ΝΕΟΦΑΝΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ

Η ΝΕΟΦΑΝΗΣ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ Ι.ΝΑΟΥ ΑΠΟ ΤΩΝ ΤΕΛΟΥΜΕΝΩΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ «…τότε ἐγερθήσονται ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται ... ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς…» Μτθ, κδ´, 23-24. Καθώς πολυάριθμοι ἀδελφοί μέ εἰδοποιοῦν, παρακολουθῶ ἄκων, ἀλλά πλήρης ἀπογνώσεως καί ἀγανακτήσεως, τά ὄσα λέγουν κάποιοι ἀχαρακτήριστοι ρασοφόροι, ἐπιχειρώντας μία ἐντελῶς αὐθαίρετη καί βλάσφημη διαβάθμιση τῆς Ἱερότητας «τῶν ἐν τῷ Ναῷ πραγμάτων καί Μυστηρίων». (Διαβάθμιση τῆς Ἱερότητας, πού ἀκούσθηκε Κύριε, Κύριε... ἐάν ἀνομίας παρατηρήσης τίς ἐξ ἡμῶν ὑποστήσεται;;;) Λέγουν δηλαδή, πώς ὁ μέν Χριστός ὁ εὑρισκόμενος ἐν τῷ Ναῷ εἶναι ΜΗ μολυσματικός (αὐτό ἔλειπε, νά ποῦν καί τό ἀντίθετο, ἄπαγε τῆς βλασφημίας!), ἐνῶ ὁ Ναός, ἐν ᾧ ἐνοικεῖ ὁ Αὐτός Χριστός, εἶναι μολυσματικός!!! Μά, τόση ἀνοησία;;; τόση ἐπιθυμία αὐτοπροβολῆς πιά;;; Καί βάζουν καί φαρδεῖς-πλατεῖς δίπλα, τούς τίτλους τῆς (παρα)μορφώσεώς τους, λές καί οἱ ἀχυρένιοι αὐτοί τίτλοι τούς νομιμοποιοῦν εἰς τό νά βλασφημοῦν! Δέν θά ἀπαντήσω ὡς ἔπρεπε, διότι ἐπείγομαι νά ἐπιστρέψω εἰς τό ἐπάναγκες (ὁλοέν καί πιό πολύ) ἔργον, τῆς ἐν μετανοίᾳ καί αὑτομεμψίᾳ προσευχῆς. Ὅμως, χάριν ἐνημερώσεως τῶν εὐσεβῶν, θά ὑπερασπισθῶ ὅση μοι ἡ δύναμις, τόν θαλπνόν τροφέα τῆς Ἀμωμήτου Πίστεως καί δοχέα τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων της, τόν Ἱερόν Ὀρθόδοξον Ναόν, τοῦ ὁποίου ἰσόβιος διακονητής ὑπάρχω καί καυχῶμαι! 1. Ἐξ ὀρισμοῦ τοῦ σκοποῦ πού ἐκπληροῖ, ὁ Ἱερός Ναός, εἶναι καί λέγεται ΙΑΤΡΕΙΟΝ καί ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΝ. Καί μάλιστα, διά νά ὁρισθῆ ὡς τέτοιος, γίνεται Ἐπίκλησις καί ἐπακολουθοῦσα Κάθοδος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἐκτός κ ἄν κάποιοι, δέν πιστεύουν εἰς τήν μυστηριακήν ἁγιαστικήν δύναμιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος... Λέγει λοιπόν, ὁ ἐγκαινιαστής Ἀρχιερεύς εἰς τήν Ἁγιαστικήν Εὐχήν τῶν Ἐγκαινίων: «...Κατάπεμψον τό Πανάγιόν Σου Πνεῦμα τό προσκυνητόν καί Παντοδύναμον καί ΑΓΙΑΣΟΝ τόν Οἶκον τοῦτον, πλήρωσον φωτός ἀιδίου, αἱρέτισον αὐτόν εἰς κατοικίαν Σήν, ποίησον αὐτόν σκήνωμα δόξης Σου, κατακόσμησον αὐτόν τοῖς θεῖοις Σου καί ὑπερκοσμίοις χαρίσμασιν, κατάστησον αὐτόν, ΛΙΜΕΝΑ ΧΕΙΜΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΙΑΤΡΕΙΟΝ ΠΑΘΩΝ, ΚΑΤΑΦΥΓΗΝ ΑΣΘΕΝΩΝ, ΔΑΙΜΟΝΩΝ ΦΥΓΑΔΕΥΤΗΡΙΩΝ». Γιά ὅσους ἀρνοῦνται τήν θεραπευτικήν δύναμιν τοῦ Ναοῦ, μία ἐξήγησις ὑπάρχει: γιά αὐτούς, δέν κατάφερε νά γίνη οὔτε δαιμόνων φυγαδευτήριον... 2. Εἶναι χαρακτηριστικότατον, ὅτι στά χρόνια τοῦ Βυζαντίου τούς ἀσθενεῖς τούς ἀνέθεταν εἰς τούς Ἱερούς Ναούς, ἀκριβῶς γιατί ἐπιτελοῦντο πάμπολλα θαύματα ἰάσεως! Ἀπό τά πάμπολλα περιστατικά καί θαύματα σέ χιλιάδες Ναούς τῆς Ὁρθοδοξίας, θά ἀναφέρω ἕνα πολύ χαρακτηριστικό, πού ἀποδεικνύει καί τήν διαρκή χρήση τοῦ Ναοῦ, ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟΥ. Διαβάζουμε στόν Βίο τοῦ ὁσ. Ἀνδρέου τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ, ὁ ὁποῖος ἦτο ὑπόδουλος κατ᾽ ἀρχάς, πώς ὅταν ὁ κύριός του νόμισε πώς εἶχε ἀνίατη ψυχική ἀσθένεια, δέν ἔψαξε νά τόν πάη σέ κάποιον Γιατρό, ἀλλά τόν ἀνέθεσε εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας, τόν ὁποῖον εἶχε θεμελιώσει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὁ Ναζιανζηνός. ᾽Εκεῖ, ὅπως προκύπτει ἀπό τήν καταγραφή τῆς ἀφηγήσεως τοῦ Ὁσ. Ἀνδρέου, προσκαρτεροῦσε ΠΛΗΘΟΣ ΑΣΘΕΝΩΝ, μονίμως ἐκεῖ εὑρισκομένων! «…Περιήρχοντο δέ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΕΙΣΕ (ΣτΓ: ἐννοεῖ μέσα εἰς τόν Ναόν!) ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΕΠΕΣΚΕΠΤΟΝΤΟ, ἕνα καθ᾽ ἕνα. Καί διαβάντας τούς λοιπούς, ἔρχονται καί ἐπ᾽ αὐτόν…» Νικηφόρου Πρεσβυτέρου, Βίος Ὁσ. Ἀνδρέου τοῦ διά Χριστόν Σαλοῦ, Ἑλληνική Πατρολογία Μιγνίου 111, στήλη 640, παρ. θ´. Λοιπόν; Ἄν οἱ Ἱεροί Ναοί, ὀποτεδήποτε στήν μακραίωνα Ἱερά Παράδοση, εἶχαν θεωρηθεῖ ὡς αἴτιοι «μολυσμοῦ», θά ἐμνημονεύοντο ἄραγε στά συναξάρια καί τού βίους τῶν Ἁγίων, ὡς τόποι θεραπείας;;; 3. Καί τελευταῖον, διότι τό κομβοσχοίνιον ἀδημονεῖ! Θά παραθέσω, (ὡς λίαν ἐπαινετῶς καί ὁμολογιακῶς ἔπραξε προ ἡμερῶν ὁ σεβαστός καί ἀγαπητός λίαν Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, ἐπιφανής Καθηγητής Θεολόγος, οὐχί ὁ τυχών) τό ἀθάνατο ἀπόσπασμα ἀπό τόν Λόγον τοῦ Ἁγίου Συμεῶνος τοῦ Θεσσαλονίκης «Περί τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς τούτου καθιερώσεως», ὅπου ὁ πεφωτισμένος ἅγιος Ἀρχιεπίσκοπος Συμεών καί μέγας ὑπέρμαχος τῆς Ἀμωμήτου Πίστεώς μας, λέγει ὅτι ΚΑΙ ΤΑ ΑΨΥΧΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΟΙ ΚΟΛΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΑΓΙΑΣΜΟΝ!!! «Ὁ ναός ἀφιέρωται τῷ Θεῷ, καί αὐτοῦ ἐστιν οἶκος· καί αὐτός ἐστιν ἐν αὐτῷ. Καί ὁ ἐπικληθείς δέ δοῦλος αὐτοῦ ἐν αὐτῷ μένει, ὡς ἐν οἰκείῳ σκηνώματι. Καί τῇ ψυχῇ μέν ἐνδημεῖ ἀΰλως, πολλάκις δέ καί τοῖς λειψάνοις ἐστί τεθειμένος ἐκεῖσε· καί θείᾳ δυνάμει καί χάριτι, ἐνεργεῖ· ὅτι καί διπλοῖ ὄντες ἡμεῖς καί τά δῶρα διπλῶς λαμβάνομεν. Ὅθεν καί ἐν τοῖς ὑλώδεσι τούτοις ἡ χάρις ἐφίσταται, καί ἐπιφοιτῶσα μένει, καί δι᾽ ἡμᾶς ἐνεργεῖ εὐδοκίᾳ Πατρός, καί ἐλέει τοῦ δι᾽ ἡμᾶς σαρκωθέντος καί διπλῶς ἡμᾶς ἀναπλάσαντος, καί ἐπιδημίᾳ καί οἰκτιρμοῖς τοῦ συνεργοῦ αὐτῷ καί ἀχωρίστου Πνεύματος. Καί τοῦτο βλέπομεν ἀριδήλως. Θεῖαι γάρ δυνάμεις ἐνεργοῦνται ἐν τοῖς ναοῖς, καί ἀγγέλων ἐμφάνειαι καί ἁγίων· καί σημεῖα τελεῖται· καί τά αἰτήματα δίδοται· καί ἰάματα χορηγεῖται· καί τά ἐν αὐτοῖς δέ τοῖς ναοῖς ἄψυχα, ὕδατά τε καί λίθοι καί κίονες καί πέπλα καί σιδήρια ἐνεργεῖ· οὐκ ἀφ᾽ ἑαυτῶν, πῶς γάρ; ἄψυχα καί κτίσματα Θεοῦ ὄντα, καί μηδέν ἀφ᾽ ἑαυτῶν ἔχοντα; ὅμως ταῦτα ἐνεργεῖ τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι ἐν τούτοις ἐπικληθείσῃ, καί τοῦ θείου ἐν τούτοις ἐπονομασθέντος ὀνόματος, ἵν᾽ ἁγιασθῶμεν ἡμεῖς. Ὅπου τοίνυν Θεοῦ ὀνομασία τε καί ἐπίκλησις τοῦ πάντα πεποιηκότος τῆς μακαρίας Τριάδος τοῦ μόνου ὄντος Θεοῦ, ἅγια πάντα ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΙΑΤΑΙ καί σώζει τῇ χάριτι». (Συμεῶνος τοῦ Θεσσαλονίκης, Περί τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς τούτου καθιερώσεως, Ἑλληνική Πατρολογία Μιγνίου Τόμος 155, Στήλη 336, ὑπογράμμισις ἡμετέρα). Ὅπου ἡ ἁγιαστική Χάρις τοῦ Θεοῦ ἐνεργήση, ἀκόμα καί τά ἄψυχα γίνονται Ἅγια ΚΑΙ ΑΓΙΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΝ! Προκαλῶ, τόν ὁποιονδήποτε νά καταρρίψη τόν ἀθάνατον αὐτόν Λόγον, ἑνός Ἁγίου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας μας, πού κατά παράδοσιν θεωρεῖται ὁ μέγας ἱεροφάντης καί ἀπολογητικός ἐξηγητής καί ἀναλυτής τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὅποιος καί νά ἀναλάβη τόν κόπον (ἀπό ματαιοδοξία καί τίποτε ἄλλο) δέν θά καταφέρη παρά νά γελοιοποιηθῆ, γιατί ὁ Λόγος τοῦ Ἁγίου Συμεῶνος ἐμφορεῖται ἀπό Πνεῦμα Ἅγιον καί φέρει τήν σφραγίδα τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως. ῎Ας πάψουν πιά, οἱ νεόκοποι βλάσφημοι τολμητίες καί ἄς μήν συγχίζουν τόν ἤδη κουρασμένο, συγχισμένο, φοβισμένο καί ἀγωνιώντα λαόν τοῦ Θεοῦ. Ἄν τούς περισσεύη ἐνέργεια, ἄς τήν ἀφιερώσουν εἰς τήν μετάνοιαν, τήν ἔσω στροφήν καί τήν προσευχήν. Πολύ περισσοτέρους θά ὠφελήσουν ἔτσι.