Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΔΙΗΡΗΜΕΝΗ

+ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ  ΑΓΙΑΣ  ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΚΟΡΩΠΙ Τ.Κ.19400 Τ.Θ.54

ΤΗΛ.210.6020176, 210.2466057

 Α.Π.   133                         Ἐν  Κορωπίω 13 Νοεμβρίου 2012 (ε.η.)

Πρός ἅπαντας τούς πατέρας καί αδελφούς

τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

 ‘Εξ’ ἀφορμῆς ἑνός φυλλαδίου κυκλοφορηθέντος ἐσχάτως ὑπό τοῦ Δ. Κάτσουρα, απευθύνομαι πρός ὑμᾶς,  διά  τοῦ παρόντος ἐγκυκλίου σημειώματος, διά νά σᾶς γνωστοποιησω καθηκόντως τά κάτωθι:

Εἶναι γνωστόν εἰς ὑμᾶς, διότι πολλάκις σᾶς ἐνημέρωσα κατά τάς Ἐνοριακάς Κατηχητικάς Συνάξεις, ὅτι διά τόν νεοημερολογίτη "Μητροπολίτη Μεσσηνίας" κ. Χρυσόστομο, ὁ ὁποῖος φρονεῖ καί διακηρύττει ὅτι "ἡ Ἐκκλησία εἶναι  μία, ἀλλά διηρημένη" (ἤτοι ἀποδέχεται τήν αἱρετικήν θεωρίαν τῶν κλάδων), πολλοί κορυφαῖοι νεοημερολογῖτες θεολόγοι τόν κατήγγειλαν εἰς τήν Σύνοδόν του, τήν Νεοημερολογιτικήν, «ὡς  αἱρετικόν καί σφόδρα οίκουμενιστήν», ἡ ὁποία ὅμως (Σύνοδος) συνεζήτησε τό θέμα τοῦτο καί οὐσιαστικά τόν ἐκάλυψεν καί τόν ἐδικαιολόγησεν.

Ἐπίσης εἶναι γνωστόν, διότι καί εἰς τοῦτο ἀνεφέρθην πολλάκις, ὅτι ἀπό τό 2002 (Φεβρουάριος) ὁ τότε Πειραιῶς (τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας) καί νῦν καθηρημένος ψευδαρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν Νικόλαος, εισηγήθη ἐπισήμως ἐν Συνόδω, τό ἐξωφθάλμως αἱρετικόν οἰκουμενιστικόν φρόνημα ὅτι "η Ἐκκλησία οὖσα ως εξ ὁρισμοῦ «κλῆσις πρός ἑνότητα τῶν πρίν διεστώτων», ἦτο κάποτε διηρημένη, (σ.ἡμ. ἤτοι ἡνωθη διά τῆς κλήσεως τῶν πρίν διισταμένων μερῶν), αλλά καί εἶναι δυνατόν νά διαιρεθῆ εἰς τό μέλλον", φρόνημα διά τό ὁποῖον πολλάκις κατηγγέλθη ὑφ’ ἡμῶν καί ὑπό ἄλλων, ἐκαλύφθη ὅμως σκανδαλωδῶς καί ἐδικαιολογήθη παντοιοτρόπως ὑπό τὴς σχισματοαιρετικῆς ὁμάδος τῶν Ἀρχιερέων του, καθηρέθη δέ  ἐν τέλει ὑπό τοῦ ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

Εἶναι τέλος γνωστόν ὅτι τήν οἰκουμενιστικήν αὐτήν θεωρίαν ἐπανέφερεν εἰς τό προσκήνιον διά κυκλοφορήσαντος ἐσχάτως (μόλις πρό ἑνός μηνός) νέου φυλλαδίου του, ὁ κ. Δημήτριος Κάτσουρας, ὁ ὁποῖος μάλιστα γράφει ὅτι τό ἐκυκλοφόρησε κατόπιν ὑποδείξεως ἤ συγκαταθέσεως πέντε (ἄν θυμᾶμαι καλῶς) Ἀρχιερέων τῆς Συνόδου τοῦ Νικολάου.

Ἐκ’ τούτων καταφαίνεται, σαφῶς ἡ κακίστη σκοπιμότης, νά ἐνδυναμωθῆ περαιτέρω καί νά ἑδραιωθῆ καί «κατισχύση εἰς τέλος» ἡ ἀντίχριστος θεωρία τοῦ οἰκουμενισμοῦ (θεωρία τῶν κλάδων), ὥστε νά γίνεται ἀποδεκτή ἀπό ὅλους καί ὡς νεοημερολογιτικός παπικός ἀλλά καί ὡς παλαιοημερολογιτικός οὐνιτικός οἰκουμενισμός,  (δύο ὄψεις τοῦ ἑνός καί τοιῦ αὐτοῦ νομίσματος), ἵνα μή ἀκούεται καί ἵνα παύση νά ὁμολογῆται ἡ καθαρά Ὁμολογία τῆς Πίστεως, ὡς τήν διεφύλαξεν «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως» ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί διά τῆς Ὁμολογίας - Ἐκκλησιολογίας Της, ἀλλά καί τῶν βάσει αὐτῆς γενομένων ἱστορικῶν Ἀρχιερατικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948, καί ἐφεξῆς μέχρι καί αὐτῶν τοῦ 2008 καί τῆς τελευταίας τῆς 25ης Νοεμβρίου 2011, ἤτοι μέχρι καί τῆς χειροτονίας τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἀμφιλοχίου. Καί ἡ κακίστη αὐτή σκοπιμότης τῶν τῆς ἀληθείας πολεμίων, ἔχει προφανή στόχον τήν πραγματοποίησιν, τό δυνατόιν συντομώτερον, τῆς «ἑνώσεως» «Ματθαιικῶν καί Φλωρινικῶν» βάσει τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971 (τῆς δῆθεν κατ’ αὐτούς «ὡς ἐπί σχισματικῶν γενομένης»), ὡς τό εζήτησαν καί τό ζητοῦν πάντοτε οἱ Φλωρινικοί, καί ἐν συνεχεία ἡ προσάρτησις καί ὑπαγωγή ὅλων ὡς ἑνός Σώματος (οὐχί ἐν Χριστω, ἀλλά ἐν τω ἀντιχρίστω) εἰς τήν εὐρυτέραν οἰκουμενιστικήν καί πανθρησκειακήν ψευδοεκκλησίαν, διά τήν κατά τόν Χριστόδουλον «λύσιν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ».

Πρός ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι «κινοῦνται, βουλεύονται μελετοῦν τήν παράδοσιν» (ἀπό τήν Ὑμνολογία τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος), ἤτοι ἐνεργοῦν  «ἐπί προδοσία καί παντελεῖ καταλύσει τῆς πίστεως» ἡμεῖς συνομολογοῦντες μετά τῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων ἀπευθυνομένων πρός τόν Λατινόφρονα Μιχαήλ Η΄ τόν Παλαιολόγον, ἀπαντῶμεν ὅτι: «Πάσα η του Χριστού και Θεού ἡμών Ποίμνη ΕΝ ΣΩΜΑ ΕΣΤΙΝ, υπό μιάς κεφαλής διοικούμενον, ὅς εστι Χριστός Ιησούς», οἱ δέ Λατῖνοι, μή ἀφήσαντες «απαράτρεπτα» και «αμώμητα» τα κυριώτερα της Πίστεως, «ἀποκόπτονται τοῦ πανταχόθεν ἴσου τε καλοῦ ωραιομόρφου σώματος τοῦ Χριστού» καί ὅτι «ἡ Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Συμβόλου της Πίστεως, είναι ἡ καθ’ ημάς Ορθοδοξία, διότι μόνη αύτη διατηρεί ἀναλλοίωτη την πίστι των Αποστόλων…».

Αὕτη «»η καθ’ ἡμᾶς Ὀρθοδοξία» διαφυλάττουσα «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως πάντα τά τῆς Ἐκκλησίας»  παραμένουσα καί συνεχίζουσα τό λυτρωτικόν ἔργον τοῦ Χριστοῦ ἤτοι τό ἀληθινόν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας», ὡς ἡ «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Εκκλησία», «οὔτε προηγουμένως ἦτο διηρημένη, οὔτε εἰς τό μέλλον πρόκειται νά διαιρεθῆ», καί ἐμμένομεν εἰς ταῦτα διότι κατά τήν Ζ΄ Οἰκουμενικήν Σύνοδον, «ὅστις ταύτης τῆς καλῆς ὁμολογήσεως ἔχεται», τῆς «Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐστίν γνήσιος υἱός τε καί μέτοχος» οἱ δέ αἱρετικοί καί οἱ σχισματικοί δέν διαιροῦν τό Σῶμα Της, τό ὁποῖον καί μετά τήν ἀποκοπήν τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν παραμένει ΕΝΑ καί ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΝ, ἀλλά αὐτοί ΑΠΟΚΟΠΤΟΝΤΑΙ καί ΑΛΛΟΤΡΙΟΥΝΤΑΙ ἀπό τήν Σωστικήν Κιβωτόν, ἥτις ἐστίν ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία.

‘Ελάχιστος πρός Κύριον εὐχέτης

+  Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος