ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, Ο ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΟΝ

ΚΕΙΜΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΕΝ ΕΤΕΙ 1977 ΠΤΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΦΛΩΡΙΝΙΚΟΝ ΣΧΙΣΜΑ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ Α. ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΝ ΑΡΧΙΈΠΙΣΚΟΠΟΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΑΑΑΔΟΣ κ. κ. ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ( Γ.Ο.Χ.) Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε τό "χθές". Τί μᾶς λέγει ἡ ῾Ιστορία τοῦ "χθές". ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος ἃντιμετωπίζει οὐσιαστικά τόν "παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν". ῾Ο ῾Ιερομόναχος Καλλίνικος Σαραντόπουλος ῾Η παρέμβασίς μας ἐν ἔτει 1977 κατά τῆς πτωτικῆς πορείας τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου. ῎Αλλη παρέμβασίς μας τό 1981 ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος καταδικάζει τόν "Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν". ᾿Αντιπροσωπευτικά ἃνησυχητικά σημερινά γεγονότα. ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Στρογγύλη - 19400 Κορωπί ᾿Αττικῆς, Τηλ. 6020176 Α.Π. 104 ᾿Εν ᾿Αθήναις τῆ 29-2-2000. ΠΡΟΣ τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος καί Πρόεδρον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου κ.κ. ᾿Ανδρέαν, καί τούς Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς: Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, ᾿Αγολίδος κ. Παχώμιον, Περιστερίου κ. Γαλακτίωνα, Κίτρους - Κατερίνης καί Πλαταμῶνος κ. Γοργόνιον, Βερροίας - Ναούσης καί Καμπανίας κ. Ταράσιον, Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Πανάρετον, Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, καί Φιλίππων κ. Χρυσόστομον, μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. Θέμα: Σύντομος ἱστορική ἀναδρομή εἰς τό θέμα τῆς ἐν ἔτει 1977 πτώσεως τοῦ Μητροπολίτου Κορινθίας Καλλίστου καί τῆς προσχωρήσεώς του εἰς τό Φλωρινικόν σχῖσμα. ῾Ο "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός" τότε καί σήμερα. Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἃδελφοί. ῾Ο Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν φωτίζων καί ποδηγετῶν πάντας ῾Ημᾶς, ἵνα πάντοτε ἐν τῇ ᾿Αληθείᾳ ὦμεν. ῾Η ἐπιστολή αὕτη, ὅπως καί αἱ προηγηθεῖσαι, ὑπ᾿ ἃριθμ. Πρωτ. 81/23-9-99, 88/30-10-99, 89/13-11-99, 78/10-9-99, 92/3-12-99, 94/1-12-99, 98/31-12-99, εἶναι καρπός τῆς μεγάλης μου ἃγωνίας, ἕνεκα τῆς καταφανῶς πλέον ὄχι καλῆς πορείας τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων. ῾Η ἃγωνία αὐτή, πιστεύω ὅτι εἶναι κοινή ἃγωνία καί ὅλων τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων καί ἐν Χριστῷ ἃδελφῶν καί συλλειτουργῶν. Εἰδικώτερον εἰς τήν σύνταξιν τῆς παρούσης ἐπιστολῆς μέ ὡδήγησεν ἡ ἃπό μακροῦ παρατηρουμένη συστηματική προσπάθεια διά "Θεολογικόν Διάλογον" μέ τούς Φλωριναίους, οὐχί πραγματικά "ἐν ἃγάπῃ καί ἃληθείᾳ", ὅπως τόν θέλει ὁ Θεός, καί ὅπως τόν προετείναμεν καί μέ τήν εὐλογίαν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τόν εἰργάσθημεν κατά τήν πρώτην φάσιν αὐτοῦ, ἃλλά δι᾿ ἕνα κατ᾿ ἐπίφασιν διάλογον, ὡς προτείνουν οἱ Φλωρινικοί, ἤτοι διάλογον "λήθης τοῦ παρελθόντος" καί "συζητήσεως" μόνον ἐπί ὅλως δευτερευόντων θεμάτων ἤ "τῶν διαιρούντων ἡμᾶς σήμερον (!)", ὅπερ θυμίζει ἃπομίμησιν καί ἃντιγραφήν τῶν "θεολογικῶν διαλόγων" τῶν αἱρετικῶν οἰκουμενιστῶν. Σχετικά πρός αὐτόν τόν "Διάλογον" μέ τούς Φλωριναίους, ὑπογραμμίζω, ὅτι ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον ἦλθεν εἰς τό προσκήνιον καί ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον προωθεῖται, δέν μοῦ ἐπιτρέπουν νά ἐφησυχάζω (1). Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε τό "χθές". Μακαριώτατε Πρόεδρε καί Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς καί ἐν Χριστῷ ἃδελφοί, γνωρίζομεν ὅλοι ὅτι ἡ ὁδός τῆς πτώσεως εἶναι κατηφορική καί ὀλισθηρά καί ὅτι πάντοτε ὁ πονηρός τήν φέρει ἔμπροσθέν μας εὐθεῖαν καί πλατεῖαν, ὥστε ὑπάρχει πάντοτε κίνδυνος καί κατ᾿ ἰδίαν, ἃλλά καί ὁμαδικῶς, μή γένοιτο, νά εὑρεθοῦν τινές εἰς αὐτήν, ὅπως ἄλλωστε εὑρέθησαν ὁμαδικά καί "πλειοψηφικά (2)" προσφάτως καί οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, καί πρώην ἐν Χριστῷ ἃδελφοί, ἃλλά καί ὀλίγον προηγουμένως, καί πρίν ἃπό αὐτούς καί ἄλλοι, ὡς καί ὁ ποτέ Κορινθίας Κάλλιστος. ᾿Αναφέρω τόν Κάλλιστον, διότι κατά τήν ταπεινήν μου, πλήν βεβαίαν πεποίθησιν, ἡ ἱστορία τοῦ Καλλίστου εἶναι ἐκείνη πού ἐπαναλαμβάνεται καί σήμερον, μέ τά ἴδια περίπου πρόσωπα καί τούς ἰδίους μηχανισμούς, τούς ἰδίους στόχους καί τούς ἰδίους σκοπούς, τούς ὁποίους τινές δέν θέλουν ἤ δέν μποροῦν νά ἃντιληφθοῦν καί θέλουν περαιτέρω ἃποδείξεις. ᾿Εάν μελετήσωμεν τά ἱστορικά γεγονότα τοῦ χθές, δηλαδή μόλις τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, πιστεύω θά κατανοήσωμεν, ὅτι οἱ ἴδιοι παράγοντες πού ἔδρασαν τότε, δροῦν καί σήμερον, καί προωθοῦν τά ἴδια προγράμματα. Διά τῆς μελέτης αὐτῶν τῶν γεγονότων, δέν ἐνθυμούμεθα ἁπλῶς αὐτά τά γεγονότα τοῦ παρελθόντος, ἃλλά κυρίως διδασκόμεθα ὑπ᾿ αὐτῶν καί βοηθούμεθα νά κατανοήσωμεν καί νά ἃντιμετωπίσωμεν μέ ὀρθόν τρόπον καί τά σύγχρονα ἐκκλησιαστικά προβλήματα. Αἱ πτώσεις πού προηγήθησαν, καί αἱ συνέπειαι αὐτῶν, πρέπει νά μᾶς ἃπασχολήσουν καί νά ἃνακόψουν καί τήν σημερινήν ἐπαπειλουμένην ὁμοίαν πτωτικήν πορείαν. ῾Ο ἱστορικός Πολύβιος λέγει: "῎Ολβιος, ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν". Δηλαδή εἶναι εὐτυχής - μακάριος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος γνωρίζει τήν ἱστορίαν, διότι ἡ ἱστορία πληροφορεῖ, διαφωτίζει, καί ὁ ἄνθρωπος μέ βάσιν τά ἱστορικά δεδομένα, ἑρμηνεύει, κατανοεῖ καί προλαμβάνει νέας καταστάσεις-γεγονότα, καί οὕτω γράφει ἐπιτυχῶς τήν ἱστορίαν. Δυστυχῶς σήμερον πολλοί εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκουν νά κλείσουν τούς διακόπτας τοῦ φωτός τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς ῾Ιστορίας τοῦ χθές, ἵνα πορευομένων ἡμῶν ἐν τῷ σκότει τῆς ἱστορικῆς ἃγνοίας, μᾶς παρασύρουν καί μᾶς ρίψουν εἰς τόν ἴδιον λάκκον, τόν ὁποῖον ἤνοιξαν οἱ ἐπίβουλοι τῆς ᾿Εκκλησίας εἰς τό ἄμεσον παρελθόν, καί εἰς τόν ὁποῖον ἔρριψαν ἤ ἐρρίφθησαν ὁ Κάλλιστος καί οἱ περί αὐτόν, καί προσφάτως καί οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται μετά τῶν περί αὐτούς. Προκειμένου, λοιπόν, νά μᾶς κάμουν, ὥστε νά ὑπνώσωμεν εἰς θάνατον, μᾶς λέγουν εἰς ὅλους τούς προπαγανδιστικούς τόνους, ὅτι πρέπει "νά ἃφήσωμεν τάς παλαιάς διαφοράς, νά ξεχάσωμεν τό παρελθόν καί νά ἴδωμεν μόνον τό παρόν καί τό μέλλον". Δέν διστάζουν νά ἐπικαλοῦνται παραπλανητικῶς καί τό τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου: "῞Εν δέ, τά μέν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενοι, τοῖς δέ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενοι κατά σκοπόν διώκομεν.." (Φιλιπ. γ., 14), τό ὁποῖον παρερμηνεύοντες ἰσχυρίζονται ὅτι δῆθεν ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος διδάσκει νά ξεχνῶμεν τήν ῾Ιστορίαν! ῎Απαγε, δέν λέγει αὐτό ὁ θεῖος ᾿Απόστολος Παῦλος. Δέν λέγει πουθενά νά ξεχνᾶμε τούς ἐχθρούς τοῦ Θεοῦ, ἤ τούς κακούς ἐργάτας, ἤ τούς ἐγκαθέτους καί ἐπιβούλους τῆς ᾿Ορθοδοξίας, οἱ ὁποῖοι μέ τάς κακοδοξίας, τάς προδοσίας καί τά σχίσματα ἔπληξαν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Ο ᾿Απόστ. Παῦλος ἐνθυμεῖται τήν ὑπό τοῦ Θεοῦ ἔκτακτον κλῆσιν καί συνειδητοποεῖ, ὅτι αὐτή ἡ κλῆσις εἰς τό ᾿Αποστολικόν ἃξίωμα τόν θέτει ἐμπρός εἰς μεγάλας εὐθύνας, καί δέν καυχᾶται, οὔτε ἃρκεῖται εἰς ὅ,τι δωρεάν ἔλαβεν διά τῆς ἐκτάκτου θείας κλήσεως, ἃλλά θέλει νά βλέπῃ τό ἔργον, τό ὁποῖον μετά τήν θείαν κλῆσιν ἁπλώνεται ἐμπρός του, προκειμένου νά φθάσῃ πραγματικά εἰς τήν ἐν οὐρανοῖς Κλῆσιν, εἰς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν. ῾Ο ἴδιος ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος, εἰς τό αὐτό κεφάλαιον μόλις ὀλίγον προηγουμένως συνιστᾶ: "Βλέπετε τούς κύνας, βλέπετε τούς κακούς ἐργάτας, βλέπετε τήν κατατομήν" (Φιλιπ. γ, 2). Δηλαδή νά ἔχετε ἃνοιχτά τά μάτια σας καί νά μή ξεχνᾶτε, ἃλλά νά βλέπετε συνεχῶς τούς ψευδοδιδασκάλους, οἱ ὁποῖοι κινοῦνται σάν ἃδέσποτοι σκῦλοι, νά βλέπετε τούς κακούς ἐργάτας τούς ψευδαδέλφους, οἱ ὁποῖοι κάμνουν ψεύτικην ἐργασίαν ἤ καί κρημνίζουν τήν ἐργασίαν τῶν ἄλλων. Εἶναι ἐπομένως καί ἐσχάτη ἃσέβεια τό νά ἐπικαλοῦνταί τινες παρερμηνευτικῶς τό ἃνωτέρω χωρίον τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου, προκειμένου νά ἐξαπατήσουν καί θέσουν εἰς τήν λήθην τήν ἱστορικήν ᾿Εκκλησιαστικήν ἃλήθειαν τοῦ "χθές" καί ἔτσι ὡς τυφλούς νά μᾶς ὁδηγήσουν εἰς τάς ἰδίας πτώσεις, εἰς τάς ἰδίας προδοσίας τῶν σχισματικῶν καί κακῶν ἐργατῶν, τόσον τοῦ 1924, ὅσον καί τοῦ 1937, τοῦ 1977 καί τοῦ 1995, διά νά ἃναφερθῶμεν μόνον εἰς αὐτάς. Οἱ χριστιανοί, καί πρωτίστως οἱ ᾿Επίσκοποι, ὡς λογικά πρόβατα τοῦ ᾿Αρχιποίμενος Χριστοῦ, ἃλλά καί ὡς ἔχοντες κατά τό ἴδιον μέτρον ἕκαστος τόν φωτισμόν τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πρέπει, κατά τούς λόγους τοῦ Κυρίου, νά εἴμεθα "φρόνιμοι", δηλαδή συνετοί, ξύπνιοι, νά γρηγορῶμεν καί νά ἃγρυπνῶμεν καί νά ἔχωμεν ἃναμμένα ὅλα τά φῶτα, καί αὐτό τό "φῶς" τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς μας ῾Ιστορίας, διά νά βλέπωμεν καί νά βαδίζωμεν σήμερον μέ ἃσφάλειαν τήν ὁδόν τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας διακονίας. Τί μᾶς λέγει ἡ ῾Ιστορία τοῦ "χθές". Μελετῶν κανείς τήν μόλις πρόσφατον Ιστορίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος διαπιστώνει, ὅτι ἔν πολλοῖς τείνουν νά ἐπαναληφθοῦν αἱ ἴδιαι κατά τῆς ᾿Εκκλησίας μεθοδεῖαι, αἱ ὁποῖαι ἐπεχειρήθησαν καί κατά τό παρελθόν. Στόχος τοῦ πονηροῦ ἃπ᾿ ἃρχῆς ἦτο, καί συνεχίζει καί σήμερον, νά εἶναι, ὅπως διά πάσης ὑπούλου καί δολίας μεθοδείας οἱ Γ.Ο.Χ. καί ἰδιαίτερα οἱ ᾿Επίσκοποι καί ὁ ῾Ιερός Κλῆρος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, προδώσουν τήν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν των Διαδοχήν. Θά ηὐχόμην νά μή ἃνταπεκρίνοντο εἰς τήν πραγματικότητα αἱ ἃπόψεις μου αὗται, ἃλλά δυστυχῶς ἡ ἱστορία τοῦ "χθές" καί τά συμβαίνοντα σήμερον, ὅπως θά ἴδητε, μᾶς διαβεβαιοῦν, ὅτι αἱ τοιαῦται μεθοδεῖαι κατά τῆς ᾿Εκκλησίας, αἱ ὁποῖαι ἤρχισαν συστηματικῶς ἃπό τό 1971 δι᾿ ἐγκαθέτων εἰς τόν χῶρον τῆς ᾿Εκκλησίας, δυστυχῶς συνεχίζονται καί μετά τό 1995. Οὑδείς ἃγνοεῖ, ὅτι τό 1971 ἐσημειώθη "στημένη" δολία ἃπόπειρα κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.. ᾿Επεχειρήθη, ὡς γνωστόν, νά προσβληθῇ ἡ Γνησία καί ᾿Αδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας, διά τῆς ἐξαρτήσεως αὐτῆς (τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς) ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς. Συγκεκριμένα τό 1971 ὁ ᾿Αρχιμανδρίτης Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος ὑπεκρίθη, ὅτι δῆθεν ἐπιστρέφει ἐκ τοῦ Φλωρινικοῦ Σχίσματος εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., ἐνῶ τῇ ἃληθείᾳ εἰσῆλθεν "ἃλλαχόθεν" ὡς ἐγκάθετος τῶν ἐπιβούλων κατά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. ᾿Ενθυμούμεθα, φαντάζομαι, πῶς παρεισέφρυσεν καί πῶς προσεταιρίσθη τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον ἐμφανιζόμενος ὡς "Ματθαιϊκώτερος τῶν Ματθαιϊκῶν" προκειμένου νά ἐπιτύχῃ τά σχέδια διά τά ὁποῖα ἃπεστάλη ὡς ἐγκάθετος. ῾Η δῆθεν ἐπιστροφή τοῦ ᾿Αρχ/του Καλλιοπίου εἶχεν, ὡς ἐπανειλημμένως ἔχει καταγγελθεῖ καί ὡς ἔχει ἃποδειχθεῖ ἐκ τῶν πραγμάτων, ἕνα καί μοναδικόν σκοπόν, τήν προδοσίαν, μέσω τῆς ἐπιδιωκομένης προσβολῆς τῆς Γνησίας καί ἃδιακόπου ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν ᾿Επισκόπων μας. Οὗτος ἐσχεδίασε νά προσβάλῃ ταύτην διά τῆς ἐξαρτήσεως ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, εἴτε διά ἃναχειροτονίας, εἴτε διά χειροθεσίας τῶν ᾿Επισκόπων μας, ὡς ἐπί σχισματικῶν. ῾Ο πράγματι, λοιπόν, ἐγκάθετος τῶν Φλωρινικῶν καί ἐνδεχομένως καί σκοτεινῶν ἐγκεφάλων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ-Νεοημερολογιτισμοῦ Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος, παρουσιάζετο ὡς ὑπερορθόδοξος, πυρπολούμενος δῆθεν ὑπό τοῦ ζήλου νά διαδοθῇ ἡ ᾿Ορθοδοξία εἰς τά πέρατα τῆς Οἱκουμένης, μέσω τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία πράγματι εἶχε τρόπον τινά παγκόσμιον ἐμβέλειαν. Εἰσηγήθη λοιπόν ὑποκριτικά νά ἐξέλθῃ ἡ ᾿Ορθοδοξία "τῶν στενῶν ὁρίων τῆς Κερατέας" καί νά γίνῃ παγκοσμία μέσω τῆς ῾Ιεραποστολῆς ἐπί τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι κατόπιν διαφωτίσεώς των, δέν θά ἠκολούθουν πλέον ἁπλῶς τό παλαιόν, ὡς δεκατριμερῖται, ἃλλά θά ἃπεδέχοντο καί θά ἐκήρυττον καί τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἐνῶ κατόπιν τούτου θά ἦτο εὔκολον νά θεραπευθῇ καί τό Φλωρινικόν σχῖσμα. ῎Ετσι διά ῾Ιεραποστολικούς λόγους ἃπεστάλη τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 ᾿Εξαρχία εἰς ᾿Αμερικήν, ἡ ὁποία ἐπιστρέψασα μᾶς εἶπεν ὅτι πράγματι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη τήν ᾿Εκκλησιολογίαν - ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἐκηρύχθη ἡ ἕνωσις καί προκειμένου νά ἃφαιρεθῇ ἃπό τούς Φλωριναίους ἡ πρόφασις, καθ᾿ ἥν δέν ἐπιστρέφουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν ἕνεκα τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας τοῦ 1948, ἡ Ρωσική Σύνοδος εἰς σχετικόν αἴτημα τῆς ᾿Εξαρχίας, ἃνεγνώρισε τήν ὑφ᾿ ἑνός γενομένην χειροτονίαν τοῦ 1948 καί ἃπεφάσισε (3) καί τήν ὅλως ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν τῆς λεγομένης "χειροθεσίας". Καί τοῦτο σαφῶς ἃπεφασίσθη καί ἐγένετο δεκτόν κατ᾿ ἄκραν συγκατάβασιν καί οἰκονομίαν πρός χάριν τῆς ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ ἑνώσεως τῶν Φλωριναίων. Αὐτά μᾶς ἐγνώσθησαν ἐπισήμως, "ἐν ὠμοφορίῳ καί ἐπιτραχηλίῳ", ὑπό τῆς ᾿Εξαρχίας, ἅμᾳ τῇ ἐπιστροφῇ της. Αὐτά διεβεβαίωσεν ὁ τότε ᾿Αρχιμ. Καλλιόπιος καί αὐτοί οἱ Ρῶσοι, ἃλλά καί ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" Αὐξέντιος αὐτά διεκήρυξεν δι᾿ ᾿Εγκυκλίου του τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971. Αὐτά καί ἡμεῖς ἐδέχθημεν, καί αὐτή ὑπῆρξεν ἃπ᾿ ἃρχῆς ἡ συνείδησις τῆς ᾿Εκκλησίας, δηλαδή ἡ λεγομένη "χειροθεσία" δέν ἔθιξεν οὐδαμῶς τήν δογματικήν πληρότητα καί ἐγκυρότητα τοῦ γενομένου μυστηρίου τό 1948 καί ἑπομένως δέν ἐθίγει οὐδαμῶς ἡ Γνησία καί ἃδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. (4). ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος ἃντιμετωπίζει οὐσιαστικά τόν "παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν". ῞Οταν ὁ ᾿Αρχιμ. Καλλιόπιος εἶδεν, ὅτι τό δόλιον σχέδιόν του δέν ἐπέτυχεν, οὔτε εἰς τήν ᾿Αμερικήν, οὔτε καί εἰς τήν ῾Ελλάδα, κατ᾿ ἃρχήν δέν ἐτόλμησε νά παρουσιάσῃ τήν τυπικήν ἐξωτερικήν πρᾶξιν ὡς οὐσιώδη καί πραγματικήν, ὅπως ἦτο τό σχέδιον καί ὁ διακαής πόθος του, ὅμως δέν παρητήθη, ἃλλ᾿ ἃπλῶς ἃνέβαλε προκειμένου νά ἐπιτύχῃ καταλλήλους συνθήκας. ᾿Αφοῦ ἃφῆκε νά περάσῃ ὀλίγος χρόνος, κατόπιν καί ἐκ τῶν ὑστέρων, μετά δύο περίπου ἔτη, ἃπεπειράθη νά παρουσιάσῃ τήν ἐξωτερικήν αὐτήν τυπικήν πράξιν τῆς λεγομένης "χειροθεσίας", πραγματικῶς καί οὐσιαστικῶς γενομένην ὡς ἐπί σχισματικῶν! ᾿Εν προκειμένῳ, ἐπειδή ὁ ἴδιος δέν ἠδύνατο νά ἃναιρέσῃ ἑαυτόν κηρύσσων μετά δύο ἔτη τά ἃντίθετα ἃπ' ὅσα ἐν ἔτει 1971 διεβεβαίωσεν ἐπισήμως, διά τοῦτο ἐχρησιμοποίησεν τόν γέροντα ᾿Επίσκοπον Κάλλιστον, τόν ὁποῖον ἔπεισε νά δηλώνῃ εὐκαίρως ἃκαίρως,, ἄλλοτε ὅτι: "κάτι μοῦ ἔλειπε καί τό πῆρα ἃπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς μέ τήν χειροθεσία", καί ἄλλοτε, ὅτι: "ἔλαβα τό δωράκι μου", ἐνῶ παράλληλα ἤρχισεν νά "ἐρωτοτροπῇ" πρός τούς σχισματικούς Φλωριναίους, οἱ ὁποῖοι τό 1971 διέκοψαν τάς σχέσεις των καί κοινωνίαν μέ τήν Ρωσικήν Σύνοδον, διά τόν λόγον ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἃνεγνώρισεν τάς ὑπό τοῦ Ματθαίου χειροτονίας καί δέν ἃντιμετώπισεν ὡς σχισματικούς τούς ᾿Επισκόπους μας (5). Συγχρόνως ἡ κατευθυνομένη "Συντονιστική ᾿Επιτροπή" προωθοῦσε τό Σχέδιον τῆς "οἰκουμενιστικῷ τῷ τρόπῳ" ἑνώσεως. Σήμερον οἱ διάδοχοι αὐτοῦ τοῦ "ἔργου" εὐκαίρως ἃκαίρως χρησιμοποιοῦν τήν δήλωσιν "εἴμεθα τό ἴδιο", "ἔχουμε τήν ἴδια ῾Ομολογία", καί "τήν ἴδια ᾿Αποστολική Διαδοχή", νά ὁμολογήσουμε, λοιπόν, ἃπό κοινοῦ, νά "ἃλληλοαναγνωρισθοῦμε" καί ἔτσι θεραπεύεται τό σχίσμα...Δηλαδή οὐσιαστικά ἔγιναν δεκατριμερῖτες - παλαιοημερολογῖτες καί ἐξαρτήθηκαν οὐσιαστικά ἃπό τόν Νεοημερολογιτισμό μέσω τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς. ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος βλέπουσα τότε τόν οἰκουμενιστικόν οἶστρον τῆς εὐνοουμένης ὑπό τοῦ Καλλίστου-Καλλιοπίου καί Καλλινίκου "Συντονιστικῆς ᾿Επιτροπῆς", καί τήν ὁσημέραι ἐκδηλουμένην ἄρνησιν-βλασφημίαν τοῦ ᾿Επισκόπου Κορινθίας Καλλίστου, ἐπεστράτευσεν τούς θεολόγους, τόν κ. ᾿Ελευθέριο Γκουτζίδη, τήν ἐλαχιστότητά μου, λαϊκόν τότε, καί τόν ἐπίσης λαϊκόν τότε καί νῦν ῾Ιερέα π. Εὐστάθιο Τουρλῆ, προκειμένου νά συμβάλωμεν εἰς τό ἔργον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. Παραθέτω ὡς ἔχει τό σχετικόν "Πρακτικόν Συνεδριάσεως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 3-8-1976", τό ὁποῖον θεωρῶ ἃπαρχήν ἑνός ἃγῶνος ὁ ὁποῖος πρέπει νά συνεχισθῇ καί σήμερον, ὥστε νά μή προχωρήσῃ, ἃλλά καί νά συντριβῇ ὁ "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός", καί ὁ ὁποῖος πολλά δεινά ἐπεσώρευσε εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν καί πολλούς ὡδήγησεν εἰς τήν πτῶσιν. ᾿Ιδού τό ἱστορικόν Πρακτικόν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου: "ΠΡΑΚΤΙΚΟΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ 3-8-1976. ᾿Εν ᾿Αθήναις σήμερον τήν 3ην Αὐγούστου 1976 καί ἐν τοῖς Γραφείοις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου (Κων/λεως 22) συνεκλήθη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας: Παρόντες οἱ: 1) ῾Ο Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας. 2) ῾Ο ἃντιπρόσωπος τοῦ Σεβ. Κορινθίας κ. Καλλίστου ᾿Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Σαραντόπουλος. 3. ῾Ο Σεβ Μητροπολίτης Τρίκκης καί Σταγῶν κ. Βησσαρίων. 4) ῾Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κιτίου κ. ᾿Επιφάνειος. 5. ῾Ο Σεβ. Μητροπολίτης ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος κ. Ματθαῖος. 6. ῾Ο Σεβ. Μητροπολίτης Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικόλαος. 7. ῾Ο Σεβ. Μητροπολίτης ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος. 7. ῾Ο Σεβ. Μητροπολίτης Βρεσθένης κ. Λάζαρος, ὡς καί οἱ: α) ᾿Αρχιμανδρίτης Παῦλος Καραγκούνης β) κ.᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης - Θεολόγος γ) κ. Μηνᾶς Κοντογιάννης - Θεολόγος δ) κ. Εὐστάθιος Τουρλῆς - Θεολόγος. Μετά τήν καθιερωμένην προσευχήν ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας ἐποίησεν μικράν Εἰσήγησιν, μεθ᾿ ὅ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἐπελήφθη τῶν κάτωθι θεμάτων: 1) Συνεργασία τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου μετ᾿ ἁρμοδίας ᾿Επιτροπῆς, ἐπί εἰδικῶν θεμάτων, ὡς ἐμφαίνεται ἐν τῳ συνημμένῳ ἐγγράφῳ. 2) Εἰσήγησις τοῦ ἐκροσώπου τῆς ᾿Επιτροπῆς θεολόγων κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη. 3) ᾿Απάντησις (6) ἐπί τοῦ ῾Υπομνήματος τῆς "Συντονιστικῆς ᾿Επιτροπῆς". Κατόπιν συζητήσεως ἐπί τῶν ἃνωτέρω θεμάτων ἃπεφασίσθησαν τά κάτωθι: ᾿Επί τοῦ πρώτου θέματος: ᾿Ανεγνώσθη τό Σχέδιον τῆς ἃποφάσεως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί ἐνεκρίθη, ὡς ἐν τῷ συνημμένῳ ἐμφαίνεται. ᾿Απόφασις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου περί ἃναθέσεως μελέτης ὡρισμένων ᾿Εκκλησιαστικῶν θεμάτων εἰς λαϊκούς εἰδήμονας ῾Η ῾Αγία καί ῾Ιερά ῾Ημῶν Σύνοδος ἐν τῇ συνεδρίᾳ Αὐτῆς τῆς 3ης/8ου/76 ἰδοῦσα τούς λόγους τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Πράξ. ΙΕ,22: "῎Εδοξε τοῖς ᾿Αποστόλοις σύν ὅλῃ τῇ ᾿Εκκλησίᾳ ἐκλεξαμένους ἄνδρας ἐξ αὐτῶν πέμψαι εἰς ᾿Αντιόχειαν" καί ἃκούσασα τοῦ Προέδρου Αὐτῆς περί τοῦ Πολιτεύματος καί τῶν διοικητικῶν ἃρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας ἃποφασίζει ὅπως, ὁσάκις κρίνεται εὔλογον καί σκόπιμον ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου, αἰτεῖται ἡ συμβουλευτική διαγνώμη, ἐπί δοικητικῶν, ἐκκλησιαστικῶν, ἠθικῶν, διδακτικῶν, κοινωνικῶν καί ἄλλων θεμάτων ἃπασχολούντων τήν ᾿Εκκλησίαν ἡμῶν, ἐπιτροπῆς ἃποτελουμένης ἐκ λαϊκῶν μελῶν τῆς ἡμετέρας ᾿Εκκλησίας, πρός τούτῳ ὁριζομένων, χαρακτηριζομένων δέ καί ἐμφορουμένων ὑπό ἃκριβοῦς χριστιανικῆς πίστεως, ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ φρονήματος, σοβαρότητος καί ἐχεφροσύνης, ὡς καί ἐπιστημονικῆς καταρτίσεως ἐπί τῶν ἑκάστοτε θεμάτων. ῾Η πρότασις καί ἡ συμβουλευτική διαγνώμη τῆς ἑκάστοτε ᾿Επιτροπῆς τίθεται ὑπό ἃποκλειστικήν κρίσιν καί ἁρμοδιότητα τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Συνόδου διά τελικήν ἃπόφασιν. Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΑ ΜΕΛΗ (Τίθενται αἱ ὑπογραφαί) ᾿Επί τοῦ δευτέρου θέματος, υἱοθετήθησαν αἱ προτάσεις τῆς Εἰσηγήσεως (7) καί ἐνεκρίθησαν τά θέματα διά μελλοντικάς συνεδριάσεις, τά ὁποῖα εἶναι κατά σειράν ἃξιολογήσεώς των: α) ᾿Εκκλησιολογία καί Δεοντολογία τῆς ᾿Εκκλησιολογίας τῶν Γ.Ο.Χ. β) Χειροτονίαι 1948. γ) "Χειροθεσία" δ) Σχέσεις μέ τάς λοιπάς παλαιοημερολογιτικάς "᾿Εκκλησίας". ᾿Επί τοῦ τρίτου θέματος: ᾿Ανεγνώσθη ἡ συνταχθεῖσα καί ὑποβληθεῖσα πρότασις ᾿Απαντήσεως. ᾿Εκρίθη ἃπαραίτητος ἡ δημοσίευσις αὐτῆς, ἃφοῦ προηγουμένως ἐξητάσθη ἐν τῷ συνόλῳ της καί ἐνεκρίθη. ῾Ομοίως ἃπεφασίσθη, ὅπως ἃποσταλῇ εἰς τούς ἃπόντας ᾿Αρχιερεῖς διά νά λάβουν γνῶσιν. ᾿Εκ τῶν ὑστέρων ἐξεφράσθη ὑπό τοῦ ἐκπροσώπου τοῦ Σεβ/του Κορινθίας κ. Καλλίστου, ἤτοι τοῦ Παν/του ᾿Αρχ/του Καλλινίκου, ἡ ἐπιφύλαξις (8) πρός μελέτην τῆς ἐν λόγῳ ᾿Εγκυκλίου. Δέν ἐξέφρασε συγκεκριμένας διαφωνίας ἐπί τοῦ συνόλου τοῦ ἐγγράφου. ᾿Επίσης ὁ Σεβ/τος ᾿Επίσκοπος Κιτίου κ. ᾿Επιφάνειος παρετήρησεν ἐπί τοῦ ἐγγράφου τήν ὕπαρξιν ἐλαχίστων ὀξέων ἐκφράσεων, ὡς "προτεσταντικήν νοοτροπίαν", "φαιάν κομμουνιστικήν προπαγάνδαν" (9). ᾿Επίσης ὁ ἴδιος ᾿Επίσκοπος θεωρεῖ ὄχι εὔθετον τόν χρόνον πρός δημοσίευσιν. ῞Απαντες οἱ λοιποί χαρακτηρίσαντες ὡς ἐγκληματικήν τήν καθυστέρησιν τῆς ἃπαντήσεως (10) πρός ἃποκατάστασιν τῶν κλονισθεισῶν συνειδήσεων τῶν ἁπλῶν πιστῶν, ἐνέκριναν τήν δημοσίευσίν της (11). Μεθ᾿ ὅ μή ὑπάρχοντος ἑτέρου θέματος λύεται ἡ συνεδρίασις καί ὑπογράφεται ἡ παροῦσα Πρᾶξις, ὡς ἕπεται, ἃφοῦ προηγουμένως ἃνεγνώσθη εἰς ἐπήκοον πάντων. ῾Ο Πρόεδρος. ῾Ο ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος κ. ΑΝΔΡΕΑΣ. Τά Μέλη: ῾Ο Κορινθίας κ. Κάλλιστος (ἐκπροσ. ᾿Αρχιμ. Καλλίνικος Σαραντόπουλος). ῾Ο Τρίκκης καί Σταγῶν κ. Βησσαρίων, ῾Ο Κιτίου Κύπρου κ. ᾿Επιφάνειος. ῾Ο ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος κ, Ματθαῖος. ῾Ο Πειραιῶς καί Νησων κ. Νικόλαος. ῾Ο Βρεσθένης κ. Λάζαρος. ῾Ο ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος. ῾Ο τελῶν χρέη Πρακτικογράφου: Μηνᾶς Κοντογιάννης." Ποῖος ᾿Αρχιερεύς ἤ ἄλλος Κληρικός ἤ Λαϊκός μπορεῖ νά ἃμφισβητήσῃ, ὅτι ἰδιαίτερα σήμερον ἃπαιτεῖται μία ἃνάλογος στάσις ἃπό τήν σημερινήν ῾Ιεραρχίαν διά νά συνεχίσῃ ἃταλάντευτα τήν γραμμή τῆς ᾿Ορθοδοξίας, τήν ὁποίαν ἐχάραξε καί ἐφήρμοσεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τοῦ 1976; ῾Ο ῾Ιερομόναχος Καλλίνικος Σαραντόπουλος ῾Ο τότε Κορινθίας Κάλλιστος ἐσυνέχισε νά ἐλέγχεται καί νά κατευθύνεται ἃπό τόν Καλλιόπιον καί τόν ὑποτακτικόν του Κων/νον Σαραντόπουλον, ὁ ὁποῖος τό 1972 (ἄν δέν ἃπατῶμαι) ἐχειροτονήθη Κληρικός ὑπό τοῦ Καλλίστου, μετωνομασθείς εἰς Καλλίνικον, καί ὁ ὁποῖος ἐν τέλει ἃπεδείχθη πολύ ἱκανώτερος εἰς τόν ρόλον τοῦ ἐγκαθέτου εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν σχέσει πρός τόν Καλλιόπιον. Σημειώνω ἐνταῦθα, ὅτι σπουδαῖον ρόλον ἔπαιζε τότε ὡς ἐγκάθετος τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ εἰς τάς τάξεις τῶν Φλωριναίων καί ὁ ἃποθανών Διονύσιος Μπατιστάτος, ὁ ὁποῖος ἐνῶ ἦτο νεοημερολογίτης ἐνεφανίζετο καί ὡς παλαιοημερολογίτης. Παραλλήλως καί ὁ γνωστός νεοημερολογίτης θεολόγος καί Νομικός κ. ᾿Αθανάσιος Σακαρέλλος, ὁ ὁποῖος ἐξεπέρασε κατά πολύ καί τόν Μπατιστάτον, μέ τά ἐναντίον μας ἄρθρα εἰς τόν "᾿Ορθόδοξον Τύπον", κλπ., ἐνῶ ἃπ᾿ ὅ,τι φαίνεται συνεχίζει τήν δρᾶσίν του μέχρι καί σήμερον. Φαίνεται πώς δέν ἦτο εἰλικρινής ἡ μετάνοιά του δι᾿ ὅσα ἔγραψε παλαιότερον ἐναντίον μας, πρᾶγμα τό ὁποῖον μᾶς ἐξεδήλωσεν προσωπικῶς μετά τό σχῖσμα τοῦ 1995. ῎Ισως καί οὗτος καί πολλοί ἄλλοι "Παλαιοημερολογῖται" πιστεύουν ὅτι ἡ "νέα Τάξις πραγμάτων" τήν ὁποίαν ἃγωνίζονται νά ἐπιβάλουν εἰς τόν χῶρον τῶν Γ.Ο.Χ. δέν προσκρούει πουθενά ἤ δέν θά συναντήσῃ σοβαρά ἐμπόδια. Διά τοῦτο "προτείνουν" εὐκαίρως ἃκαίρως ἃμοιβαίαν "κατανόησιν" καί "ὑποχώρησιν" μέ κατάληξιν τήν ἐν τῷ "Παλαιοημερολογιτικῷ Οἰκουμενισμῷ" ἔνωσιν ὅλων τῶν "παρατάξεων", διότι ὅλαι αἱ παρατάξεις εἶναι "κλάδοι" τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.!!! (12) Καί ὁ μέν ᾿Αρχ/της Καλλιόπιος τό 1973 μετά τοῦ ᾿Αρχ/του Γερμανοῦ ᾿Αθανασίου, ἃπεσκίρτησεν τῆς ᾿Εκκλησίας καί προσέφυγον ὁμοῦ εἰς τό Φλωρινικόν σχίσμα, ἔμεινεν ὅμως ὀπίσω του ὡς διάδοχος ἃντάξιος τοῦ Καλλιοπίου, ὁ ῾Ιερομόναχος Καλλίνικος Σαραντόπουλος (13). Οὗτος, κατά τήν διάρκεια ὅλων τῶν ἐτῶν πού ἠκολούθησαν, συνέχισε τήν φθοράν ἐπί τοῦ ᾿Επισκόπου Καλλίστου, μέχρις ὅτου τελικά τόν ὡδήγησεν εἰς τήν μεγάλην πτῶσιν, ἡ ὁποία ἐσημειώθη τόν ᾿Ιούνιον τοῦ 1977. Κατώρθωσε δηλαδή ὁ ῾Ιερομόναχος τότε Καλλίνικος Σαραντόπουλος, νά γίνῃ ἃπόλυτος ρυθμιστής τῆς πορείας τοῦ ᾿Επισκόπου Καλλίστου καί τῆς Μονῆς του, μέ ἃποτέλεσμα νά τόν ρίψῃ εἰς τό Φλωρινικόν σχίσμα, ἐνῶ παραλλήλως, λόγῳ τοῦ "Φλωρινισμοῦ" τόν ὁποῖον ἐκήρυττε καί εἰς τόν ὁποῖον ἐν τέλει κατέληξεν, "ἐξεδίωξεν", ἐκ τῆς Μονῆς τῶν ῾Αγίων Ταξιαρχῶν ᾿Αθηκίων Κορινθίας τάς 62 Μοναχάς, αἱ ὁποῖαι εἰς τήν συνέχειαν ἔκτισαν τό μεγάλο μοναστήρι τῆς ῾Αγίας Τριάδος ᾿Εξαμηλίων Κορινθίας. Εἶναι δυνατόν νά ξεχνοῦμε αὐτά τά γεγονότα; ῎Ετσι ὁ κ. Καλλίνικος, ὡς ἐγκάθετος εἰς τόν χῶρον τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἃπό τό 1971 μέχρι τό 1977, ὡδήγησεν εἰς βλασφημίαν καί προδοσίαν τόν ᾿Επίσκοπον Κάλλιστον, ἃφοῦ τόν ἔπεισε νά ἃποδεχθῇ καί νά κηρύξῃ θεωρητικά, ἔστω ἐκ τῶν ὑστέρων, ὅτι τό 1971 ἐδέχθη χειροθεσίαν (14) οὐσιαστικήν ὡς ἐπί σχισματικοῦ! Τοῦτο, ὅμως, δέν ὠφέλησεν τόν Καλλιόπιον, οὔτε τόν Καλλίνικον εἰς τίποτα, διότι ἃφ᾿ ἑνός οὐδείς ἐπηρεάσθη ἐκ τῶν βλασφημιῶν τοῦ Καλλίστου καί ἃφ᾿ ἑτρου, τόσον ὁ Καλλιόπιος, ὅσον καί ὁ Καλλίνικος, ὡς σεσηπότα - νεκρά μέλη ἐξῆλθον τῆς᾿Εκκλησίας, προσχωρήσαντες ἃμφότεροι εἰς τό σχίσμα τῶν Φλωρινικῶν - Αὐξεντιανῶν. ᾿Εκεῖ μέ κάθε "ἐπισημότητα", πάντοτε διά τόν ἴδιον σκοπόν, ὁ πρώην Κορινθίας Κάλλιστος ἐγένετο δεκτός ὡς πρώην Σχισματικός καί ὡς πρώην ψευδεπίσκοπος, ὁ ὁποῖος, κατά τούς Φλωριναίους, κατέστη "κανονικός καί ὀρθόδοξος" τό 1971, διά τῆς "χειροθεσίας" ὡς "ἐπί σχισματικοῦ"!!! Ποῖος μπορεῖ νά ἐπαναπαύεται σήμερον πλανώμενος, ὅτι δέν ὑπάρχει ὁ κίνδυνος, μεμονωμένως ἤ καί ὁμαδικῶς, νά ἐπαναληφθοῦν, μή γένοιτο, τοιαῦτα φαινόμενα; Μή βιασθῇ κανείς νά ἃποκλείσῃ ἕνα τέτοιο κακό ἐδεχόμενο, διότι θά ἃποδείξῃ, ἤ ὅτι εἶναι ἃφελής, ἤ ὅτι κάτι χειρότερο συμβαίνει. ῎Ετσι βλασφημήσας κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς ὁ τότε ᾿Επίσκοπος Κάλλιστος ἐξῆλθε τῆς ᾿Εκκλησίας καί "συγκατεριθμήθη" μετά τῶν σχισματικῶν Φλωρινικῶν ᾿Επισκόπων, τεθείς μάλιστα εἰς τήν σειράν τῶν "πρεσβείων", ὡς "᾿Επίσκοπος ἃπό τό 1971". Αὐτό ἦτο τό "κατόρθωμα" τοῦ "παιδιοῦ", ὅπως χαρακτηριστικῶς ἃπεκάλει τότε ὁ Κάλλιστος τόν ῾Ιερομόναχόν του κ. Καλλίνικον! Παραθέτομεν τό ὑπ᾿ ἃριθμ. 141/29 ᾿Ιουλίου 1977 ἔγγραφον τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου, δι᾿ οὗ ἃποκηρύττει τήν ῾Ιεράν Σύνοδον ὡς "σχισματοαιρετικήν", καί προσφεύγει εἰς τήν σχισματικήν παράταξιν τῶν Φλωριναίων (!) διά νά ἐνθυμηθοῦμε ὅλοι τά κατορθώματα τῶν Καλλιοπίου καί Καλλινίκου. Αὐτοῦ τοῦ ἃποκηρυκτικοῦ ἐγγράφου ἐμπνευστής ἤ συντάκτης ἦτο μᾶλλον ὁ Δικηγόρος τοῦ ᾿Επισκόπου Καλλίστου, ὁ νεοημερολογίτης θεολόγος καί νομικός κ. Σακαρέλλος. "Α.Π. 141 ᾿Εν ῾Ιερᾷ Μονῇ τῇ 29η ᾿Ιουλίου 1977. ΠΡΟΣ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῶν Γ.Ο.Χ. (παρατάξεως κυροῦ Ματθαίου (15). ῾Οδός Κωνσταντινουπόλεως 22-Ρούφ. ΑΘΗΝΑΣ Τυγχάνει γνωστόν εἰς πάντας ῾Υμᾶς, ὅτι κατά τά τελευταῖα ἔτη ἠναγκάσθην πολλάκις νά ταχθῶ ἃντιμέτωπος εἰς τήν γνώμην ῾Υμῶν ἐπί ἃρκετῶν καί σοβαρῶν θεμάτων, τά ὁποῖα ἃναφέρονται εἰς τό θέμα τῆς καθαρότητος τῆς πίστεως (16). ῞Εν δέ τῶν τοιούτων θεμάτων, τό ὁποῖον μέ εὗρεν ἐξ ὑπαρχῆς ἃντίθετον εἶναι καί ἡ ἄθεσμος, ἃντικανονική καί κακόδοξος διακοπή τῆς κοινωνίας ἡμῶν μετά τῆς ἃδελφῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας ἐν ᾿Αμερικῇ τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου..... ᾿Ακολούθως ἐκυκλοφόρησεν ὁ ῾Υμέτερος ἃρχιμ. ᾿Ιωάσαφ ᾿Ανάγνου τό βιβλίον "Βίγλα ᾿Ορθοδοξίας", τό ὁποῖον προλογίζει μάλιστα ὁ Μακαριώτατος, καί ἐν τῷ ὁποίῳ αἰτιολογεῖται ἡ διακοπή τῆς κοινωνίας μετά τῆς ἃδελφῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας ἐκ τοῦ ὅτι δῆθεν Ρῶσοι τινές δέν τηροῦν μέ ἃκρίβειαν τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν (17) καί ὅτι δέν ἃναγνωρίζουν ὡς ἅγιον τόν ἱερόν Αὐγουστῖνον ᾿Επίσκοπον ῾Ιππῶνος............... ᾿Ατυχῶς διεψεύσθην. Κατόπιν τούτων, διά νά μή μετέχω οἱασδήποτε εὐθύνης ἐνώπιον Θεοῦ, διά τό ΣΧΙΣΜΑ ῾Υμῶν ἃπέναντι τῆς ἃδελφῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας, εἶμαι ὑποχρεωμένος μετά βαθυτάτης μου θλίψεως καί ὀδύνης καί ἐν ἃπολύτῳ ἐπιγνώσει τῆς ἐνεργείας μου αὐτῆς νά Σᾶς δηλώσω τά κάτωθι: ᾿Επειδή ῾Υμεῖς ὡς ᾿Αρχιερεῖς κατέστητε ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ἔναντι τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τῆς ἑδραζομένης ἐπί τῶν θείων ἐπιταγῶν τῶν ἁγίων ἑπτά Οἱκουμενικῶν Συνόδων καί πασῶν τῶν λοιπῶν τοπικῶν τοιούτων, ἤτοι σήμερον τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Φιλαρέτου, ὅστις φυλάσσει τήν παρακαταθήκην τῆς πίστεως ἃμόλυντον (18) ................. ᾿Επειδή, καίτοι ἐδέχθημεν παρά τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τήν ἄρσιν τῆς ἃνυτικανονικότητος ἡμῶν, ὡς πρός τό θέμα τῆς χειροτονίας ἡμῶν ὑφ᾿ ἑνός, ἤδη ἃποκηρύσσομεν ὅπερ ἐλάβομεν, ἐπανερχόμενοι εἰς τήν προτέραν χαώδη καί ἃντορθόδοξον (19) κατάστασιν ἡμῶν. ᾿Επειδή πράττετε τό πᾶν, ὥστε νά ματαιωθῇ διά παντός ἡ ἑνότης τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, τῶν κοινωνούντων μετά τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου διά τήν ματαίωσιν τῆς ὁποίας ἄλλωστε προέβητε εἰς τήν ἃποκήρυξιν τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Επειδή κατ᾿ ἐπανάληψιν ἐζήτησα, τόσον ἐγώ, ὅσον καί πολλοί ἄλλοι, νά προσκομίσητε τά αὐθεντικά κείμενα τοῦ ἃειμνήστου᾿Επισκόπου Κυκλάδων Γερμανοῦ Βαρυκοπούλου, τά ὁποῖα νά ἃποδεικνύουν ὡς Σεῖς ἰσχυρίζεσθε, ὅτι πράγματι οὗτος ἔσφαλε περί τήν πίστιν, ὡς ἡ περιβόητος ἐπιστολή του πρός ῾Αγιορείτας, τά ὁποῖα οὐδέποτε προσκομίσατε ὡς ἦτο φυσικόν, διότι ταῦτα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, διά νά εἴχατε ὡς ἐκ τούτου τό δικαίωμα νά προβῆτε εἰς χειροτονίας ὑφ᾿ ἐνός (20). ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ΑΠΟΚΗΡΥΣΣΟΜΕΝ ΥΜΑΣ μετά τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς ποιμνίου ὡς ᾿Επισκόπου Κορινθίας, ἤτοι τοῦ ἡμετέρου Κλήρου, Μοναχῶν καί λαοῦ, ὡς σχισματικούς καί ἃμελοῦντας εἰς τό θέμα τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας καί ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΩ, ὅτι ἐφ᾿ ἑξῆς θά συνεχίσω ἔχων κοινωνίαν μέ τόν Μητροπολίτην Φιλάρετον καί τούς κοινωνοῦντας Αὐτῷ. ῾Αρμόδιος δικαστικός ἐπιμελητής ἐπιδότω τήν παροῦσάν μου εἰς τήν πρός ἥν ἃπευθύνεται αὕτη πρός γνῶσίν της, ἃντιγράφων αὐτήν ὁλόκληρον. Ο ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ ΚΑΛΛΙΣΤΟΣ" ᾿Επί τοῦ ἃνωτέρω ἐγγράφου ἐδόθησαν τότε ἃπαντήσεις, ἡ δέ ῾Ιερά Σύνοδος ἔλαβε τά ὑπό τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων προβλεπόμενα μέτρα, ἤτοι καθήρεσε τόν πρώην Κορινθίας Κάλλιστον (21). ᾿Ενταῦθα θά παραθέσω ἁπλῶς, διά τήν ἱστορίαν καί μόνον, δύο κείμενα πού ἐδημοσιεύθησαν; Τό ἃπό 13-9-1977 Δελτίον Τύπου ἐκ τῶν Γραφείων τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Συνόδου, τό ὁποῖον ἃπεστάλη εἰς ἃπάντησιν σχετικοῦ δημοσιεύματος εἰς τήν ᾿Εφημερίδα "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ", καί ἕτερον κείμενον σχόλιον τῶν Φλωριναίων, δημοσιευθέν πολύ ἃργότερον εἰς τό περιοδικόν των "Φωνή τῆς ᾿Ορθοδοξίας", ἃριθμ. φύλλου 751/᾿Ιούνιος 1978. Τό ἡμέτερον Δελτίον Τύπου εἶναι τό κάτωθι: "Πρός τήν Διεύθυνσιν τῆς ᾿Εφημερίδος "ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ" Παρακαλοῦμεν, ὅπως συμφώνως τῷ νόμῳ περί τύπου δημοσιεύσητε εἰς τό ἑπόμενον φύλλον τῆς ᾿Εφημερίδος σας τά κάτωθι σχέσιν ἔχοντα μέ τό δημοσίευμα τῆς 13-8-77 πό τόν τίτλον: "Λειτουργία γιά τήν ἕνωσι τῶν παλαιοημερολογιτῶν" 1ον: Οὐδεμία ἕνωσις Παλαιοημερολογιτῶν ἐγένετο. Τουναντίον εἷς ᾿Επίσκοπος ὁ κ. Κάλλιστος Μακρῆς οὐδένα ἐκπροσωπῶν, ἃσεβῶν πρός ἑαυτόν καί τήν ῾Ιεράν Σύνοδον ἐξ᾿ ἧς προῆλθεν, προσέφυγε εἰς τήν καλουμένην παράταξιν τῶν "Αὐξεντιανῶν". ῾Η ἐνέργειά του ἃπεδοκιμάσθη ἃπό ὁλόκληρον τό Ποίμνιον. 2ον: Εἶναι ἃσύστολον ψεῦδος τά περί προσπαθείας ἃποσπάσεως τῆς Μονῆς Ταξιαρχῶν, ἕδρας τοῦ πρώην Κορινθίας. Τό ἃληθές εἶναι ὅτι ἕνεκα τῆς πτώσεως τοῦ ᾿Επισκόπου κ. Καλλίστου καί τῆς ἐν γένει στάσεως τοῦ ῾Ηγουμενοσυμβουλίου ἡ πλειονότης τῶν Μοναζουσῶν - ὑπέρ τάς ἑξήκοντα - ἃπεχώρησαν τῆς Μονῆς ἐποδείξασαι ἃνωτερότητα, γενναῖον φρόνημα καί ὀρθόδοξον συνείδησιν. ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 3-9-1977. ᾿Εκ τῶν Γραφείων τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου Γ.Ο.Χ. ῾Ο Γραμματεύς ᾿Αρχιμανδρίτης Παῦλος Γκαραγκούνης" Τό Σχόλιον τῶν Φλωριναίων ὑπό τόν τίτλον "ΟΙ ΜΑΤΘΑΙΪΚΟΙ": "῾Η παράταξις τῶν Ματθαιϊκῶν, ἡ ὁποία παριστάνει τούς ὑπερζηλωτάς, τό τελευταῖον ἔτος λόγῳ προφανῶς, διότι τό πλέον ἐπίλεκτον στέλεχός της ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορινθίας κ. Κάλλιστος, ἃπετίναξε τήν τυραννίαν των καί ἡνώθη μέ τήν κανονικήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῶν Γ.Ο.Χ., δέν παραλείπει οὐδεμίαν εὐκαιρίαν νά συκοφαντήσῃ τόν ῾Ιερόν ἡμῶν ἃγῶνα. Κατανοοῦμεν τήν θλίψιν των, ἃλλ᾿ ἄς παύσουν νά μᾶς προκαλοῦν οἱ ἐγκαταβιοῦντες τῆς ὁδοῦ Κων/λεως 22, διότι ἄν ἃρχίσωμεν ἡμεῖς νά ἃναγράφωμεν τά κατορθώματά των καί αἱρέσεις των, δέν θά μπορέσουν πουθενά νά σταθοῦν. "Φωνάζει ὁ κλέπτης, διά νά φοβηθῇ ὁ νοικοκύρης". Φωνάζουν οἱ "σχισματοαιρετικοί" Ματθαιϊκοί διά νά φοβηθῶμεν ἡμεῖς, οἱ ὁποῖοι εἴμεθα οἱ μόνοι ἃκραιφνεῖς τηρηταί τῆς ἃκαινοτόμου Παραδόσεως. Προειδοποιοῦμεν διά τελευταίαν φοράν. Θά λυπηθῶμεν ἄν ἃναγκασθῶμεν νά ἐπανέλθωμεν. διότι τότε...θά κλαύσουν οἱ κύριοι αὐτοί ἐπί τῶν ἐρειπίων τῆς Παρατάξεώς των". (Φωνή ᾿Ορθοδοξίας, φ. 751/᾿Ιούνιος 1978). Εἶναι γνωστή ἡ ἃπάντησις ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ λιβελογραφήματος τῶν Φλωριναίων, διότι ἐδημοσιεύθη εἰς τόν "Κήρυκα", δι᾿ αὐτό δέν θά τήν παραθέσω (22). Εἶναι ὅμως ἃνάγκη νά ἴδωμεν πῶς ἐδέχθησαν οἱ Φλωριναῖοι τόν ἐκπεσόντα ᾿Επίσκοπον Κάλλιστον, διότι τοῦτο ἔχει ἰδιαίτερη σημασία διά τά σημερινά δρώμενα. Τό πῶς ἐγένετο δεκτός ὁ ἐκπεσών ᾿Επίσκοπος Κάλλιστος εἶναι γνωστόν, ἃλλά ὡς φαίνεται ἃπό τούς σημερινούς ὑποκινητάς καί προωθητάς τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ" δέν λαμβἃνεται ὑπ᾿ ὄψιν τοῦτο, διά τοῦτο καί ὑποστηρίζουν, ὅτι πρέπει νά ξεχάσουμε τά παλαιά καί νά δοῦμε μόνον τά σημερινά. ᾿Επειδή ὅμως ἡμεῖς φρονοῦμεν ὅτι διά νά ἃντιμετωπίσωμεν τά σημερινά, πρέπει νά γνωρίζωμεν τά παλαιά, διά τοῦτο παραθέτω τήν σχετικήν ᾿Εγκύκλιον τοῦ τότε ᾿Αρχιεπισκόπου τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος, καί ἕκαστος ἄς ἐξάγει τά ἰδικά του ὑπεύθυνα συμπεράσματα, τόσον ἃπαραίτητα ἄλλωστε διά τά σήμερον τεκταινόμενα. ᾿Ιδού τό ἃποκαλυπτικόν κείμ,ενον τῶν Φλωριναίων: ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 2α Αὐγούστου 1977 ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Πρός τόν ῾Ιερόν ἡμῶν Κλῆρον καί τό ἁπανταχοῦ Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς καθ᾿ ἡμᾶς ᾿Εκκλησίας ῾Οσιώτατοι ῾Ιερεῖς καί Μονάζοντες Εὐσεβεῖς Χριστιανοί, τέκνα τῆς ῾Ημῶν ταπεινότητος. Πατρικῶς ἐπευλογοῦντες προαγόμεθα, ὅπως διά τῆς παρούσης Συνοδικῆς ᾿Εγκυκλίου ἡμῶν πληροφορήσωμεν ῾Υμᾶς ἐπί εὐχαρίστου γεγονότος πληροῦντες οὕτω χαρᾶς τάς καρδίας τῶν ἃγωνιζομένων τόν τίμιον ἃγῶνα τῆς πίστεως διά τήν ἐπιπόθητον ἑνοποίησιν (23) τούτου. ῎Εχει δέ τό γεγονός οὕτω: ῾Ο ἐκ τῆς Ματθαιϊκῆς παρατάξεως Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορινθίας κ.κ. Κάλλιστος σταθμίσας ἐνσυνειδήτως (24) τάς εὐθύνας του διά τήν συνεχιζομένην ἄχαρη καί ἐπάρατον διαίρεσιν τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἃγῶνος συμπληροῦσαν ἤδη τό 40όν ἔτος καί, κρίνας ἃδικαιολόγητον παντελῶς τήν περαιτέρω διάστασιν τῶν Ματθαιϊκῶν, ὡς ἔχουσαν ἐν βαρυτάτῃ εὐθύνη σκοτεινά τά κίνητρα τῆς διαιρέσεως (25), μετά τό ἱστορικόν γεγονός τῆς ἃποκαταστάσεως τῆς κανονικότητος ἐν τῇ ᾿Αρχιερωσύνῃ ὑπό τῆς ἃδελφῆς ὑπερορίου Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας, προσῆλθεν ἐν ἐπιγνώσει τοῦ συντελουμένου, συνωδᾷ τῇ ἐντολῇ τῆς ὡς ἄνω ᾿Εκκλησίας καί ἠτήσατο ἐγγράφως παρά τῇ ῾Ιερᾷ ἡμῶν Συνόδῳ τήν ἐν αὐτῇ ἔνταξίν του, προσκομίσας ἅμᾳ καί ἃποκήρυξιν τῶν Ματθαιϊκῶν μέ τόν χαρακτηρισμόν τούτων ὡς σχισματοαιρετικῶν καί ὑπαιτίων τοῦ συνεχιζομένου χωρισμοῦ.....καί ἃποφασίζει: Τήν ἔγκρισιν τῆς αἰτήσεως τοῦ ἃνωτέρου καί τήν πρόσληψιν καί ἔνταξιν αὐτοῦ εἰς τάς τάξεις τοῦ ῾Ιεροῦ ἡμῶν ἃγῶνος ὡς Μητροπολίτου, ἃφ᾿ ἧς ἡ χειροτονία ἐπεκυρώθη ὡς κανονική ὑπό τῆς Ρωσικῆς Συνόδου. Γνωστοποιεῖ δέ πρός τάς ἁπανταχοῦ ᾿Εκκλησίας, ῾Ιεράς Μονάς, Κοινότητας καί Παραρτήματα τῆς χώρας καί ἐν τῇ ἃλλοδαπῇ τό Θεοβούλητον γεγονός, καί εὔχεται θερμῶς ὅπως ἡ πρός τό συμφέρον πάντα οἰκονομοῦσα Θεία Πρόνοια κατευθύνῃ τά βήματα πάντων τῶν διϊσταμένων Κληρικῶν τε καί Λαϊκῶν πρός ὁλικήν ῞Ενωσιν διά τόν θρίαμβον καί τήν δόξαν τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ᾿Εντολῇ ῾Ιερᾶς Συνόδου ῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ Πρίν ὅμως συμπληρωθοῦν δύο ἔτη ἃπό τῆς ἐπισήμου ἐκπτώσεως τοῦ Καλλίστου, ἤτοι τόν Φεβρουάριον τοῦ 1979, οἱ Καλλιόπιος καί Καλλίνικος ἔρριψαν τόν δυστυχέστατον γέροντα Κάλλιστον καί εἰς ἄλλο βάραθρον ἃπωλείας! Οὗτοι, μαζί μέ ἄλλους, ὄντες... "ἃνεπίληπτοι καί ἠθικοί", προκειμένου νά γίνουν "᾿Επίσκοποι", ἐχωρίσθησαν ἃπό τούς ὑπολοίπους Φλωριναίους-᾿Ακακιακούς-Αὐξεντιανούς, τούς ὁποίους ἐκατηγόρησαν ὡς "ἃνηθίκους" (26), καί κατά πρωτοφανῆ πραξικοπηματικόν τρόπον ἃπεκόπησαν καί "ἐπισκοποποιήθησαν", διά νά ἑνωθοῦν ἃργότερα (τό 1985) καί πάλιν νά χωρισθοῦν.... Δηλαδή τόν δυστυχέστατον ἐκεῖνον γέροντα, ἃφοῦ τόν κατέστησαν βλάσφημον καί ἃρνητήν τῆς ᾿Αρχιερωσύνης του, τόν ὡδήγησαν καί εἰς νέον σχῖσμα μέσα εἰς τήν σχισματικήν παράταξιν τοῦ πρώην Φλωρίνης, εἰς τό ὁποῖον τόν ἃνέδειξαν καί ἃρχηγόν (27). ῾Η παρέμβασίς μας ἐν ἔτει 1977 κατά τῆς πτωτικῆς πορείας τοῦ τότε Κορινθίας Καλλίστου. ῾Ημεῖς τό 1977, καί ὀλίγον πρό τῆς τελικῆς πτώσεως τοῦ Καλλίστου, καίτοι νέος καί ἄπειρος, ὅμως, ἐπειδή εἴχαμε γνωρίσει ἃπό τούς πνευματικούς μας πατέρας καί ζηλωτάς τῆς Πίστεως Κληρικούς, ὅτι ἐπιβάλλεται ἃγών διά τήν καθαρότητα τῆς Πίστεως, ἃπό ζῆλον διά τήν ᾿Εκκλησίαν καί ἃπό ἐνδιαφέρον διά τόν Γέροντα ᾿Επίσκοπον, τοῦ ἃπευθύναμεν "᾿Ανοικτήν ᾿Επιστολήν". Δι᾿ αὐτῆς ἐξεφράσαμεν τάς ᾿Εκκλησιολογικάς μας θέσεις καί τάς ἃπόψεις μας, μέ ἃφορμήν τά τότε σενάρια περί ἑνώσεως, τά ὁποῖα ἐκινοῦντο, ὡς εἴπομεν, ἃπολύτως εἰς τά πλαίσια ἑνός "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ". ῾Η ᾿Ανοικτή αὐτή ἐπιστολή ἐγράφη εἰς μίαν ἔξαρσιν ἃγανακτήσεως διά τά ὅσα συνέβαιναν τότε, πρωτοστατοῦντος τοῦ κ. Καλλινίκου εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν ῾Αγίων Ταξιαρχῶν ᾿Αθηκίων, ἃλλά καί εἰς τόν εὐρύτερον ᾿Εκκλησιαστικόν χῶρον. Μετά ἃπό 23 ἔτη αὐτό τό κείμενον τῆς ᾿Ανοικτῆς ἐπιστολῆς τό εὑρίσκομεν λίαν ἐπίκαιρον, διότι καί σήμερον πάλιν ἔχουν κορυφωθεῖ τά ἴδια ἃκριβῶς σενάρια, μέ τά ἴδια σχεδόν πρόσωπα, ἃλλά καί νέα ἐκ τῶν ὁποίων ὡρισμένα ἴσως ἃποδειχθῇ, ὅτι μόνον τυπικά ἃνήκουν εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας. Παραθέτομεν τό ἃπό 25 ᾿Απριλίου 1977 κείμενον τῆς ἐπιστολῆς μας: "Σεβασμιώτατε ἅγιε Κορινθίας, Χριστός ᾿Ανέστη. "Φίλος μέν Πλάτων, φιλτάτη δέ ἡ ἃλήθεια". Παρά τόν σεβασμόν πού ἔχω εἰς τό πρόσωπόν σας, ἐπιτρέψατέ μου, διά πολύ ὀλίγων σκέψεων νά σχολιάσω, ἔστω καί ἄν πικρανθῆτε ἃπέναντί μου, τό ῾Υμέτερον ῾Υπόμνημα ἃποσταλέν πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῶν Γ.Ο.Χ., καί τοῦτο διότι κριτήριον τῶν ἐνεργειῶν μας πρέπει νά εἶναι ἡ ἃλήθεια, ἡ ὁποία πρέπει πάντα νά λέγεται, ὅσον καί ἄν εἶναι πικρά. Κατ᾿ ἃρχήν, Σεβ/τε, δέν δύναμαι νά ἐννοήσω τόν σκοπόν τοῦ ῾Υπομνήματός σας. Θέλετε νά ἐκφράσετε τήν γνώμην σας ἐπί τοῦ ἐσχάτως κυκλοφορηθέντος βιβλίου: "ΒΙΓΛΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ", ἤ θέλετε νά παρασύρετε καί τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς εἰς τόν δρόμον τῆς "ἑνώσεως" μέ τούς ἄλλοτε "ἄσπονδους ἐχθρούς" σας καί νῦν "προσφιλεστάτους σας ἃδελφούς", Φλωριναίους, καθ᾿ ὅν τρόπον ῾Υμεῖς τό ἐπιθυμεῖτε; (28) Δεδομένου ὅτι οὐδεμίαν σχεδόν γνώμην ἐκφράζετε ἐπί τοῦ βιβλίου, παρά μόνον εὑρίσκετε ἃφορμήν (29) τοῦτο διά νά εἰσέλθετε εἰς τό διακαῶς ἃπασχολοῦν ὑμᾶς θέμα, (τῆς ἄνευ ὅρων ἑνώσεως) σᾶς παραθέτω τήν ἡμετέραν γνώμην ἐπί τῆς ἃξίας τοῦ βιβλίου δημοσιευθεῖσαν εἰς τό ὑπ᾿ ἃριθμ. 18/Φεβρουάριος 1977 ἡμέτερον φυλλάδιον: "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ". Μεταξύ τῶν ἄλλων ἐγράφομεν: "᾿Αναγνώσαντες τό πόνημα τοῦτο τοῦ ἃγωνιστοῦ τῆς ᾿Ορθοδοξίας π. ᾿Ιωάσαφ εὕρομεν αὐτό ἐποικοδομητικόν, κατατοπιστικόν καί διασαφηνιστικόν ἐπί τοῦ θέματος τῆς διαιρέσεως τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ὁποία, ὡς τονίζεται, ἐγένετο διά τήν διαφύλαξιν τῆς καθαρότητος τῆς Πίστεως καί οὐχί δι᾿ ἰδιοτελεῖς σκοπούς, ὡς διατείνονταί τινες. Εἰς τό τέλος τοῦ βιβλίου του, ὁ κατά πάντα ἄξιος συγγραφεύς θίγει καί τά περί τοῦ τρόπου ἑνώσεως. Πολύ ὀρθῶς τονίζει, ὅτι ἑνότης δύναται νά ἐπιτευχθῇ μόνον διά τῆς ἐπιστροφῆς καί τῆς μετανοίας καί τῆς ἃποδοχῆς τοῦ ὀρθοῦ περί τῆς ᾿Εκκλησιολογικῆς τοποθετήσεως φρονήματος, λόγοις καί ἔργοις (30). Διά τόν π. ᾿Ιωάσαφ πρόκειται διά τό δεύτερον μετά τήν "᾿Ανοικτήν ἐπιστολήν του" τοῦ 1974 ἔργου του, εἰς ἃμφότερα δέ διαφαίνεται ἡ ὀρθόδοξος σταθερά καί ἃκλόνητος ἐμμονή του εἰς τήν ὑπόθεσιν τῆς ᾿Ορθοδοξίας, ὡς διεσαφηνίσθη καί παρεδόθη ὑπό τοῦ μακαρίᾳ τῇ λήξει γενομένου κλεινοῦ ῾Ιεράρχου καί ῾Ομολογητοῦ τῆς ᾿Ορθοδοξίας κυροῦ ᾿Αρχιεπισκόπου Ματθαίου..." Δέν προτίθεμαι νά ἃναφερθῶ ἐπί ὅλων τῶν σημείων τοῦ ῾Υμετέρου ῾Υπομνήματος, ἃλλά θά περιορισθῶ εἰς τινα σημεῖα γενικά καί σοβαρά καί ἄν τό ἐπιθυμῆτε δυνάμεθα νά συνεχίσωμεν τόν διάλογον διά τήν ἐπί τοῦ προκειμένου ἐπικράτησιν τῆς ἃληθείας. Εἰς τήν ἃρχήν τοῦ ῾Υπομνήματός σας ἃναφέρεσθε εἰς τόν ᾿Αρχιμανδρίτην π. ᾿Ιωάσαφ, συγγραφέα τοῦ ὡς ἄνω βιβλίου, τόν ὁποῖον, παρά τό γεγονός ὅτι καί αὐτός λόγῳ τοῦ ῾Ιερατικοῦ του ἃξιώματος ἔχει εὐθύνην καί ἁρμοδιότητα νά ὁμιλῇ διά τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα, σεῖς τόν θεωρῆτε ἃναρμόδιον ἃκόμη καί διά νά "ὑποβάλῃ προτάσεις" καί "νά ὑποδεικνύῃ ὅρους" ἐπί ᾿Εκκλησιαστικῶν θεμάτων (31). ᾿Απορῶ πὼς βάλατε τήν ὑπογραφή σας σέ ἔνα τέτοιο κείμενο τό ὁποῖον γίνεται "κάρφος εἰς τόν ὀφθαλμόν" σας. Καί θαυμάζω πώς θεωρεῖτε ἃναρμόδιον τόν μεμαρτυρημένως ἃγωνιστήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας ᾿Αρχιμ. π. ᾿Ιωάσαφ, ἐνῶ παράλληλα θεωρεῖτε ὑπέραρμόδιον διά τάς ᾿Εκκλησιαστικάς ὑποθέσεις καί δή διά τάς διεκκλησιαστικάς ἃποφάσεις ἕτερον (τόν ὑμέτερον) ᾿Αρχιμανδρίτην, μή ἔχοντα τήν μαρτυρίαν οὐδέ κἄν τῆς ὀρθοδόξου πορείας (32). Θεωρεῖτε ἃναρμόδιον ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἐνσυνειδήτως ὑπηρέτησε ἃπό πολλῶν ἐτῶν τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί ὑπεραρμόδιον νά μεταβαίνῃ εἰς ᾿Αμερικήν καί νά χειρίζεται διεκκλησιαστικά θέματα, ἐκεῖνον τοῦ ὁποίου τήν μοναδικήν "προσφοράν" πρός τήν ᾿Ορθοδοξίαν, δύναταί τις νά προσδιορίσῃ μέ τάς λέξεις "διχοστασία", "ἔρις", "σκανδαλισμός"! ῎Αν ἐκεῖνος (ὁ π. ᾿Ιωάσαφ) περί τοῦ ὁποίου γνωρίζομεν, κατά τό κοινῶς λεγόμενον, "πόθεν ἔρχεται καί ποῦ ὑπάγει" δέν ἔχει ἁρμοδιότητα νά ἃσχολῆται ἐπί σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων, πῶς ἔχει τοιαύτην ἁρμοδιότητα ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου οὔτε τήν προέλευσιν γνωρίζομεν, ἃκόμη οὔτε τόν σκοπόν, διά τόν ὁποῖον ἐνετάχθη εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, οὔτε τί κρύπτεται πίσω ἃπό αὐτόν, ἃλλά καί δέν εἶναι πολύ δύσκολον νά καταλάβωμεν (33). Νά προχωρήσω ἃκόμη Σεβ/τε; ῎Αν ἐκεῖνος πού ἐφάνη συνεπής καί εἰλικρινής εἰς τό πιστεύω του, δέν δύναται νά ἃσχολῆται περί σοβαρῶν ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων, καί νά "ὑποδεικνύῃ ὅρους", πῶς δύνασθε ῾Υμεῖς, Σεβασμιώτατε, νά ὑποδείξετε "ὅρους" πού ἐφανήκατε ἃσυνεπεῖς εἰς τό Πιστεύω σας, καί ἄλλα μέν ἐκηρύσατε πρό τοῦ 1971, ἕτερα δέ μετά τάς ἃντορθοδόξους ἐνεργείας σας τοῦ 1971 (34). Τούς "ὅρους" διά τήν ἃντιμετώπισιν ἑνός θέματος δέν μᾶς τούς ὑποδεικνύουν, (κατά τήν ἄποψίν μου), Σεβασμιώτατε, οὔτε τά (διακεκριμένα) πρόσωπα, οὔτε τά ἃξιώματα, οὔτε τά ὀφφίκια. Τούς ὑποδεικνύουν οἱ Κανόνες τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἡ ᾿Εκκλησιαστική ἃλήθεια (35). Τά πρόσωπα εἶναι οἱ φορεῖς. ῎Αν τό πρόσωπον, ὁ "φορεύς", ὀρθῶς ὑποδεικνύῃ, πρέπει νά γίνεται σέβαστή ἡ γνώμη του, καί νά λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν, ἔστω καί ἄν εἶναι μοναχός, ἔστω καί ἄν εἶναι λαϊκός. Αὐτό διδάσκει ἡ ἃλάνθαστος ἱστορική ἃλήθεια. Τουναντίον, ἐάν ὁ "φορεύς" "ὑποδεικνύῃ ὅρους" ἃντιθέτους πρός τήν Κανονικήν Τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, δέν πρέπει νά λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν, ἔστω καί ἄν κατέχῃ ὁποιονδήποτε ᾿Εκκλησιαστικόν ἃξίωμα, ἔστω καί ἄν εἶναι ᾿Αρχιερεύς. Μέ αὐτήν τήν ἃρχήν, Σεβασμιώτατε, προσωπικῶς προτιμῶ νά διδάσκωμαι τά περί τῆς ἁγιωτάτης μου πίστεως, ἃπό ἕναν ἁπλοϊκόν χριστιανόν, συνεπῆν ὅμως περί τήν πίστιν, παρά ἃπό ἕνα ᾿Επίσκοπον ἃσυνεπῆ περί τήν πίστιν, παλινδρομοῦντα καί "ὡς κάλαμον ὑπό ἃνέμου σαλευόμενον". (36) Μέ συγχωρεῖτε, Σεβασμιώτατε, πού ἃναγκάζομαι νά ὁμιλῶ κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον. ᾿Αλλά μέ ἐξανασκάζουν τά πράγματα. Κἄν ἡμεῖς σιωπήσωμεν, "οἱ λίθοι κεκράξονται". ᾿Αναγνωρίζω τούς ἃγῶνάς σας ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, σέβομαι τά ἔργα σας, ἐκτιμῶ τήν προσευχή σας, δέν μπορῶ ὅμως νά παραβλέψω καί τήν ἃστάθειάν σας καί τήν ἃσυνέπειάν σας, πράγματα τά ὁποῖα παίζουν εἰς τήν συνείδησίν μου πρωτεύοντα ρόλον, καί ἐπισκιάζουν τά ἃνωτέρω. ῾Ομιλεῖτε ἐν συνεχείᾳ περί ἑνώσεως. ᾿Αλλά γνωρίζετε, Σεβασμιώτατε, πώς μέ ὅσα λέγετε περί ἑνώσεως, ἃρνεῖσθε τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας; Διότι ἡ ᾿Εκκλησία εἶναι ΜΙΑ. ῾Η ᾿Εκκλησία εἶναι ΗΝΩΜΕΝΗ. ῞Οταν δέ ὁμιλῶμεν περί ἑνώσεως, ἃπό ὀρθοδόξου σκοπιᾶς δέν ἐννοοῦμεν ἄλλό τι, παρά τήν ἐν μετανοίᾳ ἐπιστροφήν τῶν εἰς τό σχίσμα εὑρισκομένων καί τήν κοινωνίαν τούτων μετά τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Σώματος ἃπό τό ῾Οποῖον ἃπεκόπησαν, τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας, δηλ. τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. (37) Εἰς τήν ᾿Εκκλησιαστικήν ῾Ιστορίαν παρατηροῦμεν ὅτι, ὁσάκις ἐγένετο λόγος περί ἑνώσεως ἃπεσχισμένων, ἡ ἕνωσις ἐγένετο πάντοτε διά τῆς μετανοίας καί ἐπιστροφῆς τῶν Σχισματικῶν καί οὐχί διά τῆς ἃπευθείας κοινωνίας μετά τῶν Σχισματικῶν. Αὐτή εἶναι, φρονῶ, ἡ διδασκαλία τῆς ᾿Εκκλησίας. Τήν ἃλήθειαν αὐτήν φαίνεται ὅτι κηρύσσετε καί ὑμεῖς εἰς ὅσα βιβλία ἤ ἔντυπα ἐκδώσατε πρό τοῦ 1971. ῎Εκτοτε ἐπιζητεῖτε τήν "ἄνευ ὅρων" ἑνότητα, διά νά μή εἴπω ὅτι ἐπιζητεῖτε τήν διά "μετανοίας" σας ἑνότητα... Τό τονίζω αὐτό, Σεβασμιώτατε, καί δέν δύνασθε νά μέ διαψεύσετε. ᾿Ενθυμεῖσθε τί διά ζώσης μοῦ εἴπατε τό θέρος τοῦ προηγουμένου ἔτους, ὅτε σᾶς ἐπεσκέφθην μετά συναδέλφου μου εἰς τό ἐν ᾿Αθήναις Μετόχιόν σας; "᾿Εθεώρουν τήν χειροτονίαν μου Σχισματικήν καί διά τοῦτο ἐδέχθην τήν χειροθεσίαν". ῾Ομιλεῖτε καί περί ἑνώσεως παρατάξεων. ῞Ωστε, Σεβασμιώτατε, πιστεύετε, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι διηρημένη εἰς παρατάξεις; (38) Πλέον ἃντορθόδοξος γνώμη νομίζω δέν ὑπάρχει. Δυστυχῶς, χωρίς κἄν νά φαντάζεσθε τόν κίνδυνον, τόν ὁποῖον περικλείει ὁ ὅρος "Παράταξις", τόν ἐχρησιμοποιήσατε κατά κόρον, τόσον ῾Υμεῖς, ὅσον καί ἕτεροι ἐκκλησιαστικοί παράγοντες, διά νά ἐπιτύχετε τούς ἰδικούς σας σκοπούς. ᾿Αλλά εἶναι καιρός νά κατανοηθῇ τό σφάλμα αὐτό καί νά ἃποκτήσωμεν ἐκκλησιαστικήν συνείδησιν, νά χρησιμοποιοῦμε ὅρους ἐκκλησιαστικούς καί οὐχί κοσμικούς. Τότε μόνον θά ὑπηρετήσωμεν τήν ἃλήθειαν, καί θά ἃπομακρύνωμεν τό ψεῦδος. ῾Ως ἐκ τῶν ἃνωτέρω, Σεβασμιώτατε, δύο τινά μπορεῖ νά συμβοῦν καί τοῦτο ἃναλόγως τῶν φρονημάτων σας. ῎Η νά "προσπέσετε" μετανοοῦντες μετά δακρύων εἰς τήν περί τόν Αὐξέντιον ῾Ιεραρχίαν (τόν ὁποῖον ῾Υμεῖς καθαιρέσατε), καί νά ἃναιρέσητε παντάπασι τόν ἑαυτόν σας καί τήν ᾿Αρχιερατικήν σας συνείδησιν, ἤ νά διαφωτίσετε ἐκείνους νά ἐπιστρέψουν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Οποίας ῾Υμεῖς εἶσθε ᾿Επίσκοπος. Μέση λύσις, κατά τήν ἰδικήν μου ἄποψιν, δέν ὑπάρχει. (39) ῎Αν πιστεύετε εἰς τό πρῶτον ἐκ τούτων, διατί δέν σπεύδετε νά ζητήσετε ἐν μετανοίᾳ συγγνώμην ἃπό τούς πρώην "ἄσπονδους ἐχθρούς σας" καί νῦν "προσφιλεστάτους" σας ἃδελφούς; Διατί, ἐάν πιστεύετε οὕτως, παρατείνετε τόν χρόνον τοῦ "σχίσματός" σας, καί ὑπάρχει φόβος τώρα εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου σας νά μείνετε ἔξω τοῦ "νυμφῶνος" τῆς ῾Ιεραρχίας ἑνός καθηρημένου "᾿Αρχιεπισκόπου"; Μήπως θέλετε νά "σώσετε" (παρασύρετε) καί τούς λοιπούς συνεπισκόπους σας; Μάτην κοπιάζετε. Διότι ἐγώ βλέπω, ὅτι οὐδείς τῶν ᾿Επισκόπων ἔχει τοιοῦτον φρόνημα........ ᾿Εάν ὅμως συμβαίνῃ τό δεύτερον, Σεβασμιώτατε, καί πιστεύετε, ὅτι πρέπει ἡ περί τόν Αὐξέντιον ῾Ιεραρχία νά ἐπιστρέψῃ εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Σῶμα, τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ὅπου καί ῾Υμεῖς ἃνήκετε, τί ἐπράξατε ὡς ᾿Επίσκοπος, ἵνα διαφωτίσητε τούτους "περί τῆς ἐν ἡμῖν πίστεως"; Οὐδέν. Τουνατίον διά τῆς "χειροθεσίας" τήν ὁποίαν ἃκρίτως ἐδέχθητε,(σ.σ. ὡς ἐπί σχισματικῶν ὡς ἐκ τῶν ὑστέρων ἐδήλωσεν) ἐβλασφημήσατε κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, ὡς μή ἃρτίως ἐπιφοιτήσαντος κατά τήν χειροτονίαν σας. Αὐτά, δυστυχῶς εἶναι τά ἃποτελέσματα μιᾶς ἃπερισκέπτου ἐνεργείας. ῎Αν σκεφθῇ μάλιστα κανείς καί ἃναλογισθῇ ποῖες σκοτεινές δυνάμεις ἐκρύπτοντο ὄπισθεν τῶν γεγονότων τοῦ 1971, ποῖα προσωπικά συμφέροντα, ποῖες "κρυφές ἐλπίδες", καί πόσος ἃνθρώπινος ἐγωϊσμός καί ἃνθρωπαρέσκεια, διδάσκεται πώς μοναδικόν κριτήριον εἰς τάς ἐνεργείας μας πρέπει νά ἔχωμεν μόνον τήν ἃλήθειαν καί τήν ᾿Ορθοδοξίαν. ᾿Αναλογίζομαι πόσον τραγικά θά εἶναι τά ἃποτελέσματα καί μιᾶς ἄλλης ἃπερισκέπτου πρός ἕνωσιν ἐνεργείας, ἄνευ καταλλήλου προετοιμασίας, καί ἄνευ τοῦ ἰσχυροτέρου κριτηρίου, τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ῾Ημεῖς, Σεβασμιώτατε, καί ἄλλοτε ὑπεδείξαμεν, ἔστω καί ἄν μᾶς θεωρῆτε ἃναρμοδίους, ὅτι ἡ ὀρθή πορεία διά μίαν κατά Θεόν, ἐν μετανοίᾳ καί ἐπιστροφῇ ἕνωσιν τῶν ἃπεσχισμένων ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας, εἶναι ἡ ἔρευνα ἐπί τῆς ᾿Εκκλησιολογικῆς τοποθετήσεως ἡμῶν, ἡ ἃξιολόγησις τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας, ἡ ἃντιμετώπισις καί σωστή τοποθέτησις ἐπί τοῦ θέματος τῆς "χειροθεσίας" καί εἰς τελευταῖον στάδιον ἡ μελέτη τοῦ τρόπου τῆς κατά Θεόν ἑνώσεως.... Αὐτήν τήν πορείαν τήν ὁποίαν ἡμεῖς προετείναμεν, ὅτε μᾶς ἐκαλέσατε εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον κατά τήν συνεδρίασιν Αὐτῆς, κατά Σεπτέμβριον τοῦ 1976, εἰς τήν ὁποίαν συμμετεῖχε καί ὁ ὑμέτερος ᾿Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος, ὡς ἐκπρόσωπός σας, τήν ἃπεδέχθησαν ἅπαντες. Διά ποῖον ἆραγε λόγον, τώρα ἃρνεῖσθε ἐκείνην τήν ἃπόφασιν, τήν ὁποίαν τότε ἐλαβεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος; ῾Ημεῖς, Σεβασμιώτατε, ἐπιθυμοῦμε τήν κατά Θεόν ἕνωσιν, ἡ ὁποία πιστεύομεν, ὅτι θά ἐπιτευχθῆ μόνον δι αὐτῆς τῆς ὁδοῦ. ᾿Εάν τήν βαδίσετε θά εἴμεθα παρά τό πλευρόν σας. ῎Αλλως, ὄχι μόνον δέν θά δεχθῶμεν τυχόν παρανόμους πράξεις σας, τάς ὁποίας βεβαίως ἃπευχόμεθα, ἃλλά καί θά τάς καταπολεμήσωμεν, ἐάν ὅ μή γένοιτο συμβοῦν. Θά ἃντιδράσωμεν ἐν ὀνόματι τοῦ δικαιώματός μας, τό ὁποῖον ἔχομεν, ὡς μέλη ὑπεύθυνα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Εὐχόμεθα νά ἃκολουθήσετε τόν ὀρθόδοξον δρόμον. Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ Μηνᾶς Κοντογιάννης Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ᾿Αδελφοί Δέν θά σχολιάσω περισσότερον τό ἃνωτέρω κείμενόν μου, διότι θεωρῶ ἃρκετά, ὅσα ὑπεσημειώθησαν. ῞Εν μόνον θά παρακαλέσω, νά μοῦ ἐπιτραπῇ νά εἴπω: Κατά τήν ἐμήν ταπεινήν γνώμην, ἡ ἃνωτέρω ἐπιστολή ἔχει ἃπόλυτον ἐπικαιρότητα σήμερον, διότι ὁ τότε πολλά δράσας κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ᾿Αρχιμανδρίτης Καλλίνικος, ὡς ᾿Επίσκοπος πλέον τῶν Φλωρινικῶν, μέ παρομοίας μεθοδεύσεις, ἐπιδιώκει σήμερον, νά "ἐγκλωβίσῃ" τινάς ἡμετέρους, εἰς τά ἰδικά του φρονήματα περί "ἑνώσεως", καί ἄν δυνηθῇ νά παρασύρῃ μέ τάς μεθοδείας του καί τά μέσα πού διαθέτει καί ὁλόκληρον τήν ῾Ιεραρχίαν εἰς τόν ἰδικόν του "παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν", συνεργούντων καί τοῦ "Χένρι" καί τινων ἡμετέρων συνεργαζομένων μετ᾿ αὐτοῦ. Κατόπιν τούτων, Μακαριώτατε καί ῞Αγιοι ἐν Χριστῷ ᾿Αδελφοί, παρακαλῶ νά ἃκούσωμεν ὅλοι τό τοῦ ᾿Αποστόλου Παύλου: "Βλέπετε τούς κακούς ἐργάτας, βλέπετε τούς κύνας, βλέπετε τήν κατατομήν" (Φιλιπ. 3,2). ῎Αλλη παρέμβασίς μας τό 1981 Δυστυχῶς καί μετά τήν πτῶσιν τοῦ Καλλίστου δέν σταμάτησε τό ἔργον του ὁ "Παλαιοημερολογιτικός Οἱκουμενισμός". Στόχος του συνέχισε νά εἶναι, ὅπως ἃκριβῶς συμβαίνει πάλιν καί σήμερον, οἱ ᾿Επίσκοποι τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Τήν φοράν αὐτήν ἐκμεταλλευόμενος τόν ζῆλον τινῶν διά τήν ἐν Χριστῷ ἕνωσιν ὅλων τῶν παλαιοημερολογιτικῶν παρατάξεων, ἐπεδίωξε, μέσω συγκεκριμένου, πλήν οὐδόλως ἐμφανιζομένου, προσώπου νά παρασύρῃ καί τόν ζηλωτήν Μητροπολίτην Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιον. ῞Ομως αἱ κανονικαί, φιλάδελφοι καί συντονισμέναι τότε ἐνέργειαι τόσον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅσον καί τῶν θεολόγων, ἃλλά καί ἡ σύνεσις καί περίνοια τοῦ Σεβ/του Μητροπολίτου Κιτίου κ. ᾿Επιφανίου συνέτριψε τά σχέδια τοῦ "Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ", ἐνῶ πρέπει νά ὁμολογήσουμε καί τό ὅτι ὁ Σεβ/τος, μέ τό κίνημα ἐκεῖνο, συνέβαλεν, οὕτως εἰπεῖν, εἰς τήν προώθησιν τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως, τότε ὑπό τήν ἡγεσίαν τοῦ Αὐξεντίου, καί σήμερον τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση. Παραθέτω τήν σημαντικήν καί ἱστορικήν, Δήλωσιν τοῦ Σεβ/του Κιτίου κ.᾿Επιφανίου πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον εἰς τήν ὁποίαν ἐκθέτει τάς ὀρθοδόξους θέσεις του, ὅσον ἃφορᾶ τό θέμα τῆς ἑνώσεως μέ τούς Ρώσους, τήν λεγομένην "χειροθεσίαν" καί τήν ἕνωσιν" μέ τάς παλαιοημερομερολογιτικάς παρατάξεις. ᾿Ιδού αὕτη ἡ Δήλωσις μέ τήν ὁποίαν ὁ Σεβ/τος διησφάλισε καί τόν ἑαυτόν του καί γενικώτερα τήν ἃγάπην καί ἑνότητα, ἐνῶ συνέτριψε τόν παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΙΤΙΟΥ Γ.Ο.Χ. ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 29-8-1981 ΠΡΟΣ τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος Σεβασμιώτατοι καί ῞Αγιοι ἃδελφοί ᾿Επειδή πάντοτε ἐπιθυμοῦσα τήν εἰρήνην καί τήν ἐνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πολύ δέ περισσότερον τήν ἑνότητα τοῦ σώματος τῶν ᾿Επισκόπων Αὐτῆς, ἐπειδή οὔτε ἄχρι τοῦ νῦν ἡ τοιαύτη ἐπιθυμία μου ἠλλοιώθη, καί ἐπειδή τελευταίως παρατηρεῖται κάποια διαφοροποίησις εἰς τάς σχέσεις ὑμῶν ὡς ῾Ιεραρχῶν τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.῾Ελλάδος καί ἐμοῦ ὡς ᾿Επισκόπου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς Κύπρου, ἔναντι αὐτῶν πού παλαιότερον μᾶς συνέδεον καί μᾶς ἥνωνον πνευματικῶς καί αὕτη, ὡς μοῦ ἐδηλώσατε εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 18 καί 19 καί 20 Αὐγούστου 1981, προεκλήθη ἐκ τῶν δημοσιευμάτων μου κατά τά τελευταῖα ἔτη, καί εἰδικώτερον μετά τό ἔτος 1977. Διά τοῦτο ἐπιθυμῶ διά τοῦ παρόντος Γράμματός μου νά παράσχω τάς ἃκολούθους διασαφήσεις καί τοῦτο πρός πλήρη ἃποκατάστασιν τῆς εἰρήνης, τῆς ᾿Αγάπης καί τῆς ἑνότητος εἰς τάς ψυχάς μας. Τά δημοσιεύματα, τά ὁποῖα ἐκυκλοφόρησα καί ἔχουν τήν ὑπογραφήν μου ἃπό τό 1977 καί ἐξῆς εἶναι ὑπαγορευμένα ἐκ τοῦ αὐτοῦ πνεύματος καί τῆς αὐτῆς ἐπιθυμίας, ἡ ὁποία, ὡς ἃνέφερον ἃνωτέρω, μέ ὠθεῖ νά συντάξω καί τό παρόν γράμμα μου. Μερικαί ἐκφράσεις καί διατυπώσεις τῶν δημοσιευμάτων μου, ὡς μοῦ ἐδηλώσατε προφορικῶς κατά τάς συνεδριάσεις τῆς ῾Ιεραρχίας ὡδήγησαν ὑμᾶς, ὡς καί τινας ἄλλους, εἰς συμπερασματικάς κρίσεις καί θέσεις ἃντιθέτους ἤ διαφόρους ἐκείνων τάς ὁποίας ἐγώ εἶχον εἰς τήν σκέψιν μου, καί διετύπωσα, εἰδικώτερον δέ ὅτι ἐδημιουργήθησαν ἐσφαλμένες ἐντυπώσεις σχετικῶς μέ τάς θέσεις μου περί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ᾿Εκκλησιολογίαν, τάς ἄλλας παλαιοημερολογιτικάς παρατάξεις, τήν ἑνωσιν μετ᾿ αὐτῶν καί τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971. Πρός ἄρσιν τῶν ἐσφαλμένων αὐτῶν ἐντυπώσεων καί ἃποκατάστασιν τῆς εἰρήνης πάσης ψυχῆς, ἐπιθυμῶ νά διευκρινίσω τά ἃκόλουθα: 1) Οὐδέποτε ἃμφέβαλον διά τήν συνέχειαν τῆς ᾿Αποστολικῆς διαδοχῆς τῶν ᾿Επισκόπων τῶν ἐλκόντων τάς χειροτονίας ἐκ τῆς ὑφ᾿ ἐνός ᾿Επισκόπου γενομένης χειροτονίας τοῦ ἃειμνήστου ᾿Αρχιεπισκόπου τῶν Γ.Ο.Χ. Ματθαίου κατά τό ἔτος 1948, ὡς καί ἐκ τῆς ἐν τοῖς πράγμασιν ἐπισκοπικῆς συμπεριφορᾶς μου ἃποδεικνύεται. 2) Δέν ἃμφισβήτησα ποτέ ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος μετά τῆς ὁποίας ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τῆς Κύπρου ἔχει πολυετῆ πνευματικήν καί ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν, εἶναι ἡ ᾿Ορθόδοξος ἐν ῾Ελλάδι τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησία, ὡς καί τοῦτο ἐκ τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν σχέσεών μας ἃποδεικνύεται ἃναμφίβολα. 3) Τούς λοιπούς παλαιοημερολογίτας Αὐξεντιανούς καί ἄλλους, τούς ἐθεωροῦσα καί τούς θεωρῶ, ὡς διδάσκει ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, διά τοῦτο καί δέν ἔχω μετ᾿ αὐτῶν μυστηριακήν ἤ ἄλλην τινά ἐκκλησιαστικήν σχέσιν. 4) Τήν ἔνωσιν τήν ἃντιλαμβάνομαι, ὅπως οἱ ἱεροί Κανόνες καί ἡ διδασκαλία τῶν ῾Αγίων Πατέρων καί ἡ ζωή τῆς ᾿Εκκλησίας, κατά τήν δισχιλιετῆ πορείαν της ἐν τῷ κόσμῳ ὁριοθετεῖ, ἤτοι ὡς συνεχῆ προσπάθειαν καί ἃγωνίαν τῶν ὑπευθύνων προσώπων τῆς ᾿Εκκλησίας νά φέρουν εἰς τήν "Μάνδραν" τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ πάντας τούς φέροντας ἐν ἑαυτοῖς τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ἃνθρώπους καί τοῦτο διά τῆς ἃποκαλύψεως τῆς ἃληθείας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ὀρθῆς πίστεως, ἐν πνεύματι ἃγάπης, εἰρήνης καί ἑνότητος. 5) Τήν κατά τό ἔτος 1971 γενομένην ὑπό τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς χειροθεσίαν, ὡς εἶπον και κατά τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 19 καί 20 τρέχοντος μηνός, τήν ἐδέχθην, ὡς τήν ἐδέχθητε καί ὑμεῖς μετά ταῦτα. Οὐχί ὡς ἐνεργοποίησιν ἤ ὁλοκλήρωσιν τοῦ ἐν ἐμοί ᾿Αρχιερατικοῦ ἃξιώματος, ἃλλά ὡς μίαν τυπικήν ἐξωτερικήν πρᾶξιν πρός ἃναγνώρισιν τῆς ἤδη ὑπαρχούσης ᾿Αρχιερωσύνης μου, ἃφοῦ προηγουμένως ἐπίστευσα, ἴδίᾳ μετά τήν ἑλληνιστί γενομένην ὁμιλίαν τοῦ Σεβ/του ᾿Επισκόπου Γερμανίας Φιλοθέου εἰς τήν ῾Ιεράν Μονήν Μεταμορφώσεως Βοστώνης Η.Π.Α., ὅτι οἱ Ρῶσσοι ἐπίστευσαν κατά τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ἐπί τῷ σκοπῷ ὅπως ἐπιτευχθῇ ἡ διεύρυνσις τῆς ἑνότητος τῆς ᾿Εκκλησίας καί γίνῃ δυνατή ἡ ἕνωσις τῶν Αὐξεντιανῶν μετά τοῦ Σώματος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καθ᾿ ὅσον οὗτοι ἔθετον ὡς πρόφασιν τῆς ἃρνήσεώς των πρός ἕνωσιν τήν ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίαν. Πιστεύω, ὅτι αἱ ἃνωτέρω διασαφήσεις μου δέν θά ἃφήσουν περιθώρια διά παρερμηνείας καί ἐσφαλμένας ἐντυπώσεις καί οὕτω σκανδαλισμοῦ ἃσθενῶν συνειδήσεων, ἐπευχόμενος, ὅπως ὁ Κύριος φωτίζει, εἰρηνεύῃ, ὁμονοῆ καί ἑνώνῃ ἅπαντας τούς θέλοντας σωτηρίας ἐπιτυχεῖν εἰς τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας Του. Καί πάλιν, ἐάν κάποια ἔκφρασις ἤ διατύπωσις εὑρισκομένη εἰς τά ὑπ᾿ ἐμοῦ δημοσιευθέντα κείμενα δέν εἶναι σύμφωνος πρός τήν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν καί διδασκαλίαν τῆς ᾿Εκκλησίας, κρίνω ταύτην ἃπορριπτέαν ἐκ τῶν κειμένων μου. Αἱ ἃνωτέρω διασαφήσεις ἐγράφησαν πρός ἃποκατάστασιν τῆς εἰρήνης, τῆς πνευματικῆς ἃγάπης καί ἐνότητος ἐν τῷ σώματι τῆς ᾿Εκκλησίας, τήν ὁποίαν εὔχομαι καί ὑπέρ ἧς ἃγωνίζομαι. Μετά τῆς ἐν Χριστῷ ἃγάπης ᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις ἃδελφός καί συλλειτουργός σας (τίθεται ὑπογραφή) + ῾Ο Κιτίου ᾿Επιφάνιος Διά τήν πληροφόρησιν τῶν νεωτέρων εἰς τήν ᾿Αρχιερωσύνην ἐν Χριστῷ ἃδελφῶν, δηλαδή διά νά γνωρίζουν τί εἶχε προηγηθεῖ, παραθέτω καί τήν ἃπό 25-12-1981 ἐπιστολήν μου πρός τόν Σεβ/τον, ἡ ὁποία ἃφορᾶ κυρίως τά δημοσιεύματά του, χωρίς νά σημαίνῃ ὅτι μόνον αὐτό τό σχετικόν κείμενον ὑπάρχει. ΕΚΚΛΗΣΙΑ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ "ΚΗΡΥΞ ΓΝΗΣΙΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ" Κων/λεως 22-Τ.Τ. 308 ΑΘΗΝΑΙ ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 25 Δεκεμβρίου 1981 (π.ἡ.) ΠΡΟΣ τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιον Εἰς Λάρνακα Κύπρου Σεβασμιώτατε εὐλογεῖτε. Μετά βαθυτάτου σεβασμοῦ ὑποκλινόμενος ἃσπάζομαι ὑμετέραν δεξιάν αἰτούμενος εὐχάς καί εὐλογίας, ἐπί δέ τῇ εὐσήμῳ ἡμέρᾳ τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, εὔχομαι ῾Υμῖν ὑγείαν καί μακροημέρευσιν, εἰς ἅπαντας δέ, ὅπως χαρίσηται τό θεῖον Βρέφος εἰρήνην, ταπείνωσιν, ὑπακοήν εἰς τό θέλημά του καί καθαράν ῾Ομολογίαν τῆς Πίστεως μέχρι τελευταίας μας ἃναπνοῆς. Θεωρῶ καθῆκόν μου νά σᾶς γράψω μερικάς σκέψεις, ὡς υἱός πρός πατέρα, διά νά σᾶς ὑπενθυμίσω ἐκεῖνο, τό ὁποῖον πολλάκις προφορικῶς εἰς τάς κατ᾿ ἰδίαν συζητήσεις μας σᾶς ἐτόνιζα, ὅτι δηλαδή, ἐπειδή τά κείμενά σας, κατά τό πλεῖστον αὐτῶν μέρος εἶναι μεμπτά καί βλάφημα, δέον, ὅπως άνακληθοῦν. Βεβαίως, ἔχω ὑπ᾿ ὄψιν μου τόν ἰσχυρισμόν σας, ὅτι οὐδέποτε εἴχατε εἰς τήν σκέψιν σας, θέσεις τάς ὁποίας ἡμεῖς ἐξάγομεν, ὡς συμπεράσματα ἃπό τά κείμενά σας, ἃλλ᾿ ὅτι αἱ σκέψεις σας καί αἱ προθέσεις σας εἶναι ὀρθόδοξοι καί ὅτι ἐμεῖς δέν τάς καταλαβαίνομεν καί παρερμηνεύομεν αὐτάς, καί ἑπομένως κακῶς σᾶς χαρακτηρίζομεν ἐκ τῶν κειμένων σας, ὡς ὁπαδόν τῆς θεωρίας τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ". Δυστυχῶς, Σεβασμιώτατε, τά κείμενά σας εἶναι σαφῆ καί δέν ἐπιδέχονται τοιαύτας συζητήσεις. ῎Ηδη ἃπό τῆς 20 Μαρτίου τοῦ 1978, ὅταν μᾶς ἃπεστείλατε τήν "ΕΚΚΛΗΣΙΝ" σας τοῦ Πάσχα 1978, εἰς ἐπιστολήν μου σᾶς ἔκρουσα τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου καί σᾶς ἔγραψα χαρακτηριστικῶς: "Φαίνεσθε ὁπαδός τῆς θεωρίας τῶν κλάδων ἐπί τῆς ὁποίας στηρίζεται καί ὁ σημερινός Οἰκουμενισμός". ῎Εκτοτε πλεῖστα ἄλλα μεμπτά καί βλάσφημα κείμενα ἐκυκλοφορήσατε καί ἐπεδεινώσατε ἃφάνταστα τήν θέσιν σας καί ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον τῶν ἃνθρώπων. Τήν 18-21/8/1981 συνεκλήθη ἡ ῾Ιεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας εἰς τήν ὁποίαν ἐτέθη πρός συζήτησιν καί τό θέμα: "Θέσεις καί διατυπώσεις τοῦ Σεβ/του Κιτίου κατά τά τελευταῖα ἔτη κλπ", τό ὁποῖον ὅμως διά τρίτην φοράν δέν ἠθελήσατε νά συζητηθῇ (40) ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος βλέπουσα, ὅτι δέν πρέπει νά παραμένετε ἐπί πολύ ἐκτεθειμένος, σᾶς παρεκάλεσε νά ὑποβάλητε μίαν Δήλωσιν, εἰς τήν ὁποίαν θά ἐδηλώνατε τό ὀρθόδοξον φρόνημά σας σχετικῶς μέ τήν ἃκαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τούς ψευδοπαλαιοημερολογίτας, τήν χειροθεσίαν τοῦ 1971 καί τήν ἕνωσιν τῶν ἃπεσχισμένων ψευδοπαλαιοημερολογιτῶν μετά τῆς ᾿Εκκλησίας, καί συγχρόνως νά ἃναιρούσατε ὅ,τι ἃντίθετον εἶχε διατυπωθεῖ εἰς τά κείμενά σας, διά νά δημοσιευθῇ εἰς τόν "Κήρυκα Γνησίων ᾿Ορθοδόξων" καί νά παύσῃ ἡ κατηγορία κατά τοῦ Σεβ/του Κιτίου, ὅτι δέν φρονεῖ καί δέν ὁμολογεῖ ὀρθοδόξως. Καί τήν μέν Δήλωσιν συνετάξατε καί ὑποβάλατε, πλήν, ἐν αὐτῇ δέν ἃναιρέσατε τά μεμπτά σημεῖα τῶν κειμένων σας, ἃλλά ἰσχυρίσθητε, ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἐδημιούργησεν "ἐσφαλμένας ἐντυπώσεις" περί αὐτῶν, καί ὅσοι διέκριναν τό μεμπτόν τῶν κειμένων σας εἶναι "ἃσθενεῖς συνειδήσεις". Δυστυχῶς ἐκεῖνο τό κείμενον, τό ὁποῖον συνέταξα, κατόπιν ἐκφρασθείσης ἐπιθυμίας σας, δέν τό ἐλάβατε ὑπ᾿ ὄψιν, ἃλλά διατυπώσατε ἕτερον, κατά τοιοῦτον τρόπον, ὥστε ἐνῶ ἐμμένετε εἰς τάς προηγουμένας σας θέσεις, συγχρόνως διατυπώνετε καί τήν μομφήν κατά τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί παντός ἑτέρου περί "ἐσφαλμένων ἐντυπώσεων" καί "ἃσθενῶν συνειδήσεων". Αὐτό ἃκριβῶς τό γεγονός δέν μᾶς ἐπέτρεψε νά δημοσιεύσωμεν τήν "Δήλωσίν" σας εἰς τόν "Κήρυκα", ὡς προεβλέπετο, ἐνῶ παραλλήλως, προσωπικῶς ἠναγκάσθην νά μελετήσω καί πάλιν τά κείμενά σας, ὡς καί τήν πρός ἐμέ ἃλληλογραφίαν σας καί διεπίστωσα δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, πόσον αἱ διατυπωθεῖσαι θέσεις σας εἶναι μεμπταί καί βλάσφημοι καί θίγουν καί τήν ᾿Αρχιερωσύνην σας καί τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἃλλά καί ὅσους γνωρίζουν, ὡς ὁ ὑποφαινόμενος, καί ἃνέχονται εἰσέτι τά τοιαῦτα κείμενα σας. ῎Ισως μέ ἐρωτήσετε, διατί τόσον καιρό δέν σᾶς ἔγραψα; Θά σᾶς ἃπαντήσω. ῾Ως σᾶς εἶπον καί προφορικῶς, ὤφειλον νά ἃναμένω τήν ἃπόφασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου σχετικῶς μέ τά κείμενά σας. ῎Αλλωστε τό ἐπεχείρησα πολλάκις, προφορικῶς, ὅπως καί ἄλλοι, ἃλλά δέν γνωρίζω ποῖαι δυνάμεις ἤ ποῖαι αἰτίαι σᾶς κρατοῦν δέσμιον. Προσεπάθουν πάντοτε εἰς τάς κατ᾿ ἰδίαν συναντήσεις μας νά σᾶς ἐπισημάνω, πόσον ἐκτίθεσθε, μέ τό νά διατυπώνετε τοιαύτας θέσεις καί νά συνειδητοποιήσετε, ὅτι δι᾿ αὐτῶν θίγετε καί τό ᾿Αρχιερατικόν σας ἃξίωμα καί τήν θέσιν σας ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, ἃλλά μοῦ ἃπαντούσατε: "῎Ετσι ξέρω νά γράφω". ῾Η ἃπάντησίς μου ὑπῆρξε πάντοτε σαφής, πιστεύω νά τήν ἐνθυμεῖσθε. "᾿Εν τοιαύτῃ περιπτώσει, σᾶς ἔλεγα, εἶναι προτιμότερον νά μή γράφετε". Σεῖς ὅμως περισσότερον ἐγράφατε καί συνεχῶς εἰς περισσότερα σφάλματα περιπίπτετε. Καί ἕτερα ἐξ ἃγάπης, ἐγώ καί ὁ ᾿Ελευθέριος ἐπράξαμεν δι᾿ ἐσᾶς καί συνεχῶς πράττομεν, διότι θέλομεν νά σᾶς ἔχωμεν εἰς τήν συνείδησίν μας ἃληθινόν καί ὁμολογητήν ῾Ιεράρχην. Τοῦτο, ὅμως, ὡς πληροφορούμεθα, χαρακτηρίζεται, ὡς κρυφά σχέδια στρεφόμενα ἐναντίον σας καί δέν χάνετε τήν εὐκαιρίαν εἰς τάς ἐπιστολάς σας νά γράφετε ὑπονοίας καί φαντασίας, ὅτι δῆθεν δολιοπλοκοῦμεν κατά τοῦ προσώπου σας. Τό γεγονός τοῦτο Σεβασμιώτατε πολύ μέ ἃνησυχεῖ, διό ἃπορῶ καί διερωτῶμαι: Ποῖον εἶναι τό κριτήριο τῶν σκέψεών σας; Τί θά ἠθέλατε ἃπό ἡμᾶς νά πράξωμεν, διά νά εἴμαστε ἃρεστοί εἰς ὑμᾶς; Νά σᾶς κολακεύσωμεν, ἤ νά σᾶς εἴπωμεν, ὅτι τά κείμενά σας εἶναι ἄμεμπτα; Τότε ἴσως νά εἴμαστε ἃρεστοί εἰς ὑμᾶς, ἃρεστοί εἰς τό πρόσωπόν σας, ὄχι ὅμως ἃρεστοί εἰς τόν Θεόν, διότι ψευδῶς θά σᾶς ἐλέγομεν, ὅτι ὀρθῶς ἔχουν. Βεβαίως δέν ἃρνηθήκαμε, οὐτε καί τώρα ἃρνούμεθα τήν βοήθειάν μας, ὑποδεικνύοντες τά σφάλματά σας, καί ἐπαναλαμβάνοντες τήν ἄποψίν μας, ὅτι πρέπει νά ἃναιρέσετε ὅσα ἐγράψατε ἤ ἁπλῶς ὑπεγράψατε καί εἶναι ἃντίθετα πρός τήν ᾿Ορθόδοξον διδασκαλίαν καί ῾Ομολογίαν τῆς Πίστεως, ἔστω καί ἄν τήν ὑπόδειξιν ταύτην τήν θεωρήσετε ὡς σχέδιον στρεφόμενον κατά τοῦ προσώπου σας, ἡμᾶς δέ "κακούς θεολογικούς συμβούλους". ᾿Οφείλω νά σᾶς ἐπιστήσω τήν προσοχήν, ὥστε νά διακρίνετε ποῖοι εἶναι οἱ...."κακοί σύμβουλοι". (41) ῾Ημεῖς πάντοτε μέ ἃγάπην καί υἱκόν σεβασμόν ἐπαρατηρήσαμεν τά λάθη σας καί νῦν πάλιν σᾶς λέγομεν, ὅτι πρέπει νά ἃπαλλαγῆτε ἃπό τόν "ἐφιάλτην", μήπως ταπεινωθῆτε ἃναιροῦντες τάς μεμπτάς θέσεις σας καί ὁμολογοῦντες πᾶν ὅ,τι βαρύνει ὑμᾶς, ἐνῶ τουναντίον τοῦτο εἶναι ᾿Επισκοπική ἃρετή καί θάρρος, τοῦτο εἶναι ἃληθής ῾Ομολογία δι ῾Υμᾶς. Τοιουτοτρόπως καί ἐσεῖς θά ἠρεμήσετε καί τόν λογισμόν σας θά ἃναπαύσετε καί ὁ ἔλεγχος τῆς συνειδήσεως θά σταματήσῃ καί τούς συνεπισκόπους σας καί τό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκκλησίας θά χαροποιήσετε καί τόν ἐαυτόν σας θά τιμήσετε καί τόν Θεόν θά δοξάσετε. ᾿Ησχολήθην λοιπόν, Σεβασμιώτατε, ἃρκετά μέ τά κείμενά σας καί διεπίστωσα δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν, ὅτι αἱ θέσεις σας πραγματικῶς σκανδαλίζουν τόν ἃναγνώστην, ὄχι διότι ἔχει "ἃσθενῆ συνείδησιν", ὅπως γράφετε εἰς τήν "δήλωσίν" σας, ἃλλ᾿ ἐπειδή εἶναι ἃντορθόδοξοι, πεπλανημέναι καί δημιουργοῦν τήν ἃμφιβολίαν εἰς θέματα Πίστεως καί ῾Ομολογίας. Εἶναι τόσον χαρακτηριστικά τά κείμενά σας, καί δέν ἐπιτρέπεται νά ἃμφιβάλετε περί τούτου, οὔτε νά ἰσχυρίζεσθε, ὅτι αἱ ὑποδείξεις αἱ ὁποῖαι σᾶς ἔγιναν εἶναι ἃσαφεῖς, ἃφοῦ ρητῶς ὑπεδεικνύοντο τά σχετικά χωρία. ᾿Εάν παρ᾿ ἐλπίδα συμβαίνει τοῦτο, δηλαδή ἐάν δέν καταλαβαίνετε τάς ὑποδείξεις, ὡς ἰσχυρίσθητε, τότε ἡ ἃνησυχία μου γίνεται ἃπερίγραπτος, διότι θά πρέπει νά δεχθῶ, ὅτι σᾶς ἐχρησιμοποίησαν ἄλλοι "ὡς τυφλόν καί ἄβουλον ὄργανόν των", ὅπερ δέν δύναμαι νά δεχθῶ ἃπόλυτα. Θά παραθέσω τινάς ἐκ τῶν θέσεων τῶν κειμένων σας: Εἰς ἕν σημεῖον τῆς ἃπό 14-4-79 "ΕΚΚΛΗΣΕΩΣ" σας γράφετε: "᾿Αμφιβάλλω, ἐάν θά ἃποφύγωμεν τόν λιθοβολισμόν, ὅταν ὁ λαός ἃντιληφθῆ, ὅτι καπηλευόμεθα τήν σωτηρίαν του καί εἰς βάρος του ὑπηρετοῦμε πλειάδα παθῶν..." Καί σᾶς ἐρωτῶ Σεβασμιώτατε: ᾿Αντιλαμβάνεσθε τί φοβερά πράγματα γράφετε; ᾿Εάν πιστεύετε τόσον ὑμεῖς, ὅσον καί ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καί ἐν γένει ἡ ἃκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία "καπηλεύεται τήν σωτηρίαν τοῦ λαοῦ", τότε τό ὀλιγώτερον τό ὁποῖον εἴχατε νά ἐκάμνατε, ἐάν τοιοῦτόν τι ἐπιστεύατε, νά διαμαρτυρηθῆτε πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί νά παραιτηθῆτε καί ὄχι νά ὑβρίζετε καί νά βλασφημῆτε τούς πάντας καί τά πάντα καί νά σκανδαλίζετε τόν εὐσεβῆ λαόν, τόν ὁποῖον ὁ Θεός σᾶς ἐνεπιστεύθη νά οἰκοδομήσετε πνευματικῶς καί νά ὁδηγήσετε εἰς τήν οὐράνιον Βασιλείαν. Σεβασμιώτατε, εἴθε τά ὅσα ἐγράψατε νά μή τά ἔχετε γράψει ἐν ἐπιγνώσει, διότι τότε ὑπάρχει κάποια ἐλπίδα νά ἃντιληφθῆτε πόσον σᾶς ἔχουν ἐκθέσει, ἃλλά διερωτῶμαι, διατί ὅταν σᾶς ὑποδεικνύωνται τά σφάλματά σας ὀργίζεσθε, ὡσάν νά σᾶς διαπερνᾶ ἠλεκτρικόν ρεῦμα; Πάντως τά κείμενά σας γέμουν τοιούτων ἐκφράσεων, αἱ ὁποῖαι "γκρεμίζουν" καί ὑποσκάπτουν τά θεμέλια τῆς ᾿Εκκλησίας (τοῦ πληρώματος), ἐκεῖ ὅπου ἔπρεπε νά προσφέρεται ἡ οἰκοδομή καί ἡ ἐν Χριστῷ ἐλπίδα. ᾿Αναφέρω καί ἕν σημεῖον - ἃπόσπασμα ἃπό τήν πρός ἐμέ ἐπιστολήν σας ὑπ᾿ ἃριθμ. 108/17-1-78, εἰς τήν ὁποίαν διερωτᾶσθε μήπως ὅλος ὁ ᾿Αγώνας τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας ἃπό τοῦ ἔτους 1948 ἐθεμελιώθη ἐπί τοῦ ψεύδους (42). ᾿Ιδού τί ἐγράφατε πρός ἐμέ, ὅταν ἃνελάμβανον τήν Διεύθυνσιν τοῦ "Κήρυκος", ὅτε δηλαδή ἃνέμενον ἃπό τήν Σεβασμιότητά σας ὄχι λόγους δημιουργοῦντας ἃμφιβολίας περί τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας καί τῆς πορείας Αὐτῆς, ἃλλά λόγους στηρίζοντάς με εἰς τό δύσκολον ἔργον, τό ὁποῖον μοῦ εἶχεν ἃναθέσει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος. "Σήμερον ἐξ ἃφορμῆς μιᾶς ἐπιστολῆς τοῦ κ. Δημητρίου ῾Ιερεμίου πρός τόν "᾿Ορθόδοξον Τύπον" τῆς 10ης ᾿Ιανουαρίου ἐθεώρησα καί πάλιν ἃνάγκην νά σᾶς γράψω αὐτά τά ὀλίγα. Διερωτοῦμε. Μήπως ἠβουλήθησαν τινές νά στηρίξουν τήν Ματθαιϊκήν παράταξιν ἐπί τοῦ ψεύδους, ἃπό τῆς ἡμέρας τῆς χειροτονίας ὑπό ἑνός"; (43) Εἰς τήν ἰδίαν ἐπιστολήν ἐπίσης ἃμφιβάλετε καί ἃρνεῖσθε τά πάντα καί ἔχετε ἐρωτηματικά, μήπως ἐργάζεσθε ἐν τῇ πλάνῃ: "Σάν θεολόγοι τῆς μόνης καθαρᾶς μερίδος, πρέπει νά ἃμυνθῆτε καί κατά τῶν ἔξω, ἤ θά ἃποκαλυφθῇ πλέον, ὅτι εὑρισκόμεθα ἐν πλάνῃ, καί ὡς εἰλικρινεῖς, ἐάν τό ἐννοήσωμεν, δέν πρέπει νά τό ἃρνηθῶμεν. ᾿Εγώ δέν ἔχω θεολογικάς γνώσεις, οὔτε αἱ δυνάμεις μου μοῦ τό ἐπιτρέπουν. ῾Η ὑπόθεσις τῶν χειροτονιῶν, ὡς καί τῶν ἄλλων κατηγοριῶν, χρειάζεται ἐξιχνίασιν ἐξ ἃρχῆς, διά νά ἴδωμεν τήν ἃλήθειαν, δότι ὁ κόσμος θά ξυπνήσῃ μίαν ἡμέραν καί θά μᾶς κρίνῃ ὅλους. ᾿Αλλά καί εἰς τόν Θεόν τί θά ἃπολογηθῶμεν. ᾿Εδῶ καί ἃλλοῦ κατηγοροῦν τόν Ματθαῖον ὡς βλάσφημον, οἱ ὁπαδοί του τόν ἐγκωμιάζουν ὡς ἅγιον. Πρέπει νά ἃποδειχθῆ ἤ τό ἕνα ἤ τό ἄλλο". Τί χείρονα τούτων ἠδύνασθο νά γράψετε, Σεβ/τε. ᾿Ερωτήσατε τούς "καλούς σας συμβούλους" τί σημαίνουν ταῦτα. Σεβ/τε δέν δύναται νά γράφῃ ταῦτα , οὔτε νά διανοῆται τοιαῦτα εἷς ᾿Επίσκοπος, διανοηθείς δέ καί γράψας τοιαῦτα, συγχωρήσατέ μου, ἃλλά φρονῶ, ὅτι ἤδη ὁ τοιοῦτος ἠρνήθη τά πάντα. Διερωτᾶσθε, λοιπόν, Σεβασμιώτατε, μήπως ἐπί τριάκοντα ἔτη βαδίζετε ἐπί τοῦ ψεύδους καί οἰκοδομῆτε ἐπί κακῶν θεμελίων; ᾿Αλλοίμονον τότε εἰς ὑμᾶς, ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζετε, ἐάν βαδίζετε ὀρθῶς, ἃλλά τί πταίει τό ποίμνιον, τό ὀποῖον σᾶς θεωρεῖ γνήσιον ποιμένα του καί πιστῶς σᾶς ἃκολουθεῖ πιστεῦον, ὅτι θά τό ὡδηγήσετε ἃσφαλῶς διά τῆς ἃληθείας πρός τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν; ᾿Αμφιβάλετε διά τήν ᾿Ακαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Οποίας εἶσθε ῾Ιεράρχης! ᾿Αμφιβάλετε ὅμως καί περί τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς! Τί ἄλλο μένει νά ἃμφισβητήσετε; ᾿Ιδού τί γράφετε εἰς τήν ὑπ᾿ ἃριθμ. 117/6-1-79 ἐπιστολήν σας πρός τόν κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην, εἰς τήν ὁποίαν ἐζητούσατε ὅλως ἃψυχολογήτως νά σᾶς ἃπαντήσῃ μέσῳ τοῦ "Κήρυκος". "᾿Εδῶ τίθεται καί ἄλλο ἐρώτημα. ᾿Εφ᾿ ὅσον ἦτο καλῶς γενομένη ἡ χειροτονία, διατί ἐδέχθησαν ὅλοι καί οἱ πρωτοπόροι καί οἱ μεταγενέστεροι τήν χειροθεσίαν...᾿Εάν πάλιν εἴπωμεν καλῶς ἔγινε, τότε ἡ Μοναδική ᾿Εκκλησία (44) πού θέλετε νά ἃναδείξετε, ἐπιστρέφοντας εἰς τό καθεστός τοῦ 1948, ἐπλανέθη...καί ἐάν πράγματι ἐπλανέθη εἰς ποίαν ᾿Εκκλησίαν καλεῖτε τούς πάντας πρός μετάνοιαν;" Εἰς τήν ἰδίαν ἐπιστολήν γράφετε: "᾿Εάν ἃδελφέ τιμᾶτε τήν ᾿Αρχιερωσύνην γενικῶς, οὐδείς λόγος ὑπάρχει νά ἃνησυχῇ τινάς ἐκ τῶν γραφομένων. ᾿Εάν ὅμως ἐννοᾶτε τό καθεστός τοῦ 1948, ἐδῶ ἡ παράκλησίς μας εἶναι νά μᾶς ἐξηγήσετε τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν πολλοί ἃμφισβητοῦν, διότι ἡ χειροτονία ἔγινε παράτυπος ὑπό ἑνός. ῎Οχι διότι δέν ὑπῆρχε ἄλλος ᾿Αρχιερεύς. ᾿Αλλά ἄλλοι λόγοι ἃδικαιολόγητοι τούς ὁποίους ἡμεῖς παραλείπομε, θέτομεν ὅμως τό ἐρώτημα: Ποῦ εἶναι γραμμέναι αἱ κακοδοξίαι τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ Βαρυκοπούλου, εἰς ποῖον σύγγραμμά του, ἤ εἰς ποίαν ἐπιστολήν του; Μή μοῦ προβάλλεις τάς ᾿Εγκυκλίους τοῦ τότε ῾Αγίου Βρεσθένης Ματθαίου καί τοῦ Πρωθιερέως Εὐγενίου Τόμπρου, διότι τότε θά σᾶς προβάλω καί ἐγώ τήν ᾿Εγκύκλιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τοῦ 1977...᾿Εάν δύνασθε νά ἃποδείξετε ἐσεῖς ἃδελφοί κακοδοξίας τοῦ Βαρυκοπούλου, πού νά ἐπιτρέπουν τάς χειροτονίας ὑπό ἑνός, ἃναμένωμεν νά τάς ἴδωμεν. ᾿Εάν ὄχι πῶς χαίρεσθε καί πῶς δικαιολογεῖτε τῆν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ὅπου διά τοιαύτην χειροτονίαν ὑπάρχουν τιμωρίες καί μᾶλλον πρέπει νά ἃκολουθῇ λύπη (45);" Ταῦτα, Σεβασμιώτατε, μόνον ὡς ἐξομολόγησιν εἰς πιστόν καί πεπειραμένον πνευματικόν (συνεπίσκοπόν σας ἤ πρεσβύτερον) ἠδύνασθο νά εἴπητε-νά ἐξομολογηθῆτε, ἤ καί ἐν Συνόδῳ νά διατυπώσετε, καί οὐχί νά τά γράφετε καί νά τά συζητᾶτε μέ ὁποιονδήποτε. ᾿Επιτρέψατέ μοι νά σᾶς εἴπω, μέ ὅλην τήν ἃγάπην πού σᾶς ἔχω , καί συγχωρήσατέ μοι, διόι δέν δύναμαι νά μή τό εἴπω, ὅτι πρέπει νά φέρετε εἰς τήν μνήμην σας τό πότε ἤρχισαν οἱ τοιοῦτοι διαλογισμοί ἃμφιβολίας εἰς τήν καρδίαν σας, πόσον καιρόν τούς ὑποθάλπετε καί πότε τούς ἐξωτερικεύσατε καί νά ζητήσετε τήν θεραπείαν, διότι δέν εἶναι μόνον θέμα ἃναιρέσεως, ἃλλά καί βαθείας ἐπιγνώσεως καί καθαρᾶς ῾Ομολογίας. Εἶναι πρωτίστως θέμα εἰλικρινείας ἔναντι τοῦ Θεοῦ καί ἔναντι τῶν ἃνθρώπων. Διότι γνωρίζετε πολύ καλύτερον ἐμοῦ, ὅτι ἃμφιβολία εἰς θέματα πίστεως, ᾿Εκκλησίας, ῾Ομολογίας, σωτηρίας ἐν τῃ ᾿Εκκλησίᾳ κλπ. εἶναι ἄρνησις, εἶναι ἐμπαιγμός τῆς ᾿Εκκλησίας, εἶναι πνευματικός θάνατος. Θά μοῦ εἴπητε ἴσως. Ποῖος εἶσαι πού μοῦ κάμνεις τόν διδάσκαλον; Δέν κάμνω τόν διδάσκαλον, Σεβασμιώτατε. ᾿Αλλ᾿ ἐγώ ὡς λαϊκός, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισα τήν ᾿Ορθοδοξίαν ἃπό τήν ἰδικήν σας διδαχήν, ὅπως καί κάθε πιστός πού σᾶς ἐγνώρισε, ὡς ποιμένα του καί ῾Ιεράρχην τῆς ᾿Εκκλησίας, ὡς λογικά πρόβατα καί ἐν ὀνόματι τοῦ ῾Αγίου Βαπτίσματος, θέλομεν τούς ᾿Αρχιερεῖς μας νά εἶναι στῦλοι τῆς ᾿Εκκλησίας, ἑδραίωμα τῆς ᾿Αληθείας, ὑπερασπισταί καί πρόμαχοι τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Δέν θέλομεν οἱ ᾿Αρχιερεῖς μας νά εἶναι πρόξενοι ἃμφιβολιῶν περί τήν πίστιν καί νά διερωτῶνται "μήπως θά ἃποδειχθῇ ὅτι εὑρισκόμεθα ἐν πλάνῃ". ῾Ως ᾿Αρχιερεύς κατεστάθητε ᾿Επίσκοπος τοῦ "ποιμαίνειν" καί "ἐπισκοπεῖν", ἃγρυπνεῖν καί φυλάσσειν τό ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ καί τήν ᾿Ορθόδοξον Πίστιν, ἵνα μή ἔλθουν οἱ λύκοι καί κατασπαράξουν τά πρόβατα, καί ὄχι νά ἃμφιβάλετε, ἐάν εἶσθε ἐν τῇ ᾿Αληθείᾳ, ἤ νά διερωτᾶσθε μήπως εὑρίσκεσθε ἐν τῇ πλάνῃ. Πρό πάντων, ὅταν αἱ αἱρέσεις καί τά σχίσματα λυμαίνονται τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, δέν ἐπιτρέπεται, οἱ ᾿Επίσκοποι νά συγκαταβαίνουν, νά ὑποχωροῦν, νά ἃρνοῦνται τήν μοναδικότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, προκειμένου δῆθεν νά σμικρύνουν τό χάσμα καί νά ἐξαλειφθοῦν τά σχίσματα. Τοῦτο εἶναι ἴδιον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπιδιώκει δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νά σμικρύνῃ τό χάσμα, ἤτοι διά τῆς ἃμβλύνσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος καί τῆς πίστεως, ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία κατέχει Αὕτη καί μόνη τήν ᾿Αλήθειαν καί διά τῆς δῆθεν ἃγάπης, ἡ ὁποία θά ἃμβλύνῃ τάς διαφοράς, τάς ὁποίας φανατισμοί καί μίση ἐδημιούργησαν, μή λαμβάνοντες ὑπ᾿ ὄψιν τάς συγκεκριμένας αἰτίας περί τήν πίστιν, αἱ ὁποῖαι ἐδημιούργησαν τά σχίσματα καί τάς αἱρέσεις. Γνωρίζετε ἃσφαλῶς τί γράφει ἡ Οἰκουμενιστική ᾿Εγκύκλιος τοῦ Προύσσης Δωροθέου, ἡ ὁποία ἃποτελεῖ τήν βάσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Παραθέτω ἕν χαρακτηριστικόν ἃπόσπασμα τῆς αἱρετικῆς ταύτης ᾿Εγκυκλίου: "Νομίζομεν, ὅτι ἐπιβάλλεται, ἵνα ἃναζωπυρωθῇ ἡ ἃγάπη μεταξύ τῶν ᾿Εκκλησιῶν, μή λογιζομένας ἃλλήλας, ὡς ξένας καί ἃλλοτρίας, ἃλλ᾿ ὡς συγγενεῖς καί οἰκείας ἐν Χριστῷ καί συγκληρονόμους καί συσσώμους τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ Χριστῷ. ῾Υπό τῆς ἃγάπης γάρ ἐμπνεόμεναι διάφοροι ᾿Εκκλησίαι ἐν ταῖς περί τῶν ἄλλων κρίσεσι καί ταῖς πρός αὐτάς σχσεσιν τήν μέν διάστασιν ἃντί τοῦ ἐπεκτείνειν καί αὐξάνειν, ὡς οἷόν τε συντομεῦσαι καί σμικρῦναι δυνήσονται". Βάσει τῆς θεωρίας τοῦ Οἰκουμενισμοῦ "αἱ διάφοροι χριστιανικαί ᾿Εκκλησίαι" εἶναι κλάδοι τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας. ῾Η ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ κηρύσσουν οἱ Οἰκουμενισταί, μέ τά σχίσματα καί τάς αἱρέσεις ἐχωρίσθη εἰς κλάδους, τάς διαφόρους "χριστιανικάς ἐκκλησίας", αἱ ὁποῖαι μόναι των δέν κατέχουν ὅλην τήν ᾿Αλήθειαν, ἃλλά μέρος μόνον αὐτῆς. Τήν ὅλην ἃλήθειαν θά τήν εὕρουν ἐάν κάμουν ἕναν κοινόν συνασπισμόν καί διά τοῦ διαλόγου καί τῆς ἑνώσεως ζητήσουν αὐτήν. Κατ᾿ αὐτούς ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία δέν εἶναι ἡ Μία, ῾Αγία, Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Εκκλησία, ἃλλ᾿ εἷς κλάδος αὐτῆς, ἴσως ἡ μόνη καθαρά μερίς. Τό ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία κηρύσσει τήν μοναδικότητα Αὐτῆς εἶναι "φανατισμός", "πάθος", "ἐγωϊσμός" κλπ. Τό ὅτι ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἃντιμετωπίζει τούς μετά τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν διαλόγους μέ ἄκραν ἐπιφύλαξιν, ὅταν δέν ὑπάρχουν οἱ ἐγγυήσεις, ἃλλά διαφαίνεται προσπάθεια ἐπιβολῆς τῶν σχισματικῶν ἤ αἱρετικῶν ἐπί τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τοῦτο τό θεωροῦν "στεῖραν ἄρνησιν", ἔλλειψιν ἃγάπης, μῖσος κλπ. Μέ αὐτάς τάς ἃρχάς ἐργάζεται ἃπ᾿ ἃρχῆς τῆς ἐμφανίσεώς του ὁ Οἰκουμενισμός καί δυστυχῶς αἱ ἃρχαί αὗται ἐπεξετάθησαν καί εἰς τόν χῶρον τοῦ παλαιοημερολογιτισμοῦ. ᾿Αλλά τό ἃκόμη δυστυχέστερον καί λυπηρόν εἶναι, ὅτι τό φαινόμενον τοῦτο (τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ) ἔκαμε τήν ἐμφάνισίν του καί εἰς τά κείμενα ἑνός ὀρθοδόξου ῾Ιεράρχου, μέλους τῆς ῾Ιεραχίας τῆς ᾿Ακαινοτομήτου Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ῎Ισως νά μή τό ἃντιλαμβάνεσθε, Σεβ/τε, ἴσως νά μή τό ἔχετε κατανοήσει, ἴσως νά μή σᾶς ἄφησαν νά τό συνειδητοποιήσετε, πόσον θαυμάσια εἰσάγουν τά κείμενά σας τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν. ᾿Αλλά πρέπει νά τό ἃντιληφθῆτε. Μελετήσατε μεά προσοχῆς τάς δύο "᾿ΕΚΚΛΗΣΕΙΣ" σας, τοῦ Πάσχα τοῦ 1978 καί τῆς 14-4-79, αἱ ὁποᾶι εἶναι χαρακτηριστικώταται. Βάσει αὐτῶν κηρύσσεται ἃπροκαλύπτως ἕνας παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός. Βάσει αὐτῶν ὅλοι οἱ πρός οὕς ἃπευθύνεσθε εἶναι ᾿Ορθόδοξοι, ῾Ομολογηταί καί φυλάττουν ἐπακριβῶς τάς ἱεράς παραδόσεις. Βάσει αὐτῶν καί οἱ Ρῶσσοι τῆς Διασπορᾶς, καί οἱ Αὐξεντιανοί, καί οἱ συνεπίσκοποί σας ἐν ῾Ελλάδι, καί οἱ ῾Αγιορεῖται Πατέρες (ἅπαντες), καί οἱ Ρουμάνοι τοῦ Μητροπολίτου Γλυκερίου, καί οἱ Ρῶσσοι τῶν Κατακομβῶν, κλπ. δέν ἔχουν οὐδεμίαν διαφοράν πίστεως, ἃλλ᾿ εἶναι "οἱ ἁπανταχοῦ τῆς Οἱκουμένης Γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι Χριστιανοί", οἱ ὁποῖοι "μετέχουν ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης", "μεταδίδουν τόν ἄρτον τῆς Ζωῆς, ἔστω καί μεμερισμένον...". Αἱ διαφοραί των καθ᾿ ῾Υμᾶς προέρχονται ἃπό "φανατισμούς", "μίση", "ἃτομικά καί προσωπικά συμφέροντα", "ἃλληλοϋπόβλεψιν". ῞Ολαι δέ αὐταί αἱ "μερίδες ἐκφράζουν τήν συνείδησιν τῆς Καθολικῆς ᾿Εκκλησίας", εἶναι οἱ διάφοροι Κλάδοι τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!!! Οὐδεμία διαφοροποίησις ὑπάρχει εἰς τά κείμενά σας μεταξύ τῶν ἃπεσχισμένων ἐξ Αὐτῆς. ᾿Ιδού χαρακτηριστική ἔκφρασις ἐκ τῆς "ΕΚΚΛΗΣΕΩΣ" τοῦ Πάσχα τοῦ 1978: "῎Οντως ὅλοι συμμετέχομεν ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης, ἃσχέτως τοῦ ἄρτου πού προσφέρει ἑκάστη μερίς πρός τόν αὐτῆς λαόν. Τοῦτο λοιπόν τό ἄσχετον νά γίνῃ σχέσις, ὥστε ἐν μιᾷ καί τῇ αὐτῇ ὁμολογίᾳ νά μεταδίδεται ἃμιγής ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς". Τί σημαίνουν αὐτά Σεβασμιώτατε; ῾Η ἐμή ταπεινότης ἰδού πῶς τό ἃντιλαμβάνομαι: ῞Οτι ὁ ἄρτος τῆς Ζωῆς μεταδίδεται ἃπό ὅλους, πλήν ὅμως διηρημένος-μεμερισμένος. Τοῦτο εἶναι τό ἄσχετον. ῞Οταν αὐτό τό ἄσχετον γίνει "σχέσις", ὅταν δηλαδή γίνῃ ἡ ἕνωσις ὅλων αὐτῶν τῶν "μερίδων", τότε ὁ ἄρτος τῆς Ζωῆς, ὁ Χριστός θά μεταδίδεται "ἃμιγής" (μή μεμιγμένος). Νομίζω πώς δέν μπορεῖ νά δοθῇ ἄλλη ἑρμηνεία. Δέν συμφωνεῖτε; ᾿Αλλά τί περισσότερον τούτου λέγουν οἱ Οἱκουμενισταί; Οὗτοι οἱ αἱρετικοί οἰκουμενισταί, λέγουν, ὅτι ὅλοι καί οἱ ᾿Ορθόδοξοι καί οἱ Σχισματικοί καί οἱ αἱρετικοί συμμετέχουν ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης, δηλαδή τοῦ ῎Αρτου τῆς Ζωῆς , τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. ῾Ο ἄρτος τῆς Ζωῆς, τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μεταδίδεται μεμρισμένως ἃπό τούς διαφόρους "Κλάδους" τῆς μεμερισμένης "᾿Εκκλησίας. Μόνον, ὅταν ἑνωθοῦν αὐτοί οἱ διάφοροι Κλάδοι, θά μεταδίδουν ἃμιγῆ τόν ἄρτον τῆς Ζωῆς. ῾Η προηγουμένη θέσις σας, Σεβασμιώτατε, σᾶς ὡδήγησε καί εἰς τήν ἐσφαλμένην θεώρησιν, ὅσον ἃφορᾶ τόν τρόπον τῆς ἑνώσεως. ᾿Εφ᾿ ὅσον, δηλαδή, θεωρεῖτε ὅλους "συμμετέχοντας ἐκ τῆς αὐτῆς ζύμης", φυσικόν εἶναι νά βλέπετε καί τόν τρόπον τῆς ἑνώσεως ὑπό τό πρῖσμα αὐτό. ᾿Αφοῦ θεωρεῖτε τούς πάντας ὡς ἃληθεῖς Γ.Ο.Χ., ἃληθεῖς ῾Ιεράρχας, καί ἃληθεῖς ᾿Εκκλησίας, φυσικόν εἶναι νά βλέπετε καί τόν τρόπον τῆς ἑνώσεως ἐν οἰκουμενιστικῇ ἐννοίᾳ καί δέν εἶναι μόνον αὐτό, ἃλλά καί πολλά ἄλλα καί βλάσφημα διατυπώνετε. ᾿Ιδού τί γράφετε πρός τούς ἁγιορείτας Πατέρας εἰς τήν "῎Εκκλησίν" σας τοῦ 1979, εἰς ἥν ἄρνεῖσθε τήν ῾Ιεραρχίαν τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὑποκινεῖτε αὐτούς εἰς ἃνταρσίαν κατά τῆς ᾿Εκκλησίας. "῾Αγιορεῖται Πατέρες, ἄρατε κύκλῳ τούς ὀφθαλμούς σας καί θέλετε ἰδεῖ, ὅτι πλεῖστα τῶν παραρτημάτων ἠλλοιώθησαν καί ἠφανίσθησαν...ἕτερα ἐφανατίσθησαν καί ἐν τῷ φανατισμῷ καί δογματισμῷ ἐπαγγέλλονται ρήματα ξένα καί ἃλλότρια τῆς Εὐαγγελικῆς διδασκαλίας, ἄλλα δέ φιλελευθερίζοντα παρέφθειραν τά πάντα καί τυφούμενα οἰκονομικῶς πνέουν τά λοίσθια πνευματικῶς. Πάντα ταῦτα εἶναι καί ἃποτελοῦν τήν Πνευματικήν Κληρονομίαν τῶν Πατέρων σας. ῾Ως ἄμεσοι δέ κληρονόμοι, μερικοί μάλιστα καί ἰδιοκτῆται, δέν θλίβεσθε...δέν ἃνασπᾶτε τό φραγγέλιον. Δέν δίδετε τά χέρια πρῶτοι ἐσεῖς, ὡς αὐτόνομοι, αὐτοδιοίκητοι, ἃδέσποτοι καί αὐτοδούλωτοι καί ἑνωμένοι μακράν ἃπό συναισθηματισμούς, νά προχωρήσετε εἰς τήν ἐκδίωξιν τῶν λύκων. Διεκδικήσατε τήν κληρονομίαν σας, καθαρίσατε τήν ἄμπελον, καί βέβαιοι ἐστέ, ὅτι ἐν τῷ μέσω ὑμῶν θά εἶμαι εἰς τήν διάθεσιν τῆς δικαίας καί ὀρθοδόξου ἃποφάσεώς σας. (Σημ. ἡμετ. Τί ἄραγε σημαίνουν ὅλα αὐτά;), ἐφ᾿ ὅσον φυσικά ἐρείδεται εἰς τό σύστημα τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων. Θλίβομαι, διότι βλέπω τό ἔργον, τό ὁποῖον οἱ Πατέρες σας μέ μυρίους μόχθους καί ταλαιπωρίας ἐκράτυναν νά εὑρίσκεται εἰς τήν σοβαράν καμπήν του. ᾿Αρθῆτε εἰς τό ὕψος σας καί δῶστε πρῶτοι τά χέρια, ἡμᾶς δέ τούς ποιμένας πείσατε εἰς κοινήν σύσκεψιν...". Ποῖος σᾶς ὑπηγόρευσε ταῦτα Σεβασμιώτατε; Καί καταλήγετε εἰς τήν "ΕΚΚΛΗΣΙΝ" σας μέ τήν ἑξῆς φράσιν: "Τό πρόβλημά μας εἶναι ποῦ θά εὕρωμεν τήν ἃλήθειαν, ἃφοῦ ὅλοι ἰσχυριζόμεθα, ὅτι ἐπαγγελόμεθα τήν ἃλήθειαν". Σεβ/τε, τό πρόβλημά μας δέν εἶναι ποῦ θά εὕρωμεν τήν ἃλήθειαν, διότι τήν ᾿Αλήθειαν τήν εὑρίσκομεν ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ. Τό πρόβλημά μας εἶναι, ἐάν σύμφωνα μέ τά ὅσα γράφετε πιστεύετε εἰς τήν ᾿Αλήθειαν, τήν ῾Οποίαν κατέχει καί διδάσκει ἡ ἃκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία. Τήν ἃλήθειαν τήν εὑρίσκει ὁ πιστός ἐν τῇ ῾Αγίᾳ τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίᾳ, ῞Ητις διαφυλάσσει ταύτην ἃπαραχάρακτον καί ἃνόθευτον, καί οὐχί εἰς τούς μετά τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν διαλόγους. Τό πρόβλημα ἑπομένως δέν εἶναι ποῦ θά εὕρωμεν τήν ᾿Αλήθειαν, ἃλλά ἐάν πιστεύωμεν εἰς τήν Αλήθειαν, ἥτις εὕρηται πλήρης ἐν τῇ ἃκαινοτομήτῳ ᾿Εκκλησίᾳ. ᾿Εάν πράγματι ἔχετε ἃμφιβολίας, ὅτι ἐν τῇ ἃκαινοτομήτῳ τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίᾳ εὕρηται ἡ ᾿Αλήθεια, τοῦτο εἶναι λίαν ἃνησυχητικόν καί εὔχομαι ὁ Θεός νά σᾶς φωτίσῃ νά τήν εὕρετε. ᾿Εάν πάλιν δέν ἔχετε ἃμφιβολίας καί θέλετε νά θέσετε ἁπλῶς προβληματισμόν εἰς ὅσους ὄντως δέν τήν γνωρίζουν, τότε καθῆκόν σας ᾿Αρχιερατικόν θά ἦτο, ὄχι νά ξεσηκώνετε τούς ἁγιορείτας εἰς ἐπανάστασιν, καί νά μεταδίδετε τήν ἃμφιβολίαν, ἃλλά νά διαφωτίζετε τόν λαόν καί τούς ἃπεσχισμένους περί τῆς ἃληθείας, καί ὄχι νά ἐρωτᾶτε: "Ποῦ θά εὕρωμεν τήν ᾿Αλήθειαν".. ᾿Αλλά καί τό σπουδαιότερον, ὅτι εἰς τήν ἰδίαν "ΕΚΚΛΗΣΙΝ" ὑποστηρίζετε τήν ἄποψιν, ὅτι οὐδείς κατέχει τήν ἃλήθειαν. ᾿Ιδού τί γράφετε: "῞Ολοι ἐπαγγελόμεθα τήν ἃλήθεια, τί παράξενο πράγμα καί ὅλων μας ὁ στόχος καί ὁ σκοπός πρέπει νά εἶναι ἡ ἃλήθεια. Τί κρίμα ὅμως πού ἡ ἃλήθεια διά τόν κάθε ἕνα μας ἃποτελεῖ ἕνα ἃπατηλό σύνθημα καί ὄχι στόχο καί σκοπό, τί κρίμα λέγω νά εἴμεθα ἃντιπρόσωποι τῆς αὐτοαληθείας καί νά ἐπαγγελώμεθα εἴτε ἐν γνώσει, εἴτε ἐν ἃγνοίᾳ ἔργα ἃλλότρια τῆς ᾿Αληθείας..." Καί παρακάτω: "Προσπαθοῦμε σώνει καί καλά νά ἐπιβληθοῦμε καί μέ τό ἔτσι θέλω προσπαθοῦμε νά ἐπιβληθοῦμε καί εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ἰδεῶν μας τῶν πεπλανημένων, ἃλλοίμονον, προτάσσομεν πατερικά ρητά παραφθείροντες καί παρερμηνεύοντες κατά ποῦ μᾶς συμφέρει, προκειμένου νά ὑπηρετήσουμε τό ἴδιον συμφέρον..." (ΕΚΚΛΗΣΙΣ πρός ἅπαντας ᾿Αρχιερεῖς πατρώων παραδόσεων ῾Ελλάδος". Σεβασμιώτατε, ἐάν ἐδημοσιεύατε μίαν ῎Εκκλησιν, εἰς τήν ὁποίαν ἃφοῦ θά ἐπροτάσσετο ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησιολογία-῾Ομολογία καί βάσει αὐτῆς θά ἐκαλοῦντο ἅπαντες οἱ ἃπεσχισμένοι τῆς ᾿Εκκλησίας εἰς Διάλογον, ἵνα βάσει τῆς ᾿Εκκλησιολογίας-῾Ομολογίας ταύτης ἃρθοῦν τά αἴτια τῶν σχισμάτων, καί ἐπέλθῃ οὕτω ἡ θεάρεστος ἑνότης ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ, οὐδείς θά σᾶς κατέκρινεν. Τουναντίον διά τῆς ᾿Εκκλήσεώς σας ταύτης, ἃμφιβάλετε διά τά πάντα, διά τήν ᾿Αλήθειαν, καί καλεῖτε τούς ἃπεσχισμένους ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας νά κάμετε διάλογον, ἵνα εὕρητε τήν ᾿Αλήθειαν. ῾Η ᾿Εκκλησία, ὅμως, δέν κάμνει διάλογον διά νά εὕρῃ τήν ᾿Αλήθειαν, ἃλλά διά νά δώσῃ τήν μαρτυρίαν περί τῆς ᾿Αληθείας. ῾Ο ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας δέν περιμένει ἃπό τούς ἐκτός Αὐτῆς εὑρισκομένους διά τοῦ διαλόγου νά μάθῃ τήν ᾿Αλήθειαν, ἃλλά δίδει τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεως, κηρύσσει τήν ᾿Αλήθειαν, καί "ὅ ἑώρακε, ὅ ἐθεάσατο, ὅ ἐψηλάφησε περί τοῦ Λόγου τῆς Ζωῆς", ἤτοι τά ὀρθόδοξα βιώματά του, τά ὁποῖα ἐβίωσεν ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ ταῦτα καλεῖται νά κηρύξῃ, ὤν πάντοτε ἕτοιμος πρός ἃπολογίαν, ὅσον ἃφορᾶ τήν θέσιν του ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ καί τό ᾿Ορθόδοξον φρόνημά του. ᾿Εάν θέλῃ νά κάμῃ διαλόγους διά νά μάθῃ τήν ᾿Αλήθειαν, τότε δέν θά μάθῃ τήν ᾿Αλήθειαν, ἃλλά τό ψεῦδος ᾿Αλλά ἐπί τῶν ἃνωτέρω θέσεων σας, Σεβασμιώτατε, νομίζω, ὅτι εἶναι ἐπιβεβλημένον νά διατυπώσω τάς ὀρθάς θέσεις. ῾Η ἃκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία δέν "ἐπαγγέλλεται" τήν ᾿Αλήθειαν, ἃλλά κατέχει καί κηρύσσει αὐτήν. ῾Η ᾿Αλήθεια τήν ὁποίαν κηρύσσει ἡ ἃκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία, δέν εἶναι ἕνα "ἃπατηλό σύνθημα", οὔτε "ἃληθοφάνεια", "τήν ὁποίαν καθένας ἔκοψε εἰς τά μέτρα του καί ἔθεσεν ὡς σημαίαν", ἃλλά ἡ ᾿Αλήθεια καί μόνον. Οι ἐκπρόσωποι τῆς ἃκαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας δέν εἶναι "ἃντιπρόσωποι τῆς αὐτοαληθείας". ἃλλά οἱ ἐκφρασταί τῆς ᾿Αληθείας καί τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδοξίας. ῾Η δέ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησιολογία-῾Ομολογία τήν ὁποίαν διατυπώνουν καί διακηρύσσουν πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν, δέν εἶναι "πεπλανημέναι ἰδέαι", "εἰς ἐπίρρωσιν τῶν ὁποίων προτάσσομεν καί παρατάσσομεν πατερικά ρητά παραφθείροντες καί παρερμηνεύοντες κατά ποῦ μᾶς συμφέρει προκειμένου νά ὑπηρετήσουμε τό ἴδιον συμφέρον". ᾿Αλλά καί ἐπί τοῦ θέματος τῆς ἑνώσεως παρατηροῦμεν, ὅτι οὐδέποτε ἡ ἃκαινοτόμητος ᾿Εκκλησία τό εἶδε "σώνει καί καλά νά ἐπιβληθοῦμε" καί "παλληκαρίστικα". ῾Η ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ προτάσσει πάντοτε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί δέν ὑποχωρεῖ κατά κεραίαν ἃπό τάς θέσεις Της, προπάντων, ὅμως, εἰς τάς μετά τῶν αἱρετικῶν καί σχισματικῶν σχέσεις οὐδέποτε ὑπεχώρησε, οὐδέ συγκατετέθη μέ τήν πλάνην, πράγμα τό ὁποῖον διά μέσου τῶν αἰώνων ἐχαρακτηρίσθη ἃπό τούς αἱρετικούς, ὡς δῆθεν "ἐγωϊσμός", "πλάνη", "στεῖρα ἄρνησις", "φανατισμός", "ἐτσιθελισμός". μονολιθικότης" κ.ο.κ. Οὐδέποτε, ἐπίσης, ἡ ᾿Εκκλησία ἐπροχώρει εἰς διαλόγους, ὅταν ἔβλεπε ὅτι δέν ὑπάρχουν οἱ ἐγγυήσεις δι ἕναν "εἰρηνικόν διάλογον", ἤ ὅτι διεφαίνετο προσπάθεια ἐπιβολῆς τῆς πλάνης. ῾Η ᾿Εκκλησία λοιπόν καί σήμερον πρέπει πρωτίστως νά δώσῃ τήν μαρτυρίαν τῆς ᾿Αληθείας, τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεως, καί ὄχι νά περιμένῃ ἃπό τάς "κοινάς συσκέψεις" μετά τῶν ἃπεσχισμένων νά γνωρίσῃ τήν ᾿Αλήθειαν, καί τοῦτο πραγματοποιεῖται βεβαίως ἐάν οἱ ἃντιπρόσωποι Αὐτῆς, οἱ ᾿Επίσκοποι, οἱ "εἰς τύπον καί τόπον Χριστοῦ κατασταθέντες" δέν "ἃμφιβάλλουν" περί τῆς ᾿Αληθείας, τήν ὁποίαν ὀφείλουν νά κηρύξουν. ᾿Αλλοίμονον ἐάν ἃμφιβάλλουν. Εἶναι προτιμότερον νά σιωποῦν... Σεβασμιώτατε, ἐπιτρέψατέ μου μίαν ἐρώτησιν: Ζητεῖτε νά γίνῃ διάλογος, πρᾶγμα τό ὁποῖον γνωρίζετε, ὅτι ἃπό διετίας τουλάχιστον γίνεται καί μάλιστα ἃνεπαύθητε, ὡς εἴπατε, καί ἐπιδοκιμάσατε τάς ἐνεργείας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ῎Αν, ἐν προκειμένῳ, κληθῇ ἡ Σεβασμιότης σας νά διακηρύξετε τήν ᾿Αλήθειαν τῆς ἃκαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας, νά προβάλετε τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν, νά δώσετε τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεώς σας, νά ὁμιλήσετε περί τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς, τί θά εἴπητε εἰς τούς συνομιλητάς σας; Θά δώσετε τήν μαρτυρίαν τῆς Πίστεώς καί τῆς ῾Ομολογίας ἤ θά ἐκφράσετε τάς ἃπορίας σας, τάς ἃμφιβολίας σας, τά ἐρωτηματικά σας, ὅπως τά θέσατε εἰς τά κείμενά σας (46), καί θά εἴπητε ὅτι "τό πρόβλημά μας εἶναι ποῦ θά εὕρωμεν τήν ἃλήθειαν;". ᾿Αλλά καί ἄν ἃκόμη προσπαθήσετε νά δώσετε τήν ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας, δέν φοβεῖσθε μήπως σᾶς προβάλλουν τάς θέσεις σας-τά κείμενά σας καί σᾶς εἴπουν: "᾿Εσεῖς Σεβασμιώτατε ἃγνοεῖτε τήν ᾿Αλήθεια, περί ποίας ᾿Αληθείας θά μᾶς ὁμιλήσετε; Δέν ἔχετε τάς ἐγγυήσεις..."; Σεβασμιώτατε τελειώνω. Πιστεύω πώς δέν χρειάζονται περισσότερα σχόλια, διά νά καταλάβετε τό μέγεθος τῆς ἃντιφάσεως, ἡ ὁποία δημιουργεῖται μεταξύ τῶν ὅσων δηλώνετε εἰς τήν ἃπό 28-8-81 "Δήλωσίν" σας καί τῶν ὅσων περιέχουν τά κείμενά σας. Διότι ἐκεῖ μέν δηλώνετε, ὅτι οὐδέποτε ἃμφιβάλατε περί Πίστεως, ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας, ᾿Εκκλησιολογίας-῾Ομολογίας καί περί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐνῶ εἰς τά κείμενά σας ἐγράψατε ἤ ὑπεγράψατε τά ἃντίθετα, ἤτοι ἃφ᾿ ἑνός μέν διατυπώνετε σοβαράς ἃμφιβολίας, αἱ ὁποῖαι ἐκθέτουν τήν ᾿Αρχιερωσύνην σας, ἃφ᾿ ἑτέρου φέρεσθε ὑπό ἑνός πνεύματος κακῶς νοουμένης ἑνώσεως, θεαματικῆς, κοσμικῆς καί ματαίας. ῾Ημεῖς Σεβασμιώτατε, σᾶς ἐδηλώσαμε ἃπό τοῦ ἔτους 1976, ὅτι ἐπιθυμοῦμεν τήν ἕνωσιν καί θά ἐργασθῶμεν δι᾿ αὐτήν, ἃλλά προέχει ἡ ᾿Εκκλησιολογική θεμελίωσις καί σταθερότης, ἵνα πᾶσα προσπάθεια τελεσφορήσῃ, οὐχί δέ πρός ἐντυπωσιασμόν, ἃλλά κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. ᾿Εσεῖς Σεβασμιώτατε συνεφωνήσατε ἐπ᾿ αὐτοῦ καί ἐφάνητε, ὅτι κατενοήσατε πλήρως τό πρόβλημα. Τίς ἆραγε ἐβάσκανεν ῾Υμᾶς, ὥστε νά ξεχάσετε ταῦτα καί νά ὑποδυθῆτε εἰς ἕναν ἃγῶνα ἤκιστα τιμητικόν διά τήν ᾿Αρχιερωσύνην σας, μέ συνέπειαν νά μήν ἔχετε εἰρήνην καί συνεχῶς διαλογισμοί ἃμφιβολίας νά ἃναβαίνουσιν εἰς τήν καρδίαν ῾Υμῶν. Σεβ/τε, εἶναι γεγονός, ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἃλλά καί ὅσοι σᾶς ὑπέδειξαν τά σφάλματα τῶν κειμένων σας, δέν ἐδημιούργησαν "ἐσφαλμένας ἐντυπώσεις" καί δέν εἶναι "ἃσθενεῖς συνειδήσεις", ἃλλά ἐξέφρασαν ἐκεῖνο πού ἐκφράζουν τά κείμενά σας. Εὔχομαι νά τό ἃντιληφθῆτε. Εὔχομαι νά σᾶς ἃφήσουν νά τό καταλάβετε. ῾Η ὑπεκφυγή, ἡ διπλωματία καί ἡ διπλοπροσωπεία εἰς θέματα πίστεως, σημαίνουν ἄρνησιν τῆς ᾿Εκκλησίας, ἐμπαιγμόν τῆς ᾿Εκκλησίας καί πνευματικόν θάνατον. Σεβ/τε. ῞Οταν οἱ ῾Ιερεῖς σας σᾶς μνημονεύουν κατά τήν Θείαν Λειτουργίαν, εὔχονται νά "ὀρθοτομῆτε" τόν λόγον τῆς ᾿Αληθείας. Αυτό εὐχόμεθα καί ἡμεῖς Σεβ/τε. Θέλομεν νά σᾶς ἔχωμεν εἰς τήν συνείδησίν μας ἕναν ἃληθινόν ῾Ιεράρχην, ὅπως σᾶς ἐγνωρίσαμεν. Δεχθῆτε ἄν θέλετε τήν ταπεινήν μου πρότασιν νά ἃναιρέσητε τάς βλασφήμους θέσεις καί διατυπώσεις, διότι δέν πρέπει νά ἐκτίθεσθε περισσότερον καί νά σπιλώνετε τήν ῾Ομολογίαν σας. Εἶμαι εἰς τήν διάθεσίν σας δι᾿ ὅ,τι θελήσετε. Ζητῶ συγγνώμην, διότι σᾶς ἐλύπησα μέ αὐτήν τήν ἐπιστολήν. ῏Ητο ὅμως ἡ ἐπιστολή αὐτή ὑπαγόρευσις τῆς πρός ῾Υμᾶς ἃγάπης, ἡ δέ εἰλικρινής ἃγάπη τραυματίζει πολλάκις. Δεχθῆτε λοιπόν τήν ἐπιστολήν μου, ὡς "τραύματα φίλων", τά ὁποῖα ὅμως εἶναι "ἃξιοπιστότερα ἃπό τά φιλήματα τῶν ἐχθρῶν", ὅπως λέγουν οἱ Πατέρες. Μετά τοῦ προσήκοντος σεβασμοῦ, ἃσπάζομαι ῾Υμετέραν δεξιάν. (τίθεται ὑπογραφή) Μηνᾶς Κοντογιάννης ᾿Αλλά καί ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δι᾿ ᾿Αναλυτικῆς ᾿Εκθέσεως, τήν ὁποίαν συνέταξεν ᾿Επιτροπή ἃποτελουμένη ἃπό τόν τότε Σεβ/το Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Θεοδόσιο, τόν τότε ᾿Αρχιμανδρίτη Χρυσόστομο καί τόν ὑποφαινόμενο ἃκόμη τότε λαϊκόν, ἃλλά καί δι᾿ ὁμοφώνου ἃποφάσεώς της, ἐζήτησε ἃπό τόν Σεβ/τον νά λάβῃ τήν ὀρθήν θέσιν ἔναντι τῶν δημοσιευμάτων του, ὅπερ ἐγένετο. ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος καταδικάζει τόν "Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν". Διά τήν ἱστορικήν ἃλήθειαν καί μόνον παραθέτω καί τήν Καταδίκην κατά τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, εἰς τήν ὁποίαν προέβη ἐν ἔτει 1983 ἡ τότε ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, διά νά ἴδωμεν τήν κρυσταλλίνην θέσιν ἐκείνης τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὅσον ἃφορᾶ τάς παλαιοημερολογιτικάς παρατάξεις. ᾿Ιδού ἡ καταδικαστική αὕτη ἃπόφασις: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ Γραφεια: Κωνσταντινοπόλεως 22 ΑΘΗΝΑ ΠΡΑΞΙΣ 6/13-7-1983 ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Γ.Ο.Χ. ΕΛΛΑΔΟΣ ΘΕΜΑ: "Καταδίκη τοῦ λεγομένου παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ" ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς ᾿Ακαινοτομήτου ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος ἐν τῇ συνεδρίᾳ Αὐτῆς τῆς 13-7-83 ἐπελήφθη τοῦ θέματος τοῦ λεγομένου "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ" καί ΛΑΒΟΥΣΑ ΥΠ᾿ ΟΨΙΝ α) ῞Οτι ὁ λεγόμενος "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός" διδάσκει διδασκαλίαν αὐτόχρημα αἱρετικήν, ἤτοι, ὅτι ἅπασαι αἱ ἃκολουθοῦσαι τό παλαιόν ἡμερολόγιον, ὁμάδες ἤ παρατάξεις συναποτελοῦσι καί ἃνήκουσι εἰς τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν καί ὅτι ἐπιβάλλεται ἕνωσις αὐτῶν νοουμένη καί οἰκουμενιστικήν ἃντίληψιν καί οὐχί κατά τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ᾿Εκκλησιολογίαν. β) ῞Οτι ὁ "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός" εἶναι καρπός καί συνέπεια τοῦ ἃντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ, τῆς παναιρέσεως τοῦ αἰῶνός μας, ὅστις ἐπιχειρεῖ διά τῶν κατατμήσεων καί διαιρέσεων καί τῆς ἐκκλησιολογικῆς συγχύσεως νά παραχαράξῃ τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν καί νά εἰσαγάγῃ καί εἰς τήν ᾿Ακαινοτόμητον ᾿Εκκλησίαν τήν αἰρετικήν ταύτην διδασκαλίαν, ἵνα οὕτω πλήξῃ Αὐτήν. γ) ῞Οτι ὁ αἰών, τόν ὁποῖον διανύομεν, εἶναι αἰών γενικῆς ἃποστασίας καί ἐκκλησιολογικῆς συγχύσεως, τήν ὁποίαν ἐδημιούργησεν ὁ ἃντίχριστος Οἱκουμενισμός, ἡ δέ κρισιμότης τῶν καιρῶν, ἃπαιτεῖ ἰδιαιτέρως συνεχῆ βίωσιν καί καθαράν ῾Ομολογίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου Πίστεως καί διδασκαλίας τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. δ) ῞Οτι "τό τῆς ἐκλογῆς σκεῦος", ὁ θεῖος Παῦλος πᾶσιν ἡμῖν ἐντέλλεται: "Προσέχετε ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ, ἐν ὧ ὑμᾶς τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους ποιμαίνειν τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Θεοῦ, ἥν περιεποιήσατο διά τοῦ ἰδίου αἵματος", προαγορεύων, ὅτι "λῦκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου καί ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἃποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν" ἃναστήσονται ἐν μέσῳ τῆς τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίας, παρακελευόμενος γρηγορεῖν ἡμᾶς. ε) ῞Οτι ἠγέρθησαν τινές λαλοῦντες διεστραμμένα, οἵτινες ἐπί ἃθετήσει τῆς ῾Ομολογίας καί ᾿Εκκλησιολογίας τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας καί ἐπί καταφρονήσει τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων καί ἐν γένει τῆς ῾Αγίας καί ῾Ιερᾶς Παραδόσεως κηρύττουσι γυμνῇ τῇ κεφαλῇ "παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν", ἐπί ταραχῇ τῆς τῶν πιστῶν ὁμηγύρεως. ᾿Επειδή ὁ "παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός" κατελέγχεται ὑπό τοῦ συντάγματος τῶν θείων καί ῾Ιερῶν Κανόνων καί εἶναι ξένον τι καί πολέμιον πρός τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο μετά τῶν ἁγἰων καί Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν "ἃσπασίως τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας ἐνστερνιζόμενοι" ΕΝ ΑΓΙΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΑΠΟΦΑΙΝΟΜΕΘΑ Α'. Καταδικάζομεν καί κατακρίνομεν τόν λεγόμενον "παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν", ὡς ξένον καί ἃλλότριον τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας καί ᾿Εκκλησιολογίας τῆς ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας. Β'. ᾿Εν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ ὁμολογοῦμεν καί διακηρύσσομεν, ὅτι ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, ἡ οὕτως ἃποκληθεῖσα πρός διάκρισιν "ἃκαινοτόμητος", .η "᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ." εἶναι ἡ συνέχεια τῆς Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας, ἐξ ἧς ἃπεσχίσθησαν, ἃφ᾿ ἑνός μέν ἡ Καινοτόμος Νεοημερολογιτική ᾿Εκκλησία, διά τῆς εἰσαγωγῆς τῆς καταδεδικασμένης Παπικῆς Καινοτομίας, ἥτις εἰσήχθη ὡς Οἰκουμενισμός τό 1924, ἃφ᾿ ἑτέρου τά διάφορα παλαιοημερολογιτικά σχίσματα, ἅτινα ἐδημιουργήθησαν διά τῆς παραχαράξεως ὑπ᾿ αὐτῶν τῆς ῾Ομολογίας-᾿Εκκλησιολογίας τῆς ἃκαινοτομήτου ῾Αγίας τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας. Γ᾿. Αὕτη ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Ομολογία-᾿Εκκλησιολογία διετυπώθη καί διεκηρύχθη ἃπό τοῦ 1924, διεκηρύχθη δέ καί Συνοδικῶς τό ἱστορικόν ἔτος 1935. Ταύτην καί ἡμεῖς διαφυλάσσομεν, κηρύσσομεν καί ὁμολογοῦμεν. "Οὕτω φρονοῦμεν, οὕτω λαλοῦμεν, οὕτω κηρύσσομεν", τούς δέ ἃλλοτρίως φρονοῦντας, ἃλλοτρίους τῆς τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας κηρύσσομεν. Δ'. ῾Ομοφώνως ἃποδοκιμάζομεν καί αἵρομεν ἐκφράσεις ἤ διατυπώσεις, αἱ ὁποῖαι ἃσχέτως ὑπό ποίας συνθήκας, ἤ ὑπό ποίων ἐγράφησαν, εἶναι ἃπαράδεκτοι ἐξ ὀρθοδόξου ἃπόψεως καί ξέναι πρός τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί ᾿Εκκλησιολογίαν, καί ὁρίζομεν, ὅπως τοῦ λοιποῦ, ἄτε παρεισφρύσασαι εἴτε ἃπροσεξίας, εἴτε δι᾿ ἃνθρωπίνην ἃδυναμίαν, θωροῦνται μή γεγραμμέναι. ᾿Εν σωτηρίῳ ἔτει 1983, 13η ᾿Ιουνίου (Ε.Η.) ῞Επονται αἱ ὑπογραφαί + ῾Ο ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ᾿Ανδρέας. + ῾Ο Μεσσηνίας Γρηγόριος + ῾Ο ᾿Αττικῆς καί Μεγαρίδος Ματθαῖος + ῾Ο Βρεσθένης Λάζαρος + ῾Ο ᾿Αργολίδος Παχώμιος + ῾Ο Φθιώτιδος Θεοδόσιος + ῾Ο Σερβίων καί Κοζάνης Τῖτος Ο ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ + ῾Ιερομόναχος Κήρυκος Κοντογιάννης ᾿Ιδού Μακαριώτατε, καί Σεβ/τοι ἐν Χριστῷ ἃδελφοί, ἰδού "πρότυπον" ἃποφάσεως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τήν ὁποίαν (ἃπόφασιν) προκειμένου νά διατηρηθῇ ἃδιάσπαστος ἡ ἐσωτερική πνευματική καί θεολογική-᾿εκκλησιολογική συνέχεια, προτείνω νά ἐπαναλάβωμεν, ἃφοῦ ἡ ᾿Εκκλησία, ὡς ἃποδεικνύεται, ἃντιμετωπίζει τήν ἰδίαν ἃκριβῶς ἃπειλήν τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ". ᾿Ιδού τί πρέπει νά κάνωμεν προκειμένου νά διασφαλίσωμεν, ὅπως τότε τήν ᾿Αγάπην, τήν Εἰρήνην, καί τήν ῾Ενότητα, διατηρουμένου πρωτίστως τοῦ συνδέσμου μετά τῆς ᾿Αληθείας. Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ᾿Αρχιερεῖς Πιστεύω, ὅτι ἔγινε κατανοητόν, πόσον φωτίζει ἡ γνῶσις τῆς ῾Ιστορικῆς ἃληθείας εἰς τήν κατανόησιν τῶν σήμερον τεκταινομένων. Κατανοεῖται πόσον ἐφάμαρτον εἶναι νά μή γνωρίζωμεν τήν ῾Ιστορίαν τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὡς νά ἐθελοτυφλοῦμε νά κινδυνεύουμε, μή γένοιτο, νά πάθωμεν τά τοῦ Καλλίστου καί τῶν πέντε. Διότι μελετώντας τήν πρόσφατον ἐκκλησιαστικήν μας ἱστορίαν βλέπομεν ἐκείνην τήν καλήν στάσιν ἔναντι τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ" καί ἃσφαλῶς πρέπει νά διερωτηθῶμεν:῏Αραγε θά ζηλώσωμεν ἐν τῇ πράξει τήν συνέχειαν ἐκείνης τῆς θεαρέστου στάσεως; ᾿Αντιπροσωπευτικά ἃνησυχητικά σημερινά γεγονότα. Πρίν κλείσω αὐτήν τήν ἐπιστολήν μου, κρίνω ἃναγκαῖον νά ἐρμηνεύσω καί στηρίξω τήν ἃγωνίαν μου καί τό ἐρώτημα ποῦ βαίνομεν, μέ τήν ἃναφοράν εἰς ὡρισμένα γεγονότα ἐκ τῶν πολλῶν, τά ὁποῖα συνέβησαν καί συμβαίνουν σήμερον: - Τό γεγονός, ὅτι ἐνῶ ὅταν ὁμιλῶμεν κατά τά τελευταῖα ἔτη περί "Θεολογικοῦ Διαλόγου" μετά τῶν Φλωρινικῶν, φαινομενικῶς εὐαγγελιζόμεθα "διάλογον ἐν ἃγάπῃ καί ἃληθείᾳ", καί διακηρύσσομεν στεντορείᾳ τῇ φωνῇ, ὅτι θά συνεχισθῇ ἃπό ἐκεῖνο τό σημεῖο, εἰς τό ὁποῖον διεκόπη τό 1992, ὅμως εἰς τήν πρᾶξιν, καί δή, ὅταν καλούμεθα νά τό δηλώσωμεν πρός τούς Φλωριναίους καί νά προωθήσωμεν αὐτόν τόν διάλογον τῆς ἃληθείας καί τῆς ἃγάπης, τεχνηέντως ἐφευρίσκονται παρά ἡμετέρων ἃφορμαί, ὥστε νά ἃπορρίπτωνται κείμενα ρητά καί σαφῆ, ὡς πρός τό θέμα αὐτό, καί οὐσίᾳ νά μή προωθῆται ὁ "Θεολογικός Διάλογος", διότι δέν θέλουν αὐτόν τόν διάλογον, οὔτε οἱ Φλωρινικοί, οὔτε τινές ἐκ τῶν ἡμετέρων, οἱ ὁποῖοι διπλωματικώτατα δέν χάνουν εὐκαιρίαν νά ὑπερθεματίζουν διά τῶν χειλέων ὑπέρ αὐτοῦ τοῦ διαλόγου. ῎Ετσι, λοιπόν, παρουσιάζεται τό ὀξύμωρον σχῆμα ὅλοι νά φαινώμεθα, ὅτι θέλωμεν τόν "ἐν ἃγάπῃ καί ἃληθείᾳ" θεολογικόν διάλογον, ἃλλά νά μή προωθῆται οὗτος, ἃλλά νά ἃπομακρύνεται καί νά γελοιοποιούμεθα. ῎Ετσι ὁ θεολογικός διάλογος "κοιμᾶται" μέχρις ὅτου δημιουργηθοῦν αἱ ἃπό πάσης ἃπόψεως προϋποθέσεις, ὥστε ἕνας διάλογος-παρωδία νά ἐξασφαλίσῃ, μίαν "φόρμουλαν" πρός ἕνωσιν, διότι αὐτό ἃπαιτεῖ ἡ "νέα τάξις πραγμάτων". ῾Ορᾶτε ὑπ᾿ ἃριθμ. Πρωτ. 92 /3-12-1999 ἐπιστολήν μου. - Τό γεγονός, ὅτι μέ ἰδιαιτέραν ἐπιμέλειαν ἐπεδιώχθη μέχρι σήμερον νά παραμείνῃ κλειστόν τό θέμα τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν πρώην Μητροπολιτῶν, ἐνῶ τινές ἐκ τῶν ἡμετέρων ἤδη ἤρχισαν, μετά ἃπό τήν προπαγάνδα περί μή καθαιρέσεώς των, νά προπαγανδίζουν, ὅτι δῆθεν "τά περί μηχανισμῶν (εἰς τούς πέντε)εἶναι μόνον εἰς τήν φαντασίαν μερικῶν", ἐνῶ ἕτερος, χαρακτηριστικώτερος, δηλώνει εὐθέως, ὅτι: "οἱ μηχανισμοί εἶναι μόνον εἰς τήν φαντασίαν τοῦ ᾿Ελευθερίου", ἄλλοι δέ νά λέγουν, ὅτι "ἔχουμε τά ἴδια φρονήματα μέ τούς πέντε", ἄλλοι "πρέπει νά ἑνωθοῦμε μέ τούς πέντε νά γίνουμε δεκαπέντε" ἄλλοι "ὅτι θά μᾶς διαβάσουν καί μιά εὐχή" καί ἄλλοι, ὅτι τήν εὐθύνη διά τό σχίσμα τῶν πέντε τήν ἔχουν ἡ ἐλαχιστότης μου, καθώς καί ὁ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος καί ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης! Προκλητικῶς, δηλαδή, καί μέ τήν νέαν αὐτήν διαστροφικήν - παραπληροφόρησιν, ἐπιδιώκεται νά καλύπτωνται οἱ πέντε καί τά ἐγκλήματά τους, ἐνῶ παραλλήλως, ὄχι μόνον διαστρέφεται ἡ ἃλήθεια, ἃλλά καί γίνεται προσπάθεια περιθωριοποιήσεως καί κατασυκοφαντήσεως τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, "μπλοκάρονται" καί συκοφαντοῦνται καί τά προσφάτως κυκλοφορηθέντα σχετικά βιβλία του, καί ὅσον ἃφορᾶ τούς πέντε, ἃλλά καί ὅσον ἃφορᾶ τούς Φλωριναίους. Κατ᾿ ἐπέκτασιν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος καθίσταται ἃναξιόπιστος, δοθέντος ὅτι ἐνῶ ἐκίνησε τήν Κανονικήν διαδικασίαν πρίν τέσσαρα ἔτη, ἐν συνεχείᾳ, διά τούς ἃνωτέρω λόγους, φαίνεται ὡς νά ὑπανεχώρησεν... - Τό γεγονός, ὅτι ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, ἐτέθη εἰς τό στόχαστρον καί ἠπειλήθη μέ τόν ἐκβιασμόν, ἤ θά ἃνακαλέσῃ τά σχετικά προσωπικά καί ἃπόρρητα ἔγγραφά του - ἐπιστολάς πρός τούς ᾿Αρχιερεῖς, ἤ θά τεθῇ ὑπό διωγμόν μέχρι τελικῆς ἐξοντώσεώς του, ἐπειδή ὡς ῾Ιερεύς τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καθηκόντως, μᾶς ἐπέστησε τήν προσοχήν, τόσον ἐπί θεμάτων ῾Ομολογίας, ὅσον καί ἐπί τῆς ὅλης στάσεώς μας ἔναντι τῶν πέντε, καθώς καί ἐπί τῆς λειτουργίας τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ, τόν ὁποῖον, δυστυχῶς, τόν ὑποβιβάζομεν, καί οὐδείς δύναται νά ἃμφισβητήσῃ τοῦτο, εἶναι ἐπίσης ἕνας ἄλλος σοβαρός λόγος πού μέ παρεκίνησε νά γράψω. ᾿Ενῶ ἰδιαίτερα σοβαρόν θεωρῶ καί τό γεγονός, ὅτι ἐπί τῆς χαλκευθείσης ἃντικανονικῆς ἃποφάσεως τοῦ ἐν Χριστῷ ἃδελφοῦ κ. Παναρέτου (15/7-9-99) κατά τοῦ ἰδίου ῾Ιερομονάχου, ἐπεδείχθη ὅλως ἃδόκιμος καί ἐπικίνδυνος στάσις μέ ἃποτέλεσμα, τό ἃρχικόν πρόβλημα νά λαμβάνῃ ὁσημέραι μεγαλυτέρας διαστάσεις (47). ῾Η ἃδόκιμος καθ᾿ ἡμᾶς στάσις ἔναντι τοῦ ὅλου προβλήματος, τόσον ἐκ μέρους τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου, ὅσον καί τῶν Σεβασμιωτάτων ᾿Αρχιερέων, ἔχουν προεκτάσεις σοβαράς καί ἐπικινδύνους καί διευρύνουν τό ἃρχικόν πρόβλημα. - Τό γεγονός, ὅτι κατά τάς τελευταίας συνεδριάσεις τῆς ῾Ιεραρχίας ὁ Μακαριώτατος ἔρχεται εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἃφοῦ προηγουμένως ἔχει συσκεφθῇ μετά τοῦ ᾿Αντιπροέδρου, ἔχουν συμφωνήσει καί ἔχουν λάβει τάς ἃποφάσεις, τάς ὁποίας θέλει τό περιβάλλον του, ἔχουν ἐπηρεάσει καί τινας ᾿Αρχιερεῖς, καί ἔρχονται μέ σκοπόν νά ἐπιβάλλουν τάς ἃποφάσεις των, τάς ὁποίας δέν ἃφήνουν κἄν νά συζητηθοῦν, ἐνῶ δέν ὁρίζονται εἰσηγηταί, δέν ἐξετάζεται ἐν Συνόδῳ κανένα θέμα, καί ὡς ἐκ τούτου δέν ὑπάρχουν οὐσιαστικά Πρακτικά καί καμμία, ἔστω καί στοιχειωδῶς, τεκμηριωμένη ἃπόφασις, ἃλλά παρωδία ἃποφάσεων, διά τάς ὁποίας ἃφελῶς, πλήν ἐφαμάρτως, ἐπικαλοῦνται τινές τήν ταλαίπωρον "πλειοψηφίαν".!!! Μία σύντομος ματιά εἰς τά Πρακτικά ἃποδεικνύει τοῦ λόγου τό ἃληθές. ῞Οπως π.χ. κατά τήν ἔκτακτον συνεδρίασιν τῆς 15-12-1999, πρίν κἄν τεθῇ, καί πρίν ἃρχίσει ἡ συζήτησις ἐπί τοῦ θέματος τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος εἶπεν: "Αὐτό τό θέμα θά πάῃ στό Συνοδικό Δικαστήριο" καί ὅταν προέτεινε τήν σύνθεσιν τοῦ Δικαστηρίου εἰς κάποιον σημεῖον τοῦ λέγει ὁ Σεβ. Πειραιῶς: "Μακαριώτατε δέν τό εἴπαμε ἔτσι", καί ὅταν ἡ ἐλαχιστότης μου διεμαρτυρήθην καί κατήγγειλα, ὅτι ἐδῶ ἔχομεν προειλημμένας ἃποφάσεις, δέν ἔχουμε ἃντικειμενικήν - κανονικήν ἃντιμετώπισιν τοῦ θέματος, ἐζήτησα δέ νά ἃκουσθῇ καί ἡ ἐπί τοῦ θέματος Εἰσήγησίς μου, ἃπερρίφθη ἡ αἴτησίς μου. ῎Ετσι λειτουργοῦμε ὡς Σύνοδος, ἔτσι ὑπολογίζουμε τούς ᾿Επισκόπους, ὅταν διαφωνοῦν μέ τάς ἃντικανονικότητας τῆς "πλειοψηφίας"!! "Κράτησε ᾿Επίσκοπε Κήρυκε τήν διαφωνία σου, κράτησε καί τήν Εἰσήγησίν σου...εἶναι δική σου γνώμη, εἶσαι ἐλεύθερος νά τήν ἔχῃς...". ῾Ο Μακαριώτατος μάλιστα ἃντιμετωπίζοντας τήν ἐπιμονή μου, ὅτι πρέπει νά ὑπάρξῃ εἰσήγησις δι ἕν τοσοῦτον θέμα μοί εἶπεν: "᾿Η εἰσήγησίς σου θά διαβασθῇ στήν ἑπόμενη Σύνοδο" ἐννοώντας ὅταν θά γίνῃ τό Συνοδικό Δικαστήριο, ἃφοῦ προηγουμένως εἶπεν, ὅτι "ὁ Μεσογαίας θά ἐξαιρεθῇ ἃπό τό Δικαστήριον, διότι ἤδη ἔχει πάρει θέσιν" (Βλ. καί σχετικάς παρομοίας ἃπόψεις εἰς τά κείμενα τοῦ κ. "Χένρι"). ᾿Ενωχλήθησαν πάντως ὡρισμένοι καί διά τήν πρότασίν μου περί εἰσηγητοῦ καί ἐπειδή καί τοῦτο τό ἐπεσήμανε ὁ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος, διά τοῦτο ἠγέρθησαν νά τόν ἃφανίσουν. Τό γεγονός, ὅτι κατ᾿ αὐτάς προωθεῖται καί πάλιν κυκλοφορεῖ ἕνα ἃνώνυμον καί ἃχρονολόγητον μονοσέλιδον κείμενον, διά τοῦ ὁποίου προπαγανδίζεται ἡ ἃπατηλή ἄποψις, ὅτι δῆθεν " δέν ἔχομεν καμμίαν διαφοράν μέ τούς Φλωριναίους οὔτε εἰς τά θέματα τῆς ῾Ομολογίας-᾿Εκκλησιολογίας, οὔτε εἰς τήν προέλευσιν τῶν χειροτονιῶν μας", διότι, κατά τό ἃνώνυμον κείμενον, εἰς μέν τό θέμα τῆς ῾Ομολογίας εἴμαστε τό ἴδιο μέ τούς Φλωριναίους, ὅσον ἃφορᾶ τό θέμα τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, διότι ταύτην ἃμφότεροι ἔχομεν ἃπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς! Εἶναι χαρακτηριστική καί ἃποκαλυπτική ἡ σκοπιμότης διά τήν ὁποίαν πρό τριετίας περίπου ἐγράφη αὐτό τό ἃχρονολόγητον καί ἃνώνυμον προπαγανδιστικόν κείμενον, τό ὁποῖον προπαγανδίζει τήν ἃνωτέρω ἃμφιβολίαν μέ τήν εὐθεῖαν ἐρώτησιν: "Εἰς τί διαφέρει σήμερον ἡ προέλευσις τῶν χειροτονιῶν τῶν Ματθαιϊκῶν καί τῶν Φλωριναίων;". Τό κείμενον τοῦτο, καί ὅτε πρωτοενεφανίσθη, ἃλλά καί σήμερον προωθεῖται καί παρά ἡμετέρων προσκειμένων καί συνεργαζομένων μετά τοῦ συντάκτου αὐτοῦ. Δέν ἃναλύω περισσότερον τό ἐν λόγῳ κείμενον, διότι σᾶς τό ἐπισυνάπτω, καί διότι, ἄν χρειασθῇ, θά καταθέσω καί προσωπικῶς πλείονα στοιχεῖα. - Τό γεγονός, ὅτι μόλις κατ᾿ αὐτάς τάς ἡμέρας ὁ συντάκτης τοῦ προηγουμένου ἃνωνύμου καί ἃχρονολογήτου ἐγγράφου ἐκυκλοφόρησεν καί ἄλλο, ἐν τισι παρόμοιον μονοσέλιδον κείμενον, καί πάλιν ἃχρονολόγητον, ἃλλά αὐτήν τήν φοράν ὑπογράφεται μέ τό ψευδώνυμον "Χένρι", καί ἃπευθύνεται πρός κάποιον "Τζών", ἦτοι ἕνας ἄλλος ἃκόμη λόγος διά νά γράψω. Τό κείμενον τοῦτο (48) στρέφεται ἐναντίον ἐμοῦ, τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου, καί ἐναντίον τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, ἐνῶ ὑπερασπίζεται, μέ ἕναν ἰδιότυπον, πλήν ἃποκαλυπτικόν τρόπον, τήν ὑπ᾿ ἃριθμ. 15/17-9-99 κατάφωρα ἃντικανονικήν καί ἄκυρον "᾿Απόφασιν" τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου κατά τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου. Εἰς τό ἐν λόγῳ ψευδώνυμον κείμενον, ὁ κ. "Χένρι" (49) κατά τρόπον, ὡς αὐτός νά εἶναι ὁ ἁρμόδιος καί ὡς νά ἃποτελῇ ἐκκλησιαστικήν αὐθεντίαν, ἃποφαίνεται ἃπό καθέδρας καί περί τῆς ἃποφάσεως τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου, τήν ὁποίαν θεωρεῖ ἄψογον, ἃλλά καί περί τῶν ἰδικῶν μας ἐνεργειῶν-κειμένων, τά ὁποῖα εὑρίσκει ἃρνητικά (50). Καί εἰς αὐτό τό ψευδώνυμον κείμενον ὁ συντάκτης, ὁ κ. "Χένρι", ὅπως καί εἰς ὅλα του τά ἐπώνυμα κείμενα δέν παραλείπει νά εἰρωνευθῇ καί νά ἃμφισβητήσῃ τήν ᾿Εκκλησιολογίαν-῾Ομολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καί ἐν προκειμένῳ μέ τήν διατύπωσιν: "῎Αν μάλιστα σ᾿ αὐτήν τήν κατάστασιν ὑποστηρίζετε ὅτι σεῖς μόνοι ὑποστασιάζετε τήν Καθολικήν ᾿Εκκλησίαν, τότε τό πράγμα καταντᾶ καί κωμικόν. Δέν σοῦ φαίνεται;"(!) Μάλιστα, Μακαριώτατε καί Σεβ/τοι ῞Αγιοι ἃδελφοί, κατά τόν κ. "Χένρι" εἴμεθα "γελοῖοι" καί καταντᾶμε "κωμικοί", ὅταν ὁμολογοῦμεν καί κηρύσσωμεν τήν ᾿Εκκλησιολογίαν ῾Ομολογίαν μας! Δηλαδή, ὅταν ἃπό τό 1924 ὁμολογοῦμεν, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ἡ ἃδιάκοπος συνέχεια τῆς Μίας ῾Αγίας Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας. Σᾶς ἐπισυνάπτω καί αὐτό τό κείμενον, χωρίς ἄλλα σχόλια, ἐκτός ἃπό τήν ἐπισημείωσιν ἐδῶ, ὅτι αὐτά τά κείμενα προωθοῦνται ὑπό "ἡμετέρων", διότι ἃσφαλῶς τούς ἐκφράζουν, ἃλλά καί διότι ἴσως σμμετέχουν καί εἰς τόν σχεδιασμόν των, ἐνῶ ὅλως φαρισαϊκῶς ὑποκρίνονται τούς ὑπέρ "Ματθαιϊκούς", ἔχοντες εὔχρηστον ἐν τοῖς χείλεσιν τήν ῾Ομολογίαν, μέχρι νά ἐπιτύχουν τόν τελικόν στόχον. - Τό γεγονός ὅτι ἡ πορεία τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων καί αὐτοῦ τοῦ "Θεολογικοῦ Διαλόγου", πρίν ἃλλά καί μετά τάς ἐργασίας τῆς ἐκτάκτου ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας κατά τήν 15-12-1999, κάθε ἄλλο παρά καλή εἶναι, ἃλλά καί αἱ ἃποτολμηθεῖσαι καί δημοσιευθεῖσαι ἃπό τῶν στηλῶν τοῦ "Κήρυκος" ἃναλήθειαι, ὅσον ἃφορᾶ τάς ἐργασίας τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, εἰς τό τεῦχος ᾿Οκτωβρίου 1999 τοῦ ἐπισήμου δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου "Κ.Γ.Ο.", μᾶς εὐτελίζουν ἔτσι καί ὡς ᾿Επισκόπους καί ὡς ῾Ιεράν Σύνοδον καί οὕτω ἃσφαλῶς παροργίζομεν τόν Θεόν. ᾿Ιδού τί σχετικῶς ἔγραψα εἰς ἐπιστολήν μου πρός τόν Διευθυντήν τοῦ "Κ.Γ.Ο." κ. Δημήτριον Κάτσουραν, σχετικῶς μέ τό σοβαρόν αὐτό φαινόμενον, τήν ὁποίαν ἐπιστολήν σᾶς ἐκοινοποίησα: (51) "Δημοσιεύσατε ἃναρμοδίως εἰς τόν Κ.Γ.Ο. μηνός ᾿Οκτωβρίου, ὅλως ἃναληθῆ πληροφόρησιν - ἃνακοίνωσιν, καί παρουσιάζετε ψευδῆ εἰκόνα τῶν πεπραγμένων τῆς συγκεκριμένης ῾Ιεραρχίας (20-10-99), γράφοντες, σκοπίμως ἤ οὐχί δέν τό ἐξετάζω, ὅτι κατά τήν Γ' τακτικήν σύγκλησιν τῆς ῾Ιεραρχίας: "ἐτέθησαν ὑπ᾿ ὄψιν τῆς ῾Ιεραρχίας ἐπιστολαί ἃποσταλεῖσαι ἐκ μέρους τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου τῆς "᾿Ακακιακῆς παρατάξεως"καί τοῦ ᾿Επισκόπου (τῆς αὐτῆς παρατάξεως) κ. Καλλινίκου πρός τήν ῾Ι. Σύνοδον διά τό θέμα τοῦ θεολογικοῦ Διαλόγου" (σωστά μέχρις ἐδῶ). Συνεχίζετε: "αἱ ὁποῖαι τελικῶς παρεπέμφθησαν εἰς τήν ἁρμοδίαν ἐπί τοῦ θέματος Συνοδικήν ᾿Επιτροπήν, προκειμένου νά τάς μελετήσῃ καί εἰσηγηθῇ σχετικῶς εἰς τήν ῾Ι. Σύνοδον" (ἐδῶ εἶναι τό πρόβλημα). Διότι, κατά τήν ἐν λόγῳ συνεδρίασιν καί ἐπί τοῦ θέματος "ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ", ἃνεγνώσθησαν πράγματι ὑπό τοῦ ᾿Αρχιγραμματέως καί Προέδρου τῆς ᾿Επιτροπῆς ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου αἱ ἐπιστολαί τῶν Φλωρινικῶν (ὑπ᾿ ἃριθμ. 641/24-8-99 καί ἃπό 30-8-99), ὅμως ἃνεγνώσθησαν καί Σχέδια ἃπαντητικῶν πρός αὐτούς ἐγγράφων, ἕν τοῦ Μακαριωτάτου καί ἕτερον τοῦ Προέδρου τῆς ᾿Επιτροπῆς ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, τά ὁποῖα ἔτυχον τῆς ἃπολύτου καί ἃνεπιφυλάκτου ἐγκρίσεως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί ἃπεφασίσθη νά ἃποσταλοῦν εἰς τούς Φλωρινικούς, διά δέ τήν ὑλοποίησιν τῆς ἃποφάσεως ἐδόθη σχετική ἐντολή εἰς τόν Πρόεδρον τῆς ᾿Επιτροπῆς. Διερωτῶμαι: Διά ποῖον λόγον δέν ἐνημερώθην ἐπί τοῦ συγκεκριμένου ρεπορτάζ, ὥστε νά ἃπεφεύγετο ἡ ἐν λόγῳ παραποίησις ;"(52) Εἶναι πολύ ἃνησυχητικόν τό ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, κατά τάς τελευταίας συνεδριάσεις αὐτῆς παρασύρεται καί ὀλισθαίνει, ὁ δέ "ΚΗΡΥΞ", τό ἐπίσημον δημοσιογραφικόν ὄργανον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἔχει γίνει ἰδιωτική προσωπική ὑπόθεσις (53) τοῦ κ. Κάτσουρα, ὥστε τό μόνον ἃποτέλεσμα τό ὁποῖον ἐσχάτως καταφανῶς παράγει (ὁ ΚΗΡΥΞ) εἶναι τό πῶς νά μή ἐκτίθενται ἃπό τῶν στηλῶν του τόσον οἱ Φλωριναῖοι, ὅσον καί οἱ πέντε πρώην Μητροπολῖται, ἐνῶ εἰς τόν βωμόν τῆς κακῆς σκοπιμότητος θυσιάζονται καί ἡ Κανονική Τάξις καί τό Δίκαιον καί ἡ ᾿Αλήθεια, ἃλλά καί κατηξιωμένα πρόσωπα. - Τέλος τό γεγονός, ὅτι, ὅταν συνεδρίασεν ἡ ᾿Ενδημοῦσα (22-2-2000) καί εἴπομεν διά τά θέματα τῆς ἑπομένης ῾Ιεραρχίας, ἐνῶ ἡ ἐλαχιστότης μου, ὡς μέλος τῆς ᾿Ενδημούσης προέτεινα νά ἃναλάβῃ κάποιος εἰσηγητής διά τό θέμα τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, καί ἄν δέν θέλουν νά ἃναλάβῃ ἡ ῾ἐλαχιστότης μου, ἄς ἃναλάβῃ κάποιος ἄλλος, ὁ Μακαριώτατος εἶπεν: "῎Εχω ἃναθέσει εἰς τόν Σεβ/τον Πειραιῶς νά ἐτοιμάσῃ Εἰσήγησιν διά τό θέμα τοῦ π. ᾿Αμφιλοχίου, ὅπως καί διά τό θέμα τῆς Αὐστραλίας". ᾿Απεδέχθημεν καί ἡ ἐλαχιστότης μου καί ὁ Σεβ/τος Βερροίας κ. Ταράσιος, ὡς μέλος καί οὗτος τῆς ᾿Ενδημούσης, τήν ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου προφορικήν ἃνάθεσιν εἰς τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον καί ἃπεφασίσθη νά ἃποσταλῇ καί γραπτῶς ἡ ἃνάθεσις ὑπό τῆς ᾿Ενδημούσης ῾Ιερᾶς Συνόδου. Μετά τήν λῆξιν τῆς συνεδριάσεως "πληροφορηθείς" ὁ κ. Κάτσουρας τήν ἃπόφασιν τῆς ᾿Ενδημούσης, ὡμίλησεν εἰς τόν Μακαριώτατον, μεθ᾿ ὅ ἃμέσως ὁ Μακαριώτατος μοῦ ἐζήτησε νά γραφῇ εἰς τά Πρακτικά, ὅτι "ἃνακαλεῖ τά περί ἃναθέσεως εἰς τόν Σεβ/τον Πειραιῶς νά εἰσηγηθῇ, διότι ἤδη ἔχομεν λάβει ἃπόφασιν καί τελείωσε τό θέμα". Παράλληλα ὁ κ. Κάτσουρας ἃπό θέσεως ἰσχύος καί μέ ἐλεγκτικόν ὕφος εἶπεν: "῞Ολη ἡ ῾Ελλάδα ξέρει πώς ἐλήφθη ἃπόφασις νά παραπεμφθῇ ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος εἰς τό Συνοδικόν Δικαστήριον καί τώρα ἐσεῖς συζητᾶτε γιά Είσηγητή;". ῞Οπερ σημαίνει ὅτι ὁ κ. Κάτσουρας κλπ. ἠγωνίσθησαν καί ἐπέβαλον τάς ἃπόψεις των εἰς τήν "πλειοψηφίαν" τῆς Συνόδου καί τώρα θά τούς φύγῃ ἡ ὑπόθεσις μέσα ἃπό τά χέρια!!! ῾Η ἐλαχιστότης μου ἔφερα εἰς νοῦν ὅλην τήν εἰκόνα τῶν τελευταίων συνεδριάσεων καί τόν τρόπο πού λαμβάνονται ἐπ᾿ ἐσχάτων αἱ Συνοδικαί ἃποφάσεις καί περιωρίσθην νά τοῦ κάνω τήν αὐστηράν σύστασιν, νά σταματήσει νά παρεμβαίνῃ εἰς τήν λειτουργίαν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου. ῾Υπογραμμίζω, ὅμως, ὅτι χωρίς νά γίνῃ μελέτη ἐπί τοῦ θέματος, χωρίς ᾿Ανάκρισιν, χωρίς πόρισμα-πρότασιν, χωρίς νά διατυπώσῃ κατηγορητήριον ἡ Σύνοδος, χωρίς νά ἔχῃ προηγηθῇ ἡ διαδικασία τοῦ ᾿Επισκοπικοῦ Δικαστηρίου, χωρίς νά συνταχθῇ καί ὑπογραφῇ καμμία ἃπόφασις, δηλαδή χωρίς καμμίαν ἐκ τῶν προβλεπομένων Κανονικῶν διαδικασιῶν, "παραπέμπεται" τό θέμα εἰς τό Συνοδικόν Δικαστήριον! καί ἄν αὐτά δέν εἶναι ἃντικανονικά καί ληστρικά "κατορθώματα", ἄν αὐτά δέν ἃποτελοῦν ἃσέβεια πρός τήν Κανονικήν Τάξιν, τότε πῶς ἄλλως δύνανται νά χαρακτηρισθοῦν; Πότε, ὅμως, θά ἃνησυχήσωμεν διά τά τεκταινόμενα; Προσωπικῶς ἔχω καταγγείλλει τήν ὅλην διαδικασίαν καί ζητῶ νά ἐπαναεξετασθῇ ἃπ᾿ ἃρχῆς τό θέμα, καί νά ἐξετασθῇ μέ τήν κανονικήν διαδικασίαν. Διότι ἃκόμη καί ἡ "ἄρσις" τῆς ᾿Αργίας, δέν ἐγένετο μέ κανονικόν τρόπον, καί μᾶλλον δέν ἔλυσε, ἃλλά περιέπλεξε τό θέμα. Δυστυχῶς "ἑνός κακοῦ δοθέντος μύρια ἕπονται". Διά νά ἃρθῇ ἡ ᾿Αργία ἔπρεπε νά ὑπάρχῃ ᾿Αργία κανονικῶς ἐπιβληθεῖσα ἃπό τό ἁρμόδιον ᾿Επισκοπικόν Δικαστήριον. ῾Ημεῖς ἃπεδείξαμεν τό ἄκυρον καί ἃνυπόστατον τῆς πράξεως 15/7-9-99, διότι δέν ἐλήφθη καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν τό Κανονικόν Δίκαιον. Δέν διανοοῦμαι, ὅτι ὁ κάθε ᾿Επίσκοπος καί ὁ κάθε κ. Κάτσουρας ἤ μ. Μάξιμος, ἤ καί ὁ κάθε "Χένρι" κλπ. μποροῦν νά ἐπιβάλλουν ἐκάστοτε τάς ἃπόψεις των, τάς ἐπιθυμίας των καί νά προωθοῦν τά σχέδιά των. ῎Ας σεβαστοῦμε τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας, καί ἄς μή προκαλέσωμεν ἄλλας πληγάς εἰς Αὐτό. ῞Οσον ἐξαρτᾶται ἃπό τήν ἐλαχιστότητά μου θά ἃγωνισθῶ νά μή ἐπαναληφθῇ "δεύτερος γῦρος" τῶν πέντε. Καί τό λέγω αὐτό, διότι αὐτό, δυστυχῶς, διαφαίνεται ἃπό τήν πορεία καί τήν ἐξέλιξιν τῶν πραγμάτων. Εἶναι τραγική, Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἃδελφοί καί συλλειτουργοί ἡ κατάστασις εἰς τήν ὁποίαν ὡδηγήσαμεν ἡμεῖς οἱ ἴδιοι τά πράγματα, ἄλλοι παρασυρόμενοι καί ἄλλοι ἃδιαφοροῦντες καί, (παρακαλῶ νά μοῦ ἐπιτραπῇ ἡ ἄποψις: "ἐνόχως ἃνεχόμενοι"), διά τοῦτο εἶναι μεγάλαι καί δυσβάστακτοι αἱ εὐθῦναι αἱ ὁποῖαι ἐπεσωρεύθησαν ἐπί τῶν ὤμων μας, τάς ὁποίας, ἄν δέν προλάβωμεν νά διορθώσωμεν καί νά ἃπαλλαγῶμεν ἐξ αὐτῶν, ἃσφαλῶς θά δώσωμεν φρικτόν λόγον καί ἔναντι τῶν πιστῶν καί ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Συνοψίζοντας τά ἃνωτέρω γεγονότα ὑπογραμμίζω, ὅτι: α). ᾿Επί ἔτη, δέν ἃντιμετωπίσαμεν κανένα φλέγον καί ἐπεῖγον ᾿Εκκλησιαστικόν θέμα κατά τήν Κανονικήν τάξιν καί τήν ᾿Ορθόδοξον δεοντολογίαν. β) ᾿Εκ τοῦ προχείρου, ἃλλά καί ἐξ ὑπαρχούσης σκοπιμότητος, ἐλάβομεν "ἃποφάσεις" ἃντικανονικάς, ἃντιφατικάς, ἃνεπερείστους καί ἃδικαιολογήτους, χωρίς αἴσθησιν τῶν εὐθυνῶν μας, γ) Τόν τελευταῖον καιρόν ἐν πολλοῖς τά Συνοδικά θέματα ρυθμίζονται ἐκ τῶν παρασκηνίων, ἃπό πρόσωπα, τά ὁποῖα τό ὀλιγώτερον μπορεῖ νά ἃποδειχθοῦν καί ἃνεύθυνα, δ) Τούς τελευταίους μῆνας δέ παραθεωροῦνται συστηματικώτατα καί δέν λαμβάνονται καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν ᾿Επιστολαί - Γνωματεύσεις κ.λ.π. τῆς ἐλαχιστότητός μου, ὅπως ὑπ᾿ ἃριθμ. Πρωτ. 81/23-9-99, 88/30-10-99, 89/13-11-99, 78/10-9-99, 92/3-12-99, 94/1-12-99, 98/31-12-99, ἡ Γνωμάτευσις τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη ἃπό 13/27-10-99, αἰ Καταγγελίαι Γ.Ο.Χ. Λαρίσης ἃπό 14-10-99 καί, 19-10-99 καί 28-12-99, κλπ. Μακαριώτατε , Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἃδελφοί Αὐτοί περίπου εἶναι οἱ κυριώτεροι λόγοι, οἱ ὁποῖοι μέ ὡδήγησαν νά σᾶς ἃποστείλω, μέχρι σήμερον, σειράν ἐπιστολῶν, ὡς καί τήν παροῦσαν μακροσκελῆ τοιαύτην, διότι πιστεύω, ὅτι μέ αὐτάς ἐκφράζω την ἃγωνίαν μου, διά τό ποῦ βαίνομεν, ὅπερ πράττω καί προφορικῶς εἰς τάς συνεδριάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὑπερασπιζόμενος τό Δίκαιον, τήν ᾿Αλήθειαν καί τήν Κανονικήν Τάξιν, τόν Συνοδικόν θεσμόν, ἃλλά καί διαχωρίζων καί τάς εὐθύνας μου, ὅσον ἃφορᾶ συγκεκριμένα κακόδοξα φρονήματα, ἃντικανονικάς ἐνεργείας, πράξεις ἤ παραλείψεις. Δυστυχῶς, ὅμως, ὡς ἃπεδείχθη ἐκ τῶν πραγμάτων, αἱ σκοπιμότητες καί τά παρασυνοδικά παρασκήνια ἔχουν τόσην "δύναμιν", ὥστε νά τίθενται αὗται ὑπεράνω τῆς φωνῆς τῶν ᾿Επισκόπων, διό αὐτή δέν λαμβάνεται καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν, ἃλλά καί τιθέμεθα πλέον καί εἰς τό στόχαστρον τοῦ κ. "Χένρι" καί τῶν ὁμοφρόνων του καί συνεργατῶν του, καί ὁ ὁποῖος, ὡς εἴδομεν, ἔχει μεγάλην ἱστορίαν... (54). Δέν νομίζω ὅτι ὡς Γνήσιοι ᾿Ορθόδοξοι ᾿Αρχιερεῖς δυνάμεθα νά παραμένωμεν ἐν ἃδιαφορίᾳ ἐμπρός εἰς αὐτά τά φλέγοντα θέματα τῆς ᾿Εκκλησίας. Εἶναι καιρός νά ἐνωτισθῶμεν τῆς γνησίας ὀρθοδόξου φωνῆς τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ματθαίου καί νά φανοῦμε ἐν τοῖς πράγμασιν γνήσιοι διάδοχοι καί συνεχισταί τῆς καθαρᾶς ἐκείνου ῾Ομολογίας καί τῆς σθεναρᾶς στάσεώς του ἔναντι τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἃλλά καί ἔναντι τῶν παλαιοημερολογιτικῶν σχισμάτων-ὁμάδων-παρατάξεων. Εἶναι καιρός νά ἃντιμετωπίσωμεν ἃποφασιστικά διά τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου ᾿Αγάπης καί ᾿Αληθείας καί τάς Φλωρινικάς Παρατάξεις καί τούς πέντε πρώην Μητροπολίτας. Εἰς τό συνημμένον Παράρτημα παρατίθενται ἐπιλεκτικά κατά χρονολογικήν σειράν ὡρισμένα ἃκόμη σχετικά κείμενα, ἐνῶ δι᾿ εὐνοήτους λόγους παραλείπονται ἐπί τοῦ παρόντος ἄλλα σημαντικά καί ἃποκαλυπτικά κείμενα τῆς ἰδίας ἐποχῆς. Τά παρατιθέμενα εἰς τό Παράρτημα τοῦ παρόντος κείμενα εἶναι: 1) ῾Η ὑπ᾿ ἃριθμ. 1958/7-7-1973 ἐπιστολή μας πρός τούς Ζηλωτάς Γέροντας τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους. 2) ῞Ενα μονοσέλιδον ἃνώνυμον, ἃχρονολόγητον, ἃπό τριετίας ἐμφανισθέν καί ὑπό ἡμετέρων κυκλοφοροῦν κείμενον, διά τοῦ ὁποίου, ὑπό μορφήν ἐρωτήσεων καί ἃποριῶν, τίθεται ἐν ἃμφιβόλῳ ἡ ῾Ομολογία-᾿Εκκλησιολογία καί ἡ γνησιότης τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. 3) ῞Ενα ἐπίσης μονοσέλιδον, τό ὁποῖον ὑπογράφεται μέ τό ψευδώνυμον "Χένρι", καί ἃποστέλλεται πρός κάποιον "Τζών", προέρχεται δέ ἃπό τήν ἰδίαν πηγήν, ὡς καί τό ἃνώνυμον. Δι᾿ αὐτοῦ "παρωδεῖται" ἡ ῾Ομολογία-᾿Εκκλησιολογία περί μοναδικότητος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καί ἐν ταυτῷ ὁ συντάκτης στρέφεται ἐναντίον ἐμοῦ τοῦ ᾿Επισκόπου Κηρύκου καί τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, δι᾿ ὅσα, μέ ἃφορμήν τήν ὑπ᾿ ἃριθμ. 15/7-9-95 Πρᾶξιν τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου, ἐγράψαμεν ὑπέρ τῆς Κανονικῆς Τάξεως, τῆς ᾿Αληθείας καί τοῦ Δικαίου, ὑπερασπίζεται δέ τάς κατάφωρα ἃντικανονικάς ἐνεργείας τοῦ Σεβ. κ. Παναρέτου κατά τοῦ Παν/του ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου. 4) ῞Ετερον τετρασέλιδον, ὁμοίως ψευδώνυμον, τό ὁποῖον ὑπογράφει ὁ ἴδιος πάλιν κ. "Χένρι", καί ἃπευθύνεται πάλιν πρός τόν ἴδιον "Τζών". Παρά τάς ὡρισμένας ἃληθείας πού περιέχει τοῦτο δέν παύει νά κινῆται εἰς τό ἴδιον οἰκουμενιστικόν πνεῦμα, καί 5) Τό "Πρακτικόν Κοινῆς ῾Ομολογίας ᾿Ορθοδόξου Πίστεως καί ᾿Εκκλησιαστικῆς Κοινωνίας", τό ὁποῖον εἶχε προταθῇ ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου πρό τοῦ 1995 εἰς τήν τότε ῾Ιεράν Σύνοδον πρός ὑπογραφήν καί ἐφαρμογήν, καί τό ὁποῖον δέν ἃπεδέχθησαν οἱ πέντε, διότι ἤθελον νά εἶναι ἐλεύθεροι νά παραβιάζουν τήν Κανονικήν Τάξιν, ὅπως καί σήμερον πάλιν, ὅπερ τούς ὡδήγησεν εἰς τό Πραξικόπημα καί τό σχίσμα τοῦ 1995. ῾Η κατ᾿ ἐπιλογήν παράθεσις ὡρισμένων ἱστορικῶν κειμένων, τόσον ἐντός τοῦ κειμένου, ὅσον καί εἰς τό Παράρτημα πού ἃκολουθεῖ, ἐκρίθη ἃπαραίτητος, διότι ἐξ αὐτῶν τῶν κειμένων, καί ἐν συνδυασμῷ μέ τά σήμερον κυκλοφοροῦντα "ἃνώνυμα" καί "ψευδώνυμα" τοῦ κ. "Χένρι", προκύπτει ἡλίου φαεινότερον, ὅτι οἱ ἴδιοι παράγοντες, οἱ ὁποῖοι τότε παρέσυραν τόν Κάλλιστον εἰς τήν πτῶσιν, οἱ ἴδιοι κατόπιν ἐπεχείρησαν νά παρασύρουν καί ἄλλους ᾿Αρχιερεῖς, ἃλλά καί σήμερα ἐπιχειροῦν νά μᾶς ρίψουν εἰς τήν χοάνην τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ"! Παρακαλῶ, συγχωρεῖστε μου διά τήν ἃγωνίαν, τήν ὁποίαν ἐξέφρασα πρός ῾Υμᾶς πιεζόμενος ὑπό τῆς ᾿Αρχιερατικῆς μου συνειδήσεως, ἃλλά καί διά τό μακρόν τῆς γραφῆς μου καί νά παρακαλέσω θερμῶς, ὅπως ἐν ἃγάπῃ Χριστοῦ, ἐν ᾿Αληθείᾳ, καί ἐν ἃπολύτῳ σεβασμῷ πρός τήν Κανονικήν Τάξιν, συμβάλωμεν ἅπαντες ὡς μέλη τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὥστε εἰς τάς συνεδριάσεις νά ἐπικρατήσῃ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ κατά τό "ἔδοξε τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν" (Πράξ. 15,28), διότι τοῦτο ζητᾶ ἃπό ἡμᾶς ὁ Χριστός, ὡς εἰς τύπον καί τόπον Αὐτοῦ ταχθέντες. ᾿Ασπάζομαι ῾Υμᾶς ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ καί Σωτῆρι ἡμῶν. ᾿Ελάχιστος ἃδελφός καί συλλειτουργός ῾Υμῶν + Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ (1) Καθημερινῶς καθίσταται ἐμφανέστερον, ὅτι χρήζομεν πρωτίστως ἡμεῖς οἱ ᾿Επίσκοποι ἀμέσου σοβαροῦ ἐσωτερικοῦ θεολογικοῦ διαλόγου, διά νά ἐξασφαλίσωμεν τήν διά τῆς κοινῆς Πίστεως καί ῾Ομολογίας ἐσωτερικήν μας ἑνότητα, καί κατόπιν ἡνωμένοι ἐν τῇ πίστει νά ἀντιμετωπίσωμεν ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ τόσον τούς Φλωριναίους, ὅσον καί τούς πέντε πρώην Μητροπολίτας. (2) Πρέπει νά προσέχωμεν ἰδιαιτέρως τήν πλάνην περί "πλειοψηφίας" τήν ὁποίαν ἐπενόησαν πρῶτοι οἱ πέντε, προκειμένου νά στηρίξουν ὅλας τάς κατάφωρα ἀντικανονικάς ἐνεργείας των κατά τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καταχρασθέντες τόν ῾Ιερόν Κανόνα. Προσοχή. ῾Η ᾿Αλήθεια, τό Δίκαιον, καί τό Κανονικόν δέν ἐξασφαλίζονται ὑπό αὐθαιρετούσης πλειοψηφίας, ἀλλά ἀπό τούς σεβομένους καί τηροῦντας τήν Κανονικήν Τάξιν, τό Δίκαιον καί τήν ᾿Αλήθειαν, ἔστω καί ἄν αὐτοί ἀποτελοῦν μειοψηφίαν, ἤ ἀκόμη ἔστω καί ἄν εἶναι ἕνας. ῾Η ἱστορία διαβεβαιοῖ, ὅτι αὐτήν τήν μειοψηφίαν, ἡ αὐθαιρετοῦσα πλειοψηφία πάντοτε τήν πολεμεῖ, διότι δέν ἀνέχεται τό Κανονικόν, τό Δίκαιον καί τό ᾿Αληθές. ᾿Εν προκειμένῳ δέν δύναμαι νά μή ἐπισημάνω τήν ὑποβόσκουσαν καί μεταξύ ἡμῶν πλάνην καί κατάχρησιν τοῦ γράμματος καί τοῦ πνεύματος τοῦ ΣΤ' Κανόνος τῆς Α' Οἱκουμενικῆς Συνόδου περί "πλειοψηφίας", προκειμένου νά στηριχθοῦν ὄχι "εὔλογοι", ἀλλά ἀντικανονικαί καί ἄδικοι ἀποφάσεις. ᾿Ιδού τί λέγει ὁ ῾Ιερός Κανών: "...ἐάν μέντοι τῇ κοινῇ πάντων ψήφῳ, εὐλόγῳ οὔσῃ καί κατά Κανόνα ἐκκλησιαστικόν, δύο ἤ τρεῖς, δι᾿ οἰκείαν φιλονεικίαν ἀντιλέγωσιν, κρατείτω ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος"! Δηλαδή, ἄν ὅλοι οἱ ᾿Επίσκοποι ἠτιολογημένα καί κανονικά ψηφίσουν κάποιον ᾿Επίσκοπον, εὑρεθοῦν ὅμως δύο ἤ τρεῖς νά καταψηφίσουν ὄχι ἠτιολογημένα καί δικαίως, ἀλλά φιλονείκως καί πεισμόνως, τότε νά ὑπερνικᾶ ἡ ψῆφος τῶν περισσοτέρων καί νά μή ματαιώνεται ἡ ἐκλογή τοῦ ᾿Επισκόπου. ᾿Ιδού ἐπί τοῦ θέματος τῆς πλάνης περί "πλειοοψηφίας" τί λίαν ἐπιτυχῶς γράφει πρός τούς πέντε ὁ Σεβ/τος ἐν Χριστῷ ἀδελφός κ. Γοργόνιος: "Περί τῆς τότε πλειοψηφίας σας...ἔχω νά σᾶς ὑπενθυμίσω μερικά κατορθώματα πλειοψηφιῶν ᾿Αρχιερέων, τά γνωστά εἰς ὅλους μας. Πλειοψηφία ᾿Αρχιερέων κατεδίκασε τόν ῞Αγιον ᾿Αθανάσιον. Πλειοψηφία εἰκονοκλαστῶν ᾿Αρχιερέων κατεδίκασε Εἰκονοφίλους ὀρθοδόξους Στουδίτας κλπ. Πλειοψηφία ᾿Αρχιερέων καί κατά τοῦ ῾Αγίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ. Πλειοψηφία τῶν ῾Ελλήνων ᾿Αρχιερέων νά ἐφαρμοσθῇ στήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ελληνικήν ᾿Εκκλησίαν τό Παπικόν νέον ῾Ημερολόγιον τοῦ 1924. Πλειοψηφία ᾿Αρχιερέων τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου τοῦ σχίστου τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος...Εἶχαν δίκαιον αὐτές οἱ πλειοψηφίες; ῞Οσο δίκιο εἶχαν αὐτές, ἄλλο τόσο εἶχε καί ἡ δική σας πλειοψηφία" (᾿Επιστολή Σεβ. Γοργονίου πρός τούς πέντε 30-8-97). Δυστυχῶς αὐτή ἡ πλάνη περί "πλειοψηφίας" προπαγανδίζεται ἐσχάτως μεταξύ ἡμῶν, ὅσον ἀφορᾶ τήν δῆθεν "Κανονικήν" ἀπόφασιν τῆς ἐκτάκτου ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 15-12-1999, περί παραπομπῆς τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου εἰς τό Συνοδικόν Δικαστήριον! Καταβάλλονται ἀπεγνωσμέναι προσπάθειαι, ὥστε μία κατάφωρα ἀντικανονική ἀπόφασις νά γίνῃ "Κανονική", μέ τήν ἐπίκλησιν τῆς "πλειοψηφίας". Μή γένοιτο νά παραμείνῃ μία τοιαύτη πλάνη...῾Ημεῖς, ἔστω καί μόνος, θά ἐπιμείνωμεν μέχρι τέλους, νά λέγωμεν, ὅτι, ἐφ᾿ ὅσον δέν ἐτηρήθη ἡ Κανονική Τάξις, καί δέν ἐγένετο ἡ προβλεπομένη Κανονική διαδικασία, ἐλήφθη δηλαδή ἀπόφασις "οὐχί εὐλόγως καί κατά Κανόνα ᾿Εκκλησιαστικόν", ἡ ἀπόφασις περί "παραπομπῆς" δέν καλύπτεται ὑπό τό πρόσχημα τῆς "πλειοψηφίας", ἀλλά ἀποβαίνει εἰς βάρος ὅλων τῶν μελῶν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ἐνῶ σημειώνω ὅτι δέν συνετάγη καί δέν ὑπεγράφη κἄν ἀπόφασις. (3) Πρός ἄρσιν δηλαδή πάσης αἰτιάσεως καί προφάσεως αὐτῶν. (4) Εἶναι βέβαιον, ὅτι ἡ ᾿Εξαρχία, ὅπως καί σήμερον ρητῶς διαβεβαιώνει, ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Κιτίου κ. ᾿Επιφάνιος, τό μόνον ἐπιζῶν μέλος ἐκείνης τῆς ᾿Εξαρχίας, δέν ἐδέχθη τήν λεγομένην χειροθεσίαν ὡς ἐπί σχισματικῶν ᾿Επισκόπων, ἀλλά εἶχον ἅπαντες συνείδησιν, ὅτι μέ τήν καθαρά ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν, ἐνῶ δέν ἐθίγετο οὐδόλως ἡ ἀκεραιότης καί γνησιότης τῆς ᾿Αποστολικῆς των Διαδοχῆς, ἐν ταυτῷ ὅμως ἐξηντλεῖτο καί κάθε οἰκονομία πρός χάριν τῆς ἑνότητος τῶν ἀπεσχισμένων ἐν τῇ Γνησίᾳ ᾿Ορθοδόξῳ ᾿Εκκλησίᾳ. (5) ῎Ηκουσα προσφάτως παρά τινος ἡμετέρου νά δηλώνῃ, ὅτι ὑπάρχουν σχετικαί μαγνητοταινίαι τάς ὁποίας ἤκουσε καί διεπίστωσε ὅτι ἀνεγνώσθησαν εὐχαί ἐκ τοῦ Μεγάλου Εὐχολογίου, αἱ ὁποῖαι ἀναγινώσκονται κατά τήν χειροτονίαν. Δέν ἐρωτήσαμε ποῦ καί πότε τάς ἤκουσεν, ἐνῶ ἡμεῖς ποτέ δέν "κατορθώσαμε" τοιοῦτόν τι, διότι οἱ κύριοι πού κατέχουν αὐτές τίς κασέττες μᾶς ἀποφεύγουν. Αὐτάς τάς μαγνητοταινίας, ὅπως γνωρίζομεν, τάς κατεῖχεν ὁ ἀποθανών Καλλιόπιος, καί ἀπειλοῦσε μέ ψιθύρους, ἀλλά ποτέ δέν τάς παρουσίασε. Οἱ διάδοχοί του πού τάς ἐκληρονόμησαν, δέν ἔχουν τάς δεσμεύεις του..., ἄς τάς παρουσιάσουν ἐπισήμως καί θά πάρουν τήν ἀπάντησιν καί ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος. Δέν τάς παρουσιάζουν, ὅμως, διότι τούς ἀρέσει νά κινοῦνται ὡς "ἀρουραῖοι" ἐν τῷ σκότει καί νά ἐμβάλλουν ἀμφιβολίας καί νά διαφθείρουν συνειδήσεις. ῞Ο,τι κρατεῖ ὁ κάθε κ. Καλλίνικος, ἤ ὁ κάθε κ. "Χένρι" (Βλέπετε Παράρτημα) καί ὁ εὐρύτερος μηχανισμός, τούς διαβεβαιοῦμεν ὅτι εἶναι "καμμένο χαρτί". Τούς προκαλοῦμε, λοιπόν, "ἐδῶ καί τώρα",νά φέρουν εἰς τό φῶς ὅλα τά "ντοκουμέντα" πού κατέχουν . Μπορεῖ ὁ "Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός" νά εἶναι καλά ὠργανωμένος, καί νά ἔχῃ ἁπλώσει ρίζες, ἀλλά ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία δέν θά συμμιγῇ...πρέπει, ὅμως, νά μή ὑπάρξουν ἄλλα θύματα, ἀλλά νά περισωθοῦν καί ὅσοι τυχόν ἐνεργοῦν πρός αὐτήν τήν κατεύθυνσιν, εἴτε ὡς πλανώμενοι, εἴτε ὡς ἐγκάθετοι.. (6) Σχέδιον ᾿Εγκυκλίου, τό ὁποῖον εἶχε μελετήσει καί εἶχε συντάξει ὁ θεολόγος καί Νομικός,τότε λαϊκός, νῦν δέ ῾Ιερεύς, ὁ π. Εὐστάθιος Τουρλῆς. (7) Τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη. (8) Χαρακτηρισμός "εὐγενείας", ἐνῶ τῇ ἀληθείᾳ ἐγνώριζεν, ὅτι μέ τό κείμενον αὐτό, τό ὁποῖον ἐκυκλοφόρησεν ὡς ᾿Εγκύκλιος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἐκρημνίζοντο ὅλα τά σχέδια τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ", τά ὁποῖα καί ὁ ἴδιος ὑπηρέτει καί ὑπηρετεῖ καί σήμερον, κατέχων ἡγετικήν θέσιν εἰς τό ὅλον κίνημα, καί εἰς τό ὁποῖον πιστεύομεν, ὅτι συμμετέχουν καί ἡμέτεροι. ᾿Ιδού διατί μᾶς "πταίουν" ὡρισμένα συγκεκριμένα πρόσωπα, διότι ἦσαν καί εἶναι καί σήμερον ἐμπόδια εἰς αὐτό τό ἀνανεωμένο καί "ἐπανδρωμένο" καί μέ νέα πρόσωπα οἰκουμενιστικό παλαιοημερολογιτικό κίνημα. (9) ᾿Εγνώριζε πολύ καλά τά θέματα ὁ π. Εὐστάθιος, διό καί ἠκριβολόγει μέ τόσην ἐπιτυχίαν. (10) Δηλαδή πληροφόρησιν σχετικά μέ τήν "Συντονιστικήν ᾿Επιτροπήν", ἡ ὁποία κατευθυνομένη εἰργάζετο σκανδαλωδῶς πρός ἕνωσιν ὅλων τῶν παλαιοημερολογιτικῶν παρατάξεων κατά ἀπολύτως οἰκουμενιστικήν νοοτροπίαν, ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει καί σήμερον. (11) Πρόκειται περί μιᾶς ὄντως θαυμασίας ᾿Εγκυκλίου τήν ὁποίαν ἐν καιρῷ θά ἐπαναδημοσιεύσωμεν, καί διά τῆς ὁποίας τίθενται τά πράγματα εἰς τήν θέσιν τους. (12) Παράλληλα προωθεῖται καί μία κρατική ἀναγνώρισις, πράγμα τό ὁποῖον κατ᾿ αὐτούς εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη λύσις τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ προβλήματος" στήν σημερινή ἐποχή. Λυπούμεθα δι αὐτούς, ἀλλά μέ τά ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικά κριτήρια, τοῦτο εἶναι ΠΡΟΔΟΣΙΑ, διότι εἶναι ἄρνησις τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., εἶναι ἄλλος Οἰκουμενισμός, τόν ὁποῖον ἐπιδιώκει ὁ Νεοημερολογιτισμός, δι᾿ αὐτό καί δέν θά περάσῃ ποτέ, ἄσχετα πόσοι ἐνδέχεται νά πέσουν θύματα αὐτῆς τῆς καθαρά σατανικῆς προπαγάνδας. Πιστεύομεν, ὅτι ὁ κ. Χριστόδουλος χαίρει χαράν μεγάλην διά τό κίνημα αὐτό τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ", τό ὁποῖον ἀνανεωμένον ὑπόσχεται νά φέρῃ εἰς πέρας τήν λύσιν πού προέτεινε μέ τήν διατριβή του ἀπό τό 1982 (῾Ορᾶτε ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, ῎Ελεγχος καί ᾿Ανατροπή τῆς Διδακτορικῆς Διατριβῆς τοῦ κ. Χριστοδούλου Παρασκευαΐδη ἐπί τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ...᾿Αθῆναι 1985, σελ. 166 κ.ἑ. (13) Πρέπει νά διερωτηθοῦμε μήπως ἐνδεχομένως ὑπάρχουν καί ἐκφρασταί τοῦ κ. Καλλινίκου εἰς τόν χῶρόν μας; ᾿Εάν τυχόν δέν μᾶς ἀπασχολῇ αὐτό τό σοβαρό θέμα, δέν μποροῦμε, κατά τήν ἄποψίν μου, νά καυχώμεθα διά τό "φρόνιμοι" καί τό "ἀκέραιοι" περί τῶν ὁποίων ὁμιλεῖ ὁ Κύριος, ἀφοῦ εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν κινδυνεύουμε νά κατηγορηθοῦμε, ὅτι ἀποδεδειγμένως "ἐθελοτυφλοῦμεν" καί "στρουθοκαμηλίζωμεν". (14) Τάς ἀσυλλήπτους βλασφημίας εἰς τάς ὁποίας ὡδήγησαν τόν δυστυχῆ ἐκεῖνον Γέροντα, ὁ ὁποῖος τελικά μετά τό 71 καί μέχρι τήν πτῶσίν του καί εἰς τήν συνέχειαν, δέν ἤξερε οὔτε τί ἔκανε, οὔτε τί ἔγραφε εἰς τά θέματα τῆς Πίστεως, (τά ὑπόλοιπα δέν μᾶς ἐνδιαφέρουν), θά ἴδωμεν εἰς τήν συνέχειαν μέσα ἀπό ὡρισμένα κείμενά του, τά ὁποῖα ὡς "τυφλός" καί "κωφός" ὑπέγραφεν, καθ᾿ ὑπαγόρευσιν τῶν σκοτεινῶν συμβούλων του. ῎Ας ἔχωμεν ταῦτα πρό ὀφθαλμῶν μας καί οἱ νεώτεροι καί οἱ γεροντότεροι. (15) ῾Η Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία εἰς τήν ὁποίαν ἠνάλωσε τήν ζωήν του, τώρα ἔγινε αὐτομάτως σχισματική ὁμάδα, ἔγινε "Ματθαιϊκή παράταξις", ἔγινε, δηλαδή "Κλάδος" τῆς ᾿Εκκλησίας. Τό ἐρώτημα εἶναι: Διατί ἐπέτρεψεν ὁ Θεός αὐτήν τήν πτῶσιν;. Διατί ὁ ᾿Επίσκοπος Κάλλιστος περιῆλθεν εἰς ἀδόκιμον νοῦν, καί ἄνευ ὄρων καί ὁρίων ἔγινε τυφλόν καί πειθήνιον ὄργανον τῶν ἐχθρῶν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας; ᾿Ιδού διατί καί σήμερον τό φαινόμενον τοῦ Καλλίστου πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῇ καί νά μᾶς τρομάζῃ. ᾿Ιδού τί κακόν κάμνουν οἱ κακοί σύμβουλοι, οἱ κακοί ἐργάται, διά τοῦτο ἄς τούς προσέχουμε, ὅπως λέγει ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος (Φιλ. γ,2). (16) ῾Η "καθαρότης τῆς πίστεως" κατά τόν Κάλλιστον ἦτο πλέον... ἡ ἕνωσις μέ τούς Φλωριναίους καί τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς καί προπάντων ἡ ἀποδοχή τῶν βλασφήμων φρονημάτων του περί "χειροθεσίας"!! (17) Μωραίνει καί σκοτίζει ὁ Θεός τούς βλασφήμους, κἄν εἰσίν ᾿Αρχιερεῖς, κἄν ῾Ιερεῖς, κἄν θεολόγοι, κἄν μοναχοί κἄν ὀλίγοι, κἄν πολλοί.... ῞Ο,τι καί ἄν συνέβη, ἔστω καί ἄν ὑπεκρίθη, ὅπως καί ἄν τά ἐξέλαβεν ἡ ᾿Εξαρχία, ἀπεδείχθη ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος οὔτε ἐτήρησεν, οὔτε ἐφήρμοσε τήν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ᾿Αλλά καί παρά τάς πολλάς προσπαθείας, τῆς τότε ῾Ιερᾶς Συνόδου, οὔτε καί ἐκ τῶν ὑστέρων ἐπετεύχθη, ἡ ἐπιδιωκομένη ἀληθής καί στερεά ἑνότης ἐν τῃ κοινῇ πίστει καί ὁμολογίᾳ. (18) ῾Η Ρωσική Σύνοδος, κατά τό ἔγγραφον τοῦτο τοῦ Καλλίστου, "φυλάσσει τήν παρακαταθήκην τῆς Πίστεως ἀμόλυντον". Περί αὐτοῦ, ὅμως, ὑπάρχει μακρά σειρά ἄρθρων τοῦ "Ι. ᾿Αθωνίτου" δηλαδή τοῦ κ. Σακαρέλλου,τά ὁποῖα ἐδημοσιεύθησαν τήν προηγουμένην δεκαετίαν εἰς τήν νεοημερολογιτικήν ᾿Εφημερίδα "᾿Ορθόδοξος Τύπος", (δέν ἔχω πρόχειρον τήν παραπομπήν), ὅπου διαπιστώνει κανείς σέ ποιά παγίδα ἔρριψαν τόν δυστυχῆ Κάλλιστον, ἀφοῦ τόν ἔβαλαν πρῶτα νά ὑπογράψῃ τάς ἀνωτέρω θέσεις, καί κατόπιν....τί ἐνήργησαν...καί βγάλετε τά συμπεράσματά σας.. (19) ᾿Ιδού τό φρόνημα εἰς τό ὁποῖον ὡδήγησαν τόν ᾿Επίσκοπον Κάλλιστον. Τοιαύτας βλασφημίας μόνον ἐχθροί θά μποροῦσαν νά γράψουν. Ποῖος ἠδύνατο νά πιστεύσῃ ποτέ, ὅτι θά ἔφθανε εἰς αὐτό τό ἔσχατον σημεῖον, ὥστε εὐθέως νά ὁμολογῇ (ἔστω καί ἄν τά ἔγραψαν ἄλλοι αὐτός ὑπογράφει καί έκτελεῖ), ὅτι, ἐπειδή διά λόγους ἀσυνεπείας τῆς Ρωσικῆς Συνόδου ἐπί θέματος Πίστεως καί ῾Ομολογίας διεκόψαμεν τήν μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου κοινωνίαν, ἐχάσαμεν "ΟΠΕΡ ΕΛΑΒΟΜΕΝ" τό 1971!, καί ὅτι "ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΕΘΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΤΕΡΑΝ ΧΑΩΔΗ ΚΑΙ ΑΝΤΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΙΝ"; ᾿Επ᾿ αὐτοῦ ἀπαντῶμεν, ὅτι οὐδέν ἐλάβομεν παρά τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ὅτε ἠνώθημεν μετ᾿ αὐτῶν τό 1971 καί ούδέν ἀπωλέσαμεν τό 1976, ὅτε διεκόψαμεν τήν μετ᾿ αὐτῶν κοινωνίαν, ἀλλά προσεπαθήσαμεν νά κάνωμεν ῾Ιεραποστολικόν ἔργον ᾿Ορθοδοξίας καί νά συμβάλωμεν ἀποδεχθέντες μίαν ἀκρωτάτην οἰκονομίαν, ἀποκλειστικῶς καί μόνον διά τήν ἕνωσιν μετά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν ἀποσχισθέντων ἐξ αὐτῆς Φλωριναίων. Ποτέ, οὔτε ὅσον ἀφορᾶ τήν ᾿Εκκλησιολογίαν, οὔτε ὅσον ἀφορᾶ τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ποτέ δέν εἴμεθα εἰς "χαώδη καί ἀντορθόδοξον κατάστασιν". Πῶς, λοιπόν, ἠδύνατο ὁ Κάλλιστος νά παραμείνῃ εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν μέ τοιαύτας βλασφημίας, καί τί ἄλλο προκύπτει ἐκ τῶν λόγων του, παρά ὅτι εἰς ὅλην του τήν ζωήν, τολμῶ τήν ἔκφρασιν,"ἀπατοῦσε" πνευματικά τούς ἀνθρώπους, ἀφοῦ τώρα ὑπογράφει, καί "ὁμολογεῖ", ὅτι πρίν δέν ἦτο οὔτε ὀρθόδοξος, οὔτε ᾿Επίσκοπος, ἡ δέ ᾿Εκκλησία τήν ὁποίαν εὐηγγελίζετο ἦτο μία "παράταξις σχισματική"; ῏Ω ᾿Επισκοπικόν θεῖον δώρημα! Διά σοῦ οἱ ἄξιοι ᾿Επίσκοποι ἀναβιβάζονται εἰς τούς οὐρανούς καί ὑπέρ τούς ᾿Αγγέλους, ἀλλά καί οἱ ἀναδεικνυόμενοι ἀνάξιοι κρημνίζωνται....... ῾Ο Θεός νά μᾶς ἐλεήσῃ ὅλους καί νά μᾶς φυλάττῃ ἀπό τοιούτους κινδύνους. (20) Περί αὐτῶν ὁρᾶτε "Κ.Γ.Ο.", Τόμος 1983, σελίδες 27-34 καί 62-66. Τόμος 1985, σελ. 215-218. (21) Οἱ πέντε, πλήν ὅλων τῶν ὑπολοίπων αἱετικῶν φρονημάτων καί ἀντικανονικοτήτων, διά τῆς ἀπό 11-10-91 "᾿Εγκυκλίου ᾿Επιστολῆς", τήν ὁποίαν ὑπογράφει δι αὐτούς ὁ ῾Ιερομ. Εὐθύμιος, καί διά τῆς δηλώσεώς των, ὅτι "καλά τά γράφει ὁ π. Εὐθύμιος", βαρύνοται καί μέ τό περί "χειροθεσίας" φρόνημα, ἀφοῦ φρονοῦν περί αὐτῆς ὅσα καί ὅπως ἐφρόνει ὁ Κάλλιστος. (22) Τότε αἱ ἀπαντήσεις ἐδημοσιεύοντο εἰς τόν "ΚΗΡΥΚΑ", (Τόμος 1987, τεῦχος ᾿Ιουλίου, σελ. 3 καί 11-12), σήμερον προφασιζόμεθα προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις διά νά μήν ...ἐκτίθενται οἱ Φλωριναῖοι καί ἰδιαίτερα ὁ κ. Καλλίνικος, καί δέν δημοσιεύονται "καυτά" κείμενα. (23) "᾿Ενοποίησις ἀγῶνος"!!!, δηλαδή καθαρά κοσμική, παραταξιακή-σωματειακή συνείδησις ἀντί τῆς ἐκκλησιαστικῆς.Φρικιάζει κανείς, ὅταν λάβῃ ὑπ᾿ ὄψιν πόσες φορές διηρέθησαν, πόσες καί πῶς ἡνώθησαν οἱ Φλωρινικές παρατάξεις, διότι ἀπό ἐκεῖ μέσα προκύπτει, ὅτι δέν ἔχουν στοιχειώδη ἐκκλησιαστικήν συνείδησιν. (24) Τό ἀληθές εἶναι ὄχι τό "ἐνσυνειδήτως", ἀλλά τό "ὑποβολιμαίως", ἀφοῦ ὁ Γέρων Κάλλιστος ἦτο ἀπολύτως κατευθυνόμενος καί δέν γνωρίζομεν διατί παρεχώρησεν ὁ Θεός νά προδώσῃ καί νά πέσῃ εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου του. Τό μόνον πού πρέπει νά γνωρίζωμεν εἶναι ὅτι πολλοί τρόποι καί μέθοδοι ἐπενοήθησαν εἰς τήν συνέχειαν καί ἐπινοοῦνται καί σήμερον διά τήν πτῶσιν καί ἄλλων. (25) Τά κίνητρα τῆς διαιρέσεως, ἤτοι τοῦ σχίσματος τοῦ πρώην Φλωρίνης τό 1937 ἦσαν πράγματι σκοτεινά, ἦσαν τά σχέδια τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ, ὅπως εἶναι καί σήμερον τά περί ἑνώσεως ἐν τῷ "παλαιοημερολογιτικῷ οἰκουμενισμῷ". Δηλαδή ὅ,τι δέν ἐπέτυχε ὁ πρώην Φλωρίνης τό 1937, καί μέχρι τοῦ θανάτου του, ὅ,τι δέν ἐπετεύχθη τό 1971, τό 1976, τήν περίοδο πρό καί μετά τό 1980, ἤ τήν περίοδο τοῦ 1990-95, αὐτό ἐπιδιώκεται νά ἐπιτευχθῇ σήμερον διά τῆς ἑνώσεως ἐν τῷ παλαιοημερολογιτικῷ οἰκουμενισμῷ. (26) ᾿Αλλοίμονον ἄν οἱ ἑκάστοτε "ἠθικοί" ἀντιμετώπιζον τούς ἑκάστοτε "ἀνηθίκους", ὅπως συνέβη μέ Καλλίνικον, Καλλιόπιον κλπ τόν Φεβρουάριον τοῦ 1979 (27) Εἰς τήν συνέχειαν ὁ κ. Καλλίνικος ἐξεδίωξε καί τόν γέροντα Κάλλιστον ἀπό τήν Μονήν του, τῆς ὁποίας ἦτο κτήτωρ καί τήν ὁποίαν ὁ ἴδιος ἀνέδειξεν, καί ὅπου ἐγκαταβίωσεν ἐπί πεντήκοντα καί πλέον ἔτη, διά νά παραμείνῃ ἐκεῖ ὁ ἴδιος ὁ κ. Καλλίνικος! Κατέφυγεν, ὡς γνωστόν, μόνος καί ἐγκαταλελειμμένος εἰς τά ἀδέλφιά του, παρά τῷ Σοφικῷ. Καί ὁ μέν Κάλλιστος καί ὁ Καλλιόπιος ἤδη ἀπῆλθον τῶν ὧδε, ὅμως... ὁ κ. Καλλίνικος ζῇ καί καθ᾿ ἡμᾶς ἐνεργεῖ τά ἴδια σχέδια καί ἐπιδιώκει τούς ἰδίους στόχους, τούς ὁποίους πρῶτος προσδιώρισεν ὁ πρ. Φλωρίνης, ἀνέλαβε νά ἐκτελέσῃ ὁ ἀποθανών Καλλιόπιος καί ἀποτυχόντος ἐκείνου συνέχισε καί συνεχίζει ὁ κ. Καλλίνικος, ὁ ὁποῖος ἔχει προσβάσεις καί μέχρι τήν...Προεδρία τῆς Δημοκρατίας! ῾Ο νοῶν νοείτω. (28) Εἶναι σύμπτωσις, ὅτι καί σήμερον κάποια βιβλία, ἀποκαλυπτικά καί μέ ἰσχυρά ντοκουμέντα εἴτε ἀφοροῦν τούς Φλωριναίους, εἴτε τούς πέντε πολεμοῦνται; Εἶναι τυχαῖον, ὅτι καί τό τελευταῖον ἀποκαλυπτικόν καί συντριπτικόν ἄρθρον τοῦ θεολόγου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, τό ὁποῖον ἀφορᾶ τόν κ. Καλλίνικο καί τήν παράταξίν του, δέν δημοσιεύεται εἰς τόν "ΚΗΡΥΚΑ" ἀπό τόν παρελθόντα Μάϊον, προβάλλονται δέ καί ἀνεπέρειστοι προφάσεις αἱ ὁποῖαι ἀποβαίνουν καί αὗται ὑπέρ τῶν συκοφαντῶν τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη; (29) Τί σύμπτωσις ! Δέν φαίνεται περίεργον, ὅτι καί οἱ νῦν σύμβουλοι τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου καί σήμερα δημιουργοῦν παρομοίας ἀφορμάς, ἐνῶ ἀπειλοῦν νά ἐπιφέρουν ἐσωτερικούς διχασμούς πρός χάριν τῆς ἑνώσεως μέ τούς Φλωριναίους (καί λοιπάς παρατάξεις) ὑπό τάς προϋποθέσεις τῆς "κοινῆς ὁμολογίας" καί τῆς "κοινῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς" ! Τί σύμπτωσις καί σήμερον τά σχετικά βιβλία τοῦ κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, ὅπως τότε τοῦ μακαριστοῦ π. ᾿Ιωάσαφ νά τίθενται εἰς τό στόχαστρον, εἴτε ἀφοροῦν τούς Φλωριναίους, εἴτε τούς πέντε σχισματοαιρετικούς, διότι καί μέ τάς δύο σχισματικάς παρατάξεις προβλέπεται "ἕνωσις" εἰς τά πλαίσια τοῦ "παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ"!. (30) Τοῦτο σήμερον φαινομενικά-θεωρητικά τό ἀποδέχονται, διότι εἶναι βέβαιον, ὅτι ἄν κατορθώσουν νά προσβάλουν τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας, αὐτομάτως καί ἡ ῾Ομολογία-᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἀποβαίνει κενός λόγος. (31) ῎Αλλη σύμπτωσις αὐτή πάλιν ! Τότε ὁ π. ᾿Ιωάσαφ ἐπολεμήθη διά τούς λόγους αὐτούς, σήμερον διά τούς ἰδίους λόγους πολεμεῖται ὁ Πανοσιολογιώτατος π. ᾿Αμφιλόχιος! Χαρακτηρίζεται ὡς "ἀσεβής" διά τούς ἰδίους λόγους καί πρέπει νά βγῇ ἀπό τή μέση διά νά μή εἶναι ἐμπόδιον. ῾Υπενθυμίζομεν ὅτι καί ἄλλοι ἠθέλησαν νά "βγάλουν ἀπό τή μέση" τά ἴδια πρόσωπα, ἀλλά ἐξῆλθον καί αὐτοαφωρίσθησαν οἱ ἴδιοι. ῎Ας ἐνθυμηθῶμεν τήν Γενικήν Συνέλευσιν τοῦ Ι.Φ.Σ.Κ.Α.Ε. τῆς 1/14-12-1994. Οἱ πέντε, καί οἱ ὁμόφρονές των ὠρύοντο κατ᾿ ἐκείνην τήν ἡμέραν, καί διερρήγνυον τά ἱμάτιά των φωνασκοῦντες ἀπό πρωΐας μέχρις ἑσπέρας: "ἔξω ὁ ᾿Αμφιλόχιος", "ἔξω ὁ Γκουτζίδης", αὐθημερόν ὅμως καί πρίν δύσῃ ὁ ἥλιος, ἐξῆλθον οἱ ἴδιοι καί τοῦ ΙΦΣΚΑΕ, ἀλλά καί τῆς ᾿Εκκλησίας. Σήμερον πάλιν ἄλλοι ἀπαιτοῦν καί ἐνεργοῦν, ὥστε νά ἐξέλθουν τά ἴδια πρόσωπα, διότι εἶναι.... "πράκτορες", "τομάρια" καί "ἐχθροί τῆς ᾿Εκκλησίας" (Χαρακτηρισμοί ἀπό χείλη καί γραφίδα ᾿Αρχιερέως) (!!!). ῎Απαγε τῆς ἀπρεπείας..᾿Αλλοῦ πρέπει νά ἀναζητηθοῦν οἱ "πράκτορες", οἱ "ἐγκάθετοι" καί οἱ "ἐχθροί τῆς ᾿Εκκλησίας"...... (32) Δυστυχῶς καί ἄλλη σύμπτωσις!!! Οἰ δεδοκιμασμένοι, τίμιοι καί ἀνιδιοτελεῖς καί συνεπεῖς ἐργάται περιφρονοῦνται, διώκονται, οἱ δέ ὄψιμοι σύμβουλοι τοῦ Μακαριωτάτου εὐνοοῦνται καί τείνουν νά ἐπαναλάβουν τήν ἰδίαν ῾Ιστορίαν ! ᾿Απορῶ πῶς πολλοί ἐξ ἡμῶν μποροῦμε καί κρατᾶμε κλειστό τό στόμα μας, τουλάχιστον ἐν Συνόδοις, καί πῶς δίδομεν ἀνάπαυσιν τοῖς κροτάφοις καί ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν ! Εἶναι ἁρμόδιοι, ἐκτός τῶν ὀψίμων συμβούλων τοῦ Μακαριωτάτου καί κάποιος "Τζών" καί κάποιος "Χένρι" (περί αὐτοῦ βλέπε παρακάτω) νά ἐξετάζουν τά ἐκκλησιαστικά θέματα καί νά ἀποφαίνωνται ὡς ἀπό καθέδρας καί δέν ἔχει δικαίωμα ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος, ἤ ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, ἤ ὁ ἀνιδιοτελής ἐργάτης, ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, νά παρεμβαίνουν γνωματεύοντες ἐπί τῆς 15/7-9-99 Πράξεως τοῦ Σεβ/του κ. Παναρέτου ! (33) Μήπως εἶναι δύσκολον νά ἀντιληφθῶμεν καί σήμερον τούς ρόλους πού διαδραματίζουν κάποιοι ὑπερορθόδοξοι θεωρητικῶς, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, δέν παρέχουν καμμίαν ἐγγύησιν, ἐάν εἶναι γνήσιοι ἤ ἐγκάθετοι; Τό δένδρον, πάντως, ὅπως μᾶς λέγει ὁ Κύριος, ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ γινώσκεται καί οὐχί ἀπό τό παχύ φύλλωμα τῆς ἀπροσμετρήτου φαρισαϊκῆς ὑποκρισίας. ῎Οχι ἀπό τήν λεπτήν, πλήν κακήν διπλωματίαν, ὑποκρισίαν καί φαρισαϊσμόν. (34) Δυστυχῶς καί σήμερον ὁ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος, ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδης, ἀλλά καί ἡ ἡμετέρα ἐλαχιστότης, ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος, εἶναι ἀναρμόδιοι νά προτείνουν, νά γνωματεύουν, νά ὁμολογοῦν καί εἶναι ἁρμόδιοι ὁ "Χένρι", ὁ "Τζών", καί ἡ εὐρυτέρα των ὁμάς, ἡ ὁποία χαλκεύει ἐκ τῶν παρασκηνίων διωκτικά ἔγγραφα - ἀποφάσεις καί παρασύρει ᾿Αρχιερεῖς! Ποῖον ἄλλο σημεῖον τῶν κακῶν καιρῶν πού διερχόμεθα θέλομεν νά ἴδωμεν διά νά πεισθῶμεν. (35) Παρόμοια, δυστυχῶς, συμβαίνουν καί σήμερον! Διότι κατά κόρον κηρύσσεται ὡς "Κανονικόν" καί "ἀληθές" ὅ,τι ἀποφασίσει ἡ "πλειοψηφία" καί οὐσιαστικά ὅ,τι ἐξυπηρετεῖ τά σχέδια τῆς ἰδίας πάλιν προδοσίας καί ὄχι ὅ,τι οἱ θεῖοι καί ῾Ιεροί Κανόνες καί ἡ ᾿Εκκλησιαστική ᾿Αλήθεια ἐπιτάσσουν. (36) Πῶς νά μήν ἀγωνιᾶ, πῶς νά μή πενθῇ ὄχι μόνον ἡ ταπεινότης μου, ἀλλά καί κάθε Γνήσιος ᾿Ορθόδοξος Χριστιανός μέ τά σημερινά φαινόμενα; (37) Πότε καί ὡς ᾿Επίσκοποι ἕκαστος προσωπικά, ἀλλά καί ὡς ῾Ιερά Σύνοδος θά κηρύξωμεν μέ ἀγάπην, ἀλλά καί ᾿Αρχιερατικήν παρρησίαν αὐτάς τάς ἀληθείας, τόσον πρός τούς πέντε, ὅσον καί πρός τούς Φλωριναίους; ῎Η μήπως αὐτό θεωρεῖται ἐγωϊσμός καί πρέπει ἀμοιβαίως νά ὑποχωρήσωμεν καί "νά ρίξωμεν νερό στό κρασί μας;" Δηλαδή νά δεχθῶμεν, ὅτι ὅσον ἀφορᾶ τό Φλωρινικόν σχῖσμα ἔχει μερίδιον εὐθύνης καί ὁ ῞Αγιος Πατήρ, διότι κατά τόν μοναχό Μάξιμο Τσακίρογλου, καί παλαιότερον κατ᾿ ἄλλους ἐπιφανεῖς ἄνδρας, "βιάσθηκε", ἐνῶ μποροῦσε νά προλάβῃ τό σχῖσμα;῎Η ὅσον ἀφορᾶ διά τό σχῖσμα τῶν πέντε "πταίει ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος καί ὁ κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδης", οἱ ὁποῖοι πρέπει ὡς "παλιοτόμαρα" νά πεταχθοῦν ἔξω! Μάλιστα, ἔτσι ἐχαρακτηρίσθησαν ὁ Πανοσιολογιώτατος ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος καί ὁ ἐλλογιμώτατος Θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης ἀπό ᾿Αρχιερατικά χείλη, ὅσον ἀφορᾶ δέ τούς πέντε : "οὗτοι παρεβίασαν ἁπλῶς τήν Κανονικήν Τάξιν, ἐπικαλεσθέντες μάλιστα λόγους... Πίστεως καί διά τοῦτο..δέν πρέπει νά τούς καθαιρέσουμε, ἀλλά νά τούς φέρουμε μέσα, βγάζοντες ἔξω δυό τρεῖς "εἰκονομάχους", "πράκτορες","ἐχθρούς τῆς ᾿Εκκλησίας","παλιοτόμαρα, καί ἔτσι νά γίνουμε δεκαπέντε...". Φρικιάζει κανείς διά τό κατάντημά μας, διότι ἐνῶ κανένα μέτρον δέν λαμβάνεται, ὥστε νά διαφωτισθοῦν οἱ τοιαῦτα κηρύσσοντες, ὥστε νά ὁδηγηθοῦν εἰς μετάνοιαν καί διόρθωσιν, ἀντιθέτως δέ "λαμβάνονται μέτρα" διά τήν ὁπωσδήποτε, "παραπομπήν" τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλοχίου εἰς τό "Συνοδικόν Δικαστήριον". ῎Ετσι ὅμως συμμετέχομεν εἰς τά ἀπρεπῆ τολμήματα, διά τά ὁποῖα καί ἡ ὄνος τοῦ Βαλαάμ θά "ὡμίλει" ! Πῶς κατόπιν τούτων νά μή ἔλθουν τά σκάνδαλα καί ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ;;Πῶς νά μή ἐπέλθουν μερισμοί καί σχίσματα; Πῳς δέν θά φέρωμεν ὁλόκληρον τήν εὐθύνην ἡμεῖς οἱ ᾿Αρχιερεῖς;Τί περισσότερον ἔκαμον καί οἱ πέντε καί ἐξῆλθον τῆς ᾿Εκκλησίας καί οὐσιαστικά αὐτοαφωρίσθησαν ὑποπεσόντες καί εἰς τά ἐπιτίμια τῶν ῾Αγίων Συνόδων; (38) Αὐτά προπαγανδίζονται καί σήμερα ἀπό τόν κ. "Χένρι" καί τήν ὁμάδα του. ῾Ορᾶτε συνημμένον Παράρτημα. Αὐτό εἶναι τό νέο δόγμα τοῦ "Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ" εἰς τό ὁποῖον, τόσον ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης μετά τοῦ κ. Καλλινίκου Σαραντοπούλου, ὅσον καί ἡ προσκειμένη εἰς αὐτούς ὁμάδα θέλουν νά μᾶς ρίψουν καί ὡς ῾Ιεράν Σύνοδον! (39) Αὐτό λέγομεν καί σήμερον. ῞Οσοι, ὅμως, ἔχουν τά "ἴδια φρονήματα" καί τό "ἴδιο πιστεύω" μέ τούς πέντε, ἄς πᾶνε καί ἄς προσπέσουν εἰς αὐτούς καί μετά δακρύων ἄς τούς παρακαλέσουν νά τούς δεχθοῦν. Τό ἴδιο ἄς ποιήσουν καί ὅσοι τυχόν πιστεύουν, ὅτι μέ μόνην τήν κενήν θεωρητικήν ῾Ομολογίαν καί τήν "ἀλληλοαναγνώρισιν" μπορεῖ νά ὑπάρξῃ ἕνωσις μέ τούς Φλωριναίους. ῎Ας σπεύσουν νά "ἀλληλοσυγχωρεθοῦν" καί νά "ἑνωθοῦν" μέ τούς Φλωριναίους καί λοιπούς, ὥς ἔχοντες "κοινήν ὁμολογίαν" καί "κοινήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν", καί νά ἀφήσουν ἥσυχον τήν ᾿Εκκλησίαν. ῞Οποιοι καί ὅσοι καί ἄν εἶναι οἱ τυχόν ἐμπίπτοντες εἰς τάς ὡς ἄνω περιπτώσεις, ἐκτός τοῦ κ. "Χένρι", ἔστω καί ἄν παραμένουν τυπικά καί ἀπό σκοποῦ εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, ὅμως, φοβοῦμαι, ὅτι κατ᾿ οὐσίαν ἤδη δέν ἀνήκουν εἰς Αὐτήν, ὅπως ἀπό πολλά ἔτη δέν ἀνῆκον οἱ πέντε οἱ ὁποῖοι τελικά ἐξῆλθον Αὐτῆς ὡς νεκρά καί σεσηπότα μέλη. ῎Ας καθαρίσουν λοιπόν τήν θέσιν τους καί ἄς μή θέλουν νά παρασύρουν τό σύνολον, διότι ἡ ᾿Εκκλησία, ὅσον καί ἄν δοκιμασθῇ, δέν θά χαθῇ, διότι μόνον ἄτομα χάνονται, διά τά ὁποῖα λυπᾶται ἡ ᾿Εκκλησία, Δέν χάνεται ἡ ᾿Εκκλησία, διότι "πῦλαι ῎Αδου οὐ κατισχύσουσιν" Αὐτῆς. (40) ῾Η ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται καί σήμερον!!! (41) ᾿Ιδού καί σήμερον ἡ ἰδία ἱστορία..Πάντοτε ὑπάρχουν κάποιοι κακοί σύμβουλοι. (42) ῞Οσον καί σήμερον κάποιος "Χένρι" ἐπιμένει νά ἐπαναλαμβάνῃ τήν ἰδίαν θέσιν νά ἐντυπωσιάζῃ καί νά παρασύρῃ μέ τήν "θεολογική" του γοητεία, τόσον μεγαλυτέρα καθίσταται ἡ πτῶσίς του (Βλ. κείμενά του εἰς τό Παράρτημα). ῎Ας ἀφήσῃ ἡσύχους τούς Γ.Ο.Χ., πού κατ᾿ αὐτόν "στηρίζουν τά πάντα εἰς τό ψεῦδος"!!! καί ἄς πάῃ, ἐκεῖ ὅπου νομίζει, ὅτι εὑρίσκεται ἡ "ἀλήθειά" του. ῎Ας παύση νά διώκῃ μέ τόν τρόπον του τήν ᾿Εκκλησία καί ἄς κάνει τήν "ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ" τῶν παλαιοημερολογιτικῶν παρατάξεων, ἄς τούς ἑνώσῃ καί ἄς ἀποκαταστήσῃ τήν χαμένη του "ἀλήθεια". (43) Δέν ὑπάρχει "Ματθαιϊκή Παράταξις" καί κακῶς ἐχρησιμοποιήθη ὑπό τινων κατά τό παρελθόν ὁ ὅρος, ὑπάρχει μόνον ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ ΚΥΡΙΟΥ, καί αὕτη εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία διαφυλάττουσα "ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως" τήν παραδοθεῖσαν Πίστιν, συνεχίζει καί μετά τό 1924, ὡς ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, τό λυτρωτικόν Της ἔργον, τό δέ 1935 καί τό 1948 μέ τήν διαφύλαξιν καί μετάδοσιν τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, συντρίβει τά σχέδια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.... (44) ᾿Ιδού ὁ κ. "Χένρι" τότε καί τώρα!!!, διότι ὁ Σεβ/τος κ. ᾿Επιφάνιος, ὅσον εἴμεθα εἰς θέσιν νά γνωρίζωμεν, ποτέ ἄλλην φοράν δέν διετύπωσε τοιαύτας ἀπόψεις. (45) Αὐτούσιος προκύπτει καί ἐδῶ ὁ κ. "Χένρι", ὁ ὁποῖος ἐπανῆλθε δριμύτερος εἰς τήν ἐπιστολήν του πρός τόν κ. "Τζών". ῾Ορᾶτε τόν κ. "Χένρι" εἰς τό συνημμένον Παράρτημα. (46) ῞Οπως σκοπίμως τά ἐπέρασε ὁ συντάκτης αὐτῶν. (47) Οἱ χαλκευταί αὐτῆς τῆς κατάφωρα ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΗΣ καί κακῆς σκοπιμότητος ἐνεργείας, οἱ ὁποῖοι δέν εἶναι ἄλλοι, ἀλλά αὐτοί οἱ ὄψιμοι σύμβουλοι τοῦ Μακαριωτάτου, δηλαδή τό ἀμέσως στενό του περιβάλλον, κατώρθωσαν, μετά τόν Σεβ/τον Πανάρετον νά μᾶς ἐμπλέξουν καί νά μᾶς εὐτελίσουν ὅλους καί ὡς πρόσωπα καί ὡς ᾿Αρχιερεῖς, καί νά μᾶς καταστήσουν ἐνόχους ἔναντι κάθε ἐννοίας Κανονικῆς Τάξεως, ᾿Αληθείας καί Δικαιοσύνης. Καί ταῦτα πάντα πρός χάριν τῶν πέντε, οἱ ὁποῖοι πρέπει, κατ᾿ αὐτούς, νά μή καθαιρεθοῦν, ἀλλά νά ποιήσωμεν τό πᾶν νά τούς ἐπαναφέρωμεν, διότι "ἔχομεν τά ἴδια φρονήματα" καί διότι "δέν εἶναι ὑπεύθυνοι αὐτοί (οἱ πέντε) διά τό σχῖσμα", ἀλλά ὁ "Γκουτζίδης, ὁ ᾿Αμφιλόχιος" καί τώρα τελευταῖα καί "ὁ Κήρυκος". Δηλαδή ὅ,τι ἔλεγαν οἱ πέντε. Καί ναί μέν συμφωνοῦμε, ὅτι πρέπει νά κάνουμε τό πᾶν διά νά ἐπανέλθουν, ἀλλά νά ἐπανέλθουν ἐν μετανοίᾳ, ὄχι δηλαδή νά προδώσουμε τά πάντα πρός χάριν τῆς "ἐπανόδου" των, ἤ μόνον καί μόνο διά "νά γίνουμε δεκαπέντε", διά νά μᾶς ὑπολογίζουν, ἤ "διαβάζοντάς μας καί μία εὐχή", ἤ δι᾿ "ἄλλους λόγους" καί "δεσμεύσεις", μέ τάς ὁποίας ἐπί τοῦ παρόντος τουλάχιστον δέν ἔχομεν τήν πρόθεσιν νά ἀσχοληθῶμεν.᾿Επ᾿ αὐτῶν, ἐνῶ δέν συμμεριζόμεθα τάς ἀπόψεις των καί διεχωρίσαμεν ἤδη τάς ἐπ᾿ αὐτῶν εὐθύνας μας, τοῦτο μόνον λέγομεν, ὅτι ἐάν πραγματικά συνειδητοποιήσωμεν τάς αὐθαιρεσίας, τάς προσυμπεφωνημένας καί ἐξωσυνοδικάς ἀποφάσεις καί τάς ἀντικανονικότητας τῶν τελευταίων μόνον συνεδριάσεων τῆς Ι.Σ. τῆς ῾Ιεραρχίας, αἱ ὁποῖαι συμβαίνουν μέσα στά πλαίσια αὐτῶν τῶν...σκοπιμοτήτων, θά πρέπει νά ἐνδυθῶμεν τριχίνους σάκκους καί νά ρίψωμεν στάκτην εἰς τάς κεφαλάς μας! (48) ῾Ο ὡς "Χένρι" ὑπογράφων τό ἀχρονολόγητον κείμενον εἶναι μᾶλλον βέβαιον, ὅτι ἔχει ποιάν τινά σχέσιν μέ τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 18/19-10-99 ἀπαντητικήν πρός ἐμέ ἐπιστολήν τοῦ Σεβ/του ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ κ. Παναρέτου, τήν ὁποίαν ἡ Σεβασμιότης του σᾶς ἔχει κοινοποιήσει. ῾Ο συντάκτης ἤ οἱ συντάκται προκύπτουν μέσα ἀπό αὐτό τοῦτο τό κείμενο. Εἰς αὐτήν τήν ἐπιστολήν, ἡ ὁποία ἀπό πάσης ἀπόψεως κατά τό ἐπιεικέστερον, εἶναι ἕνα λιβελογράφημα, μέ τό ὁποῖον οἱ συντάκται ἐπαγίδευσαν τόν ἐν Χριστῷ ἀδελφόν, δέν ἀπαντήσαμε μέχρι σήμερον δι εὐνοήτους λόγους. ῾Η περαιτέρω στάσις μας ἐξαρτηθήσεται ἀπό τήν τοιαύτην τοῦ Σεβ/του ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ, ὁ ὁποῖος προσευχόμεθα συντόμως νά ἀπαλλαγῇ καί νά ἐλευθερωθῇ ἐκ τῆς ἐπιρροῆς τρίτων, οἱ ὁποῖοι δέν σέβονται οὔτε τήν ᾿Αρχιερωσύνην του, οὔτε τούς λοιπούς ἀνθρώπους, ἀλλ᾿ οὔτε καί τήν᾿Εκκλησίαν.., ὁπότε πιστεύομεν, ὅτι θά συνειδητοποιήσῃ ποῦ τόν ὡδήγησαν, καί θά τούς ἐπιστρέψῃ τό ἔγγραφον τοῦτο ὡς ἀπαράδεκτον. (49) Τί ὡδήγησε τόν ἀγαπητό κύριο εἰς τό νά δανειστῇ τό ὄνομα τοῦ ἀνθέλληνος καί ἀντιχρίστου ᾿Αμερικανοεβραίου καί στελέχους τῆς Λέσχης Μπίλντερμπεργκ Χένρι Κίσσινγκερ;...᾿Ενῶ ἐγράφομεν ταῦτα ἐπληροφορήθημεν περί τῆς κυκλοφορίας καί ἄλλου ὁμοίου ἐπίσης ψευδωνύμου ἐκ τεσσάρων σελίδων, τό ὁποῖον ἐπισυνάπτομεν ἐν τῷ Παραρτήματι διά τά καθ᾿ ῾Υμᾶς. (50) Γίνεται φανερόν, ὅτι ὁ κ. "Χένρι", ἔχει πατήσει πολύ καλά τό πόδι του καί ἅπλωσε τά "μακρυά" του χέρια καί πάλιν κάμνει ἄνω κάτω τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα, δι᾿ ἡμετέρων, μεθ᾿ ὧν συσκέπτεται καί συνεργάζεται! Καί ἄλλοτε, περί τήν δεκαετίαν τοῦ 80, ὁ κ. "Χένρι" ἐπεχείρησε νά κάμῃ ἄνω κάτω τά ἐκκλησιαστικά μας πράγματα, ἀλλά τίποτα δέν κατώρθωσε, διότι τότε ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἔδωσεν ἀμέσως καί ὁμοφώνως τάς ἐνδεικνυομένας ἀπαντήσεις, (ὁρᾶτε ἔμπροσθεν τάς ἐν τῷ παρόντι σελίδας 18-31), μεθ᾿ ὅ ἀπαγοητευθείς ἔπαυσε νά γράφῃ δι ἔνα μεγάλο διάστημα. Στήν συνέχεια ἴσως κάποιοι τόν ἐπανέφεραν, ἤ ἐπανῆλθε μόνος του, ἀφοῦ κατά τόν φαινομενικόν χρόνον τῆς ἀδρανείας του, μόνον ἀδρανής δέν ἦτο, ὡς φαίνεται, ἀλλά ἐξησφάλιζε προϋποθέσεις,....Μέ ὅσα τώρα γράφει καί πράττει φαίνεται πώς δέν συνεχώρησε τήν ματαίωσιν τῶν σχεδίων, τά ὁποῖα εἶχε καί προωθοῦσε κατά τήν περίοδον πρό καί μετά τό 1980, διό ἐπανῆλθεν δριμύτερος κατά τά τελευταῖα ἔτη. Καί αὐτός μέν, δηλ. ὁ κ. "Χένρι", δικαιοῦται νά ἔχῃ τάς ἰδικάς του "ἐκκλησιολογικάς" θέσεις, δέν ἔχει ὅμως τό δικαίωμα νά προσπαθῇ νά παρασύρῃ κάποιους, ὅπως τόν κ. "Τζών" καί κάθε ἄλλον "Τζών", καί νά τούς πλανᾶ ἐν τῇ ἁπλότητι τῶν ἰδίων καί μέ τήν γοητείαν πού ἐξασκεῖ ἐπ᾿ αὐτῶν, καί νά τούς στρέφῃ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας. ᾿Αλλά οὔτε καί διά τινας ἄλλους ἡμετέρους εἶναι ἀξιοπρεπές νά προσπαθοῦν νά ἐπιβάλουν εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τά θελήματα τοῦ κ. "Χένρι", ὅπως π.χ. "σώνει καί καλά" νά παραπεμφθῇ ὁ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος εἰς τό Συνοδικόν Δικαστήριον, μάλιστα χωρίς τήν Κανονικήν διαδικασίαν, χωρίς νά μελετηθῇ τό θέμα, ἀλλά μέ προειλημμένην ἀπόφασιν, τήν ὁποίαν θέτει εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον ὁ Μακαριώτατος, καί ταῦτα προκειμένου νά "διωχθῇ" καί νά "καταδικασθῇ" ὁ π. ᾿Αμφιλ.οχιος., ἔστω καί ἄν δέν πταίῃ, ἁπλῶς καί μόνον, διότι ἔτσι ἀπεφάνθη" ὁ κ. "Χένρι".(Βλ. κείμενά τοῦ κ. "Χένρι" εἰς τό Παράρτημα). ᾿Εδῶ πρόκειται πραγματικά περί "βαρβάρου διωγμοῦ", καί οὐχί περί κανονικῆς διαδικασίας. (51) Μόλις ἐσχάτως περιῆλθεν εἰς χεῖράς μου ἡ ἀπό 20-2-2000 ἐπιστολή τοῦ κ. Κάτσουρα, τήν ὁποίαν πρέπει νά ἔχετε λάβει. Αὔτη ἐκτός τοῦ ὅτι εἶναι σφόδρα προκλητική, ἀκόμη καί ἐκεῖ ὅπου ἐνδύεται μέ...."εὐγένειαν", ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ ἀποστολεύς ἔχει μίαν ἐπικίνδυνα παρεξηγημένην - πεπλανημένην ἀντίληψιν περί τοῦ ρόλου του ὡς Διευθυντοῦ τοῦ "ΚΗΡΥΚΟΣ", καί γενικώτερα ὡς ὑπαλλήλου εἰς τά Γραφεῖα καί συνεργάτου εἰς τόν ῾Ιερόν τῆς ᾿Εκκλησίας ᾿Αγῶνα. Δυστυχῶς πρέπει νά ἔχῃ ἰδιαίτερα σοβαρούς λόγους, διά νά θεωρῇ τόν ἑαυτόν του ἀνεξέλεγκτον γενικόν προϊστάμενον....ἀλλά θά ἀπαγοητευθῇ, διότι, ἄν τό σκεφθῇ καλύτερα, θά διαπιστώσῃ, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία δέν χρειάζεται προϊσταμένους, οὔτε καί συνεργάτες μέ ὕφος καί φρόνημα...70 Καρδιναλίων, ὅπως χαριτολογώντας ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Παῦλος ὁ Κύπριος. (52) ᾿Επειδή τό θέμα τοῦτο εἶναι ἐξαιρετικά σοβαρόν θά ἀναμείνω τήν ὑπεύθυνον τοποθέτησιν πρωτίστως τοῦ Μακαριωτάτου Προέδρου, ὡς ἀμέσως ἁρμοδίου καί ὑπευθύνου, καί παραλλήλως ὅλων τῶν Σεβ/των ῾Ιεραρχῶν ὡς, ἐπίσης, συναρμοδίων καί συνυπευθύνων. (53) ῾Ορᾶτε τῶν λόγων τό ἀληθές εἰς τήν ἀπό 20-2-2000, ὡς ἄνω, ἑπτασέλιδον ἐπιστολήν τοῦ κ. Κάτσουρα, ἐπί τῆς ὁποίας κρίνεται ἀπαραίτητον νά ἐπανέλθωμεν. (54) Βλέπετε τήν ἐν τῷ παρόντι κειμένῳ (σελ. 21-29) παρατεθεῖσαν ἐπιστολήν μου πρός τόν Σεβ/τον Κιτίου κ. ᾿Επιφάνειον, ἡ ὁποία κατ᾿ οὐσίαν ἀπευθύνεται πρός τόν τότε ἐκ τῶν παρασκηνίων δρῶντα κ. "Χένρι. Βλέπετε ἐπίσης καί τά ἐν τῷ Παραρτήματι συνημμένα κείμενα. ᾿Εάν χρειασθῇ εἰς τήν συνέχειαν θά φέρωμεν εἰς φῶς καί ἄλλα ντοκουμέντα, ἐκ τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτεται ἡ μεγάλη...προσπάθειά τοῦ κ. Χένρι νά ἐπιβάλῃ "σώνει καί καλά" τόν"παλαιοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν". Βέβαια αὐτός ἐνεργεῖ σύμφωνα μέ τό φρόνημά του, τό ἐρώτημα εῖναι: "Ἡμεῖς τί κάμνομεν; " Το κείμενο εντελώς (DjVu + OCR, 1069 KB) @ Ep. Kirykos Kontogiannis 2005