Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης Ὁμότιμος Καθηγητὴς Α.Π.Θ. Η «ΣΥΝΟΔΟΣ» ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΝΟΘΟΣ ΚΑΡΠΟΣ ΕΞΩΣΥΖΥΓΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ 1. Ἡ Κωνσταντινούπολη ἐγκαταλείπει τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση καὶ ἀναγνωρίζει ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικούς Ὁ συνοδικὸς θεσμὸς δὲν ἔπαυσε ποτὲ νὰ λειτουργεῖ στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας. Καὶ μετὰ τὶς θεωρούμενες ἀπὸ ὅλους ἑπτὰ οἰκουμενικὲς συνόδους, μὲ τελευταία τὴν Ζ´ τῆς Νικαίας (787), καὶ τὶς μετὰ ταῦτα θεωρούμενες ἀπὸ πολλούς ὡς Η´ καὶ Θ´, τὴν ἐπὶ Μ. Φωτίου δηλαδὴ τὸ 879 καὶ τὴν ἐπὶ Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ τοῦ 1341/1351, συνῆλθαν πολλὲς σύνοδοι μὲ εὐρύτερη ἢ μικρότερη σύνθεση καὶ μὲ σπουδαῖο συνοδικὸ ἔργο. ᾽Ακόμη καὶ κατὰ τὴν Τουρκοκρατία καὶ σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ 19ου αἰῶνος πάμπολλες σύνοδοι, μὲ τὴν συμμετοχὴ τὶς περισσότερες φορὲς καὶ τῶν πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας, Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων ὡς καὶ ἱεραρχῶν ἀπὸ τὰ πρεσβυγενῆ αὐτὰ πατριαρχεῖα, ἀντιμετώπισαν τὰ ἀνακύψαντα θέματα στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, ἰδιαίτερα τὸν προσηλυτισμὸ Ὀρθοδόξων πιστῶν ἀπὸ παπικοὺς καὶ προτεστάντες ἱεραποστόλους. Δὲν ἔπαυσε πάντως ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὑπὸ καθεστὼς δουλείας καὶ αἰχμαλωσίας, νὰ ὀργανώνει μὲ τὴν δέουσα ἱεροπρέπεια τὰ τῆς διοικήσεως καὶ τῆς λατρείας της. Πλὴν τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Ρωσίας, ὅλες σχεδὸν οἱ ὀρθόδοξες χῶρες ἦσαν ὑπὸ τὸν Ὀθωμανικὸ ζυγό. Ἡ παρακμὴ τῶν Ὀθωμανῶν καὶ ἡ δημιουργία νέων κρατῶν, μὲ τὴν παραχώρηση αὐτοκεφαλίας στὶς κατὰ τόπους ἐκκλησίες, ἐμείωσαν τὸ ποίμνιο τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως καὶ περιόρισαν τὴν δικαιοδοσία της, ἔδωσαν ὅμως νέα δυναμικὴ στὰ νέα ὀρθόδοξα κράτη νὰ ὀργανώσουν ἐλεύθερα τὰ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου καὶ νὰ λαμπρύνουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ζωή. Οἱ μεταξύ τους βέβαια ἀνταγωνισμοὶ καὶ ἐθνοφυλετισμοί, ποὺ ἔφθασαν κάποιες φορὲς καὶ μέχρι τῶν πολεμικῶν συγκρούσεων, παρεμπόδιζαν τὴν ἔκφραση τῆς ἑνότητας τῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν καὶ ἔδιναν τὴν εἰκόνα μιᾶς διεσπασμένης Ἐκκλησίας, μολονότι δὲν ὑπῆρχε τίποτε ποὺ νὰ τὶς χωρίζει στὸ δόγμα, στὴ λατρεία καὶ στὴν διοίκηση. Ἡ μετὰ τοὺς βαλκανικοὺς πολέμους καὶ τὸν α´ παγκόσμιο πόλεμο σταθεροποίηση τῆς πολιτικῆς καταστάσεως δὲν διήρκεσε πολύ, διότι ἀκολούθησαν ἡ Ὀκτωβριανὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1917 στὴ Ρωσία, ποὺ ἔθεσε τὴν μεγαλύτερη καὶ πιὸ δυνατὴ ὀρθόδοξη χώρα καὶ τὴν Ἐκκλησία της σὲ σκληρὸ ἀντιχριστιανικὸ διωγμό, δέσμια τῆς κομμουνιστικῆς δικτατορίας καὶ θηριωδίας, κατάσταση ποὺ ἐπεκτάθηκε σὲ λίγο καὶ στὶς ἄλλες βαλκανικὲς χῶρες, πλὴν τῆς Ἑλλάδος. Ἦλθε κατόπιν ἡ Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τοῦ 1922, μὲ τὰ ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων προσφύγων ποὺ ἐγκατέλειψαν τὶς πατρογονικές τους ἑστίες καὶ ἀπογύμνωσαν ἀπὸ ποίμνιο τὴν ἤδη ἀποδυναμωμένη ἀπὸ τὶς αὐτοκεφαλίες «Ἐκκλησία τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων», ποὺ ἔγινε τώρα φτωχότερη. Στὴν Δύση, ποὺ δὲν γνώρισε τὴν ἰσλαμικὴ τυραννία καὶ δικτατορία, ὁ Παπισμὸς γεμᾶτος ὑπερηφάνεια καὶ αὐτοπεποίθηση συγκάλεσε τὸ 1870 τὴν Α´ Βατικάνειο Σύνοδο ὡς Οἰκουμενική, καὶ ἐδογμάτισε τὸ πρωτεῖο καὶ τὸ ἀλάθητο τοῦ πάπα, ἐνῶ οἱ Προτεστάντες διηρημένοι καὶ διεσπασμένοι ὀργάνωσαν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ 19ου αἰῶνος τὴν Οἰκουμενικὴ Κίνηση ποὺ ὁδήγησε στὴν ἐξωτερική τους ἔστω ἑνότητα στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν». Μέσα σ᾽ αὐτὲς τὶς παγκόσμιες καὶ διαχριστιανικὲς διεργασίες θελήσαμε καὶ οἱ Ὀρθόδοξοι νὰ δώσουμε τὸ παρόν, γιὰ νὰ μὴν εἴμαστε δῆθεν ἀπομονωμένοι καὶ ἀποδυναμωμένοι, ἀλλὰ ὅλος μαζὶ ὁ χριστιανικὸς κόσμος, ἑνωμένος καὶ δυνατός, νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν διπλὴ ἀπειλὴ τοῦ ἀθεϊστικοῦ Κομμουνισμοῦ καὶ τοῦ ἐπιθετικοῦ Ἰσλάμ. Ἐγκαταλείψαμε ἔτσι τὴν παραδοσιακὴ ἀντιμετώπιση τῶν Δυτικῶν ὡς αἱρετικῶν, ἀλλὰ καὶ ὡς πολιτικὰ καὶ πολιτιστικὰ πιὸ ἐπικίνδυνων ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ, καὶ ἀρχίσαμε νὰ ἐρωτοτροποῦμε μὲ τὴν Δύση μὲ τὴν περίφημη οἰκουμενιστικὴ ἐγκύκλιο τοῦ 1920, ποὺ ἀπέστειλε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο «Πρὸς τὰς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», ὀνομάζοντας γιὰ πρώτη φορὰ σὲ συνοδικὸ ἔγγραφο τοὺς αἱρετικοὺς Παπικοὺς καὶ Προτεστάντες ὡς «ἐκκλησίες»1. Κοντεύουν νὰ κλείσουν ἀπὸ τότε ἑκατὸ χρόνια, καὶ ἡ ἀντιπαραδοσιακὴ αὐτὴ καὶ ἐκκλησιολογικὰ ἀπαράδεκτη ἐκτροπὴ τῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως νὰ μεταμορφώσει τὶς αἱρέσεις σέ «ἐκκλησίες», νὰ χορηγήσει μὲ συνοδικὸ ἔγγραφο ἐκκλησιαστικότητα στοὺς αἱρετικούς, ἀποκτᾶ τώρα μὲ τὴν «Σύνοδο» τῆς Κρήτης πανορθόδοξη συνοδικὴ κατοχύρωση μὲ τὸ προβληματικὸ κείμενο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», ποὺ διαιρεῖ καὶ διχάζει τὴν Ἐκκλησία. Ἡ αἰχμάλωτη τώρα στὸν Οἰκουμενισμὸ τῆς Δύσεως Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως προσπαθεῖ νὰ παρασύρει καὶ νὰ πείσει τὶς ἄλλες ὀρθόδοξες τοπικὲς ἐκκλησίες, ὡς προκαθημένη καὶ ὡς Μητέρα Ἐκκλησία τῶν νεωτέρων αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν, ὅτι οἱ καιροὶ ἄλλαξαν, ὅτι ἡ Πατερικὴ Παράδοση καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ποὺ ἀπαγορεύουν τὴν κοινωνία μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ τὶς συμπροσευχές, πρέπει νὰ ἀλλάξουν, νὰ προσαρμοσθοῦν στὶς δῆθεν νέες ἀνάγκες τῶν καιρῶν, οἱ κήρυκες τῶν ὁποίων μοναδικὸ στόχο ἔχουν νὰ προκαλέσουν διαιρέσεις καὶ σχίσματα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὸ νὰ ἀρνοῦνται τὴν ἀποκλειστικότητα τῆς σωτηρίας ἐν Χριστῷ καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἀποκλειστικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ὡς τῆς μόνης Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὄντως ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς δι᾽ Αὐτοῦ σωτηρίας. 2. Μελέτιος Μεταξάκης, Ἀθηναγόρας, Βαρθολομαῖος, οἱ τρεῖς σκυταλοδρόμοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Ἤδη ἡ Ἡμερολογιακὴ Μεταρρύθμιση τὸ 1924 μὲ πρωτεργάτη τὸν μασόνο πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, ἐπιβληθεῖσα πραξικοπηματικῶς, χωρὶς πανορθόδοξη ἀπόφαση, ἐτραυμάτισε καὶ τραυματίζει σκληρὰ μέχρι σήμερα τὴν ἑορτολογικὴ ἑνότητα τῶν Ὀρθοδόξων2, ἐνῶ ἡ ἔκτοτε ἀρξαμένη συζήτηση γιὰ σύγκληση Οἰκουμενικῆς Συνόδου μὲ βασικὴ θεματολογία οἰκουμενιστική, ποὺ ὅρισε ὁ ἐν λόγῳ καινοτόμος πατριάρχης, ἔθεσε δυστυχῶς τὶς βάσεις καὶ τὰ θεμέλια ὄχι γιὰ μία ἀληθινὰ Ὀρθόδοξη Σύνοδο, ἀλλὰ γιὰ μία ψευδοσύνοδο οἰκουμενιστικῶν προδιαγραφῶν, βασικὸς στόχος τῆς ὁποίας δὲν ἦταν ἡ ἐπίλυση ἐπειγόντων καὶ φλεγόντων θεμάτων, ἀλλὰ ἡ νομιμοποίηση τῶν αἱρέσεων ὡς ἐκκλησιῶν. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι, ἐνῶ στὸν κατάλογο τῶν θεμάτων γράφτηκαν καὶ διαγράφτηκαν πολλὰ θέματα, μερικὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ὄντως φλέγοντα, ὅπως τὸ Ἡμερολογιακό, τῆς χορηγήσεως αὐτοκεφάλου καὶ ἄλλα, τὸ μόνο ποὺ παρέμεινε ἀπὸ τότε σταθερὰ καὶ δὲν ἐτόλμησε κανεὶς νὰ τὸ θίξει εἶναι τὸ θέμα «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», ἤτοι «Σχέσεις τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὶς αἱρέσεις καὶ τὰ σχίσματα», πού, ἐπειδὴ εἶναι δεδομένες καὶ ἀμετάβλητες μὲ βάση τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τοὺς Πατέρες, προσπαθοῦν νὰ τὶς ἀλλάξουν καὶ νὰ προκαλέσουν νέα σχίσματα καὶ διαιρέσεις. Ἡ μεταξάκεια περίοδος δὲν εἶχε καλὴ συνέχεια καὶ λόγῳ ἀντιδράσεων στὸ σῶμα τῆς ἱεραρχίας στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ λόγῳ ἀπροθυμίας τῶν λοιπῶν αὐτοκεφάλων ἐκκλησιῶν νὰ ἀκολουθήσουν τὶς καινοτομίες τῆς Κωνσταντινούπολης, ὅπως φάνηκε ἀπὸ τὰ ἀπαντητικὰ γράμματά τους στὶς ἀνιχνευτικὲς τῶν προθέσεών τους πατριαρχικὲς καὶ συνοδικὲς ἐγκυκλίους τῶν ἐτῶν 1902 καὶ 1904 τοῦ πατριάρχου Ἰωακεὶμ τοῦ Γ´. Τὴν σκυτάλη τοῦ Οἰκουμενισμοῦ παρέλαβε ἀπὸ τὸν Μεταξάκη ὁ πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ποὺ κατέλαβε τὸν πατριαρχικὸ θρόνο τὸ 1948 μὲ βίαιη ἔξωση τοῦ προκατόχου του Μαξίμου τοῦ Ε´, πρόσωπο τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν Ἀμερικανῶν καὶ γνωστῶν μυστικῶν ἑταιρειῶν, τῶν ὁποίων ἦτο μέλος. Δὲν θὰ προχωρήσω σὲ ἄλλες ἀναλύσεις, γιατὶ τὰ πράγματα εἶναι γνωστὰ στοὺς περισσοτέρους. Αὐτὸ ποὺ ἀξίζει νὰ ἀναφερθεῖ εἶναι ὅτι ἡ ἑνότητα τοῦ χριστιανικοῦ κόσμου ἐπιδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς σχεδιαστὰς εἰς βάρος τοῦ κύρους καὶ τῆς ἀξιοπρέπειας τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μὲ πρωτεργάτη τὸν Ἀθηναγόρα, μὲ δύο ἀπαράδεκτες ἐκκλησιολογικὰ κινήσεις. Νὰ γίνουν μέλη τοῦ παναιρετικοῦ προτεσταντικοῦ «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» (ποιῶν «Ἐκκλησιῶν»;) σταδιακὰ ὅλες οἱ αὐτοκέφαλες ὀρθόδοξες ἐκκλησίες, πρωτοστατούσης τῆς Κωνσταντινουπόλεως, καὶ νὰ ἀρχίσει ἡ προσέγγιση μὲ τοὺς Παπικούς, οἱ ὁποῖοι τῇ ἐπιδράσει τῶν αὐτῶν κύκλων εἶχαν ἀρχίσει νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν αὐστηρὴ ἐκκλησιολογική τους ἀποκλειστικότητα, καὶ νὰ ἀναγνωρίζουν κάποια στοιχεῖα ἐκκλησιαστικότητας στοὺς ἐκτὸς τῆς παπικῆς μάνδρας Χριστιανούς. Εἶναι ἐξόχως χαρακτηριστικό, καὶ ἔχει ἐπισημανθῆ ἀπὸ πολλούς, ὅτι τὴν ἴδια ἐποχὴ ποὺ προετοιμαζόταν καὶ λειτουργοῦσε ἡ Β´ Βατικάνειος Σύνοδος (1962-1965) τὴν ἴδια ἐποχὴ καὶ μὲ παρόμοια ἐκκλησιολογικὴ γραμμὴ καλοῦσε ὁ Ἀθηναγόρας στὴν Ρόδο τὶς τρεῖς «Πανορθόδοξες Διασκέψεις» (1961, 1963, 1964) καὶ τὴν τετάρτη στὸ Chambésy τῆς Γενεύης (1968), οἱ ὁποῖες καθόρισαν καὶ τὸν πρῶτο κατάλογο θεμάτων τῆς μελλούσης νὰ συνέλθει Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ ὁδήγησαν στὶς «Διορθόδοξες Προπαρασκευαστικὲς Ἐπιτροπές» καὶ στὶς «Προσυνοδικὲς Διασκέψεις» ἀπὸ τὸ 1971 μέχρι τὴν σύγκληση τῆς «Συνόδου» τῆς Κρήτης τὸν Ἰούνιο τοῦ 2016. Ἐπὶ πενήντα πέντε ἔτη (55) μετὰ τὴν «Α´ Πανορθόδοξη Διάσκεψη» τῆς Ρόδου (1961) καὶ ἐπὶ σαράντα πέντε ἔτη (45) μετὰ τὴν «Α´ Διορθόδοξη Προπαρασκευαστικὴ Ἐπιτροπή» στὴν Γενεύη (1971) καὶ σαράντα ἔτη (40) μετὰ τὴν «Α´ Προσυνοδικὴ Πανορθόδοξη Διάσκεψη» στὴν Γενεύη (1976), ἑτοιμάζεται καὶ μαγειρεύεται καὶ κοσκινίζεται ἡ πολυθρύλητη καὶ προσδοκώμενη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Καὶ ποιό εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα; Ἡ ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης τοῦ Ἰουνίου τοῦ 2016. Οὐδέποτε στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας χρειάσθηκε τόσος χρόνος γιὰ νὰ ἑτοιμασθεῖ μία σύνοδος, διότι οἱ σύνοδοι ἀντιμετώπιζαν πάντοτε φλέγοντα καὶ ἐπείγοντα θέματα, ποὺ δὲν ἐπέτρεπαν χρονικὲς καθυστερήσεις καὶ παρατάσεις, ἀλλὰ ἀπαιτοῦσαν ἄμεση ἀντιμετώπιση. Ποῦ ὀφείλεται ἆραγε αὐτὴ ἡ καθυστέρηση καὶ ἀδυναμία νὰ συγκαλέσουμε μία μεγάλη σύνοδο οἰκουμενικῶν προδιαγραφῶν, ποὺ νὰ ἀνταγωνίζεται, νὰ στέκεται ἐπάξια ἀπέναντι στὴν Β´ Βατικάνειο Σύνοδο, ἡ ὁποία προετοιμάσθηκε τάχιστα, ἔλαβαν μέρος 2.500 ἐπίσκοποι, ἔναντι τῶν 150 στὴν δική μας «μεγάλη» τῆς Κρήτης, διήρκεσε ὄχι μία ἑβδομάδα, ἀλλὰ δύο ἔτη, καὶ παρήγαγε θεολογικὰ κείμενα μὲ τὰ ὁποῖα μέχρι σήμερα ἀσχολεῖται ἡ θεολογικὴ ἔρευνα, ἀκόμη καὶ ἡ Ὀρθόδοξη, καὶ γενικῶς συγκέντρωσε τὸ παγκόσμιο ἐνδιαφέρον ἐπὶ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, ἐνῶ ἡ δική μας χάθηκε καὶ ἐξαφανίσθηκε, ὅσο ἀκόμη διαρκοῦσε ἡ βραχύβια, μερικῶν ἡμερῶν, ζωή της; Γιατί τόση βία καὶ σπουδὴ νὰ κλείσουν γρήγορα τὰ θέματα, νὰ μὴ δίνεται ἐπαρκὴς χρόνος στὶς συζητήσεις, νὰ μὴ μετέχουν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι, νὰ μὴν ἔχουν ὅλοι δικαίωμα ψήφου, νὰ μὴν εἶναι ἀνοικτὲς οἱ συζητήσεις ὄχι μόνον στοὺς δημοσιογράφους, ἀλλὰ καὶ στὸν κλῆρο καὶ στὸν λαό, καὶ νὰ φυλάσεται ἀπὸ ἀστυνομικὲς δυνάμεις ὁ περιβάλλων χῶρος; Γιατί φοβόμαστε τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἂν οἱ ἀποφάσεις μας εἶναι θεάρεστες, εὐαγγελικὲς καὶ πατερικές; 3. Γιατί διήρκεσε τόσο πολὺ ἡ προσυνοδικὴ διαδικασία; Ἡ ἀπάντηση δὲν εἶναι δύσκολη. Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ οἱ σκοποὶ τῆς «Συνόδου» δὲν ἐκινοῦντο στὴν ὀρθόδοξη συνοδικὴ παράδοση, ἡ ὁποία βασικῶς προϋποθέτει ὅτι κάθε σύνοδος ἀκολουθεῖ καὶ σέβεται τὶς ἀποφάσεις τῶν προηγουμένων συνόδων «ἑπομένη τοῖς Ἁγίοις Πατράσι»• καταδικάζει τὶς συμπροσευχὲς ποὺ ἐκεῖνες ἀπαγόρευσαν καὶ τὶς αἱρέσεις ποὺ ἐκεῖνες κατεδίκασαν, σὰν νὰ εἶναι ὅλες οἱ σύνοδοι συνεδρίες μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς συνόδου. Καταπολεμεῖ καὶ ἀναθεματίζει νέες αἱρέσεις ποὺ ἐμφανίσθηκαν καὶ ἀνησυχοῦν τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀντιμετωπίζει ποιμαντικὰ καὶ διοικητικὰ προβλήματα καὶ γενικῶς φροντίζει νὰ τηρεῖται ἀπαρασάλευτα ἡ εὐαγγελικὴ καὶ Πατερικὴ Παράδοση. Τίποτε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ δὲν ἔπραξε ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα. Ὄχι μόνο δὲν ἐπανέλαβε τὴν καταδίκη τῶν αἱρέσεων ποὺ οἱ παλαιὲς σύνοδοι κατεδίκασαν, ὅπως τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ, τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ἀλλὰ ἀντίθετα τὶς ὀνόμασε ἐκκλησίες. Ἀντὶ νὰ καταδικάσει τὴν νέα παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὴν εἰσήγαγε συνοδικὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία ἐπαινώντας τὰ ἀπαράδεκτα κείμενα τῶν Θεολογικῶν Διαλόγων καὶ τὴν ἐξευτελιστικὴ συμμετοχή μας στὸ λεγόμενο «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν», δηλαδὴ στὸ προτεσταντικό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Αἱρέσεων». Ἀπέφυγε νὰ καταδικάσει τὶς συμπροσευχὲς μὲ τοὺς αἱρετικούς, οἱ ὁποῖες ἔγιναν πλέον συρμὸς καὶ μόδα· ἀντίθετα τὶς ἐπεκύρωσε μὲ τὴν συμπροσευχὴ τῶν ἑτεροδόξων παρατηρητῶν στὶς διάφορες ἀκολουθίες. Δὲν ἀσχολήθηκε, ἀντίθετα διέγραψε ἀπὸ τὴν θεματολογία τὸ καυτὸ καὶ ἐπεῖγον θέμα τοῦ Ἡμερολογίου, δὲν ἔλυσε τὸ θέμα τῆς Διασπορᾶς οὔτε τοῦ αὐτοκεφάλου, καὶ ἁπλῶς ἐνόμισε ὅτι καλύπτει ὅλα αὐτὰ τὰ κενὰ μὲ γενικόλογες θεολογικὲς διακηρύξεις στὸ μήνυμα καὶ στὴν ἐγκύκλιο ποὺ ἐξαπέστειλε. Ἡ ὀρθόδοξη καὶ παραδοσιακὴ ἀντιμετώπιση ὅλων αὐτῶν τῶν θεμάτων δὲν ἦταν ἐπιθυμητὴ στοὺς σχεδιαστὰς τῆς «Συνόδου». Σὲ κάθε φάση τῆς μακρόχρονης προετοιμασίας ἡ ἀγρυπνοῦσα συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἤγειρε ἀντιρρήσεις. Σεβαστοὶ Γέροντες καὶ Ἅγιοι νεώτεροι τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως καὶ μαχητικοὶ ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας, τὸ Ἅγιον Ὄρος σύσσωμο, ἡ πάλαι ποτὲ παραδοσιακὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, πολλοὶ καθηγηταὶ τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν, χριστιανικὲς ἀδελφότητες καὶ σωματεῖα, καὶ πλῆθος πιστῶν, ἀντιδροῦσαν στὴν σύγκληση τῆς Συνόδου3, διότι ἐγνώριζαν τοὺς ἀντορθόδοξους στόχους της. Δὲν εἴχαμε ἐδῶ τὸν ἀλάθητο καὶ πρῶτο πάπα γιὰ νὰ κάνει ὅ,τι θέλει, ὅπως ἔκανε μὲ τὴν Β´ Βατικάνειο Σύνοδο, ἡ ὁποία ἂς σημειωθεῖ, παρὰ τὶς κάποιες ἐκσυγχρονιστικὲς καὶ προτεσταντίζουσες ἀποφάσεις της, δὲν ἔθιξε καθόλου τὰ οὐσιώδη ἐκκλησιολογικὰ δόγματα τοῦ Παπισμοῦ. Καθυστεροῦσαν, λοιπόν, κοσκίνιζαν καὶ μαγείρευαν οἱ μάγειροι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέχρις ὅτου ἀλλάξουν ἐπὶ τὸ εὐνοϊκώτερο οἱ συνθῆκες γιὰ τὴν σύγκληση τῆς οἰκουμενιστικῆς τους «Συνόδου». Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος τῆς μακροχρόνιας προετοιμασίας καὶ ἀντιπαραδοσιακῆς καθυστέρησης. Δὲν τοὺς ἔβγαινε ἡ οἰκουμενιστική «Σύνοδος», ποὺ θὰ διέκοπτε τὴν συνέχεια τῆς Συνοδικῆς Πατερικῆς Παραδόσεως. Ἡ αἰφνίδια ἐπίσπευση τῆς σύγκλησης τῆς «Συνόδου» ἀπὸ τὸν τρίτο μεγάλο σκυταλοδρόμο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τὸν πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο, μετὰ τοὺς Μελέτιο Μεταξάκη καὶ Ἀθηναγόρα, ὀφείλεται στὴν ἐκτίμηση, ὅτι τὸ κλῖμα τώρα εἶναι εὐνοϊκό. Ἡ παραδοσιακὴ καὶ συντηρητικὴ μέχρι τοῦ ἀειμνήστου ἀρχιεπισκόπου Σεραφεὶμ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἄλλαξε πορεία καὶ πλεύση πρὸς τὸν Οἰκουμενισμό· στὸ Ἅγιον Ὄρος ἔχουν ἐμφυτευθῆ οἰκουμενιστικοὶ πυρῆνες ποὺ τὸ διχάζουν καὶ τὸ ἐμποδίζουν νὰ ἐκφρασθεῖ παραδοσιακά· οἱ Θεολογικὲς Σχολὲς ἔχουν υἱοθετήσει μὲ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν καθηγητῶν τὸ οἰκουμενιστικὸ ψευδοόραμα, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ὑποστήριξη τῆς ἵδρυσης Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν, ἀπὸ τὴν μετατροπὴ τοῦ ὀρθοδόξου μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σὲ θρησκειολογικὸ καὶ ἀπὸ πλῆθος δημοσιευμάτων καὶ ἐκδηλώσεων· οἱ θεολόγοι τοῦ «Καιροῦ» καὶ τῆς «Μεταπατερικῆς Θεολογίας» τοῦ Βόλου καλύπτονται καὶ ἐνισχύονται ἀπὸ πατριαρχικές, ἀρχιεπισκοπικὲς καὶ ἐπισκοπικὲς εὐλογίες, ἐνῶ ξεθεμελιώνουν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸν σωτήριο «καιρό» τῆς Κ. Διαθήκης τὸν μετατρέπουν σὲ καιρὸ ἀπωλείας, προσαρμογῆς καὶ καινοτομίας. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία τῆς Μεγάλης Ρωσίας συμπλέει μετὰ χαρᾶς μέσα στὰ θολὰ νερὰ τῆς οἰκουμενιστικῆς ἐκτροπῆς, ἐνῶ θὰ μποροῦσε ἀνταποκρινόμενη στὰ ἀντιοικουμενιστικά, ἀντιπαπικά, ἀντιδυτικὰ αἰσθήματα τοῦ ρωσικοῦ λαοῦ νὰ ἀνατρέψει τὴν καταστροφικὴ πορεία. Καὶ ὁ δικός μας εὐσεβὴς λαός, ὁ ἑλληνικός, ζαλισμένος ἀπὸ τὰ μνημόνια, τὴν φορολογία, τὴν ἀνεργία, τὴν αἰφνίδια ἀνατροπὴ τῶν βιωτικῶν του σχεδίων καὶ προγραμμάτων, στήνεται στὶς οὐρὲς τῶν τραπεζῶν, τῶν ἐφοριῶν, τῶν συσσιτίων, προσπαθεῖ νὰ ἐξασφαλίσει τὸν ἐπιούσιο, νὰ ἐπιβιώσει καί, πλὴν ὀλίγων, ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πνευματικά. 4. ῾Η «Σύνοδος» τῆς Κρήτης δὲν εἶναι γέννημα τῆς Ὀρθοδοξίας. Νὰ λοιπόν, ποιά κατάλληλη στιγμή, ποιό εὐνοϊκὸ κλῖμα περίμεναν τὰ κλιμάκια τῆς Νέας Ἐποχῆς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τῆς Πανθρησκείας, γιὰ νὰ τερματίσουν τὸ κοσκίνισμα καὶ τὸ μαγείρεμα ἐπὶ ἕνα σχεδὸν αἰώνα, καὶ νὰ συγκαλέσουν ἐσπευσμένα τὴν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Ἀπατῶνται ὅμως, ἂν νομίζουν, ὅτι, ὅπως ξεγέλασαν πολλὲς ἐκκλησιαστικὲς ἡγεσίες καὶ πολλοὺς ἐπισκόπους -εὐτυχῶς ὑπάρχουν καὶ αὐτοὶ ποὺ δὲν ξεγελάστηκαν- θὰ ἐξαπατήσουν καὶ τὴν γρηγοροῦσα συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, θὰ ἐξαπατήσουν τελικῶς τὸν Θεό, τὸν ἱδρυτὴ καὶ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Χριστὸν Ἰησοῦν, καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ποὺ ὁδηγεῖ τὴν Ἐκκλησία εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν καὶ ἀποδιώκει τὰ πνεύματα τῆς πλάνης καὶ τῶν αἱρέσεων. Ἡ «Σύνοδος» τῆς Κρήτης ὡς καρπὸς καὶ γέννημα ἀλλοτρίων πνευμάτων θὰ ἀπορριφθεῖ καὶ θὰ σβήσει ἀπὸ τὶς δέλτους τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ὡς νόθο γέννημα κακῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ὠδίνων, τοῦ ἔρωτα καὶ τῆς ἀγάπης κάποιων προκαθημένων πρὸς τὶς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐκεῖ κυοφορήθηκε καὶ ἐκεῖ γεννήθηκε· δὲν εἶναι τέκνο καὶ γέννημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας· στὴν Κρήτη μᾶς τὴν ἔφεραν ἁπλῶς γιὰ ἀναγνώριση, ἀλλὰ τὸ DNA της δὲν εἶναι συμβατὸ μὲ τὰ βιολογικὰ χαρακτηριστικὰ τῶν Πατέρων τῆς Ὀρθοδοξίας. Δὲν μᾶς εἶχε προειδοποιήσει ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τὶς ἐρωτικὲς προτιμήσεις τοῦ Ἀθηναγόρα; Ταιριάζει ἀπόλυτα στὴν συνάφεια: «Ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας, ὅπως φαίνεται, ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναῖκα μοντέρνα, ποὺ λέγεται Παπικὴ Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας, δὲν τοῦ κάνει καμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ σεμνή»4. ______________________________________________ 1 Γιὰ ὅλη αὐτὴ τὴν ἀλλαγὴ στὴν Κωνσταντινούπολη βλ. περισσότερα εἰς Πρωτοπρεσβυτέρου ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, «Ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία στὸν Οἰκουμενισμό. Ἡ μεγάλη ἀνατροπὴ τοῦ 20οῦ αἰώνα», εἰς τὸ πρόσφατο βιβλίο μας: Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος. Πρέπει νὰ ἐλπίζουμε ἢ νὰ ἀνησυχοῦμε; Θεσσαλονίκη 2016, ἐκδόσεις «Τὸ Παλίμψηστον», σελ. 15-48. 2 Γιὰ τὴν ἡμερολογιακὴ μεταρρύθμιση καὶ γενικῶς τὸν οἰκουμενιστικὸ ρόλο τοῦ πατριάρχου Μελετίου Μεταξάκη βλ. περισσότερα στὴν μελέτη μας «Παλαιὸ καὶ Νέο Ἡμερολόγιο. Γιατί ἀπέσυρε τὸ φλέγον θέμα ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος;» Θεοδρομία 18 (2016) 264-291 καὶ στὸ προαναφερθὲν στὴν ὑποσημ. 1, βιβλίο μας, στὶς σελ. 179-216, ὅπου παρατίθενται πολλὲς ἀρνητικὲς ἐκτιμήσεις γιὰ τὸν ἐσχάτως πολυεπαινούμενο πολυπράγμονα καὶ καινοτόμο πατριάρχη. 3 Ὅλες αὐτὲς τὶς ὑγιεῖς ἀντιδράσεις βλ. στὸ εἰδικὸ ἀφιερωματικὸ διπλὸ τεῦχος τῆς Θεοδρομίας Ἰανουάριος-Ἰούνιος 2016. 4 Ἀπὸ ἐπιστολὴ ποὺ ἔστειλε ὁ Ἅγιος Παΐσιος στὸν ἀείμνηστο Γέροντα π. Χαράλαμπο Βασιλόπουλο γιὰ δημοσίευση στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» μὲ ἡμερομηνία 23 Ἰανουαρίου 1968. Ὁλόκληρο τὸ κείμενο τῆς ἐπιστολῆς βλ. εἰς Θεοδρομία 12 (2010) 420-423. Γιὰ τὴν ἀρνητικὴ στάση τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἡ ὁποία συνήθως ἀποσιωπᾶται βλ. τὸ ἀφιερωματικὸ εἰς αὐτὸν τεῦχος τῆς Θεοδρομίας Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2015. ΠΗΓΗ Αναρτήθηκε από ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΟΥΝΗΣ στις 8/30/2016 09:47:00 μ.μ. Αντιδράσεις: Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Μοιραστείτε το στο TwitterΜοιραστείτε το στο FacebookΚοινοποίηση στο Pinterest Ετικέτες ΑΓΙΑ ΑΝΥΠΑΚΟΗ, ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΕΣ, ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΑ, ΑΡΧΙΜΑΣΩΝΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ, ΓΑΤΑΚΙΑ ΖΗΖΙΟΥΛΑ, ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ, ΚΑΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ, ΛΗΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ, ΛΥΚΟΠΟΙΜΕΝΕΣ, ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ ΑΙΡΕΣΙΣ, ΝΕΟΑΘΕΪΣΜΟΣ, ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΣ, ΝΕΟΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΝΕΟΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ, ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ κ.κ.Βαρθολομαίος, ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΜΕΤΑΞΑΚΗΣ, ΠΑΤΡΟΛΟΓΙΚΑ Σάββατο, 16 Ιουλίου 2016 «ΦΙΛΟΙ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ», «Υ­πο­βαθ­μί­ζετε η εμπειρία του εκ­κλη­σι­α­στι­κού σώ­μα­τος, του κλήρου και λαού», ναι ή όχι; 1.ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ // ΣΤΩΜΕΝ ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ! 2.ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ «ΑΓΙΑ»!!! 3.«Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού κάθε σπίτι μια φωλιά του μικρού Χριστού» (Κάλαντα Χριστουγέννων). Είναι σίγουρο ότι υ­πο­βαθ­μί­ζετε η εμπειρία του εκ­κλη­σι­α­στι­κού σώ­μα­τος (κλήρου και λαού). Μπορεί πτυχία να μην έχουμε αλλά ένα «Πιστεύω» και «Μία αγία» Εκκλησία τα γνωρίζουμε. <ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ ΑΠ’ ΤΟ «ΠΙΣΤΕΥΩ» ΠΟΥ ΜΕ ΑΙΜΑ ‘ΓΙΩΝ ΠΟΤΙΖ’ ΟΛ’ ΤΗ ΓΗ> Ο π. Αθανάσιος Αναστασίου Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου είπε: «Δεν είναι πνευματικός αυτός που σήμερα δεν μιλάει για τον Οικουμενισμό, όπως και για την προδοσία της πίστης μας που επιχειρείται μέσα από αυτήν την Σύνοδο». Οικουμενισμός τι; Σε μία σύντομη παρουσίαση θα λέγαμε πως Οικουμενισμός είναι το Παγκόσμιο Κίνημα του 20ου και 21ου αιώνα του απατεώνα, εναντίον της Εκκλησίας του Χριστού! Έχει ως θεμελιακό σκοπό του την πονηρή ένωση των 318 ιστορικών «Εκκλησιών» του Προτεσταντικού κόσμου με την «Μία, αγία, καθολική, και αποστολική Εκκλησία» μας. Σύνθημά τους έχουν το «ο Θεός Μας αΓαπάει»! Και, όποιος δεν Γκρεμίζει τοίχους (δηλ. τα δόγματα), αλλά και δεν χτίζει μαζί τους Γέφυρες «αΓάπης» είναι άπης< άπιστος ή καλύτερα όπως ο ίδιος ο Πάπας δήλωσε, «δεν είναι χριστιανός»! Ο Πάπας είπε: «Ένας άνθρωπος που σκέφτεται να ανεγείρει τείχος, και όχι να χτίσει γέφυρες, δεν είναι χριστιανός»! (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=777916). Στα λεγόμενα των Οικουμενιστών δεν θα βρίσκαμε καλύτερη απάντηση από τα δύο λιονταράκια* - λογάκια που ψιθύρισε ο υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων Ντόναλντ Τραμπ στα αυτιά του Πάπα: «Αισχρέ» και «Πιόνι»! «Χρησιμοποιούν (είπε) τον Πάπα σαν πιόνι και θα έπρεπε να ντρέπονται»!!! (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=777916). Η δεύτερη λέξη κλειδί, ισχύει φυσικά και για τον δεύτερο μεγάλο πατέρα της Οικουμένης, τον οικουμενικό μας. Δυστυχώς! Ευχόμαστε όμως ο Κύριος να ανοίξει με τα κλειδιά αυτά, τα αυτιά της δικής μας καρδίας και… «Ο Θεός να ελεά μας»( Αγία Σοφία Κλεισούρας). Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος τολμά λίγο πριν την Σύνοδο και δημοσιεύει κείμενο αποδεικτικό με τον τίτλο: Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κατηγορείται…… Είπε ο π. Αμβρόσιος: «Μερικά πραγματικά γεγονότα οδηγούν ενίοτε την πέννα μας σε μια αυστηρή κριτική τοποθέτησή μας έναντι του Παναγιωτάτου Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου. Είμεθα υποχρεωμένος για μια ακόμη φορά να χρησιμοποιήσουμε την γλώσσα της αληθείας, αποβλέποντες όχι στην κολακεία των Προσώπων, αλλά στη δόξα της Μητρός Εκκλησίας και στην υπηρεσία της Αληθείας του Χριστού! Άλλωστε με την Α.Θ.Π. τον Πατριάρχην μας κ. Βαρθολομαίον γνωριζόμεθα από της εποχής, που αμφότεροι ήμασταν Διάκονοι! Ιδού, λοιπόν, μερικά δεδομένα, ένεκα των οποίων αποφασίσαμε να αναδημοσιεύσουμε ένα όχι και τόσο κολακευτικό κείμενο για τον Πατριάρχη μας, καθώς προαισθανόμεθα, ότι, μετά τήν Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης, η Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και η «Θυγατέρα» Εκκλησία της Ελλάδος θα οδηγηθούν σε κρίση! Αιτία θα είναι η επεκτατική και η κατακτητική Του διάθεση σε βάρος της Εκκλησίας της Ελλάδος! Είθε τα πράγματα να μας διαψεύσουν»! (Εμείς καταθέτουμε 2 από τα 4 «Δεδομένα»!) Συνεχίζει ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος: « Δεδομένον 1ον. _________Η πρόσφατη συνάντηση του Πάπα της Ρώμης κ. Φραγκίσκου και του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου στη νήσο Λέσβο, με πρόφαση την δήθεν συμπαράσταση προς τους πρόσφυγες, επλήγωσε βαθύτατα την καρδιά μας ως Ορθοδόξων. Διότι εκεί ο Πάπας της Ρώμης με την υπεροπτική συμπεριφορά Του, κεκαλυμμένη πάντοτε με ένα ανθρωπιστικό δήθεν ένδυμα, έλλαμψεν ως ο Μέγας Ηγέτης της Χριστιανωσύνης στον σύγχρονο κόσμο, ενώ την ίδια ώρα ο ημέτερος Πατριάρχης, ο Ηγέτης της αληθινής Χριστιανωσύνης και της ανόθευτης Ορθοδοξίας, παρίστατο ως ο «φτωχοσυμπέθερος» στην όλη υπέρ-μεγαλοπρεπή υποδοχή Του! Δεδομένον 2ον. __________Ως δεύτερον, θα θέλαμε να απαριθμήσουμε την αναμενόμενη Μεγάλη Πανορθόδοξο Σύνοδο, η οποία πρόκειται να συνέλθη στην Κρήτη τον επόμενο μήνα Ιούνιο, όπου - κατά την ταπεινή μας γνώμη- η Ορθοδοξία θα εξέλθη τραυματισμένη και πολυ-πληγωμένη! Κραυγές αγωνίας ακούονται ήδη από πολλές κατευθύνσεις! Θιασώτες του Οικουμενισμού, δηλ. «Οικουμενιστές» Ιεράρχες και Πανεπιστημιακοί Διδάσκαλοι, θα έχουν τον πρώτο λόγο»! Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος πριν περάσει στο «επικριτικό για τον Οικουμενικό» σημείωμα του, δηλώνει: ________ «Εκ προοιμίου δηλούμεν, ότι ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΑ, όσα καταγράφονται εκ μέρους τρίτων προσώπων στο παρακάτω επικριτικό για τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη σημείωμα. Πλήν όμως η καταγραφή πράξεων και ενεργειών του Πατριάρχου μας, διά των οποίων έχει σκανδαλισθή το Πλήρωμα της Εκκλησίας, θα είναι χρήσιμη σε ένα τόσο Μεγάλο Εκκλησιαστικό Ηγέτη, ιδιαίτερα τώρα που ετοιμάζεται για το μεγάλο τόλμημα, την σύγκληση δηλ. της Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου. Πρέπει εκεί ο Παναγιώτατος να συμπεριφερθή -εάν τελικά πραγματοποιηθή η Σύναξη-, με περισσή σύνεση, ώστε να αμβλύνη ή και να διορθώση την μέχρι σήμερα κακήν εικόνα, την οποίαν έχει δώσει στο Πανορθόδοξο Πλήρωμα με πράξεις όχι απλώς απαράδεκτες, αλλά ενίοτε και προδοτικές για την Ορθοδοξία μας, όπως π.χ. είναι η μετάβασή Του στην Εβραϊκή Συναγωγή, οι συμπροσευχές Του με τους Ρωμαιοκαθολικούς, ο χαρακτηρισμός του Κορανίου ως «το άγιο Κοράνιο» κ. ά.» [(Αίγιον, 16 Μαΐου 2016 + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ) http://aktines.blogspot.gr/2016/05/blog-post_67.html]. Στην ίδια δημοσίευση και «ΩΣ ΕΝΔΕΙΞΙΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ» ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος καταθέτει μία « ΞΕΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ» αλλά και παράξενη για όλους εμάς τους λαϊκούς που εδώ και 80+1 χρόνια υποφέραμε από «Υπνηλία»… και τώρα τρομάζουμε από τους κρότους της Κρήτης και με τα δήθεν πρωτάκουστα αυτά θορυβώδη νέα! Προσπερνούμε τώρα τις όποιες συνειδησιακές μας δυσκολίες.. καθώς και τα πρώτα 7 ‘’άρθρα’’ και: << 8)«Έχει αναγνωρίσει [ο Οικουμενικός] εκτός από το βάπτισμα των Παπικών και το βάπτισμα της Ευαγγελικής Εκκλησίας (Προτεσταντών), (περιοδικό «ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ» τεύχος 38/2004, σελ. 21, «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» 17.12.2004, σελ. 1 και περιοδικό «Ο ΣΤΑΥΡΟΣ» τεύχος 498, σελ. 22). 9) Την 13.3.2007 του απενεμήθη διεθνές Παπικό βραβείο για τη συμβολή του στην κίνηση του οικουμενισμού (περιοδικό «ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ» τεύχος 32, σελ. 82). 10) Είναι μασώνος 33ου βαθμού (περιοδικό «ΒΟΑΝΕΡΓΕΣ» τεύχος 45/2009, σελ. 57 και περιοδικό «ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΙΤΗΣ» τεύχος 260/2013, σελ. 32 και 33 και εφημερίδα «ΚΑΘΟΛΙΚΗ» 29.10.87). 11) Εις τον «ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΤΥΠΟΝ» φ. 1804, σελ. 6, χαρακτηρίζεται ως πηγή πάσης διοικητικής ανωμαλίας εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και αστείρευτος πηγή πνευματικής μολύνσεως των Ορθοδόξων>> [(Αίγιον, 16 Μαΐου 2016 + Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ) http://aktines.blogspot.gr/2016/05/blog-post_67.html]. Εν κατακλείδι εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, συνεχίζουμε, στο «Πιστεύω» μας να ομολογούμε ότι υπάρχει ένα βάπτισμα’ «Εν βάπτισμα εις άφεσιν αμαρτιών», ενώ ο υπνωτισμένος «Οικονομικός» μας (με τις κλεμμένες και παράνομες «οικονομίες» του και καινοτομίες του) δημόσια διατρανώνει ότι «το ξεβάπτισμα» των Προτεσταντικών «Σχολών» στην κολυμπήθρα της Σύνοδο της Κρήτης, και το νέο όνομα τους («Εκκλησίες») είναι έγκυρο και αναγνωρισμένο! Και από ποιόν είναι αναγνωρισμένο παρακαλώ; Από αυτόν τον ίδιο και από 12 ακόμη μεταπτυχιακούς μαθητές του; Και ο Ορθόδοξος πιστός τι λέει; Συμφωνεί;… ΟΧΙ ! Καλά τα όσα ακούσαμε αλλά καλύτερο τέλος αδελφοί μου είναι να πούμε: Ποίος είμαι εγώ ο λαϊκός να μιλάω ή αλλιώς και καλύτερα* ποιος νομίζεις ότι είσαι, έχεις το δικαίωμα να σιωπάς;…. ΟΧΙ. Ο Πειραιώς Σεραφείμ φωνάζει το μεγάλο ΟΧΙ εδώ και καιρώ, αλλά ποιος έχει αυτιά για τέτοιες φωνές! Λέει: «Πως είναι δυνατόν η Ορθόδοξη Εκκλησία από τη μια μεριά να χαρακτηρίζει μέλη του Π.Σ.Ε. [που είναι και Προτεστάντες], στο δικό της κείμενο, ως ομολογίες, ‘με τις οποίες ασφαλώς και δεν ευρίσκεται εκκλησιολογικά στο ίδιο επίπεδο’ και από την άλλη να αναγνωρίζει ‘ως Εκκλησία τα ολίγα εκείνα μέλη του, (ποιά είναι αυτά;)…. των οποίων αναγνωρίζει το βάπτισμα και μετά των οποίων διεξάγει θεολογικό διάλογο’; Και πως είναι δυνατόν να αναγνωρίζει στα ‘ολίγα αυτά μέλη’ εκκλησιαστικότητα και βάπτισμα, καθ’ ον χρόνον αυτά δεν έχουν επιστρέψει στην ορθοδοξία;» (http://www.dogma.gr/dialogos/mitropoli-peiraios-h-panorthodoxi-synodos-tis-kritis). ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΤΕΛΙΚΑ, το «Ένα δώρο για σένα!» και για «ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ» με αποστολέα τον ίδιο τον κ. Βαρθολομαίο, θα το δεχτείς και εσύ λαϊκέ ως «Σύνθημα» και ως «Σύμβολο μιας νέας πίστης», και ως απόδειξη και της δικής σου συμφιλίωσης με τις Προτεσταντικές Εκκλησίες ή όχι; ΠΡΑΓΜΑΤΙ, η σύνοδος της Κρήτης άνοιξε τον δρόμο αυτό, της συμφιλίωσης μας, της ‘’Εκκλησίας’’ δηλαδή με την Αίρεση! … Και απόδειξη της επίσημης συμφιλίωσης μας είναι το φιλικό πρόσωπο του Οικουμενιστή κ. Βαρθολομαίου προς τους αιρετικούς (Προτεστάντες κ.α.α.), και ταυτόχρονα εχθρικό προς τους πιστούς! Και μήπως αυτός ο ίδιος διώκει (ήδη τους απλούς Μοναχούς του Αγίου Όρους), με την δική του φωνή… και με τα δικά του απαλά χεράκια σβήνει τα ονόματα τους από τους καταλόγους των Ιερών Μονών; ΟΧΙ. ΤΕΛΙΚΑ, το γεγονός της ανταπόδοσης, που έζησε η πόλη μας αλλά και κάθε σπίτι, από τα δώρα των Προτεσταντών, θα το δεχτείς και μέσα στην καρδιά σου; ΠΑΝΩ, στο γνωστό «ΠΑΚΕΤΟ,ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ», τα άπειρα παιδιά του Προτεσταντικού κόσμου, μεταξύ αυτών και πολλά ελληνόπουλα απόφοιτα των Θεολογικών Σκολιών «Σχολών» μας, δήλωσαν με τα πάσης βεβαιότητας: «! ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΙΡΕΣΕΙΣ…!». Αλήθεια από πού το άκουσαν’ ότι στο εξής δεν λογαριάζονται με τους αιρετικούς; Ποια Σύνοδος, τους το βεβαίωσε; Βεβαίως, μην αδικούμε τα παιδιά γιατί μοίρασαν αυτά+ τα δώρα αυτά! Αυτά τα ‘’δώρα’’ που άλλοι έγραψαν σε Πατριαρχικούς Κώδικες, αυτά που άλλοι τύπωσαν και σφράγισαν με το «Αισχρό» λογότυπο αυτής της Συνόδου, όπου τα δύο λιοντάρια* του Επισκοπικού Θρόνου ήσαν φιμωμένα και έμοιαζαν μάλλον με ψαράκια (Ι.Χ.Θ.Υ.Σ) που το ένα στραμμένο προς τη δύση και το άλλο προς την ανατολή, έμοιαζαν παγιδευμένα (σαν τους δύο Πάπες) και έτοιμα να πηδήσουν και να χαθούν στα νερά της ‘’Κριτικής’’ θάλασσας! Μην αδικούμε λοιπόν τα παιδιά γιατί μοίραζαν σακούλες ως άλλα «Πιόνια» ή καλύτερα ως άλλοι καλοί Σαμαρείτες (Άνθρωποι καλής θελήσεως) που και έσπευσαν να μοιράσουν τα δώρα μΑζί με το γιορτινό μήνυμα της διάσπασής μας και του χωρισμού μας από έναν βάρβαρο άντρα και μια «ομάδα πονηρής εργασίας», που έκατσαν σώγαμπροι (σων και καλά) στο Σπίτι μας! ΤΕΛΙΚΑ* Εσύ το «ΚΑΘΕ ΣΠΙΤΙ» ΑΚΟΥΣ; Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού κάθε σπίτι μια φωλιά του μικρού Χριστού. Τρίγωνα κάλαντα μεσ' τη γειτονιά ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά. Άστρο φωτεινό, θα 'βγει γιορτινό, μήνυμα να φέρει από τον ουρανό. Μες στη σιγαλιά ανοίγει η αγκαλιά και κάνει η αγάπη στη καρδιά φωλιά. ΤΕΛΙΚΑ* Στο σπίτι σου και στον Οίκο της καρδιάς Του (δηλ. το Ναό της Ενορίας σου) θα τους δεχτείς; Θα ανοίξεις την αγκαλιά σου; Το επιτρέπουν οι κανόνες, το σηκώνει η συνείδησή σου; ΟΧΙ. Τρίγωνα κάλαντα στο μικρό χωριό και χτυπά Χριστούγεννα το καμπαναριό. Τρίγωνα κάλαντα σκόρπισαν παντού και μας φέρνουν μήνυμα του μικρού Χριστού. Τρέχουν τα παιδιά μέσα στο χιονιά, ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά. Μες στη σιγαλιά άνοιξ' η αγκαλιά κι έκανε η αγάπη στη καρδιά φωλιά. Τρίγωνα κάλαντα κέφι και χαρά ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά. Τρίγωνα κάλαντα χρόνια σας πολλά ήρθαν τα Χριστούγεννα κι η Πρωτοχρονιά. ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ* Το θέμα μας ήταν: « Η συμμετοχή του κλήρου και του λαού. Μία Πανορθόδοξη Σύνοδος χωρίς το ορθόδοξο πλήρωμα». ΤΕΛΙΚΑ: «Υ­πο­βαθ­μί­ζετε η εμπειρία του εκ­κλη­σι­α­στι­κού σώ­μα­τος (κλήρου και λαού)» ή όχι; ΝΑΙ. ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΚΑΙ, ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑΣ // ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ! ΑΛΛΟΙΜΟΝΟ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ «ΑΓΙΑ»!!! ΜΙΑ ‘’ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΗ’’ ΜΕΛΕΤΗ. [Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 3/7/2016 ]. Οι Αγιορείτες Πατέρες με την ανοικτή Επιστολή τους, << Προς: Την Ιερά Κοινότητα Αγίου Όρους, Τούς είκοσι καθηγουμένους μετά των συνοδιών αυτών, Και προς ενημέρωσι του Χριστεπωνύμου Πληρώματος της Εκκλησίας >>…. μας βοηθούν να διαπραγματευτούμε ένα πολύ σοβαρό θέμα που έχει προκύψει σχετικό με τις θέσεις και τις απόψεις που διατυπώνουν πολλοί κληρικοί και λαϊκοί της πόλης μας, για την Σύνοδο της Κρήτης. Απλανής οδηγός μας στο επιχείρημα αυτό θα είναι τα γνωστά και πολύ διαδεδομένα λόγια του Μητροπολίτη Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας, π. Θεόκλητου. [FLASHE της Δ. Μακεδονίας (15/4/2016)]. Οι απόψεις τους, αλληλοσυμπληρώνουν, συνθέτουν, και αναδεικνύουν ένα μείζον πρόβλημα που έχει να κάνει με τη θέση και τον ρόλο των λαϊκών στα Εκκλησιαστικά πράγματα. Προσοχή! Θεμέλιος λίθος της προβληματικής μας αποτελεί η παρακάτω διαπιστωμένη ( δυστυχώς, από λίγους Ορθοδόξους Ιεράρχες μας αλλά και ευτυχώς από όλους σχεδόν τους απλούς Αγιορείτες Πατέρες μας), άποψη και θέση: «Δεν υπήρχε επαρκής ενημέρωση του ορθοδόξου πληρώματος· αντίθετα υπήρχε απόκρυψη των αποφασιζομένων κατά την προσυνοδική διαδικασία… Δεν εκφράζει (έτσι η Σύνοδος) την αγιοπνευματική εμπειρία του εκκλησιαστικού σώματος»!!! Πράγματι, ακόμη και οι Ιερείς μας δεν γνώριζαν… αλλά και ακόμη δεν γνωρίσουν!!! Λένε, ακόμη και σήμερα: Η Εκκλησία θα μιλήσει!!! Ας είναι. «Μη κρίνετε κατ’ όψιν, αλλά την δικαίαν κρίσιν κρίνατε» (Ιωαν.7,24). Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, λαϊκοί, ιερείς και Αρχιερείς. Μην κρίνετε επιφανειακά αλλά να κρίνετε με σωστά κριτήρια! Αυτό που επιθυμούμε και ποθούμε είναι η κάθαρση της Εκκλησίας από παντός στοιχείου που την κατασπιλώνει, είτε λαϊκού, είτε κληρικού και ταυτόχρονα επιθυμούμε την αναζωπύρωση του προφητικού και διδασκαλικού χαρίσματος, του πιστού λαού μας. Ο σύγχρονος ρόλος των λαϊκών μέσα στην Εκκλησία του Χριστού αλλά και μέσα στο σύγχρονο κόσμο αποτελεί μεγάλο και νευραλγικό εκκλησιαστικό πρόβλημα και είναι απαράδεκτο από άμβωνα να ακούγονται «φωνές» που εκφράζουν απόψεις αιρετικές, απόψεις που ‘’βαρλαμίζουν’’! Ακούσαμε από άμβωνα να κηρύττουν ότι «αν σπούδασες αρχιτέκτονας, μίλα για αρχιτεκτονική και αν είσαι χτίστης μίλα για ντουβάρια». Εν ολίγοις «μην μιλάς για την Πίστη αφού δεν έχεις σπουδάσει θεολογία»! Άλλη πάλι σχετική «φωνή» διετύπωσε τα εξής: «Εάν θέλω να διορθώσω ένα (θεολογικό) κείμενο, ορθογραφικά ή συντακτικά, θα συμβουλευτώ ένα φιλόλογο και αν θέλω να χτίσω ένα τοιχίο θα συμβουλευτώ ένα οικοδόμο… και αν ένας οικοδόμος μου πει ‘’φιλολογική’’ γνώμη, θα του πω, κοίτα το ντουβάρι’ εάν είναι στραβό»! Επίσης άλλο απαράδεκτο που εμφανίζεται έντονα σήμερα –και το τόνιζε πριν από πολλά χρόνια ο καθηγητής της Δογματικής Π. Τρεμπέλας– είναι γνωμικά του τύπου «θα μιλήσει η Εκκλησία» , «θα αποφασίσει η Ιερά Σύνοδος και θα μας πουν τι να πράξουμε»! Τέτοιες θέσεις προσβάλλουν την Εκκλησία του Χριστού και μόνο. Όλα τα παραπάνω γνωμικά είναι απαράδεκτα, γιατί την Εκκλησία δεν την αποτελούν ούτε μόνο οι Ιερείς (Ιεροκρατία = παπισμός με την «Υψηλή Εκκλησία» των Ιερέων και την «Χθαμαλή, χαμηλή Εκκλησία» του όχλου, που δεν γνωρίζει τα της πίστεως κατορθώματα!), ούτε πάλι μόνο οι λαϊκοί (λαοκρατία = Προτεσταντισμός, που δεν δέχεται τα 7 μυστήρια, μαζί και την Ιεροσύνη, και που είναι* το αντίθετο του παπικού κράτους, δηλαδή το κράτος των λαϊκών!). Τέτοιες θέσεις προσβάλλουν την Εκκλησία του Χριστού και μόνο. Την Εκκλησία του Χριστού, την αποτελούμε όλοι μαζί οι Ορθόδοξοι, ο πιστός λαός του Θεού, Κληρικοί και λαϊκοί! Αυτός ο πιστός λαός του Θεού, ακόμη’ και εάν μείνουν δύο ή τρείς πιστοί σ’ όλον τον κόσμο ( σύμφωνα με την εκκλησιαστική μας συνείδηση), αυτοί λοιπόν, όταν είναι ενωμένοι με τη Κεφαλή της Εκκλησίας μας, τον Ιησού Χριστό… αυτοί και μόνο αποτελούν το ένα σώμα της Εκκλησίας! (Εκκλησία = Σώμα Χριστού)….. Και όσα λέμε τα εννοούμε, γιατί και «εμείς» έχουμε πιστέψει και έχουμε νιώσει ότι αυτός είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος, που «ήλθε στον κόσμο να καλέσει αμαρτωλούς, από τους οποίους ο πρώτος είμαι εγώ» (Α΄ Τιμ. α΄ 15), καθώς λέγει και ο απόστολος των εθνών Παύλος! Απαντούμε έτσι, με την σειρά μας ,στους σύγχρονους «Ιουδαίους» (δια στόματος Π. Τρεμπέλα) ότι για την αναζωπύρωση του Χαρίσματος δεν είναι απαραίτητη η φοίτηση σε Θεολογικές σχόλες και ακαδημίες, «ουδέ η κατοχή πτυχίου τινός ακαδημαϊκού κατασφαλίζει την αναζωπύρωσιν ταύτην. Αυτή συντελείται δι’ επιμελούς, συνεχούς και μεθ’ ολονέν αύξοντος ζήλου ακορέστου μελέτης του Θείου νόμου κατά τον Θεόπνευστον ψαλμωδόν λέγοντα: "εν τω νόμω Κυρίου μελετήσει ημέρας και νυκτός" [Ψαλμός 1,2]. Συντελείται δια της προσλήψεως της Πατερικής σοφίας, ην προσπορίζει η άοκνος έγκυψις εις τα συγγράμματα τούτων αλλά και δια της, εν προσευχή, θερμή συνεχούς εκζητήσεως του Θείου φωτισμού, όπως καθοδηγή τον την χειροτονίαν λαβόντα εις πάσαν μεν αλήθειαν, εις ορθήν δε κρίσιν και εκτίμησιν των πραγματικών αναγκών της Εκκλησίας, προς σώφρονα και θεοφιλή διακυβέρνησιν αυτής. Τούτου μη γινομένου και μη αναζωπηρών αυτό, όπως ίδη αυτό μεν σβεννύμενον εν εαυτώ ολοτελώς, ευατόν δε εκπίπτοντα της αληθείας και προδίδοντα ταύτην» (Οι λαϊκοί εν τη Εκκλησία, Σωτήρ 1976). Μετά από αυτά, προχωρούμε συνθέτοντας τις δύο παρακάτω ορθοδοξότατες φωνές: Α > Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Πρεσπών και Εορδαίας, π. Θεόκλητος είπε: [Εν όψει της Μεγάλης Συνόδου]: «Έστειλα ένα μεγάλο Υπόμνημα στην Ιερά Σύνοδο με τις απόψεις μου….». Β> Η ανοικτή Επιστολή των Αγιορειτών Πατέρων [Εν Αγίω Όρει τη 20/6/2016 (3/7/2016 ν. ημερ.), έγραψαν: «Μελετήσαντες μετά πάσης προσοχής τα κοινοποιηθέντα τελικά κείμενα της λεγομένης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, καθώς και τις απαντήσεις εγκρίτων θεολόγων και μητροπολιτών, προαγόμεθα όπως εκθέσωμεν τα ακόλουθα…». 1Η ΜΕΛΕΤΗ: Α > Στη συνέντευξή του, ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Θεόκλητος, είπε: «Γράφω εκεί ότι θεωρώ κόκκινες γραμμές: 1ον Να κρατηθεί ατόφια η Ορθοδοξία και να μην θιγεί». Β> Οι Αγιορείτες Πατέρες έγραψαν: «Μελετήσαντες μετά πάσης προσοχής τα κοινοποιηθέντα τελικά κείμενα της λεγομένης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, καθώς και τις απαντήσεις εγκρίτων θεολόγων και μητροπολιτών, προαγόμεθα όπως εκθέσωμεν τα ακόλουθα. Το συμπέρασμα που αβίαστα εξάγεται εκ της μελέτης των είναι ότι τελικώς η σύνοδος αυτή αποδεικνύεται αντορθόδοξη, ληστρική και αιρετική». 2Η ΜΕΛΕΤΗ: Α> Ο π. Θεόκλητος είπε: «2ον Οι άλλες ομολογίες να μην ονομάζονται "Εκκλησίες", διότι λέει το Σύμβολο της Πίστεως: "Ομολογώ... εις Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν" που είναι η Ορθόδοξος». Β> Οι Αγιορείτες Πατέρες έγραψαν: « Επετεύχθη τελικά ο στόχος της εκκλησιαστικοποιήσεως των αιρέσεων, δηλαδή έγινε δεκτό ότι ο Παπισμός καθώς και λοιποί αιρετικοί είναι Εκκλησιές και όχι αιρέσεις…. Νομιμοποιεί (η Σύνοδος) επίσημα και συνοδικά την παναίρεσι του Οικουμενισμού…. Αναγνωρίζει το Προτεσταντικό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών( γι’ αυτό και ήταν ήδη έτοιμοι οι Προτεστάντες, για να μοιράσουν (δώρο σε κάθε σπίτι) τόνους «Αγίας Γραφής»)…. Παραγκωνίσθηκε και αγνοήθηκε ο ρόλος του Μοναχισμού, και ιδιαίτερα η στάση των Αγιορειτών έναντι του Παπισμού και του Οικουμενισμού (ήδη έχουν αρχίσει οι διώξεις Μοναχών!)». 3Η ΜΕΛΕΤΗ: Α> «3ον Να αναγνωριστούν δύο Μεγάλες Σύνοδοι που καταδίκασαν τον Παπισμό: η 8η και η 9η, που ο λαός τις ονόμασε Οικουμενικές. Είθισθαι, όταν γίνεται μια Μεγάλη Σύνοδος, να αναγνωρίζει τις αποφάσεις και προηγουμένων Μεγάλων Συνόδων» (π. Θεόκλητος). Β> Οι Αγιορείτες Πατέρες έγραψαν: «Ακολούθησε καινοφανείς μεθοδεύσεις στην θεματολογία και τις πρακτικές της…. Δεν εκφράζει την αγιοπνευματική εμπειρία του εκκλησιαστικού σώματος… Δεν ακολουθεί την αγιοπατερική Παράδοση της Εκκλησίας, μιας και δεν έγινε εξ’ αρχής αναγνώριση όλων των προηγουμένων συνόδων, και κυρίως αναγνώριση ως Οικουμενικών συνόδων της 8ης και της 9ης… Καταλύει αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων. («Η σύνοδος αυτή αποδεικνύεται αντορθόδοξη, ληστρική και αιρετική»)!!! 4Η ΜΕΛΕΤΗ: Α> -[Στη Μεγάλη Σύνοδο] Έπρεπε ο καθένας [Αρχιερεύς] να έχει ψήφο. Αυτοί δεν δίνουν ψήφο. Είναι μια ψήφος [μόνο] του αρχηγού [της αντιπροσωπείας της κάθε Εκκλησίας] (π. Θεόκλητος). Β> Οι Αγιορείτες Πατέρες έγραψαν: «Ακολούθησε καινοφανείς μεθοδεύσεις στην θεματολογία και τις πρακτικές της… Απέκλεισε τους Επισκόπους και κατέλυσε την Ορθόδοξη συνοδικότητα και εν γένει χρησιμοποιήθηκαν αντορθόδοξοι μέθοδοι στον τρόπο λειτουργίας της». 5Η ΜΕΛΕΤΗ: Α> - Είμαστε κατά του Παπισμού και κατά της παγκοσμιοποιήσεως. Τέρμα! Κόκκινη γραμμή! Ήμασταν ένα δένδρο και αυτοί [Οι Παπικοί] αποκόπηκαν», Α> > - Η ΔΙΣ θα μαζέψει όλες τις γνώμες των επισκόπων της Εκκλησίας της Ελλάδος, θα τις επεξεργαστεί η Γραμματεία της και θα τις μεταφέρει στη "Μεγάλη Σύνοδο"» (π. Θεόκλητος). Β> Οι Αγιορείτες Πατέρες έγραψαν: «Σύμφωνα με το τελικό κείμενο, “Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον” της λεγομένης “Αγίας και Μεγάλης Συνόδου’’, στη παράγραφο 6 αναφέρεται ότι: «Η Ορθόδοξος Εκκλησιά αποδέχεται την ιστορικήν ονοµασίαν των μη ευρισκομένων εν κοινωνία μετ’ αυτής άλλων ετεροδόξων χριστιανικών Εκκλησιών και Ομολογιών. Αποδεχομένη έτσι η Σύνοδος ότι ο Παπισμός είναι Εκκλησιά, συναποδέχεται και τις αποφάσεις των θεολογικών διαλόγων μετά των παπικών, οι οποίοι τώρα λαμβάνουν και συνοδικήν ισχύν. Σε αυτούς, όμως, όπως γνωρίζετε, γίνεται αναγνώρισις εκκλησιαστικού χαρακτήρα, αποστολικής πίστεως, αυθεντικών μυστηρίων και αποστολικής διαδοχής στην Παπική Αίρεση (βλ. κείμενα Μονάχου 1982, Μπάρι 1987, Νέο Βάλαμο 1988, Μπαλαμάντ 1993). Εξ αυτής λοιπόν και μόνον της αποφάσεως, αποδεικνύεται ότι ἡ Σύνοδος αυτή έχει εκπέσει της Ορθοδόξου πίστεως και ομολογίας». Β>> Οι Αγιορείτες Πατέρες έγραψαν: « Καθιερώνει την μεταπατερική θεολογία…. Νομιμοποιεί επίσημα και συνοδικά την παναίρεσι του Οικουμενισμού…. . Αναγνωρίζει το Προτεσταντικό λεγόμενο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών». 6Η ΜΕΛΕΤΗ: Α> - Έστειλα μια επιστολή [παραίτησης] στη Σύνοδο: "Σας παρακαλώ να με εξαιρέσετε….. Εξ' άλλου, τις θέσεις μου τις υπέβαλα στην Εκκλησία της Ελλάδος με Υπόμνημα". Και εξαιρέθηκα». -Εκεί [στην Πανορθόδοξη Σύνοδο] δεν θα μπορούσα να πω και τίποτα. Τί να κάνω;» (π. Θεόκλητος). Β> Οι Αγιορείτες Πατέρες έγραψαν: «Σεβαστοί Πατέρες, Μελετήσαντες μετά πάσης προσοχής τα κοινοποιηθέντα τελικά κείμενα της λεγομένης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, καθώς και τις απαντήσεις εγκρίτων θεολόγων και μητροπολιτών, προαγόμεθα όπως εκθέσωμεν το ακόλουθο συμπέρασμα που αβίαστα εξάγεται εκ της μελέτης των είναι ότι τελικώς η σύνοδος αυτή αποδεικνύεται α αντορθόδοξη, ληστρική κ α ι αιρετική, δ ι ό τ ι : Δεν εκφράζει την αγιοπνευματική εμπειρία του εκκλησιαστικού σώματος» !!! ΕΠΙΜΕΤΡΟ Ο Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι. Μ. Μεγάλου Μετεώρου, στην Επιστημονική Θεολογική Ημερίδα που έγινε στον Πειραιά (Τετάρτη, 9 Μαρτίου 2016, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, στην Αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη») ανέπτυξε το θέμα: « Η συμμετοχή του κλήρου και του λαού. Μία Πανορθόδοξη Σύνοδος χωρίς το ορθόδοξο πλήρωμα», και είπε πως* «δεν είναι πνευματικός αυτός που σήμερα δεν μιλάει για τον Οικουμενισμό, και για την προδοσία της πίστης μας, που επιχειρείται μέσα από αυτήν την Σύνοδο»!!! Προσοχή! Όσοι δείχνουν παλαιά βιβλία της Εκκλησίας μας και λένε πως ο όρος «Εκκλησίες» υπάρχει ήδη σ’ αυτά… Ψεύδονται, με την έννοια ότι’ μόνο τα τελευταία 50 χρόνια οι αιρετικοί Οικουμενιστές δίνουν μία άλλη ερμηνεία στον όρο Εκκλησία. Δεν θεωρούν ότι «Ήμασταν ένα δένδρο και [πως] αυτοί [Οι Παπικοί] αποκόπηκαν»( π. Θεόκλητος)… αλλά ότι’ οι Άγιοί μας πλανήθηκαν και οδήγησαν στον χωρισμό μας, με την παπική «Εκκλησία» και τις άλλες εκατοντάδες «Εκκλησίες» του Προτεσταντικού κόσμου, της πνευματικής αταξίας και ανωμαλίας. Οι Οικουμενιστές υποστηρίζουν πως οι αιρετικοί δεν υπήρξαν ποτέ «Αποκομμένοι» από την ¨Μία , αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία» μας (Αοράτος, λένε ήταν ενωμένες όλα αυτά τα χρόνια), και πως ήρθε η ώρα αυτοί οι γνήσιοι κήρυκες της αγάπης να ενώσουν εδώ και τώρα, και να ενώσουν όχι μόνο τις Διαιρεμένες «Εκκλησίες» τους… αλλά και έπειτα να ενωθούν και με κάθε άλλη πίστη και με κάθε απλό και καλόβουλο άνθρωπο, τον οποίο ήδη έχουν βαπτίσει(!), στο πλαίσιο της πανδημίας - Πανθρησκείας τους, με το όνομα: « Άνθρωπος καλής θελήσεως»!!! ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ. ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: ΠΑΝΩ ΑΠΟ 300 ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΠΙΣΤΩΝ, ΑΝΑΜΕΝΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ, ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΕΣ, ΕΚΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΟΠΩΣ ΑΚΟΥΣΑΜΕ! Ο ΘΕΟΣ ΜΕΘ’ ΗΜΩΝ. ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ 2016 [+ Σύναξις του ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΓΑΒΡΙΗΛ :(Εις μνήμη των θαυμάτων και ευεργεσιών του Αρχαγγέλου οι χριστιανοί συνηθροίζοντο και εώρταζον]). ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ ΚΑΙ, ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ