Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Γ.Ο.Χ. ΑΘΗΝΩΝ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΗΤΟΥ ΜΥΡΟΒΛΥΤΟΥ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ 70 Η ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΟΣΙΑΚΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ (+1950) Ε υλογητός ο Θεός ημών, ο εν Τριάδι Αγία υπό πάντων προσκυνούμενος και δοξαζόμενος, ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, με την χάριν του Οποίου, δια πρεσβειών της Πανυπερευλογημένης Κυρίας Θεοτόκου Μητρός ημών, εύχομαι ίνα διαφυλαχθείτε ειρηνικοί και παρά του μισοκάλου διαβόλου ανεπιβούλευτοι. Αυτή είναι η προς υμάς τελευταία μου Πατρική συμβουλή και Πνευματική εγκάρδιος διδασκαλία μου. Ε γώ μεν τώρα, ω τέκνα μου υπάγω στον Θεό και Ουράνιο Πατέρα μου και ο καιρός της αναχώρησης μου εκ της παρούσης ζωής έφθασε σε λίγες μέρες. Εσεις δε παρακαλώ, εν όσω έχετε καιρόν, πρέπει να φροντίσετε δια την σωτηρίαν της πολυτίμου και αθανάτου ψυχής σας, ξέροντας κάλλιστα, ότι μετά την παρούσα ζωήν, δεν ισχύει εις ουδέν η μετάνοια, αλλά εδώ είναι ο καιρός των αγώνων, εκεί δε ο καιρός της πληρωμής και των στεφάνων. Γ νωρίζετε δε, ότι τα χαροποιά του παρόντος κόσμου γλυκαίνουν και χαροποιούν για λίγο καιρό την αίσθηση μόνο και ευθύς φθείρονται και χάνονται αλλά η ευφροσύνη και η χαρά των μελλόντων είναι αιώνια και παντοτινή. Ε πειδή λοιπόν από αμέλεια και μόνο ξεφεύγουμε από την σωτηρία, όπου επιθυμούμε, είναι ανάγκη να φυλάξουμε με κάθε τρόπο και με όλη μας την δύναμη , συνεργούντος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της Αειπαρθένου αυτού Μητρός και τις σωτήριες Του εντολές, την πίστη, λέγω, και την ελπίδα, όπου ενεργούνται, προς παντός, με την εις τον Θεόν και την πλησίον αγάπην . Διότι, καθώς λέγει ο ηγαπημένος Ιωάννης ο Θεολόγος, αγάπη είναι ο Θεός και ο όστις μένει στην αγάπην με τον Θεόν μένει και ο Θεός με αυτόν. Καθώς και ο Κύριος λέγει στο Ιερό Ευαγγέλιο «με τούτον θέλουν γνωρίσουν όλοι, ότι είστε μαθηταί μου, εάν έχετε αγάπην μεταξύ σας». Αλλά και ο Απόστολος Παύλος λέγει: «αν έχω τα πάντα υπό την εξουσίαν μου, και αγάπη δεν έχω, ουδέν ωφελούμαι». Κ οντά στην αγάπην, πρέπει να έχουμε και την καθαρότητα του σωματός μας, δια να κατοικήσει η χάρις του Αγίου Πνεύματος μέσα στην Καρδία μας, και να γεμίσει τις ψυχές μας από τον αγιασμό και την ευωδία του. Μ ην αμελείτε στην άσκηση τέκνα μου, αλλά ώσπερ να ήταν η τελευταία ημέρα σας, ούτως καθ’ εκάστη να αγωνίζεστε. Φυλάγεσθε από ρυπαρούς λογισμούς, και μη συγκοινωνείτε με αιρετικούς. Τηρείτε την των Αγίων Πατέρων ιεράν παράδοσιν, προ πάντων δε την ευσέβειαν στον Κύριον ημών Ιησού Χριστό, καθώς και από τας αγίας Γραφές εδιδάχθητε, και τον φόβο του Θεού στη καρδιά σας ανεξάληπτον. Κ αι πάλιν λέγω ημίν, μην έχετε καμίαν επικοινωνία με τους αιρετικούς κακοδόξους, αλλά μάλλον σπουδάζετε να ευρίσκεσθε πάντοτε με τον Κύριον και τους Αγίους Αυτού διά να υποδεχθούν και αυτοί στις αιώνιες Μονές μετά θάνατον. Να φεύγετε τα ηδονικά φαγητά, τις κοσμικές συνομιλίες και τα ψυχοφθόρα πάθη και όλα μεν τα άλλα. Προ πάντων δε όσα βλάπτουν την φιλαδελφία, σπουδάζοντες να είστε ειρηνικοί, ήσυχοι, ατάραχοι, σπουδάζοντες με κάθε τρόπο να φυλάττετε το ειρηνικό και ήρεμο ήθο σας ώστε, και αν συμβεί ποτέ να οργισθήτε αναμεταξύ σας, να μη δύει ο ήλιος επάνω στην οργή σας, καθώς είναι γεγραμμένον, αλλά την ίδια ημέραν να επαναστρέφετε στο καλό της αγάπης, γνωρίζοντες, ότι άνευ αυτής δεν είναι δυνατόν να δείτε τον νοητό ήλιο, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Ν α προσέχετε και να φυλάττετε τις θυρίδες των αισθήσεων σας, διά μέσου, των οποίων εισέρχεται ο θάνατος, καθώς λέγει η Γραφή. Τις δε προσβολές των κακών λογισμών να μη τις δέχεστε, ούτε στην αρχή, δια να μην εισέλθουν μέσα και σας προκαλέσουν, μετά ταύτα, κόπους στο να τους διώξετε καθ΄ότι γίνονται δυσκολονίκητοι αλλά να τους απομακρύνετε με τα άρματα της νηστείας, της προσευχής και των δακρύων και προ πάντος με την ενθύμηση του θανάτου και της φοβεράς Κολάσεως, ετοιμαζόμενοι κάθε στιγμή στην υπάντηση του Ουρανίου Νυμφίου μας Ιησού Χριστού. Μ η ζηλούτε το κακόν αλλά το καλόν διώκετε. Να είστε απροσπαθείς στις τροφές και τα ενδύματα, να μην εμπιστεύεστε στην σάρκα σας και ούτω δίδετε αφορμή να ανοιχτεί πόρτα στα πάθη σας, τρώγοντας χορταστικά. Τουναντίον, όταν η σάρκα σκιρτά και ατακτεί, να την θλίβετε ταπεινώνοντες αυτήν με κόπους και με νηστείαν, εις τόσον, όπου και κρίθινον (άρτον) να λαμβάνετε. Το κρασί να μην το πολυμεταχειρίζεστε. Να μιμήστε τα κατορθώματα και τις αρετές των Μακαρίων Αγίων Πατέρων και Οσίων Μητέρων μας και να παραμένετε στην έρημον ταύτην έως τέλους του βίου σας, στην οποίαν και προσκαλεσθήκατε, αγρυπνούντες και προσευχόμενοι, δια να μην πέσετε σε πειρασμό, και να μην γογγύζετε στην υπακοή, γνωρίζοντες ότι ο υπακούων απεριέργως είναι επίγειος Άγγελος, εάν αγογγύστως και απλώς υπακούει, εάν τουναντίον φιλονικεί και γογγύζει, ουδένα μισθόν εκ του κόπου του λαμβάνει, αλλά μάλλον κολάζεται. Ο δουλεύων στο κοινόβιο χωρίς μισθό, ματαίως δεν κοπιάζει, αλλά εν ουρανοίς λήψεται το μισθόν του. Πλουτείτε τον αναφαίρετον πλούτον και τιμιώτατον της μακαρίας ταπεινοφροσύνης και της αμερίμνου ακτημοσύνης, ευχαριστημένοι εις τας διατροφάς, ενδύματα και σκεπάσματα, όπου έχετε, καθώς παραγγέλει ο Απόστολος Παύλος. Όστις νομίζει ότι στέκει να μην υπερηφανεύεται εις τον πλούτο της αρετής του και υψηλοφρονεί στη δική του δύναμη, είτε να κατακρίνει ως ο Φαρισαίος εκείνους, όπου δεν κατορθώνουν την αρετή. Για να μην πάθει μέγα ολίσθημα και ούτως πέσει χωρίς να το εννοήσει, αλλά αν κάποιος αρέσκεται να κατακρίνει τον εαυτό του μάλιστα να κατακρίνει πάντοτε. Ν α μην αφήνετε την ωραία σιωπή της προσευχής σας και (να μην) μεταχειρίζεστε την πολυλογία της κατάκρισης, περιεργαζόμενοι τα μικρά πταίσματα του πλησίον σας και να καλύπτετε τα δικά σας μεγάλα και θανάσιμα. Ούτως γίνεστε πάντοτε ταραχώδεις και επίβουλοι, καθώς εκείνοι, οίτινες όταν ακούσουν τον κώδωνα της τραπέζης, τρέχουν από την χαρά τους, ενώ όταν ακούσουν τον κόπανο της Παγγενιάς (εργασίας), γογγύζουν, κρύπτονται και αδημονούν. Ν α έχετε, τέκνα μου, την υπομονή, αγάπη, σωφροσύνη, πραότητα, ταπείνωση, σιωπή, νηστεία και την προσευχή, η οποία φέρνει την ταπείνωση, η δε ταπείνωση την υποταγή. Αυτάς τις Χριστομίμητες αρετές, όποιος τις φυλάξει, κρατεί την σωτηρία της αθανάτου ψυχής του, (ενώ) όποιος τις καταφρονήσει, την σωτηρία του καταφρονεί. Ω σαύτως, σας παρακαλώ, να μην καταφρονείτε και αμελείτε την φιλοξενία σε οποιονδήποτε ξένο, μιμούμενοι τον Δεσπότη μας Χριστό. Σας λέγω δε και τούτο, ότι τους πολλούς και διάφορους τρόπους της μετανοίας, και εκ των διαφόρων καθαρτικών τρόπων της πολυπλόκου αμαρτίας να κυνηγάτε τον πλέον ευκολότερον και ακοπίαστον, ότι τα δάκρυα της θλιμμένης καρδιάς, η νηστεία, η προεσευχή, η χαμαικοιτία και ο,τι άλλο ωφέλιμο της μετανοίας ιατρικό κατορθώνεται με κόπο, αλλά το να συγχωρέσουμε εκείνους, όπου πταίουν σε εμάς, και χωρίς κόπο μας προξενεί την συγχώρεση και σφοδρότερα λυπεί εκείνον, που μας λύπησε. Επειδή τον φέρνει σε συναίσθηση του σφαλματός τους και ακολουθεί να γίνει ο πρότερον αχάριστος, ευχάριστος και ευγνώμων σε εκείνον που τον συγχώρεσε. Τ αύτα, τέκνα μου, δια του Ευαγγελίου περιπόθητα και λίαν αγαπητά μου, ολίγα από τα πολλά περιέγραψα εγώ ο πνευματικός σας πατήρ σε εσάς τελευταίο. Εσείς να φυλάξετε με ακρίβεια, ως συντείνοντα την σωτηρία της αθάνατης ψυχής σας, δια την οποίαν εγκαταλείψατε τα πάντα και ως φρόνιμοι στρατιώτες του Επουρανίου Βασιλέως, προσθέτοντας και περισσότερα. Μη αμελείτε να νουθετείτε τους αρχαρίους τα καλά και ψυχοσωτήρια, παρακινούντες αυτούς το περισσότερο με το δικό σας παράδειγμα προς τους αγώνες της αρετής. Διότι σε εκείνη την φοβερά ημέρα θέλουν να ζητηθούν οι ψυχές αυτών από εσάς, εάν από το κακό σας παράδειγμα απωλέσθηκαν. Αλλά και οι αρχάριοι και δόκιμοι χρωστάτε, καθώς παραγγέλνει ο Απόστολος Παύλος να πείθεστε και να υποτάσεστε κατά πάντα στους ανωτέρους σας και την αδελφότητα. Διότι δεν είναι ο Θεός άδικος, όπου να λησμονεί εκείνα που εκοπίασε στην παρούσα ζωή και στο κοινόβιο αυτό, ο κάθενας από εσάς, καθώς εδυνήθη, και να μη λάβει την αντιμισθία της σωτηρίας του. Π ρος τούτοις, παρακαλώ, να φυλάσσετε πάντοτε και τα άλλα της Μοναχικής τάξεως. Ήτοι, τον σεβασμό αναμεταξύ σας, την σιωπή, την αφοσίωση, την αλληλοβοήθεια, την παράβλεψη και την ανοχή, καθώς και τον κανόνα της προσευχής, όπως εγώ σας διέταξα, και ούτως δοξολογείτε επτά φορές την ημέρα τον Κύριο. ‘Ορθρο, λέγω, Τρίτη, Έκτη και Ενάτη, Εσπερινό, Απόδεινο και Μεσονυκτικό, όπως και να μην λείπετε από τη Θεία Λειτουργία. Να αγωνίζεστε με όλες τις δυνάμεις σας να κρατάτε τον νου σας συνδεδεμένο με τον Θεό και να αποφεύγετε τους συνδυασμούς και τις συνομιλίες μετά των ψυχοφθόρων διαφόρων λογισμών, τους οποίους ο πολύπλευρος διάβολος και πάντα δυνάμενος ως ζωγράφος, ζωγραφίζει εντός της καρδίας του Μοναχού. Όπου δεν ευρίσκετε σωματικώς, εκεί να φροντίζετε να συνάγετε και τον νου σας, και τοσούτον άγρυπνος φύλακας να είναι, ώστε μεταξύ της καρδιάς σας και της ψυχωφελεστάτης μνήμης του Χριστού, να μην επιτρέπει σε ουδένα λογισμό την είσοδο. Μ άθετε και τούτο τέκνα μου, ότι αδύνατον (είναι) να αξιωθεί κάποιος την Βασιλεία των Ουρανών, εάν πρώτα δεν κόψει το θέλημα του, αλλά και το φρόνημα, όπως λέγει στο Ευαγγέλιο ο Κύριος. «Όστις θέλει τη ψυχή αυτού να σώσει, ας την απωλέσει, αλλά αυτός που την απώλεσε, για χάρη μου και για το Ευαγγέλιο, αυτός θα την σώσει. Αν εκπληρώνει αγόγγυστα και με φόβο Θεού όσα ο διδαγμένος τις θείες εντολές πνευματικός αυτού πατήρ συμβουλεύει αυτόν καθώς ο Κύριος δια έργου και λόγου δίδαξε, ειπών ότι «κατέβηκα εκ του Ουρανού, όχι για να ποιήσω το θέλημα το δικό μου, αλλά το θέλημα του πέμψαντός Πατρός μου». Ό ποιος λοιπόν βιάζει τον εαυτό του και πράττει όχι ο,τι αυτός θέλει, αλλά αυτά που νουθετεί προς σωτηρία ο Πνευματικός του Πατήρ, και μετά χαράς υπομένει, ας γνωρίζει αυτός, ότι η εκκοπή του θελήματος του, λογίζεται στο Θεό ως η ίδια η σταύρωση. Διότι συσταυρώνεται και αυτός με τον Χριστό και επομένως γίνεται Υιός της Αναστάσεως, της απαθείας και κληρονόμος της αιωνίου ζωής. Μη παύσετε να ζητάτε παρά Θεού το άπειρον έλεος Αυτού και να βοάτε με ταπεινή και συντετριμμένη καρδιά δια του στόματος, καρδίας και νοός, από πρωίαν μέχρις εσπέρας, ει δυνατόν και όλη τη νύκτα, το «Κύριε Ιησου Χριστέ Υιέ του Θεού, ελέησον ημάς » . Σας παρακαλώ να βιάζετε το νού σας στην ευχή αυτή μέχρι θανάτου και να μην αμελήσετε τον κανόνα αυτό της προσφυγής αυτής, κατά τον Χρυσόστομο τον λέγοντα: «Άκουσα κάποτε από τους πατέρες, ότι αυτός που αμελεί τον κανόνα τούτο της προσευχής δεν είναι Χριστιανός. Όταν ψέλνετε, να ψάλλετε με πολλή κατάνυξη και προσοχή και συντριβή καρδίας, καθώς και όταν αναγιγνώσκετε, ίνα αφ’ ενός ευφρανθεί η καρδιά, ο νους να φωτιστεί και στους συμπροσευχόμενους αδελφούς να επισύρεται η προσοχή, η ταπείνωση, η κατάνυξη και η αυτομεμψία. Β ιασθείτε, αγωνισθείτε, σωφρονείτε και εγκρατευόμενοι με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή αδιάλειπτη να σωθείτε. Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγο Θεού και ποιούντες αυτόν. Όποιος βιασθεί να φυλάξει αυτά του ελάχιστου Πνευματικού σας Πατρός θα σωθεί και μετά των φρονίμων Παρθένων θα συγκαταριθμηθεί μετά των φρονίμων Παρθένων, ειδάλως - μη γένοιτο - (εάν τα) παραλείψετε, αιωνίως θα κολασθείτε. Ε άν τις ανωτέρω πατρικές μου συμβουλές και πνευματικές διδασκαλίες με ακρίβεια και πολλή προσοχή τηρείτε απαρασαλεύτους, πολιτευόμενοι κατά τα γραφόμενα μας, θα κληρονομήσετε την ατελεύτητη ζωή και Ουράνια δόξα της αιωνίου μακαριότητας, εντρυφώντες μετά πάντων των Αγίων . Ε πισφραγίζοντας, λοιπόν, τα ανωτέρω, λέγω μετά πατρικής στοργής και πολλής ευλαβείας προς την Πανυπερευλογημένην και Πανυπερένδοξον Δέσποινα μας Κυρία Θεοτόκο. Αειπάρθενε Θεοτόκε, διαφύλαττε με ειρήνη και ομόνοια τα δια του Ευαγγελίου τέκνα μου Πνευματικά, τα οποία παραδίδω στα χέρια Σου και φύλαττε αυτά εκ των παγίδων του εχθρού διαβόλου. Ας έλθει η σκέπη Σου επί την ποίμνη Σου αυτή και διαφύλαττε από ενθυμήσεων και διαλογισμών πονηρών και ορατών και αοράτων εχθρών και εκ παντός πολεμίου εχθρού. Και χάρισε σε αυτούς καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη. Ελέησον αυτούς πανύμνητε του Θεού Μήτερ, Δέσποινα Θεοτόκε Μαρία. Παιδαγώγησε τα τέκνα μου ταύτα σε χρηστότητα και δικαισύνη όλες τις μέρες έως της συντελείας του αιώνος. ΑΜΗΝ. Κ ατά ταύτα, τα σε σύνοψη του Αγίου Γερασίμου ιερά λόγια. Τέκνα μου εν Κυρίω αγαπητά, ειρηνεύετε σε αλλήλους και της σάρκας πρόνοια μην ποιείσθε για επιθυμία. Αγαπήστε τον Θεό και θα βρείτε χάρη αιώνια. Μηδέν προτιμήσετε από την αγάπη Αυτού, για να σας αναπαύσει, όταν έλθει μετά πάντων των Αγίων. Τίποτα μην προτιμήσετε από την αγάπη Αυτού. Ως και εκ μέσης καρδίας, πατρικώς ευχόμενοι, ευλογούντες. Με άπειρον πνευματικήν Αγάπην ο πατήρ ημών Ο Αθηνών και πάσης Ελλάδος + Ματθαίος