ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΝΑΟΥΣ ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΩΝ Η ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΝΑΟΥΣ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΞΗΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

           Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ Η ΠΡΩΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗΝ

ΤΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

                                                     

ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΥΠΟ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΗΡΥΚΟΥ  ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΤΗΣ, ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ Ε ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΜΗΝΑ ΒΙΚΤΩΡΟΣ ΚΑΙ ΒΙΚΕΝΤΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΦΙΛΟΞΕΝΙΑΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ  ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΙΣ ΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ: ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ:  ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 25 ΚΑΙ ΟΡΦΕΩΣ 40 ΚΑΤΩ ΗΛΙΟΥΠΟΛΙΣ

ΤΕΥΧΟΣ   1045                     ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2018 (Ε.Η.)

*

ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΝΑΟΥΣ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΞΗΛΘΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΙΕΡΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 

ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ  194 00 Τ.Θ. 54  ΚΟΡΩΠΙ  
ΤΗΛ. 210. 6020176, 210.6021467, 210.2466057 

  
Α.Π.  448   Ἐν τῶ ἱερῶ Ἐπισκοπείω

τῆ 18 Σεπτεμβρίου  2007 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΓΡΑΜΜΑ

τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου

πρός τούς ἁπανταχοῦ γνησίους Ὀρθοδόξους 

 Θέμα: Ἀπάντησις εἰς τούς ἐρωτῶντας ἐάν δύνανται,ὅπου δέν ὑπάρχουν ὀρθόδοξοι Ναοί, νά ἐκκλησιάζωνται εἰς Ναούς, ὅπου λειτουργοῦν Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς τῆς σχισματοαιρέσεως τοῦ φερομένου ὡς Ἀρχιεπισκόπου Νικολάου.

 Τέκνα ἐν Κυρίῳ πνευματικά.

 Ἐπί τοῦ τεθέντος ἐρωτήματος, ἐάν δύνασθε, ὅπου δένὑπάρχουν ὀρθόδοξοι Ναοῦ, νά ἐκκλησιάζεσθε εἰς Ναούς,ὅπου λειτουργοῦν Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς τῆς σχισματοαιρέσεωςτοῦ ψευδαρχιεπισκόπου Νικολάου, σᾶς γνωρίζομεν τά κάτωθι:

 Πρῶτον: Ὡς γνήσιοι ὀρθόδοξοι, γνωρίζετε ἀσφαλῶς, ὅτι θεμέλιον ἐπί τοῦ ὁποίου ὁ Κύριος ὡκοδόμησε τήν Ἐκκλησίαν Του εἶναι ἡ «πέτρα» τῆς Ὁμολογίας τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου,ἤτοι ἡ Ὁμολογία τῆς Πίστεως. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος εἶπεν: «’Επί ταύτην τήν πέτραν οἰκοδομήσω μου τήν Ἐκκλησίαν». «Πέτρα» εἶναι ἡ  Ὁμολογία, ἤτοι ἡ ἐλευθέρα ἀποδοχή καί ἡδημοσία διακήρυξις τῆς περί τοῦ Χριστοῦ ὡς Θεοῦ ἀληθείας. Καί αὕτη ἡ ὁμολογία καί διακήρυξις εἶναι πού μᾶς καθιστᾶ«δικούς» του, μέλη τοῦ σώματός Του. «Ὅστις ὁμολογήση ἐνἐμοί ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ὁμολογήσω κἀγώ αὐτόνἐνώπιον τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν Οὐρανοῖς». Διά τοῦτο καί τό Σύμβολο τῆς Πίστεως (τό Πιστεύω), δηλαδή ἡ Ὁμολογία Πίστεως τοῦ χριστιανοῦ,  ἔχει κορυφαίαν θέσιν εἰς τήν ζωήν τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. Χωρίς τήν Ὁμολογίαν, δέν νοεῖταιὅτι εἶναι κάποιος μέλος τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι μέλος τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἑπομένως τό πρῶτον τό ὁποῖον πρέπει νά μᾶς προβληματίση, εἶναι ἐάν ὁ φερόμενος ὡςἈρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Νικόλαος καί οἱ περί αὐτόν Ἀρχιερεῖς καί Ἱερεῖς παραμένουν ἐν τῆ Ὁμολογία τῆς Πίστεως, ὡς τήν παρέλαβον, καί ὡς οἱ ἴδιοι τήν ἀπεδέχθησαν ἐλευθέρως καί συνειδητῶς καί τήν διεκήρυξαν, διά τῶν μέχρι τοῦδε διακηρύξεων. Καί ἔχει ἰδιαιτέραν σημασίαν τοῦτο, διότι τότεκαί μόνον τότε, ἀποδεικνύονται ἀληθινά μέλη καί γνήσιοιἐκφρασταί τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὁπότε καί ὀφείλομεν νά τούς ἀκολουθῶμεν, κατά τό «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοιςὑμῶν καί ὑπείκετε, ὡς λόγον ἀποδώσοντες», διό «ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν», ὀφείλομεν, ἐάν μέν ἐνεργοῦν κατά τά διατεταγμένα νά «ὑπακούωμεν» καί νά τούς μιμούμεθα, ἐν ἐναντία ὅμως περιπτώσει πρέπει νάἀπομακρυνώμεθα ἀπ’ αὐτῶν, κατά τό «ἐξέρχεσθε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε», ὅπερ σημαίνει ὅτι οὔτε συμπροσευχή μετ’ αὐτῶν, οὔτε ἐκκλησιασμός εἰς τούς Ναούς των ἐπιτρέπεται.

 Δεύτερον: Τό ὅτι ἠρνήθησαν τήν πρώτην καλήνὉμολογίαν, εἶναι αὐτό πού τούς κατέστησεν ἀλλοτρίους τῆςἘκκλησίας καί κινουμένους εἰς τόν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν εἶναι πασιφανές. Καί μόνον τό γεγονός, ὅτι ἐπί τόσα ἔτη ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαοςἐπανηγύριζε καί ἐθριαμβολόγει διά τό 54/76 ὑπέρ αὐτοῦἈπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Πλημελειοδικείου Πειραιῶς,ἀποκρύπτων τό βλάσφημον αὐτοῦ περιεχόμενον καί ψευδόμενος ὅτι ἐξεδόθη κατόπιν τῆς καλῆς αὐτοῦ ὁμολογίας ἐνώπιον τοῦ δικαστοῦ, ὅταν δέ ἐδημοσιοποιήθη τό περιεχόμενόν του ὑπό τῶν Φλωρινικῶν, δέν ἠθέλησεν νά τόἀντιμετωπίση Ὁμολογιακῶς, ἀλλά καί ἐδίωξε κατά τόν βαρβαρικώτερον τρόπον, ἐκείνους οἱ ὁποῖοι κατήγγειλαν τήν παράλειψίν του αὐτήν, καί μόνον λέγω αὐτό ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ τοῦ λόγου τό ἀληθές, ὅτι δηλαδή ὁ «Πειραιῶς» Νικόλαος κινεῖται πλέον εἰς τόν χῶρον τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦΟἰκουμενισμοῦ καί κατέστη ἐν γνώσει του τό ὄργανον διά τήν πραγματοποίησιν τῶν στόχων τοῦπαλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἤτοι τήν ἄμεσον ἤἔμμεσον ὑπαγωγήν τῶν παλαιοημερολογιτῶν ὡς δεκατριμεριτῶν ὑπό τόν νεοημερολογιτισμόν.

 Τρίτον: Ὅσον ἀφορᾶ τό πῶς πρέπει νά ἀντιμετωπίζη ὁὀρθόδοξος τούς τοιούτους ἀρνητάς τῆς Ὁμολογίας των εἶναι σαφές ὅτι ἰσχύει ἐδῶ τό γνωστόν ἀξίωμα, ὅτι «ὁ κοινωνῶνἀκοινωνήτω ἀκοινώνητος ἐστιν», δηλαδή ἐκεῖνος πού κοινωνεῖ μετά τοῦ ἀκοινωνήτου, τοῦ μή ὁμολογοῦντος τήνἈλήθειαν, γίνεται καί αὐτός ἀκοινώνητος τῆς Ὁμολογίας,ἀλλότριος τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, καί ὁ ἴδιος βλάσφημος καί αὐτός καί ἀρνητής τῆς Ὁμολογίας Του. Ἰδού τί ἐπ’ αὐτοῦἐνδεικτικῶς διδάσκουν δύο μεγάλοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.Ὁ ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης: «Ἐχθρούς γάρ τοῦ Θεοῦ ὁΧρυσόστομος, οὐ μόνον τούς αἱρετικούς, ἀλλά καί τούς τοῖς τοιούτοις κοινωνοῦντας μεγάλῃ καί πολλῆ τῆ φωνῆἀπεφήνατο». (P.G. 99. 1049 Α). Ἀλλοῦ λέγει: «Οἱ μέν τέλεον περί τήν πίστιν ἐναυάγησαν΄ οἱ δέ, εἰ καί τοῖς λογισμοῖς ού κατεποντίσθησαν, ὅμως τῆ κοινωνία τῆς αἱρέσεως συνόλλυνται» (P.G. 99, 1164 Α). Δηλαδή: «Ἄλλοι μένἐναυάγησαν περί τήν πίστιν τελείως, ἄλλοι δέ, καίτοι ἐσωτερικῶς δέν ἀσπάσθηκαν τήν κηρυττομένην κακοδοξίαν, συναπωλέθησαν  ὅμως μέ τούς λοιπούς λόγω τῆςἐκκλησιαστικῆς κοινωνίας πού εἶχαν μαζί τους» (P.G.  99, 1164A).  Καί ὁ ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός προτρέπει μέἘγκύκλιόν του τούς ὀρθοδόξους τῆς ἐποχῆς του: «Πέπεισμαι...ὅτι ὅσον ἀποδιϊσταμαι τοῦτου (τοῦ Πατριάρχου) καί τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῶ Θεῶ καί πᾶσι τοῖς πιστοῖς καί ἁγίοις Πατράσι΄ καί ὥσπερ τούτου χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τῆἀληθεία καί τοῖς ἁγίοις» (P.G. 160, 536), διό: «Φεύγετε καί ὑμεῖςἀδελφοί, τήν πρός τούς ἀκοινωνήτους κοινωνίαν καί τό μνημόσυνον τῶν ἀμνημονεύτων».

 Τέταρτον: ’Από τά ἀνωτέρω προκύπτει καί ἡ ἀπάντησις εἰς τό ἐρώτημα, καί ἡ ὁποία συνοψίζεται εἰς τήν ἀπάντησιν τοῦ ἁγίου Γερμανοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, πρός τούς Κυπρίους Ορθοδόξους, τούς ὁποίους τήν ἐποχή τῆς Φραγκοκρατίας τῆς Κύπρου, πίεζαν οι παπικοί νά ἔχουν «κοινωνία» με ιερείς, οἱ ὁποῖοι ὑπετάχτηκαν εἰς τούς Λατίνους επισκόπους: «Εξορκίζω όλους τους λαϊκούς, που κατοικούν στην Κύπρο, όσοι είστε γνήσια τέκνα της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, να φεύγετε ολοταχώς από τους ιερείς, που ὑπέπεσαν στην υποταγή στους Λατίνους, και μήτε σε εκκλησία (που αυτοί λειτουργούν) να συγκεντρώνεστε μαζί τους, μήτε να παίρνετε οποιαδήποτε ευλογία από τα χέρια τους. Είναι καλύτερα να προσεύχεστε στο Θεό στα σπίτια σας μόνοι σας, παρά να συγκεντρώνεστε στην εκκλησία μαζί με τους Λατινόφρονες (ιερείς και αρχιερείς). Ει δʼ άλλως θα υποστήτε την ίδια κόλαση με αυτούς» ( P.G. 140, 620)!!!!  

Πρός Κύριον εὐχέτης

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

Διά την διαδικτυακήν Εφημερίδα «Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ»

Ὁ ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις + ‘Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης Μητροπολίτης Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς και Αχαρνων Τοποτηρητής τῆς Αρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν και Πρόεδρος της Πανορθοδόξου Ιεράς Συνόδου της Γνησίας Ορθοδόξου Εκκλησίας                                                           .