ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ

ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ ΘΕΜΑΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ - ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ ΤΗΣ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Ἐκδίδεται εἰς τά πλαίσια τῶν ἐνημερωτικῶν ἀπογευματινῶν συνάξεων - ὁμιλιῶν εἰς τόν ἱερόν Ναόν Ἁγίου Σπυρίδωνος Καρέα (κάθε Δευτέρα), εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ἱερόν Ναόν Ἁγίου Δημητρίου Ἀχαρνῶν (κάθε Σάββατον) καί εἰς τό παρεκκλήσιον Παναγίας Παραμυθίας καί τῶν τριῶν Νέων Ὁμολογητῶν (κάθε Τετάρτη καί Κυριακή ἀπόγευμα). ΤΕΥΧΟΣ 413 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2010 Η ΑΠΟΚΗΡΥΞΙΣ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΪΤΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΠΙΣΗΜΑ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΟ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 384/12.5.2005 ΕΓΓΡΑΦΟΝ ΔΙ ΟΥ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΛΑΒΟΥΝ ΘΕΣΙΝ ΕΠΙ ΤΗΣ «ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ»ΤΗΣ ΒΟΣΤΩΝΗΣ. ΤΟ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 385/14.5.2005 ΗΜΕΤΕΡΟΝ ΕΓΓΡΑΦΟΝ ΠΕΡΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΤΟΥ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 3215/7.5.05 ΕΓΓΡΑΦΟΥ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ. ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ (ΣΤΑΜΑΛΑ) 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176, 210 2466057 Α.Π. 385 ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 14 Μαίου 2005(ἐ.ἡ.) + Κοίμησις τοῦ ὁμολογητοῦ ῾Ιεράρχου τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας Ματθαίου ΠΡΟΣ τούς Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς καί ἐν Χριστῷ ᾿Αδελφούς, ἤτοι, Μακαριώτατον κ. ᾿Ανδρέαν (διατελοῦντα ὑπό ᾿Αντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) καί Σεβ/τους κ.κ. Νικόλαον, Παχώμιον, Γαλακτίωνα, Ταράσιον, ᾿Ανδρέαν καί Χρυσόστομον. Κοινοποίησις: ῞Απαντα ῾Ιερόν Κλῆρον Διά τοῦ παρόντος ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝ τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 3215/7.5.05 (π.ἡ.) πρόσκλησιν τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου κ. Νικολάου, διά τήν συμμετοχήν μας "εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τήν 18ην Μαΐου ἐ.ἔ., ἡμέραν Τρίτην καί ὥραν 9ην πρωϊνήν ...", διά τούς ἐπανειλημμένως δηλωθέντας σοβαρούς λόγους, τόσον ἀπό Κανονικῆς ἀπόψεως, ὅσον καί ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, καί ἐπαναλαμβάνομεν καί πάλιν ὅτι, δέν ἀνεγνωρίσαμεν, καί δέν θά ἀναγνωρίσωμεν ποτέ τήν, εἰς τά πλαίσια τῆς συναλλαγῆς - πνευματικῆς σιμωνίας, ἱερόσυλον συμπαιγνίαν περί παραιτήσεως τοῦ Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου ὑπέρ τοῦ Πειραιῶς κ. Νικολάου. ῾Ως γνωστόν, ἀπό τήν 2.11.2001, διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 223 ἐγγράφου μας, μετά ἀπό μακροχρόνιον προσπάθειαν μας νά γίνη σεβαστή ἡ Κανονική Τάξις, νά ἱεραρχηθοῦν τά σοβαρά θέματα ΠΙΣΤΕΩΣ, τά σχέσιν ἔχοντα μέ τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, νά γίνη σεβαστός ὁ πρῶτος καί ὕψιστος ᾿Εκκλησιαστικός θεσμός τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, καί ἐπειδή ΠΕΙΣΜΟΝΩΣ ἠγνοήθησαν καί αὐτά καθ᾿ ἑαυτά ὡς θέματα Πίστεως, καί ἐν ἐσχάτῃ ἀναλύσει καί ἡ ᾿Αρχιερωσύνη μου , ΔΙΕΚΟΨΑΜΕΝ τήν παρουσίαν καί συμμετοχήν μας εἰς τάς ἐκνόμους, ἀντικανονικάς καί ἀντορθοδόξους συνεδριάσεις, καί ἔκτοτε δέν συνεργοῦμεν, οὔτε ἀναγνωρίζομεν ταύτας ὡς Συνεδριάσεις Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου Συνόδου, ἀλλά "συνέδρια ματαιότητος", τά ὁποῖα εἶναι εἰς τήν διάθεσιν τοῦ πονηρευομένου παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Αὐτός ἐπί δεκαετίας καί ἐσχάτως καί δι᾿ ῾Υμῶν, ἀπροκαλύπτως μετέρχεται πᾶσαν μεθοδείαν διά νά προσβάλῃ καθολικῶς τήν τε ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Περαιτέρω ὀφείλομεν νά σᾶς ὑπενθυμίσωμεν, ὅτι: α) Διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 356/18.5.04 ἡμετέρου ἐγγράφου σᾶς ἐπιστήσαμεν τήν προσοχήν, ὅτι τά ὅσα μετά τήν 5.2.03 συντελοῦνται ὑφ᾿ ὑμῶν εἶναι παντελῶς ἄκυρα καί δέν παράγουν κανέν νόμιμον καί Κανονικόν ἀποτέλεσμα, ἐνῶ αὐτά σᾶς κατέστησαν φατρίαν, καί ἐδημιούργησαν τήν παροῦσαν ἐκκλησιαστικἠν κρίσιν, παραλλήλως, διά τοῦ ἰδίου ἐγγράφου μας διά πολλοστήν φοράν, κατηγγείλαμεν τά αἱρετικά φρονήματα τοῦ Πειραιῶς κ. Νικολάου, καί β) Διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 369/20 ᾿Οκτ. 2004 σᾶς ἐγνωρίσαμεν τήν διαπίστωσίν μας, ὅτι "ἐκεῖνο τό ὁποῖον δέν ἐπέτυχον αἱ σκοτειναί δυνάμεις ἀπό τό 1971 τό ἐπιχειρεῖτε σήμερον ῾Υμεῖς μέ ἀποτέλεσμα ΝΑ ΑΥΤΟΑΠΟΒΑΛΛΕΣΘΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΥΤΟΑΠΟΚΟΠΤΕΣΘΕ ἐκ τοῦ ῾Αγίου Σώματος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας", διό ἡ ἐλαχιστότης μας ἐδηλοῦμεν ὅτι "ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩΜΕΝ ΜΑΚΡΑΝ ΚΑΙ ΑΝΕΥ ΥΜΩΝ ΤΟΝ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ - ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ καί ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ ΑΓΩΝΑ". Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, τίποτε ἄλλο ἀπό αὐτά δέν μᾶς χωρίζει καί δέν ἀπειλεῖ τόσον ἄμεσα καί σοβαρά νά ἐπισημοποιηθῇ καί τό 3ον σχίσμα (μετά τό πρῶτον τό 1937 καί τό δεύτερον τό 1995), μέ τό ὁποῖον θά ἱκανοποιηθοῦν πάλιν τά ξένα Κέντρα, καί τά ὁποῖα τό προωθοῦν δι᾿ ῾Υμῶν. Τό φέρουν βαρέως, διότι καί κατά τό 1999 - 2000 δέν κατώρθωσαν νά ἐπιτύχουν δι᾿ ῾Υμῶν τήν καθολικήν προδοσίαν, ὅπως αὐτή εἶχε προσδιορισθεῖ καί προετοιμασθεῖ, διά τῆς ἑνώσεως σας μετά τῶν Φλωρινικῶν, μεθ᾿ ὧν, "ἔχετε τήν ἰδίαν ῾Ομολογίαν καί τήν ἰδίαν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν", ἀλλά καί μετά τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν. ῞Ενεκα τούτου εἰς τήν κυριολεξίαν μακελλεύουν τό πανάγιον Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι, τήν ᾿Εκκλησίαν Του, μέ τάς σκευωρίας, συκοφαντίας, νέας σκοταδιστικάς μισαλλοδοξίας, διχασμούς εἰς Μοναστικάς ᾿Αδελφότητας, ἐνορίας καί Μητροπόλεις! Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, εὐθέως καί μετά λόγου εὐθύνης καί ᾿Αρχιερατικῆς συνειδήσεως, σᾶς γνωρίζομεν ὅτι δέν σᾶς ἀπεκηρύξαμεν μέχρι σήμερον, ὡς καθ᾿ ἡμᾶς ἐπεβάλετο, διότι ἀφ᾿ ἑνός μετά ἀπό μίαν τοιαύτην Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἐνέργειαν, ναί μέν διαφυλάσσεται τό πιστόν λεῖμμα, ἀλλά ἐλαχιστοποιοῦνται, ἤ καί ἐξαλείφονται αἱ προσδοκίαι δι᾿ ἐπιστροφήν καί ἐπανένωσιν εἰς τό σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν ἀποκεκηρυγμένων - σχισματικῶν. ᾿Επίσης δέν προέβημεν εἰς τό ἐν λόγῳ διάβημα, διότι, ὅπως οἱ πέντε (τῶν ὁποίων ἀποτελεῖτε συνέχειαν), θά ἐπλανούσατε τούς ἀπληροφορήτους πιστούς ὅτι ἡμεῖς προεκαλέσαμεν τό σχίσμα, ὅπως ἰδιαιτέρως τό 1937 ἐκατηγορήθη, ἀλλά καί μέχρι σήμερον κατηγορεῖται, καί ὑπό ἐνίων ἐξ ῾Υμῶν καί ὑπό συνεργατῶν σας, ὁ ᾿Αοίδιμος Βρεσθένης ΜΑΤΘΑΙΟΣ καί κατόπιν ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. ᾿Αλλοίμονον, ἄν ὁ στυλοβάτης αὐτός τῆς ᾿Ορθοδοξίας, τοῦ ὁποίου ἡ ᾿Εκκλησιαστική παρουσία ἐσημάδευσεν καί ἐσφράγισεν ἐξ ἐπόψεως ᾿Εκκλησιολογικῆς τόν 20όν αἰῶνα, συκοφαντεῖται ἀκόμη καί σήμερον ὅτι δῆθεν "ἐβιάσθη καί ἀπεκήρυξεν τόν πρώην Φλωρίνης κλπ, ἐνῶ ἠδύνατο νά ἀποφύγῃ τό σχίσμα", ἤ καί ὅτι δῆθεν "ὑπῆρχε δεύτερος ᾿Αρχιερεύς τό 1948 καί δέν συνήργησε μετ᾿ αὐτοῦ εἰς τάς ἱστορικάς χειροτονίας τοῦ 1948"! Ταῦτα δέ διά νά περάση ἡ λεγομένη "χειροθεσία", ὡς ἀναγκαία καί "σωτήριος πρᾶξις" ἐπί σχισματικῶν! Παρακαλῶ, μή πλανᾶσθε οὔτε Σεῖς, οὔτε ἕτερός τις, διότι τίποτε ἀπολύτως δέν θά περάση εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, οὔτε θά μᾶς πτοήση κάτι ὥστε νά μή μιμηθῶμεν τόν ἀοίδιμον ὁμολογητήν ῾Ιεράρχην καί, παρά τήν ἀναξιότητά μας, νά μή ἀκολουθήσωμεν τά βήματά του ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Τό παράδειγμά του, ὅπως καί ὅλων τῶν ῾Ομολογητῶν ῾Αγίων Πατέρων, μᾶς ἐμπνέει καί μᾶς διδάσκει, ἀλλά καί μᾶς δεσμεύει νά ἀκολουθήσωμεν ὀπίσω καί τῶν συγκεκριμένων ῾Ομολογιακῶν πράξεων τοῦ 1937 καί τοῦ 1948, ἄν ὅπως διαφαίνεται, ὁδηγήσετε καί πάλιν τήν ᾿Εκκλησίαν εἰς τά ἴδια κατ᾿ ἄνθρωπον ἀδιέξοδα, ὅπως τότε ὁ πρώην Φλωρίνης καί ὁ Κυκλάδων Γερμανός .... Δέν προέβημεν μέχρι σήμερον εἰς τήν ἐπιβαλλομένην ᾿Αποκήρυξίν σας καί, διότι, πλήν ἄλλων, ὅπως ἤδη προεσημειώσαμεν, ἀπό τήν 2.11.01 δέν κοινωνοῦμεν τῶν ἀντικανονικοτήτων σας, τῆς καταλύσεως τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ, τῆς παραπομπῆς εἰς τά ἀρχεῖα ὅλων τῶν θεμάτων Πίστεως, ἀλλά καί τῶν βλασφήμων καί ἱεροσύλων συμπαιγνιῶν σας, τῶν σκευωριῶν, ὅπως καί αὐτῆς τῆς πλάνου φαρισαϊκῆς συμπεριφορᾶς σας, μέ τήν ὁποίαν ἐπί μακρόν προσπαθεῖτε νά καλύπτετε τήν προδοσίαν σας. Μακαριώτατε καί Σεβασμιώτατοι, ἴσως νά μή συμφωνῆτε μέ τά ὅσα ἀπ᾿ ἀρχῆς καί μέχρι τῆς παρούσης, καί προφορικῶς, ἀλλά καί γραπτῶς σᾶς ἔχομεν θέσει ὑπ᾿ ὄψιν, διότι ἐφθάσαμε εἰς τοιοῦτον σημεῖον ὥστε νά μήν ἐπικοινωνοῦμε, ἐπειδή ἔγινε πλέον συνήθεια, ἕξις, κανών, ἡ ἀντικανονικότης. ῾Ο δέ ἀποχρωματισμός τῶν θεμάτων Πίστεως ἐπέφερεν ἐξοικείωσιν πρός τάς ἀρχάς τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μέ συνέπειαν, ὅπως ὅλαι αἱ σχισματικαί παρατάξεις, νά φαντάζεσθε καί ἐσεῖς ὅτι εἶσθε "ὀρθόδοξοι" καί "κανονικοί", δηλαδή νά φαντάζεσθε τήν κακοδοξίαν ὡς ᾿Ορθοδοξίαν, καί τήν προδοσίαν ὡς ἀρετήν. Πιστεύω, ὅμως, ὅτι, ἄν ἕκαστος ἐξ ῾Ημῶν, ἔλθωμεν εἰς ἑαυτόν, εὐκόλως θά συνειδητοποιήσωμεν, ὅτι ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία καί μετά τό 1995 διώκεται, ὑφ᾿ ἡμῶν τῶν ἰδίων, ὅπως ἀκριβῶς ἐδιώχθη ἀπό τό 1924, τό 1931, τό 1937, τό 1971 καί τό 1995, μέ ἀλληλοδιαδόχους καταχθονίους μεθοδείας τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ διά τῶν ἑκάστοτε ἐγκαθέτων καί ἐπιόρκων. Θά συνειδητοποιήσωμεν, λέγω, ὅτι τά ἴδια κέντρα τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ καί εἰς τάς ἡμέρας μας, τήν διώκουν δι᾿ ἐγκαθέτων καί ἐπιόρκων "᾿Επισκόπων", διότι δέν παύουν ἀπό τό 1971 νά στοχεύουν μέσω τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" νά προσβάλλουν τήν ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν, καί νά διακόψουν καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία κέκτηται δι᾿ ἐκείνων τῶν εὐλογημένων καί θεοβουλήτων ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948, πλέον καί τοῦ 1995. ᾿Απέτυχον ὅμως κατά τό 1971, νά μεταφέρουν τό μίασμα τῆς χειροθεσίας διά τῶν τότε Κορινθίας Καλλίστου καί Κιτίου ᾿Επιφανίου εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί νά περάσουν αὐτήν εἰς τήν Καθολικήν ᾿Εκκλησίαν. ᾿Απέτυχον τό 1976-77, διά τοῦ ἐκπεσόντος Καλλίστου. ᾿Απέτυχον καί κατά τά ἑπόμενα ἔτη (1977-1981) καί διά τοῦ ἐκδημήσαντος Κιτίου κυροῦ ᾿Επιφανίου! ᾿Απέτυχον ἰδιαιτέρως κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1980 - 1990, διά τοῦ τότε ᾿Αττικῆς Ματθαίου! ᾿Απέτυχον διά τοῦ κινήματος τῶν "πέντε", ὁπότε κατέληξαν νά πλήξουν τήν ᾿Εκκλησίαν μέ τό σχίσμα τοῦ 1995. ᾿Απέτυχον πρωτίστως καί κυρίως καί διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 54/76 "᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος" ὑπέρ τοῦ Πειραιῶς κ. Νικολάου. ᾿Αποτυγχάνει καί πάλιν τό ἰδικόν σας ἀπό τό 1997 κίνημα, διότι δέν ἐπέτυχον τά καταχθόνια σχέδια περί ἐνώσεώς σας μετά τῶν Φλωρινικῶν, καί ἀναγνωρίσεως ῾Υμῶν καί ὑπό τοῦ κ. Χριστοδούλου, μέ βάσιν τήν "κοινήν ὑφ᾿ ὅλων ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν"! ᾿Απέτυχον καί μετά τήν ἀπό 5.2.03 ἱερόσυλον συμπαιγνίαν περί "παραιτήσεως" τοῦ Μακαριωτάτου ὑπέρ τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου, μέ ἀντάλλαγμα τήν εἰς ᾿Επισκόπους ἀνάδειξιν κληρικῶν, θιασωτῶν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἤ τουλάχιστον "μή κατανοούντων τήν ᾿Εκκλησιολογίαν", ἤ μηδέποτε ὁμολογησάντων ἤ ὑπερμαχησάντων αὐτῆς! ᾿Επιτρέψτε μου, κλείων τήν παροῦσαν, τήν ὁποίαν γράφω σήμερον, Παρασκευήν 14ην Μαΐου, μνήμην τοῦ ῾Αγίου Πατρός ἡμῶν Ματθαίου, νά σᾶς παρακαλέσω, διά τελευταίαν φοράν, νά ἀνανήψωμεν, νά ταπεινωθῶμεν, νά κλαύσωμεν, νά μεταμεληθῶμεν, νά ἀγαπήσωμεν καί νά ὁμολογήσωμεν μέ συνέπειαν, πίστιν εἰς τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν μας Διαδοχήν, ἵνα μή καί ἐδῶ κατακριθῶμεν καί ἐνώπιον τοῦ ἀδεκάστου καί ἐτάζοντος καρδίας καί νεφρούς Κυρίου καί Νυμφίου τῆς ᾿Εκκλησίας, κριθῶμεν ἡμεῖς οἱ ᾿Επίσκοποι, ὡς ἐπιχειρήσαντες ἀμετανοήτως νά "καταπορνεύσωμεν" τήν ἄσπιλον Νύμφην Του, τήν ᾿Εκκλησίαν. Μακαριώτατε κ. ᾿Ανδρέα καί Σεβ/τοι κ.κ. Νικόλαε, Παχώμιε, Γαλακτίων, Ταράσιε, ᾿Ανδρέα καί Χρυσόστομε, ἡ περαιτέρω πνευματική - ἐκκλησιαστική σχέσις καί κοινωνία τῆς ἐλαχιστότητός μου μεθ᾿ ῾Υμῶν, ἐξαρτηθήσεται πλέον ἀποκλειστικῶς καί μόνον ἐκ τῆς Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου στάσεως ῾Υμῶν ἔναντι τῆς ΚΑΛΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ. ᾿Επί τούτῳ ΔΗΛΟΥΜΕΝ ὅτι ἄν ἀπό λήψεως παρούσης, καί ἐντός 15 ἡμερῶν, δέν θελήσητε νά ἀνταποκριθῆτε, ἀλλά ὑποκρινόμενοι συνεχίσετε τό ἔργον τῆς προδοσίας, πλέον ἡμεῖς, ὁ ἐλάχιστος Μητροπολίτης Κήρυκος, ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΣΤΑΣΙΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΗΤΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΘΩΜΕΝ ΤΟΥ ΛΟΙΠΟΥ εἰς τήν "περιτείχισίν" μας (Βλέπετε ἡμέτερον ἔγγραφον ᾿Αριθμ. Πρωτ. 223/2.11.2001), οὐδέ εἰς τάς λοιπάς μέχρι τοῦδε Κανονικάς ἐνεργείας μας, ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς παρούσης ἀναφέραμεν καί εἰς τό προηγούμενον ἡμέτερον ἔγγραφον 384/12.5.2005 κατηγγείλαμεν, ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΩΜΕΝ ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ ΤΑΣ ΕΥΘΥΝΑΣ μας, καί ΘΑ ΔΙΑΚΟΨΩΜΕΝ ΠΑΣΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΜΕΘ᾿ ῾ΥΜΩΝ, ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΥΜΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΔΙΠΤΥΧΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, καί θά ἀρκεσθῶμεν πλέον εἰς τό νά προσευχώμεθα ὑπέρ ῾Υμῶν, ὅπως καί ὑπέρ τῶν "πέντε" καί λοιπῶν σχισματικῶν. ῾Ο Χριστός ᾿Ανέστη διά νά εἴμεθα ἡμεῖς ἀναστημένοι ἐν τῇ ῾Αγίᾳ Του ᾿Εκκλησία, ἡ ῾Οποία εἶναι ᾿Εκκλησία τῆς ᾿Αναστάσεως. Εἴθε ὁ σύνδεσμος καί ἐνότης ἐν αὐτῷ τῷ ἀναστημένῳ Σώματι τοῦ Χριστοῦ νά περισωθῇ, κἄν τήν τελευταίαν στιγμήν, διά νά δυνάμεθα ἐν εἰρήνῃ καί ἐν ἀγάπῃ νά ἀναφωνοῦμεν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. ῾Ο ἐλάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος . ΤΟ ΥΠ’ΑΡΙΘΜ. ΠΡΩΤ. 388/28.5.2005 ΕΓΓΡΑΦΟΝ ΟΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ Η ΑΠΟΦΑΝΣΙΣ – ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ΤΟΥ π. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176, 210.6021467, 210 2466057 Α.Π. 388 ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 28η Μαίου 2005 ΑΠΟΦΑΝΣΙΣ- ΑΠΟΦΑΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡ/ΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠ᾿ ΑΡΙΘΜ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝ/ΤΟΥ ΙΕΡΟΜ/ΧΟΥ π. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ ΤΑΜΠΟΥΡΑ Σήμερον, τήν 28ην Μαΐου 2005 (π.ἡ.), ἡμέραν Παρασκευήν, καί ὥραν 5ην μ.μ., καί ἐν τῷ ᾿Επισκοπείῳ τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ἡμεῖς, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, Κήρυκος, παρισταμένων καί τῶν ἡμετέρων Κληρικῶν, Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θωμᾶ Κοντογιάννη καί πρεσβυτέρου π. ᾿Ανδρέου Σίντνιεβ, καθώς καί τοῦ Γραμματέως καί θεολογικοῦ συμβούλου καί συνεργάτου ἡμῶν, ἐλλογίμου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, συνήλθομεν, ἵνα ἐπιληφθῶμεν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 (π.ἡ.) "ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ" τοῦ Πανοσιολογιωτάτου ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης καί Τυρνάβου. Εἰς τήν ἐνέργειαν ταύτην προβαίνομεν, κατόπιν καί ὅλων ὅσων ἐσημειώθησαν ἀπό τῆς ὑποβολῆς τῆς ὡς ἄνω ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ μέχρι καί τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 9/23.3.2005 (π.ἡ.) ἐγγράφου τοῦ Σεβ/του κ. Παχωμίου, διά τοῦ ὀποίου διεβίβασεν τόν σχετικόν φάκελλον τῆς ᾿Αποτειχίσεως "εἰς τήν ῾Ιεράν Σύνοδον" (!), ὡς καί τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 84/8.5.2005 νεωτέρας σχετικῆς αἰτήσεως τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου, ἀπευθυνομένης πρός ἡμᾶς. ᾿Εν προκειμένῳ ἀπεστείλαμεν τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 386/17.5.2005 πρόσκλησιν πρός τούς Σεβ/τους Βερροίας κ. Ταράσιον καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, δι᾿ ἧςκανονικῶς τούς ἐκαλοῦμεν νά προσέλθουν καί συμμετάσχουν εἰς κοινήν συνεδρίαν, τήν 25ην Μαίου, ἡμέραν Τρίτην, καί ὥραν 12ην, εἰς τά ἐν Περιστερίῳ Γραφεῖα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, (εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον, Μπότσαρη 8), τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, μέ ἀποκλειστικόν θέμα τήν ἐν λόγῳ ᾿Αποτείχισιν καί ῎Εκκλητον Προσφυγήν. Παραθέτομεν τήν ἐν λόγῳ Πρόσκλησιν, διότι αὕτη ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστον μέρος τῆς παρούσης: Α.Π. 386 ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 17.5.2005(ἐ.ἡ.) ΠΡΟΣ τούς Σεβασμιωτάτους: α) Βερροίας καί Ναούσης κ. Ταράσιον καί β) Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν. Κοινοποίησις: Μακαριώτατον κ. ᾿Ανδρέαν (διατελοῦντα ὑπό ἀντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) καί Σεβ/τους Μητροπολίτας κ.κ. Νικόλαον, Παχώμιον, Γαλακτίωνα καί τόν Παν/τον ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον Σεβασμιώτατοι ἐν Χριστῷ ᾿Αδελφοί κ.κ. Ταράσιε καί ᾿Ανδρέα, Χριστός ᾿Ανέστη. Κατόπιν: α) Τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου καί τῶν σχετικῶν τοῦ ἰδίου, τά ὁποῖα ἠκολούθησαν, ἤτοι: 76/19-1/1.2.2005, 77/30-1/12.2.05, 78/11/24.2.05, 79/12.3.05 (ἐ.ἡ.), 80/30.3.05, 81/16/29.4.05 προσωπικόν, 82/30.4.05 (ἐ.ἡ.), 83/6/19.5.05, καί 84/6/19.5.05. β) Τῶν ὑπ᾿ ἀριθμ. 6/12.2.05 (ἐ.ἡ.), 7/22.2.05 (ἐ.ἡ.), 8/25.2.05(ἐ.ἡ.) καί 9/23.3.05 (ἐ.ἡ.) ἐγγράφων τοῦ Σεβ/του ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου, καί γ) Τῶν ὑπ᾿ ἀριθμ. 376/30.1.2005, 377/12..2.2005 (ἐ.ἡ.), 378/18.2.2005 (ἐ.ἡ.) ἡμετέρων, ἐξ᾿ ὧν προκύπτει ὅτι: α) ῾Ο Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος Ταμπουρᾶς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΘΕΙΣ ἐκ τῆς πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαον κοινωνίας, προσέφυγεν εἰς τούς ὑπολοίπους ᾿Αρχιερεῖς διά τοῦ πρώτου τῇ τάξει Σεβ/του κ. Παχωμίου, αἰτήσας τήν ἐν Συνόδῳ ἐκδίκασιν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ του. β) ῾Ο Σεβ/τος κ. Παχώμιος, ἀφοῦ ἐπί τετράμηνον περίπου παλινδρομῶν παρεκώλυσεν κάθε Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἐνέργειαν, τελικῶς, διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 9/23.3.05 ἐγγράφου του ἐδήλωσεν ἀδυναμίαν νά συγκαλέση τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, ἵνα ἐπιληφθῇ Αὕτη τοῦ θέματος, παρά πᾶσαν δέ δεοντολογίαν παρέπεμψε τήν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ καί τήν ΕΚΚΛΗΤΟΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗΝ τοῦ ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου εἰς τούς ἐξ᾿ ὧν ἀπετειχίσθη οὗτος. γ) ῾Ο Σεβ/τος κ. Γαλακτίων, ὡς δεύτερος τῇ τάξει, καίτοι τοῦ ἐζητήθη δέν προέβη εἰς καμμίαν ἐνέργειαν, ἐκάλυψε δέ τήν ἀδράνειάν του μέσω τῶν παλινδρομήσεων καί προσχηματισμῶν τοῦ Σεβ/του κ. Παχωμίου, καί τελικῶς καί μέ τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 9/23.3.05 τοῦ ἰδίου Μητροπολίτου. Κατόπιν τούτων: α) ᾿Επειδή ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερ/χου π. ᾿Αμφιλοχίου μετά τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ ἀπευθύνεται καί εἰς ἡμᾶς τόν Μητροπολίτην Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκον, ὅπως καί εἰς ῾Υμᾶς. β) ᾿Επειδή ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ του, διέκοψεν τό μνημόσυνον τοῦ Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου, καί "μέχρι τῆς Κανονικῆς ρυθμίσεως τοῦ θέματος τῆς χηρευούσης ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως Λαρίσης, θά μνημονεύη τοῦ ὀνόματος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου..", ἤτοι, ἔθεσεν ἑαυτόν ὑπό τό ὠμοφόριόν μας, προσφυγών "μέχρις ἐκδικάσεως" καί ρυθμίσεως τοῦ ὅλου θέματος, ἀλλά καί ὡς τρίτος κατά τήν τάξιν, μετά τούς Σεβ/τους Μητροπολίτας κ.κ. Παχώμιον καί Γαλακτίωνα, ὑποχρεούμεθα νά ἐπιληφθῶμεν ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ τῆς ἐν λόγῳ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ. ῞Οθεν, ἐν ὄψει τῆς διαμορφωθείσης καταστάσεως, καθηκόντως καί Κανονικῶς προαγόμεθα νά καλέσωμεν ῾Υμᾶς, ἵνα συνεδριάσωμεν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος καί ἐκδικάσωμεν τήν ἀνεπιτρέπτως χρονίσασαν ὑπόθεσιν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου. ᾿Επί τούτοις ὁρίζομεν συνεδρίασιν τήν 25ην Μαίου 2005 (ἐ.ἡ.), ἡμέραν Τρίτην, καί ὥραν 12ην εἰς τά Γραφεῖα τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου (Μπότσαρη 8 εἰς Περιστέρι ᾿Αθηνῶν). Δέον, ὅπως, ὡς ἁρμόδιοι καί ὑπεύθυνοι, μελετήσωμεν ἐπιμελῶς καί ἐπισταμένως τά συνημμένα ἔγγραφα, καίτοι γνωστά, ὥστε ἐν τῇ συνεδρίᾳ νά εἴμεθα εἰς θέσιν νά ἔχωμεν ὑπεύθυνον γνώμην ἐφ᾿ ὅλης τῆς ὕλης, ὥστε νά δυνάμεθα νά τοποθετηθῶμεν καί διατυπώσωμεν ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ καί ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΑΠΟΦΑΣΙΝ. ᾿Εάν ἡ προσδιορισθεῖσα ἡμέρα καί ὥρα δέν ἐξυπηρετῆ, αὕτη μπορεῖ νά ἀλλάξῃ. κατόπιν ἁπλῆς τηλεφωνικῆς ἐπικοινωνίας. ᾿Επίσης, ἐάν παρ᾿ ἐλπίδα, κάποιος ἠτιολογημένως κωλύεται νά ἀνταποκριθῇ, παρακαλῶ, ὅπως μᾶς γνωρίση τοῦτο ἐγκαίρως. Σημείωσις: Οἱ πρός οὕς κοινοποιεῖται ἡ παροῦσα, δύνανται, ἐάν τό ἐπιθυμοῦν, νά παρακολουθήσουν τήν συνεδρίασιν χωρίς, ἐννοεῖται, νά ἔχουν δικαίωμα λόγου. Συμφώνως πρός τήν ὡς ἄνω Πρόσκλησιν, τήν 11.50 π.μ. τῆς 25.5.05 (π.ἡ.), προσήλθομεν, συνοδευόμενος ὑπό τοῦ Αἰδ/του ῾Ιερέως π. ᾿Ανδρέου καί τοῦ ἐλλογίμου θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, εἰς τό ἐν Περιστερίῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον, ἀλλά ἠμποδίσθημεν νά εἰσέλθωμεν, διότι εὕρομεν τήν θύραν τῆς εἰσόδου ἠσφαλισμένην ἐσωτερικῶς διά σιδηρᾶς ἀμπάρας. ᾿Αφοῦ καί εἰς τάς κλήσεις τοῦ θυροτηλεφώνου, ἀλλά καί εἰς τάς τηλεφωνικάς τοιαύτας δέν εἴχομεν καμμίαν ἀνταπόκρισιν, ἀποσυρθέντες αὐθωρεί συνετάξαμεν τήν κάτωθι νέαν "Πρόσκλησιν - Δήλωσιν": "ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ - ΔΗΛΩΣΙΣ Πρός πάντα ὑπεύθυνον, ὅστις παρεκώλυσε τήν εἴδοσόν μας εἰς τό ἐν Περιστερίῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, σήμερον Τρίτην 25ην Μαΐου 2005 καί ὥραν 11.50 π.μ. ῾Ημεῖς, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, συνοδευόμενος καί ὑπό τῶν: α) Αἰδ/του ῾Ιερέως π. ᾿Ανδρέου Σίντνιεβ καί β) Τοῦ ἐλλογιμωτάτου θεολόγου Καθηγητοῦ, Συμβούλου καί Συνεργάτου μας κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, προσήλθομεν σήμερον Τρίτην, 25ην Μαΐου 2005 (π.ἡ.), καί ὥραν 11.50 π.μ., ἵνα συνεδριάσωμεν κατά τό πρόγραμμα, τό ὁποῖον ἀπεστάλη, ἤ ἐκοινοποιήθη εἰς ὅλους τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς, ἦτο δέ τοῖς πᾶσι γνωστόν, (Α.Π. 386/17.5.2005), ἐκωλύθημεν ὅμως νά εἰσέλθωμεν, διότι ἡ εἴσοδος ἦτο ἠσφαλισμένη ἐσωτερικῶς διά εἰδικῆς σιδηρᾶς "ἀμπάρας", ἡ ὁποία κατέστησεν ἀδύνατον τό ἄνοιγμα αὐτῆς, καίτοι διά τῆς κλειδός, τήν ὁποίαν ἀείποτε ἔχομεν αὕτη ἐξεκλειδώθη. Κατόπιν τούτου καί ἀφοῦ εἰς τάς ἐπιμόνους κλήσεις ἀπό τοῦ θυρετηλεφώνου, δέν εἴχομεν καμμίαν ἀπολύτως ἀνταπόκρισιν, οὔτε καί εἰς τήν ἀκολουθήσασαν μετά 10' τῆς ὥρας τηλεφωνικήν μας κλῆσιν, εἴχομεν καμμίαν ἀπάντησιν, καίτοι εἰκάζεται ὅτι ὁ θέσας τήν "ἀμπάρα" ἦτο ἐντός τοῦ Μεγάρου, ἀπήλθομεν ἵνα συντάξωμεν τήν παροῦσαν εἰδοποίησιν - πρόσκλησιν, διότι ἐκτιμᾶται ὅτι διεπράχθη σοβαρόν ἀδίκημα καί κατά προσώπου ᾿Αρχιερέως, ὅστις ἔχει ἅπαντα τά νομικά καί Κανονικά δικαιώματα νά εἰσέρχεται ἀκωλύτως καί διά τόν πρόσθετον λόγον, ὅτι εἶναι τό Μέγαρον τοῦτο κατά καιρούς καί εἰδικάς συνθήκας εἶναι καί προσωρινή κατοικία του, ἀλλά καί κατά θέματος ἀφορῶντος ἀπολύτως τήν ᾿Εκκλησιαστικήν ἀλήθειαν, εἰρήνην καί ἐνότητα, ὡς ἡ ὑπό ἐξέτασιν ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ τοῦ Πανοσιολ. ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου τῆς πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν (διατελοῦντα ὑπό ἀντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) καί τόν Σεβ/τον Μητροπ. Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου. Ταῦτα πρός γνῶσιν καί διά πᾶσαν Νομιμον καί Κανονικήν - ᾿Εκκλησιαστικήν συνέπειαν, ἐνῶ ἡ παρακωλυθεῖσα συνεδρίασις μετατίθεται κατά μίαν ἡμέραν, ἤτοι διά τήν αὔριον Τετάρτην 26ην Μαίου 2005 (π.ἡ.) καί ὥραν 12ην μεσημβρινήν. ῾Η παροῦσα θυροκολλεῖται εἰς τήν κυρίαν εἴσοδον τοῦ μεγάρου τοῦ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Κέντρου (Μπότσαρη 8) καί ἀποστέλλεται μέσω ΦΑΞ πρός τόν Μακ/τον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τούς Σεβ/τους Μητροπολίτας Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικόλαον, ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον, Βερροίας κ. Ταράσιον, Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον, καί διά χειρός εἰς Σεβ/τον Περισετρίου κ. Γαλακτίωνα". ᾿Εν Περιστερίῳ τῇ 25η Μαΐου 2005. + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος ῾Ιερεύς ᾿Ανδρέας Σίντνιεβ Θεολόγος ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης" ᾿Επανελθόντες περί ὥραν 1 μ.μ. καί μή δυνηθέντες καί πάλιν νά εἰσέλθωμεν, ἐθυροκολλήσαμεν τήν ἀνωτέρω "ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΝ - ΔΗΛΩΣΙΝ", ἐνῶ ἀντίγραφον αὐτῆς ἀπεστείλαμεν εἰς τό ἐν λόγῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Κέντρον διά ΦΑΞ, μέσω τοῦ ΟΤΕ Περιστερίου. Ταύτης, ὅμως, ἀντίγραφον δέν κατέστη δυνατόν νά ἀποσταλῇ, διά τοῦ ἰδίου τρόπου εἰς τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τούς ᾿Αρχιερεῖς οἱ ὁποῖοι διαθέτουν ΦΑΞ, διότι οἱ ἐκπρόσωποί των ἠρνοῦντο εἰς τόν ὑπάλληλον τοῦ ΟΤΕ νά γυρίσουν τό τηλέφωνο εἰς τήν λειτουργίαν τοῦ ΦΑΞ, προφασιζόμενοι ἄγνοιαν χειρισμοῦ του ἤ μή ἀπαντῶντες. Τήν Τετάρτην 26ην Μαΐου, ἡμεῖς συνοδευόμενος καί πάλιν ὑπό τῶν ἰδίων προσώπων, συμφώνως τῷ ὡς ἄνω Πρακτικῷ, προσήλθομεν διά δευτέραν φοράν, εἰς τό ἐν Περιστερίῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον, ἀλλά καί πάλιν εὕρομεν τήν θύραν τῆς εἰσόδου κλειστήν, ἐνῶ ἔσωθεν ἵστατο ὁ κοσμοκαλόγερος Παγκράτιος, (κ. Παναγιώτης Θεοχάρης), ὁ ὁποῖος ἰταμῶς καί ἀφ᾿ ὑψηλοῦ μᾶς ἐδήλωνεν: "ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΑΣ, διότι τοιαύτην ἐντολήν ἔχω ἀπό τόν Μακαριώτατον", ἐννοῶν τόν μοιχεπιβάτην ψευδοαρχιεπίσκοπον καί βλάσφημον, "Πειραιῶς" κ. Νικόλαον. ᾿Εμποδισθέντες διά δευτέραν φοράν νά εἰσέλθωμεν εἰς τό ᾿Εκκλησιαστικόν Πνευματικόν Κέντρον καί ἔχοντες ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι ὁ μέν Σεβ/τος Ταράσιος εἰς τηλεφωνικήν ἐπικοινωνίαν μας ἐδήλωσεν ὅτι ἀδυνατεῖ νά προσέλθη καί διά σοβαρούς λόγους ὑγείας, ὁ δέ Σεβ/τος ᾿Ανδρέας οὐδόλως ἀνταπεκρίθη μέχρι σήμερον εἰς τήν πρόσκλησιν, καί μέ δεδομένην τήν δεοντολογίαν νά ἐξετασθῇ χωρίς ἄλλην κωλυσιεργίαν ἡ Κανονική ΕΚΚΛΗΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ, ἠναγκάσθημεν μέ νεωτέραν "᾿Ανακοίνωσιν", νά ὁρίσωμεν νέαν συνεδρίασιν διά τήν Παρασκευήν 28.5.05 (π.ἡ.), μέ τόπον συνεδριάσεως τήν Μητροπολιτικήν ἕδραν μας: ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 194.00 ΤΘ 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ Α.Π. 387 ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 26.5.2005 (π.ἡ.) "ΕΚΤΑΚΤΟΣ ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΥ Πρός πάντα ὑπεύθυνον καί τόν πιστόν Κλῆρον καί Λαόν τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως καί ἐκτός Αὐτῆς. ῾Αρμοδίως γνωστοποιοῦμεν, ὅτι μετά τήν, κατ᾿ ἐξακολούθησιν, χθές Τρίτην, 25ην Μαίου καί περί ὥραν 11.50 ἀκριβῶς, καθώς καί σήμερον Τετάρτην, 26ην Μαίου καί τήν ἰδίαν ὥραν, βαρβαρικήν κατάληψιν τοῦ ἐν Περιστερίῳ ᾿Εκκλησιαστικοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου, τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας (Μπότσαρη 8- Περιστέρι), καί τήν παρεμπόδισιν ἡμῶν τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου, νά εἰσέλθωμεν εἰς αὐτό, (καίτοι ἦτο εἰς πάντας γνωστόν, κατόπιν τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 386/1.5.05 ἐπισήμου ἐγγράφου μας Προσκλήσεως πρός τούς Σεβ/τους Βερροίας κ. Ταράσιον καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, κοινοποιηθείσης καί εἰς ἅπαντας τούς ᾿Αρχιερεῖς, ὅτι θά συνεδριάζαμεν Κανονικῶς εἰς τό ἐν λόγῳ ᾿Εκκλησιαστικόν Μέγαρον, πρός ἐκδίκασιν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ καί τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ), ἡ ΕΝ ΛΟΓΩ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ ΔΕΝ ΕΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗ. ᾿Ασχέτως πρός τήν περαιτέρω Κανονικήν καί κατά Νόμον ἀντιμετώπισιν τῆς ἐν λόγῳ βαρβάρου καί ἐκνόμου συγκεκριμένης πράξεως, ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΕΘΑ νά πραγματοποιήσωμεν τήν συγκεκριμένην συνεδρίασιν τήν προσεχῆ Παρασκευήν 28ην Μαίου (π.ἡ.) καί ὥραν 5ην ἑσπερινήν, εἰς τήν ἕδραν τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως μας, Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ἤτοι εἰς τό ᾿Επισκοπεῖον τῆς Μητροπόλεως, Στρογγύλη Κορωπίου ᾿Αττικῆς. ῾Η συνεδρίασις θά πραγματοποιηθῇ, εἴτε μετά τῶν δικαιουμένων νά συμμετάσχουν καί Κανονικῶς προσκληθέντων ᾿Αρχιερέων, ἤτοι τοῦ Σεβ/του Βερροίας κ. Ταρασίου καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέου, ἤ κωλυομένων, δι᾿ οὕς ἐνδεχομένως λόγους οἱ ἴδιοι δυνατόν νά ἔχουν, μετά τῶν Κληρικῶν τῆς Μητροπόλεώς μας. Τόσον οἱ ᾿Αρχιερεῖς, ἀφ᾿ ὧν ἀπετειχίσθη ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, ὅσον καί οἱ ἀρνηθέντες νά ἐπιληφθοῦν τῆς ᾿Εκκλήτου προσφυγῆς του εὐχαρίστως, ἄν τό ἐπιθυμοῦν, θά γίνουν δεκτοί διά νά παρακολουθήσουν τάς ἐργασίας. ῾Ορίζομεν ὡς μέλη τούς ὑφ᾿ ἡμᾶς αἰδεσιμωτάτους ῾Ιερεῖς: α) Πρωθιερέα π. Θωμᾶ Κοντογιάννη καί β) Τόν ῾Ιερέα π. ᾿Ανδρέα Σίντνιεβ. Γραμματέα ὁρίζομεν τόν ἐλλογιμώτατον θεολόγον Καθηγητήν κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην. ῾Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος Τό ἀνωτέρω ἔγγραφον ἀπεστάλη διά τῶν ΕΛ.ΤΑ τήν Πέμπτην, 26 Μαίου, τήν δέ πρωίαν τῆς ἑπομένης ἦτο εἰς χεῖρας ὅλων. Α. Περί τῆς ἁρμοδιότητος ἡμῶν ὅπως ἐξετάσωμεν τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ᾿Αποτείχισιν - ῎Εκκλητον Προσφυγήν. Μή ἀνταποκριθέντων τῶν Σεβ/των ᾿Αρχιερέων, τῶν ἐχόντων Κανονικόν δικαίωμα νά ἐκδικάσουν τήν ἐν λόγῳ ᾿Αποτείχισιν καί ῎Εκκλητον Προσφυγήν, θεωροῦμεν ἀπολύτως ἐπιτακτικόν χρέος, νά ἐκδικάσωμεν ἡμεῖς ταύτην, ἔχοντες ὡς συμπαρέδρους καί μάρτυρας τούς ὑφ᾿ ἡμᾶς Κληρικούς Αἰδ/τους ῾Ιερεῖς π. Θωμᾶ Κοντογιάννη καί π. ᾿Ανδρέα Σίντνιεβ, ὡς καί τόν ἐλλόγιμον θεολόγον κ. ᾿Ελευθέριον Γκουτζίδην. Τήν παροῦσαν Συνεδρίασιν, θεωροῦμεν Κανονικήν καί ἐπέχουσαν θέσιν Μητροπολιτικῆς Συνόδου, ἤ μικρᾶς Συνόδου τῆς Γνησίας Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, διότι ἡ ἐν προκειμένῳ ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.05 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ ἀφορᾶ τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ἡ δέ ῎Εκκλητος Προσφυγή ἀπευθύνεται πρός τό Σῶμα τῶν ὑπολοίπων ᾿Επισκόπων, διά τοῦ πρώτου τῇ τάξει, ἤτοι, τοῦ Σεβ/του κ. Παχωμίου. Μετά τούς προσχηματισμούς καί παλινδρομήσεις, καί τελικῶς τήν παραίτησιν τοῦ ἐν λόγῳ Μητροπολίτου (Α.Π. 9/23.3.2005), ἀλλά καί μέ δεδομένον τό γεγονός, ὅτι καί ὁ δεύτερος τῇ τάξει, ᾿Αρχιερεύς, ἤτοι, ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου κ. Γαλακτίων, συνωδοιπόρησε μετά τοῦ πρώτου, καί δέν ἀνέλαβεν, κατά τήν Κανονικήν τάξιν, νά συγκαλέση εἰς Σύνοδον τούς ὑπολοίπους τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς, ἤτοι τήν ἐλαχιστότητά μας Μεσογαίας Κήρυκον, τόν Βερροίας κ. Ταράσιον καί τόν Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν, καίτοι ρητῶς τοῦτο ἐζητήθη ὑπό τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου, τό Κανονικόν τοῦτο δικαίωμα καί καθῆκον, κατόπιν καί τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 84/8.5.05 (π.ἡ.) αἰτήσεως τοῦ ἰδίου, περιῆλθεν εἰς τόν τρίτον τῇ τάξει, ἤτοι, εἰς τήν ἐλαχιστότητά μου, ὅπερ δέν διενοήθημεν νά ἀποποιηθῶμεν. ῾Η πρωτοβουλία μας αὕτη, θεωρεῖται καί Κανονική καί Ορθόδοξος, καί ἀπολύτως συνεπής ἔναντι τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί τῆς ᾿Αρχιερωσύνης μας, ἀκόμη καί ἄν δι᾿ εὐλόγους αἰτίας, ἤ μή, δέν συμμετέχουν οἱ δυνάμενοι καί ὑποχρεωμένοι νά συμμετάσχουν Σεβ/τοι Βερροίας κ. Ταράσιος καί Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέας. Μέ δεδομένα τά ἀνωτέρω καί ἀφοῦ προηγήθη ἡ προσευχή, δι᾿ ἧς ἐπεκαλέσθημεν τήν χάριν καί τόν φωτισμόν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος εἰς τάς ἐργασίας μας, κατ᾿ ἀρχάς ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας καί ἐν προκειμένῳ τόν ΙΕ τῆς ῾Αγίας ΑΒ Συνόδου ὁ ὁποῖος εἰς τό δεύτερον μέρος αὐτοῦ ὁρίζει: "Οἱ γάρ δι᾿ αἵρεσιν τινά παρά τῶν ἁγίων Συνόδων, ἤ Πατέρων, κατεγνωσμένην, τῆς πρός τόν πρόεδρον κοινωνίας ἑαυτούς διαστέλλοντες, ἐκείνου δηλονότι τήν αἵρεσιν δημοσίᾳ κηρύττοντος, καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ ἐπ᾿ ᾿Εκκλησίας διδάσκοντος, οἱ τοιοῦτοι οὐ μόνον τῇ κανονικῇ ἐπιτιμήσει οὐχ ὑπόκεινται πρό συνοδικῆς διαγνώσεως ἑαυτούς τῆς πρός τόν καλούμενον ᾿Επίσκοπον κοινωνίας ἀποτειχίζοντες, ἀλλά καί τῆς πρεπούσης τιμῆς τοῖς ὀρθοδόξοις ἀξιωθήσονται. Οὐ γάρ ᾿Επισκόπων, ἀλλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν καί οὐ σχίσματι τήν ἕνωσιν τῆς ᾿Εκκλησίας κατέτεμον, ἀλλά σχισμάτων καί μερισμῶν τήν ᾿Εκκλησίαν ἐσπούδασαν ρύσασθαι". ᾿Επίσης ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν: α) Τά δόγματα τῆς ᾿Εκκλησίας καί τήν ἐν γένει ὀρθόδοξον Αὐτῆς Παράδοσιν, ἐξαιρέτως δέ τήν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, ὅπως αὕτη ὡμολογήθη, διεκηρύχθη καί ἐβιώθη ἀπό τό 1924, ἐνάντια πρός τήν τοιαύτην τῆς κατά τό 1920 Παναιρετικῆς ᾿Εγκυκλίου τῆς Πατριαρχικῆς Συνόδου τῆς Κων/λεως, τοῦ "Συνεδρίου τῆς Κων/λεως Μαίου - ᾿Ιουνίου 1923", ὡς καί τῆς ἐπιβληθείσης Νεοημερολογιτικῆς _ Παπικῆς Καινοτομίας καί δή "ὡς πρῶτον βῆμα εἰς τόν Οἱκουμενισμόν". β) Τήν ἀπό τοῦ 1924 ἱστορίαν τῆς ἐν ῾Ελλάδι ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τῆς οὕτως ἀποκληθείσης "᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ.", ἤ ἐπί τό ἀπολύτως ὀρθόν Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, πρός διάκρισιν ἐκ τῆς Νεοημερολογιτικῆς, ἡ ὁποία, καίτοι κατέστη σχισματοαιρετική, συνέχισεν καί μετά τό 1924, νά αὐτοαποκαλῆται ἡ "᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τῆς ῾Ελλάδος" καί νά ἀναγνωρίζεται ὡς τοιαύτη. Συγκεκριμένως ἐλήφθησαν ὑπ᾿ ὄψιν αἱ ψευδεῖς προπαγάνδαι καί οἱ διωγμοί κατ᾿ Αὐτῆς ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἀλλά καί αἱ ἐπιθέσεις καί δολιότητες διά τῶν ἑκάστοτε ἐγκαθέτων, καί τῶν κατά καιρούς εἰς "γενιτσάρους", τῆς ᾿Ορθοδοξίας, οὕτως εἰπεῖν, μεταποιηθέντων "Γ.Ο.Χ.", ὡς συνέβη κατά τό 1931, 1935, 1937, 1971, 1995, καί ἄχρι τῆς σήμερον. Εἰδικώτερον δέ ἐμελετήσαμεν καί σοβαρῶς ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν: α) Τήν πρόσφατον, ἀπό τοῦ 1996 - 1997, νέαν χειρίστην τροπήν καί ἐξέλιξιν τῶν ᾿Εκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, ἤτοι τήν παγίωσιν τοῦ κατά Μάϊον - ᾿Ιούνιον τοῦ 1995 σχίσματος τῶν πέντε σχισματοαιρετικῶν ᾿Εκκλησιομάχων πρώην Μητροπολιτῶν μας (Μεσσηνίας Γρηγορίου, ᾿Αττικῆς Ματθαίου, Φθιώτιδος Θεοδοσίου, Σερβίων καί Κοζάνης Τίτου, καί Θεσσαλονίκης Χρυσοστόμου) καί τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 3005/18.6.1997 Πρᾶξιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, μέ τήν ὁποίαν προασδιορίζεται καί διατυπώνεται βαρύτατον κατηγορητήριον, ὁρίζεται δέ καί ἀνακριτής ὁ Σεβασμιώτατος ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος. ᾿Επ᾿ αὐτοῦ ἰδιαιτέρως ἐμελετήθη καί ἐλήφθη ὑπ᾿ ὄψιν ὅ,τι, ὡς μή ὤφειλεν, ἠκολούθησεν ... β) Τάς ἀπό τοῦ 1998 προσωπικάς ἐπιστολάς τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, δι᾿ ὧν ζητεῖ νά διακηρύξῃ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν, καί νά ἐπιδείξῃ πρός αὐτήν συνέπειαν ἐν τῇ πράξει. γ) Τήν μέχρι σήμερον Γραμματολογίαν καί εἰδικῶς τά ἐν τῇ παρούση πράξει ἐπισυναπτόμενα κείμενα, τά ὁποῖα ἠκολούθησαν μετά τήν ὑποβολήν τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005, ἅτινα προανεφέρθησαν ἐν τῷ ὑπ᾿ ἀριθμ. 387/15.5.05 (π.ἡ.) ἐγγράφῳ μας. Β. ῾Η ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ᾿Αποτείχισις καί Ἔκκλητος Προσφυγή ἐξ έπόψεως Κανονικῆς καί λόγων Πίστεως. ῾Η συγκεκριμένη ἀποτείχισις τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου, γενομένη κατά τόν ΙΕ Κανόνα τῆς ΑΒ' ῾Αγίας Συνόδου, εἶναι ἀπολύτως Κανονική ἐνέργεια καί ἔδει νά εἶχεν ἐξετασθεῖ ἀμέσως, ἅμα τῇ Κανονικῇ ὑποβολῆ της, ὡς ἐξ ἑαυτῆς προκυπτούσης ἐπειγούσης, τῶν δέ λόγων τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ μή ὄντων προσωπικῶν, ἀλλά καθαρῶς ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ καί ἀναφερομένων εἰς καίρια ΚΑΝΟΝΙΚΑ καί ΔΟΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ. ᾿Εξαιρέτως ἔπρεπε νά εἶχεν ληφθεῖ ὐπ᾿ ὄψιν καί νά εἶχεν ἀντιμετωπισθεῖ ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ, διότι δι᾿ αὐτῶν (τῶν λόγων) καί δι᾿ αὐτῆς τῆς "ἀποτειχίσεως" ἐσκοπεῖτο καί συνεχίζεται νά σκοπῆται ἡ πρόληψις τοῦ ἀπειλουμένου τρίτου σχίσματος, τό ὁποῖον ὑπό τῶν ξένων Κέντρων καταφανῶς ἐπιδιώκεται συστηματικῶς καί δι᾿ ἡμετέρων ᾿Αρχιερέων. Θά ἔδει, καθ᾿ ἡμᾶς, ὁ Σεβασμιώτατος ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος, ὡς πρῶτος εἰς τήν ῾Ιεραρχικήν τάξιν, μετά τούς ἀφ᾿ ὧν ἀπετειχίσθη ὁ ῾Ιερομόναχος, νά εἶχεν συγκαλέσει τήν ῾Ιεράν Σύνοδον καί νά εἴχομεν ἐπιληφθεῖ τῆς ὑποθέσεως. ῾Ο ἐν λόγ·ῳ ὅμως ᾿Αρχιερεύς, ἤ καί ὁ ἑπόμενος κατά τήν τάξιν (ὁ Σεβ/τος κ. Γαλακτίων) δέν προέβησαν εἰς οὐδεμίαν ἐνέργειαν ἐπί ὁλοκλήρους 4 μῆνας. Καθ᾿ ἡμᾶς, τοῦτο πρωτίστως ἐγένετο διά νά μή λάβωσι θέσιν ἐπί τῆς ἱεροσύλου συμπαιγνίας περί παραιτήσεως τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τῆς ἀναρριχήσεως ὡς μοιχεπιβάτου εἰς τόν θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν, τοῦ αἰρετικοῦ καί ἐξαιρετικά ἀπό τό 1976 βλασφήμου, κατά τε τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς του καί τῆς ᾿Εκκλησιολογίας τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, ὡς τοῦτο σαφῶς προκύπτει ἐκ τῆς στάσεώς του ἔναντι τοῦ ἀφορῶντος αὐτόν 54/76 "᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος". Δέν ἐπελείφθησαν, διότι δέν ἠδύναντο νά ἀντιμετωπίσουν καί ὅλους τούς ὑπολοίπους λόγους Πίστεως, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος. ῞Οθεν, οὔσης ἀπολύτως Κανονικῆς, ὡς ἐνεργείας τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ᾿Αποτειχίσεως, δέον ὅπως ἐξετασθοῦν εἷς ἕκαστος ἐκ τῶν λόγων, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται ὁ ἀποτειχισθείς, ὁ ὁποῖος ἐν αὐτῇ σαφῶς λέγει ὅτι διά τῆς Κανονικῆς ταύτης ἐνεργείας του, ἐσκόπει νά "πιέση", ὥστε ὅλοι οἱ ῾Ιεράρχαι νά ἀναλάβουν τάς εὐθύνας των, ἐλπίζων ὅτι οὕτω θά προελαμβάνετο τό ἕνεκα τῶν λόγων, τούς ὁποίους ἐπικαλεῖται, ἀπειλούμενον 3ον μεγάλο σχίσμα. Κριτήρια διά νά ἐξετασθῇ ἄν πράγματι ὑφίστανται οἱ λόγοι, οἱ ἀναφερόμενοι εἰς τήν ἐν λόγῳ ᾿Αποτείχισιν, καί ἄν αὐτοί προβλέπωνται ὑπό τοῦ ΙΕ Κανόνος, εἶναι κατά πόσον ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ, ἤτοι, ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, προκύπτει ὅτι προσβάλλονται θεωρητικῶς, ἤτοι, δέν ὁμολογοῦνται, διότι ἤ εὐθέως ἤ ἐμμέσως ἀμφισβητοῦνται καί μέσω παραλείψεων θεωρητικῶν, καί ἐν τῇ πράξει ἐγκαταλείπονται καί προδίδονται. ᾿Εξεταστέος, λοιπόν, εἶς ἕκαστος ἐκ τῶν ἑπτά (7) λόγων Πίστεως, τούς ὁποίους σαφῶς ἐπικαλεῖται εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ᾿Αποτείχισίν του ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος. ῾Ως πρῶτον λόγον τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ἀναφέρει: "1) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν τοῦ ᾿Εκκλησιομάχου κινήματος τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν καί ἤδη σχισματοαιρετικῶν καί τήν καταπάτησιν τῆς ὁμοφώνου Συνοδικῆς ᾿Αποφάσεως τῆς 18.6.1997", καί εἰδικώτερον: "1) ᾿Ενῶ, ἐν ἔτει 1997, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας ἐκίνησεν τήν κατά τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν, Κανονικήν διαδικασίαν πρός ἀντιμετώπισιν τοῦ σχίσματος καί τῆς ἐν γένει προδοσίας των, ἔκτοτε οἱ ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα ᾿Αρχιερεῖς, ὁ μέν Μακαριώτατος ὡς Πρόεδρος τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὁ δέ Σεβ/τος Πειραιῶς ὡς ᾿Αντιπρόεδρος, ἐπί ἐννέα ἔτη ἐπέδειξαν ἀνεπίτρεπτον καί ἐπί κακῇ σκοπιμότητι ὀλιγωρίαν, κατέλυσαν δέ καί τήν Κανονικήν τάξιν καί τόν Συνοδικόν θεσμόν, προκειμένου νά μήν ἐνεργοποιηθῇ καί ἐφαρμοσθῇ ἡ συγκεκριμένη ὁμόφωνος Συνοδική ἀπόφασις. Συγκεκριμένως, ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς ῾Ιεραρχίας, εἰς δύο συνεδριάσεις αὐτῆς, ἤτοι, τήν 30.5.97 καί 18.6.97, διετύπωσεν σαφέστατον καί βαρύτατον κατηγορητήριον κατά τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν, ἐπί Κανονικοῦ καί Δογματικοῦ πεδίου, καί ὥρισεν ἀνακριτήν τόν πρῶτον ἐξ᾿ ῾Υμῶν, ἤτοι, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον. ῾Η Σεβασμιότης του, προκειμένου νά στηριχθῇ καί διευκολυνθῇ εἰς τό ἀνακριτικόν του ἔργον, ἐζήτησεν κανονικῶς καί ἁρμοδίως, ὅπως γνωματεύσουν ἐπ᾿ αὐτοῦ οἱ θεολόγοι. Τούτων μή ἀνταποκριθέντων, ἐκτός τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, (παρακαλῶ νά ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν καί δοθῇ ἀπάντησις, διατί δέν ἀνταπεκρίθησαν), ὁ ᾿Ανακριτής, μέ ἀρκετήν καθυστέρησιν ὡλοκλήρωσεν τό ἀνακριτικόν ἔργον, ἐνημέρωσεν τήν ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας κατά τήν συνεδρίαν τῆς 20.10.99, καί ἐζήτησεν νά ἀποφασίσῃ αὕτη διά τήν περαιτέρω Κανονικήν καί ὑπό τῆς ᾿Ορθοδοξίας ὑπαγορευομένην συνέχισιν τῶν διαδικασιῶν. Τόσον ὅμως ὁ Μακ/τος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας, ὡς Πρόεδρος τῆς Ι.Σ., ὅσον καί ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, ὡς ᾿Αντιπρόεδρος, παρασύραντες καί τινας ἐξ᾿ ὑμῶν, "ἔκλεισαν" κυριολεκτικά τό θέμα καί τό ἔθεσαν εἰς τό ᾿Αρχεῖον. Τό κίνημα ὅμως τοῦτο τῶν πέντε πρώην Μητροπολιτῶν: α) Εἶχεν ἀποκλειστικόν σκοπόν τήν προσβολήν τῆς γνησίας καί ἀδιακόπου ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς, διά τῆς, καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον, ἀποδοχῆς τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" τοῦ 1971, δι᾿ ἧς κατ᾿ ἄλλους μέν "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας", καί "ἐπταίσαμεν οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλά ὡς ᾿Εκκλησία", κατ᾿ ἄλλους δέ "ἀπεκατεστάθημεν ἐκ τοῦ σχίσματος τοῦ 1937 καί τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας τοῦ 1948 καί ἔκτοτε ἔχομεν ψηλά τό κεφάλι". β) Κατέστησεν τούς πέντε πρώην Μητροπολίτας βλασφήμους καί ἐν μέρει εἰκονομάχους, ὡς ἱεροσύλως χρησιμοποιήσαντας τό ἀπατηλόν πρόσχημα περί δῆθεν νεοεικονομαχίας, τό ὁποῖον ὅμως τούς ὡδήγησεν καί εἰς τάς αἱρετικάς ᾿Εγκυκλίους Β' καί Γ'. γ) ῏Ητο καί παραμένει ἀπολύτως εἰς τά πλαίσια τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί συνιστᾶ εὐθείαν ΑΡΝΗΣΙΝ τῆς῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἤτοι, ἀποτελεῖ καθαρῶς θέμα ΠΙΣΤΕΩΣ. ῞Ολοι αὐτοί οἱ λόγοι εἰς μέν τήν ἐλαχιστότητά μου ἐπέβαλον τήν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ ἐκ τῶν πρωταιτίων, εἰς ῾Υμᾶς δέ ἐπιβάλλουν τήν ἐκδίκασιν τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ μου ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ καί ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ, ἵνα, κατά τήν διατύπωσιν τοῦ ΙΕ' Κανόνος τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου, "σπουδάσετε ρύσασθαι τήν ᾿Εκκλησίαν σχισμάτων καί μερισμῶν". ῾Ο ἀνωτέρω πρῶτος λόγος διά τόν ὁποῖον ἀπετειχίσθη ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, οὐδόλως χρήζει μαρτυριῶν, ἤ ἄλλης ἐρεύνης, ἱστορικῆς ἤ οὐσιαστικῆς, διότι ὅσα ἀναγράφονται, περί τῆς, ὡς μή ὤφειλεν, μή ἐκδικάσεως, τῆς σχισματοαιρέσεως τῶν "πέντε", εἶναι ἀπολύτως ἀληθῆ, ἐνῶ συνεχίζουν νά ἀποτελοῦν σαφῆ πραγματικότητα, ἤτοι, ἕν συνεχές καί σοβαρόν ἀδίκημα κατά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Καί σήμερον, διά πάντα ἐχέφρονα ᾿Ορθόδοξον, αὕτη ἡ ἀντορθόδοξος στάσις προκύπτει καταφανῶς ΣΚΟΠΙΜΟΣ, ὡς "θετική" προϋπόθεσις διά τήν ἐν τῷ παλαιοημερολογιτικῷ Οἱκουμενισμῷ ἕνωσιν καί τῶν "᾿Ανδρεϊκῶν" καί τῶν "Γρηγοριανῶν" μετά τῶν Φλωρινικῶν, ὑπό τόν "᾿Αρχιεπίσκοπον" κ. Χρυσόστομον Κιούσην, καί δι᾿ αὐτοῦ καί ὑπό τόν "Μακαριώτατον" κ. Χριστόδουλον. Εἶναι ἀναμφισβήτητον ὅτι, αὕτη ἡ "ἕνωσις", τπυἀχιστον ἀπό τοῦ τέλους τοῦ 1997, εἶχεν προσχεδιασθεῖ, προσυμφωνηθεῖ καί προαποφασισθεῖ νά ὁλοκληρωθῇ ἐντός τοῦ 1999, καί πάντως ὄχι πέραν τοῦ 2000! ῞Οθεν ὁ, ὑπό στοιχεῖον 1, λόγος, τόν ὁποῖον ἐπικαλεῖται ὁ Πανοσιολ/τος ῾ιερομ. π. ᾿Αμφιλόχιος, εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ὑποβληθέν κείμενον μετά τῆς ΕΚΚΛΗΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ του, εἶναι πραγματικός λόγος Πίστεως, καί κατά τόν ΙΕ' Κανόνα προβλέπεται ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ, καί πρό Συνοδικῆς διαγνώμης, διότι οἱ "πέντε" πρώην Μητροπολῖται ἀποδεδειγμένως: α) ᾿Εκήρυξαν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" καί δημοσίᾳ αἱρετικά φρονήματα, τόσον διά τῆς λεγομένης Β' (ἀπό 26.2.1993) καί Γ' (ὑπ᾿ ἀριθμ. 35/19.2.1997) ᾿Εγκυκλίου των, ἀλλά καί δι᾿ ὁλοκλήρου τῆς ὄντως σαπρᾶς ἀπό ὀρθοδόξου ἀπόψεως γραμματολογίας των. β) ᾿Εν ἔτει 1992 δέχονται "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" καί δημοσίως, ὅτι τούς "περιρρέει ἡ χειροθεσία τοῦ 1971" καί ὅτι τό 1971 "ἡμάρτησεν ἠ ᾿Εκκλησία"! γ) Κλυδωνίσαντες ἐπί πέντε ἔτη τό σκάφος τῆς ᾿Εκκλησίας προεκάλεσαν τό 2ο μεγάλο σχῖσμα, ἐνῶ, παρά τήν ἄριστον ποιμαντικήν ἀντιμετώπισίν των, παρέμειναν ἀμετανόητοι καί ἀσεβεῖς, ἀντεποιήθησαν λειτούργημα ὀρθοδόξου Κανονικοῦ ᾿Αρχιερέως καί κατ᾿ ἐπέκτασιν αὐτῆς τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τῆς ᾿Εκκλησίας! δ) "Καθήρεσαν", "ἀναθεμάτισαν" καί ἐξύβρισαν τούς ᾿Ορθοδόξους ᾿Αρχιερεῖς, ὡς σχισματικούς καί αἱρετικούς, τήν δέ Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ῾Ιεράν Σύνοδον καί ᾿Εκκλησίαν ἀπεκάλεσαν "σχίσμα". ῾Ως ἐκ τούτου ἀποτελοῦν ἐν τῷ συνόλῳ των μίαν σύνθετον καί τερατώδη ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΗΝ ΑΙΡΕΣΙΝ, διά τήν ὁποίαν ὁ ΙΕ Κανών ΠΑΡΕΧΕΙ τό δικαίωμα καί ἐπιβάλλει ὠς καθῆκον τήν "πρό Συνοδικῆς διαγνώμης" ᾿Αποτείχισιν ἀπό τῶν ἀνεχομένων καί καλυπτόντων ᾿Αρχιερέων καί τήν ῎Εκκλητον προσφυγήν εἰς τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ῾Ιεράν Σύνοδον. ῾Ως ἐκ τούτου ἡ προκειμένη ᾿Αποτείχισις, καί μόνον δι᾿ αὐτόν τόν πρῶτον λόγον, δέν ἀποτελεῖ λόγον σχίσματος, ἀλλά καί προλαμβάνει, ἕνεκα αὐτοῦ τοῦ συγκεκριμένου οὐσιαστικοῦ λόγου Πϊστεως τό ἀπειλούμενον σχίσμα, ὅπως ἀκριβῶς προβλέπει ὁ ΙΕ Κανών (Βλέπε καί "Ο.Π. ᾿Ιανουαρίου 2005, σελ. 4-9). ῾Ως δεύτερον λόγον τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ του ἀναφέρει: "2) Τήν μετά ἀπό τό 1997 καί μέχρι σήμερον, ἐσκεμμένην ΑΡΝΗΣΙΝ νά διακηρυχθῇ καθαρά ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Ομολογία Πίστεως καί τήν ἐν τοῖς πράγμασιν παντελῆ ΕΛΛΕΙΨΙΝ ΣΥΝΕΠΕΙΑΣ πρός αὐτήν", Εἰδικώτερον: "2) ῎Ηδη τό 1998 ἐγράψαμεν τάς ἀπό 22.9.1998 καί 11/23.12.1998 προσωπικάς καί ἀπορρήτους ἐμπιστευτικάς ἐπιστολάς, διά τῶν ὁποίων ἐπισημαίναμεν παραλείψεις ἐπί θεμάτων Πίστεως καί διερωτώμεθα ἄν ὡς ῾Ιερά Σύνοδος (καί χωριστά ἕκαστος) φυλάσσετε καθαράν τήν ῾Ομολογίαν τῆς Πίστεως. Αἱ ἐν λόγῳ ἐπιστολαί μας, ἀντί νά τύχουν Κανονικῆς καί ἐν ἀληθείᾳ ὁμολογιακῆς ἀπαντήσεως, ὅπως ἀπήτει ἡ ᾿Εκκλησία, μετετράπησαν καί εἰς κατηγορητήριον ἐναντίον μας, μέ ἀποτέλεσμα νά συκοφαντηθῶμεν ὡς δῆθεν "ἀσεβής" καί "ἀντάρτης", ὅπως ἀκριβῶς καί ὑπό τῶν πέντε παλαιότερον. Τό ὅλον θέμα κατέληξεν εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 15/7.9.99 Πρᾶξιν "ἀργίας" καί "παραπομπῆς" μου εἰς τό "Συνοδικόν δικαστήριον", φροντίδαις καί μεθοδείαις τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, διά τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου καί Δημητρίου Κάτσουρα. Ταῦτα ἐν μέσω σωρείας κανονικῶν ἀδικημάτων, ἀλλά καί κακοήθων καί γελοιοτάτων ἐνεργειῶν, ὡς καί σκευωριῶν, διά νά μήν ἱεραρχηθοῦν τά σαφῆ θέματα ᾿Εκκλησιολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, τά ὁποῖα καί μετά τό 1995 καί μετά τόν ᾿Ιούνιον τοῦ 1997 συνέχισαν νά βάλλωνται μέ κάθε ἀθέμιτον καί ἀντικανονικόν τρόπον. Ταῦτα δέ ἔλαβον χώραν, διότι ἤδη εἶχε μελετηθεῖ καί σχεδιασθεῖ ἡ ἕνωσις μέ τήν σχισματικήν Φλωρινικήν παράταξιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, μέσω δέ αὐτοῦ, καί μετά τῶν "πέντε" σχισματοαιρετικῶν, διότι τοῦτο ἐπέβαλεν ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, ὁ ὁποῖος ἐξεφράζετο καί συνεχίζει νά ἐκφράζεται ὑπό τῶν βασικῶν ἀρχῶν: 1) "῎Εχουμε ὅλοι τό ἴδιο πιστεύω (εἴμεθα παλαιοημερολογῖται) ἤ ἔχουμε καί τήν ἰδίαν "ἐκκλησιολογίαν", 2) "῎Εχουμε ὅλοι κοινήν τήν "᾿Αποστολικήν Διαδοχήν" ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον τῆς διασπορᾶς, οἱ μέν Φλωρινικοί διά τῆς χειροτονίας τοῦ ᾿Ακακίου Παππᾶ κατά τό 1960, ἡμεῖς δέ διά τῆς "χειροθεσίας" τοῦ 1971", 3) "Εἶναι ἀναίτιον τό σχίσμα τοῦ 1937", καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά "τό σχίσμα τό ἔκαμε ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, διότι βιάσθηκε καί ἀπεκήρυξε τόν πρώην Φλωρίνης, ἐνῶ ἠδύνατο νά τό ἀποφύγῃ". Κατά δέ τήν μετά τό 1995 περίοδον καί μέχρι σήμερον "ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δέν βιάζεται νά καθαιρέση τούς πέντε, διότι κατόπιν ἑνός τοιούτου ἐνδεχομένου θά εἶναι δύσκολος ἡ μετ᾿ αὐτῶν ἕνωσις", ὅπως διατείνονται καί προπαγανδίζουν οἱ αὐτάδελφοι μ. Μάξιμος καί ῾Ιερομ. Νεόφυτος Τσακίρογλου. ᾿Επειδή καί τά ἀνωτέρω ἀποτελοῦν κατεγνωσμένας δεινάς βλασφημίας - αἱρέσεις εἰς βάρος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησιολογίας, καί συμβαίνουν τῇ ἀνεπιτρέπτῳ ἀνοχῇ, ὀλιγωρίᾳ, ἤ καί ὑποκινήσει τῶν Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, καί διά τούς λόγους αὐτούς ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ ἀπ᾿ αὐτῶν, ὡς κυρίως ὑπευθύνων τῆς ὅλης καταστάσεως". Καί ὁ λόγος οὗτος, ὡς λόγος ᾿Αποτειχίσεως, κατά τόν ΙΕ ῾Ιερόν Κανόνα, γίνεται ἀποδεκτός, διότι καίτοι δύναταί τις νά διακρίνη ἐπικάλυψίν τινα ἐπί τοῦ πρώτου, ὅμως αἱ ἐν τῷ δευτέρῳ (παρόντι) παρατιθέμεναι σαφεῖς μαρτυρίαι, ὡς ἀναφερόμεναι εἰς πραγματικά γεγονότα, τά ὁποῖα καθάπτονται ἀπολύτως τῆς ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ἐπιρρωνύουν τόν πρῶτον λόγον, ἐνῶ διευκολύνουν τήν ὑπό πάντων κατανόησιν τούτου ὡς σοβαροῦ θέματος Πίστεως. Αἱ μαρτυρίαι αὗται παραμένουσαι ἀναπάντητοι καί συντηρούμεναι, ἐνῶ διώκονται αὐτοί οἱ ὁποῖοι ζητοῦν ἐπί ἔτη καί ἔτη τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον, ὑπό Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου Συνόδου ἀντιμετώπισίν των, ἀποτελοῦν ὄχι ἁπλῶς μόνον οὐσιαστικούς λόγους σχίσματος, ἀλλ᾿ ὅπως προκύπτει ἐκ τῶν πραγμάτων, πρόκειται περί γενικῆς προδοσίας κατά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, δηλαδή, πρόκειται περί τῆς ἐσχάτης μορφῆς ᾿Εκκλησιομαχίας, δι᾿ ἧς ἀμφισβητεῖται καί προδίδεται ὑπ᾿ αὐτῶν αὐτή αὕτη ἡ ὑπόστασις Αὐτῆς (Βλέπε τά περί τοῦ διωγμοῦ τοῦ ῾Ιερομ. ἀπό τοῦ 1998 εἰς τόν εἰδικόν Τόμον: "Σύγχρονα ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ" καί εἰς τόν Τόμον τῆς "Ο.Π." 2003, σελ. 27-38). ῾Ως τρίτον λόγον τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ του ἐπικαλεῖται: "3) Τήν πολυτρόπως μεθοδευθεῖσαν προσβολήν τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί διά τῆς παρωδίας τοῦ νέου θεολογικοῦ διαλόγου (1998-1999), καί τῆς συστηματικῆς ἀρνήσεως νά δοθῇ ὁμολογιακή ἀπάντησις εἰς ὅσους ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ ᾿Αποστολική μας Διαδοχή τό 1971 ἐξηρτήθη ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς καί ὅτι δέν διαφέρομεν κατά τήν χειροτονίαν ἀπό τούς Φλωρινικούς", καί εἰδικώτερον: "3) ᾿Επί τῶν ἰδίων πλαισίων, φθίνοντος τοῦ 1997 καί ἀνατέλλοντος τοῦ 1998, προεβλήθη καί ἡ παρωδία τοῦ νέου θεολογικοῦ Διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, ἡ ὁποία ἐμεθοδεύετο ὑπό τάς ἀναφερθείσας προϋποθέσεις, ἤγουν: α) "Τοῦ ἀναιτίου σχίσματος", β) "Τῆς κοινῆς δῆθεν ῾Ομολογίας" καί τῆς "κοινῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς". καί γ) Τῆς ἑκατέρωθεν ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΩΣ τῶν ᾿Επισκόπων". ᾿Επί τῶν ἀρχῶν αὐτῶν ἀμέσως θά ἐκηρύσσετο ἡ σωματειακῷ τῷ τρόπῳ ἕνωσις. ᾿Ακριβῶς ὅμως αὐτό ὅλον ἦτο ἡ προδοσία κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί ἑπομένως καί κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας. Καί ναί μέν ὁ "διάλογος" αὐτός, κατόπιν σθεναρᾶς Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου ἀντιστάσεως, ἐγκατελείφθη τόν Δεκέμβριον τοῦ 1999, ἀλλά ὁ σκοπός αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος ἐσημείωσε ζωηρόν τό στίγμα του, καταφανῶς ἐνεργεῖται δι᾿ ἄλλων τρόπων, ἤγουν διά τῆς μή καθαρᾶς ῾Ομολογίας, καί διά τῆς ἀδιακόπως προπαγανδιζομένης καί υἱοθετουμένης "χειροθεσίας" ὡς δῆθεν ἐπί σχισματικῶν γενομένης. Καί δι᾿ ὅλα αὐτά πρωτίστως θεωροῦμεν ὡς ὑπευθύνους καί ἐνόχους τούς Μακαριώτατον Πρόεδρον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβασμιώτατον ᾿Αντιπρόεδρον κ. Νικόλαον, ἀφ᾿ ὧν ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ, κατά τόν ΙΕ' Κανόνα τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου". Καί ὁ παρών τρίτος λόγος ἀποδεικνύεται ἀπολύτως ἀληθής καί ὡς ἐκ τῆς οὐσίας του ἀποτελεῖ λόγον Πίστεως. Πρόκειται διά τήν μέσω τοῦ δῆθεν θεολογικοῦ Διαλόγου ἡμῶν μετά τῆς Φλωρινικῆς Παρατάξεως ἐπιδίωξιν τῆς μετ᾿ αὐτῶν ἑνώσεως, ὅπως καί μετά τῶν "πέντε" ὑπό τάς ψευδεῖς προϋποθέσεις: 1ον: Τῆς δῆθεν κοινῆς ῾Ομολογίας Πίστεως, ἤτοι ᾿Εκκλησιολογίας, καί 2ον: Τῆς κοινῆς δῆθεν ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς ὅλων τῶν ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς τῶν μέν Φλωρινικῶν διά τῆς χειροτονίας τοῦ ᾿Ακακίου Παπᾶ, ἡμῶν δέ διά τῆς "χειροθεσίας" τοῦ 1971. Ταῦτα ὄντως ἀποτελοῦσιν σοβαρούς λόγους Πίστεως, διότι ἀκριβῶς ἡ αἰτία τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος ἀναφέρεται εἰς τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ἐνῶ αὐτό τό θέμα ἦτο καί ἀναμένει ἀπό τό 1991 τήν ἐξέτασιν. ὅταν ποτέ ἐπαναρχίση ὁ διακοπείς κατά τά ἔτη 1988-1992 Θεολογικός Διάλογος, τόν ὁποῖον ἠθέλησαν Φλωρινικοί καί ἡμέτεροι νά ὑποκαταστήσουν δι᾿ ἑνός "νέου διαλόγου προδοσίας". ῾Η ὑφ᾿ ἡμῶν μετ᾿ ἐπιμονῆς τοποθέτησις αὐτοῦ τοῦ "νέου διαλόγου" ἐμφανισθέντος τό 1997 καί ἀρχάς τοῦ 1998, εἰς τήν πραγματικήν βάσιν του, ἤτοι, τήν αἰτίαν τοῦ κατά τό 1937 Φλωρινικοῦ σχίσματος, κατόπιν δέ καί τό θέμα τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς ἑκατέρωθεν, μέχρι καί τῆς "χειροθεσίας" τοῦ 1971, εἶχεν ὡς συνέπειαν, ἀφ᾿ ἑνός νά διακοπῇ κάθε περαιτέρω ἐξέλιξίς του, καί ἀφ᾿ ἑτέρου νά κλιμακωθοῦν καί ἀποκορυφωθοῦν αἱ κοιναί σκευωρίαι Φλωρινικῶν, ἐγκαθέτων των καί ᾿Αρχιερέων μας, μέ πρῶτον τόν Μακαριώτατον καί κατόπιν καί ἐτέρους ᾿Αρχιερεῖς (Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον καί Περιστερίου κ. Γαλακτίωνα) κατά παντός ὅστις ἀπεκάλυπτεν, κατήλεγχεν καί δέν συνωδοιπόρει εἰς τήν ὁδόν πρός τήν γενικήν προδοσίαν, μέσω τῆς "ἑνώσεως" ἐπί τῇ βάσει τῆς δῆθεν "κοινῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς"!. ᾿Εντεῦθεν καί πάλιν προκύπτει ὅτι δέν πρόκειται περί μιᾶς κακοδοξίας ἐξ᾿ οἱουδήποτε λόγου ἤ ἀδυναμίας προερχομένης, ἀλλά περί μιᾶς καταχθονίου προμελετημένης δολίας καί ὑπούλου μεθοδείας περί ἐνώσεως, διά τῆς ὁποίας θά ἐβλασφημεῖτο καί θά ἐχάνετο ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή, τήν ὁποίαν ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία κέκτηται διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1948 καί 1995 , κατόπιν δέ μοιραίως θά κατερρίπτετο καί ἡ ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Σήμερον, ὅτε καί ὁ Μακαριώτατος καί ἔτεροι ᾿Αρχιερεῖς, ἐν οἷς οἱ Σεβτοι ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιος καί ὁ Περιστερίου κ. Γαλακτίων, ἐμφανῶς καί ἀπροκαλύπτως ὑπερβαίνουν εἰς βλασφημίας κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς καί τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί αὐτό τό 54/76 "Βούλευμα", κατανοεῖται πλήρως ὅτι τό ἀποτυχόν κατά τό 1971 σχέδιον κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, ὄχι μόνον δέν ἐγκατελείφθη, ἀλλά συνεχῶς μεθοδεύονται σχέδια, διά τῶν ὁποίων ἐπιδιώκεται, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων νά γίνη δεκτή, ἐμμέσως ἤ ἀμέσως, ἡ "χειροθεσία" ὡς ἐπί σχισματικῶν γενομένη, ὥστε, ἐπαναλαμβάνομεν, οὕτω νά προβληθῇ ὄχι μόνον ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων καί Πρεσβυτέρων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἀλλά καί νά κονιορτοποιηθῇ καί ἡ ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, καί ὡς κενός ἐκλείψη. ῾Υπό τό φῶς τῶν ἀπό τῆς 5.2.03 καί ἐπέκεινα δηλώσεων τῶν: α) Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου β) Σεβ/του ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου καί γ) Σεβ/του Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος περί "λαθῶν ἐπί τοῦ θέματος τούτου τῆς χειροθεσίας", ἤ ὅτι "ἐδέχθησαν οἱ πάντες καί ἐν ᾿Αμερικῇ καί ἐν ῾Ελλάδι ἀγαλλομένῳ ποδί καί ἱλέῳ ὄμματι χειροθεσίαν", ἤ ὅτι "ὅλοι ὡς ᾿Επίσκοποι προερχόμεθα παρά χειροθετημένων", ἤ "ἤμην παρών εἰς τάς χειροθεσίας καί ὁ Μακαριώτατος ἀνέγνωσεν εὐχάς χειροτονίας", προκύπτει ὅτι καί οὗτος ὁ λόγος ἀποτειχίσεως τοῦ Παν/του ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου, εἶναι κατ᾿ ἐξοχήν λόγος ΠΙΣΤΕΩΣ, ὑπό δέ τοῦ ΙΕ Κανόνος τῆς ΑΒ Συνόδου προβλέπεται ἡ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ καί τιμῆς καί ἐπαίνου ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας ἀξιοῦται ὁ ἀποτειχισμένος. ῾Ως τέταρτον λόγον τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ἐπικαλεῖται: "4) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν τοῦ βλασφήμου ᾿Απαλλακτικοῦ Βουλεύματος 54/76 τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς ὡς καί τῶν μεταγενεστέρων ὁμοίων αὐτῷ", Καί ἀναλυτικῶς: "4) Κατά τήν ἰδίαν περίοδον (1998 καί ἑξῆς) ἔρχεται εἰς φῶς, διά τῶν "ΠΑΤΡΙΩΝ" (Τόμος 11ος) τοῦ γνωστοῦ Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου, τό "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 54/76 τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς", τό ὁποῖον ΗΘΩΩΣΕΝ καί ΑΠΗΛΛΑΞΕΝ τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον τῆς κατηγορίας "ἐπί ἀντιποιήσει ἔργου ἐκκλησιαστικοῦ λειτουργοῦ", διότι "... κατόπιν τῆς χειροθεσίας τοῦ 1971 ἐθεραπεύθη τό σχίσμα τοῦ 1937, τό ὁποῖον προεκάλεσεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος καί ἐπίσης ἀπεκατεστάθησαν καί αἱ ᾿Επισκοπικαί χειροτονίαι τοῦ 1935 καί 1948, αἱ ὑπό τῶν τριῶν καί ὑφ᾿ ἑνός γενόμεναι ἀντιστοίχως"! Δυνάμει, λοιπόν, τῆς λεγομένης χειροθεσίας ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος ἀνεγνωρίσθη ὡς Κανονικός ᾿Επίσκοπος ὑπό τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν καί ἠθωώθη, ἀφοῦ προηγουμένως ἔδωκεν ὡς ἀντάλλαγμα τάς βλασφημίας του κατά τῆς ᾿Εκκλησίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς του Διαδοχῆς! ῾Ο Σεβασμιώτατος κ. Νικόλαος ΗΘΩΩΘΗ καί ΑΝΕΓΝΩΡΙΣΘΗ ἀπό τάς ἀρχάς καί ἐξουσίας τοῦ κόσμου τούτου, ὡς "Πειραιῶς καί Νήσων", ἀφοῦ ἀνέτρεψεν καί ἐποδοπάτησεν ἐκ βάθρων τήν ᾿Εκκλησιολογίαν καί τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν. Διά τούς ἰδίους ὅμως αὐτούς λόγους δέν εἶναι δυνατόν νά θεωρῆται ὡς ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Προκειμένου δέ καί τοῦτο τό μέγιστον καί πρωτεῦον θέμα Πίστεως νά μήν ἱεραρχηθῇ καί ἐπιδειχθῇ ἡ δέουσα συνέπεια πρός τήν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ἤτοι, ἀπό τό 1924 ῾Ομολογίαν - ᾿Εκκλησιολογίαν, ἀλλά καί τήν διά τῶν ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948 γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν μας Διαδοχήν, ΚΑΤΕΛΥΘΗ Η ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΤΑΞΙΣ καί Ο ΣΥΝΟΔΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ, γεγονότα τά ὁποῖα παράγουν ἐνδογενῶς μερισμούς καί σχίσματα καί ἐκβάλλουν τῆς ᾿Εκκλησίας. Παρόμοιαι βλάσφημοι δικαστικαί ἀποφάσεις ἐξεδόθησαν καί μετά τό 1995, πλήν καί αὗται ἀποκρύπτονται, ἐνῶ, οἱ ἴδιοι παράγοντες, οἱ ὁποῖοι τό 1996 ἐπενόησαν τό Δαιτητικόν Δικαστήριον καί τό ἐλειτούργησαν, οἱ ἴδιοι κατόπιν καί τό ΗΚΥΡΩΣΑΝ, κατ᾿ ἐντολήν, ὅπως πιστεύομεν, τῶν ξένων Κέντρων. ῾Υμεῖς ὀφείλετε, σύμφωνα καί μέ τήν σχετικήν Καταγγελίαν τοῦ ἔχοντος ἄμεσον γνῶσιν τοῦ θέματος Σεβ/του Κηρύκου, νά ἐρευνήσετε τόν λόγον διά τόν ὁποῖον τό ἠκύρωσαν, καί διατί ὁ Μακαριώτατος συνήργησε εἰς τοῦτο. Εἶναι ἰδιαιτέρως σοβαρόν τό θέμα, διότι οἱ ἴδιοι ἐπαναλαμβάνομεν, οἱ ὁποῖοι ἐπενόησαν καί ἐπιτυχῶς ἐνήργησαν τό Διαιτητικόν Δικαστήριον (δηλαδή οἱ νομικοί καί Κανονολόγοι μετά τοῦ μ. Μαξίμου καί Δ. Κάτσουρα κλπ.), κατόπιν, ὅταν, ἐν τῷ πλαισίῳ τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐδόθη ἡ ἐντολή πρός ἕνωσιν μετά τῶν Φλωρινικῶν, καί μέσω αὐτῶν καί μετά τῶν πέντε, διά τήν περαιτέρω οἰκουμενιστικήν ὑποταγήν εἰς τόν κ. Χριστόδουλον, πάλιν οἱ ἴδιοι ἔσπευσαν νά τό ἀκυρώσουν εἰς τό ᾿Εφετεῖον, καί νά παραπέμψουν τό θέμα τῆς διαιτησίας διά τήν ῾Ιεράν Μονήν Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης εἰς τόν ... κ. Χριστόδουλον. Καί δι᾿ ὅλα αὐτά, ὡς καί τά προηγούμενα, τά ὁποῖα κηρύσσονται καί ἐνεργοῦνται γυμνῇ τῇ κεφαλῇ καί δημοσίως, θεωροῦμεν ὡς πρώτους καί κυρίους ὑπευθύνους τούς Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα, συνωδά τῷ ΙΕ' Κανόνι τῆς ΑΒ᾿ Συνόδου". Καί ὁ λόγος οὗτος εἶναι πραγματικός καί χρονολογεῖται ἀπό τό 1976, ὅτε τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 54 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ὑπέρ τοῦ "Πειραιῶς" κ. Νικολάου, ἀπετέλεσεν καί Νομολογίαν τῶν Δικαστηρίων, ἡ ὁποία ἐλήφθη ὑπ᾿ ὄψιν ὑπό ἑπομένων δικαστηρίων ἐπί παρομοίων ὑποθέσεων (Βλέπε ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα 46/91 Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας). ῾Η ἀπόκρυψις ἤ καί ἀποσιώπησις καί τελικῶς ἡ ἄρνησις νά ἐξετασθῇ καί ἀντιμετωπισθῇ τό ἐν λόγῳ 54/76 "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" κατά τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν καί τήν γνησίαν καί ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ἀποτελεῖ ὑπερμείζονα λόγον Πίστεως καί δέν δικαιολογεῖ μόνον ᾿Αποτείχισιν, ἀλλά καί κάθε ἄλλο, Κανονικόν καί ὀρθόδοξον μέτρον, μέχρι καί ἀναθέματος κατά τῆς βλασφημίας καί κατόπιν καί τῶν ἐμμενόντων ἀμετανοήτως εἰς αὐτήν. ᾿Εξαιρέτως λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν τό γεγονός ὅτι, διά τάς ἰδίας ἀκριβῶς βλασφημίας, τάς ὁποίας ὑπαναχωρήσας ὁ τότε Κορινθίας Κάλλιστος μετά ἀπό πέντε ἔτη ἀπετόλμησεν, καθηρέθη, τήν δέ καθαίρεσιν ἐκείνην (Α.Π. 1353/28.10.1977) ὑπέγραψε πρῶτος ὁ Μακαριώτατος κ. ᾿Ανδρέας, ἀλλά καί ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαος. ῾Ομοίως, λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν καί τό γεγονός, ὅτι καί κατά τήν μεγάλην Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας, κατά τήν 19.8.1981, (Κ.Γ.Ο. Τόμος 1983, σελ. 257), ἅπαντες οἱ ᾿Αρχιερεῖς ὡμολόγησαν ὅτι, τό 1971 δέν ἐδέχθημεν καμμίαν "χειροθεσίαν", ἡ οὕτω δέ ἀποκληθεῖσα ὡς "χειροθεσία" διευκρινίσθη καί ἐβεβαιώθη ὅτι ἦτο ἐξωτερική τυπική πρᾶξις - συγχωρητική εὐχή, ὑπό τάς γνωστάς προϋποθέσεις, καί διά τούς γνωστούς λόγους. ῾Η ἐκ διαμέτρου ἀντίθετος σήμερον στάσις, πρωτίστως τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς κ. Νικολάου, καί κατόπιν ὅλων τῶν ὁμοφρόνων ᾿Αρχιερέων του, ἐμφανίζει τούτους ὡς διχασμένας προσωπικότητας καί ἀσυνεπεῖς καί παίζοντας μέ τά ἅγια. Πῶς ἄλλως νά ἑρμηνευθῇ ὅτι τό 1977 ὑπογράφουν τήν κατά τοῦ Καλλίστου καθαιρετικήν ἀπόφασιν τῆς Συνόδου διά τόν ἴδιον ἀκριβῶς λόγον, ἤτοι, ἐπειδή ἐδέχθη ὄτι ἀπό τό 1937 ἦτο σχισματικός, ἡ δέ ὑφ᾿ ἑνός χειροτονία ἦτο καί δι᾿ αὐτόν τόν λόγον ἄκυρος; Πόσον δέ μᾶλλον σήμερον ὅτε ἀποκαλύπτεται, ὅτι ἀπό τό 1976 δι᾿ ἐπισήμου ΝΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, καθυβρίζεται καί βλασφημεῖται ἥ τε ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή, προκειμένου ὁ ᾿Επίσκοπος Πειραιῶς κ. Νικόλαος νά ἐπιτύχη τήν παῦσιν τῆς κατ᾿ αὐτοῦ ποινικῆς διώξεως, νά δικαιωθῇ, καί νά εἶναι ἐλεύθερος, ἰδιαιτέρως δέ νά κερδίσῃ καί τήν "ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΙΝ" ὑπό τῶν ῾Ελληνικῶν Δικαστηρίων καί κατ᾿ ἐπέκτασιν καί ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ! ᾿Εντεῦθεν καί ὁ ὡς ἄνω 4ος λόγος τῆς ᾿Αποτειχίσεως εἶναι λόγος Πίστεως, προβλέπεται ὑπό τοῦ ΙΕ Κανόνος καί εἶναι πραγματικός, διό γίνεται καί οὗτος δεκτός. ῾Ως πέμπτον λόγον τῆς ᾿Αποτειχίσεώς του ἐπικαλεῖται: "5) Τήν μή ἐκδίκασιν τῶν κατά τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαον ἐκκρεμουσῶν Καταγγελιῶν ἐπί βλασφημίαις, αἱρέσεσι, παραχαράξει καί παρερμηνείᾳ ῾Αγιογραφικῶν καί Πατερικῶν κειμένων" καί ὅπως ἀναλυτικῶς ἐπεξηγεῖ: "5) Λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί τάς ἁρμοδίως ὑποβληθείσας καταγγελίας πρός τήν Ι.Σ. τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, κατά τοῦ Σεβ/του Πειραιῶς καί Νήσων κ. Νικολάου, διά τάς γνωστάς βλασφημίας καί αἱρετικά φρονήματα, παραποίησιν καί παρερμηνείαν ἱερῶν καί ῾Αγιοπατερικῶν κειμένων, καθώς καί πλαστογραφίαν ἱστορικῶν στοιχείων, αἱ ὁποῖαι οὐδέποτε ἐξεδικάσθησαν, (Βλέπετε ταύτας καί εἰς τήν "Ο.Π.", μηνός ᾿Απριλίου 2004), ἀλλ᾿ ἐτέθησαν εἰς τό ᾿Αρχεῖον, καί θεωρῶν καί διά τοῦτο ὡς κυρίους ὑπευθύνους καί ἐνόχους τούς ἀφ᾿ ὧν ἀποτειχιζόμεθα ᾿Αρχιερεῖς, ἐπικαλούμεθα καί αὖθις τόν ΙΕ' Κανόνα τῆς ΑΒ' Συνόδου". ᾿Επί τοῦ θέματος τούτου ἐξεταστέον ἄν πράγματι ὑφίσταται ὡς λόγος, διότι ἄν ὄντως ὑφίσταται σαφέστατα, εἶναι καθαρά λόγος Πίστεως, καί ἐπομένως προβλέπεται ὑπό τοῦ ΙΕ Κανόνος. . ᾿Αναφέρομεν ταῦτα διότι ὁ κατηγορούμενος ᾿Επίσκοπος κ. Νικόλαος, ἐν προκειμένῳ, ἰσχυρίζεται ὅτι ἀνήρεσεν καί ἀνεκάλεσεν πάσας τάς κακοδοξίας του, δι᾿ ἅς κατηγγέλθη καί δέν ἐκκρεμοῦν κατ᾿ αὐτοῦ αἱ ἐπώνυμοι καταγγελίαι αἱ δημοσιευθεῖσαι εἰς τήν "᾿Ορθόδοξον Πνοήν" τοῦ ᾿Απριλίου 2004. Πρός τοῦτο ὁ Σεβτος Πειραιῶς, ἐπικαλεῖται μίαν κοινήν δήλωσιν ἀπό 9/22.10.1998, τήν ὁποίαν, προκειμένου νά δεχθῇ νά ὑπογράψῃ, διότι ἐπέμενεν ὅτι εἶναι ὀρθόδοξος καί θά φέρῃ μαρτυρίας, καί διότι ἠπείλει ὅτι θά κάνη σχίσμα, ἠναγκάσθημεν, κακῶς βεβαίως, νά συνυπογράψωμεν καί ὁ Μακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας καί ἡμεῖς, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Κηρυκος. ῾Η "ΔΗΛΩΣΙΣ" αὕτη, ἡ ὁποία παρατίθεται εἰς τήν παροῦσαν ἀμέσως κατωτέρω, καί ἐνσωματοῦται ὡς ἀναπόσπαστον μέρος τοῦ ὅλου σκεπτικοῦ μας, οὐσιαστικῶς ὑπεδείχθη καί ἐγράφη ὑπό τῶν Φλωρινικῶν, καί τοῦ κ. Δημητρίου Κάτσουρα, διότι προηγουμένως, οἱ Φλωρινικοί εἶχον καταγγείλει ὡς αἱρετικόν τόν Σεβασμιώτατον Πειραιῶς κ. Νικόλαον (᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, ἀριθμ. 17, Νοέμ-Δεκ. 1997, σελ. 14). Μέ αὐτήν τήν δήλωσιν, ἐπελήφθησαν, διά τοῦ ἰδίου μεσάζοντος κ. Δημ. Κάτσουρα, νά τόν ἀθωώσουν, κατά τόν πλέον ἀνώδυνον τρόπον, ἐπιμερίζοντες τάς εὐθύνας εἰς τρία, διότι, ὅπως ἐκ τῶν πραγμάτων ἀπεδείχθη, τόν ἤθελον, "φίλον καί συνεργάτην" εἰς τήν κατόπιν κοινήν προδοσίαν κατά τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, σκοπόν διά τόν ὁποῖον δέν ἐδίστασαν ἐν τέλει νά τόν κάμουν καί ... "᾿Αρχιεπίσκοπον", ἀφοῦ ὑπέρ του ἐξεδόθη καί τό "᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα" ... Ποῖον κατ᾿ ἀρχάς τό κατ᾿ ἐπιλογήν ἐπιλήψιμον καί αἱρετικόν φρόνημα αὐτοῦ κατά τήν Καταγγελίαν τῶν Φλωρινικῶν: " ........α) ῾Ο Εὐαγγελιστής ᾿Ιωάννης ὅστις καταφατικῶς λέγει ὅτι "οὐδείς τόν Θεόν ἑώρακε πώποτε, ὀ αὐτός Εὐαγγελιστής βλέπει δίς τόν Θεόν ἐν τῇ ᾿Αποκαλύψει καθήμενον ἐπἰ θρόνου (᾿Αποκ.. Δ,2 καί ΚΑ,5. ῾Ο πρωτομάρτυς Στέφανος βλέπει ὡσαύτως τόν Υἱόν ἐκ δεξιῶν τοῦ ᾿Ανάρχου Πατρός (Πράξ. Ζ,55). ῾Ο Μωϋσῆς κατ᾿ ἐπανάληψιν (᾿Εξόδ. Δ,5 καί ΛΓ, 23 ... ᾿Ενταῦθα ὁ Εύαγγελιστής γράφων τό ἐν λόγῳ χωρίον δέν εἶναι δυνατόν νά γίνη δεκτόν ὅτι δέν εἶχεν ὐπ᾿ ὄψιν του πάντα τά ἀνωτέρω. ῾Επομένως γράφων διά τῆς περικοπῆς "Θεόν οὐδείς ἑώρακε πώποτε" ἀσφαλῶς δέν διενοήθη ἀπόλυτον τοῦ ὑπερφυοῦς θεάματος ἀποκλεισμόν". β) ῎Ηδη προφανῶς ὅτι οὐδείς εἶδε τόν Θεόν ἐν τπη ἀπείρῳ αὐτοῦ ὑποστάσει καί δόξῃ". Εἰς τοῦτο θά παρατηρήσωμεν, ὅτι τόσον ὁ ᾿Αβραάμ, ὅσον καί οἱ ἄλλοι Προφῆται, δέν εἶδον βεβαίως τόν Θεόν ἐν τ·ῆ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ὑποστάσει καί δόξῃ, δηλαδή κατά τήν θείαν αὐτοῦ φύσιν, ἀλλ᾿ ἀμφότεροι εἶδον ἔκφανσιν τοῦ ᾿Απείρου Θεοῦ". Καί δ) Διότι ἄπειρος ὤν ὁ Θεός κατά πάντα λαμβάνει ἐν τῇ παντοδυναμίᾳ Του, ὅταν βούλεται καί πεπερασμένας ἐκφάνσεις - μορφάς προκειμένου νά ἐκδηλωθεῖ, νά γίνη ἀντιληπτός εἰς τά ἐνσυνείδητα πνευματικά αὐτοῦ τέκνα". (Κήρυξ Γνησίων ᾿Ορθοδόξων, Τόμος 1998, σελ. 283-284) Τάς ἀνωτέρω διατυπώσεις ἐκ τοῦ βιβλίου του "Προσκυνητή ἡ εἰκών τῆς ῾Αγἰας Τριάδος", ᾿Εκδόσεως 1993 καί ἐπανεκδόσεως 1996, αἱ ὁποῖαι ἐξητάσθησαν ἐπανειλημμένως ἐν Συνόδοις τοῦ 1998, διότι ἠρνεῖτο ὁ Σεβ/τος νά τάς ἀνακαλέση, φθάσας μάλιστα εἰς τό σημεῖονν νά ἀπιελήση καί σχίσμα, ἐάν ἐπιμείνουμε. Κατά τήν συνεδρίασιν ὅμως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας τῆς 9.10.1998, προετάθη ἡ ἀκόλουθος "ΔΗΛΩΣΙΣ", ἡ ὁποία ὑπεγράφη ὑπό τοῦ Σεβ/του κ. Νικολάου, ὑπό τήν προὑπόθεσιν νά ὑπογραφῇ καί ὑπό Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου, ὡς "χαιρετίσαντος δι᾿ ἐπιστολῆς τήν ἔκδοσιν", καί τοῦ ὑποφαινομένου "ὡς προλογίσαντος" αὐτήν. Παραθέτομεν τήν κοινήν δήλωσιν: "ΔΗΛΩΣΙΣ. Λόγῳ τοῦ ἐγερθέντος θέματος ἐκ τῶν κατά τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς ΝΙκολάου καταγγελιῶν περί κακοδοξιῶν ἐν τῷ ὑπ᾿ αὐτοῦ συγγραφέντι βιβλίῳ ὑπό τόν τίτλον "Προσκυνοῦμεν Πατέρα, Υἱόν καί ῞Αγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καί ἀχώριστον" (Πειραιεύς 1993, ἐπανακυκλοφορῆσαν βελτιωμένον τό 1996) Δηλοῦμεν ὅτι: Α' ᾿Αποδεχόμεθα ἐξ ὅλης ψυχῆς καί καρδίας τήν ὀρθόδοξον διδιασκαλίαν τῆς ᾿εκκλησίας περί τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί εἰδικῶς ἀποδεχόμεθα: α) Τήν διδασκαλίαν περί διακρίσεως οὐσία ςκαί ἐνεργείας ἐν τῷ Θεῷ β)῞Οτι "ἀμέθεκτος καί μεθεκτός ὑπάρχει ὁ αὐτός Θεός, ἐκεῖνο μέν ὡς ὑπερούσιος, τοῦτο δέ ὡς οὐσιοποιόν ἔχων δύναμιν τε καί ἐνέργεια καί γ) Πάσας τάς ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ ἀκτίστους εἶναι, ὡς παρά τῶν Πατέρων ἐδιδάχθημεν καί αὐτάς τάς ἀκτίστους ἐνεργείας "οἱ ἅγιοι διά τοῦ Πνεύαμτος, ὑπεραναβάντες ἑαυτούς, ὁρῶσιν" Β. Καταδικάζομεν πάντα τά πρός τήν ἀνωτέρω διδασκαλίαν τῆς ᾿Ορθοδόξου διδασκαλίας ἀντιφερόμενα ξκαί συγκεκριμένως τάς κακοδόξους διδασκαλίας: α) Περί μή διακρίσεως ἤ περί συγχύσεως ἐν τῷ Θεῷ οὐσίας, ὐποστάσεων καί ἐνεργείας, β) Περί μή μεθέξεως τῶν ῾Αγίων (Προφητῶν - θεουμένων) εἰς τάς ἀκτίστους ἐνεργείας (δόξαν) τοῦ Θεοῦ, καί γ) Περί πεπερασμένων, ἤτοι κτιστῶν ἐκφάνσεων - μορφῶν τοῦ Θεοῦ κατά τάς γενομένας ἀποκαλύψεις - θεοφανείας Αὐτοῦ εἰς τούς ῾Αγίους. καί Γ. Πάντα τά ἐν τῷ μνημονευθέντι βιβλίῳ ἀντιφερόμενα πρός τά ἀνωτέρω ὁ μέν πρῶτος ὡς ἀποστείλας σχετικήν ἐπιστολήν, ὁ δεύτερος ὡς συγγραφεύς τοῦ βιβλίου καί ὀ τρίτος ὡς προλογίσας τοῦτο, ἄν καί οὐδέποτε μετά γνώσεως παρεδέχθημεν ταῦτα, ἀνακαλοῦμεν. ᾿Εν ᾿Αθήναις τῇ 9/22.10. 1998 Οἱ δηλοῦντες + ῾Ο ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος ΑΝΔΡΕΑΣ + ῾Ο Πειραιῶς καί Νήσων ΝΙΚΟΛΑΟΣ γ) ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ" (Κήρυξ Γνησίων ᾿Ορθοδόξων, Τόμος 1998, σελ. 287 καί 28). Κατ᾿ ἀρχάς ὁ "χαιρετισμός" ἐκ μέρους τοῦ Μακαριωτάτου καί ἡ "προλόγισις" ἐκ μέρους ἡμῶν ἀποτελεῖ λάθος, εἰς τό ὁποῖον ὑπεπέσαμε ὑπό κακήν συναισθηματικήν φόρτισιν καί χωρίς νά μελετήσωμεν τήν ἔκδοσιν, διότι τό 1993 ἐγίνετο ἀγών νά μή παρασυρθῇ ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος εἰς τό σχίσμα τῶν "πέντε", ἡ δέ ὑπογραφή τῆς Δηλώσεως ἐν ἔτει 1998 ἐγένετο πάλιν κάτω ἀπό τόν φόβο μήπως ἀρνηθῇ ὁ Σεβασμιώτατος νά ὑπογράψη (ἀφοῦ ἐπί πολλάς συνεδριάσεις ἠρνεῖτο, ἐνῶ ἠπείλει καί ὅτι θά ἀποσχισθῇ ). Τοῦτο ὅμως θά εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα νά εὑρεθῇ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος εἰς τήν δυσάρεστν θέσιν νά λάβη μέτρα ἐναντίον του. Τόσον ὁ Μακαριώτατος, ὅσον καί ἡμεῖς ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος, τό μόνον τό ὁποῖον ἐπεβάλετο νά πράξωμεν ἦτο ταπεινούμενοι νά συνυπογράψωμεν ήν Δἠλωσιν, καί νά δηλώσωμεν ἐντίμως ὅτι ἐπ᾿ ἀληθείᾳ δέν ἐμελετήσαμεν τήν συγκεκριμένην ἔκδοσιν τοῦ 1993, ἐνῶ δέν ἐγνωρίζαμεν καί τήν ἐπανέκδοσιν τοῦ 1996. Προσωπικῶς, ὅσον καί ἄν μᾶς μειώνη τοῦτο ὡς ᾿Επίσκοπον, εἶναι ὅμως γεγονός, διά τό ὁποῖον μετεμελήθημεν καί ἀνελάβομεν τάς εὐθύνας μας. Κατόπιν τῆς ἀνωτέρω "Δηλώσεως" (τῆς κακῶς, ὡς εἴπομεν, ἀπό κοινοῦ ὑπογραφείσης), γίνεται δεκτόν ὅτι ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος, κατά τήν ἐν λόγῳ συνεδρίασιν, ἀνεκάλεσεν τάς συγκεκριμένας, ἔστω ἐξ ἀντιγραφῆς, κακοδοξίας του, ἀσχέτως ἄν διατηρῆ ἐν ἑαυτῷ τά αἱρετικά φρονήματα, ἐνῶ καί τά συγκεκριμένα τευχίδια του καί ὅλα τά κείμενά του γέμουν ἐκ τῶν ἰδίων κακοδοξιῶν, ἀλλά καί ἐνός πλήθους ἄλλων κατηγγελμένων κακοδοξιῶν καί παραχαράξεων ῾Αγιογραφικῶν καί Πατερικῶν κειμένων, τά ὁποῖα οὐδέποτε ἐτέθησαν ἐν Συνόδῳ καί οὐδέποτε ἀνεκάλεσεν Πέραν, ὅμως, τῆς συγκεκριμένης Καταγγελίας τῶν Φλωρινικῶν ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος ἔχει καταγγελθεῖ ὑπό ἀξιοπίστων καί εὐϋπολήπτων ὀρθοδόξων Προσώπων, διά πληθύν ἄλλων κακοδόξων φρονημάτων καί διά περιστροφάς καί παρερμηνείας ρήσεων Οἱκουμενικῶν Συνόδων, καί ῾Αγιοπατερικῶν τοιούτων, αἱ ὁποῖαι οὐδέποτε ἐξεδικάσθησαν. Σαφής καί κατηγορηματική εἶναι ἡ Καταγγελία τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, ἡ ὁποία συνοδεύεται καί ὑπό ἀποδεικτικοῦ ῾Υπομνήματος. Αὕτη ἐδημοσιεύθη εἰς τήν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ" τοῦ μηνός ᾿Απριλίου 2004. Εἰς τό ἴδιον τεῦχος ἐδημοσιεύθησαν καί αἱ κατά τοῦ ἰδίου ἐκκρεμοῦσαι Καταγγελίαι ὑπό τῶν: α) κ. Χρήστου Νούκα, β) κ. ᾿Ανέστη Χατζῆ καί γ) κ. ᾿Αντιγόνης Παπαμιχαήλ. Εἰς τάς ἐν λόγῳ καταγγελίας ἀναφέρονται - περιγράφονται καί ἀποδεικνύονται περιστροφαί - παρερμηνεῖαι καί κακοδοξίαι, αἱ ὁποῖαι οὐδόλως θίγονται εἰς τήν ἐν λόγῳ "ΔΗΛΩΣΙΝ", οὔτε εἰς τά Πρακτικά τῆς Συνόδου γίνεται ὁ παραμικρός λόγος, παρά μόνον εἰς τήν κατ᾿ ἐπιλογήν μίαν κακοδοξίαν, τήν ὁποίαν κατήγγειλαν οἱ Φλωρινικοί, διό εἰσέτι ὑφίστανται καί βαρύνουν τόν ᾿Επίσκοπον.῾Υπό τήν ἔννοιαν ταύτην, ὀρθῶς ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος διετύπωσεν καί τόν ἀνωτέρω πέμπτον λόγον Πίστεως, δι᾿ ὅν ἀπετειχίσθη. ῾Ως ἕκτον λόγον διά τήν ἀποτείχισίν του ἐπικαλεῖται: «6) Τήν μή Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν σειρᾶς ἐγγράφων (Εἰσηγήσεων, ῾Υπομνημάτων κλπ.) Κανονικῶς καί ἁρμοδίως ὑποβληθέντων παρά τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν κ. Κηρύκου καί τοῦ μεταστάντος μακαριστοῦ κυροῦ Παναρέτου" καί ἀναλυτικῶς: "6) ῾Ωσαύτως λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί ἅπαντα τά ἔγγραφα τοῦ Σεβ/του Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κηρύκου, ἀπό τό 1999 μέχρι καί τά ἐν τῇ 2α σελίδι τῆς παρούσης ἐπακριβῶς μνημονευθέντα, ἀλλά καί αὐτά τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας κυροῦ Παναρέτου, ἤτοι ἀπό τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 19/24.8.2000 μέχρι καί τό ὐπ᾿ ἀριθμ. 59/6.2.03, ὡς καί τήν μέ ἀριθμ. Πρωτοκόλλου 72Α/21.10.2004 τελευταίαν του δήλωσιν, (τήν ὁποίαν ἔχομεν εἰς χεῖράς μας), καί διά τῆς ὁποίας, γραπτῶς καί ἐνυπογράφως δηλοῖ, (καθώς καί προφορικῶς μέχρι τῆς τελευταίας πνοῆς ἐδήλωνεν), ὅτι ἐμμένει εἰς ὅσα ἔγραψεν καί ὅτι δέν ἀναγνωρίζει οὔτε τήν περί παραιτήσεως ἱερόσυλον συμπαιγνίαν τοῦ Μακαριωτάτου κ. ᾿Ανδρέου, οὔτε καί τόν παρανόμως καί "μοιχικῶς" ἐπικαθίσαντα εἰς τόν θρόνον τῶν ᾿Αθηνῶν Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαο, βαρυνόμενον καί μέ τάς βλασφημίας του ἐπί τῶν κορυφαίων θεμάτων Πίστεως, ὡς εἶναι ἡ ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή". Καί αὐτόν τόν λόγον, κατόπιν μελέτης καί ὅλων τῶν κειμένων τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης, (δέν θέτομεν εἰς ἐξέτασιν δι᾿ εὐνοήτους λόγους τά πολυπληθῆ ἡμέτερα ᾿Αρχιερατικά ἔγγραφα) κάμνομεν ἀπολύτως δεκτό, ὡς οὐσιαστικόν λόγον τῆς ἀποτειχίσεως, διότι ἅπαντα, τά ἀπό τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 19/24.8.2000 μέχρι τῆς κοιμήσεώς του, ἤτοι, τό 72Α/21.10.2004, εἶναι ὄντως κείμενα - ντοκουμέντα ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΑ, ψέγοντα Κανονικάς παραβάσεις καί ὀλιγωρίας, ἐπί σοβαρῶν θεμάτων Πίστεως. ᾿Ιδιαιτέρως, πρέπει νά ὑπογραμμίσωμεν τό γεγονός, ὅτι ἡ περί τόν Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν φατριαστική ὁμάς ἠνωχλήθη καί ἐκ τῶν "ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ", αἱ ὁποῖαι ἔλαβον χώραν κατά τά ἔτη 2002 καί 2003, εἰς τήν Μητρόπολιν Λαρίσης, ἐνῶ παρομοία εἶχε προηγηθεῖ κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἰς τάς ᾿Αθήνας καί εἰς τήν Θεσσαλονίκην, διό ἀπήτησεν ἀπό τόν μακαριστόν ὁμολογητήν ῾Ιεράρχην νά τάς ἀνακαλέση καί νά τάς ἀποκηρύξῃ! Καί ὁ λόγος αὐτός ἰδιαιτέρως προβλέπεται ὑπό τοῦ ΙΕ Κανόνος, ἀποτελεῖ δέ τιμήν πρωτίστως εἰς τόν ὁμολογιακῶς ἐκδημήσαντα ἀοίδιμον Μητροπολίτην Πανάρετον, ἐνῶ τιμῆς ἀξιοῦται καί ὁ συγκεκριμένος Κληρικός, ὁ ὁποῖος διά τῆς ἐν λόγῳ ᾿Αποτειχίσεως καί διά τοῦ συγκεκριμένου ὑπό στοιχεῖον (6) λόγου, προστατεύει τόν κοιμηθέντα Μητροπολίτην ἐκ τῶν ἀσεβῶν καί ἰεροσύλων ἐνεργειῶν, δι᾿ ὧν, οἱ διανοηθέντες καί ἐπιχειρήσαντες ταύτας, ἀπεγνωσμένως ἐπεχείρησαν νά μολύνουν καί τήν ῾Ομολογίαν του καί τήν μνήμην του. ᾿Εν προκειμένῳ λαμβάνονται σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν καί τά εἰς τόν "Κ.Γ.Ο.", μηνός Νοεμβρίου 2004, σελ. 235-236, μόλις πρό ὀλίγων ἡμερῶν, (ἤτοι κατά Μάϊον τοῦ 2005) κυκλοφορήσαντα, κρίνεται δέ ἀπολύτως ἀπαραίτητον νά περιληφθοῦν εἰς τό σκεπτικόν τῆς παρούσης ἀποφάσεως: "...῾Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου ὁ ὁποῖος ἀπαντῶν εἰς τήν πρό μηνῶν ἔκκλησιν τῆς Ι. Συνόδου διά ὁμαλήν συνεργασίαν μετ᾿ Αὐτῆς εἶχεν ἤδη ἀνταποκριθεῖ θετικῶς διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 69/1.5.2004 ἐγγράφου του, ὅπου ἐσημείωνε ὅτι: "῾Η κατάσταση τῆς ὑγείας μου δέν μοῦ ἐπιτρέπει νά παρευρεθῶ εἰς τήν ῾Ιερά Σύνοδο τῆς ῾Ιεραχίας", θεωρούμενος, κατόπιν αὐτοῦ ὡς δικαιολογημένως ἀπών, ἀπέστειλε καί νέον ἔγγραφον ἀπαντῶν αὐτήν τήν φοράν εἰς τήν Πρόσκλησιν τοῦ Μακ/του ᾿Αρχ/που ᾿Αθηνῶν κ. Νικολάου (᾿Αριθμ. Πρωτ. 3208/12/1004) διά συμμετοχήν του εἰς τήν συγκεκριμένην συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας (τῆς 20.10.2004 ν.ἡ.) τό ὁποῖον δημοσιεύουμε αὐτούσιον κατωτέρω: Α.Π. 72 ᾿Εν Ι.Μ. ῾Αγ. ᾿Αποστόλων - Τιμίου Σταυροῦ τῇ 20/10-2/11/2004 ΠΡΟΣ τήν συνεδριάζουσαν σήμερον ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας ῞Αγιοι ᾿Αρχιερεῖς ῾Ημεῖς ὁ Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου Πανάρετος κωλυόμενος διά τούς γνωστούς καί σοβαρούς λόγους ὑγείας νά παραστῶ εἰς τήν συνεδρίασιν τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ῾Ιεραρχίας, δά τοῦ παρόντος ἀδελφικοῦ ᾿Αρχιερατικοῦ ἡμῶν γράμματος σᾶς γνωστοποιῶ ὅτι διαφωνῶ καί ἀποστρέφομαι κάθε ἐνέργεια πού ὁδηγεῖ σέ μερισμούς καί σχίσματα καί δέν προτίθεμαι νά χωριστῶ ἀπό τήν ῾Ιεράν Σύνοδον. Τ.Σ.Υ. + ῾Ο Μητροπολίτης Λαρίσης καί Τυρνάβου ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ Συνεχίζων ὁ"Κήρυξ" γράφει: "Τό ἀνωτέρω κείμενον προεκάλεσε ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν εἰς ἅπαντας τούς ῾Ιεράρχας λόγῳ τοῦ εἰδικοῦ βάρους τοῦ περεχομένου του, ἐν συνδυασμῷ μάλιστα μέ τά συζητούμενα εἰς τήν ῾Ι. Σύνοδον σοβαρά ἐκκλησιαστικά θέματα. ᾿Αποκτᾶ δέ ἀκόμη μεγαλυτέραν σημασίαν, διότι τό ἀνωτέρω ἔγγραφον ὑπῆρξε τό τελευταῖον ἐπίσημον ᾿Αρχιερατικόν ἔγγραφον οῦ Γέροντος Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Παναρέτου, ὀ ὁποῖος μετά ἀπό ἕνα περίπου μῆνα ἐξεδήμησε πρός Κύριον πλήρης ἡμερῶν". (Κ.Γ.Ο. Νοέμβριος 2004, σελ. 235-236). Κατά τά ἀνωτέρω, τό κείμενον τό φέρον τήν ὐπογραφήν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Παναρέτου "προεκάλεσεν ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν εἰς ἅπαντας τούς ῾Ιεράρχας ... διότι ὑπῆρξεν τό τελευταῖον ἐπίσημον ἀρχιερατικόν ἔγγραφον τοῦ Γέροντος Σεβ. Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Παναρέτου ..." !!! Ταῦτα λέγονται εἰς τήν "῾Ιεράν Σύνοδον τῆς ῾Ιεραρχίας" τῆς 20ῆς ᾿Οκτωβρίου 2004 ἐπί τῇ λήψει τοῦ ὡς ἄνω ὑπ᾿ ἀριθμ. 72/20.10.2004 (π.ἡ.) ἐγγράφου, ἐνῶ μνημονεύεται καί ἕτερον παρόμοιον ὑπό στοιχεῖα 69/1.5.2004. ᾿Εν προκειμένῳ οἱ φατριάζοντες ᾿Αρχιερεῖς ὑπό τόν ψευδοαρχιεπίσκοπον κ. Νικόλαον, κακῶς καί ματαίως ἠσθάνθησαν "ἰδιαιτέραν ἱκανοποίησιν", διότι ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς κ. Νικόλαος καί τό περιβάλλον του, ὡς ψευδοαρχιεπίσκοπος, ἐξώθησαν τό θῦμά του, τόν ῾Ιερομόναχον ᾿Ιγνάτιον, λάθρᾳ τοῦ Γέροντός του, νά ἐκβιάσῃ καί ἐξαπατήση τόν πολιόν καί ἀσθενοῦντα ᾿Επίσκοπον καί νά ὑφαρπάσῃ τήν ὑπογραφήν του. Πρέπει ἐκ τῶν προτέρων νά ἐπισημάνωμεν ὅτι, ἄν τοῦτο τό ἔγγραφον ἦτο πράγματι καρπός ἐλευθέρας καί συνειδητῆς βουλήσεως τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου, τότε αὐτό θά ἐσήμαινεν: α) Τήν "ἀναγνώρισιν" τῆς ἱεροσύλου συμπαιγνίας περί παραιτήσεως, β) Τήν "ἀναγνώρισιν" τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου κ. Νικολάου καί τῆς φατριαστικῆς ψευδοσυνόδου του καί γ) Τήν ἀναίρεσιν ὅλων τῶν ἀπό ᾿Ιουνίου 2000 ὁμολογιακῶν του ᾿Αρχιερατικῶν ἐγγράφων. Αὐτα ἐπεδιώκοντο καί αὐτό ἐπεχείρησεν νά ἐκτελέση ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Ιγνάτιος, μετ᾿ ἐπιγνώσεως ἤ μή, ὅτι οὕτω δέν ἐγένετο μόνον ὑποχείριον ὄργανον τῶν ἀήθων ἐπιδιώξεων τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου κ. Νικολάου, ἀλλά κυριολεκτικῶς προσήνεγκεν ὑπηρεσίας εἰς τόν πονηρόν. ῾Ο ῾Ιερομόναχος, ἄν ταῦτα ἐποίησεν ἐνσυνειδήτως, τότε στερεῖται παντελῶς ἱερατικοῦ χριστιανικοῦ ἤθους, ἀφοῦ ἡ πρᾶξις του ἀποτελεῖ καθαράν πνευματικήν ἀσέλγειαν χειρίστου εἴδους ἐπί τῆς ψυχῆς καί τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἑνός ἀνημπόρου καί μή ἔχοντος πλήρη αὐτοσυνειδησίαν Γἐροντος ᾿Επισκόπου. Καί ὁ συγκεκριμένος ῾Ιερομόναχος καί οἱ ὑποκινήσαντες αὐτόν διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ, ἠσέλγησαν καί κατά τῆς ῾Ομολογίας τοῦ Μητροπολίτου, καί κατά τῆς ψυχῆς του, τήν ὁποίαν ἠθέλησαν νά φονεύσουν καί νά παραδώσουν εἰς τόν διάβολον. Θά ἦτο μικρότερον τό ἔγκλημα τοῦ ῾Ιερομονάχου, ἄν μετά τοῦ ἑνός ἤ δύο συνεργατῶν του, ἔρριπτον ζῶντα τό ἔμψυχον σκήνωμα τοῦ Μακαριστοῦ εἰς τόν παρακείμενον Πηνειόν ποταμόν, διότι θά ἔκοπτον ἁπλῶς τό ἑτοιμόρροπον νῆμα τῆς ζωῆς του, ἐνῶ δέν θά ἔβλαπτον τήν ψυχήν του, ἐν προκειμένῳ ὅμως ἀποπειραθέντες νά τόν δολοφονήσουν ἠθικά καί ψυχικά. ῎Ηδη εἶναι γεγονός ὅτι "ἔμπηξαν τό μαχαίρι των" βαθειά εἰς τό στῆθος του, ἀσχέτως ἄν αὐτό τό ἐτράβηξε φιλοστόργως πίσω ὁ π. ᾿Αμφιλόχιος, οὕτω δέ καί βληθείς δέν "ἐξέπνευσεν". ῾Ομοιάζουν ὡς ἐπίδοξοι πνευματικοί δολοφόνοι καί ἄν δεν μετανοήσουν δέν θά θεωροῦνται κἄν ὑγειᾶ μέλη τῆς κοινωνίας, ὄχι ὀρθόδοξοι, ὄχι ῾Ιερεῖς κλπ.. ᾿Εν προκειμένῳ, ὅμως, ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ εὐσπλαγχνισθεῖσα τόν ἀνήμπορον ὁμολογητήν ῾Ιεράρχην, ὅπως ἐπενέβη κατά τό ἑσπέρας τῆς 29ης ᾿Ιουνίου 2000, καί δι᾿ ἐκείνης τῆς δημοσίας ἀνακλήσεως - μετανοίας ὅσων τόν ἐβάρυνον, ἀνέδειξε τόν μακαριστόν γνήσιον ᾿Επίσκοπον καί ποιμένα, οὕτω καί πάλιν ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ παρεχώρησεν νά πραγματοποιήσουν τήν ἀνόσιον πρᾶξιν, ἀκολούθως τήν ἀνέτρεψεν. ῾Η ἀθλία πράξις τοῦ ῾Ιερομονάχου περιῆλθεν ἀμέσως εἰς γνῶσιν τοῦ Γέροντος καί Πνευματικοῦ του π. ᾿Αμφιλοχίου, ὁ ὁποῖος, ἀμέσως τήν ·ἑπομένην, συνωμίλησεν μέ τόν Σεβασμιώτατον καί τοῦ ἡρμήνευσεν ὅτι ἡ ἐνέργεια του ἐσήμαινεν τήν ἀναγνώρισιν τῆς ὅλης συμπαιγνίας περί παραιτήσεως τοῦ ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Πειραιῶς κ. Νικολάου ὡς "νέου ᾿Αρχιεπισκόπου", ἐνῶ ἠκύρωνεν καί ὅλα τά ῾Ομολογιακά ᾿Αρχιερατικά του ἔγγραφα. Μέ ἔκδηλον ὀργήν, ὁ ἀνήμπορος γέρων Μητροπολίτης ἀπήντησεν: "ΟΧΙ δέν ἀναγνωρίζω τίποτ᾿ ἀπ᾿ αὐτά καί δέν ἀνακαλῶ τίποτε". ᾿Εζήτησε δέ καί τήν σύνταξιν σχετικοῦ κειμένου διά νά τό ὐπογράψῃ. Ταῦτα κατέθεσεν ὁ ῾Ιερομόναχος καί Πνευματικός π. ᾿Αμφιλόχιος, ἐνῶ ὁ ἴδιος κατέθεσεν καί τό ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ σχετικόν ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΟΝ κείμενόν του, μέ τό ὁποῖον ἤδη ὁ μακαριστός παρεστάθη εἰς τόν Κριτήν. ᾿Ιδού, ποῖον εἶναι τό τελευταῖον ὁμολογιακόν κείμενον τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης κυροῦ Παναρέτου, ἔχον οὕτω: "Α.Π. 72α ᾿Εν Λαρίση τῇ 21.10.2004 (π.ἡ.) Τίς τελευταῖες μέρες τῆς ζωῆς μου σάν γέρων πού εἶμαι καί ἄρρωστος πλευρίζομαι ἀπό διαφόρους γιά νά ἀλλάξω τήν καθαρή ὁμολογία μου καί νά παραδεχθῶ ὡς ᾿Αρχιεπίσκοπο τόν Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικόλαο, τόν ὁποῖο βαραίνουν πολλές ἀντικανονικότητες καί αἱρετικά φρονήματα καί νά πάψω νά πιστεύω τά ὅσα ἔχω γράψει καί τοῦ ἔχω καταγγείλει ἀπό τόν ᾿Ιούνιο τοῦ 2000 μέχρι σήμερα. Γιά τελευταῖα φορά, λοιπόν, καταγγέλλω τόν Σεβ. κ. Νικόλαο ὡς ἀντικανονικό τοῦ ᾿Αρχιεπισκοπικοῦ θρόνου μαζί μέ ὅλα του τά αἱρετικά φρονήματα. Καί δέν θά τόν παραδεχθῶ ἕως ὅτου δείξει μεταμέλεια καί ἀνακαλέσει. Καί ὅ,τι ἔχω ὐπογράψει ἀντίθετο ἀπό αὐτά εἶναι γιά μένα ΑΚΥΡΑ. ῾Ο Λαρίσης καί Τυρνάβου Τ.Υ. ΠΑΝΑΡΕΤΟΣ" Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω καί ὁ παρών λόγος ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ τοῦ Παν/του π. ᾿Αμφιλοχίου θεωρεῖται ἐξαιρετικά σοβαρός, διότι ΔΙΑ καί ΕΚ τῶν κειμένων τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ, εἰς τά ὁποῖα συμμετεῖχεν καί ὁ ἀποτειχισθείς διά τῆς συμφώνου γνώμης του πρός αὐτά προκύπτουν οἱ Κανονικοί, ἀλλά καί οἱ Λόγοι Πίστεως καί ῾Ομολογίας ἕνεκα τῶν ὁποίων διεφώνει, εἰσηγεῖτο, διεμαρτύρετο, κατήγγελλεν καί δέν ἀνεγνώριζεν τίποτε ἐκ τοῦ συνόλου τῶν ἐκφάνσεων τῆς προδοσίας. Καί δι᾿ αὐτοῦ τοῦ ὑπό στοιχεῖον (6) λόγου στοιχειοθετεῖται ἡ κατά τόν ΙΕ Κανόνα ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου ,καί ἀξιοῦται τῆς προβλεπομένης τιμῆς, διότι, ὄντως ἐσπούδασεν νά προλάβῃ τό ἀπειλούμενον σχίσμα ἐκθέτων τούς Κανονικούς καί Δογματικούς λόγους, τούς ὁποίους κατέγραψεν, εἰσηγήθη καί κατήγγειλεν ὁ μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Πανάρετος, εἰς τά ἐπίσημα ᾿Αρχιερατικά του ἔγγραφα. ῾Ως ἕβδομον λόγον διά τήν ἀποτείχισίν του ὁ ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος ἐπικαλεῖται: "7) Τήν μή ἀποδοχήν, ἀλλά καί τήν ἀπόρριψιν ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΚΩΝ ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ, ὡς καί τῆς ἀπό 14.5.2004 διακηρυχθείσης "ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ" τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Κηρύκου". καί ἀναλυτικῶς: "7) ᾿Επίσης λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν καί τάς διακηρύξεις τῆς ΚΑΘΑΡΑΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, κατ᾿ ἀρχάς ἐκείνην κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας τοῦ 1997, εἰς ᾿Αθήνας καί Θεσσαλονίκην, ἀλλά καί τάς ἐν τῇ ῾Ιερᾷ ῾Ημῶν Μητροπόλει καί ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου μας, κυροῦ Παναρέτου, ἐπισήμως καί Κανονικῶς διακηρυχθείσας ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ,κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας τῶν ἐτῶν 2002 καί 2003, ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΜΕΝ τούς δύο ᾿Αρχιερεῖς (τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον) ὡς πρωταιτίους τῶν κατ᾿ αὐτῶν τῶν ῾Ομολογιῶν ἀρνητικῶν τοποθετήσεων καί διά τό γεγονός ὅτι ἔθεσαν τόν ἀείμνηστον Μητροπολίτην μας εἰς θέσιν κατηγορουμένου, ἀφοῦ ἐζήτησαν παρ᾿ αὐτοῦ νά τάς ἀνακαλέση !!! Τοῦτο ξεπερνᾶ καί τήν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" κηρυσσομένην αἵρεσιν, διότι ἀποτελεῖ εὐθεῖαν ἐπίθεσιν καί διωγμόν κατ᾿ αὐτῆς ταύτης τῆς ᾿Εκκλησίας, διό καί διά τούς λόγους τούτους ΑΠΟΤΕΙΧΙΖΟΜΕΘΑ συνωδᾷ τῷ ΙΕ᾿ Κανόνι τῆς ΑΒ῾ Συνόδου. Καί ὁ παρών ἕβδομος λόγος, δι᾿ ὅν ἀπετειχίσθη ὁ ῾Ιερομόναχος εἶναι πραγματικός καί ἀποτελεῖ τήν συγκεφαλαίωσιν ὅλων τῶν προηγουμένων λόγων, διότι αἱ Διακηρύξεις τῶν ἐτῶν 2002 καί 2003 εἰς τήν ῾Ιεράν Μητρόπολιν Λαρίσης ἀποτελοῦν ἐξέλιξιν καί ἔχουν ἀπόλυτον ἐσωτερικήν ἀκολουθίαν καί σύνδεσμον πρός τάς ἀπό τοῦ 1924 τοιαύτας, ἀλλά καί τήν προηγηθεῖσαν τοιαύτην κατά τήν Κυριακήν τῆς ᾿Ορθοδοξίας κατά τό 1997 ἐν ᾿Αθήναις καί Θεσσαλονίκῃ. Διά τῶν ἐν λόγῳ "ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΝ τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ", ὡς καί τῆς τοιαύτης ἡμετέρας ἀπό Μαΐου 2004, ἐκφράζεται, ὁμολογεῖται καί διακηρύσσεται γνησία καί ἀπαραχάρακτος ἡ ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ γνησία καί ἀδιάκοπος ᾿Αποστολική Διαδοχή, κατελέγχονται καί καταδικάζονται αἰ παρεκκλίσεις, ὑπαναχωρήσεις καί ἐν ἑνί λόγῳ ἡ ἐπιχειρουμένη παντοιότροπος προδοσία ἀπό τό 1924, 1931, 1937, 1971 καί ἐντεῦθεν, μέχρι καί τῶν μεθοδειῶν τοῦ συγχρόνου Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῾Ο ἕβδομος οὗτος λόγος, καθ᾿ ἡμᾶς, ἐπιβάλλει εἰς πάντα ὀρθόδοξον Πρεσβύτερον, Μοναχόν, ἤ Λαΐκόν, νά προβῇ εἰς παρομοίαν ἐνέργειαν. Η ΑΡΝΗΣΙΣ ΤΩΝ ΣΕΒ/ΤΩΝ κ.κ. ΠΑΧΩΜΙΟΥ καί ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΟΣ Κατόπιν τῆς ἐπί μέρους ἐξετάσεως τῶν λόγων τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ἀπεδείχθη ὅτι ὅλοι οἱ λόγοι, ἀλλά καί ἡ ὅλη ὑπεύθυνος καί ᾿Ορθόδοξος ἐνέργεια τοῦ Πανοσιολογιωτάτου ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ εἶναι ἀπολύτως ΚΑΝΟΝΙΚΗ καί σύμφωνος πρός τόν ΙΕ ΚΑΝΟΝΑ ΤΗΣ ΑΒ ΑΓΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ. ῾Ωσαύτως ἅπαντες οἱ λόγοι τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ εἶναι πραγματικοί καί ἀναφέρονται εἰς ΚΑΤΕΓΝΩΣΜΕΝΑΣ κακοδοξίας - αἱρέσεις, αἱ ὁποῖαι ἀμέσως ἤ ἐμμέσως, εὐθέως ἤ πλαγίως δέν προσβάλλουν ἕν δόγμα, ἤ μίαν ᾿Αλήθειαν, ἀλλά τήν ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ καί δι᾿ αὐτῶν ΑΥΤΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΓΝΗΣΙΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ. Τά ὀρθόδοξα κριτήρια τοῦ ῾Ιερομονάχου συνέλαβον τοῦτο τό γεγονός ἀπό τό 1998, ὅτε ἀπήτησε τήν διακήρυξιν τῆς ΚΑΛΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, μετά δέ ὀκτώ ἔτη, ὅτε ἡ προδοσία προβάλλει "γυμνή καί τετραχηλισμένη", ΑΠΕΤΕΙΧΙΣΘΗ, ἵνα ἡ ἰδία ἀποτείχισις του ἀποτελέση "χεῖραν βοηθείας" ἐμποδίζουσα τήν ὁλοκλήρωσιν τῆς προδοσίας καί προλαμβάνουσα τάς αἰτίας τοῦ φοβεροῦ 3ου σχίσματος, τό ὁποῖον ἀπήτησαν αἱ ἴδιαι σκοτειναί δυνάμεις τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ᾿Επί τούτοις λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν ὅλη ἡ Γραμματολογία τοῦ ῾Ιερομ. π. ᾿Αμφιλοχίου, τοῦ Σεβ/του κ. Παχωμίου, καί αἱ σπασμωδικαί παρεμβάσεις τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου μετά τῆς φατριαστικῆς ὁμάδος του ἀπό τήν 13/26.1.2005 μέχρι καί τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 9/23.3.05(π.ἡ.), ἐξ᾿ ὧν προκύπτει ἡ πραγματική ἀδυναμία τῶν Σεβ/των κ.κ. Παχωμίου καί Γαλακτίωνος, νά ἀνταποκριθοῦν εἰς τήν ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ καί ΕΚΚΛΗΤΟΝ ΠΡΟΣΦΥΓΗΝ. Τοῦτο, καθ᾿ ἡμᾶς, σημαίνει ὅτι εἶναι ἀπολύτως δέσμιοι τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἀπαιτεῖ, πάση θυσίᾳ, νά προσβληθῇ ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή καί οὕτω καί ἡ ᾿Εκκλησιολογία τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας νά καταστῇ κενός λόγος. Εἶναι καταφανής ἡ ἀδυναμία των πρωτίστως νά ἀντιμετωπίσουν Κανονικῶς καί ᾿Ορθοδόξως τήν ἱερόσυλον συμπαιγνίαν περί παραιτήσεως κλπ, ἐνῶ προσχηματίζονται ὅτι "δέν χωρίζουν ἀπό τήν ῾Ιεράν Σύνοδον"! Κατόπιν αὐτῶν πειθόμεθα ὅτι οἱ λόγοι τῆς ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ τοῦ Παν/του ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου καί ἡ ΕΚΚΛΗΤΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ του ξεπερνοῦν καί αὐτάς τάς προβλέψεις τοῦ ΙΕ Κανόνος καί δέν ἀφοροῦν μόνον τούς δύο "πρωταιτίους" τῆς προδοσίας, ὠς ἐχαρακτήρισεν τούς Μακαριώτατον κ. Ανδρέαν καί Πειραιῶς κ. Νικόλαον, ἀλλά καί τούς Σεβασμιωτάτους κ. Παχώμιον καί κ. Γαλακτίωνα. Τό μεῖζον δέ εἶναι ὅτι δέν πρόκειται περί μιᾶς κατεγνωσμένης αἱρέσεως, τήν ὁποίαν κηρύσσει εἷς ᾿Επίσκοπος, ἀλλά πρόκειται περί μιᾶς ὠργανωμένης φατριϊαστικῆς καί ἐκκλησιομάχου ἀσεβοῦς ὁμάδος, ἡ ὁποία μάχεται τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν. ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ῾Ημεῖς καίτοι ἐλάχιστος τῶν ᾿Επισκόπων, πλήν, μετά πάσης προσοχῆς καί εὐθύνης ἔναντι τῆς ᾿Εκκλησίας, τῶν λειτουργῶν Της, ἀλλά καί ὄλων τῶν πιστῶν μελῶν τοῦ ῾Αγίου Σώματος Αὐτῆς, καί ἀφοῦ ἐλάβομεν ὑπ᾿ ὄψιν ὅσα ἐν τῷ παρόντι σκεπτικῷ - μελέτῃ περιελάβομεν καί διά τῶν εὐχῶν ὅλων τῶν ᾿Ορθοδόξων Πατέρων καί ἀδελφῶν μας καί τῆς Χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος τοῦ τά πάντα συνέχοντος καί οἰκονομοῦντος ἐν τῇ ῾Αγίᾳ ᾿Εκκλησίᾳ. ΑΠΟΦΑΙΝΟΜΕΘΑ ᾿Αποδεχόμεθα τήν ὐπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΙΝ τοῦ Πανοσιολογιωτάτου ῾Ιερομονάχου π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ καί ἐν τῷ συνόλῳ της καί εἰς τά ἐπί μέρους αὐτῆς, ὡς ἀπολύτως γεγενημένην κατά τόν ΙΕ Κανόνα τῆς ΑΒ ῾Αγίας Συνόδου, καί ἐκτιμῶμεν τήν πρόθεσιν του, ὅπως διά τῆς ἐκδικάσεως αὐτῆς προλάβῃ τό ἀπειλούμενον ὑπό τῶν πραγματικῶν καί ἀπολύτως οὐσιωδῶν λόγων ΠΙΣΤΕΩΣ καί ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, ἤτοι ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ καί ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ σχίσμα. ᾿Απετειχίσθη διά "κατεγνωσμένας αἱρέσεις δημοσίως καί γυμνῇ τῇ κεφαλῇ κηρυττομένας καί ἐνεργουμένας", διό ἀξιοῦται ὑπό τῆς ἐλαχιστότητός μας τῆς "πρεπούσης τιμῆς", ἐνῶ τιμῆς ἠξιώθη παρά τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀπό τοῦ 1998 καί ὄτε τήν 13 ᾿Ιανουαρίου 2005 ὑπέβαλεν τήν κατά τόν ΙΕ Κανόνα θεάρεστον ἀποτείχισίν του. Οἱ ἑπτά οὗτοι λόγοι, δι᾿ οὕς ἀπετειχίσθη ὁ Παν/τος ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, καθ᾿ ἅ πραγματικοί λόγοι, δέον νά ληφθοῦν σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν καί ὑπό τῶν ἀφ᾿ ὧν ἀπετειχίσθη, ἤτοι ὑπό τοῦ Μακ/του ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου καί τοῦ Σεβ. Πειραιῶς κ. Νικολάου, ἀλλά καί ὑπό τῶν μή δεχθέντων νά ἐπιληφθοῦν τῆς προσφυγῆς, ἥτοι τοῦ Σεβ/του ᾿Αργολίδος κ. Παχωμίου καί Σεβ. Περιστερίου κ. Γαλακτίωνος. ᾿Οφείλουν νά πράξουν ἐν προκειμένῳ ὅ,τι ἐπιβάλλει ἡ ᾿Ορθοδοξία, ἄλλως, ἐάν παραμείνουν ἀμετανόητοι, καί δέν διορθώσουν, ΕΚΒΑΛΛΩΝΤΑΙ τῆς ᾿Εκκλησίας, ὡς ὑπεύθυνοι καί ΥΠΑΙΤΙΟΙ τοῦ ὑπό τῶν ξένων Κέντρων ὑποκινηθέντος καί ὑπ᾿ αὐτῶν καλλιεργηθέντος νέου ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ. ῾Η παροῦσα ἀποστέλλεται τῷ Πανοσιολογιωτάτῳ ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλοχίῳ, πρός ἅπαντας τούς ᾿Επισκόπους καί Πρεσβυτέρους καί Διακόνους καί δημοσιεύεται ἀμέσως καί εἰς τό ἐπίσημον δημοσιογραφικόν μας ὄργανον τήν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΠΝΟΗΝ" ὡς ΟΜΟΛΟΓΙΑ καί ἵνα λάβωσι γνῶσιν ἅπαντες. Υ.Γ.᾿Επί τῆς παρούσης ἐν τῷ συνόλῳ της, θά δεχθῶμεν οἱανδήποτε παρατήρησιν, ὑπόδειξιν ἤ διαφωνίαν τήν ὁποίαν δεσμευόμεθα νά λάβωμεν ὑπ᾿ ὄψιν καί ἀναλόγως νά τήν δημοσιεύσωμεν. ᾿Ανεγνώσθη, ἐνεκρίθη καί ὑπογράφεται ὡς ἕπεται: ᾿Εν Κορωπίῳ Αττικῆς τῇ 26.5.2005 (π.ἡ.) Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ + Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος ΤΑ ΜΕΛΗ + Πρωτοπρεσβύτερος Θωμᾶς Κοντογιάννης +Πρεσβύτερος Ἀνδρέας Σίντνιεβ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ Θεολόγος Ἐλευθέριος Γκουτζίδης ΤΟ Α.Π. 389/11/24.6.2005 ΔΙΑΒΙΒΑΣΤΙΚΟΝ ΕΙΣ π. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 388/28.5.2005 «ΑΠΟΦΑΝΣΕΩΣ – ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ» ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ (ΣΤΑΜΑΛΑ) 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176, 210 2466057 Α.Π. 389 ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 11/24.6.2005(π.ἡ.) ῾Αγίων ᾿Αποστ. Βαρθολ.- Βαρνάβα, "῎Αξιόν ᾿Εστίν" ΠΡΟΣ Τόν Παν/τον ῾Ιερομόναχον π. ᾿Αμφιλόχιον Ταμπουρᾶν Εἰς ῾Ιεράν Μονήν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων - Τιμίου Σταυροῦ Σ.Σ. Ραψάνης Λαρίσης Κοινοποίησις: Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν, Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς καί ῾Ιερόν Κλῆρον Πανοσιολογιώτατε π. ᾿Αμφιλόχιε, ὁ Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν. Σᾶς ἀποστέλλομεν συνημμένως τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 388/28 Μαΐου 2005 "ΑΠΟΦΑΝΣΙΝ - ΑΠΟΦΑΣΙΝ" μας ἐπί τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ ὑμῶν ἐκ τῆς πρός τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν καί τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. ΝΙκόλαον, κοινωνίας, γενομένης κατά τόν ΙΕ Κανόνα, ὡς ταύτης ἀμέσως ἀφορώσης τήν Πανοσιολογιότητά σας. ῾Ημεῖς, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, πιστεύομεν ὅτι ὁ ἴδιος, ὁ ΙΕ Κανών, τῆς ΑΒ ῾Αγίας Συνόδου, σᾶς "ἀξιώνει τιμῆς" καί σᾶς ἐπιφυλάσσει τόν δίκαιον ἔπαινον, διότι διά τῆς κατ᾿ αὐτόν τόν Κανόνα, ὁμολογιακῆς πράξεως σας, ἤτοι τῆς ᾿Αποτειχίσεώς σας, "ἐσπουδάσατε", ἤτοι ἐφροντίσατε, ὅπως προληφθῇ τό 3ον σχίσμα, τό ὁποῖον προωθοῦν οἱ ἐν τῇ ᾿Αποτειχίσει ὑμῶν ἀναφερόμενοι κατεγνωσμένοι λόγοι Πίστεως, καί οἱ Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς, ἐνῶ ἠδύναντο, ἠρνήθησαν νά ἐπιληφθῶσιν Κανονικῶς καί ᾿Ορθοδόξως. Οἱ καιροί ἀπαιτοῦν ἐπαγρύπνησιν, ταπείνωσιν καί ἀγωνιστικότητα ἀπό ὅλους τούς ᾿Ορθοδόξους. Πρέπει νά συνειδητοποιήσωμεν ἅπαντες, Κλῆρος καί Λαός, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία σήμερον, ὑπέρ ποτε ἄλλοτε, τελεῖ ὑπό τόν πλέον καταχθόνιον διωγμόν, διό "Στῶμεν καλῶς", "Στῶμεν μετά φόβου", Κύριος δέ ρυσθείη ἡμᾶς ἀπό παντός ἐπερχομένου πειρασμοῦ. Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης ἀσπάζομαι ὑμετέραν ῾Ιερωσύνην + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ ΤΟ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 390/16.6.2005 ΕΓΓΡΑΦΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΚΗΡΥΞΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΓΡΑΦΗΣ ΤΩΝ ΝΙΚΟΛΑΙΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΠΤΥΧΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ (ΣΤΑΜΑΛΑ) 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176, 210.6021467, 210 2466057 Α.Π. 390 ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 16.6.2005 (π.ἡ.) ΠΡΟΣ 1) Τόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. ᾿Ανδρέαν (διατελοῦντα ὑπό ἀντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) 2) Τόν Σεβ/τον Πειραιῶς κ. Νικόλαον 3) Τόν Σεβ/τον ᾿Αργολίδος κ. Παχώμιον 4) Τόν Σεβ/τον Περιστερίου κ. Γαλακτίωνα 5) Τόν Σεβ/τον Βερροίας κ. Ταράσιον, 6) Τόν Σεβ/τον Διαυλείας κ. ᾿Ανδρέαν καί 7) Τον Σεβ/τον Φιλίππων κ. Χρυσόστομον. Κοινοποίησις: ῞Απαντα τόν ῾Ιερόν Κλῆρον, ῾Ιεράς Μονάς καί ᾿Ενορίας ῾Ελλάδος καί ἐξωτερικοῦ. Μακαριώτατε ᾿Αρχιεπίσκοπε κ. ᾿Ανδρέα, καί Σεβ/τοι ᾿Αρχιερεῖς, ἡ ἐλαχιστότης μου πάντοτε θά προσεύχωμαι, ὅπως ὁ Κύριος ὡς ἡ ᾿Αλήθεια, τό Φῶς καί ἡ ᾿Αγάπη, εὐδοκήση καί ἐπανέλθῃ μεταξύ ὅλων ῾Ημῶν ἡ Καλή ῾Ομολογία τῆς Πίστεως, ἡ ᾿Αλήθεια, τό Φῶς καί ἡ ᾿Αγάπη, "ἵνα τό αὐτό λέγωμεν πάντες καί μή ἦ ἐν ἡμῖν σχίσματα". Διά τοῦ ὑπ᾿ ἀριθμ. 384/12.5.05 (π.ἡ.) ἐγγράφου μας σᾶς ἐγράψαμεν ἐν κατακλεῖδι μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς: "Διά ταῦτα ἡμεῖς ὁ ἐλάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις, ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, τῆς ἐν ῾Ελλάδι Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἐκφράζων καί ἐκπροσωπῶν καί τόν περί ἡμᾶς ᾿Ορθόδοξον ῾Ιερόν Κλῆρον καί Λαόν, μετ᾿ ἀγανακτήσεως, ἀλλά καί μετά λόγου εὐθύνης καί ὀρθοδόξου συνειδήσεως, ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΜΕΝ καί ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ, ὡς ἀείποτε ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ΚΑΤΕΔΙΚΑΣΕΝ, τό βδέλυγμα τοῦτο, τό ὁποῖον τά ξένα Κεντρα ἠθέλησαν νά στήσουν "ἐν τόπῳ ἁγίῳ", ἵνα δι᾿ αὐτοῦ προσβάλλουσιν τήν τε ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν καί τήν ᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. ῾Ωσαύτως ἀλγῶν, δι᾿ ῾Υμᾶς ᾿Αδελφοί, μετά δακρύων παρακαλοῦμε νά μετανοήσετε, ἀσχέτως ἄν μετά ἀπό αὐτάς τάς βλασφημίας εἶναι δυνατή ἤ ὄχι ἡ διά τῆς μετανοίας ἀποκατάστασίς σας. ᾿Επί τούτοις καί πρό πάσης ἐπ᾿ αὐτοῦ Συνοδικῆς διαγνώμης, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ χειμῶνος, τόν ὁποῖον διέρχεται ἡ ἁγιωτάτη Μήτηρ ἡμῶν ᾿Εκκλησία, δέν εἶναι ἐφικτή ἐπί τοῦ παρόντος, ὡς Κανονικός καί ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς ταύτης, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΜΕΝ τήν τοιαύτην ἐσχάτην βλασφημίαν καί ΔΗΛΟΥΜΕΝ ὅτι δέν εἶναι δυνατή εἰς τό ἑξῆς οὐδεμία κοινωνία μετά τῶν ἀμετανοήτως ἐμμενόντων εἰς αὐτήν. Ταῦτα ἐξ᾿ ἀφορμῆς τῆς προεκτεθείσης "ΠΕΡΙΓΡΑΦΗΣ" εἰς τήν ὁποίαν προέβη τό 2003 ἡ ῾Ι. Μονή Μεταμορφώσεως Μπροῦκλιν Μασαχουσέτης (κατόπιν αἰτήσεως ποίων;), καί τῶν παραλλήλων βλασφήμων ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΝ - ΔΗΛΩΣΕΩΝ ῾Υμῶν, καί ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝ ἐπειγόντως τάς ῾Υμετέρας θέσεις". (384/12.5.05. ᾿Επίσης διά τοῦ ἑπομένου ὑπ᾿ ἀριθμ. 385/14.5.2005 ἐγγράφου μας ρητῶς σᾶς ἐγνωστοποιήσαμεν, ὅτι "... ἡ περαιτέρω πνευματική - ἐκκλησιαστική σχέσις καί κοινωνία τῆς ἐλαχιστότητός μου μεθ᾿ ῾Υμῶν, ἐξαρτηθήσεται πλέον ἀποκλειστικῶς καί μόνον ἐκ τῆς Κανονικῆς καί ᾿Ορθοδόξου στάσεως ῾Υμῶν ἔναντι τῆς ΚΑΛΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ. ᾿Επί τούτῳ ΔΗΛΟΥΜΕΝ ὅτι ἄν ἀπό λήψεως παρούσης, καί ἐντός 15 ἡμερῶν, δέν θελήσητε νά ἀνταποκριθῆτε, ἀλλά ὑποκρινόμενοι συνεχίσετε τό ἔργον τῆς προδοσίας, πλέον ἡμεῖς, ὁ ἐλάχιστος Μητροπολίτης Κήρυκος, ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩΜΕΝ ΤΗΝ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΟΝ ΣΤΑΣΙΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΗΤΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΘΩΜΕΝ ΤΟΥ ΛΟΙΠΟΥ εἰς τήν "περιτείχισίν" μας (Βλέπετε ἡμέτερον ἔγγραφον ᾿Αριθμ. Πρωτ. 223/2.11.2001), οὐδέ εἰς τάς λοιπάς μέχρι τοῦδε Κανονικάς ἐνεργείας μας, ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς παρούσης ἀναφέραμεν καί εἰς τό προηγούμενον ἡμέτερον ἔγγραφον 384/12.5.2005 κατηγγείλαμεν, ΑΛΛΑ ΘΑ ΔΙΑΧΩΡΙΣΩΜΕΝ ΟΡΙΣΤΙΚΩΣ ΤΑΣ ΕΥΘΥΝΑΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΘΑ ΔΙΑΚΟΨΩΜΕΝ ΠΑΣΑΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ ΚΑΙ ΑΛΛΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΜΕΘ᾿ ΥΜΩΝ, ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΥΜΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΔΙΠΤΥΧΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, καί θά ἀρκεσθῶμεν πλέον εἰς τό νά προσευχώμεθα ὑπέρ ῾Υμῶν, ὅπως καί ὑπέρ τῶν "πέντε" καί λοιπῶν σχισματικῶν (385/14.5.2005) Μέ βαρυαλγοῦσαν καρδίαν, πλήν τῆς συνειδήσεως ἡμῶν μή καταμαρτυρούσης τι, ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΜΕΝ, ὅτι, ἀφοῦ ἐπί ἔτη καί ἔτη ἠγωνίσθημεν, ἐπιμείναμεν καί ὐπεμείναμεν, ἔτι δέ καί παρεκαλέσαμεν καί εἰσηγήθημεν καί κατηγγείλαμεν, ἀλλά καί περιετειχίσαμεν ἐμαυτόν, ταῦτα πάντα ἀπέβησαν ἐπί ματαίῳ δι᾿ ῾Υμᾶς, διότι, ἐνῶ ὁ Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός δρᾶ καί ἀνατρέπει τό πᾶν, ῾Υμεῖς δέν ἐννοεῖτε νά ἐγείρετε τήν ᾿Αρχιερατικήν σας φωνήν καί νά εἴπητε τό ᾿Αρχαγγελικόν "ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ", καί "ΑΓΑΠΗΣΩΜΕΝ ΑΛΛΗΛΟΥΣ, ΙΝΑ ΕΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ", ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ ῾Η ἐλαχιστότης μου, μή ἔχων ἄλλην Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἐπιλογήν, μετά λόγου εὐθύνης, ΔΙΑΚΟΠΤΟΜΕΝ ΤΗΝ ΜΕΘ᾿ ΥΜΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΝ - ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΓΡΑΦΟΜΕΝ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΥΜΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΔΙΠΤΥΧΩΝ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, διότι πρό πολλοῦ τήν ἠρνήθητε καί τήν πολεμεῖτε, εὐθυγραμμισθέντες πρός τάς ἀρχάς τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἐνῶ ἀμφισβητεῖτε καί ἀρνεῖσθε διά συγκεκριμένων πράξεων καί παραλείψεων, τήν ᾿Εκκλησιολογίαν Αὐτῆς, εὐθέως δέ ἀρνεῖσθε καί τήν ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν σας Διαδοχήν. Καίτοι θεωροῦμεν περιττόν νά ἀναλύσωμεν πάλιν τά τῆς πτώσεως ῾Υμῶν, ἐπί τε τῆς ᾿Εκκλησιολογίας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς σας Διαδοχῆς, διότι πλειστάκις σᾶς τά ἐγράψαμεν, καί δέν τά ἐλάβατε ὑπ᾿ ὄψιν, ἀλλά τοὐναντίον ἐκινήσατε διωγμόν ἐναντίον μας, τελευταίως δέ συνωψίσαμεν ταῦτα καί εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 388/28.5.05 (π.ἡ.) "ΑΠΟΦΑΝΣΙΝ - ΑΠΟΦΑΣΙΝ" μας, ἐπί τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 75/13/26.1.2005 ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΕΩΣ τοῦ Παν/του π. ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, ἐπιφυλασσόμεθα ὅμως καί πάλιν νά σᾶς γράψωμεν ἐπί τῇ χρηστῇ ἐλπίδι νά ἀνανήψετε, νά ἀναθεωρήσετε καί νά ἐπανακάμψετε ἐκ τῆς ὁδοῦ τοῦ ἀντιθέου Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Εἰς τό ἑξῆς, ὡς ᾿Επίσκοπος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, δέν δεσμευόμεθα παρ᾿ ῾Υμῶν εἰς οὐδεμίαν Κανονικήν, ᾿Εκκλησιαστικήν καί ὑπό τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἐπιτασσομένην πρᾶξιν ἤ ἐνέργειάν μας, ἀλλά εἴτε μόνος, εἴτε καί μεθ᾿ ἑτέρων, ἰσταμένων ἐν τῇ πίστει, καί πάντως μετά τοῦ πιστοῦ ῾Ιεροῦ Κλήρου καί Λαοῦ, θά ὑπηρετήσωμεν τήν ἐν διωγμῷ τελοῦσαν καί δεινῶς χειμαζομένην Μητέραν ᾿Εκκλησίαν, πιστεύοντες ὅτι ὁ Κύριος "πολεμήσει ὑπέρ Αὐτῆς" καί "ἀναστήσει καί ἐκ τῶν λίθων τέκνα τῷ ᾿Αβραάμ". ᾿Εν κατακλεῖδι, ἔχομεν τήν συνείδησιν ὅτι τήν ᾿Εκκλησίαν δέν τήν σώζομεν ἡμεῖς οἱ ᾿Επίσκοποι, ἀλλ᾿ οὔτε καί εἶναι Αὕτη ἰδιωτική ὑπόθεσις κανενός. ῾Ημεῖς οἱ ᾿Επίσκοποι ἐτέθημεν ΕΠΙ - ΣΚΟΠΟΝ καί ὀφείλομεν νά διακονήσωμεν τήν ᾿Εκκλησίαν, διαφυλάττοντες καί παραδίδοντες ἀκεραίαν τήν Παρακαταθήκην τῆς Πίστεως, τήν ῾Οποίαν ἐλάβομεν κατά τήν ὥραν τῆς χειροτονίας μας, διότι θά μᾶς ζητηθῇ ἀπό τόν Κύριον, τήν φοβεράν ἡμέραν τῆς Κρίσεως. Διό, διακαής εὐχή μας καί προσευχή θά πρέπει νά εἶναι, ὅπως μᾶς εὐσπλαγχνισθῇ ὁ Κύριος, ὥστε νά μή χρονίση οὗτος ὁ χωρισμός, ἀλλά νά εὐδοκήση ὅπως, δημιουργηθησομένων τῶν Κανονικῶν προϋποθέσεων, ἐπανέλθη καί ἡ ἐν ᾿Αγάπῃ καί ᾿Αληθείᾳ ἐν τῇ Γνησίᾳ ᾿Ορθοδόξῳ ᾿Εκκλησίᾳ ἐνότης ὅλων, καί καταισχυνθῇ οὕτω καί τό βδέλυγμα τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ῞Οσον ἀφορᾶ δέ τά καθ᾿ ἡμᾶς, ἐφεξῆς θά τά πληροφορῆσθε διά τοῦ ἐπισήμου δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεως μας, τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΝΟΗΣ, τῆς ὁποίας τό ἔργον ἐξέρχεται τῶν ὁρίων Αὐτῆς, καί καθίσταται πλέον δημοσιογραφικόν ὄργανον τῆς δεινῶς χειμαζομένης Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Ταῦτα ἐν πολλῇ θλίψει, δάκρυσιν, ἀλλά καί ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος Υ.Γ. Συνημμένως τῇ παρούσῃ, παραθέτομεν κείμενα - πράξεις τοῦ ἀοιδίμου ᾿Επισκόπου Ματθαίου, ἐκ τοῦ Κ.Γ.Ο. Τόμου 1981, ὡς ἑξῆς: α) "ΠΡΟΤΑΣΙΣ" ἀπό 16/29.᾿Ιουνίου 1937 (Κ.Γ.Ο.,τ. 1981, σελ. 122-130) β) "Β' ΠΡΟΤΑΣΙΣ" ἀπό 15/18 Σεπτεμβρίου 1937 (Κ.Γ.Ο., σελ. 172-182) γ) "ΑΠΟΚΗΡΥΞΙΣ" ἀπό 19 Σεπτεμβρίου 1937 π.ἡ. (Κ.Γ.Ο.,, σελ. 206-215) _ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 3216/3/16.6.05 ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΩΣ ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ (ΣΤΑΜΑΛΑ) 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176, 210 2466057 Α.Π. 391 ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 16.6.2005 (π.ἡ.) ΠΡΟΣ τούς Σεβασμιωτάτους ᾿Αρχιερεῖς καί ἐν Χριστῶ ἀδελφούς, ἤτοι τόν Μακαριώτατον κ. ᾿Ανδρέαν (διατελοῦντα ὑπό ᾿Αντικανονικήν καί ἱερόσυλον παραίτησιν) καί Σεβ/τους κ.κ. Νικόλ αον, Παχώμιον, Γαλακτίωνα, Ταράσιον, ᾿Ανδρέαν καί Χρυσόστομον. Κοινοποίησις: ῞Απαντα ῾Ιερόν Κλῆρον Διά τοῦ παρόντος ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝ καί τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 3216/3/16.6.05 Πρόσκλησιν δι᾿ οὕς λόγους ἐπιστρέψαμεν καί τήν προηγουμένην αὐτῆς (σχετικόν τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 385/14.5.2005 π.ἡ. ἔγγραφόν μας) διαβεβαιοῦντες ὑμᾶς διά μίαν ἀκόμη φοράν, ὅτι ματαίως συκοφαντεῖτε, ἀπειλεῖτε καί σχεδιάζετε περαιτέρω "δεινά" κατά τῶν ᾿Ορθοδόξων καί οὐσίᾳ κατά τῆς ῾Αγίας μας Μητρός ᾿Εκκλησίας. Καί ταῦτα ἐν πολλῇ θλίψει, ἀλλά καί ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ + ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος

Comments

Popular posts from this blog

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ Η ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Η ΕΝ ΣΤΑΥΡΟΠΗΓΙΑΚΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΑΣΑ Α.Π. 673 ‘Εν ‘Αχαρναῖς τῆ 15/28.6.2014 ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΗΜΟΥΣΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ Προλογικόν-Εἰσαγωγικόν τῆς Ὀρθοδόξου Πνοῆς ΣΥΝΕΚΛΗΘΗ ΤΗΝ 15ην ΙΟΥΛΙΟΥ 2014 ΕΟΡΤΗΝ ΤΩΝ ΑΓ. ΚΗΡΥΚΟΥ ΚΑΙ ΙΟΥΛΙΤΗΣ Η ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ Ι. ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Τήν Τρίτην 15ην Ἰουλίου, καθ' ἥν ἡ Ἐκκλησία ἐτίμησε τήν μνήμην τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰουλίτης καί Κηρύκου, ἦγεν τά ὀνομαστήριά του καί ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Κήρυκος. Τήν πρωίαν εἰς τόν Μητροπολιτικόν ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης εἰς Κορωπίον Ἀττικῆς, ἐγένετο πανηγυρικόν θεῖον Συλλείτουργον, κατά δέ τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας συνῆλθεν, ἡ ἐνδημοῦσα Ἱερά Σύνοδος, ἡ ὁποία ἔχουσα ὡς κύριον θέμα τό βαρύτατον ἔργον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί μέ δεδομένην τήν ὑπό τῶν συγχρόνων ὀργανωμένων κέντρων τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἀλλεπαλλήλους σκευωρίας κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐμελέτησε καί κατεπόνησεν σχέδιον ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΣ-ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ, τό ὁποῖον ὡς ἐπίσημον κείμενον τῆς ἱερᾶς Συνόδου θά τεθῆ δημοσίως ὑπ' ὄψιν πρός ἅπαντας καί πρωτίστως πρός τόν πιστόν Λαόν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολῖται τῆς ἐν Ἑλλάδι Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆ κ. Κήρυκος, Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Ἀμφιλόχιος καί τῆς ἐν Κύπρω Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὁ Σεβ/τος Μητροπολίτης Κιτίου κ. Παρθένιος, παρισταμένου καί συμμετέχοντος καί τοῦ Αἰδεσιμωτάτου π. Μιχαήλ Ἰωάννου, καθώς καί μοναχῶν καί θεολόγων, συνεδριάσαντες τήν 15ην Ἰουλίου 2014 εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης εἰς Κορωπίον Ἀττικῆς, ὡς ἡ ἐνδημοῦσα Ἱ.Σ. τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐπελήφθησαν τῆς συγχρόνου ἀποκαλυπτικῆς ἐποχῆς καί ἰδιαιτέρως, τῶν ἀφ' ἑνός εὐρυτέρων παρατηρουμένων ἐκδηλώσεων τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀφ' ἑτέρου τῶν παραλλήλως ἰδίων παρατηρουμένων τάσεων καί ἐκδηλώσεων τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ τοιούτου! Ἐπί τούτοις ἡ Ἱερά Σύνοδος, ἔλαβεν ὑπ' ὄψιν καί τό ἄκρως ἀνησυχητικόν φαινόμενον, καθ' ὅ ἡ συντριπτική πλειοψηφία καί τῶν φερομένων ὡς Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν δέν γνωρίζει καί δέν συνειδητοποιεῖ τήν Ὀρθοδοξίαν οὔτε ἐνδιαφέρεται νά μάθη καί ἁπλῶς μόνον θρησκεύει, ὅπως ὅλοι οἱ ὀπαδοί ὅλων τῶν θρησκειῶν! Τό κείμενον εἶναι ἐκτενές ἀλλά ἐξαιρετικῶς ἐνδιαφέρον ἀπ' ἀρχῆ μέχρι τέλους. ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΗΜΟΥΣΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ Α.Π. 673 Ἐν Ἀθήναις τῆ 15/28.6.2014 Πατέρες καί ἀδελφοί, Τέκνα ἐν Κυρίω ἀγαπητά, «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου», ἵνα εἰς τάς ἐσχάτας ταύτας ἡμέρας, Χάριτι Χριστοῦ, ὁμολογήσωμεν τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Πίστιν καί ὁμολογίαν τῶν ἀπ' ἀρχῆ Ἁγίων Πατέρων μέχρι καί τῶν πρό ἡμῶν καί παραδώσωμεν ταύτην εἰς τάς ἐπερχομένας γενεάς ἀμήν, Γένοιτο. Πατέρες καί ἀδελφοί ἐν Χριστῶ, πιστά μέλη τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τά πρῶτα καί βασικά ΔΟΓΜΑΤΑ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὅπως διετυπώθησαν, ὡμολογήθησαν καί ἐκηρύχθησαν ἐν Ἁγίω Πνεύματι, διά τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί Πατέρων καί ἰδιαιτέρως διά τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων, τά ὁποῖα ἰσχύουν εἰς τούς αἰῶνας, ἤτοι ἐν τῶ παρόντι καί τῶ μέλλοντι, εἶναι: 1ον Πιστεύω εἰς Ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα... 2ον Και εἰς Ἕνα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ... 3ον Καί εἰς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Κύριον τό Ζωοποιόν, τό ἐκ τοῦ Πατρός ἐκπορευόμενον... 4ον Καί εἰς μίαν Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν... και 5ον Ὁμολογῶ ἐν Βάπτισμα εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Αὗται αἱ θεῖαι Δογματικαί ἀλήθειαι, ἤτοι τοῦ ἑνός καί Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὅπως καί ὁ ἱερώτατος θεσμός τῆς Μίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τήν ὁποίαν ἀπ' ἀρχῆ, ἤγουν ἀπό τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς, συγκροτεῖ καί συνέχει ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, αὗται, λέγομεν, αἱ Θεῖαι ἀλήθειαι ἐπολεμήθησαν ἀπ' ἀρχῆ ἐν τῶ Προσώπω τοῦ Χριστοῦ, ὑπό τῶν πολλῶν ἀντιχρίστων αἱρετικῶν, διά τοῦτο οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἐν ταῖς Ἁγίαις Οἰκουμενικαῖς καί ὅλαις ταῖς Ὀρθοδόξοις Συνόδοις, καθοδηγούμενοι ὑπό τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ὑπό τοῦ δι' Αὐτῆς (τῆς Ἐκκλησίας) παρατεινομένου εἰς τούς αἰῶνας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀντιμετώπισαν τούς πολλούς ἀντιχρίστους αἱρετικούς, ἤδη ἀκόμη ἀπό τούς ἀποστολικούς χρόνους! (Α΄ Ἰωάννου Β΄ 18 καί 22 καί δ΄ 1-3). Ὅλοι αὐτοί «οἱ πολλοί ἀντίχριστοι», πρωτίστως ἠθέλησαν καί ἐπεχείρησαν νά ἀμφισβητήσουν καί διαστρέψουν τήν ἀλήθειαν ὅτι ὁ ἐνανθρωπήσας, Κηρύξας, Σταυρωθείς καί ἀναστάς ΙΗΣΟΥΣ, εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, εἶναι ὁ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ ἰδίου τοῦ Θεοῦ Πατρός! Τό μίσος ἀδιακρίτως ὅλων τῶν αἱρετικῶν κατά τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ δέν διεκόπη μέ τήν Σταύρωσιν, ἀλλ' ἀντιθέτως ἡ Ἀνάστασις τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τούς ἔκαμε νά τόν πολεμήσουν καί ἀναστάντα, διότι ἀκριβῶς εὑρίσκοντο καί ἐκινοῦντο εἰς τό σκότος τοῦ ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος οὐδέποτε ἐπαύσατο νά μεθοδεύη τήν ἀπάτην, ὅτι ὁ Χριστός δέν ἦτο ὁ προφητευμένος Μεσσίας-Σωτήρ, ἀλλά «θά ἔλθη»!!! Ἐντεῦθεν ξεκινᾶ κάθε αἱρετικός, τό ἀντίχριστον ἔργον τοῦ Διαβόλου, χωρίς νά κατανοῆ ὅτι ἔχει συντριβεῖ ὁ Πονηρός ἤ μᾶλλον θέλει νά διασκεδάζη τήν συντριβή του μέ τό νά πλανᾶ τούς ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ καί νά τούς ἀποκόπτη ἐκ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ!! Ἀπό τό 1054, ὅτε ὁ Παπισμός ἤδη εἶχεν βουτηχθεῖ εἰς τά αἱρετικά «πιστεύω» του, καί ἰδιαιτέρως ἐπί τοῦ Τριαδολογικοῦ Δόγματος, εἰς τήν συνέχειαν δέ, ἀφοῦ κατέλυσεν καί τό Ἐκκλησιολογικόν Δόγμα, μετατρέψας τήν ἀλήθειαν περί τοῦ μεγάλου Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας εἰς ἕν Πολιτικοθρησκευτικόν μέγεθος, ἔκτοτε, πέραν ὅλων τῶν ἄλλων αἱρέσεων, τάς ὁποίας ἐπενόησεν μέχρι καί τήν μωρίαν «περί τοῦ ἀλαθήτου» αὐτοῦ, δυνάμεθα νά εἴπωμεν ὅτι καταφανῶς ἀποτελεῖ τήν διαχρονικήν παρουσίαν τοῦ ἀντιχρίστου, ὁ ὁποῖος ἀπό τό 1054 ἐν τῶ Προσώπω τοῦ κάθε Πάπα ἀντιποιεῖται τήν Ἐκκλησίαν, καί ἑπομένως καί τόν Χριστόν, ἐσχάτως δέ μετά τῶν Προτεσταντῶν καί διά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί Ταύτην τήν «κατήργησεν» ὑπόσχεται δέ ὅτι θά τήν «ἐπανασυστήση»!!!... Ἀπό τήν ἀρχήν τοῦ 20ου αἰῶνος (1900 κ.ἑ.) καί ὀλίγον ἐνωρίτερον ἀκόμη(*), ὁ ἀντίχριστος Σιωνισμός διά τῆς Μασονίας καί τῆς αἱρεσιοβριθοῦς Δύσεως (Παπισμοῦ-Προτεσταντισμοῦ), συνέλαβεν καί ἐμεθόδευσεν ὅπως παντί τρόπω προσβάλη τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν. Τό γεγονός αὐτό ἐπεχείρησεν, κατά τήν ἐν λόγω περίοδον τῆς συμβολῆ καί ἡμετέρων ἐπιλησμόνων, ἐπιόρκων καί ἀναξίων Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων!!! Ἡ μεγαλυτέρα κατάρα εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας, καί κατά τήν περίοδον εἰς τήν ὁποίαν ἀναφερόμεθα καί πάντοτε δυστυχῶς, ἐστάθησαν οἱ ἐπίορκοι καί ἀνάξιοι ρασοφόροι περί τῶν ὁποίων ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος χαρακτηριστικῶς λέγει: «Οὐδένα δέδοικα ως τούς ἐπισκόπους, ἐκτός ὀλίγων»! Ναί! Αὐτοί διεδραμάτισαν τόν ρόλον τοῦ ἀντιχρίστου καί κατά τόν 20ον αἰῶνα καί τόν συνεχίζουν, ὥστε νά ἰσχύη ἀπολύτως καί σήμερον τό τοῦ ἁγ. Ἰωάννου: «Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασι...» (Α΄ Ἰωάννου 2, 18). Καί «...πολλοί ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τόν κόσμον. Ἐν τούτω γινώσκετε τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. πᾶν πνεῦμα ὅ ὁμολογεῖ Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστί. καί πᾶν πνεῦμα ὅ μή ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι. καί τοῦτο ἐστί τό τοῦ ἀντιχρίστου, ὅ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται καί νῦν ἐν τῶ κόσμω ἐστίν ἤδη» (Αὐτόθι 4, 1-3). Καί ἐν τῆς Β΄ ἐπιστολῆ αὐτοῦ ἀναγινώσκομεν: «Ὅτι πολλοί πλάνοι εἰσῆλθον εἰς τόν κόσμον, οἱ μή ὁμολογοῦντες Ἰησοῦν Χριστόν ἐρχόμενον ἐν σαρκί. οὗτός ἐστιν ὁ πλάνος καί ὁ ἀντίχριστος». (Β΄ Ἰωάννου 7). Εἶναι βέβαιον ὅτι ὅτε ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἔγραφεν τάς ἐπιστολάς αὐτάς, (κατά τό 85-95 μ.Χ.), ὑπῆρχον πολλοί οἱ ὁποῖοι ἠμφισβήτουν ὅτι ὁ Χριστός ἦτο ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός! Δηλαδή ὁ ἀντίχριστος ἐνεφανίσθη ἀπ' ἀρχῆ διά νά ἀμφισβητήση καί προσβάλη τό Πρόσωπον καί τό ἔργον τοῦ ἐνανθρωπήσαντος, κηρύξαντος, Σταυρωθέντος καί Ἀναστάντος Χριστοῦ καί ἑπομένως καί τό σωτηριῶδες ἔργον του, τό ὁποῖον ἀφῆκεν νά συνεχίζεται ἐν Ἁγίω Πνεύματι διά καί ἐν τῆς Ἐκκλησία Του. Κατανοουμένου καί βιουμένου τούτου εἶναι ἑπόμενον πᾶς Ὀρθόδοξος Χριστιανός καί ζῶν μέλος τῆς Ἐκκλησίας νά συνειδητοποιῆ ὅτι οἱ ἴδιοι ἀντίχριστοι τῆς ἀποστολικῆς ἐκείνης περιόδου, ἕως σήμερον, οὐδ' ἐπί στιγμήν ἐπαύσαντο νά μεθοδεύουν καί νά ἐπιχειροῦν ἀκριβῶς τό ἴδιον ἀντίχριστον ἔργον των, ὥστε νά εἶναι καταφανής ἡ διαχρονική συνεχής ἀντιπαράθεσίς των, κατά τοῦ Χριστοῦ καί πλέον εὐθέως καί κατά τῆς Ἐκκλησίας Του! Ὅλοι αὐτοί ἀντιπαρέρχονται ἤ καί ἀγνοοῦν τό γεγονός ὅτι τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ὡς Ἕναν Οὐράνιον καί ἐπίγειον Θεσμόν, τόν συγκροτεῖ καί τόν συνέχει Αὐτό τοῦτο τό Ἅγιον Πνεῦμα καί ὅτι ἐν Αὐτῆς παρατείνεται ὁ ἀναστάς Χριστός συνεχίζων τό σωτηριῶδες ἔργον του. Δι' αὐτό ἀκριβῶς σήμερον ὅλοι οἱ ἀντίχριστοι αἱρετικοί πολεμοῦν τήν Ἐκκλησίαν, διότι ἐφαντάσθησαν, ὅτι προσβάλλοντες Αὐτήν θά προσβάλουν ὅλην τήν ἀποκεκαλυμμένην ἀλήθειαν καί ὁλόκληρον τό σωτηριῶδες ἔργον τοῦ Χριστοῦ καί αὐτόν τόν Χριστόν! Ἡ μεγαλυτέρα δέ καί φοβερωτέρα ἐπίθεσίς των κατά τοῦ Χριστοῦ καί κατά τῆς Ἐκκλησίας Του εἰς τάς ἡμέρας μας, συντελεῖται διά τῶν Παλαιοημερολογιτικῶν σχισματοαιρέσεων, τάς ὁποίας οἱ ὠργανωμένοι αἱρετικοί προεκάλεσαν, καί μέ λύσσαν προκαλοῦν, ὡς μή δυνάμενοι νά προσβάλουν εὐθέως τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΠΕΛΘΟΝΤΑ 20όν ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ 21ΟΝ ; Ἤδη ἀπό τάς ἀρχάς τοῦ μόλις ἀπελθόντος 20ου αἰῶνος, Προτεστάνται, Παπικοί καί ἐπίορκοι Ὀρθόδοξοι, ὠργανωμένοι ἐδέχθησαν, ὡμολόγησαν καί διεκήρυξαν ἀπό κοινοῦ τό «δόγμα» τοῦ συγχρόνου ἀντιχρίστου Οἰκουμενισμοῦ, κατά τό ὁποῖον «μετά ἀπό τά διαχρονικῶς προκληθέντα πλεῖστα σχίσματα, πλέον δέν ὑπάρχει Αὑτή ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, διότι Αὕτη διεμελίσθη καί ἐσκορπίσθη δι' αὐτῶν εἰς πολλάς ἐπί μέρους «Ἐκκλησίας»! Ἑκάστη δέ ἐξ αὐτῶν τῶν πολλῶν Ἐκκλησιῶν ἔχει μόνον μέρος ἐκ τῆς ἀληθείας καί ὄχι τήν καθολικήν ἀλήθειαν». Δηλαδή πρωτίστως καί οὐσιωδῶς βλασφημεῖται ἡ μοναδικότης τῆς Ἐκκλησίας καί θεωροῦνται ὡς ἐπί μέρους «Ἐκκλησίαι» ὅλαι αἱ Σχισματοαιρέσεις! Ἑπομένως σαφῶς ἔχομεν πλήρη ἄρνησιν καί βλασφημίαν κατά τῆς Ἐκκλησίας! Πέραν τούτων λέγουν περαιτέρω ὅτι, «ἔχουμε καθῆκον νά ἑνωθοῦμε ὅλες οἱ Χριστιανικές Ἐκκλησίες, ὥστε διά τῆς ἑνώσεώς μας αὐτῆς, νά προκύψη πάλιν αὐτή ἡ διά τῶν Σχισμάτων ἀπωλεσθεῖσα μία Ἐκκλησία»!!! Καί ἐπάγονται: «Εἰς αὐτήν τήν ἕνωσιν δέν θά ληφθοῦν ὑπ' ὄψιν αἱ Δογματικαί διαφοραί, (δηλαδή αἱ αἱρέσεις), διότι αὗται χωρίζουν, ἀλλά θά γίνη μέ βάσιν τήν χριστιανικήν ἀγάπην, ἡ ὁποία ἐπιφέρει τήν ἑνότητα»!!! Αὐτοί πλέον διά τῶν ἀνωτέρω ἐσχάτων βλασφημιῶν των, εὐθέως καί ἀπροκαλύπτως κραυγάζουν ὅτι εἶναι πρόδρομοι τοῦ ἀναμενομένου ἀντιχρίστου μέ τό «σφράγισμα» κ.λπ.!!! Η ΕΜΦΑΝΙΣΙΣ ΚΑΙ ΕΙΣΧΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΝ Αὕτη ἡ παναίρεσις τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὡς γνωστόν, προέκυψεν καταφανῶς καί ἐπισήμως κατ' ἀρχάς τό 1920, διά τῆς ΠΑΝΑΙΡΕΤΙΚΗΣ «Ἐγκυκλίου τῆς Πατριαρχικῆ Συνόδου τῆς Κων/λεως», ἐμεθοδεύθη δέ καί προωθήθη τό 1923 διά τοῦ λεγομένου «Πανορθοδόξου Συνεδρίου τῆς Κων/λεως», οὐσία ὅμως Μασονικοῦ-Οἰκουμενιστικοῦ, καί ἐπεβλήθη διά τῆς δικτατορικῶ τῶ τρόπω ἐπιβολῆ τοῦ Παπικοῦ Γρηγοριανοῦ Ἡμερολογίου τό 1924, ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Ἀθηνῶν Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου. Ἀπορεῖ καί ἐξίσταται κάθε Ὀρθόδοξος, πῶς ταῦτα ἀπετολμήθησαν κατά τό 1920-1924 ὑπό Πατριαρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων καί Συνόδων, ὑποτίθεται Ὀρθοδόξων μέχρι τότε!!! Βεβαίως, κάθε ἄλλο παρά Ὀρθόδοξοι ἦσαν, δεδομένου ὅτι πρό πολλοῦ εἶχον διαφθαρεῖ ὑπό τῆς Παναιρετικῆς Δύσεως (Παπισμοῦ καί Προτεσταντισμοῦ) καί ἰδιαιτέρως ὑπό τῆς ἑβραιομασονίας, ἡ ὁποία κατηύθυνεν τά πράγματα ἀκόμη καί διά Μασόνων Πατριαρχῶν καί Ἐπισκόπων!!! Εἶναι χαρακτηριστικόν ὅτι προκειμένου νά διατυπωθῆ, ἀποφασισθῆ καί ὑπογραφῆ ἡ περιβόητος παναιρετική «Συνοδική-Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ 1920», προηγήθη μακρά κοινή προεργασία Παπικῶν Προτεσταντῶν καί Ὀρθοδόξων καί δή εἰς τόν χῶρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, καθ' ἥν διετυπώθησαν ἰδιαιτέρως σχέδια αὐτῆς τῆς ἐγκυκλίου ὑφ' ὅλων, (αἱρετικῶν καί Ὀρθοδόξων), καί κατά τό προβλεπόμενον, κατόπιν θά ἐπελέγετο μεταξύ ὅλων τό καλύτερον, τό ὁποῖον θά διετυπώνετο εἰς ἐγκύκλιον ὑφ' ὅλων ἀποδεκτήν!... Παράδοξον τό ἀποτέλεσμα ἀλλά πραγματικόν! Ὅτε ἀνεγνώσθησαν καί ἐμελετήθησαν τά συντεταγμένα σχέδια αὐτῆς τῆς πρός ἔκδοσιν ἐγκυκλίου, (τά ὁποῖα, ὅπως ἐλέχθη, συνετάγησαν ἰδιαιτέρως παρά τῶν Παπικῶν, Προτεσταντῶν καί Ὀρθοδόξων), ἀπερρίφθησαν ὅλα καί μέ ἐνθουσιασμόν οἱ Παπικοί καί Προτεστάνται ἐνέκριναν τό κείμενον τοῦ «Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου», ὡς τήν καλυτέραν ἔκφρασιν τοῦ Σατανικοῦ Οἰκουμενισμοῦ!!! Τό κείμενον αὐτῆς τῆς ὑπογραφείσης «Πατριαρχικῆς-Συνοδικῆς Ἐγκυκλίου», ἐκτυπωθέν ἐν τοῖς Τυπογραφείοις τοῦ Πατριαρχείου, ἐπισήμως, πλήν μυστικῶς, ἀπεστάλη εἰς τούς Προκαθημένους ὅλων ἀδιακρίτως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἤτοι Ὀρθοδόξων καί σχισματοαιρετικῶν!... Τό ἐν λόγω κείμενον ἔχει δημοσιευθεῖ, ἀνάτυπον ἐκ τοῦ πρωτοτύπου, εἰς τό βιβλίον, «ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΗΣ ΔΙΑΤΡΙΒΗΣ τοῦ κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗ», Ἀθῆναι 1985. Εἰς τό ἴδιον βιβλίον ἐκτίθενται καί τά περί τοῦ λεγομένου «ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ 1923», οὐσία ὅμως, ὡς προελέχθη, Μασονικοῦ ἐκτρώματος! Ἐπίσης ἐκτίθεται καί ἡ μέ βάσιν τό ψεῦδος, τήν ἀπάτην καί ἰδιαιτέρως τήν δολιότητα, ἐπιβολή τοῦ Παπικοῦ νέου ἡμερολογίου, ὑπό τοῦ μόλις πρός τόν σκοπόν αὐτόν, ἐκλεγέντος (Ἰούνιος 1923) εἰς Μητροπολίτην Ἀθηνῶν, τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί ἀμέσως μετωνομασθέντος εἰς Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν. Ταῦτα πάντα ἐκτίθενται καί εἰς τό βιβλίον τοῦ Θεοκλήτου Στράγκα «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑ» Τόμος Β΄. Η ΑΜΕΣΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΗΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΜΙΑΣ, ΑΓΙΑΣ, ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Ἡ ἄμεσος, ἀλλά καί σθεναρά ἀντίδρασις, ὑπό τοῦ πιστοῦ λείμματος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δι' ἧ ἀντιμετωπίσθη ὅλη αὕτη ἡ ΕΣΧΑΤΗ καί ΜΕΓΙΣΤΗ Προδοσία-Αἵρεσις κατά τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἱστορική καί ἀποτελεῖ σημαντικόν σταθμόν εἰς τήν νεωτέραν ἱστορικήν πορείαν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο τό πιστόν λεῖμμα τῆς Χάριτος, μέ μόνα δεδομένα τήν Ὀρθόδοξον συνείδησίν του καί τό ὑπό τῶν τριῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16ου αἰῶνος, ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ καί ΑΠΕΡΙΜΜΕΝΟΝ τοῦ Παπικοῦ Γρηγοριανοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἐν τέλει δέ καί τήν διάχυτον δυσωδίαν ἐκ τῶν ἀθλίων πράξεων καί γεγονότων τοῦ 1920, 1923 καί 1924, εἶπεν καί πάλιν ΟΧΙ εἰς τήν καταδεδικασμένην Παπικήν Καινοτομίαν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Κατ' ἀρχάς τό ΟΧΙ αὐτό ὑπό τοῦ πιστοῦ λείμματος τῆς Ὀρθοδοξίας ἐστηρίχθη ἐπί τοῦ δεδικασμένου τῆς Καινοτομίας ὑπό τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, ἐπί Ἱερεμίου τοῦ Β΄ τοῦ Τρανοῦ (κατά τά ἔτη 1583, 1587 καί 1593), καί ἐπί τοῦ γεγονότος ὅτι ἐπί ὁλόκληρα 342 ἔτη (1583-1924), ἡ Ὀρθοδοξία ἐσεβάσθη αὐτάς τάς καταδικαστικάς ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Ἁγίων Συνόδων! Οὕτω τό πιστόν τοῦτο λεῖμμα αὐθημερόν, ναί, αὐθημερόν(!), ὡμολόγησεν καί διεκήρυξεν ὅτι δέν δέχεται, ἀλλά καί καταδικάζει τήν ἐπιβολήν τῆς Καινοτομίας, συνωδά ταῖς ἀνωτέρω Ἁγίαις Πανορθοδόξοις Συνόδοις, τάς ἀποφάσεις τῶν ὁποίων ἐθεώρησεν καί ἀξιολόγησεν ὡς ἀποφάσεις ἐχούσας τό κῦρος τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀφοῦ καί αἱ ἐν λόγω Πανορθόδοξοι Σύνοδοι ἐλειτούργησαν καί ἐνήργησαν ὡς ἀδιάκοπος συνέχεια ἐκείνων, ἐν τῶ ἰδίω πνεύματι τῆς Ὀρθοδοξίας! Ἄς ἔλθουν κἄν σήμερον οἱ καινοτόμοι, ὅπως ἄλλωστε ἀδιαλείπτως τούς καλοῦμεν, νά διαλεχθῶμεν δημοσίως, δηλαδή ΕΠΙΣΗΜΩΣ, ΚΑΝΟΝΙΚΩΣ καί ΟΡΘΟΔΟΞΩΣ, διά νά προκύψη τί ἔγινε τόν 16ον αἰῶνα, διατί ὄχι μόνον δέν ἐγένετο δεκτή τότε ὑπό τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ Παπική Νεοημερολογιτική Καινοτομία τοῦ 1582, (τοῦ Πάπα Γρηγορίου τοῦ ΙΓ΄), ἀλλά καί κατεκρίθη καί κατεδικάσθη! Διατί ὅμως αὗται αἱ καταδικαστικαί ἀποφάσεις τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων, ὅπως ἐλέχθη, ἔγιναν σεβασταί ἐπί περίπου 4 αἰῶνας, καί ἀπό τό 1920-1924 τά πάντα διεγράφησαν. Διότι ὁ Οἰκουμενισμός, ἀνεξέλεγκτος πλέον, ἄλλοτε ὡς πονηρά ἀλώπηξ καί ἄλλοτε ὡς λυσσασμένος λύκος, τρέχει, πλανᾶ καί κατασπαράσσει Ὀρθοδόξους. Οὕτω θά ἴδη πᾶς τις ἐνδιαφερόμενος καί ποίας συνεπείας ἔσχεν καί ἔχει ἐξ ἀρχῆ ἡ Παπική καινοτομία, ἡ «διορθοσούλα» ὅπως τήν ἀποκαλοῦν, καί ποῦ εὕρηται σήμερον ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία, δηλαδή εἰς τόν Παπικόν-Νεοημερολογιτικόν Οἰκουμενισμόν, ἤ εἰς τό Πιστόν Λεῖμμα τῆς Ὀρθοδοξίας, τό ὁποῖον τό 1924 δέν ἐκοινώνησε τῆς Καινοτομίας των, ἀλλά καί τήν ἐνέπτυσεν τρίς καί τήν ἀπέκλεισεν συνωδά τῶν ἀποφάσεων τῶν Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 16ου αἰῶνος. Ἄς μήν βιασθῆ οὐδείς νά εἴπη αὐτό τό ὁποῖον ἰσχυρίζεται ὁ Νεοημερολογιτισμός: «μετά ποίου νά διαλεχθῶμεν, καθ' ἥν στιγμήν δέν ἐλέγχεσθε ἀπό τάς διαιρέσεις σας, δηλαδή τά παλαιοημερολογιτικά σχίσματα, τά ὁποῖα ἕκαστον βλασφημεῖ ὅτι εἶναι Ἐκκλησία Γ.Ο.Χ.»; Ὄχι, λέγομεν πρός ὅλους αὐτούς, διότι «αἱ Παλαιοημερολογιτικαί αὗται Ἐκκλησίαι», εἶναι ἐκτρώματα τῶν ἐγκαθέτων Νεοημερολογιτῶν εἰς τόν χῶρον τῶν Ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι μέ τά σχίσματα ἐνήργησαν καί ἐνεργοῦν καί ταύτην τήν ἐσχάτην ἱεροσυλίαν διά λογαριασμόν τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ!... Προεκάλεσεν λοιπόν τά σχίσματα αὐτά ὁ Νεοημερολογιτισμός, διά τῶν ἐγκαθέτων του, καί μέ πρῶτον τόν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον Καβουρίδην τό 1937, διότι δέν ἦτο καί δέν εἶναι καί σήμερον εἰς θέσιν νά παρακαθήση εἰς ἕνα Κανονικόν καί Ὀρθόδοξον Διάλογον καί νά ἀντιμετωπίση τά αἴτια, τούς σκοπούς, καί ἐν γένει τήν ἱστορικήν καί ἀναμφισβήτητον πραγματικότητα, ἀπό τό 1920, 1923 καί 1924 καί κατόπιν καί μέχρι σήμερον!... Ἡμεῖς ὡς Ἱερά Σύνοδος καί σήμερον, χάριτι Χριστοῦ, ἐν πλήρει ἐπιγνώσει ζητῶμεν ὅπως κατ' ἀρχάς ἐξετασθῆ τό Σχίσμα τοῦ 1924, καί κατόπιν καί ὅλα τά ὑπό τῶν ἐγκαθέτων προκληθέντα «Παλαιοημερολογιτικά» Σχίσματα, ἤτοι τοῦ 1937, γνωστοῦ ὡς Φλωρινικοῦ, μεθ' ὅλων τῶν θυγατρικῶν του, καθώς καί αὐτά τοῦ 1995 καί τοῦ 2005. Ἀμφότερα καί ταῦτα προκληθέντα ὑπό ἐπιόρκων πρώην ἐπισκόπων μας βεβαιοῦν ὅτι εἰς τάς ἡμέρας μας κατεληστεύθη ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική συνείδησις ὄχι μόνον τοῦ πιστοῦ Λαοῦ, καί πλέον, ὡς ἤδη προείρηται, Νεοημερολογῖται καί Παλαιοημερολογῖται εἰς τήν πλειονότητά των ἁπλῶς ΘΡΗΣΚΕΥΟΥΝ, ὅπως οἱ ὀπαδοί ὅλων τῶν θρησκειῶν, ἤτοι τῶν διαφόρων ἀνθρωπίνων θρησκευτικῶν κατασκευασμάτων!... Σήμερον εἰς τούς περισσοτέρους «Παλαιοημερολογίτας» ἐπικρατεῖ μία νοσηρά θρησκευτικότης καί ὄχι ἡ Χριστιανική Ὀρθόδοξος Πίστις! Χριστιανός Ὀρθόδοξος εἶναι ὁ πιστός, ὁ ὁποῖος ἔχει μυστικήν σχέσιν καί κοινωνίαν μετά τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, καί προσωπικῶς μετά τοῦ Χριστοῦ, ὅπερ μυστικῶς καί ὑπό ὑποκειμενικάς προϋποθέσεις, ἐπιτυγχάνεται μόνον ἐντός τῆς Μίας, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὡς Ἱερά Σύνοδος, ταῦτα προτάσσομεν, προκειμένου νά ἀκολουθήση ἡ ἀνάλυσις καί ὁ ἔλεγχος τῆς μόλις τελευταίας περιόδου, καθ' ἥν διά τῶν πολλῶν ἐνσκυψασῶν Παλαιοημερολογιτικῶν ψευδοσυνόδων καί ψευδοεκκλησιῶν, πλέον προωθεῖται καί ὁ χείρων τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, δηλαδή ὁ Παλαιοημερολογιτικός, ὁ ὁποῖος καταφανῶς ἐξυπηρετεῖ τό ἔργον τοῦ ἀντιχρίστου, ἀφοῦ δι' αὐτῶν τῶν ψευδοσυνόδων καί ψευδοεκκλησιῶν, ἐπιχειρεῖται καί ἐνεργεῖται ἡ μεγίστη σύγχυσις καί κορυφώνεται ἡ μεγίστη καί ἐσχάτη βλασφημία κατά τῆς Ἐκκλησίας. Ὡς ἐκ τούτου ἐπιβάλλεται ἡ ἔκθεσις καί ἔλεγχος ὅλων αὐτῶν τῶν ψευδοεκκλησιῶν, ὡς εὐθέως βαλλουσῶν κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΦΕΥΡΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω εἶναι προφανές ὅτι ζῶμεν εἰς ἀποκαλυπτικούς χρόνους, ἡ δέ εὐθύνη μας εἶναι μεγίστη! Ὡστόσον δέν πρέπει νά μᾶς ἀπασχολῆ καί νά μᾶς προβληματίζη τό γεγονός ὅτι σήμερον ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί γενικώτερον ἐκπροσωπεῖται καί ἐκφράζεται ὑπό ἐλαχίστων, ταπεινῶν καί ἀδυνάμων κατά κόσμον, διό πρωτίστως δέον ὅπως μᾶς διακρίνη ἡ χριστιανική ταπείνωσις καί ἔχωμεν ζῶσαν ἀγάπην, Πίστιν καί ὁμολογοῦμεν αὐτήν. Ὑπ' αὐτάς τά προϋποθέσεις δυνάμεθα νά ἐλπίζωμεν καί νά πιστεύωμεν ὅτι ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος καί ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος, ὅπως προελέχθη, παρατείνεται εἰς τούς αἰῶνας διά τῆς Ἐκκλησίας Του, θά μᾶς ἀξιώση, κατ' αὐτάς τάς πολύ δυσκόλους ἡμέρας, νά φανῶμεν ἄξιοι Διάδοχοι τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων εἰς τό ἔργον τῆς Ἐκκλησίας καί γενικώτερον ὅλοι ἄξια μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ὅσα ἀκροθιγῶς ἤδη ἐξεθέσαμεν διά τήν ἀποκαλυπτικήν Ἐκκλησιαστικήν περίοδον 1920-1924 καί ἐντεῦθεν, εἶναι ἀσφαλῶς ὀλίγα ἐκ τῶν πολλῶν, ὡστόσον ὅμως, σημαντικά καί ἱκανά διά κάθε εὐλαβῆ, ὥστε νά προβληματισθῆ καί ἀναζητήση νά μελετήση τήν περίοδον αὐτήν περισσότερον, προκειμένου νά πάρη θέσιν ὡς πρόσωπον, τό ὁποῖον ἀναζητεῖ τήν Σωτηρίαν του. Συνεχίζοντες τήν μελέτην-ἔκθεσιν τῶν σημαντικῶν σταθμῶν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιόδου ἀπό τό 1924 καί ἐντεῦθεν, καθ' ἥν ἐπιμελῶς, προεκλήθησαν μισητά Σχίσματα ἤ μᾶλλον Σχισματοαιρέσεις καί Ψευδοεκκλησίαι, καλούμεθα νά ἐπιδείξωμεν τήν δέουσαν ἀνησυχίαν καί προσοχήν, δεδομένου ὅτι δέν πρόκειται περί ὡρισμένων θεμάτων τά ὁποῖα ἔκλεισαν, ἀλλά συνεχίζονται καί πρό πάντων ἀποτελοῦν προπετάσματα αὐτοῦ τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ! Εἰς τό σημεῖον αὐτό ὡς Ἱερά Σύνοδος ἐπαναλαμβάνομεν τήν μεγάλην ἀλήθειαν, ἡ ὁποία ἤδη διετυπώθη καί ἐτονίσθη, ὅτι γενικῶς ὁ Νεοημερολογιτικός-Οἰκουμενισμός, δέν ἠδυνήθη ποτέ ἐλεύθερα καί βάσει τῆς ἀληθείας καί τῶν πραγματικῶν ἱστορικῶν γεγονότων νά συζητήση, δηλαδή δέν ἐτόλμησε νά διαλεχθῆ ἐπί τοῦ θέματος «Τό σχίσμα τοῦ 1924», ὅπως ἐπανειλημμένως, ἀλλά καί πάλιν ἐπισήμως διά τοῦ παρόντος τοῦ ζητεῖται! Ἄν, ὡς διατείνεται, ἐκπροσωπῆ καί ἐκφράζη τήν Ἐκκλησίαν, ἰδού νά παρακαθήση ἐπί τῆς κοινῆ τραπέζης διά νά ἐξετάσωμεν τό θέμα καί ὅπου προκύψη ἡ ἀληθής Ἐκκλησία, ἐκεῖ ἐν ταπεινώσει νά ὑποταχθῶμεν ὅλοι! Πῶς καί διατί μέχρι σήμερον ὁ Νεοημερολογιτισμός ἐν τῶ συνόλω του σιωπῶν ἐπί τῆς οὐσίας, κάκιστα δέ ἀμυνόμενος ἐξαντλεῖται εἰς ὅλως ψευδεῖς διαστροφάς, προκαλεῖ σχίσματα καί μονίμως θρασύτατα ἀντιποιεῖται τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος; Εἶναι σοβαρά, ἀλλά καί ἀπολύτως καθαρά εἰς τήν ἔρευνά των, τά θέματα καί δέν ἐπιδέχονται διαστροφάς, ψεύδη καί ἀπάτας. Ἡ ἱστορική καί ἡ πραγματική ἀλήθεια διά τάς Πανορθοδόξους Συνόδους τοῦ 1583, 1587 καί 1593 δέν ἐπιδέχεται ἀμφισβητήσεις! Νά ἐξετασθῆ ἑπομένως ἀπό ἱστορικῆς καί Ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως ἡ ἀλήθεια καί τό κῦρος τῶν ἀποφάσεων, Αὐτῶν τῶν Ἁγίων Πανορθοδόξων Συνόδων. Διατί αἱ ἐν λόγω ἀποφάσεις ἔγιναν σεβασταί ἀπό τότε καί μέχρι τό 1924, καί διατί τό 1924 κατελύθησαν; Ὑπό ποίας δεοντολογίας καί τίνι τρόπω ἐπεβλήθη ὁ Παπικός Νεοημερολογιτισμός; Εἶναι Οἰκουμενισμός ἤ ὄχι, ὁ ἐπιβληθείς τό 1924 Νεοημερολογιτισμός; Εἶναι τό πρῶτον πραγματικόν βῆμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ εἰς τόν χῶρον τῆς Ὀρθοδοξίας, καθώς ἀναφέρεται εἰς τήν ἐγκύκλιον τοῦ 1920 καί ὅπως ἔκτοτε διαχρονικῶς προκύπτει ἐν τῆς πράξει ἤ ὄχι; Ὡς ἐκ τούτων καί μόνον, δέν εἶχον καθῆκον νά τόν ἀρνηθοῦν τό 1924 καί νά παραμείνουν ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν Ὀρθοδοξίαν οἱ Πατέρες μας καί ἀκολούθως καί ἡμεῖς; ΕΥΛΟΓΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΧΟΝ! Τό 1924 προκύπτουν «Παλαιοημερολογῖται» ἤ οἱ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ; Ἰδού διατί ἐπιβάλλεται ἡ ἐπί τῶν πηγῶν καί τῶν πραγματικῶν ἱστορικῶν γεγονότων ἐντριβή καί πραγματικός διάλογος ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία. Ἐν προκειμένω ἀπαιτεῖται, ὅσον εἶναι δυνατή, ἡ ἀναφορά εἰς χαρακτηριστικούς σταθμούς τῆς πορείας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό 1924 μέχρι σήμερον, καί κυρίως πῶς καί διατί προέκυψαν αἱ Παλαιοημερολογιτικαί Σχισματοαιρέσεις-ψευδοεκκλησίαι, ἐνῶ προηγουμένως δέον νά τεθῆ καί πάλιν τό ἐρώτημα: Ἡδύνατο τό 1924 καί ἐδικαιοῦτο ἀπό Ὀρθοδόξου καί Κανονικῆ ἀπόψεως τό Πιστόν Λεῖμμα τῆς Χάριτος νά ἀπορρίψη καί ἀποκηρύξη ὡς σχισματοαίρεσιν τόν Νεοημερολογιτισμόν, μέ μόνον δεδομένον τό ὑπό τῆς Ὀρθοδοξίας ΚΑΤΑΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟΝ τοῦ Παπικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ ἤδη ἀπό τόν 16ον αἰῶνα; Ἐκεῖναι αἱ Πανορθόδοξοι Σύνοδοι τοῦ 16ου αἰῶνος καί αἱ ἀποφάσεις των, ἦσαν καί παρέμειναν ἀλλά καί παραμένουν εὐθυγραμμισμέναι μέ τήν Καθολικήν Ὀρθοδοξίαν, τῶν Ἁγίων 7 Οἰκουμενικῶν καί ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἁγίων Συνόδων, ἤ ὄχι; Πῶς λοιπόν, ὑπό ποίων καί διατί κατελύθησαν; Ποίας συνεπείας ἔσχεν διά τούς καινοτόμους ἐκείνους καί τούς μέχρι σήμερον, τό μοιραῖον γεγονός τοῦ 1924, τό ὁποῖον ἔλαβεν τεραστίας διαστάσεις, ἀφοῦ σημειωθήτω ὅτι ἐν μικρᾶ παρόδω τοῦ χρόνου, ἐγένετο καί ἡ ἀποκάλυψις, α) Τῆς «Ἐγκυκλίου τοῦ 1920», β) Τοῦ Ὀρθῶς χαρακτηριζομένου «Μασονικοῦ Συνεδρίου τοῦ 1923» καί γ) Τῆς δικτατορικῶ τῶ τρόπω ἐπιβολῆ τοῦ Παπικοῦ ἡμερολογίου, «ὡς πρώτου βήματος πρός τόν Οἰκουμενισμόν»! Ὡς ἐκ τούτου ὡς Ἱερά Σύνοδος κρίνομεν ὅλως ἀπαραίτητον καί πάλιν νά τονισθῆ ὅτι μέχρι καί σήμερον οἱ Καινοτόμοι Σχισματοαιρετικοί, ὄχι μόνον δέν κατεδέχθησαν νά διαλεχθοῦν, ἀλλά δέν ἔπαυσαν καί νά ψεύδωνται, νά ἐξαπατοῦν καί νά βλασφημοῦν, καί τοῦτο ἀποκλειστικῶς διά νά ἐπιβιώνη ἡ ἐσχάτη σχισματοαίρεσις τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ! ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΨΕΥΔΩΝ ΤΩΝ Κατονομάζωμεν ὡρισμένα ψεύδη τῶν ἀμετανοήτων Καινοτόμων, τά ὁποῖα ἀναμασῶνται διαχρονικά: α) «Δέν εἶναι, λέγουν, γνήσιαι αἱ Πανορθόδοξοι ἀποφάσεις τοῦ 16ου αἰῶνος»! Τοῦτο εἶναι γελοῖον ψεῦδος καί ἀνάξιον τούτη τήν ὥρα νά ἀναθεωρηθῆ, διότι αἱ πηγαί εἶναι ἀπολύτως ἀξιόπιστοι, τό δέ συγκεκριμένον γεγονός μαρτυρεῖται καθολικῶς ἀπ' ὅλους τούς ἱστορικούς, ἀκόμη καί ἀπ' αὐτούς, οἱ ὁποῖοι τολμοῦν νά ψεύδωνται, ἐνῶ ταυτοχρόνως δέν ἐντρέπονται διότι αὐτοδιαψεύδονται, ὑπό τῶν ἰδίων των συγγραμμάτων των, ὅπως ὁ ἡγηθείς καί ἐπιβαλών τόν Οἰκουμενιστικόν Νεοημερολογιτισμόν, τόν Μάρτιον τοῦ 1924 Χρυσόστομος Παπαδόπουλος! Ἰδού λοιπόν τό πρῶτον, καθ' ἡμᾶς, ψεῦδος των νά ἐξετασθῆ. β) Εἶναι «σχισματικοί» λέγουν, οἱ «Παλαιοημερολογῖται»! Ὄχι, δέν εἴμεθα οὔτε «σχισματικοί», οὔτε «Παλαιοημερολογῖται», διότι τόσον οἱ Πατέρες μας τό 1924, ὅσον καί ἡμεῖς ἔμειναν καί ἐμμένομεν πιστοί, ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι εἰς τήν ὑπερδισχιλιετῆς ζῶσαν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, διό εἴμεθα μόνον ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ. Ἀντιθέτως σχισματοαιρετικοί κατεστάθησαν τό 1924 οἱ δεχθέντες τόν καταδικασμένον Παπικόν καί κατ' ἐπέκτασιν Οἰκουμενιστικόν Νεοημερολογιτισμόν! Δηλαδή οἱ Πατέρες μας μέχρι τό 1924 ἦσαν «Παλαιοημερολογῖται»; γ) «Δέν ἔχουν οἱ Παλαιοημερολογῖται Ἀποστολικήν Διαδοχήν», «δέν ἔχουν μυστήρια»! Ὅσον ἀφορᾶ εἰς τήν ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, αὕτη δέν διεκόπη καί δέν ἐξέλιπεν οὔτε λεπτόν εἰς τήν Ἐκκλησίαν, καίτοι ἀπό τό 1924 ἕως τό 1935 ἔλειπεν ὁ ἐπισκοπικός βαθμός, διότι ὁ Δικτάτωρ-Παποκαῖσαρ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ἄλλους ἐκ τῶν ἐπισκόπων τῆς Συνόδου του, τούς ἠξηπάτησεν καί ἄλλους τούς ἐφίμωσεν. Παρέμεινεν δέ καί θά παραμείνη εἰς τούς αἰῶνας ὡς ἡ μεγίστη ἐκτροπή τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ ἡ σχετική Ε΄ Ἱεραρχία τῆς 24-30 Δεκεμβρίου 1923! Ὡστόσον οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱερεῖς κατά τήν ἀπό τό 1924-1935 περίοδον ἦσαν ἀρκετοί καί ὅλα τά Μυστήρια, ἐκτός τῆς χειροτονίας Κληρικῶν, ἐτελοῦντο ΚΑΝΟΝΙΚΩΤΑΤΑ καί ΕΓΚΥΡΩΤΑΤΑ. Ἑπομένως οὐδέποτε διεκόπη ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, εἰς τούς ἐμμένοντας εἰς τήν δισχιλιετῆς Παράδοσιν, ἐνῶ τό 1935 ἡ Ἐκκλησία ἐπανέκτησεν καί τόν ἐπισκοπικόν βαθμόν, τοῦ ὁποίου ἐπί δεκαετίαν ἐστερήθη, διότι «ὅλα τἄσκιαζε ἡ φοβέρα καί τά πλάκωνε» ἡ Οἰκουμενιστική Παναίρεσις!... ΕΠΑΝΑΚΤΑΤΑΙ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟΣ ΒΑΘΜΟΣ Ἀφοῦ λοιπόν τό Ὀρθόδοξον πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, Κληρικοί, Μοναχοί καί Λαϊκοί, ἐδοκιμάσθησαν ἐπί ὁλόκληρον δεκαετίαν, τόν Μάϊον τοῦ 1935, μετά ἀπό 10ετεῖς σκληράς καί ἀδιακόπους διαμαρτυρίας, αἱ ὁποῖαι ἐλάμβανον σοβαράς διαστάσεις καθ' ὅλας τάς Συνοδικάς συνεδριάσεις τῆς ἐξηπατημένης καί καταδυναστευομένης Νεοημερολογιτικῆ Ἱεραρχίας, τό 1935 τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἀποκηρύσσουν τήν καινοτόμον Νεοημερολογιτικήν Ἱεραρχίαν καί διακηρύσσουν, κατά τόν πλέον ἐπίσημον καί σαφῆ τρόπον ἐνώπιον 25.000 περίπου Ὀρθοδόξων, τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν ἐπισήμως καί οὔτω ἐπιστρέφουν εἰς τήν πρό τοῦ 1924 Ἐκκλησίαν, τήν ὁποίαν ἀδιακόπως ἐξεπροσώπουν καί ἐξέφραζον οἱ Γ.Ο.Χ. Μετά τήν ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ καί τήν πανηγυρικήν ἕνωσιν, οἱ τρεῖς οὗτοι Ἀρχιερεῖς μετέβησαν αὐθημερόν εἰς τήν Ἱεράν Μονήν τῆς Παναγίας Πευκοβουνογιατρίσσης παρά τήν Κερατέαν, ὅπου ἐπεκύρωσαν καί τρανώτατα διεκήρυξαν τήν Ὁμολογίαν των, προβάντες χωρίς τήν παραμικράν καθυστέρησιν καί εἰς χειροτονίας ἑτέρων τεσσάρων Κληρικῶν εἰς Ἀρχιερεῖς! Τοῦτο τό γεγονός ὑπῆρξεν ἡ μεγίστη καί ἡ ἰσχυροτέρα ΟΜΟΛΟΓΙΑ, ἡ ὁποία εἰς τήν κυριολεξίαν, ἀπεγοήτευσεν καί ἐτσάκισε τόν Νεοημερολογιτικόν-Οἰκουμενισμόν, ὁ ὁποῖος ἐπερίμενεν, ἐλλείψει Ἀρχιερέων, νά σβήση ἡ Ὀρθοδοξία! Διό, ἀμέσως ἐν μιᾶ νυκτί, ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, τῆς συμβολῆς καί τοῦ πολιτικοῦ καθεστῶτος, ἔλαβεν τοιαῦτα μέτρα, ὥστε εἰς ἐλάχιστον χρόνον (αὐθημερόν) διέλυσεν τήν μόλις συγκροτηθεῖσαν Κανονικήν καί Ὀρθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον, διώξας καί ἐξωρίσας τούς ὁμολογητάς Ἀρχιερεῖς! Ὡστόσον τήν Συνοδικήν ὁμολογίαν τοῦ 1935 καί πρό πάντων τάς ἐπισκοπικάς χειροτονίας, ἤγουν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, παρά τάς ἀπεγνωσμένας ἐνεργείας τοῦ Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου καί ὅλων τῶν διαδόχων του, δέν κατώρθωσαν ποτέ νά τήν διακόψουν καί νά τήν ἐξαλείψουν. Αὐτός εἶναι ὁ λόγος διά τό ὁποῖον ἀπεγνωσμένως, ἀναιδῶς καί ἱεροσύλως ψεύδονται, συκοφαντοῦν καί ἀπατηλῶς ἀγωνίζονται νά αὐτοδικαιωθοῦν! Κηρύττοντες μέ ὅλα τά μέσα πού διαθέτουν ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. δῆθεν «δέν ἔχουν Ἀποστολικήν Διαδοχήν»(!) ὁμολογοῦν λαμπρότερον τοῦ ἡλίου ὅτι οἱ ἴδιοι μέ τόν Νεοημερολογιτισμόν των δέν ἔχουν Ἀποστολικήν Διαδοχήν. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΕΓΚΑΘΕΤΩΝ ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΝ ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Πρό αὐτῆς τῆς πραγματικότητος ὁ Χρ. Παπαδόπουλος καί εὐρύτερον τά σκοτεινά κέντρα τοῦ Παπικοῦ, Προτεσταντικοῦ καί Νεοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ἤδη ἀπό τό 1932 ἤρχισαν νά ἀποστέλλουν ἐγκαθέτους των, οἱ ὁποῖοι εἰσεχώρησαν καί εἰς τό Διοικητικόν σῶμα τῆς Ἐκκλησιαστικῆ Κοινότητας τῶν Ὀρθοδόξων, ἤτοι εἰς τήν «Πανελλήνιον Θρησκευτικήν Ἐκκλησιαστικήν Ὀρθόδοξον Κοινότητα», (Π.Θ.Ε.Ο.Κ.), ὥστε κατ' αὐτόν τόν τρόπον νά περιέλθη εἰς χεῖρας των ἡ διοίκησις ὅλων τῶν ἀνά τό Πανελλήνιον 800 ἐνοριῶν καί Παραρτημάτων, καί κατόπιν σύν τῶ χρόνω νά σβήση καί ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί πρό πάντων νά ἐκλείψη ἡ Γνησία καί ἀδιάκοπος ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ εἰς Αὐτήν. Τήν ἰδίαν ἀκριβῶς περίοδον ἔχομεν σαφῆ τήν τάσιν νά μετατρέψουν τήν ἐν διωγμῶ εὑρισκομένην Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς ἕναν ἀνώδυνον κενόν «Παλαιοημερολογιτισμόν»! Δηλαδή ὁ Νεοημερολογιτισμός ἐπέτρεπε καί προωθοῦσε (καί συνεχίζει νά προωθῆ) μίαν ψευδοπαλαιοημερολογιτικήν ΚΕΝΗΝ Ἐκκλησιαστικήν Κοινότητα «δεκατριμεριτῶν» καί πάντως ἐξηρτημένην Πνευματικῶς καί Διοικητικῶς ἀπό αὐτόν. Τοῦτο πρέπει νά δεχθῶμεν ὅτι τό ἐπέτυχον ἐν πολλοῖς, ἀλλά καί ἀπέβη καί ἀποβαίνει μοιραῖον κατά τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐξαιρέτως εἰς τάς ἡμέρας μας! Διά τόν λόγον αὐτόν εἶναι μεγίστης σημασίας ὅτι «θέτομεν τόν δάκτυλον ἐπί τόν τύπον τῶν ἥλων»! Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ πρ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ Τό ἔργον τοῦτο κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀπό τό τέλος τοῦ 1935, ὑπευθύνως ἀνέλαβεν ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, ὅστις ἐσκεμμένως παρέμεινεν εἰς τό Παλαιόν καί μετά τό 1935 καί τό 1937, ὡς ἐγκάθετος «Παλαιοημερολογίτης» τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ! Δηλαδή ἔμεινεν ὄχι μόνον ἕνας κενός παλαιοημερολογίτης, ἀλλά καί ὄργανον, τό ὁποῖον θά ἐξετέλει ὅσα δέν ἡδύνατο νά ἐκτελῆ ὁ Νεοημερολογιτισμός. Ὁ ρόλος του ἐν προκειμένω ἦτο νά στηρίξη ἕναν «παλαιοημερολογιτισμόν», ὑπό τήν πνευματικήν καί διοικητικήν ἐξάρτησιν τῆς Καινοτόμου Σχισματοαιρετικῆ Συνόδου. Ἕναν Παλαιοημερολογιτισμόν χωρίς ΟΜΟΛΟΓΙΑΝ-ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ καί χωρίς ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΝ ΔΙΑΔΟΧΗΝ, ἀλλά καί ἀπολύτως ἐξηρτημένον διοικητικῶς καί πνευματικῶς ἀπό τοῦ Οἰκουμενιστικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ!... Τά πράγματα καταβοοῦν ὅτι τοῦτο ἀκριβῶς εἰς τάς ἡμέρας μας κατέστη αὐτοσκοπός καί ἐνεργεῖται πυρετωδῶς!... Ἐν πάση συντομία, πρέπει νά εἴπωμεν ὅτι ὁ ἐν λόγω πρώην ὁμολογητής, λόγοις καί ἔργοις, (βεβαίως, καί τοῦτο μόλις δι' ὀλίγους μῆνας, ἤτοι ἀπό τοῦ Μαΐου τοῦ 1935 καί μέχρι τοῦ Φθινοπώρου τοῦ ἰδίου ἔτους), προσέφερεν ὅ,τι ἱερώτερον, πολυτιμώτερον καί Ἐκκλησιαστικώτερον ἠδύνατο νά προσφέρη, καί αὐτό ἦτο ἡ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ! Δυστυχῶς ὅμως διά τόν ἴδιον, ἀπό τοῦ Φθινοπώρου τοῦ 1935, εὑρισκόμενος εἰς τήν ἐξορίαν, ἐπισήμως πλέον ἤρχισεν νά ἀρνῆται καί νά ἐμπτύη κατά τῆς ἀπό τοῦ Μαΐου τοῦ 1935 καλῆς Ὁμολογίας καί ἐπί τῶν ἱστορικῶν ἐκείνων Ἐπισκοπικῶν Χειροτονιῶν! Ἐνήργησεν ὡς νά ὥμοσεν εἰς τόν Πονηρόν νά διακόψη καί ἐξαλείψη γενικῶς τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν καί κυρίως, πάση θυσία, νά μήν γίνη πλέον νέα χειροτονία οὔτε ἐπισκόπου, οὔτε ἱερέως ἤ Διακόνου! Οὕτω ἐπίστευεν ὅτι θά ἐξέλιπεν σύντομα καί ἡ ἀρχιερωσύνη καί ἡ Ἱερωσύνη καί οἱ Ὀρθόδοξοι θά ἀνεζήτουν κληρικούς ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμόν ὁπότε δολίως θά ἐξηρτῶντο ἀπό πάσης ἀπόψεως, Διοικητικῆ καί Πνευματικῆ ἀπό αὐτόν, κατ' αὐτόν δέ τόν τρόπον τό «Παλαιοημερολογιτικόν» ἤδη θά ἦτο πολύ γρήγορα λελυμένον! Αὐτό ἀκριβῶς τό ἔργον ἀνέλαβεν νά ἐκτελέση καί ὁλοκληρώση ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καββουρίδης! Τά γεγονότα σήμερον καταβοοῦν αὐτάς τάς ἀληθείας, διότι ἰδιαιτέρως σήμερον κραυγαλέως ἐνεργοῦνται συστηματικώτερον. Περιττόν νά τονίσωμεν τό γεγονός ὅτι τό προκληθέν Φλωρινικόν Σχῖσμα, δέν παρέμενεν μόνον ὡς χαίνουσα πληγή εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά προεκάλεσε καί ἕτερα «θυγατρικά» τοιαῦτα... ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΝ ΠΡΟΣΚΡΟΥΟΥΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΒΡΕΣΘΕΝΗΣ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠ’ ΑΥΤΟΥ ΜΟΝΟΥ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΤΟ 1948 Ἐν ἀντιθέσει πρός τόν πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομον, ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, παραμείνας εἰς τήν ἀπό τό 1924 Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν καί ἐνδιαφερόμενος νά μήν ἐκλείψη καί ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, ἐποίησεν τό πᾶν ἵνα φέρη εἰς τήν ἀρχικήν του ὁμολογίαν τόν πρ. Φλωρίνης καί πρό πάντων νά προβοῦν ἀπό κοινοῦ εἰς νέας ἐπισκοπικάς χειροτονίας πλήν δέν τό ἐπέτυχεν, διότι αἱ σκοτειναί δυνάμεις δέν ἔπαιζον!... Ἐπίσης καί ὁ ἐπαμφοτερίζων Κυκλάδων Γερμανός Βαρυκόπουλος, (ὁ ὁποῖος ἐχειροτονήθη εἰς ἀρχιερέα τό 1935), ἄλλοτε ὡμολόγει καί ἄλλοτε ἐσιώπα, ἐνῶ μονίμως ἠρνεῖτο νά συμμετάσχη εἰς νέαν χειροτονίαν ἐπισκόπου, ὡς τοῦ προέτεινεν καί τόν παρεκάλει ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος! Οὗτος ἐν τέλει, καί ἐπισήμως περί τό 1947, συνεμάχησεν καί ἡνώθη μετά τοῦ πρ. Φλωρίνης... Πρό αὐτῆς τῆς πραγματικότητος, ἡ ὁποία ἀντιμετωπίζετο περισσότερον ἀπό μίαν δεκαετίαν (1937-1947), καί ἐνῶ ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος πλέον εὑρίσκετο εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου του, (τόν ἐχώριζεν μόνον ἑνάμισυ ἔτος περίπου ἀπό τῆς ὁσίας καί ὁμολογιακῆ Κοιμήσεώς του († 15.5.1950), ἤτοι τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948, κατόπιν ὁμοφώνου ἀποφάσεως σύμπαντος τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τῶν Μοναχῶν, ἀλλά καί τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, οὗτος ἐπαναλαμβάνομεν ὁ κατ' ἐξοχήν ἀπό τήν πρώτην ὥραν ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Βρεσθένης ΜΑΤΘΑΙΟΣ, ΥΠΕΡΒΑΣ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΗΝ ΤΑΞΙΝ, ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΕΝ ΜΟΝΟΣ ΑΥΤΟΣ ΤΟΝ ΠΑΝΟΣΟΛΟΓΙΩΤΑΤΟΝ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΝ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΕΙΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΤΡΙΜΥΘΟΥΝΤΟΣ! Κατόπιν τούτου, ἀπό κοινοῦ οἱ δύο αὐτοί Ἀρχιερεῖς, ἀνέδειξαν 5μελῆ Ὀρθόδοξον Ἱεράν Σύνοδον. Ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος ἔχων βαθεῖαν καί ζῶσαν συνείδησιν περί τῆς Ἐκκλησίας, Ὀρθώτατα τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948 ΥΠΕΡΕΒΗ τήν Κανονικήν Τάξιν, διά νά μήν ἐκλείψη ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, ὡς ἐπεδίωκον οἱ πάντες (Νεοημερολογιτικός καί Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός) καί εὑρεθῆ ὁ πιστός λαός ὑποχείριος τῶν προδοτῶν. Δηλαδή ἐν προκειμένω κατά παράλληλον ρῆιν τοῦ Κυρίου, εἶπεν καί ὁ Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Βρεσθένης ὅτι, «ἡ Κανονική Τάξις ἐγένετο διά τήν Ἐκκλησίαν καί ὄχι ἡ Ἐκκλησία διά τήν Κανονικήν Τάξιν...»!!! Ὁ μεγαλύτερος Διώκτης συκοφάντης καί ἱερόσυλος καί αὐτοῦ τοῦ ἐξαιρέτου γεγονότος, προέκυψεν καί πάλιν ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος Καββουρίδης, διότι εἶδεν ὅτι δι' αὐτῶν τῶν ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν, ὁ ἀοίδιμος Ὁμολογητής Ἐπίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος, συνέτριβεν κυριολεκτικῶς τόν Παλαιοημερολογιτικόν Οἰκουμενιστικόν Φλωρινισμόν, ἀλλά καί τόν Οἰκουμενιστικόν Νεοημερολογιτισμόν! Διό αἱ ἐν λόγω χειροτονίαι τοῦ 1948 ἐστάθησαν ἡ μεγίστη αἰτία καί ἀφορμή νά συνεχίσουν ἀπό κοινοῦ ὁ πρ. Φλωρίνης καί ὁ Νεοημερολογιτισμός καί ἐν γένει ὁ Οἰκουμενισμός, λυσσαλέον διωγμόν, κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, στηριζόμενοι ἐπί τῆς διαστροφῆ κάθε ἀληθείας διά τοῦ ψεύδους, τῆς ἀπάτης καί τῆς συκοφαντίας! ἀπό κοινοῦ ἀμφότεροι ἐσυκοφάντησαν καί ἱεροσύλησαν ὅσον ἠδύναντο κατά τῶν συγκεκριμένων ἱστορικῶν ἀποβασῶν χειροτονιῶν! Ὅπως τό 1935 ὁ Νεοημερολογιτισμός ψευδέστατα ἐκήρυξεν ὡς δῆθεν «ἀντικανονικάς» καί «ἀκύρους» ἐκείνας τάς ἐπισκοπικάς χειροτονίας, οὕτω καί τώρα ἀπό κοινοῦ ἀμφότεροι ἐπαναλαμβάνουν τάς ἰδίας διαστροφάς καί ψεύδη! Τό ἀπολύτως ἀληθές εἶναι ὅμως ὅτι τό 1935 οἱ ἐπιστρέψαντες τρεῖς Ἀρχιερεῖς ἐχειροτόνησαν, ἀφοῦ πρῶτον ὡμολόγησαν καί ἐπέστρεψαν εἰς τήν πρό τοῦ 1924 Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος, ἀπεκήρυξαν τόν Νεοημερολογιτισμόν καί πάντως πρό τῆς ὑπ' αὐτοῦ (τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ), «καθαιρέσεώς» των! Εἶναι ἀπολύτως σαφές καί ἱστορικῶς ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΟΝ, ὅτι τό 1935 ἤδη εἶχον προηγηθεῖ Κανονικῶς καί Ὀρθοδόξως αἱ χειροτονίαι καί μετά ἠκολούθησεν ἡ ἀνόητος πρᾶξις τῆς «καθαιρέσεως» ἀλλά καί τῆς ἐξορίας, ἀποκλειστικῶς, διότι ΕΧΕΙΡΟΤΟΝΗΣΑΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥΣ!!! Βεβαίως καί ἄν ἀκόμη, καθ' ὑπόθεσιν λέγομεν, αἱ ἐπισκοπικαί ἐκεῖναι χειροτονίαι τοῦ 1935 εἶχον γίνει ὑπό «καθηρημένων», ἡ τοιαύτη πρᾶξις «καθαιρέσεως» ὑπό τοῦ ἀποκεκηρυγμένου Σχισματοαιρετικοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, καί ὑπό τό φῶς τῆς Ὁμολογίας Ἐκκλησιολογίας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ΟΥΔΕΝ θά ἐκέκτητο κῦρος καί ΟΥΔΕΜΙΑΝ συνέπειαν θά εἶχεν ἐπί τῶν ἐπισκόπων ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἐχειροτόνησαν, καθώς καί ἐπί τῶν χειροτονηθέντων!... Η ΠΕΡΙ ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΣ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΤΟΥ πρ. ΦΛΩΡΙΝΗΣ Ἐπαναλαμβάνομεν, ὅτι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀνέλαβεν παντί σθένει καί τρόπω νά «ἀκυρώση» τάς χειροτονίας καί τοῦ 1948, ὑπῆρξεν ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος! Οὗτος ἐνῶ συστηματικῶς ἠρνεῖτο τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅμως ὅλως ἱεροσύλως ἀντεποιεῖτο τήν Ἐκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., ἀποκαλῶν ὡς τοιαύτην τήν ἀπό τό 1937 σχισματοαίρεσίν του! Ναί, ΣΧΙΣΜΑΤΙΚΟΣ, ΑΡΝΗΤΗΣ καί ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ἀποβάς κατ' Αὐτῆς, συκοφαντεῖ τόν Ἐπίσκοπον Βρεσθένης καί τήν ὑπ' αὐτόν Ἱεράν Σύνοδον ὡς δῆθεν σχισματικῶν (ἔναντι τοῦ ἰδίου!), τό δέ ἀδιανόητον εἶναι ὅτι τό 1950 διακηρύσσει ὅτι «ἐάν τις τῶν Ματθαιϊκῶν Ἐπισκόπων καί Κληρικῶν, θελήση κάποτε νά ἐπιστρέψη (ποῦ; εἰς τό σχίσμα του(!), τό ὁποῖον ἀθεολογήτως καί ὅλως, ἐπαναλαμβάνομεν, κακοήθως ἐχαρακτήριζεν ὡς «Ἐκκλησίαν», ἐκ τῆς ὁποίας τό 1937 ἀπεκόπη δῆθεν ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος), θά ἔδει ὁπωσδήποτε νά χειροθετηθῆ ὡς πρώην σχισματικός»!!! Πρόκειται ἀσφαλῶς περί συνειδητῆς καί πάντως κακοήθους ἱεροσυλίας, τήν ὁποίαν ὅμως ἀποθανόντος τοῦ πρ. Φλωρίνης τό 1955, συνέχισαν οἱ πολύ χείρονες ἐκείνου ὀπαδοί του. Κενοί καί τυφλοί «παλαιοημερολογῖται», παρέλαβον τήν ἀπό 1950 γραπτήν «παρακαταθήκην» τοῦ πρ. Φλωρίνης, καί ἐμεθόδευσαν νά ἐφαρμόσουν τήν περί «χειροθεσίας» ἐντολήν, ἐπί τῶν ἐπισκόπων καί Κληρικῶν τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία «χειροθεσία», ἐπαναλαμβάνομεν καί τονίζομεν, προβλέπεται μόνον διά τούς ἐπιστρέφοντας εἰς τήν Ἐκκλησίαν πρώην σχισματικούς!!! Ὁ ἐντελῶς σκοτισθείς νοῦς τοῦ ἀρνητοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας καί διά λογαριασμόν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ προκαλέσαντος τό 1937 τό πρῶτον σχῖσμα-Σχισματοαίρεσιν εἰς τό Σῶμα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διενοήθη μέ αὐτόν τόν τρόπον νά προσβάλη τόσον τάς χειροτονίας τοῦ 1935, ὅσον καί κυρίως τοῦ 1948, ὥστε κατόπιν μοιραίως νά αὐτοκαταλυθῆ καί ἐκλείψη καί ἡ Ὁμολογία- Ἐκκλησιολογία, καί καταστήση ὁλόκληρον τό σῶμα τῶν ἀπό τό 1924 πιστῶν «σχισματικούς», ὅπως εἶχον καταστεῖ σχισματικοί ὁ ἴδιος καί οἱ ὀπαδοί του ἐπισήμως ἀπό τό 1937!!! Εἶναι ἔργον ἀντίχριστον καί ἀντιεκκλησιαστικόν ὅλον τοῦτο ἤ ὄχι; Ὅσον ὅμως τό σχέδιον τοῦτο ἐμεθοδεύθη καί ὅλως ΙΕΡΟΣΥΛΩΣ ἐπεχειρήθη ὑπό τῶν ὀπαδῶν του, τόσον ΑΠΕΤΥΧΕΝ, διότι ἐπιχειρηθέν τό συνέτριψεν ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου!... Ἄς τό παρακολουθήσωμεν ὅπως διεδραματίσθη ἀπό τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 καί συνεχίζεται μέχρι σήμερον. Τήν σύνοψιν τῶν συμβάντων κατά τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1971 τήν ἐπιχειροῦμεν ὡς Ἱερά Σύνοδος, διότι οἱ πλείονες ἐξ ἡμῶν εἴμεθα αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τῶν γεγονότων. Θεωροῦμεν δέ ὡς εὐλογίαν Θεοῦ τήν παροῦσαν Συνεδρίασιν, διότι τόσον ἡμεῖς σήμερον ὡς Μητροπολῖται Μεσογαίας Κήρυκος καί Λαρίσης Ἀμφιλόχιος, ὅσον καί ὁ ἐλλογιμώτατος θεολόγος κ. Ἐλευθέριος Γκουτζίδης, τοῦ ὁποίου ἡ παρουσία ἀπό τότε εἰς τά Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, διεδραμάτιζεν σπουδαῖον ρόλον, ὁμιλοῦμεν καί γράφομεν ὡς αὐτόπται καί γνῶσται τῶν τότε γεγονότων. Ὡς γνῶσται λοιπόν, κυρίως ἀπό τήν 3ην Ὀκτωβρίου 1971, ὅτε ἐπέστρεψεν ἡ ἐξαρχία, διαβεβαιοῦμεν ὅ,τι καί ὅσα ἀκριβῶς καί ἐπανειλημμένως πρός πᾶσαν κατεύθυνσιν καί ἐξαιρέτως ἐνώπιον τῆς Ἱερᾶς Συνόδου κατά τήν συνεδρίαν τῆς 8ης Ὀκτωβρίου 1971, ἡ ἐπιστρέψασα ἐξαρχία μας, ἐν ΩΜΟΦΟΡΙΩ και ΕΠΙΤΡΑΧΗΛΙΩ, διαβεβαίωνεν καί διετράνωνεν τήν μαρτυρίαν της, καθ' ἥν ἡ Ἱεραποστολή εἰς τήν ἐν Ἀμερικῆ Σύνοδον τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἐπέτυχεν ἀπολύτως διότι: 1) Ἡ Ρωσική Σύνοδος μετά πολλοῦ ἐνδιαφέροντος καί προσοχῆ ἤκουσεν τήν Ἔκθεσιν Πίστεως καί τά ἀφορῶντα εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος καί ἰδιαιτέρως τήν ἀπό τό 1924, Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν Αὐτῆς, καί θαυμάσασα τήν ἐπεκρότησεν καί τήν ἀπεδέχθη. 2) Βάσει αὐτῆς τῆς ἀποδοχῆ τῆς Ὁμολογίας-Ἐκκλησιολογίας, ἐκηρύχθη ἡ Ἕνωσις καί ἀνεγνωρίσθη ἡ ὑφ' ἑνός ἐπισκόπου Χειροτονία τοῦ Τριμυθοῦντος Σπυρίδωνος καί ὅλαι ὅσαι κατόπιν ἠκολούθησαν ὡς ἀπολύτως πλήρεις καί ἔγκυροι. Δηλαδή ἀνεγνωρίσθησαν ὡς Κανονικαί καί Ὀρθόδοξοι πράξεις, διακονήσασαι ἀποκλειστικῶς τήν Ἐκκλησίαν. Εἰς τήν συνέχειαν, καί διά νά εἰρηνεύσουν οἱ Φλωρινικοί, οἱ ὁποῖοι ἐμαίνοντο κατά τῆς ἀναγνωρίσεως, ὥρισεν ὅπως, διά νά ἐπέλθη ἀγάπη, πραγματοποιηθῆ καί ἡ περιβόητος «Συγχωρητική Εὐχή», ὑπό τόν βασικόν ὅρον ὅτι αὕτη δέν καθήπτατο οὐδαμῶς τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948. Ἀντιθέτως τοῦτο ἐγένετο διά νά εἰρηνεύσουν καί Ὀρθοδοξήσουν οἱ Φλωρινικοί καί ἑνωθοῦν ἐν τῆς Ἐκκλησία, διότι δέν ἦτο δυνατόν νά εἶναι ἡνωμένη ἡ Ρωσική Σύνοδος μετά τῆς ἐν Ἑλλάδι Ἐκκλησίας καί νά διασαλεύεται ἡ ἕνωσίς της μετά τῶν Φλωρινικῶν, οἱ ὁποῖοι ἐν προκειμένω πρωτίστως δέν εἶχον τήν ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, ἐπί τῆς ὁποίας ἐκηρύχθη ἡ ἕνωσις μετά τῆς Ρωσικῆ Συνόδου! Ταῦτα πάντα βάσει τῶν ἐπανειλημμένων καί ρητῶν δηλώσεων τῆς ἐξαρχίας μας!... Διά τούς λόγους αὐτούς, ἤτοι διά τήν ἀγάπην, εἰρήνην καί ἕνωσιν καί τῶν Φλωρινικῶν ἐν τῆς ἰδία Πίστει καί Ὁμολογία, ὁ Πρόεδρος τῆς Ρ.Σ. Φιλάρετος, ἠγνόησεν τήν ἐν «Σχεδίω ἀπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν» καί ἰδιαιτέρως τήν παράγραφον, αὐτῆς ἡ ὁποία ἀντιφατικῶς καί ὅλως ἀνοήτως ἀνέφερεν τήν περί «χειροθεσίας» ἀπόφασίν της, ἐνῶ προηγουμένως, εἰς τό αὐτό σχέδιον τῶν Φλωρινικῶν, φέρεται ρητῶς ὡς ἀναγνωρίσασα ἐγκύρους ταύτας. Διά τοῦτο ὥρισεν προφορικῶς νά ἀναγνωσθῆ μιά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή, ἡ ὁποία σαφέστατα ΔΕΝ ΣΥΝΕΙΧΕΤΟ μέ τήν ἀναγνώρισιν τῆς ὑφ' ἑνός χειροτονίας τοῦ 1948. Ἡ συγχωρητική εὐχή, ἡ ὁποία ἐγένετο δεκτή ὑπό τῆς ἐξαρχίας μας εἰς τήν Ἀμερικήν, ἐγένετο κατ' ἄκραν οἰκονομίαν δεκτή καί ὑπό τῆς Ἱερᾶς Συνόδου εἰς τήν Ἑλλάδα, πάντοτε ὑπό τήν βασικήν προϋπόθεσιν ὅτι δέν εἶχεν ἀπολύτως καμμίαν σχέσιν μέ τάς χειροτονίας τοῦ 1948. Δηλαδή ἡ Συγχωρητική Εὐχή δέν ἀπετέλει παράγοντα διά τήν ἀναγνώρισιν ἀλλά ἠκολούθησεν ὑπό τήν ἀποκλειστικήν δεοντολογίαν νά εἰρηνεύσουν οἱ Φλωρινικοί, ὁμολογήσουν τήν καλήν ὁμολογίαν καί ἐπέλθη καί αὐτῶν ἡ ἐν τῆς Ἐκκλησία Ἕνωσις. Σημειωτέον ὅτι κατά τάς ρητάς δηλώσεις τῆς ἐξαρχίας ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐθεωρήθη ὡς Ὀρθόδοξος καί ἕνεκα τούτου κατέστη δυνατή ἡ μετ' αὐτῆς ἕνωσις καθώς καί ἀποδοχή τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς. Ἀπό τῆς 8ης Ὀκτωβρίου ἕως τήν 15ην/28ην Ὀκτωβρίου 1971 συνέβησαν πολλά γύρω ἀπό τό θέμα «Συγχωρητική Εὐχή», τό κυριώτερον δέ ὅτι ἡ Ἱερά Σύνοδος κατ' ἀρχάς ἐφέρετο διχασμένη, διότι δύο Ἐπίσκοποί μας ὁ Μακαριστός Τρίκκης καί Σταγῶν Βησσαρίων καί ὁ τότε Μεσσηνίας Γρηγόριος, ἠρνοῦντο νά ἀποδεχθοῦν καί αὐτήν τήν συγχωρητικήν εὐχήν, ἔστω ὡς πρᾶξιν ἀγάπης καί εἰρήνης! Ὅτε ὅμως κατά τόν Ὄρθρον τῆς 15/28 Ὀκτωβρίου 1971, οἱ δύο αὐτοί ἀρχιερεῖς ἐτέθησαν πρό τοῦ διλήμματος καθ' ὅ: «Ἀπόρριψις τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς συνεπάγεται τήν ἐκδίκασιν τῶν δύο Ἐπισκόπων τῆς Ἐξαρχίας καί προφανῶς τήν καθαίρεσίν των», καί ὅτι «ἀπειλεῖται σχῖσμα ἐσωτερικόν», ἐνῶ, ὅλως ἰδιαιτέρως, ἐτονίσθη καί ὑπεγραμμίσθη καί πάλιν ὅτι «ἡ συγκεκριμένη ἄκρα οἰκονομία περί ἀποδοχῆ τῆς Συγχωρητικῆ, δέν ἔχει ΚΑΜΜΙΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ-ΑΝΑΦΟΡΑΝ εἰς τό Μυστήριον τῆς χειροτονίας καί δέν θίγει τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν κέκτηται ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐκ τῶν ἀπολύτως ἐγκύρων Χειροτονιῶν τοῦ 1935 ὅσον καί τοῦ 1948». Κατόπιν τούτων, κατά τήν συγκεκριμένην ἡμέραν καί ὥραν, οἱ δύο Ἀρχιερεῖς ὑπανεχώρησαν καί δέχθησαν καί ἀνεγνώσθη τύποις ἡ «συγχωρητική εὐχή». Οὕτω τό ἀπό τό 1950 καταχθόνιο σχέδιον τοῦ πρ. Φλωρίνης, νά διακόψη τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν καί δι' αὐτῆς καί τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, μέσω καί διά τῆς «χειροθεσίας» κατά τόν Η΄ Κανόνα, δηλαδή νά συντρίψη τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καί νά καταστήση τούς Γ.Ο.Χ. ἁπλῶς θρησκολήπτους καί ἀρρωστημένους «Παλαιοημερολογίτας», αὐτό λέγομεν τό ἄκρως ἱερόσυλον σχέδιον, δέν ΑΠΕΤΥΧΕΝ ἁπλῶς ἀλλά καί ΣΥΝΕΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΕΚΟΝΙΟΡΤΟΠΟΙΗΘΗ ὑπό τῆς δεξιᾶς τοῦ Κυρίου. ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΑΙΡΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΡΩΣΩΝ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΧΩΡΗΤΙΚΗΝ ΕΥΧΗΝ. ΑΠΟΠΕΙΡΑΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΤΑΥΤΗΝ ΙΕΡΟΣΥΛΩΣ ΩΣ «ΧΕΙΡΟΘΕΣΙΑΝ»! Ἐπίσης τονίζομεν καί δέον ὅπως ληφθῆ σοβαρῶς ὑπ' ὄψιν, τό γεγονός ὅτι ἡ ἐπιστρέψασα ἐξαρχία μας ἀφοῦ εὐηγγελίσθη τά περί Ὁμολογίας, τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς περί ἀναγνωρίσεως τῶν χειροτονιῶν καί τῆς κατ' ἄκραν οἰκονομίαν καί ὑπό ρητούς ὅρους «συγχωρητικῆς εὐχῆς», ὄχι ἁπλῶς δέν ἐνεφάνισεν οὐδέν ἐπίσημον γραπτόν σχετικόν κείμενον, ἀλλ' οὔτε καί αυτήν τήν ψευδοαπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν, τήν ὁποίαν ἀπό μακροῦ ἡτοίμαζον εἰς τε τήν Ἑλλάδα καί τήν Ἀμερικήν! Τοῦτο δε καταφανῶς ἐπειδή δέν ἐνεκρίθη ὑπό τῆς Ρωσικῆ Συνόδου καί κυρίως, διότι δέν ὑπεγράφη! Αὕτη μόνον ἀπό τό τέλος τοῦ Νοεμβρίου 1971, ὅταν τά πάντα εἶχον τελειώσει, τότε μόνον δημοσιεύεται πρῶτον ὑπό τῶν Φλωρινικῶν καί ἀμέσως κατόπιν καί ὑπό τοῦ Εὐγενίου Τόμπρου, ἐννοεῖται ἀνυπόγραφος ὑπό τῆς Ρωσικῆς Συνόδου, φέρουσα μόνον τήν ὑπογραφήν τοῦ συμμετέχοντος εἰς τήν ὅλην σκευωρίαν Γραμματέως αὐτῆς, ἤτοι τοῦ Μανχάταν Λαύρου)(1), διά νά μείνη ἔκθετος εἰς τόν αἰῶνα, διότι ὑπέγραψεν ἄθλιον, ἱερόσυλον, ἀντιφατικόν, ψευδές καί ἐπαίσχυντον ἔγγραφον τῶν Φλωρινικῶν ὡς δῆθεν «ἀπόφασιν» τῆς Ρωσικῆ Συνόδου! Ὡς ἐκ τούτου ἡ ἱερά Σύνοδος δέν ἠσχολήθη μέ αὐτήν τήν «ἀπόφασιν», ἐνῶ ζωηρῶς καί ἀποκλειστικῶς ἠσχολήθη μέ τήν Ὀρθόδοξον ὁμολογίαν διότι οὐδόλως αὕτη προέκυπτε, οὐδέ κἄν ἀνεφέρετο εἰς τήν ψευδοαπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν, ἀλλά καί διότι ἐξετίθετο ἡ Ἐξαρχία μας! ὡς ἐκ τούτου ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐποίησε τό πᾶν δι' αὐτήν τήν ὁμολογίαν καί διά νά μή διασαλευθῆ ἡ κηρυχθεῖσα ἕνωσις, μεθ' ὅ θά ἠκολούθει καί τό περί ἀναγνωρίσεως ἤ «χειροθεσίας» ὡς ἄκρως ἀντιφατικόν θέμα. Δυστυχῶς ὅμως οἱ Φλωρινικοί, ἀλλά καί οἱ συμπράξαντες ἡμέτεροι (Εὐγένιος Τόμπρος, Καλλιόπιος κ.λπ.) ἀνέλαβον νά πραγματοποιήσουν νέον Σατανικώτερο σχέδιον! Δηλαδή, χωρίς θορύβους, ἀλλά καί ἄκρως δολίως καί ὑπούλως, ἐφαντάσθησαν ὅτι ἠδύναντο καί διά τῆς Γκεμπελιστικῆ μεθόδου νά μεταποιήσουν τήν δεδομένην πλέον «Συγχωρητικήν εὐχήν», τήν ὁποίαν ὑπό ρητούς ὅρους καί προϋποθέσεις ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος ἐν Ἑλλάδι, εἰς «Χειροθεσίαν» ὡς ἐπί σχισματικῶν κατά τόν Η΄ Κανόνα τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆ Συνόδου! Διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἤτοι τῆς ἐξαρτήσεως τῆς Ἀποστολικῆς μας Διαδοχῆς ἐκ τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς καί δι' αὐτῶν ἐκ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ, θά «ἐλύετο τό Παλαιοημερολογιτικόν», διότι θά «κατελύετο» καί ἡ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ, ἀλλά καί ἡ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ! Δέν θά ἀπαριθμήσωμεν ὅλας τάς σχετικάς ἀποπείρας των, ἀλλά θά ἀναφέρωμεν μόνον ὡρισμένας χαρακτηριστικάς, τάς ὁποίας Κλῆρος καί Λαός πρέπει νά ἔχωμεν ὑπ' ὄψιν. 1) Ἤρξαντο τήν συγχωρητικήν εὐχήν, τήν ὁποίαν ὑπό ρητάς προϋποθέσεις καί ὅρους ἔκαμε δεκτήν ἡ Ἱερά Σύνοδος, νά τήν ἀποκαλοῦν καί νά τήν προπαγανδίζουν συστηματικῶς ὡς δῆθεν «χειροθεσίαν», βασιζόμενοι ἀποκλειστικῶς εἰς τό ἐκ τῶν ὑστέρων ἐμφανισθέν ἀνυπόγραφον, ἐλεεινόν καί τρισάθλιον «σχέδιον ἀποφάσεως τῶν Φλωρινικῶν», τό ὁποῖον, ὡς εἴπομεν, ἀναισχύντως καί ὅλως δολίως ἐνεφάνιζον ὡς δῆθεν ἀπόφασιν τῆς Ρωσικῆ Συνόδου, ἐνῶ εἴς τινας δυσκόλους περιπτώσεις μετεχειρίζοντο καί τήν «διευκρίνισιν» ὅτι «ἡ Ρ.Σ. ὑπό τόν ὅρον «χειροθεσία» ἐννοεῖ τήν Συγχωρητικήν εὐχήν καί ὄχι τήν κατά τόν Η΄ Κανόνα προβλεπομένην χειροθεσίαν»!!! 2) Ὁ Εὐγένιος Τόμπρος ἐν συνεννοήσει μετά τοῦ τότε (1972) ἀκόμη Πρωθυπουργοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου καί μέ πρόφασιν νά στηριχθῆ τό δοκιμαζόμενον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, δεδομένης δέ καί τῆς ἀντιθέσεως καί διαστάσεως τοῦ τότε Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου (τῆς Νεοημερολογιτικῆς Ἱεραρχίας), πρός τόν Γ. Παπαδόπουλον, ἀπεφάσισαν ὅπως ὑπαχθῆ ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἀναγνωρισθῆ καί ὑπό τοῦ Κράτους ὡς δευτέρα ἐν Ἑλλάδι ἐπίσημος Ἐκκλησία! Τό θέμα προωθεῖτο διακριτικώτατα, πλήν μέ γρήγορον ρυθμόν, καί δέν θά ἐλάμβανεν ἐπισήμως διαστάσεις, ἀλλά σιωπηλῶς καί ἀθορύβως θά ἐκηρύσσετο ἡ ἕνωσις, μέ τό ὡς ἄνω Πατριαρχεῖον μέ βάσιν ὅμως τήν «ψευδοαπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν», ἡ ὁποία ἐνεφάνιζεν τήν ἁπλῆν Συγχωρητικήν Εὐχήν εὐθέως ὡς χειροθεσίαν ἐπί σχισματικῶν!... Τόν Ἰανουάριον τοῦ 1973 τό ἐν λόγω σχέδιον περί ἀναγνωρίσεως καί ὑπαγωγῆ τῆς «Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν Ἑλλάδι», εἰς τό Πατριαρχεῖον-Ἱεροσολύμων, προωθεῖται ἀποφασιστικά καί προκειμένου νά ὁλοκληρωθῆ, ἐσπευσμένως συγκροτεῖται 12μελής Ἱερά Σύνοδος, (ἐξ ὦν τινές, ἦσαν μυημένοι καί σαφέστατα ἐγνώριζον τό σχέδιον), ὅπως διά τοῦ τρόπου αὐτοῦ ἀναγνωρισθῆ ἡ ψευδοαπόφασις καί ἀποκτήση κῦρος, ὁπότε ἡ Συγχωρητική Εὐχή πλέον θά ἐλογίζετο ἐπισήμως ὡς «χειροθεσία»! Ὅλον τοῦτο τό σχέδιον ἐναυάγησεν πρίν ὁλοκληρωθῆ, διότι οἱ πρωτεργάται Εὐγένιος Τόμπρος καί Γεώργιος Παπαδόπουλος τό 1974 ἐξέπεσον καί... ἔσβησαν! Ἰδού ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου καί πάλιν ἐπενέβη καί συνέτριψεν καί αὐτό τό σχέδιον!... 3) Ἡμέτεροι καί Φλωρινικοί, συνεχῶς συνήρχοντο καί ἐμελέτων τά σχέδια εἰς τήν Μονήν τῶν Ἁγίων Ταξιαρχῶν τοῦ Κορινθίας Καλλίστου εἰς τά Ἀθίκια, ἐνῶ ἐθεωρεῖτο ὡς καλή σύμπτωσις τό ὅτι ὁ κ. Γκουτζίδης κατά τήν συγκεκριμένην περίοδον, ἦλθεν εἰς τρόπον τινά εὐγενῆ ἀντίθεσιν πρός τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν, διότι δέν ἐδέχθη τήν πρότασίν του νά χειροτονηθῆ Κληρικός καί νά συνεργασθῆ μετά τοῦ τότε ἀκόμη Πρωθιερέως Εὐγενίου Τόμπρου, διό ἀπό τό τέλος τοῦ 1972 καί ἀρχάς τοῦ 1973 διακριτικώτατα ἀπετραβήχθη καί μέχρι τά μέσα τοῦ 1977, δέν συμμετεῖχεν ἐπισήμως εἰς τόν ἀγῶνα τῆς Ἐκκλησίας, παρά μόνον ὡς θεολόγος προσωπικῶς διηκόνει τόν Ἀρχιεπίσκοπον. Αὐτό ὑπό τῶν ἐπιβούλων ἐθεωρήθη ὡς «εὐτυχές» γεγονός, διά τήν εὐκολωτέραν προώθησιν τῶν σχεδίων ὅλων τῶν συνασπισμένων Προδοτῶν, οἱ ὁποῖοι ἤθελον νά περάσουν τήν Συγχωρητικήν Εὐχήν ὡς «χειροθεσίαν»!... 4) Ὅσον καί ἄν ἀποτυγχάνουν καί ματαιώνονται τά συγκεκριμένα σχέδια, τό ὅλον θέμα παρηκολούθει μέ ἰδιαίτερον ἐνδιαφέρον ὁ Νεοημερολογιτισμός, ἐνῶ εἰς τινα βαθμόν διακριτικῶς ἤρχετο συνεργός καί ἡ πολιτεία! Τά ἔτη 1973 καί 1974 μέχρι 1976 εἶναι ἀποκαλυπτικά! Ὁ τότε Νεοημερολογίτης Πειραιῶς Χρυσόστομος Ταβλαδωράκης κατά τήν περίοδον 1974-1976, ἀναλαμβάνει ὅπως, μέσω τῶν Δικαστηρίων, ἀναγνωρισθῆ ἡ ψευδοαπόφασις τῶν Φλωρινικῶν, ἡ ὁποία ἐνῶ «τηρεῖ Φλωρινικήν σιγήν» ὡς πρός τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν, εἶναι ὅμως ρητή ὡς πρός τό θέμα «χειροθεσία τῶν Ματθαιϊκῶν»!!! Ἐν προκειμένω ὁ Νεοημερολογίτης Πειραιῶς Χρυσόστομος Ταβλαδωράκης, μηνύει εἰς τό Πολυμελές Πλημμελειοδικεῖον Πειραιῶς τόν ἡμέτερον μόλις χειροτονηθέντα ὡς ἐπίσκοπον Πειραιῶς Νικόλαον Μεσσιακάρην ὡς «ἀντιποιούμενον τό λειτούργημα τοῦ ἐπισκόπου, ψευδεπίσκοπον ὄντα», διό ἐζήτει νά ἐπιληφθῆ καί ἀποφανθῆ ἡ Δικαιοσύνη! Ἡ κατηγορία βεβαίως ἦτο βαρυτάτη καί ἀπαιτοῦσε πίστιν καί γενναῖον φρόνημα, ἅτινα ὅμως ἔλειπον ἀπό τόν τότε Πειραιῶς Νικόλαον! Οὗτος ἐμφανισθείς εἰς τούς ἀνακριτάς, ἀπολογούμενος ἰσχυρίζετο ὅτι εἶναι Κανονικός καί ὄχι ψευδεπίσκοπος, καί δέν ἀντιποιεῖται λειτούργημα Ἐκκλησιαστικόν. Μή δυνάμενος δέ νά σηκώση περαιτέρω τόν σταυρόν τῆς ὁμολογίας καί τοῦ διωγμοῦ, ἐμφανίζει, (ὁ ἴδιος ἤ ὁ συνήγορός του, εἶναι χωρίς σημασίαν, ἀφοῦ ὁ Συνήγορος ὁμιλεῖ καί ἐνεργεῖ ἐξ ὀνόματος τοῦ πελάτου του), καί καταθέτει τήν «ψευδοαπόφασιν» τῶν Φλωρινικῶν ὡς ἐπίσημον ἀπόφασιν τῆς Ρωσικῆ Συνόδου, εἰς τήν ὁποίαν ἀναγνωρίζεται ὡς Κανονικός ὁ Πειραιῶς Νικόλαος, ἀλλά κατόπιν τῆς χειροθεσίας!!! Οὕτω εἰς τό 54/76 ἐκδοθέν ἀπαλλακτικόν Βούλευμα, ὁ μέν Πειραιῶς σαφῶς ἀρνεῖται τήν ἀρχιερωσύνη του, μεθ' ὅ ἀναγνωρίζεται ἀπό τό Πολυμελές ἀνακριτικόν τμῆμα, τοῦ Συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς, ὡς Ἐπίσκοπος, ἡ δέ ψευδοαπόφασις τῶν Φλωρινικῶν προβάλλεται ὡς δῆθεν ἐπίσημον Ἐκκλησιαστικόν ἔγγραφον, καί λαμβάνει καί «νομικήν» θά ἐλέγομεν ὑπόστασιν!!! Πλέον ὁ μέχρι τό 1971 ἐγκαλούμενος ὡς «ψευδοκληρικός» καί ἀπό τόν Ἰανουάριον τοῦ 1973 καί «ψευδεπίσκοπος», δυνάμει αὐτῆς τῆς ἀδιανοήτου ἱεροσυλίας περί χειροθεσίας του, τήν ὁποίαν ἐμφανίζει ἡ ἀναφερθεῖσα «ψευδοαπόφασις τῶν Φλωρινικῶν», ὄχι ἁπλῶς «ΕΔΙΚΑΙΩΘΗ», ἀλλ' ὡς ἐκαυχᾶτο, ἔλαβεν καί τά «συγχαρητήρια» τῶν ἀνακρινόντων..., ἐνῶ, προσοχή(!), προέκυψεν ὡς δῆθεν «ἡττημένος» καί «συντετριμμένος» ὁ Νεοημερολογίτης Πειραιῶς Χρυσόστομος Ταβλαδωράκης!... Τοῦτο ἀσφαλῶς ἀποκλειστικῶς ἐπεδίωκεν καί ὁ ἴδιος καί εὐρύτερον ὁ Νεοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός, δηλαδή μέσω αὐτῆς τῆς συμπαιγνίας νά λάβη κῦρος ἡ ψευδοαπόφασις καί ἀποκλειστικῶς ἡ περί «χειροθεσίας» παράγραφος! Γίνεται, λοιπόν, ἀπολύτως σαφές ὅτι πλέον ἡ Ἀποστολική Διαδοχή ἐπιχειρεῖται νά πληγῆ ἀπροκαλύπτως ὑπό τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί τῆς Πολιτείας μέσω τῆς Δικαιοσύνης!!! Τοῦτο τό ἐκδοθέν 54/76 Ἀπαλλακτικόν Βούλευμα τοῦ Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν ὑπέρ τοῦ Πειραιῶς Νικολάου, ἐνεφανίσθη τό 2003, ὅτε ἡ ἤδη σχισματοαιρετική του ὁμάς, (τῆς ὁποίας ὁ ἴδιος πλέον ἡγεῖτο ὡς «Ἀρχιεπίσκοπος», μετά τήν ἀναγκαστικήν παραίτησιν τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνδρέου ὑπέρ αὐτοῦ), εἶχεν εἰσέλθει εἰς τήν τελικήν της εὐθεῖαν προκειμένου «ἱεροσυνοδικῶς» νά διακηρύξη τήν ἄκρως ψευδῆ καί ἱερόσυλον σκευωρίαν-ἀπάτην, ἤτοι περί «ἀποκηρύξεως» καί «καταδίκης» τῆς δῆθεν «χειροθεσίας» καί «ἐπαναφορᾶς των εἰς τόν Ἅγιον Πατέρα»!!! Ὅλως ἰδιαιτέρας σημασίας εἶναι ὅτι διά τῆς οὔτω μετατροπῆ τῆς Συγχωρητικῆς εὐχῆς εἰς τήν ἀνυπόστατον «χειροθεσίαν» των, καί τῆς «Συνοδικῆς» των καταδίκης καί ἀποκηρύξεως αὐτῆς τό 2007, οὐσία τήν ΥΠΕΣΤΑΣΙΑΣΑΝ διά τούς ἰδίους τούς ἑαυτούς των καί τήν ἐπεκάθησαν ἐπί τῶν κεφαλῶν των! Σαφέστατα δέ ἡ θρασυτάτη αὐτή πρᾶξις ἀποτελεῖ τήν ἐσχάτην ἄρνησιν, βεβήλωσιν καί ἱεροσυλίαν κατά τῶν ἀπό τό 1935 καί 1948 ἐπισκοπικῶν χειροτονιῶν των, καί πλέον κατά τήν ἀκρίβειαν τῶν θείων καί Ἱερῶν Κανόνων δέν εἶναι δυνατόν νά ἀναγνωρίζωνται ὡς ἐπίσκοποι!... 5) Παραλλήλως πρός τόν Νικόλαον καί προφανῶς καί πρό αὐτοῦ, (1974-1976) καί ὁ τότε Ἀργολίδος Παχώμιος Ἀργυρόπουλος, προετοιμάζων, ὅσον ἐξηρτᾶτο ἀπό τόν ἴδιον, τήν ἐπίσημον μετατροπήν τῆς Συγχωρητικῆς Εὐχῆς, εἰς δῆθεν «χειροθεσίαν»(!), πρῶτος αὐτός ἐγγράφως, ὑπό ἄκραν μυστικότητα, γράφει καί ὑπογράφει ἀπόρρητον «ἐξομολογητικήν ἐπιστολήν», εἰς τήν ὁποίαν ἀποφαίνεται ψευδῶς πλήν ρητῶς ὅτι ἡ ἐν Ἑλλάδι Ἱερά Σύνοδος καί προηγουμένως ἡ Ἐξαρχία ἐν Ἀμερικῆ, «προσέτρεξαν» καί «ἐδέχθησαν "ἀγαλλομένω ποδί" ὅλοι ὄχι "Συγχωρητικήν Εὐχήν" ἀλλά "Χειροθεσίαν" ὡς ἐπί σχισματικῶν»! Ὁμοίως καί οὗτος, ὅπως ὁ Νικόλαος, τό κείμενόν του, τό ὁποῖον ἐχαρακτήρισεν ἐξ ἀρχῆς ὡς «ἐξομολογητικήν του ἐπιστολήν», τό ἐκράτησεν μυστικόν καί μόνον περί τό 2003 ἐπισήμως τό ἐκυκλοφόρησεν καί μάλιστα ὑπερημύνθη αὐτοῦ, γράψας καί δεύτερον ἴδιον ἀκριβῶς ψευδές καί ἱερόσυλον κείμενον τό 2004! Αὐτή εἶναι ἡ ἐπί ὁλόκληρον 30ετίαν συνεχιζομένη προδοσία κατά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948, δυστυχῶς καί παρά ἡμετέρων πρώην Ἐπισκόπων!... 6) Εἰς τά ἴδια πλαίσια, ὁ ἴδιος ἐσωτερικός μηχανισμός, τοῦ ὁποίου, μετά τόν Εὐγένιον Τόμπρον, ἡγεῖται ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος Μακρῆ, ἀλλά καί οἱ λοιποί ἐγκάθετοι, οἱ ὁποῖοι παραμένουν ἐντός τῆς Ἐκκλησίας, ὡς οἱ Καλλιόπιος Γιαννακουλόπουλος, ὁ Κων/νος ἤ Καλλίνικος Σαραντόπουλος, σήμερον ἐμφανιζόμενος ὡς ἀρχιεπίσκοπος τῶν Φλωρινικῶν, καί πλεῖστοι ἄλλοι, εἰς τά πλαίσια τῆς προετοιμασίας των νά μεταλλάξουν καί νά κηρύξουν τήν συγχωρητικήν εὐχήν εἰς χειροθεσίαν των, ἐχρησιμοποίησαν καί τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον Μακρῆν! Τοῦτον ἔπεισαν καί ἐδήλωσεν τό 1975, μετά 5 ὁλόκληρα ἔτη ἀπό τῆς εἰς Ἀμερικήν μεταβάσεως τῆς ἐξαρχίας μας, ὅτι «τήν 17ην Σεπτεμβρίου εἰς τήν Ἀμερικήν εἰς τόν ἴδιον δέν ἀνεγνώσθη «Συγχωρητική Εὐχή» ἀλλ' ἐγένετο «Χειροθεσία ἐπί σχισματικοῦ, διό προσχωρεῖ εἰς τήν Φλωρινικήν Παράταξιν»!!! Πάντως οὗτος, δέν διενοήθη νά εἴπη ὅτι καί εἰς τήν Ἑλλάδα ἔκαμαν «χειροθεσίαν» ἐπί τῶν ἐπισκόπων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου ὅπως, ἤδη πρό αὐτοῦ, ἀπετόλμησαν οἱ Παχώμιος καί Νικόλαος, οἱ ὁποῖοι, παρά ταῦτα, ἔφθασαν εἰς τό σημεῖον κατά μέν τό 1976 νά ὑπογράψουν τήν καθαίρεσιν τοῦ Καλλίστου(!), ὅταν, ΠΡΟΣΟΧΗ(!), ἀμφότεροι οὖτοι ἐν κρυπτῶ εἶχον ἤδη γράψει τά δόλια φληναφήματά των «περί χειροθεσίας ὡς ἐπί σχισματικῶν καί ἐν Ἀμερικῆ καί ἐν Ἑλλάδι καί τό χεῖρον ὅτι ἐν τέλει τήν «ἀποκηρύσσουν καί τήν καταδικάζουν» τό 2007, μέ συνέπειαν τήν ὑποστασιοποίησιν αὐτῆς! Ὅλα αὐτά ἐλάμβανον χώραν, διότι συνεχῶς ἐπί ὅλην 30ετίαν εἰργάζοντο καί προσεδόκουν ὅτι τήν Συγχωρητικήν εὐχήν, τήν ὁποίαν ἐδέχθη ἡ Ἱερά Σύνοδος τήν 15ην/28ην Ὀκτωβρίου 1971, προϊόντος τοῦ χρόνου, θά τήν μετέτρεπον καί θά τήν ἐπέβαλον ὡς «χειροθεσίαν» ἐπί σχισματικῶν, ὁπότε ἡ προδοσία θά ἦτο καθολική καί «πανηγυρική»! 7) Καθ' ὅλα τά ἔτη ἀπό τό 1971 ἕως καί τό 1975 ὑπό τῆς Ἱ. Συνόδου κατεβλήθησαν ἀπεγνωσμέναι προσπάθειαι ὅπως ἡ Ρ.Σ. δεχθῆ καί διακηρύξη τήν ἀπό τό 1924 Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν καί κηρυχθῆ πραγματική ἑνότης, πλήν κατέστη ἀδύνατον! Παρά ταῦτα ὁ τότε πρόεδρος τῆς Ρ. Συνόδου Φιλάρετος διεβεβαίωνεν ὅτι δέν ἐγένετο χειροθεσία ἐπί τῆς Ἐξαρχίας μας, ἀλλά ἁπλῆ συγχωρητική εὐχή. Τό ἀληθές ἐν προκειμένω εἶναι ὅτι ἡ Ρ.Σ. τό 1971 μᾶλλον ἐφέρετο καί ἤγετο ὑπό τῶν Φλωρινικῶν, τῶν ὁποίων σαφῶς εἶχεν καί τό «πιστεύω»! Παρά τό συστηματικῶς προωθούμενον σχέδιον περί δῆθεν «χειροθεσίας», τοῦτο ἀπό τοῦ Φεβρουαρίου 1976, ἐφάνη ὅτι ἔληξεν, διότι ἡ Ἱερά Σύνοδος διά τοῦ ὑπ' Α.Π. 1158/20.2.1976 ἐγγράφου της πρός τήν Ρωσικήν Σύνοδον ἀνεκοίνωσεν τήν διακοπήν πάσης κοινωνίας τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετ' αὐτῆς. ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΛΛΑ Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ ΤΟΥ 1995 ΚΑΙ ΤΟΥ 2005 Κατόπιν αὐτοῦ τοῦ γεγονότος καί ὅλων ὅσων προηγήθησαν ἀπό τό 1971 τό συγκεκριμένον σχέδιον δέν ἐπαύθη, ἀλλά ἐτέθη ἐπί ἄλλης βάσεως! Μέ δεδομένον ὅτι τήν Ἱεράν Σύνοδον ἀπό τό 1977 ἐπλαισίωναν δύο θεολόγοι, (Ἐλ. Γκουτζίδης καί Μηνᾶς Κοντογιάννης) γνωστοί ἀμφότεροι διά τόν ζῆλον καί τήν ἐργατικότητά των, τοῦτο ἔλαβεν σοβαρῶς ὑπ' ὄψιν ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος, ὅστις συνειδητοποιήσας ὅτι τά σχέδια του περί «χειροθεσίας» θά προσέκρουον σκληρά ἐπ' αὐτῶν, κατ' ἀρχάς ἐποίησεν τό πᾶν νά τούς προσεταιρισθῆ καί νά τούς παρασύρη εἰς τάς μεθοδεύσεις του περί χειροθεσίας, πάντοτε ἐμμέσως καί σιωπηλῶς! Τοῦτο ὡς θά προκύψη δέν τό κατώρθωσεν! Συγκεκριμένως ὁ τότε Ἀττικῆς Ματθαῖος, ἀνεβίωσεν τό κατά τάς ἀρχάς τοῦ 1974 διακοπέν καί ματαιωθέν σχέδιον τοῦ Εὐγενίου Τόμπρου, ἤτοι νά ἀναγνωρισθῆ ἡ Γνησία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἀπό τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ὑπαχθῆ εἰς αὐτό! Πάλιν ὅμως ἐπειδή τοῦτο τό σχέδιον θά ἐπεχειρεῖτο μέ ἀποκλειστικήν βάσιν τήν γνωστήν ψευδοαπόφασιν τῶν Φλωρινικῶν, ἡ ὁποία ψευδέστατα διεκήρυσσεν τήν «χειροθεσίαν» ὡς ἐπί σχισματικῶν, τό θέμα καθίστατο δυσχερές! Μέ αὐτό τό δεδομένον, καθ' ὅλην τήν δωδεκαετίαν ἀπό τό 1977 ἕως καί τό 1989, ὁ τότε Ἀττικῆ Ματθαῖος, ἔφερε τούς δύο θεολόγους τρεῖς φοράς εἰς ἀπ' εὐθείας σύσκεψιν μετά παραγόντων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς τάς Ἀθήνας, μέ ἀποκλειστικόν ἐπιχείρημα ὅτι: «Ἔχουμε ἱεράν ὑποχρέωσιν καί καθῆκον νά στηρίξωμεν τό δοκιμαζόμενον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων καί ἐφ' ὅσον τοῦτο γίνη θά τύχωμεν ἐπισήμου ἀναγνωρίσεως καί θά ἀπολαμβάνωμεν ὅλα τά δικαιώματα, τά ὁποῖα ἀπολαμβάνουν ὅλοι οἱ «λειτουργοί» ὅλων τῶν ἐπισήμως ἀναγνωρισμένων Ἐκκλησιῶν, ἤτοι: μισθούς, συντάξεις καί πλῆθος ἄλλων προνομίων, ὡς δωρεάν αὐτοκίνητα κ.λπ., κ.λπ.»!!! Ἡ ἀπάντησις τῶν δύο Θεολόγων καί κατά τάς τρεῖς συναντήσεις ἦτο ἡ ἴδια: «Κρατεῖστε ὅλα αὐτά δέν τά θέλωμεν! Ἕν μόνον θέλομεν καί αὐτό εἶναι ἡ Ὀρθόδοξος Ὁμολογία-Ἐκκλησιολογία! Αὐτήν ζητοῦμεν ἀπό τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων καί ἀμέσως θά ἑνωθῶμεν»... Ἀφοῦ ἀπέτυχεν καί ἡ τρίτη ἐπίσημος συνάντησις, (τήν φοράν αὐτήν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Ἀρχιεπισκόπου εἰς Περιστέριον), τότε ὁ Ματθαῖος Μακρῆ ἀπεφάσισεν νά ἀνοίξη μέτωπον πρός ἀπομάκρυνσιν τῶν δύο θεολόγων, καί ἐν ἀνάγκη καί τῶν συνεργαζομένων μετ' αὐτῶν Κληρικῶν, μέ πρῶτον τόν Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν καί τόν Ἱερομόναχον Ἀμφιλόχιον καί βεβαίως ὄχι μόνον αὐτῶν! Συνεκρότησεν ὁμάδα ἐπιθέσεως, ἡ ὁποία πρωτίστως ἐφρόντισε νά διακοπῆ ὁ λαμπρός θεολογικός Διάλογος, μετά τῶν Φλωρινικῶν 1988-1991, καί ὁ ὁποῖος εἶχεν φθάσει εἰς θαυμαστόν σημεῖον, διό ἀμέσως ἐκήρυξεν τήν δῆθεν «ΝΕΟΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΝ», ἡ ὁποία ἐν τέλει καί αὕτη δέν εἶχεν τά ἀποτελέσματα τά ὁποῖα ἐφαντάζετο, διό καί προεκάλεσεν μέ ἄλλους 4 ἐπισκόπους τό σχῖσμα του κατά τό 1995, ἐνῶ ἤδη πρό ἔτους(;) περίπου εἶχεν ἀποστείλει τούς Πειραιῶς καί Ἀργολίδος διά νά πλαισιώνουν καί ἐλέγχουν τόν Ἀρχιεπίσκοπον, ὅστις εἶχεν ἀπομείνει μόνος του, καί πρό πάντων νά ἀντιμετωπίσουν τούς δύο θεολόγους!... Αὐτοί εἶναι οἱ ἀπό τό 1937 βλάσφημοι Σχισματικοί Φλωρινικοί, αὐτοί εἶναι οἱ ἐπίσης ἀπό τό 1995 πέντε Σχισματοαιρετικοί, οἱ ὑπό τόν τότε Ἀττικῆς Ματθαῖον, αὐτοί εἶναι καί οἱ περισσότερον ὅλων Σχισματοαιρετικοί ἀπό τό 1997 καί μέχρι τό 2005 καί 2007, οἱ «Νικολαΐται», οἱ ὁποῖοι, ὅπως ἐλέχθη, μέχρι τό 1994 ἦσαν ὀργανικά ἡνωμένοι καί ὁμόφρονες μετά τῶν πέντε, ἐνῶ ὀλίγον πρό τοῦ σχίσματός του 1995, ἐξῆλθον καί ἐπλαισίωσαν τόν μόνον του ἐναπομείναντα Ἀρχιεπίσκοπον Ἀνδρέαν καί ἐστάλησαν διά νά συνεχίσουν τό περί «χειροθεσίας ἔργον»!!! Οὗτοι ἤδη ἀπό τό 1997 κατέλυσαν κάθε ἔννοιαν Κανονικῆ Τάξεως καί Συνοδικοῦ θεσμοῦ, καί ἀποβάντες τυφλά καί ἄβουλα ὄργανα τοῦ Φλωρινισμοῦ καί Νεοημερολογιτισμοῦ, ἱεροσύλησαν κατά παντός ὁσίου καί ἱεροῦ, πρωτίστως δέ κατ' Αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ἔθεσαν ἀργίας, ἔκαμαν ἀφορισμούς, ἀπεσχημάτισαν, διέλυσαν ἀδελφότητας, ἐδίχασαν καί πλανώμενοι ἐπλάνησαν, ἐνῶ ἥρπασαν Ναούς καί Μονάς καί προεκάλεσαν τήν τρίτην μεγάλην Σχισματοαίρεσιν! Φερόμενοι καί ἀγόμενοι ὑπό τῶν ἀδελφῶν Τσακίρογλου καί κυρίως ὑπό τοῦ Μοναχοῦ Μαξίμου Τσακίρογλου, τοῦ Δημητρίου Κάτσουρα, ἀλλά καί τοῦ γνωστοῦ διά τήν ἀπό τό 1971 συμπεριφοράν του ἐπί τοῦ θέματος τῆς δῆθεν «χειροθεσίας», Βασιλείου Σακκᾶ, καί πρό πάντων ὑπό τοῦ ἐν Ἀθήναις Φλωρινικοῦ κέντρου ὑπό τούς κ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον, (νῦν «Ἀρχιεπίσκοπον» τῶν Φλωρινικῶν), τόν κ. Ἀθανάσιον Σακαρέλλον καί ἄλλους βεβαίως, διέπραξαν τέρατα καί σημεῖα ἀπό Κανονικῆ, Ὀρθοδόξου καί ἐν γένει Ἐκκλησιαστικῆς ἀπόψεως. Ἀναφέρομεν χαρακτηριστικῶς τήν δολίαν μεθόδευσιν κατά τοῦ θεολόγου Ἐλευθ. Γκουτζίδη, μέ ἀφορμήν τήν ὁμολογιακήν καί ἀπό πάσης ἀπόψεως Ὀρθόδοξον ὁμιλίαν του, κατά τήν Κυριακήν τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ 1997, εἰς τήν Θεσσαλονίκην, ἡ ὁποία εἶχεν ὡς θέμα τήν ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΝ. Ἐκ τοῦ μή ὄντος ἐχάλκευσαν ζήτημα περί «ἀνάρχου Ἐκκλησίας» καί περί «μή κοινωνίας τῶν τριῶν Θείων Προσώπων», ἀποβάντες οἱ ἴδιοι ΑΚΡΩΣ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ἐπί τε τοῦ Ἐκκλησιολογικοῦ καί προηγουμένως τοῦ Τριαδολογικοῦ Δόγματος! Μέ βάσιν δέ αὐτά προέβησαν εἰς ὅλως ἀντικανονικάς καί ἀπολύτως ληστρικάς «καθαιρέσεις», «ἀφορισμούς» καί ἄλλας διώξεις μέ θλιβεράν κατάληξιν τό σχῖσμα τοῦ 2005. Ταῦτα πάντα εἶναι γνωστά, διότι πληθωρικῶς καί ἐπανειλημμένως ἐδημοσιεύθησαν εἰς τά περιοδικά «Κήρυξ Γνησίων Ὀρθοδόξων» καί «Ὀρθόδοξος Πνοή». Ἐπίσης ταῦτα πάντα ἐν πολλοῖς ἔχουν ἐκδικασθεῖ καί ὑπό τοῦ Ἀνωτάτου Συνοδικοῦ Δικαστηρίου, τά δέ Πρακτικά καί αἱ ἀποφάσεις αὐτοῦ ἔχουν δημοσιευθεῖ εἰς τούς τόμους τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς» τῶν ἐτῶν 2009, τεῦχος Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου σελ. 451-494 καί Τόμος 2010, τεῦχος Ἰανουαρίου-Φεβρουαρίου σελ. 3-59 καί τεῦχος Μαρτίου-Ἀπριλίου σελ. 103-141. Διά τοῦτο ἐξ ἀρχῆ ἐμνημονεύσαμεν τό τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, «Καί νῦν πολλοί ἀντίχριστοι ἐληλύθασιν», διότι καί εἰς τάς ἡμέρας μας, ὅλα τά κέντρα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, καί τό Φλωρινικόν σχῖσμα μεθ' ὅλων τῶν θυγατρικῶν του, καί ἐπί πᾶσι τούτοις αἱ σχισματοαιρέσεις τοῦ 1995, ὑπό τούς πέντε πρώην ἐπισκόπους μας, ἰδιαιτέρως δέ ἤ πολύ χείρων αὐτῆς, μεγίστη καί ἐσχάτη σχισματοαίρεσις τοῦ 2005, ἐποίησαν τά πάντα ἀφ' ἑνός νά πλήξουν τήν Ἐκκλησίαν καί ἀφ' ἑτέρου νά ἐπιτύχουν μίαν ἕνωσιν εἰς τά πλαίσια τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὅλων τῶν «Παλαιοημερολογιτικῶν», ψευδοεκκλησιῶν πρός «λύσιν τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ προβλήματος»! Τοῦτο ὅλον ἤδη ἐνεργεῖται!... Διό, Πατέρες καί ἀδελφοί, πρόσχωμεν! Στῶμεν καλῶς, Στῶμεν μετά φόβου καί ἄν χρειασθῆ ἄς χύσωμεν καί τό αἷμα μας, ἐνῶ ὁ ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Χριστοῦ Διάλογος καί σήμερον εἶναι τό αἴτημα τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός ὅλους αὐτούς. Πατέρες καί ἀδελφοί, Ὅλαι αἱ ἀπό τό 1924 καί μέχρι σήμερον παλαιοημερολογιτικαί ψευδοσύνοδοι καί ψευδοεκκλησίαι, σκοπόν εἶχον καί ἔχουν νά ἐκκλείψη ἡ ἀπό τό 1935 καί 1948 γνησία καί ἀνόθευτος παραμένουσα Ἀποστολική Διαδοχή καί ἐν ταυτῶ ἡ ἀπό τό 1924 ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ! Ἐπί τῶ σκοπῶ τούτω ὅλαι αἱ σχισματικαί, αἱρετικαί Παλαιοημερολογιτικαί ψευδοσύνοδοι καί ψευδεκκλησίαι, ἔχει ἀποφασισθεῖ νά ἑνωθοῦν εἰς μίαν μεγάλην Παλαιοημερολογιτικήν Ψευδοεκλησίαν, ἐξηρτημένην ἀπό πάσης ἀπόψεως πνευματικῆ καί διοικητικῆ, ὑπό τόν Οἰκουμενιστικόν Νεοημερολογιτισμόν! Αὐτό εἶναι τό προκεχωρημένον σχέδιον, τό ὁποῖον ἐνεργεῖται ὑπό τοῦ ἀντιχρίστου, εἰς τάς ἡμέρας μας, καί προσδοκοῦν νά τό ἐπιτύχουν. Ἤδη ὅπως ἐλέχθη ἔχουν πραγματοποιηθεῖ αἱ πρῶται Παλαιοημερολογιτικαί ἑνώσεις καί θά συνεχισθοῦν, ἐνῶ πρόβλημα, ὅπως ἔλεγεν καί ὁ ἀποβιώσας Χριστόδουλος, ἀποτελοῦν συγκεκριμένα πρόσωπα, κατωνόμαζεν δέ τόν Ἐπίσκοπον Κήρυκον καί τόν Ἐλευθέριον Γκουτζίδη. Σήμερον οὐσιαστικόν καί μεγάλο πρόβλημα, δι' ὅλους αὐτούς, ἀποτελεῖ ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Ἑλλάδι καί ἰδιαιτέρως ἡ Πανορθόδοξος Σύνοδος, τήν ὁποίαν ἡ δεξιά τοῦ Κυρίου ἀνέδειξαν τό 2008!!! Ἐδῶ εὑρίσκεται σήμερον τό ὅλον πρόβλημά τους(!), ἤτοι πῶς θά μολύνουν καί θά ἀκυρώσουν τήν Ὁμολογίαν-Ἐκκλησιολογίαν καί τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν τῶν ὀλίγων ἐναπομεινάντων Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων! Διά τοῦτο σήμερον ὅλαι αἱ δυνάμεις τοῦ ἀντιχρίστου εἶναι ἐστραμμέναι κατά τῆς Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀλλά καί τῆς ἐν Κύπρω καί ἐν Ρωσία καί ἐν Ρουμανία καί ἐν Κένυα. Διό μετέρχονται κάθε ὑποκρισίαν καί καταβάλλουν τάς μεγίστας προσπαθείας νά εὕρουν τρόπον ὥστε νά καταρρίψουν τήν Ἀποστολικήν Διαδοχήν ὅλων τῶν ἐπισκόπων τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Πατέρες καί ἀδελφοί διερχόμεθα ἐσχάτους καιρούς, κινδυνεύομεν νά πλανηθῶμεν καί οἱ «ἐκλεκτοί», διό ἔχομεν χρέος καί καθῆκον νά φυλάξωμεν τήν Παρακαταθήκην τῆς ΠΙΣΤΕΩΣ, ἀλλά καί νά τήν διακηρύξωμεν μέχρις ἐσχάτης μας ἀναπνοῆ. Ἔχομεν χρέος νά ἐντείνωμεν τόν ἀγῶνα, διά τοῦ ὁποίου θά βοηθήσωμεν καί ὅλους τούς πρώην Πατέρας καί ἀδελφούς, ὡς ἀνωτέρω ἐπεσημάναμεν, οἱ ὁποῖοι πλανηθέντες ἐξέπεσον εἰς τάς φοβεράς παλαιοημερολογιτικάς σχισματοαιρέσεις, ἵνα, χάριτι Χριστοῦ, ἐπανέλθουν εἰς τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Ὅθεν, ἀπαιτεῖται νά ἔχωμεν καί νά κηρύσσωμεν γνησίαν καί καθαράν τήν ὁμολογίαν, ἀλλά νά ἔχωμεν καί χριστιανικήν ταπείνωσιν, ἀγάπην καί προσευχήν, δηλαδή νά εἴμεθα γνήσια καί ζῶντα μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Κλείοντες τήν παροῦσαν Συνοδικήν Ἔκθεσιν τῶν συμβαινόντων σήμερον ἀπευθύνομεν ἰδιαιτέρως θερμοτάτην ΕΚΚΛΗΣΙΝ πρός ὅλους τούς πρώην ἀδελφούς μας λέγοντες: Πρώην ἐν Χριστῶ Πατέρες καί ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι συνεχίζετε καί ἐκπροσωπεῖτε τάς ἀπό τό 1937, 1995 καί τό 2005 δεινάς σχισματικάς καταστάσεις, ὡς ἐνδημοῦσα Ἱερά Σύνοδος τόσον τῆς ἐν Ἑλλάδι, ὅσον καί τῆς ἐν Κύπρω, ἀλλά καί τῆς ἁπανταχοῦ Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σᾶς ἀπευθύνομεν θερμοτάτην Ἔκκλησιν, ὅπως παύσωμεν τάς οἱασδήποτε προφάσεις ὡς ἐκ τοῦ Πονηροῦ προερχομένας καί μή παρικωλύωμεν τόν ἐν ἀγάπη καί ἀληθεία Χριστοῦ Διάλογον «προφασιζόμενοι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις», διότι ἄν οἱ αἴτιοι ἑνός σχίσματος εἶναι μίαν φοράν εἰς τήν ἀπώλειαν, οἱ ἀνεχόμενοι καί ἰδιαιτέρως οἱ παντί σθένει συντηροῦντες αὐτό εἶναι μυριάκις εἰς τήν ἀπώλειαν!... Ὅθεν ἐρχόμενος ἕκαστος εἰς ἑαυτόν, δεῦτε νά ταπεινωθῶμεν καί προσπίπτοντες τῶ Κυρίω, ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους διά νά καταστῶμεν ὅλοι ἀπό κοινοῦ γνήσια μέλη τοῦ ἑνός Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν Γένοιτο. Η ΕΝΔΗΜΟΥΣΑ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Διά τήν Γνησίαν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλάδος Οἱ Μητροπολῖται: † Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Τ.Υ. ΚΗΡΥΚΟΣ † Λαρίσης καί Τυρνάβου Τ.Υ. ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ Διά τήν Γνησίαν ὈρθόδοξονἘκκλησίαν τῆς Κύπρου Ὁ Μητροπολίτης: † Ὁ Κιτίου καί πάσης Κύπρου Τ.Υ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ καί ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Τ.Υ. ΜΙΧΑΗΛ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΗΜΟΥΣΑΝ ΙΕΡΑΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΤΗΣ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ † Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ ΕΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ @ ΓΟΕΕ 2014 + Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙΣΑ ΚΑΤΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΙΝ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΑΧΑΡΝΩΝ