ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΤΟΥ 1920

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ 1920 ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΤΟΥ 1920 ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ - ΣΧΟΛΙΟΝ Η ΟΠΟΙΑ ΕΓΡΑΦΗ ΠΕΡΙ 2010 + Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ 56 ΚΑΡΕΑΣ ΒΥΡΩΝΟΣ ΑΘΗΝΩΝ ΤΗΛ. 210.7643909 Α.Π. 143 Ἐν Καρέα 19 Μαίου 2013 (Ε.Η.) Πρός τούς ἐνορίτας τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα Βύρωνος Ἀττικῆς τούς συμμετέχοντας εις τά Κατηχητικά μαθήματα της Δευτέρας ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ: Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΤΟΥ 1920 Εδημοσιεύθη εις τό διαδίκτυον κατάλογος οικουμενιστικων παραβάσεων πού ἐσημειώθησαν πρό τοῦ 1920 -1924 μέ τό ‘αληθοφανές αλλά καί λίαν πονηρόν ερώτημα «διατί σέ τόσες παραβάσεις οι ορθόδοξοι δέν αντέδρασαν, δέν ἔκοψαν τό μνημόσυνον, δέν απεκήρυξαν τούς παραβάτας, δέν εξῆλθον τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως κάμνετε σεῖς οἱ παλαιοημερολογῖτες;» Καί ἡ ἡμετέρα ὡς εν σχολίω απάντησις, ἦτο ἡ ἑξῆς: «Κατ’ αρχάς συμφωνώ μέ τόν επιστολογράφο .... καί τον βεβαιώ ότι εχάρηκα διά τον κατάλογο πού εδημοσίευσε με τις πρό του 1920 -1924 οικουμενιστικές εκδηλώσεις Πατριαρχών, Αρχιεπισκόπων και Επισκόπων, διότι τον ειχα διαβάσει παλαιότερον και ενώ τον ηθελα, δεν τον ευρισκα. Αν θυμάμαι καλώς πρώτος πού τον συγκρότησε και τον εδημοσιοποίησε ητο ο π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος. Καί αυτά μέν συνέβαιναν πράγματι, όπως γράφει ο επιστολογράφος από το 1833 μέχρι τό 1920 – 1922, οπερ σημαίνει ότι πράγματι η αιρεσις τού Οικουμενισμού, οι καινοτομίες, οι συμπροσευχές μετά αιρετικών, ξεκίνησαν πολύ πρίν από το 1920. Εγώ θα ελεγα ότι εμφανίζοντο πολύ πιο νωρίς και από το 1833. Τότε απλώς εχομεν έναν σταθμόν, την δημιουργία σχίσματος στην τοπική Εκκλησία της απελευθερωθείσης Ελλάδος. Και είναι γνωστόν το σχίσμα αυτό το εδημιούργησαν οι Βαυαροί. Θα ελεγα και κάτι ακόμη. Ότι τά σπέρματα τού οικουμενισμού τά συναντάμε στις αιρέσεις από τά πρώτα χρόνια του χριστιανισμού. Και αυτά βεβαίως τά φαινόμενα τά αντιμετώπιζεν πάντοτε η Εκκλησία ειτε καταδικάζουσα, ειτε καθαιρούσα, ειτε αναθεματίζουσα τους αιρετικούς και τους παρεκτρεπομένους εκ της Κανονικής τάξεως. Και όταν οι αρμόδιοι εδίσταζαν να αποφασίζουν, ο λαός «ο φύλαξ της Πίστεως» (Πανορθόδοξος Σύνοδος του 1848) ενίστατο και απήτει την παραδειγματικήν τιμωρίαν των παραβατών και την απομάκρυνσιν αυτών από την ποίμνην. Εκεί πού εχω μια διαφορετική, αν θέλετε αποψι, είναι ότι το 1920 – 1924 εχουμε έναν άλλο σοβαρώτερον οριακόν σταθμό. Τότε εξεδόθη από το Πρωτόθρονο Πατριαρχείο της Ορθοδοξίας η Συνοδική Παναιρετική Εγκύκλιος, η οποία ανέτρεπε εκ βάθρων την Σύμβολο της Πίστεώς μας, ητοι την «καλήν Ομολογίαν» επί της οποίας ο Κύριος εθεμελίωσε την Εκκλησίαν Του. Και η Εγκύκλιος αυτή, εστω και αν δεν εκυκλοφόρησε παντού, διά να μη δημιουργηθούν αντιδράσεις, εφηρμόσθη κατά τον πρώτον ορον αυτής, ητοι διά της «παραδοχής» της καταδεδικασμένης υπό Πανορθοδόξων Συνόδων ΝΕΟΕΡΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΠΑΠΙΚΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ., η οποία, όπως εχει αποδειχθεί, ητο εβραικής εμπνεύσεως, προελεύσεως και σκοπιμότητος. Δηλαδή, κατά την ταπεινήν μου αποψιν, το 1920 εχομεν αποδοχήν καταδεδικασμένης εορτολογικής καινοτομίας, καί δι αυτής επίσημον εισοδον ολων σχεδόν των Τοπικών Εκκλησιών εις τον αιρεσιοβριθη ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΝ. Διά τούτο η πρότασις μου προς οσους σήμερα κάμνουν «Ομολογίες» και «φωνάζουν» κατά του Οικουμενισμού και σπεύδουν να «αποτειχισθούν», «διότι ο τάδε Πατριάρχης η ο τάδε Επίσκοπος συμπροσευχήθηκαν κλπ. με τους αιρετικούς» (βλέπουν δηλαδή το θέμα σε προσωπικό επίπεδο, και δεν βλέπουν ότι η εκκλησιολογική οικουμενιστική αποστασία παρέσυρε εις τον παναιρετικόν Οικουμενισμόν, ολοκλήρους τοπικάς Εκκλησίας, Συνόδους, Πατριαρχεία κλπ), προτιμότερον είναι να παραμείνουν εκεί πού είναι, μέχρις οτου πεισθούν και βεβαιωθούν ότι απαντες και οι ιδιοι ευρίσκονται ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ και επομένως ότι πρέπει να αναζητήσουν την σωστικήν Κιβωτόν και να ψάξουν να εύρουν το εναπομείναν «μικρόν ποίμνιον» της Εκκλησίας και να προστεθούν εις αυτό. Τά δε διλήμματα «μήπως δεν υπάρχει σήμερα η Εκκλησία του Χριστού επί της γής;» είναι σαφέστατα εκ του πονηρού, και είναι η μεγίστη βλασφημία, διότι ο Χριστός μας εβεβαίωσεν ότι «πυλαι αδου ου κατισχύσουσι της Εκκλησίας». «Πυλαι αδου, κατά τους αγίους Πατέρας, είναι οι αιρέσεις». Και οι αιρέσεις όταν εμφανίζωνται, δεν διαιρούν την Εκκλησία, όπως δυστυχως ειπε και ο Νεοημερολογίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος αλλά και ο ημέτερος πρώην Ορθόδοξος Επίσκοπος Νικόλαος, αλλά αυτές εξέρχονται της Εκκλησίας. Η δε Εκκλησία είναι «και εν τρισίν ορθοδόξοις οριζομένη», οπερ σημαίνει ότι «ορίζεται» και «συγκροτειται» από εκείνους οι οποίοι διαφυλάττουν «ακαινοτομήτως και αμειώτως» πάντα τά της Εκκλησίας, ητοι τά βασικά γνωρίσματα της αληθούς Εκκλησίας του Χριστού, ητοι την Ορθόδοξον Ομολογίαν και την γνησίαν και ανόθευτον Αποστολικήν Διαδοχήν των Επισκόπων και Πρεσβυτέρων Αυτής» καί οι οποῖοι ἑπομένως εἶναι ενωμένοι εις τό ΕΝ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Μίαν. Αγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν. Ἐλάχιστος πρός Κύριον εὐχέτης + Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικής Κήρυκος Tags: ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ Posted on Jun. 17th, 2014 at 09:19 am | Link | Leave a comment | 20 comments | Share Comments kirykos Εν μικρόν διά τούς νεοημερολογίτας ἀντι οικουμενιστά Οἱ νεοημερολογῖτες οἱ "ἐν λόγοις καί οὐχί ἐν ἔργοις" ἀντι - οικουμενισταί προτιμοῦν "νά πάνε νά πέσουν στήν θάλασσα νά πνιγοῦν παρά νά φύγουν ἀπό τήν Μητέρα Τους Ἐκκλησία" (Γόρτυνος Ἱερεμίας) θεωροῦντες μητέρα τους Ἐκκλησία τόν νεοημερολογιτισμό - Οἰκουμενισμό,ἤ νά τό εἴπωμεν διαφορετικά θεωροῦντες μητέρα τους Ἐκκλησίαν τήν Ἐκκλησία τοῦ Κράτους, αὐτήν πού ἐκληρονόμησε ὅλην τήν Βαυαροκρατορίαν τοῦ 1833. (ὁ νοῶν νοείτω). Αὐτό βεβαίως θά ἠδύναντο νά τό ελεγον οἱ πρό τοῦ 1920 Ὀρθόδοξοι, τότε πού συνέβαιαν μέν μεμονωμένα οἰκουμενιστικά κρούσματα, ὅπως καί αὐτό τῆς Βαυαρικῆς ἐπιβολῆς, τά ὁποῖα ὅμως ἀντιμετωπίζοντο ὀρθοδόξως καί Κανονικῶς ὑπό τῆς Διοικούσης Εκκλησίας. 'Αφότου ὅμως ἐπισήμως, καί Συνοδικῶς τό Διοικητικόν 'Εκκλησιαστικόν Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας, ἤτοι τό μέχρι τότε 'Ορθόδοξον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, ἤτοι ἡ μέχρι τότε 'Ακρόπολις τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔπεσεν, ἀφοῦ ὑπέγραψε καί διεκήρυξεν ἁπανταχοῦ τῆς Οἰκουμένης τήν παναιρετικήν ἐκείνην 'Εγκύκλιον τοῦ 1920, τό πρῶτον βῆμα τῆς ἐφαρμογῆς της τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ἀποδοχή νέου ἡμερολογίου, ἡ ὁποία ἐφηρμόσθη μέ τά ἑπόμενα βήματα, καί ἔσβησεν οὕτω τό φῶς τοῦ Φαναρίου, εἶχον χρέος καί καθῆκον νά καταδικάσουν τόν Οἰκουμενισμό καί τάς Οἰκουμενιστικάς Ἐκκλησίας νεοημερολογιτικάς καί τάς κοινωνούσας μέ αὐτάς παλαιοημερολογιτικάς, καί νά ὁμολογήσουν τήν καθαράν Ὁμολογίαν καί Πίστιν, καί νά συνεχίσουν ὡς τό "μικρόν ποίμνιον" "ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως" τήν λυτρωτικήν πορείαν τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί 'Αποστολικῆς 'Εκκλησίας, καταδικάζοντες πᾶσαν καινοτομίαν καί αἵρεσιν, καί ὁμολογοῦντες τήν ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως ἔκαμναν εἰς παρομοίας περιπτώσεις οἱ ἅγιοι Πατέρες... Posted on Jun. 17th, 2014 07:06 am (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΟἩ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐστίν καί ἐν τρισίν ὀρθοδόξο Η δε Εκκλησία είναι «και εν τρισίν ορθοδόξοις οριζομένη», οπερ σημαίνει ότι «ορίζεται» και «συγκροτειται» από εκείνους οι οποίοι διαφυλάττουν «ακαινοτομήτως και αμειώτως» πάντα τά της Εκκλησίας, ητοι τά βασικά γνωρίσματα της αληθούς Εκκλησίας του Χριστού, ητοι την Ορθόδοξον Ομολογίαν και την γνησίαν και ανόθευτον Αποστολικήν Διαδοχήν των Επισκόπων και Πρεσβυτέρων Αυτής» καί οι οποῖοι ἑπομένως εἶναι ενωμένοι εις τό ΕΝ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Μίαν. Αγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν. Posted on Jun. 17th, 2014 07:09 am (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟΝ "ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ" (ΕΛ. ΓΚΟΥΤΖΙΔΗ).. Η ΕΠΙΣΗΜΟΣ ΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ-ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Εἰς τήν μελέτην του ὁ κ. Παρασκευαΐδης ἀμφισβητεῖ καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί ὡς ἐκ τούτου καί τό κῦρος τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. Τοῦτο βεβαίως ποιεῖ ἐξ ἀντιδράσεως κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί πάντως βάσει σχεδίου, διά νά ἐκλείψη ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, διότι αὕτη ἀπ' ἀρχῆς (1924), δέν ἀναγνωρίζει τό κῦρος τῶν Μυστηρίων τῆς Ν.Ε., ὡς σχισματικῆς! Γράφει ἐν σελίδι 434 τῆς μελέτης του: «Ἀλλά τό σχίσμα τοῦτο δέν περιωρίσθη εἰς τήν διοίκησιν. ἐξ αὐτοῦ τοῦ σημείου ἐκκινῆσαν, ταχέως ἐπεξετάθη καί εἰς ἕτερα σημεῖα ἁπτόμενα τῆς δογματικῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας. Οὕτως ἡ διδασκαλία τῶν παλαιοημε­ρολογιτῶν περί ἀκύρων Μυστηρίων ἐν τῆ Ἐκκλησία συνιστᾶ βλασφημίαν κατά τοῦ ἁγ. Πνεύματος καί ὁδηγεῖ ἐκ τοῦ σχίσματος εἰς τήν αἵρεσιν. Ἡ διάσπασις, ἐξ ἄλλου, τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς ἐν τῆ ἱερωσύνη ἀποτελεῖ καί αὕτη σπουδαῖον ζήτημα, ἡ ἐπίλυσις τοῦ ὁποίου προέχει. Διότι ἀμφισβητουμένη ἱερωσύνη εἶναι ἀμφισβητουμένη σωτηρία. Κατά συνέπειαν αἱ ἀθεολόγητοι ἀπ' ἀρχῆς τοῦ Ματθαίου ἀποφάσεις καί ἐνέργειαι, ἔμελλον νά ἐπηρεάσωσι τόσον δυσμενῶς τάς ἐξελίξεις ἐν τῶ παλαιοημερολογιτικῶ σχίσματι, μέ ἀποτέλεσμα νά διατυποῦται σήμερον μετά πειθοῦς ἡ πεποίθησις ὅτι οἱ παλαιοημερολογῖται στερούμενοι ἱερωσύνης, κινοῦνται πλέον «ἐπί διαστροφῆ τῶν λαῶν καί ταραχῆ τῶν ἐκκλησιῶν» καπηλεύοντες τήν εὐσέβειαν καί ὁδηγοῦντες τόν λαόν εἰς ἀπώλειαν». Ἐκ τῶν ἀνωτέρω θέσεων τοῦ διδάκτορος προκύπτουν, τά ἀκόλουθα: α) Ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία χωρεῖ ἐκ τοῦ σχίσματος εἰς τήν «αἵρεσιν» διά τόν λόγον ὅτι αὕτη δέν ἀναγνωρίζει τά "μυστήρια" τά τελούμενα ὑπό τῶν «κληρικῶν» τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. β) Ἀμφισβητεῖται ἡ Κανονικότης τῆς ἀποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν ἐπισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καί ὡς ἐκ τούτου a priori, δέον ὅπως τονισθῆ ὅτι ἀμφισβητεῖται καί ἡ σωτηρία τῶν Γ.Ο.Χ.! Ὡστόσον, ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἠμφισβήτησεν καί ἀμφισβητεῖ ὄχι τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά τῆς Νεοημερολογιτικῆς - Οἰκουμενιστικῆς Σχισματοαιρέσεως!... Posted on Jun. 17th, 2014 02:28 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΤΙΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ Επί των αιτιάσεων των νεοημερολογιτων εναντίον ημών των Ορθοδοξων, καθώς καί επί τούς θεματος τού επαμφοτερίζοντος γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου επί τού θέματος τού νέου καί τού παλαιού ημερολογίου, εδόθησαν επανειλημμένως σαφείς απαντήσεις, οι οποίες ομως η παραθεωρούνται η διαστρεβλώνονται. Καθ’ ημάς, δέν πρόκειται περί διαλόγου εποικοδομητικού, οπως απαιτούν οι περιστάσεις, διό καί νομίζω πώς ενας παρόμοιος διάλογος αποβαίνει μάταιος καί μάλιστα κατακριτέος.. Διότι ειναι σχολαστικισμός καί δέν υπηρετει τήν αλήθεια. Η Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, αυτού τού ειδους τούς επικριτάς, πάντοτε αντιμετώπιζε σύμφωνα μέ τό Αποστολικόν λόγιον «αιρετικόν ανθρωπον μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτού ειδώς οτι εξέστραπται ο τοιούτος καί αμαρτάνει ων αυτοκατάκριτος», δι αυτό καί θά αφήσω τόν αγιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, ο οποίος εδωσε απάντησιν εις τούς τότε αιρετικούς, η καί τούς «κατά τό ημισυ Ορθοδόξους», νά δώση καί εις τούς συγχρόνους οχι απλώς αιρετικούς αλλά καί παναιρετικούς καί πανθρησκειαστάς μίαν κατά τό δυνατόν γενικήν απάντησιν. Λέγει λοιπόν ο αγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης εις μίαν επιστολήν του: «Συνόδους συνεκρότησαν (σ.σ. αυτό σήμερα ισχύει διά τούς νεοημερολογίτας καί ψευδοπαλαιοημερολογίτας οικουμενιστάς) μεγάλας καί παμπληθεῖς καί Ἐκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούς ὠνομάκασι, καί ὑπέρ Κανόνων ἐφρόντισαν τῶ δοκεῖν (φρόντισαν νά φαίνωνται πώς ἐργάζονται ὑπέρ τῶν Κανόνων), κατά Κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι (ἐνῶ στήν πραγματικότητα ἐστρέφοντο κατά τῶν Κανόνων)». Καί συνεχίζει: «Συνόδους τοίνυν, δέσποτα, οὐ τό ἀπλῶς συνάγεσθαι Ἱεράρχας τε καί Ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσιν (κρείσσων γάρ εἶς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἤ μύριοι παραβαίνοντες), ἀλλά τό ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἐν τῆ εἰρήνη καί φυλακῆ τῶν Κανόνων. Καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ’ ὡς δοκεῖ τῆ ἀληθείᾳ, καί τῶ κανόνι, καί τῶ γνώμονι τῆς ἀκριβείας. ... καί ἐξουσίᾳ τοῖς ἱεράρχαις ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάση παραβάσει κανόνος, ἤ μόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα καί ἔπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν» Σείς, αγαπητοί, πού ως μή ωφείλατε, στηρίξατε ολον τό σαθρόν οικοδόμημα της παναιρέσεως του νεοημερολογιτισμού - οικουμενισμού επί μιάς αποφάσεως, τήν υπ' αριθμ. 430/1.3.1924 τού Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί της Συνόδου του, πρέπει νά λάβετε υπ’ οψιν οτι η εν ετει 1924 αυτή απόφασις, δι ης επεβλήθη ο νεοημερολογιτισμός ως Οικουμενισμός, ητο η απόλυτος συνέχεια καί συνέπεια πρός τήν παναιρετικήν Εγκύκλιον τού 1920 καί τάς αποφάσεις τού εν Κωνσταντινουπόλει ψευδοπανορθοδόξου Συνεδρίου μέ ολας τάς εκκλησιολογικάς καί σωτηριολογικάς συνεπείας, καί μόνον ως τοιαύτη δύναται νά κριθή καί αντιμετωπισθή. Επομένως αντί νά ερωτάτε ποία νέα Σύνοδος ανήρεσε αυτήν τήν απόφασιν, μήπως πρέπει νά διερωτηθείτε αν υπήρξε από τότε Σύνοδος της Κρατικής Εκκλησίας, η οποία νά πληρούσε τούς ορους μιάς αληθούς Συνόδου καί η οποία θά ειχε τήν δύναμι νά ελθη αντιμέτωπος μέ τό προδρομικόν τού αντιχρίστου κατασκεύασμα πού ἐξελίσσεται ὡς «Νεοημερολογιτισμός - Οικουμενισμός - Πανθρησκεία - Παγκόσμιος κυριαρχία τού αντιχρίστου»; Καί ακόμη αντί νά στηρίζετε τό «κύρος» αυτής της αποφάσεως εις τά ποσοστά πού καθ’ υμάς τήν απεδέχθησαν (99 τοίς εκατό των Νεοημερολογιτων εναντι τού 1 τοίς εκατό των ΓΟΧ), μήπως λέγω θά ητο προτιμότερον νά λαμβάνατε υπ’ οψιν οτι καί ο αντίχριστος, οταν θά ελθη καί θά καθίση ως τό «βδέλυγμα της ερημώσεως» «εν τόπω αγίω» καί αυτός θά μετρήση τούς οπαδούς του μέ τά ποσοστά πού τόν αποδέχονται καί θά ειπη «εγώ ειμαι ο Θεός σας, πέσατε ολοι νά μέ προσκυνήσετε»; Πάντως τήν ελαχιστότητα μου, αγαπητοί, δέν μέ απησχόλησε ποτέ τό πόσοι απεδέχθησαν τήν απόφασιν του Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, διότι αυτοί ειναι τό «υποβρύχιον πλήθος» τού Κατακλυσμού της σημερινής αποστασίας, της μετά τό 1924 επελθούσης, καί ἠ ὁποία ὅμως ξεκίνησε ἀπό πολύ ἐνωρίτερα (1833), τό οποίον δύσκολα επανέρχεται. Μέ απασχολεί ομως σοβαρά αν εστω καί εκείνο τό 1 τοίς εκατό πού δέν εδέχθη την απόφασιν τού Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, θά παραμείνει μέχρι τέλους εις τάς επάλξεις, η θά προδώσει καί αυτό τήν Μητέρα Εκκλησίαν; Ειναι φοβερός ο λόγος τού Ευαγγελίου: «Αραγε ελθών ο υιός τού ανθρωπου ευρήσει τήν πίστιν;». Posted on Jun. 17th, 2014 03:09 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos Η ΕΚΛΗΣΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥΜΕΝΗ ΝΙΚΑ Η Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί νεοημερολογῖτες, "ιδρύθηκε από τον Θεό και στερεώθηκε διά του αίματος των μαρτύρων. Και όμως πολλοί την πολεμούν και τη συκοφαντούν, χωρίς να διδάσκονται από την ιστορία ότι όσοι την επολέμησαν εχάθησαν, ενώ αντιθέτως εκείνη έχει ανυψωθεί μέχρι του ουρανού. Διότι η Εκκλησία, όταν πολεμείται, νικά. Όταν σκέπτονται εναντίον της κακά, αυτή εξαγνίζεται, όταν υβρίζεται, γίνεται πλέον λαμπρά. Δέχεται πολλάκις επιθέσεις, όμως δε νικάται ποτέ, κλυδωνίζεται μεν, χωρίς όμως να καταποντίζεται, υφίσταται διάφορα κακά, δε ναυαγεί όμως ουδέποτε. Παλαίει, χωρίς ποτέ να ηττάται» (άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος)." Καί ἀσφαλῶς αὐτή ἡ 'Εκκλησία, ἡ ὁποία "πολεμουμένη νικᾶ", δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Κράτους,ἀλλά ἡ Μϊα, Ἀγία, Καθολική καί 'Αποστολική 'Εκκλησία, αὐτή ἡ ὁποία φυλάττει πάντα τά τ[ης 'Εκκλησίας προπάντων τήν καλήν 'Ομολογίαν της Πίστεως καί τήν 'αδιάκοπον καί 'ανόθευτον ' Αποστολικήν Διαδοχήν "ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως". Posted on Jun. 17th, 2014 03:16 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΟΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΚΑΤΑ ΙΟΥΔΑΙΩΝ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΥΠΗΚΟΥΟΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΠΕΡΙ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΗΘΕΛΟΝ ΝΑ ΕΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΠΡΟ Η ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ, ΟΠΕΡ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕ ΑΥΣΤΗΡΩΣ Η Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ ΘΕΣΑΣΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΡΟΝ ΚΑΙ ΕΠΙΤΙΜΙΑ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΒΑΤΑΣ ... ΑΥΤΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΟΥΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΧ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΠΑΡΑΜΕΜΟΝΤΕΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙΣΑΝ ΠΙΣΤΙΝ, ΤΗΡΟΥΝ ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΕΝ ΤΩ ΣΥΝΟΛΩ ΤΟΥ ΤΟΝ ΟΡΟΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ, ΑΛΛΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΣ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ... ΑΣ ΜΗ ΔΙΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗν ΑΛΗΘΕΙΑ, ΔΙΟΤΙ "ΘΕΟΣ ΟΥ ΜΥΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ". ΙΔΟΥ ΤΙ ΕΛΕΓΕΝ Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΙΟΥΔΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ, ΙΔΟΥ ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ἹΟΥΔΑΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ: "... Ας μην επιστρέφουμε λοιπόν προς τα πρώτα, την στιγμή που ήρθαν τα τελειότερα, κι ούτε να φυλάσσουμε ακόμη ημέρες και εποχές και έτη, αλλά παντού ας ακολουθούμε με κάθε ακρίβεια την Εκκλησία, (Σ.Σ. ἡ ὁποία ἀπεφάνθη διά τῶν Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου καί ὥριζε πώς πρέπει νά ἑορτάζεται τό Πάσχα) προτιμώντας πάνω απ όλα την αγάπη και την ειρήνη. Γιατί, κι αν ακόμη η Εκκλησία διέπραττε σφάλμα, δεν θα ήταν το κατόρθωμα από την ακριβή τήρηση των χρόνων τόσο μεγάλο, όσο είναι το έγκλημα που προέρχεται από τη διαίρεση και το σχίσμα. Τώρα δεν έχει για μένα καμιά σημασία η τήρηση του καιρού, αφού, όπως αποδείξαμε, δεν έχει ούτε για τον Θεό σημασία. Άλλωστε για το θέμα αυτό αφιέρωσα πολλούς λόγους. Αλλά ένα μόνο πράγμα ζητώ˙ το να κάνουμε τα πάντα με ειρήνη και ομόνοια και όταν εμείς και όλος ο λαός νηστεύουμε και οι ιερείς αναπέμπουν τις κοινές υπέρ της οικουμένης ευχές, συ να μην παραμένεις στο σπίτι μεθυσμένος. Ούτε η Εκκλησία ανεγνώριζε την υποχρεωτική και ακριβή τήρηση των καιρών. Αλλ’ επειδή από την αρχή φάνηκε καλό στους Πατέρες που ήταν διασκορπισμένοι παντού, να συνέλθουν και να ορίσουν την ημέρα αυτή, η Εκκλησία τιμώντας πάντοτε την συμφωνία και αγαπώντας την ομόνοια, αποδέχθηκε την απόφαση. Για το ότι και σε μας και σε σας και σε οποιονδήποτε άλλον είναι αδύνατο να καθορίσει επακριβώς την ημέρα, κατά την οποία ο Κύριος τέλεσε το μυστήριο, αποδείχθηκε ικανοποιητικά με τα όσα έχουν λεχθή. Ας μη σκιαμαχούμε, λοιπόν, κι ας μη βλάπτουμε τους εαυτούς μας στα μεγάλα πράγματα, φιλονικώντας για τα ανάξια λόγου. Γιατί δεν αποτελεί έγκλημα το να νηστεύουμε αυτή ή την άλλη περίοδο, αλλά έγκλημα, και μάλιστα ασυγχώρητο και άξιο καταδίκης και πρόξενο μεγάλης τιμωρίας, είναι η διαίρεση της Εκκλησίας, ο διαπληκτισμός, η σπορά της διχόνιας και η συνεχής αποστέρηση του εαυτού μας από τις συνάξεις των πιστών". Posted on Jun. 17th, 2014 03:46 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΚΡΙΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ Η Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, λοιπόν, θεωροῦσε τὸν πατριάρχη Καλέκα ἀποκομμένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μὲ ὅσα εἶχε κάνει, ἀφοῦ ἦταν μὲν κανονικὸς θεσμικὰ Πατριάρχης (ὅπως σήμερα ὁ κ. Βαρθολομαῖος), ἀλλὰ αἱρετικός. Μᾶς διδάσκει δὲ ὁ Ἅγιος, ποιοί ἀποτελοῦν ἀληθινὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας καὶ ποιοί εἶναι ἀποκομμένοι ἀπ’ αὐτή. Κριτήριο γι’ αὐτὸ θέτει, τὸ ἂν διδάσκουν τὴν Ἀλήθεια, κι ὄχι ἂν ἔχουν θεσμικὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ Πατριάρχη ἢ τὸν τίτλο τοῦ ὀρθόδοξου πιστοῦ. Γράφει: «ὅποιος εἶναι ἀποχωρισμένος ἀπὸ τὸν Καλέκα (σ.σ. σήμερα τὸν κ. Βαρθολομαῖο), τότε ἀνήκει πράγματι στὸν κατάλογο τῶν Χριστιανῶν καὶ εἶναι ἑνωμένος μὲ τὸ Θεὸ κατὰ τὴν εὐσεβῆ πίστι» («Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας», Ἱ. Μ. Ὁσ. Γρηγορίου Ἁγ. Ὄρους, σελ. 268). Posted on Jun. 17th, 2014 06:12 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΔΙΑΚΡΙΣΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ὁ ἱερὸς Ἰωσήφ, μιλώντας γιὰ αἱρετικὴ «ἐκκλησία» τοῦ Καλέκα, καὶ τὴν πραγματικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν, λοιπόν, ὁ πατριάρχης Καλέκας ἀφόρισε τὸν ἅγ. Γρηγόριο Παλαμᾶ καὶ τοὺς ἄλλους ὁμολογητὲς (1344 μ.Χ.), ἔγραφε: «Ποιά εἶναι ἡ Ἐκκλησία» ποὺ μᾶς «ἔχει ἀποδιώξει; Ἡ τῶν Ἀποστόλων; Ἐμεῖς ὅμως εἴμαστε ὑποστηρικταὶ τῆς (Ἐκκλησίας τῶν Ἀποστόλων) καὶ συμφωνοῦμε μαζί της… Ἑπομένως δὲν μᾶς ἔχει ἀποβάλει ἡ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία…ἀλλὰ ἡ καινοφανὴς Ἐκκλησία καὶ τὰ παράδοξα δόγματα ποὺ αὐτὸς συνέστησε» (σ.σ. ὁ Καλέκας τότε, καὶ ὁ κ. Βαρθολομαῖος σήμερα). «Ἀφοῦ λοιπὸν ἔγινες ἐργαστήριον κάθε ψεύδους, κάθε συκοφαντίας, ὁποιουδήποτε φαύλου πράγματος, πάσης ἀδικίας, καπηλείας, …ἔπειτα “χειροτονεῖς” καὶ τὸν ἑαυτό σου Ἐκκλησία; Δὲν γνωρίζεις φαίνεται, ὅτι καὶ οἱ Νεστόριος καὶ Μακεδόνιος πιθανῶς νὰ ἰσχυρίσθησαν αὐτὸ ποὺ καὶ ἐσὺ τώρα ἰσχυρίζεσαι, διότι καὶ αὐτοὶ εἶχαν τὸν ἴδιο θρόνο μὲ σένα (σ.σ. καὶ τὸν κ. Βαρθολομαῖο). »Γιατί εἶσαι Ἐκκλησία; (σ.σ. ἀπευθύνεται στὸν Καλέκα καὶ τὴν ὁμάδα του). Ἀπὸ τὸ ὅτι δωροδοκεῖς; ...Ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν κάνεις διάκριση μεταξὺ τῶν ἀνιέρων καὶ τῶν ἁγίων; Ἀπὸ ὅτι ἐπιτρέπεις τὴν εἴσοδο τοῦ ἱεροῦ σὲ ὅλους τους μολυσμένους καὶ βέβηλους; (σ.σ. ἐπιτρέπεις τὴν εἴσοδο τοῦ Πάπα στὴν Ἐκκλησία καὶ “συλλειτουργεῖς” μαζί του, κ. Βαρθολομαῖε). ... Ἀπὸ τὸ ὅτι πωλεῖς τὴν χάρι τοῦ Ἁγ. Πνεύματος; Ἀπὸ τὸ ὅτι γέμισες τὴν Ἐκκλησία μὲ ὅλες τὶς αἱρέσεις; ...ἢ ἀπὸ τὸ ὅτι πωλεῖς τὴν εὐσέβειαν τὴν δικήν σου καὶ τῶν Ἐπισκόπων σου καὶ ὅσων σὲ ἀκολουθοῦν, γιὰ τοὺς ὁποίους καὶ καυχᾶσαι ὅτι ἀποτελοῦν καὶ Ἐκκλησία; »Ἄλλοτε πάλι χαρακτηρίζει τὴν ψευδοεκκλησία τοῦ Καλέκα “σφαλερὰν καὶ πόρω Θεοῦ βάλλουσαν”. Κατὰ συνέπεια ὁ πατριάρχης “δεῖ ὑποταγῆναι τῇ Ἐκκλησίᾳ, ἧς πρὸ ὀλίγου ἀφηνίασεν ἀποσκιρτήσας”. Γιὰ ὅλα αὐτὰ ὁ ἱερὸς Ἰωσὴφ συνιστοῦσε: “Ἀποκοπτέον ἡμᾶς τῆς ἐκείνου κοινωνίας”. Προσέθετε δὲ ὅτι χρειάζονται πηγὲς δακρύων γιὰ νὰ κλαύση κανεὶς τὸ “συντριμμα” τῆς Ἐκκλησίας· τὶς σφαγὲς –ὄχι τῶν σωμάτων– ἀλλὰ τῶν ψυχῶν καὶ τὴν καινοτομία τῆς πίστεως» («Οἱ ἀγῶνες τῶν μοναχῶν..., ὅπ. παρ., σελ. 274-275). Posted on Jun. 17th, 2014 06:17 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos Ὁ Πατριάρχης Γεννάδιος γράφει: «Οἱ Σύνοδοι καὶ οἱ ἄλλοι πατέρες ὁρίζουν ὅτι “αὐτῶν ποὺ ἀποστρεφόμαστε τὸ φρόνημα πρέπει νὰ ἀποφεύγωμε καὶ τὴν κοινωνία”… Πάνω ἀπ’ ὅλα ὅμως ὁ Κύριός μας λέγει: “Ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ” (Ἰω. ι΄ 5)... Μὴ γένοιτο νὰ κάνω αἱρετικὴν τὴν Ἐκκλησία μου, τὴν ἁγία μητέρα τῶν Ὀρθοδόξων, δεχόμενος τὸ μνημόσυνο τοῦ πάπα, ἐφόσον ὁμολογεῖ καὶ πιστεύει ἐκεῖνα, γιὰ τὰ ὁποία δὲν τὸν δέχεται ἡ Ἐκκλησία μας… Καὶ θὰ εἶμαι ὁπωσδήποτε ἀκοινώνητος πρὸς τὸν πάπα καὶ ὅσους ἔχουν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ αὐτόν, ὅπως καὶ οἱ Πατέρες μας. Διότι πρέπει νὰ μιμούμαστε τὴν εὐσέβειά τους, ἀφοῦ δὲν ἔχουμε τὴν ἁγιωσύνη καὶ τὴν σοφία τους”» (Αγῶνες τῶν Μοναχῶν, σελ. 303-304). Posted on Jun. 17th, 2014 06:20 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΟΝΤΩΣ ΕΙΡΗΝΗ, Η ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΤΗ ΕΥΣΕΒΕΙΑ ΣΕΜΝΥΝΟΜ Ο αγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, πατρολογία του Μίν, 78,948. Η ειρήνη τη δικαιοσύνη συγκεκραμένη θείον εστί χρήμα. Ει δε θατέρα άνευ της ετέρας είη, λυμαίνεται τω της αρετής κάλλει. Εστι μεν γαρ ειρήνη και λησταίς προς εαυτούς και λύκοις. Τοις μεν επί λύμη των ανθρώπων, τοις δε επ' ολέθρω των προβάτων. Αλλ' ούκ άν καλέσαιμι ταύτην ειρήνην την τη δικαιοσύνη μή κοσμουμένην. Ει δ' αυτή συνέλθοι, όντως ειρήνη κεκλήσεται. Διό και ο Χριστός έφη: <ούκ ήλθον βαλείν ειρήν επί την γήν, αλλά μάχαιραν>. Οτι γαρ ού πάσαν ειρήνην, αλλά την τη κακία συνεζευγμένην αποκηρύττει, αλλαχού φησιν: <ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν>. Ειρήνη γαρ όντως εκείνη εστίν, η τη δικαιοσύνη, και τη ευσεβεία σεμνυνομένη. Posted on Jun. 17th, 2014 06:23 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΕΣΤΙΝ ΚΑΙ ΤΟΙΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΝΟΜΟ Ὁ ἅγ. Νικόδημος κατ’ ἀρχάς ὁ ἁγιορείτης στήν ἑρμηνεία τοῦ πρώτου Κανόνος τοῦ Μ. Βασιλείου ὑποσημειώνει τά ἑξῆς: «Δι’ ὅ καί Γεώργιος ὁ Σχολάριος ἐν τῷ κατά Σιμωνίας, αἱρετικός εἶναι, λέγει, κάθε ἕνας ὁποῦ ἤ κατ’ εὐθείαν, ἤ πλαγίως πλανᾶται περί τι τῶν ἄρθρων τῆς πίστεως. Καί οἱ πολιτικοί νόμοι φασίν• Αἱρετικός ἐστι, καί τοῖς τῶν αἱρετικῶν ὑπόκειται νόμοις ὁ μικρόν γοῦν τι τῆς ὀρθῆς πίστεως παρεκκλίνων. Καί ὁ Ταράσιος ἐν τῇ α΄. πράξει τῆς ζ΄. Συνόδου λέγει. Τό ἐπί δόγμασιν εἴτε μικροῖς, εἴτε μεγάλοις ἁμαρτάνειν, ταὐτόν ἐστι• ἐξ ἀμφοτέρων γάρ ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ ἀθετεῖται. Καί ὁ Φώτιος, γράφων πρός τόν Ρώμης Νικόλαον• καί γάρ ἐστιν ὄντως τά κοινά πᾶσιν ἅπαντα φυλάττειν ἐπάναγκες, καί πρό γε τῶν ἄλλων τά περί πίστεως. Ἔνθα καί τό παρεκκλῖναι μικρόν, ἁμαρτεῖν ἐστιν ἁμαρτίαν τήν πρός θάνατον». Posted on Jun. 17th, 2014 06:27 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΕΙ ΠΕΡΙ ΠΙΣΤΕΩΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΦΕΥΓΕ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΙΤΗΣΑΙ Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐπίσης εἰς τήν ἑρμηνεία τῆς πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Πῶς οὖν ὁ Παῦλος φησίν, πείθεσθαι τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε; Ἀνωτέρω εἰπών, ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφής, τότε εἶπε πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε. Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρός ἦ καί μή πειθώμεθα; πονηρός πῶς λέγεις; εἰ μέν περί πίστεως φεῦγε καί παραίτησαι, μή μόνον ἄν ἄνθρωπος ἦ, ἀλλά κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών. Εἰ δέ βίου ἕνεκεν, μή περιεργάζου (P.G. 63, 231). Ἐπίσης στήν ἑρμηνεία τῆς πρός Γαλάτας ἐπιστολῆς ὁ ἅγιος γράφει τά ἑξῆς: «Καθάπερ γάρ ἐν τοῖς βασιλικοῖς νομίσμασιν ὁ μικρόν τοῦ χαρακτῆρος περι­κόψας, ὅλον τό νόμισμα κίβδηλον εἰργάσατο οὕτω καί ὁ τῆς ὑγιοῦς πίστεως καί τό βραχύτατον ἀνατρέψας, τῷ παντί λυμαίνεται, ἐπί τά χείρονα προϊών ἀπό τῆς ἀρχῆς. Ποῦ τοίνυν εἰσίν οἱ φιλονικίας ἡμᾶς κρίνοντες ἕνεκεν τῆς πρός τούς αἱρετικούς διαστάσεως; Ποῦ νῦν εἰσιν οἱ λέγοντες οὐδέν μέσον εἶναι ἡμῶν κἀκείνων, ἀλλ’ ἀπό φιλαρχίας τήν διαφοράν γίνεσθαι; Ἀκουέτωσαν τι φησίν ὁ Παῦλος, ὅτι τό Εὐαγγέλιον ἀνέτρεψαν οἱ καί μικρόν τι καινοτομοῦντες» (P.G. 61, 622, (ΕΠΕ 20, 194). Posted on Jun. 17th, 2014 06:29 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΑΝΕΤΡΕΨΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΝ ΤΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΝΤ Ὁ ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐπίσης εἰς τήν ἑρμηνεία τῆς πρός Ἑβραίους ἐπιστολῆς ἀναφέρει τά ἑξῆς: «Πῶς οὖν ὁ Παῦλος φησίν, πείθεσθαι τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε; Ἀνωτέρω εἰπών, ὧν ἀναθεωροῦντες τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφής, τότε εἶπε πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καί ὑπείκετε. Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρός ἦ καί μή πειθώμεθα; πονηρός πῶς λέγεις; εἰ μέν περί πίστεως φεῦγε καί παραίτησαι, μή μόνον ἄν ἄνθρωπος ἦ, ἀλλά κἄν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιών. Εἰ δέ βίου ἕνεκεν, μή περιεργάζου (P.G. 63, 231). Ἐπίσης στήν ἑρμηνεία τῆς πρός Γαλάτας ἐπιστολῆς ὁ ἅγιος γράφει τά ἑξῆς: «Καθάπερ γάρ ἐν τοῖς βασιλικοῖς νομίσμασιν ὁ μικρόν τοῦ χαρακτῆρος περι­κόψας, ὅλον τό νόμισμα κίβδηλον εἰργάσατο οὕτω καί ὁ τῆς ὑγιοῦς πίστεως καί τό βραχύτατον ἀνατρέψας, τῷ παντί λυμαίνεται, ἐπί τά χείρονα προϊών ἀπό τῆς ἀρχῆς. Ποῦ τοίνυν εἰσίν οἱ φιλονικίας ἡμᾶς κρίνοντες ἕνεκεν τῆς πρός τούς αἱρετικούς διαστάσεως; Ποῦ νῦν εἰσιν οἱ λέγοντες οὐδέν μέσον εἶναι ἡμῶν κἀκείνων, ἀλλ’ ἀπό φιλαρχίας τήν διαφοράν γίνεσθαι; Ἀκουέτωσαν τι φησίν ὁ Παῦλος, ὅτι τό Εὐαγγέλιον ἀνέτρεψαν οἱ καί μικρόν τι καινοτομοῦντες» (P.G. 61, 622, (ΕΠΕ 20, 194). Posted on Jun. 17th, 2014 06:31 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΛΥΚΟΣ ΕΣΤΙΝ ΦΥΓΕΙΝ ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΠΗΔΑΝ ΔΕΗΣΕΙ Ὁ Μ. Φώτιος ἀναφέρει τά ἑξῆς σημαντικά: «Αἱρετικός ἐστιν ὁ ποιμήν; Λύκος ἐστί• φυγεῖν ἐξ αὐτοῦ καί ἀποπηδᾶν δεήσει, μηδ’ ἀπατηθῆναι προσελθεῖν, κἄν ἥμερον περισαίειν δοκῇ• φύγε τήν κοινωνίαν αὐτοῦ καί τήν πρός αὐτόν ὁμιλίαν ὡς ἰόν ὄφεως ἀγκίστρῳ μέν καί δελέατι ἰχθύες ἁλίσκονται, ὁμιλία δέ πονηρά καί τόν αἱρετικόν ἰόν ὑποκαθήμενον ἔχουσα πολλούς τῶν ἁπλουστέρων προσιόντας καί μηδέν βλάβος παθεῖν ὑφορωμένους ἐζώγρησε• φεύγειν οὖν παντί σθένει διά ταῦτα προσήκει τούς τοιούτους. »Ὀρθόδοξός ἐστιν ὁ ποιμήν, εὐσεβείᾳ ἐσφράγισται, οὐδέν τῆς αἱρετικῆς φατρίας ἐπισύρεται; Ὑποτάγηθι αὐτῷ, ὡς εἰς τύπον προκαθεζομένῳ Χριστοῦ• οὐκ ἐκείνῳ φέρεις τήν τιμήν, ἄν ἐξ ὅλης φέρῃς ταύτην τῆς ψυχῆς• Χριστός ταύτην ὑποδέχεται• μή περιεργάζου τά ἄλλα• Θεός ἐστιν ὁ τούτων ἐξεταστής• ἐκείνῳ τήν κρίσιν κατάλιπε, σύ δέ τήν ὑπακοήν, κατά τήν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, καί καθαράν αὐτῷ τήν διάθεσιν ἐπεδείκνυσο» (ΕΠΕ 12, 400). Posted on Jun. 17th, 2014 06:34 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΙΣ Βλέπετε καί τά ἁγιογραφικά χωρία: 1) Τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: "Ἀλλά καί ἐάν ἡμεῖς ἤ ἄγγελος ἐξ' οὐρανοῦ εὐαγγελίζεται ὑμῖν παρ' ὅ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω" (Γαλ. 1, 8) 2) 'Επίσης τοῦ 'Αποστόλου Παύλου: "αἱρετικόν ἄνθρωπον μετά πρώτην καί δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ"(Τιτ. 3, 10) καί3) Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου: "Ὁ ἀγαπῶν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ ἐν τῶ φωτί μένει, καί σκάνδαλον ἐν αὐτῶ οὐκ ἔστιν (Β΄ Ἰωάνν. 10). Posted on Jun. 17th, 2014 06:47 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΠΑΣΧΙΤΑΙ, ΗΓΟΥΝ ΤΕΣΣΑΡΑΣΚΑΙΔΕ Ὡς ως αιρετικοί από την Β' Οικ. Σύνοδο κατεδικάσθησαν οι λεγόμενοι πρωτοπασχίτες οι οποίοι γιόρταζαν το Πάσχα την «τεσσερεσκαιδεκάτη» , και ενώ σε όλα τα άλλα ήταν ορθόδοξοι , διέφεραν μόνο στο θέμα του ταυτόχρονου» εορτασμού με την υπόλοιπη Εκκλησία. Στον λόγο του Αγ. Ιωάννη του Χρυσοστόμου εις τους τα πρώτα Πάσχα νηστεύοντας (Ε.Π.Ε.34,170-172) βέπουμε να απευθύνεται προς τους πρωτοπασχίτες : «...και από των αθλητών τούτων η Σύνοδος άπασα συγκεκρότητο τότε και μετά της Πίστεως και τούτο ενομοθέτησαν, ώστε κοινή και συμφώνως την εορτήν ταύτην επιτελείν...Όρα τι ποιείς τοσούτους κατακρίνων Πατέρας , ούτως ανδρείους και σοφούς». Η λατρευτική ενότητα λοιπόν αποτελεί επιταγή των Αγίων μας και συνοψίζουν σύγχρονοι καθηγητές επ αυτού: "Η ΠΛΗΡΗΣ ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΗΣ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΔΟΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΥΓΙΑ ΑΝΤΙΛΗΨΙΝ ΔΕΝ ΕΓΚΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑ ΓΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΘΕΩΡΙΑΝ ΕΝΙΑΙΑΝ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΛΛΑΚΤΟΝ ΠΙΣΤΙΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑ ΠΡΑΞΙΝ ΚΑΙ ΒΙΩΣΙΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΟΝ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟΝ ΕΚΔΗΛΩΣΙΝ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΥΣΙΝ ΑΥΤΗΣ." (βλ. Ανδρούτσου, Δογματική της Όρθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, Αθήναι 1956, σελ. 274). Προφανώς ο κανονισμός των Πατέρων της Α' Οικ. Συνόδου αποτελεί οδοδείκτη και για τη συνέχεια ,δηλαδή θα πρέπει να αποφεύγεται ο συνεορτασμός με κάθε είδους αιρετικό: «...έτσι κατανοείται η εκκλησιαστικοκανονική εντολή από την Α' Οικ.Σύνοδο που έλυσε τελεσίδικα το θέμα του εορτασμού του Πάσχα 325 μ.Χ. ως σήμερα «μη μετά Ιουδαίων συνεορτάζειν» ΠΟΥ ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΤΟ «ΜΗ ΜΕΘ' ΕΤΕΡΟΔΟΞΩΝ ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΕΙΝ». Γι αυτό ήδη το 1582 η ορθόδοξη Ανατολή απέρριψε το νέο ημερολόγιο όχι για λόγους επιστημονικούς ,αλλά εκκλησιολογικούς, διότι Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΦΙΛΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΤΩΣΗΣ ΩΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗΣ ΚΑΙ «ΕΚ ΤΩΝ ΚΑΤΩ» (ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗ) ΤΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ . ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΕΝΣΑΡΚΩΝΕ ΚΑΙ Η ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ 1920...» ( π.Γ. Μεταλληνός εφημ. Καθημερινή 14/4/96 ). Posted on Jun. 17th, 2014 08:03 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos Η ΜΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΥΠΟ ΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ Η ΜΗ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΥΠΟ ΤΩΝ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΩΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ, ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ. ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΔΙΑΤΙ Ο ΄Αγιος Επιφάνιος γράφει για τα προ της Α' Οικουμενικής Συνόδου «τα σχίσματα ήν και ήν χλεύη Ελλήνων λεγόντων και χλευαζόντων την εν τη Εκκλησία διαφωνίαν» μετα όμως «επι Κωνσταντίνου δια της των επισκόπων σπουδής ,συνηνώθη μάλλον το σχίσμα εις μίαν ομόνοιαν. Τι ουν τούτου έστι χαριέστερον απο γής περάτων, εν μια ημέρα απαλλάτειν λαόν Θεού συμφωνιών τε και αγρυπνιών και τας αυτάς ημέρας ίσας φέρειν εν τε αγρυπνίαις και δεήσεσι και ομονοία και λατρεία ,νηστεία τε και ξηροφαγία και αγνεία;» (Migne 42,371) Ο Θεοδώρητος (5ος αι. μ.Χ.) παρομοίως αναφέρει : «Επειδή δε το νοερόν φώς (το Άγιο Πνεύμα δια της Α'Οικουμενικής Συνόδου ) την αχλύν (ομίχλη) εκείνην εσκέδασε , πανταχού γης και θαλάσσης, ηπειρώται και νησιώται κοινή του Θεού και Σωτήρος επιτελούσι τας εορτάς και ένθα αν τις αποδημήσαι θελήσει ,κάν προς ήλιον ανίσχοντα, κάν πρός δυόμενον, πανταχού την αυτήν ευρήσει κατά τον αυτόν χρόνον επιτελουμένην πανήγυριν» (Migne 83,1241). Ο ιστορικός Ευσέβιος Καισαρείας: «Προϋπήρχε δ' άρα καί άλλη τις τούτων προτέρα νόσος αργαλεωτάτη τάς εκκλησίας εκ μακρού διενοχλούσα, η τής σωτηρίου εορτής διαφωνία» (βίος Μ.Κωνσταντίνου εκκλησιαστ.ιστορία Ευσεβίου βιβλ.3,5). Καθώς και ): «...ο Βασιλεύς είπεν ότι αυτή (αναφέρεται στην συμφωνία του κοινού εορτασμού του πάσχα) είναι η δευτέρα νίκη την οποίαν εκέρδισεν κατά του εχθρού της εκκλησίας...» Όταν ο ίδιος ο Μέγας Κωνσταντίνος λέει ότι η εορτολογική ανομοιομορφία ήταν έργο του εχθρού της εκκλησίας, δηλαδή του διαβόλου , ποιός προτιμά να εμμένει προσκολλημένος σε τέτοιου είδους έργα ; Αλλά και ο ίδιος ο Μέγας Κωνσταντίνος που τόσο μόχθησε για την Α' Οικ.Σύνοδο γράφει:«...ήδη καί τόν προειρημένον λόγον καί τήν παρατήρησιν τής αγιωτάτης ημέρας υποδέχεσθαί τε καί διατάττειν οφείλετε, ίνα επειδάν πρός τήν πάλαι μοι ποθουμένην τής υμετέρας διαθέσεως όψιν αφίκωμαι, εν μιά καί τή αυτή ημέρα τήν αγίαν μεθ' υμών εορτήν επιτελέσαι δυνηθώ καί πάντων ένεκεν μεθ' υμών ευδοκήσω, συνορών τήν διαβολικήν ωμότητα υπό τής θείας δυνάμεως διά τών [ημετέρων] πράξεων ανηρημένην, ακμαζούσης πανταχού τής ημετέρας πίστεως καί ειρήνης καί ομονοίας » (βίος Μ.Κωνσταντίνου εκκλησιαστ.ιστορία Ευσεβίου βιβλ.3,20). Ο Ευσέβιος και πάλι «καί ούτω μία Χριστού γέγονεν εορτή: καί ούτω τών μέν κυριοκτόνων (Ιουδαίων) απέστησαν, τοίς δέ ομοδόξοις συνήφθησαν: η φύσις γάρ έλκει τά όμοια πρός τά όμοια»(περί της του Πάσχα εορτής PG 24,701). Συμπεραίνουμε αβίαστα λοιπόν ότι το πνεύμα των Πατέρων της Α' Οικ. Συνόδου ήταν αφενός μέν να συνεορτάζουν όλοι οι χριστιανοί την ίδια ημέρα το Πάσχα και αφετέρου να διαχωρίσουν το συνεορτασμό του Πάσχα με τους Ιουδαίους δηλαδή εκτός από τη συνταύτιση μεταξύ των ομοδόξων ,επετεύχθη ταυτόχρονα και η απομάκρυνση του συνεορτασμού του Πάσχα με τους Ιουδαίους. Τους τότε Αγίους τους ενδιέφερε να μην συνεορτάζουν με αιρετικούς ή αλλοθρήσκους. Αυτό άλλωστε έγινε και νόμος της Εκκλησίας π.χ. : «Ου δεί παρά των Ιουδαίων ή αιρετικών τα πεμπόμενα εορταστικά λαμβάνειν, μηδέ συνεορτάζειν αυτοίς» (37ος καν. Λαοδικείας) και αλλού. · Posted on Jun. 17th, 2014 08:09 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos οι εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδοι του 1170, 1341, 1450, 1722, 1838, 1895, σαφέστατα καταδικάζουν τόν παπισμό ως αίρεση. Βλ. Πρεσβ. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, Η συμπροσευχή μέ αιρετικούς. Προσεγγίζοντας τήν κανονική πράξη της Εκκλησίας, εκδ. Θεοδρομία, Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 40-42. Posted on Jun. 17th, 2014 08:20 pm (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ ΕΝΑΝΤΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ Η ΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΩΜΕΝ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ Σύμφωνα μέ ερμηνεία ενός Κανόνος άπό τόν Βαλσάμωνα «τους αιρετικούς "ώς μύση βδελύττεσθαι, ού μην οίκειούσθαι όφείλομεν". Στην ερμηνεία άλλου, παρόμοιου κανόνος αναφέρεται ότι "τους αιρετικούς και τάς εκείνων τελετάς ύπό των Όρθοδόξων βδελύττεσθαι χρή» (Ερμηνεία εις τόν με' και μς' αποστολικούς, Ρ.G.137,129 ΒC, στό: Οί Αγώνες των Μοναχών..., ότ. παρ., σελ. 364). Απευθυνόμενος ό Μ. Αθανάσιος, κυρίως προς τους επισκόπους (αλλά και κληρικούς και μονάζοντες και τους λοιπούς των Χριστιανών), λέγει: «μη συνεύχου μετά αιρετικών ή μετά εθνικών και γένηται ή προσευχή σου άπρόσδεκτος'·... Αγάπα δε πάντα άνθρωπον· και ειρήνευε μετά πάντων, χωρίς αιρετικών· ο γαρ αιρετικός λύκος εστί της του Χριστού ποίμνης και του Αντίχριστου πρόδρομος» (Μ. Αθανασίου, Πίστις τών αγίων τριακοσίων δέκα και οκτώ ίγίων θεοφόρων Πατέρων τών εν Νικαία, [Sp.]: ν. 28, ρ. 1640,Ι. 25). Βέβαια δέν έχουμε μόνο τις γνώμες θεολόγων και τών Πατέρων, άλλα πληθώρα Ί. Κανόνων πού ρυθμίζουν αυτά τά θέματα. Νά μερικοί: Κανών ΙΑ' τών Αγίων Αποστόλων: «Ει τις καθηρημένω, κληρικός ων, κληρικώ συνεύξηται, καθαιρείσθω και αυτός». Κανών ΜΕ' τών Αγίων Αποστόλων: «Επίσκοπος ή Πρεσβύτερος ή Διάκονος αίρετικοίς συνευξάμενος, μόνον, άφοριζέσθω, ει δε έπέτρεψεν αυτοίς ώς Κληρικοίς ένεργήσαι τι, καθαιρείσθω». Κανών ΞΔ' τών Αγίων Αποστόλων: «Ει τις Κληρικός ή Λαϊκός είσέλθοι εις συναγωγήν Ιουδαίων ή αιρετικών προσεύξασθαι και καθαιρείσθω και άφοριζέσθω». Κανών ΟΑ' τών Αγίων Αποστόλων: «Ει τις Χριστιανός έλαιον άπενέγκοι εις ιερόν εθνών, ή εις συναγωγήν Ίουδαίων έν ταίς έορταίς αυτών, ή λύχνους άπτοι, άφοριζέσθω». Κανών ΣΤ' της έν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Περί του μή συγχωρείν τοις αιρετικοίς εισιέναι εις τον οίκον του Θεού, επιμένοντας τη αίρέσει». Κανών ΛΒ' της έν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Ότι ού δει αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αιτινές είσιν άλογίαι μάλλον ή εύλογίαι». Κανών ΛΓ' τής έν Λαοδικεία Τοπικής Συνόδου: «Ότι δει αίρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι». Καί: «όποιος κοινωνεί με άκοινώνητο, νά είναι άκοινώνητος, διότι επιφέρει σύγχυση στην κανονική τάξη τήςΈκκλησίας». Και πάλι: «Όποιος δέχεται τόν αιρετικό. υπόκειται στις ίδιες τιμωρίες μ' έκείνον» (έρμην. ΜΕ' Αποστολ.). Posted on Jun. 18th, 2014 10:43 am (UTC) | Link | Thread | Reply kirykos ΤΟ ΝΕΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ ΤΕΛΕΣΙΔΙΚ Δέν ἐπιτρέπεται εἰς τόν ἱστορικόν κ. Χρυσόστομον Παπαδόπουλον νά ἀποφαίνεται ὅτι δέν ἐξεδόθησαν ἀναθεματισμοί διά τήν καταδίκην τοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου, ἐπειδή δέν ἔχει ὑπ’ ὄψιν τά Πρακτικά καί πλήρεις τάς ἀποφάσεις τῶν ἐπί Ἱερεμίου Β΄, δύο Συνόδων καί νά ἀποκαλῆ πλαστογράφους ὅσους ἦτο δυνατόν νά κατέβαλον μείζονα προσοχήν διά τά ἀληθῆ κείμενα τῶν Συνοδικῶν τούτων ἀποφάσεων. Διότι ἐν τοιαύτη περιπτώσει θά ἀποκαλέση αὔριον ἴσως πλαστογράφους τόν Πάμφιλον, Εὐσέβιον καί τόν Ρουφῖνον καί τόν Σωκράτην καί τόν Θεοδώρητον καί τόν Ἱερώνυμον καί τόν Γελάσιον τόν Κυζίκου, τόν ἔπειτα ‘Αρχιεπίσκοπον Καισαρείας, ὅσοι ἐπιμελῶς ἐξ αὐθεντικῶν πηγῶν συνέλεξαν καί συνέγραψαν τά Πρακτικά τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τά ὁποῖα τό Πηδάλιον καί οἱ λοιποί ἐκκλησιαστικοί συγγραφεῖς λέγουν ὅτι οὔτε ἑλληνιστί, οὔτε Λατινιστί ἐξεδόθησαν, τά ὁποῖα ὅμως εὑρίσκονται εἰς τόμους συλλογῆς τῶν Συνόδων. Μόνον οἱ Παπισταί καί οἱ συνήγοροι τῆς Ἑνώσεως καινοτόμοι καραδοκοῦσιν εὐκαιρίας, ἵνα ἐμμέσουν τό δηλητήριον τῆς ἀμφιβολίας εἰς τάς συνειδήσεις τῶν πιστῶν διά σπερμολογιῶν περί πλαστότητος ἤ ἀνυπαρξίας ἐπισήμων κειμένων πρακτικῶν καί πράξεων Συνόδων καί Πατριαρχικῶν ἐγγράφων, κεραυνοβολούντων διά καταδίκης καί ἀναθέματος τούς νεωτερισμούς τῶν Λατίνων.

Συμπέρασμα

Συμπεραίνομεν ὅτι ὅσα σοφίσματα ἤ βεβιασμένους συλλογισμούς ἤ ἐπιχειρήματα καί ἄν ἐπινοήση ὁ ‘Αρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ὅπως παραστήση ἀσήμαντον ἤ ἀδιάφορον διά τήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ὀρθοδοξίαν τήν ἡμερολογιακήν ἀλλαγήν καί ὡς μή ἀπαγορευομένην δῆθεν ὑπό Κανόνων καί Συνοδικῶν καί Πατριαρχικῶν πράξεων, ὅσας συκοφαντίας, χλευασμούς ἤ λοιδωρίας καί ἄν ρίψη κατά τῶν ὐπέρ τῆς τηρήσεως τῶν Πατρώων ‘Εκκλησιαστικῶν παραδόσεων ἀγωνιζομένων καί δή κατά τῶν Ζηλωτῶν Ἁγιορειτῶν Πατέρων, δέν θά δυνηθῆ ποτέ νά ἀποσείση ἀπ’ αὐτοῦ τόν «Ὀνικόν μῦλον» τοῦ Εὐαγγελίου τόν κρεμάμενον ἐπί τοῦ τραχήλου του διά τό δημιουργηθέν καί καθημερινῶς ἀνακινούμενον ὑπ’ αὐτοῦ σκάνδαλον ἐπί τῆς συνειδήσεως τῶν ἀληθῶς εἰς Χριστόν πιστευόντων, τῶν εἰς τά δόγματα, τούς Κανόνας καί τάς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας παμψύχως προσηλουμένων.