδυόμην σάκκον, και εταπείνουν εν νηστείαις την ψυχήν μου». Άκουσον αυτού περί της αγρυπνίας λέγοντος. «Μεσονύκτιον έξεγειρόμην του έξομολογείσθαί σοι»" και πάλιν «Έπτάκις της ημέρας ήνεσά σε». Ακουσον αύτου λέγοντος και περί δακρύων˙ Εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου, λούσω καθ' εκάστην νύκτα την κλίνην μου». Άκουσον αυτού περί ασκήσεως, λέγοντος˙ «Ότι σποδόν ωσεί άρτον έφαγον, και το πόμα μου μετά κλαυθμού εκίρνων» ˙ Αλλά τι λέγω τα του Προφήτου; Άκου­σον πάλιν της μαρτυρίας του Θεού λεγούσης˙ «Εύρον Δαυίδ τον του Ιεσσαί άνδρα κατά την καρδίαν μου» ˙ και όμως μετά τοσαύτα και τοιαύτα κατορθώματα έπεσεν εις τοιαύτα σφάλματα. Μη ουν θαρρήσης ποτέ, αλλά καθ' εκάστην ημέραν ασφαλίζου, ενθυμούμενος την παραίνεσιν του Αποστόλου λέγουσαν «Ο δοκών εστάναι, βλεπέτω μη πέση»