ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΑ ΒΑΘΥΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ 2005

Ο ΚΗΡΥΞ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ ΕΠΙ   ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ   ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ   ΘΕΜΑΤΩΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ, ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΥΚΑΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΝ ΦΙΛΟΠΤΩΧΟΝ ΤΑΜΕΙΟΝ ΤΟΥ ΙΦΣΚΑΕΕ ΓΟΧ ΜΑΤΘΑΙΟΣ ο Α΄ 4ο ΧΙΛΙΟΜ. ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΤΕΡΟΓΓΥΛΗ 19400 ΤΗΛ. 210 6020176

ΤΕΥΧΟΣ 5                ΕΤΟΣ 2004

Η ΘΕΣΙΣ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΟ - ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ

Διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 69/30.6.99 "᾿Εγκυκλίου ἐπιστολῆς" μας ἀπαντήσαμεν εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 224/30.9.1994 "Διακήρυξιν ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας" τοῦ ᾿Αρχ/που, μιᾶς ἐκ τῶν Φλωρινικῶν παρατάξεων, τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση. Αὐτή ἡ ᾿Εγκύκλιος ἐδόθη, εἰς τόν κ. Κάτσουραν νά τήν δημοσιεύση εἰς τόν Κ.Γ.Ο., ὁ ὁποῖος ὅμως ἠρνήθη. Τόν λόγον πού ἠρνήθη τήν δημοσίευσιν θά τόν εὕρετε εἰς τήν ἰδίαν τήν ἀπάντησιν, ἡ ὁποία εἶναι μία ἀποκάλυψις τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τόν ὁποῖον μέ τήν διακήρυξίν του προωθοῦσε ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης, καί ὁ ὁποῖος κατ᾿ ἐκείνας τάς ἡμέρας ἐβιάζετο νά ὁλοκληρώση τά σχέδια τῆς οἰκουμενιστικῆς ἑνώσεως. ᾿Ιδού τί ἔγραφε εἰς τήν Διακήρυξίν του ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης:

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟΝ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Εἰς μίαν ἐκ τῶν προσφάτων ποιμαντικῶν ἐπισκέψεών μας εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τῆς Ρωσίας (Κατακομβῶν), οἱ ἐκεῖσε πιστοί μᾶς ἔθεσαν ὑπ᾿ ὄψιν ἕνα κείμενον  τοῦ ἡγέτου τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως κ. Χρυσοστόμου Κιούση. Τό κείμενον αὐτό χαρακτηρίζεται ὑπό τοῦ ἰδίου  ὡς "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" , ἔχει δέ ἀριθμ. Πρωτ. 224/30-9-1994, καί ἀπευθύνεται "ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗΝ  ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΝ  ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ". Τό κείμενον τοῦτο δέν ἀνταποκρίνεται εἰς τόν τίτλον πού φέρει, ἀφοῦ ἀναμφιβόλως ἀποτελεῖ "Διακήρυξιν ἱστορικῶν ἀναληθειῶν, κακοδοξιῶν καί βλασφημιῶν" , ἀποβαίνει δέ ἐπικίνδυνον ὄργανον παραπληροφορήσεως πρός προσηλυτισμόν. Κατόπιν τούτου ἡ ἐλαχιστότης μου ὁρισθείς ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, ὡς ὑπεύθυνος ᾿Επίσκοπος διά τούς ἐν Ρωσίᾳ Γνησίους ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς, κατά ᾿Αρχιερατικόν, ποιμαντικόν καί ὁμολογιακόν καθῆκον, ἀπευθύναμεν "ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΡΩΣΙΑ ΓΝΗΣΙΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ", τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 69/30-6-99 "ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΜΑΣ ", ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ εἰς τήν συνέχεια ἀμέσως μετά ἀπό αὐτό τό ἀπαραίτητον προλογικόν σημείωμα.

᾿Ηναγκάσθημεν νά γράψωμεν τήν ἐν λόγῳ ᾿Εγκύκλιον, διότι ὁ ἡγέτης τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως κ. Χρυσόστομος Κιούσης, διά τῆς προαναφερθείσης "διακηρύξεώς"  του, ἐπαναλαμβάνομεν ὅτι, ἀντί τῆς ῾Ορθοδοξίας κηρύσσει τήν κακοδοξίαν, ἀντί τῆς ἀληθείας προβάλλει τό ψεῦδος, καί ἀντί τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας ὁμολογεῖ "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" τήν ᾿Εκκλησιολογικήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ταῦτα προπαγανδίζων ἐπιδιώκει νά παρασύρῃ εἰς τήν πλάνην καί τό σχίσμα του τούς γνησίους τῆς πίστεως ὁμολογητάς, δηλαδή τά πιστά μέλη τῆς ἐν Ρωσίᾳ Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, ἤτοι τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Εἰσαγωγικῶς καί ἐν περιλήψει λέγομεν, ὅτι εἰς τό ἐν λόγῳ κείμενόν του ὁ σημερινός ἡγέτης τῆς Φλωρινικῆς - ᾿Ακακιακῆς παλαιοημερολογιτικῆς παρατάξεως, ἀναληθῶς καί παραπλανητικῶς παραπληροφορεῖ ἰσχυριζόμενος, ὅτι:

α) Τό 1924 "ἐδημιουργήθη παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς...". Αὐτό, δέν εἶναι ἀληθές, διότι τό 1924 δέν ἐδημιουργήθη "παλαιοημερολογιτικόν", ἀλλά Νεοημερολογιτικόν Οἰκουμενιστικόν καθεστώς. ῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. δέν ἀπετέλεσε τό 1924  "παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς", ἀλλά συνέχισε νά εἶναι ἡ ἀδιάκοπος συνέχεια τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος.

β) "῾Η αὐθαίρετος εἰσαγωγή τοῦ νέου ἡμερολογίου... διήρεσε τήν μίαν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς δύο". Δέχεται, δηλαδή, τό διαιρετόν τῆς ἀδιαιρέτου Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ὅτι ἀπό τό 1924 ὑπάρχουν δύο ᾿Εκκλησίαι, ὅπερ ἡ μεγίστη ᾿Εκκλησιολογική αἵρεσις, τήν ὁποίαν δέχεται ὀ Οἰκουμενισμός.

γ) ῾Η παράταξίς του ἀποτελεῖ "τήν συνέχειαν τῆς Μίας, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας..." Τό ἐναντίον συμβαίνει, δηλαδή τό Φλωρινικόν σχίσμα, τοῦ ὁποίου σήμερα ἡγεῖται ὁ ἴδιος ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης, εἶναι μία σχισματική παλαιοημερολογιτική παράταξις καί δέν ἔχει καμμίαν σχέσιν μέ τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν.

δ) "...οἱ μέν προερχόμενοι ἐκ τοῦ ᾿Επισκόπου Ματθαίου ἀπεσπάσθησαν δημιουργήσαντες σχίσμα ἐξ  αἰτίας ἀλόγου φανατισμοῦ..."  Τό σχίσμα εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. δέν τό ἐδημιούργησε ὁ ᾿Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος, ἀλλά ὁ πρώην Φλωρίνης, διότι ἐκήρυττε, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. δέν εἶναι ἡ ἀληθής ᾿Εκκλησία, ἀλλά μία φρουρά, ἐνῶ ἡ ᾿Εκκλησία, κατά τόν ἴδιον, εἶναι ὁ Νεοημερολογιτισμός. ῾Ο ἀοίδιμος ᾿Αρχιεπίσκοπος Ματθαῖος καί οἱ ᾿Επίσκοποι, ὅπως καί ὁ Κλῆρος καί λαός δέν ἀπεσπάσθησαν ποτέ, ἀλλά παρέμειναν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν καί τό 1924 καί τό 1937.

ε) Εἰς τό σχίσμα αὐτό "παρεσύρθησαν ἀπό δεινόν τινά ῾Ιερωμένον ἐγκάθετον[1] τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν νεοημερολογιτῶν, Εὐγένιον Τόμπρον ὀνομαζόμενον..."  Τοῦτο εἶναι δεινόν ψεῦδος! Τό 1937 δέν ἦτο κἄν γνωστός ὁ π. Εὐγ. Τόμπρος.

στ) Ο  Βρεσθένης Ματθαῖος "ἀπεσχίσθη ἀπό τῶν χειροτονησάντων αὐτόν ᾿Επισκόπων καί κατόπιν ἐχειροτόνησεν ᾿Επίσκοπον μόνος του κατά παράβασιν τοῦ Α' ᾿Αποστολικοῦ Κανόνος".  ᾿᾿Επαναλαμβάνομεν, ὅτι δέν ἀπεσχίσθη τό 1937 ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, ὁ ὁποῖος συνέχισε νά παραμένῃ Κανονικός ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ᾿Εξῆλθεν ὁ πρώην Φλωρίνης καί ὅσοι μετ᾿ αὐτοῦ ἐδέχοντο τήν σχισματοαίρεσιν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, ὡς "μητέρα τους ᾿Εκκλησία", ἐνῶ ὡς Οὐνία παρέμειναν ἁπλῶς "παλαιοημερολογῖται", διά νά πολεμοῦν τήν ᾿Εκκλησία. ῾Ο ἀοίδιμος Βρεσθένης Ματθαῖος προέβη τό 1948 εἰς χειροτονίαν ᾿Επισκόπου μόνος του, διότι ἀποδεδειγμένως δέν ὑπῆρχεν ἄλλος ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς. Δέν παρεβίασεν, ἀλλ᾿ ἐξ  ἀδηρίτου ᾿Εκκλησιαστικῆς ἀνάγκης ὑπερέβη τόν Κανόνα διά νά μήν ἀφήσῃ τήν ᾿Εκκλησία χωρίς ᾿Ορθοδόξους ᾿Επισκόπους.

ζ) Τό 1971 οἱ Ματθαιϊκοί: "Τήν ἀκυρότητα τῆς χειροτονίας των  ἀνεζήτησαν νά διορθώσουν ἀπό τήν Ρωσικήν... ᾿Εδέχθησαν ἀναχειροτονίαν ἤ χειροθεσίαν ... πλήν ... ἀπεκήρυξαν ὑστέρως τήν ἐκκλησιαστικήν πράξιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου καί ἐπανῆλθον οὕτω εἰς τήν πρώτην ἀκυρότητα τῶν χειροτονιῶν".  Καί ἐδῶ δέν λέγει τήν ἀλήθειαν, διότι οὔτε "ἀναχειροτονίαν", οὔτε "χειροθεσίαν", ὡς ἐπί σχισματικῶν ἐγένετο τό 1971. ῾Ο ἴδιος ὁ προκάτοχος τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, ὁ ἀποθανών Αὐξέντιος, τό 1971 διέκοψε τήν κοινωνία μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, διότι ἡ Σύνοδος ἐκείνη, ὅπως ὀ ἴδιος εἰς ἐπίσημον ᾿Εγκύκλιόν του γράφει, ἀνεγνώρισε τάς χειροτονίας τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου ὡς ἐγκύρους. ῾Ο ἐκ τοῦ σύνεγγυς παρακολουθῶν τά πράγματα Αὐξέντιος δέν ὡμίλησε οὔτε περί "ἀναχειροτονίας", ἀλλ' οὔτε ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ἐδέχθη ποτέ τοιαύτην χειροθεσίαν.

η) ῾Ο Αὐξέντιος "ἐδημιούργησεν ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν..." ῾Ο Αὐξέντιος δέν ἐδημιούργησε "᾿Εκκλησίαν", αὐτό εἶναι καθαρά προτεσταντισμός, ἀλλά νέαν παράταξιν, ἤτοι νέον σχίσμα ἐκ προηγουμένου σχίσματος.

θ) ῾Ο Κυπριανός "ἵδρυσε...νέαν ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν ὀνομάσας αὐτήν..." Παράταξιν ἐδημιούργησε καί οὗτος, σχίσμα ἐκ δεινοτέρου σχίσματος .

ι) ῾Η παράταξις (Φλωρινική- ᾿Ακακιακή) τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, τηρεῖ "τήν ὀρθόδοξον ῾Ομολογίαν τοῦ πεφωτισμένου...πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ὅστις ἐλάμπρυνε τόν ῾Ιερόν μας ᾿Αγῶνα, προσδώσας σύν τοῖς ἄλλοις ὑπόστασιν ἐκκλησιαστικήν διά τοῦ χαρίσματος τῆς ῾Ιερωσύνης..." .  Τά περί "ὁμολογίας" τοῦ "πεφωτισμένου" πρ. Φλωρίνης ἰσχύουν μόνον διά τήν χρονικήν περίοδον ἀπό τοῦ Μαΐου μέχρι τοῦ Φθινοπώρου τοῦ 1935. ῾Ο "πεφωτισμένος" πρώην Φλωρίνης, κατόπιν ἐκήρυξε μετ᾿ ἐπιμονῆς καί μέχρι τοῦ θανάτου του (1955) τήν περί "δυνάμει καί οὐχί ἐνεργείᾳ" σχισματικῆς νεοημερολογιτικῆς ῾Ιεραρχίας θεωρίαν του. ῞Οσον ἀφορᾶ τό περί "ὑποστάσεως ἐκκλησιαστικῆς", τήν ὁποίαν ὁ πρώην Φλωρίνης ἔδωσε, ἁπλῶς λέμε, ὅτι ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης, (ὅπως προκύπτει καί ἐκ τῶν εἰς τήν συνέχεια ἀπαραδέκτων φρονημάτων του), ἔχει σύγχυσιν ἐκκλησιολογικήν. Κανείς, ἐκτός ἀπό τούς Προτεστάντες, δέν μπορεῖ νά ἰσχυρισθῇ, ὅτι μπορεῖ νά δώσῃ "ὑπόστασιν ᾿Εκκλησιαστικήν", σέ μιά ᾿Οργάνωσι, ὁποιαδήποτε καί ἄν εἶναι αὐτή. ῾Ο πρώην Φλωρίνης τό 1935 ἐπέστρεψεν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἀρνηθείς τό σχίσμα τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Αἱ ἀπόψεις τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, ἀπό θεολογικῆς πλευρᾶς ἐξεταζόμεναι, προκαλοῦν φρίκην.

ια) "Θεωρούμεθα ὁ κορμός τῆς μαρτυρικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν ῾Ελλάδι ὑπό τῶν ᾿Αρχῶν τῆς Πολιτείας". ᾿Εκφράζει ἀπόλυτα τήν οὐσίαν τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. ᾿Ενῶ ἡ ἀναφορά του εἰς τήν Πολιτείαν προδίδει  τάς τελευταίας ἐξελίξεις εἰς τό θέμα "ἀναγνώρισις καί ὑπαγωγή εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν ὅλων τῶν παλαιοημερολογιτῶν".

ιβ) "῾Απάσας τάς λεγομένας ὀρθοδόξους ᾿Εκκλησίας πού συμμετέχουν εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν ᾿Εκκλησιῶν...θεωροῦμεν ὡς προδιδούσας τήν ᾿Ορθοδοξίαν καί συνεπῶς στερουμένας τῆς Χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος" κλπ. ᾿Ορθόν, ἀλλά τούτη ἡ ῾Ομολογία σημαίνει, ὅτι καί ὁ ἴδιος, καί ἡ παράταξίς του στερεῖται τῆς θείας Χάριτος, διότι ὁ ἴδιος ὡς "᾿Αρχιερεύς" δέν προέρχεται ἐκ τῶν Κανονικῶν καί ᾿Ορθοδόξων χειροτονιῶν τοῦ Μαΐου 1935, ὑπό τῆς Συνόδου τοῦ Δημητριάδος Γερμανοῦ, πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί Ζακύνθου Χρυσοστόμου, ἀλλά ἀντικανονικῶς ἐξ ἑνός ᾿Επισκόπου τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς (1960), ἡ ὀποία ἐκοινώνει καί κοινωνεῖ  μετά τῶν ᾿Εκκλησιῶν, αἱ ὁποῖαι συμμετέχουν εἰς τό "Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν ᾿Εκκλησιῶν", εἴτε "παλαιοημερολογιτικῶν" εἴτε "νεοημερολογιτικῶν". ῎Ισως αὐτά τά γράφει ἀπό ἁπλότητα  ὁ κ. Χρυσόστομος, ἀλλά τέτοιου εἴδους φρονήματα δέν τά ἔχουν οὔτε οἱ ἁπλοϊκοί.

*

Τό ἴδιον πνεῦμα, τῆς ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΩΣ τῆς ᾿Αληθείας, τῆς ΑΡΝΗΣΕΩΣ τῆς ᾿Αληθοῦς ῾Ομολογίας, καί γενικώτερον τοῦ ΔΙΩΓΜΟΥ κατά τῆς ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ, τό ὁποῖον παρατηρεῖται εἰς τήν "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ" αὐτήν τοῦ "᾿Αρχιεπισκόπου" τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως, συνεχίζεται καί μετά ταῦτα καί μέχρι σήμερον ὐπό ἄλλου ᾿Επισκόπου τῆς ἰδίας παρατάξεως, τόν κ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον, ὅπως συνέβη μέ τό ἄρθρον του  ὑπό τόν τίτλον: "᾿Αδελφοί ἤ ψευδάδελφοι" δημοσιευθέν εἰς τό περιοδικόν των "᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος", ἀριθμ. 17)1997".[2] Παραθέτομεν πρός ἐνημέρωσιν τῶν ἀναγνωστῶν μας, τί καί ἐπ᾿ αὐτοῦ ἐγράψαμεν πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον εἰς τό ὑπ᾿ ἀριθμ. 85/13-10-99 ἐπίσημον ἔγγραφόν μας, διά νά γίνῃ ἀντιληπτόν πόσον μεγάλος εἶναι ὁ κίνδυνος πού μᾶς περιβάλλει καί πόσον πρέπει νά προσέξωμεν, ἵνα μή πλανηθῶμεν ἀπό τούς συγχρόνους προπαγανδιστάς τοῦ σκότους.

"....Παραλλήλως πρός τήν συγκεκριμένην ἀπό τό ἔτος 1994 "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ" τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, δέον νά λάβωμεν σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν καί τό ἄρθρον τοῦ "᾿Επισκόπου" τῆς ἰδίας Παρατάξεως κ. Καλλινίκου Σαραντοπούλου ὑπό τόν τίτλον: "᾿Αδελφοί ἤ ψευδάδελφοι" (᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, ἀριθμ. 17)1997), εἰς τό ὁποῖον ἀπήντησε συστηματικῶς ἀπό τῶν στηλῶν τοῦ Κ.Γ.Ο. ὁ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης (῾Ορᾶτε καί ἀνάτυπον: "ΑΠΑΝΤΩΜΕΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ...", ᾿Αθῆναι ᾿Ιούνιος 1999). ᾿Ενῶ ἡ ἀπάντησις τοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη εἰς δεύτερον ἄρθρον τοῦ κ. Καλλινίκου, ἀπερρίφθη (!) ὑπό τοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Κ.Γ.Ο. καί δέν ἐδημοσιεύθη. Τό θέμα τελεῖ ἐν ἐκκρεμότητι.

῾Ωσαύτως λίαν σοβαρῶς πρέπει νά ληφθῇ ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι κατά τήν ἐν ἔτει 1992 τελευταίαν συνεδρίασιν τῶν Συνοδικῶν ᾿Επιτροπῶν ἐπί τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου μετά τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως, καθ᾿ ἥν ἐτέθη τό θέμα: "῾Η φύσις καί ἡ οὐσία τοῦ σχίσματος τοῦ 1937" ἡ ᾿Επιτροπή των ἠρνήθη νά ἐξετάσωμεν τό θέμα, διότι, ὅπως εἶπον:

"ὁ εἰσηγητής (δηλ. ὁ κ. Γκουτζίδης) τά φόρτωσε ὅλα στόν Φλωρίνης"  καί "δέν χρειάζεται ἄλλος διάλογος, διότι ἀφοῦ ἔχουμε τήν ἴδια ῾Ομολογία μποροῦμε βάσει αὐτῆς νά ἑνωθοῦμε. ῎Αλλωστε ἡμεῖς (δηλ. οἱ Φλωριναῖοι) ἀναγνωρίζουμε τούς ᾿Αρχιερεῖς σας, νά ἀναγνωρίσετε καί ἐσεῖς τούς ἰδικούς μας καί τελειώσαμε".

Νομίζω, ὅτι εἶναι τελείως περιττόν νά εἴπω, ὅτι πρέπει νά στρέψωμεν ὅλοι τήν προσοχήν μας εἰς τόν συγκεκριμένον δόλον, διότι κάθε ἀναγνώρισις τῶν "Επισκόπων τους ἐκ μέρους τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας εἶναι ἀνεπίτρεπτος, καί ἔχει σοβαράς συνεπείας, δεδομένου ὅτι στεροῦνται οὗτοι Κανονικῆς καί Γνησίας Διαδοχῆς. Τοῦτο, ἄλλωστε, ἀποτελεῖ θέμα τοῦ θεολογικοῦ διαλόγου. ᾿Επίσης τήν ἐκ μέρους των δῆθεν "ἀναγνώρισιν" τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας, δηλαδή ὅλων ἡμῶν, τήν ἐννοοῦν, ὅπως ἀκριβῶς "ἀνεγνώρισαν" τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον, ὡς ᾿Επίσκοπον ἀπό τό 1971. Δηλαδή οὕτως ἤ ἄλλως, ὁ δόλος κρύπτει τήν ἀποκλειστικήν σκοπιμότητα νά μᾶς ρίψουν εἰς τήν βλασφημίαν κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος προσβάλλοντες τήν ᾿Αποστολικήν μας Διαδοχήν. Δηλαδή τό σχέδιον τοῦ 1971, τό ὁποῖον ἦτο σχέδιον τοῦ πρώην Φλωρίνης, συνεχίζεται μέ τάς πλέον δολίους καί καταχθονίους μεθόδους. Δηλαδή τό ζητούμενον δέν εἶναι ἡ ἕνωσις, ἀλλά,  ὑπό τό ἰδιαίτερα εὐαίσθητον θέμα τῆς ἑνώσεως, τό ὁποῖον συγκινεῖ κάθε ψυχήν, εἶναι νά μᾶς ρίψουν εἰς τήν βλασφημίαν κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς καί ἀποβῇ καί ἡ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησιολογία κενός λόγος.

᾿Επίσης ἰδιατέρως πρέπει νά μᾶς ἀπασχολήσῃ,τό γεγονός ὅτι κατά τά τελευταῖα ἔτη ἕρπουν παρά τινων ἡμετέρων καί οἱ ψίθυροι: - "Μποροῦμε νά ἑνωθοῦμε μέ τούς Φλωριναίους μέ μόνην τήν κοινήν ῾Ομολογίαν"; - "Μήπως τό 1937 βιάσθηκε ὁ ῞Αγιος Πατέρας καί ἀπεκήρυξε τόν Φλωρίνης;". "Μήπως ἄν ἔκανε ὑπομονή δέν θά ἐγίνετο τό σχίσμα;" ἤ "Μήπως μποροῦσε νά ἀποφευχθῇ τό σχίσμα τοῦ 1937;".

Τέλος δέον ἰδιαιτέρως νά ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψιν ὑφ᾿ ὅλων ῾Ημῶν καί αἱ σχετικαί μέ τόν θεολογικόν διάλογον ἐπιστολαί,  τόσον τοῦ κ. Χρυσοστόμου, ὅσον καί τοῦ κ. Καλλινίκου καί ὅτι ὑπό τάς προϋποθέσεις καί τήν σκοπιμότητα πού μᾶς ἀναγνωρίζουν οὗτοι, μέ τήν ἰδίαν ἀκριβῶς προϋπόθεσιν καί σκοπιμότητα μᾶς ἀναγνωρίζει καί ὁ κ. Χριστόδουλος ὁποιαδήποτε στιγμήν".

 (᾿Επιστολή ᾿Επισκόπου Κηρύκου πρός τόν Μακαριώτατον καί τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς ᾿Αριθμ. Πρωτ. 85/13-10-99)*

Ταῦτα ἀπευθύναμεν ἀπό ἔτους πρός τήν ῾Ιεράν Σύνοδον, προκειμένου νά γίνῃ σαφές, ὅτι ὁ παλαιοημερολογιτικός οἰκουμενισμός,  κατ᾿ αὐτήν τήν δεκαετίαν εὑρίσκεται εἰς ἰδιαιτέραν ἔξαρσιν, εἶναι δέ χειρότερος ἀπό τόν νεοημερολογιτικόν καί διά τόν λόγον ὅτι οἱ Γ.Ο.Χ. κινδυνεύουν, ἄμεσα καί σοβαρά, περισσότερον ἀπό αὐτόν τόν παλαιοημερολογιτικόν, παρά ἀπό τόν νεοημερολογιτικόν οἰκουμενισμόν, ἄν καί αὐτός συνεχῶς εὑρίσκει δολιωτέρας μεθοδείας καί πλανᾶ καί ἐξαπατᾶ. Δυστυχῶς ὅμως ἐκτός ἀπό αὐτούς πού προκύπτουν ὡς ἐγκάθετοι καί πολλοί ἄλλοι δέν ἠθέλησαν νά συνειδητοποιήσουν τήν συντελουμένην προδοσίαν μέσω αὐτοῦ τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Αὐτό τό πνεῦμα ἐκφράζεται κυρίως  μέ κάποια ψευδώνυμα πού κυκλοφοροῦν καί ἀπό ξένους ἤ ἡμετέρους, μέσα ἀπό τά ὁποῖα προπαγανδίζεται, μέ ἰδιαίτερα δολίους τρόπους, ἤ ἄρνησις τῆς ῾Ομολογίας μέσῳ τῆς βλασφημίας πρός τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, θέτοντες μάλιστα τά ψευδοδιλήμματα: "εἰς τί διαφέρει σήμερα ἡ προέλευσις τῶν δικῶν μας χειροτονιῶν ἀπό τῶν χειροτονιῶν τῶν Φλωρινικῶν;", ἤ "ἔχομεν κοινήν ῾Ομολογίαν", ἤ μέ τούς διαστροφικούς ψιθύρους διά τῶν ὁποίων προπαγανδίζουν τό ψεῦδος, ὅτι "βιάσθηκε ὁ ἅγιος Πατέρας τό 1937...ἠδύνατο νά ἀποφύγῃ τό σχίσμα, ἄν ἔκανε ὑπομονή" , διό, ὡς ζητεῖ, ὁ μ. Μάξιμος, νά κάνουμε καί σήμερον ὑπομονή ἔναντι τῶν πέντε. Προτείνεται δέ περιέργως καί προωθεῖται Θεολογικός Διάλογος μετά τῶν Φλωρινικῶν, νά ἀρχίσῃ ἀπό τό σημεῖον πού διεκόπη, ἀλλά μόλις φθάνει νά πραγματοποιηθῇ, τεχνηέντως ἐκτρέπεται ἐκ τῆς Κανονικῆς καί ὀρθοδόξου βάσεώς του, ἐπί τῆς ὁποίας ἐτέθη ἀπ᾿ ἀρχῆς καί ἐπροχώρησεν ἱκανοποιητικά, καί προωθεῖται παρωδία Διαλόγου. Εἰς τήν προσπάθειαν νά ἐπανέλθῃ εἰς τήν Κανονικήν καί ὀρθόδοξον βάσιν του ὁ Θεολογικός Διάλογος, καί νά φρονηματισθῇ ὁ κ. Καλλίνικος, διότι αὐτός ἐπίσημα ἐπεχείρησε τήν ἐκτροπήν, δέν ἀποστέλλονται ἐγκεκριμένα ἔγγραφα, καί μέ τό πρόσχημα, ὅτι δῆθεν ὑπάρχει πρόβλημα "συκοφαντίας" τοῦ κ. Γκουτζίδη κατά τοῦ κ. Κάτσουρα ματαιώνεται ὁ Διάλογος.

᾿Εν κατακλεῖδι αὐτοῦ τοῦ Προλογικοῦ καί Εἰσαγωγικοῦ σημειώματος πληροφοροῦμε καί τοῦτο, τό ἀκόμη πιό ἀποκαλυπτικόν τοῦ ὅλου θέματος τῆς σημερινῆς κρίσεως πού διερχόμεθα: Τό κείμενον τῆς ᾿Εγκυκλίου, ἡ ὁποία ἀκολουθεῖ  ἐδόθη πρό ἔτους περίπου διά νά δημοσιευθῇ εἰς τό Δημοσιογραφικόν ῎Οργανον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, τόν "ΚΗΡΥΚΑ", πλήν ὅμως ὁ κ. Κάτσουρας ἠμπόδισε τήν δημοσίευσιν του, ὅπως ἠμπόδισε καί παρόμοιον ἄρθρον τοῦ κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, καί τοῦτο κατά τήν ἰδικήν μου ἐκτίμησιν, προκειμένου νά καλύψῃ καί νά μήν ἐκθέσῃ τούς Φλωριναίους "᾿Επισκόπους" κ. Χρυσόστομον Κιούσην καί κ. Καλλίνικον Σαραντόπουλον.  ᾿Εφεῦρε δέ τήν δικαιολογίαν διά τήν ἄρνησιν τῆς δημοσιεύσεως, ὅτι δῆθεν δέν ἐπέτρεψεν ὁ Μακαριώτατος,  καί ὅτι πρέπει νά ἀποφανθοῦν οἱ θεολόγοι, ἄν μπορῇ νά δημοσιευθῇ. Δηλαδή ἔχομεν καθεστώς λογοκρισίας ὑπό τοῦ κ. Κάτσουρα, τό ὁποῖον τοῦ ἐπιβάλλει ὁ παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός=ἡ προδοσία; Κατ᾿ ἄλλην ἄποψιν, δέν ἔπρεπε νά δημοσιευθῇ διά νά μή ἐκτραχυνθῇ ἡ κατάστασις μέ τούς Φλωριναίους σέ περίοδο πού ἐπεχειρήθη ὁ Θεολογικός Διάλογος, ὁ ὀποῖος, ὅμως, ἤδη ἐματαιώθη, διότι τινές δέν θέλουν νά συμμετέχῃ εἰς αὐτόν ὁ κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης, διότι "δέν βάζει νερό στό κρασί του", ὅπως χαρακτηριστικά μοῦ εἶπεν, εἰς ἀνύποπτον χρόνον, ὁ Σύμβουλος τοῦ κ. Καλλινίκου, ὁ γνωστός θεολόγος καί νομικός κ. ᾿Αθαν. Σακαρέλλος.

᾿Εματαιώθη πρός τό παρόν ὁ Θεολογικός Διάλογος, διότι δέν θέλουν ἀληθῆ Θεολογικόν Διάλογον, ἀλλά "συνδιαλλαγήν". Αὐτός εἶναι καί ὁ λόγος διά τόν ὁποῖον συστηματικά συκοφαντεῖται πανταχόθεν ὀ θεολόγος κ. ᾿Ελευθέριος Γκουτζίδης (καί ἀπό Φλωριναίους, καί ἀπό τούς πέντε καί ἀπό τινας ἡμετέρους - ὅρα Κ.Γ.Ο. μηνός ᾿Ιουλίου 2000) δηλαδή "νά βγῇ ἔξω" ἀπό τόν Θεολογικόν Διάλογον καί νά περιθωροποιηθῇ γενικώτερα, ὥστε νά προχωρήσουν κάποτε τά σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος θά εὐνοοῦσε τό νέον παλαιοημερολογιτικόν σχῆμα (μία "σοῦμα" ὅλων τῶν παλαιοημερολογιτῶν), τήν ἀναγνώρισίν του καί τήν ἐξάρτησιν-ὑπαγωγήν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν. Δηλαδή ἄρνησιν καί τῆς ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας καί ἀρνησιν καί βλασφημίαν τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς. Δέν θέλουν, λοιπόν, νά συμμετέχῃ ὁ κ. Γκουτζίδης, διότι δέν πραγματεύεται τά τῆς πίστεως, ἀλλά καί τόν Θεολογικόν Διάλογον, τόν ὁποῖον ὁ ἴδιος προώθησε ὑπευθύνως καί μέ συνέπειαν.                                

   Μετ᾿ εὐχῶν

᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ

᾿Ακολουθεῖ τό κείμενον τῆς ᾿Εγκυκλίου.

Η ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 69/30.6.1999

ΗΜΕΤΕΡΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ [3]

ΠΡΟΣ

τούς ἐν Ρωσίᾳ πιστούς Γνησίους ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς (τῆς   'Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν)  χαίρειν ἐν Κυρίῳ ᾿Ιησοῦ τῷ Σωτῆρι ἡμῶν.

"Παιδία ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὁ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασιν· ὅθεν γινώσκομεν, ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἔστίν" (Α' Καθολ. ἐπιστ. ᾿Ιωάννου β,18).

"Παιδιά μου, λέγει ὁ θεῖος Εὐαγγελιστής, ὁ ἠγαπημένος μαθητής τοῦ Κυρίου, καί ᾿Απόστολος ᾿Ιωάννης, παιδιά μου, εἶναι κρίσιμος ἡ σημερινή ἐποχή καί καθώς ἔχετε ἀκούσει ἀπό τούς διδασκάλους, τούς ἁγίους ᾿Αποστόλους, ἔρχεται ὁ ἀντίχριστος· καί τώρα  ἔχουν ἔλθει πολλοί ἀντίχριστοι (=πρόδρομοι καί ὄργανα τοῦ ἀντιχρίστου), δηλαδή πλανεμένοι καί αἱρετικοί. ᾿Από αὐτό τό γεγονός μανθάνομεν ὅτι ἡ ἐποχή μας εἶναι πολύ δύσκολη καί κρίσιμη".

Αὐτά λέγει πρός τούς χριστιανούς τῆς ἐποχῆς ἐκείνης ὁ θεῖος Εὐαγγελιστής ᾿Ιωάννης. Αὐτά ἀκριβῶς, ὅμως, ἰσχύουν καί σήμερον δι ὅλους ἡμᾶς. Συνεχίζων δέ ἐπισημαίνει, ὅτι ὅλοι ἐκεῖνοι οἱ "ἀντίχριστοι", δηλαδή οἱ πλάνοι, οἱ σχισματικοί καί οἱ αἱρετικοί "ἐξ᾿ ἡμῶν ἐξῆλθον, ἀλλ᾿ οὐκ ἦσαν ἐξ᾿ ἡμῶν" (αὐτ. 19).  Δηλαδή ὅλοι αὐτοί πού ἐνεργοῦν, ἔξω ἀπό τήν ᾿Εκκλησία, τό ἀντιεκκλησιαστικόν καί ἀντίχριστον ἔργον, προηγουμένως φαινομενικά ἦσαν μέσα εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν!

 ᾿Εξῆλθον ὅμως ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἔγιναν ὄργανα τοῦ πονηροῦ, διότι καί ὅταν ἦσαν μέσα εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν, δέν ἦσαν πραγματικά γνήσια καί ἀληθῆ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτός ἀκριβῶς ἦτο καί ὁ λόγος διά τόν ὁποῖον ἀπεσχίσθησαν καί ἐξῆλθον τῆς ᾿Εκκλησίας. Αὐτοί τώρα φανερά ἐνεργοῦν τό θέλημα τοῦ ἀντιχρίστου, διά τοῦτο χαρακτηρίζονται καί ὡς πρόδρομοι αὐτοῦ.

Διατί γράφομεν αὐτήν τήν "᾿Εγκύκλιον ᾿Επιστολήν".

Πατέρες καί ἀδελφοί, ὅσοι ἐλάβομεν τήν ὑψίστην τιμήν νά εἴμεθα γνήσια καί ζῶντα τέκνα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά φυλάξωμεν αὐτόν τόν σύνδεσμον καί τήν κοινωνίαν μετά τοῦ Χριστοῦ διά καί ἐν τῇ ῾Αγίᾳ Του ᾿Εκκλησίᾳ, διά τῆς ζώσης πίστεως καί τῆς φωτιστικῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Οὕτω θά δυνηθῶμεν νά διακρίνωμεν τό ψεῦδος ἀπό τήν ἀλήθειαν, καί τό σκότος ἀπό τό φῶς, καί θά φεύγωμεν τήν πλάνην, τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν, διότι ὅλα αὐτά εἶναι ἔργα τῶν "πολλῶν προδρόμων τοῦ ἀντιχρίστου".

Γράφω ῾Υμῖν, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί γνήσια τέκνα τῆς Μητρός ἡμῶν ᾿Εκκλησίας, ἐν πολλῇ σπουδῇ  καί συνοχῇ καρδίας, διότι ἀνησυχῶ μή τις ἐξ ῾Υμῶν πλανηθῇ, καθ᾿ ὅσον καί εἰς τάς ἡμέρας μας "ἠγέρθησαν πολλοί ἀντίχριστοι", πολλοί "ψευδεπίσκοποι", πολλαί "ψευδοεκκλησίαι", πολλαί "ψευδοσύνοδοι" καί ὑπερεπερίσσευσαν αἱ "ψευδοομολογίαι".

Σᾶς γράφω, διά νά κατανοήσετε καί νά διακρίνετε, ὅτι ὅσοι ἐπαγγέλλονται τόν "παλαιοημερολογίτην", παραμένουν ὅμως μακράν τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί ἔξω τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐκτρέφουν σχίσματα, δέν εἶναι γνήσιοι ποιμένες τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ψευδοποιμένες, μοναδική δέ φροντίδα των εἶναι νά παρασύρουν εἰς τό σχίσμα των καί νά πλανήσουν τά γνήσια τέκνα τῆς ᾿Εκκλησίας. Βεβαίως καί σήμερον, πολλοί εξ αὐτῶν, "ἐξ ἡμῶν ἐξῆλθον", ἀλλά κατά τόν θεῖον Εὐαγγελιστήν καί ὅτε ἦσαν "μεθ᾿ ἡμῶν" δέν εἶχον καμμίαν βαθυτέραν σχέσιν μέ τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίαν.

᾿Αγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί, σᾶς γράφω ταῦτα, διότι περιῆλθεν εἰς χεῖράς μου  ἕνα τρομακτικόν κείμενον τοῦ "᾿Αρχιεπισκόπου" τῆς Φλωρινικῆς - 'Ακακιακῆς παρατάξεως, κ. Χρυσοστόμου Κιούση, τό ὁποῖον οὗτος ἀπευθύνει πρός τά πιστά τέκνα τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν. Μέ αὐτό ἀπεγνωσμένα ἐπιχερεῖ νά σᾶς πλανήσῃ καί νά σᾶς ἀποσπάσῃ ἀπό τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καί νά σᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τό σχίσμα τοῦ ὁποίου ὁ ἴδιος σήμερον ἡγεῖται. Τοῦτο τό κείμενόν του, ἔχει τήν ἐπιγραφήν "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ", ἔχει ἀριθμό Πρωτοκόλλου 224 καί χρονολογεῖται ἀπό 30-9-1994, ἀπευθύνεται δέ "ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΚΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ". Παραθέτομεν ἐνταῦθα τό κείμενον τῆς "ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ" καί ἐν συνεχέίᾳ θά σχολιάσωμεν αὐτήν ἄν καί κατά πόσον αὕτη εἶναι ᾿Ορθόδοξος.

"ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΟΜΒΙΤΙΚΗΝ ΜΑΡΤΥΡΙΚΗΝ

ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ ΡΩΣΙΑΣ ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ

"Τό παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος ἔχει τήν ἀρχήν του ἀπό τό ἔτος 1924, ὅτε ἀντικανονικῶς καί κατά τρόπον δικτατορικόν ἐπί ᾿Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου ἐπεβλήθη τό νέον Γρηγοριανὀν ῾Ημερολόγιον.

Εἰς τό πραξικόπημα τοῦτο ἀντεστάθησαν ἀρκετός λαός μέ ὀλίγους ὅμως Κληρικούς πού δέν ἠκολούθησαν εἰς τήν καινοτομίαν τήν ᾿Εκκλησίαν διατηρήσαντες τό πατροπαράδοτον καί καθηγιασμένον παλαιόν ἑορτολόγιον, καί ἐδημιουργήθη  μέν παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς, ἀλλά ὄχι νέα ἐκκλησία.

῾Η αὐθαίρετος εἰσαγωγή τοῦ νέου ἡμερολογίου ἐδημιούργησε σχίσμα εἰς τήν ἐκκλησίαν μέ τήν ἐφαρμογήν τοῦ ταυτοχρόνου στυνεορτασμοῦ μετά τῆς αἱρετικῆς δυτικῆς ᾿Εκκλησίας καί διήρεσε οὕτω τήν μίαν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς δύο, εἰς τρόπον ὥστε ἄλλαι νά ἑορτάζουν καί ἄλλαι ὄχι, ἄλλαι νά πασχάζουν καί ἄλλαι νά νηστεύουν, ἀντίθετα μέ τό πνεῦμα τῆς πρώτης οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία ἔθεσε βάσιν τήν ἐνότητα τῆς πίστεως διά τοῦ ἀρμονικοῦ συνεορτασμοῦ ταυτοχρόνως τῆς ἀνά τήν οἰκουμένην ἐκκλησίας.

Οὕτως ἡμεῖς οἱ τηροῦντες τό πάτριον ἐορτολόγιον καί ὅλην τήν παράδοσιν τῆς ἐκκλησίας ἀποτελοῦμεν τήν συνέχειαν τῆς μιᾶς ῾Αγίας Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ὀρθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας, τό δέ νέον ἡμερολόγιον ἀντίθετον μέ τάς πανορθοδόξους ἀποφάσεις τῶν ἐτῶν 1583, 1587, 1593 θεωροῦμεν σχίσμα μέ ὅλας τάς προεκτάσεις καί ἐπακολούθους συνεπείας καί δέν δεχόμεθα εἰς κοινωνίαν τούς νεοημερολογίτας, οὔτε τούς κοινωνοῦντας μετά τῶν νεοημερολογιτῶν.

Αὐτή ὑπῆρξεν ἀπ᾿ ἀρχῆς ἡ γραμμή τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος καί συνεχίζει ἐντονώτερον τώρα ὁπόταν ἡ προσέγγισις τῶν νεοημερολογιτῶν μετά τῶν μονοφυσιτῶν καί τῶν παπικῶν εὑρίσκεται εἰς τά πρόθυρα τῆς ἑνώσεώς των.

Δοκιμάζομεν ὅμως τήν πικρίαν τοῦ χωρισμοῦ τῆς μαρτυρικῆς ἡμῶν ᾿Εκκλησίας, διότι οἱ μέν προερχόμενοι ἐκ τοῦ ᾿Επισκόπου Ματθαίου ἀπεσπάσθησαν δημιουργήσαντες σχίσμα ἐξ  αἰτίας ἀλόγου φανατισμοῦ. Διά τό ἀληθές ὅμως παρεσύρθησαν ἀπό δεινόν τινά ἱερωμένον ἐγκάθετον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν νεοημερολογιτῶν, Εὐγένιον Τόμπρον ὀνομαζόμενον, ὁ ὀποῖος εἰσεχώρησε εἰς αὐτούς καί ὑπεκρίθη τόν θερμόν ζηλωτήν εἰς ἀκριβολογίαν πίστεως, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀποπλάνησιν τοῦ γέροντος ᾿Επισκόπου Ματθαίου παρασύρας τοῦτον εἰς δύο φοβερά ὀλισθήματα.

Τό πρῶτον, ἀπόσχισιν ἀπό τῶν χειροτονησάντων αὐτόν Μητροπολιτῶν  πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, κλπ. ὅστις ἐδικάσθη καί ἐξωρίσθη δίς διά τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί άπέθανεν ἐν ὀρθοδόξῳ ὁμολογίᾳ.

Δεύτερον εἰς χειροτονίαν ἐπισκόπων ὑπό μόνου ἐκείνου περί τό τέλος τῆς ζωῆς του κατά παράβασιν τοῦ α' ᾿Αποστολικοῦ κανόνος.

Τήν ἀκυρότητα τῆς χειροτονίας των οἱ Ματθαιϊκοί  μετά ἔτη τινά ἐζήτησαν νά διορθώσουν ἀπό τήν Ρωσικήν ἐν διασπορᾷ ᾿Εκκλησία εἰς ᾿Αμερικήν. ᾿Εδέχθησαν ἀναχειροτονίαν ἤ χειροθεσίαν, πλήν ὅμως ἐξ  ἐσωτερικῆς των διαμάχης ἀπεκήρυξαν ὑστέρως τήν ἐκκλησιαστικήν πρᾶξιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου καί ἐπανῆλθον οὕτω εἰς τήν πρώτην ἀκυρότητα τῶν χειροτονιῶν. Ματαίως ὅθεν καί σφαλερῶς πιστεύουν ὅτι ἔχουν κανονικήν ᾿Αποστολικήν διαδοχήν, ἐφ᾿ ὅσον ἔχουν τήν ἐκδίκησιν τοῦ Α᾿ ᾿Αποστολικοῦ Κανόνος, ἄρα εἶναι ἀντικανονικοί.

῎Αλλη ἀπόσχισις εἶναι ἡ τοῦ πρώην ᾿Αρχιεπισκόπου Αὐξεντίου, ὅστις καθηρέθη ὑφ᾿ ὅλης τῆς Συνόδου ὁμοφώνως, διότι ἀπέκρυψε μίαν ἐν κρυπτῷ ἄθεσμον χειροτονίαν εἰς ἐπίσκοπον κληρικοῦ ἐκ τοῦ νέου ἡμερολογίου, καταδικασθέντος ὑπό τῆς πολιτείας εἰς φυλακήν δι᾿ ἀνόμους πράξεις καί καθαιρεθέντος ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας του. Δέν ἀπέκρυψε δέ μόνον τήν χειροτονίαν, ἀλλά καί κατεφρόνησε τῆς ῾Ι. Συνόδου, ἡ ὁποία τόν ἐκάλεσε εἰς ἀπολογίαν τρίς κατά τήν τάξιν καί ἀντί τῆς μετανοίας ἐπανεστάτησε καί ἐδημιούργησε ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν προβάς εἰς ἀντικανονικάς καί ἀκύρους χειροτονίας ἐπισκόπων.

Τρίτη δέ ἀπόσχισις εἶναι ἡ τοῦ Κυπριανοῦ, ὅστις προερχόμενος ἐκ τοῦ νέου ἡμερολογίου ὑπεκρίθη ὅτι ὁμολογεῖ ὀρθοδοξίαν συμφώνως πρός τήν παράδοσιν καί τό πνεῦμα τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ἀγῶνος τῶν Γ.Ο.Χ., ἐνῶ μετά τήν χειροτονίαν του ἠρνήθη πάντα ταῦτα καί ὡμολόγησε πλήρη ἐπενέργειαν τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τό σχίσμα τοῦ νέου ἡμερολογίου. ῞Ιδρυσε δέ νέαν ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν ὀνομάσας αὐτήν "᾿Εκκλησίαν ἐνισταμένων", χωρίς νόημα καί πιστεύω, μᾶλλον ὅμως ἐκκλησίαν τῶν πονηρευομένων !

Οὗτος καθηρέθη ἐγκύρως τό πρῶτον ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ νέου ἡμερολογίου ἐκ τῆς ὁποίας καί προήρχετο, ἐν συνεχείᾳ δέ  καί ὑπό τῆς ἡμετέρας ᾿Εκκλησίας τῶν χειροτονησάντων αὐτόν ᾿Αρχιερέων. Πάντα δέ ὅσα τελεῖ, χειροτονίας δηλαδή καί μυστήρια εἶναι ἄκυρα καί ἀνύπαρκτα. ῾Ημεῖς τηροῦντες τήν ὀρθόδοξον ὁμολογίαν τοῦ πεφωτισμένου Ποιμενάρχου ἡμῶν ἀειμνήστου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ὅστις ἐλάμπρυνε καί ἐστερέωσε τόν ἱερόν μας ἀγῶνα προσδόσας σύν τοῖς ἄλλοις ὑπόστασιν ἐκκλησιαστικήν διά τοῦ χαρίσματος τῆς ἱερωσύνης, ἔχομεν τήν διαδοχήν καί ἀποτελοῦμεν τήν γνησίαν κανονικήν ἐξ  ἐκείνου συνέχειαν τῆς ὀρθοδόξου ἑλληνικῆς ᾿Εκκλησίας.

Θεωρούμεθα δέ ὁ κορμός τῆς μαρτυρικῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν ῾Ελλάδι ὑπό τῶν ᾿Αρχῶν τῆς Πολιτείας.

Δι  ὅλα τά ἀνωτέρω αἱ θέσεις τῆς ἡμετέρας ᾿Εκκλησίας εἶναι αἱ ἐξῆς:

1. ᾿Απεκηρύξαμεν τό νέον ἡμερολόγιον ὡς ἀνωτέρω ἐλέχθη.

2.  ῾Απάσας τάς λεγομένας ὀρθοδόξους ᾿Εκκλησίας πού συμμετέχουν εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν ᾿Εκκλησιῶν καί ὅσους συνεργάζονται εἰς τήν οἰκουμενιστικήν κίνησιν (οἰκουμενισμόν) θεωροῦμεν ὡς προδιδούσας τήν ὀρθοδοξίαν καί συνεπῶς στερουμένας τῆς χάριτος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. Καταδικάζομεν δέ τάς ἐνεργείας ταύτας καί ἀποκηρύσσομεν τούς κοινωνοῦντας ἐν προσευχῇ μετά τῶν αἱρετικῶν καί οἰκουμενιστῶν.

3. ῾Ωσαύτως καταδικάζομεν καί τόν Σεργιανισμόν καί πᾶσαν ᾿Εκκλησίαν, ἡ ὁποία γίνεται ὄργανον τῶν ἀθεϊστικῶν κομμουνιστικῶν καί μασωνικῶν καθεστώτων καί δέν ἀναγνωρίζομεν  εἰς ταύτας χάριν συμφώνως πάντοτε πρός τούς ῾Ιερούς Κανόνας καί τάς διατάξεις τῆς ᾿Εκκλησίας μας.

4. Μετά τῆς ἐν διασπορᾷ Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ ἐξωτερικοῦ δέν ἔχομεν κανονικήν σχέσιν μετά τόν θάνατον τοῦ Μητροπολίτου Φιλαρέτου καί ἀγνοοῦμεν τά κατ᾿ αὐτήν.

Ταῦτα ἐκ καθήθοντος πρός γνῶσιν τῶν ἐνδιαφερομένων περί τοῦ φρονήματος τῆς ᾿Εκκλησίας ἡμῶν, πάντοτε δέ πρός τό ἀγνόν ἰδεῶδες τῶν ἀγωνιζομένων τόν καλόν ἀγῶνα περί εὐσεβείας καί πίστεως κατά τόν 31ον ᾿Αποστολικόν κανόνα.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Ο ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Β'

῾Ως ᾿Επίσκοπος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος καί ὑπεύθυνος διά τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν ἐν Ρωσίᾳ (τῶν Κατακομβῶν), θέλω νά σᾶς ὑπενθυμίσω, ὅτι ὁ ἐκδίδων καί ὑπογράφων τό κείμενον τοῦτο ὡς "᾿Αρχιεπίσκοπος" δέν εἶναι ὁ κανονικός ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, ἀλλά ὁ  ἡγέτης τοῦ γνωστοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος, τό ὁποῖον ἐδημιούργησε τό 1937 ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης καί τοῦ ὁποίου ἡγήθη μέχρι τοῦ θανάτου του τό 1955 . Τό σχῖσμα τοῦτο ἐπί μίαν πενταετίαν (1955-1960) ἔμεινεν ἀκέφαλον, δηλαδή χωρίς ᾿Επίσκοπον. Τοῦ ἰδίου αὐτοῦ σχίσματος τό 1960 ἡγεῖται ὁ "Ταλαντίου" ᾿Ακάκιος Παπᾶς, καί κατόπιν ὁ "᾿᾿Αρχιεπίσκοπος"  Αὐξέντιος Πάστρας. Τοῦτον καθήρεσε καί ἔλαβε τήν θέσιν του ὁ σημερινός "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης.

Δέν ἐκαινοτόμησεν ἡ ᾿Εκκλησία τό 1924.

Εἰς τήν συνέχειαν χωροῦμεν εἰς τόν ἔλεγχον ὅσων ψευδῶν καί κακοδόξων ἔχει περιλάβει ὁ κ. Χρυσόστομος εἰς αὐτό πού ὠνόμασε "ΔΙΑΚΗΡΥΞΙΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ", ἡ ὁποία τῇ ἀληθείᾳ, εἶναι "διακήρυξις πλάνης, ψεύδους καί κακοδοξίας". Εἰς τό πολύ ἀτυχές καί ἀκριβέστερον τό πολύ κακόδοξον αὐτό κείμενόν του, ὁ κ. Χρυσόστομος, περιλαμβάνει κατ᾿ ἀρχήν μεταξύ ἄλλων τά κάτωθι, τά ὁποῖα δέν πρέπει νά μείνουν ἀναπάντητα:

"Τό παλαιοημερολογιτικόν  ζήτημα εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος ἔχει τήν ἀρχήν του ἀπό τό ἔτος 1924, ὅτε ἀντικανονικῶς κατά τρόπον δικτατορικόν ἐπί ᾿Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου ἐπεβλήθη τό νέον Γρηγοριανόν ῾Ημερολόγιον. Εἰς τό Πραξικόπημα τοῦτο ἀντεστάθησαν ἀρκετός λαός μέ ὀλίγους ὅμως Κληρικούς πού δέν ἠκολούθησαν εἰς τήν Καινοτομίαν τήν ᾿Εκκλησίαν[4], διατηρήσαντες τό πατροπαράδοτον καί καθηγιασμένον παλαιόν ἑορτολόγιον καί ἐδημιουργήθη μέν παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς, ἀλλά ὄχι νέα ᾿Εκκλησία".

Τά ἀνωτέρω εἶναι ὅλως ἀτυχεῖς καί κακόδοξοι διατυπώσεις, διότι:

-Δέν ὑπάρχει διά τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ "παλαιοημερολογιτικόν" ζήτημα, ἀλλά μόνον Νεοημερολογιτικόν Παπικόν ζήτημα, τό ὁποῖον ἀντιμετωπίζει καί τήν ἀπασχολεῖ ἀπό τό 1582, ὅτε διά πρώτην φοράν ἐνεφανίσθη ἡ Παπική ῾Ημερολογιακή Καινοτομία, ἀπό τόν αἱμοσταγῆ Πάπα Γρηγόριον τόν ΙΓ', ὁ ὁποῖος μάλιστα προσεπάθησε μέ κάθε τρόπο νά τήν ἐπιβάλῃ τότε καί εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν, ἡ ῾Οποία ὅμως τήν ἀπέρριψεν καί τήν ἀναθεμάτισε δι ἀποφάσεων ῾Αγίων Πανορθοδόξων Συνόδων.

- ῾Η ῾Αγία τοῦ Χριστοῦ ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, δέν ἐκαινοτόμησε τό 1924, ἀλλά παραμένει καθ᾿ ἑαυτήν ἀκαινοτόμητος. καθαρά καί ἀμόλυντος. Παραμένει ἡ Μία, ῾Αγία, Καθολική καί ᾿Αποστολική ᾿Εκκλησία. ᾿Εκεῖνοι πού ἐκαινοτόμησαν, καταπατήσαντες δισχιλιετῆ ὀρθόδοξον παράδοσιν, καταλύσαντες ἱερούς Κανόνας καί ἀποφάσεις ῾Αγίων Συνόδων[5], εἶναι ἐκείνη ἡ ῾Ιεραρχία τοῦ 1924, ἡ ὁποία, μετά τήν Καινοτομίαν, ποτέ δέν μπορεῖ νά θεωρηθῇ, ῾Ιεραρχία τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐν ῾Ελλάδι. ᾿Επιμένομεν διά νά γίνῃ σαφές, ὅτι τό 1924 δέν "ἐκαινοτόμησεν ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ", ἀλλά ἐκαινοτόμησεν ὁ τότε ᾿Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος καί ἡ ῾Ιεραρχία του καί διά τόν λόγον αὐτόν ἀπεσχίσθησαν ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐξῆλθον Αὐτῆς.

. ῞Οσοι δέν ἐδέχθησαν τήν καινοτομίαν, ἀλλά ἐτήρησαν ἐν πᾶσι ἀκαινοτόμητον  τήν καθηγιασμένην ἑορτολογικήν παράδοσιν τῆς ᾿Εκκλησίας, αὐτοί ἔμειναν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν. Δέν ἐδημιούργησαν "παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς", ἀλλά οἱ καινοτομήσαντες προεκάλεσαν τό ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΝ - ΠΑΠΙΚΟΝ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΟΝ καθεστώς. Δέν εἶναι ἑπομένως ὀρθόν αὐτό πού ἰσχυρίζεται ὁ σημερινός ἡγέτης τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος, ὅτι ὁ Κλῆρος καί ὁ λαός  "δέν ἠκολούθησαν εἰς τήν καινοτομίαν τήν ᾿Εκκλησίαν"!!!.  Δέν ἐκαινοτόμησεν, ἐπαναλαμβάνομεν, ἡ ᾿Εκκλησία τό 1924, ἀλλά ἐκείνη ἡ ῾Ιεραρχία, τήν ὁποίαν φαίνεται ὅτι ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης τήν ταυτίζει καί μέ τήν ᾿Εκκλησίαν!. ῾Ο ῾Ιερός Κλῆρος, τά Μοναχικά Τάγματα καί ὁ πιστός Λαός, ὁ ὁποῖος, ἐπαναλαμβάνομεν, δέν συνεμίγει μέ τήν καινοτομίαν-αἵρεσιν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, ἀλλά ἔμεινε ἀμετακίνητος εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, δέν ἀπετέλεσαν "παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς", ἀλλά συνέχισαν νά ἀποτελοῦν τά Γνήσια Μέλη τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Αὐτή εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ.. Δηλαδή εἶναι ἡ ἀδιάκοπος συνέχεια τῆς πρό  τοῦ 1924 καί ἀκριβέστερον πρό τοῦ 1920 ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος[6], ἡ ῾Οποία παντοιοτρόπως ἐπολεμήθη καί νῦν πάλιν σκληρότερον πολεμεῖται καί ἀπό αὐτόν τόν ἀντιποιούμενον καί τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., ἐνῶ εἶναι ἁπλῶς ὁ ἡγέτης τοῦ Φλωρινικοῦ-᾿Ακακιακοῦ σχίσματος.

Τό ἱστορικόν ἔτος 1935.

῾Ο ἐπιβαλών τήν Καινοτομίαν  ᾿Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Παπαδόπουλος, ὡς ἄλλος πραγματικός παποκαίσαρ, βίᾳ καί τρόμῳ, παρέσυρεν καί ἐκράτησεν ὅλους τούς ᾿Επισκόπους εἰς τήν ἡμερολογιακήν παπικήν καινοτομίαν καί τόν Οἱκουμενισμόν. Πολλοί βέβαια προϊόντος τοῦ χρόνου διεμαρτυρήθησαν, ἀλλ᾿ οὐδείς ἐτόλμα νά ἀναλάβῃ τόν ρόλον ἑνός ἁγίου Μάρκου. ῎Ετσι κατά τό διάστημα ἀπό τό 1924 ἕως τό 1935 ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. ἐστερεῖτο ᾿Επισκόπων. Αὕτη ὑπῆρξεν ἡ μεγαλυτέρα δοκιμασία διά τό μαρτυρικόν πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας.

Ταῦτα μέχρι τόν Μάϊον τοῦ 1935, ὅτε, εὐδοκίᾳ Θεοῦ, τρεῖς Μητροπολῖται, ὁ Δημητριάδος Γερμανός, ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος καί ὁ Ζακύνθου Χρυσόστομος,  διεχώρισαν τάς εὐθύνας των. Δηλαδή: ᾿Απεκήρυξαν τήν ἐπιβολήν τῆς Καινοτομίας καί τήν καινοτομήσασαν κατά τῆς ᾿Ορθοδοξίας Νεοημερολογιτικήν ῾Ιεραρχίαν, τήν ὁποίαν ἐκήρυξαν οὐσίᾳ καί τύποις σχισματικήν καί ὡς ἐκ τούτου καί τά μυστήριά της ἄκυρα, καί οὕτω ἐπέστρεψαν εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος, τήν οὕτω ἀποκληθεῖσαν (πρός διάκρισιν) ᾿Εκκλησίαν τῶν Γνησίων ᾿Ορθοδόξων Χριστιανῶν. Οἱ τρεῖς οὗτοι ᾿Αρχιερεῖς συνεπεῖς εἰς τήν ὁμολογίαν των προέβησαν ἀμέσως καί εἰς χειροτονίας ἄλλων ᾿Επισκόπων, συγκροτήσαντες οὕτω πάλιν τήν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον  ῾Ιεράν Σύνοδον τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος.

᾿Αρχαί ὠδίνων διά τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.

Τό Φλωρινικόν Σχῖσμα τοῦ 1937.

Πλήν τῶν τριῶν ῎Αρχιερέων, οἱ ὁποῖοι ἐξῆλθον τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ  καί ἐπέστρεψαν εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος,  καί ἄλλοι ᾿Αρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι εἶχον ὑποσχεθεῖ ὅτι θά ἠκολούθουν τούς τρεῖς εἰς τήν ἐπιστροφήν των, δέν ἐτόλμησαν νά πραγματοποιήσουν τήν ὑπόσχεσίν τους, διότι ἐδειλίασαν πρό τῆς κοσμικῆς παντοδυναμίας τοῦ σχισματικοῦ "παποκαίσαρος" Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου εἰς τόν ὁποῖον καί ὑπετάγησαν. Καί ἡ σχηματισθεῖσα, ὅμως, κατά τόν Μαϊον τοῦ 1935 ἑπταμελής ῾Ιερά Σύνοδος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, τἠν ὁποίαν συνεκρότησαν οἱ ἐπιστρέψαντες τρεῖς ᾿Αρχιερεῖς καί οἱ ὑπ᾿ αὐτῶν τέσσερις χειροτονηθέντες,  ἐτέθη ὑπό σκληρόν διωγμόν, τοῦ ὁποίου τά ἀποτελέσματα ἦσαν θεαματικά ὑπέρ τοῦ Νεοημερολ.- Οἰκουμενισμοῦ, ἀφοῦ καί ἐξ αὐτῶν τῶν ἐπιστρεψάντων ᾿Αρχιερέων τινές ἀμέσως ἐδειλίασαν καί ἐπρόδωσαν.

῾Ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, π.χ. ἀμέσως ἐδειλίασεν, ἐζήτησε συγγνώμην ἀπό τόν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον, καί μέ μικράν ἀργίαν πού τοῦ ἐπεβλήθη ἐπανῆλθεν εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν-Οἰκουμενισμόν καί ἔλαβε πάλιν τόν θρόνον τῆς Ζακύνθου. ῾Ο Δημητριάδος Γερμανός ἠρνήθη τήν ῾Ομολογίαν του καί ἐτελεύτησε ὡς νεοημερολογίτης. ῾Ο δέ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος παρέμεινεν εἰς τάς τάξεις τῶν Γ.Ο.Χ. , ἀλλά ἀνέλαβε τόν ρόλον τοῦ "ΟΥΝΙΤΟΥ"[7] ὑπέρ τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ, διότι ἔθεσεν ὡς σκοπόν του νά πλήξῃ τήν ᾿Εκκλησιολογίαν-῾Ομολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί νά ὁδηγήσῃ τό πλήρωμα Αὐτῆς ὑπό τόν Νεοημερολογιτισμόν. Αὐτή ἡ προσπάθεια συνεχίζεται μέχρι σήμερον.

Συγκεκριμένα ὁ πρώην Φλωρίνης συνέχισε νά ἀκολουθῇ τό παλαιόν ἡμερολόγιον, ὅμως, ἀνεγνώριζε τήν σχισματικήν νεοημερολ.-οἰκουμενιστικήν Κρατικήν ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος, ὡς ἀληθῆ καί Κανονικήν ᾿Εκκλησίαν, τήν δέ πράγματι Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τήν ἠρνεῖτο, διότι τήν ἐθεώρει ὡς "παλαιοημερολογιτικόν καθεστώς", (κατά τήν διατύπωσιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση), ὡς ἁπλῆν διαμαρτύρησιν κατά τῆς ἀντικανονικῆς ἐπιβολῆς τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ καί τήν ἐχαρακτήριζε ὡς μίαν ἁπλῆν "φρουράν".

῾Η μεγάλη κακοδοξία-βλασφημία τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ἐκείνη καθ᾿ ἥν ἐκήρυσσεν, ὅτι ἡ Νεοημερολογιτική ᾿Ιεραρχία τό 1924 κατέστη "δυνάμει καί ὄχι ἐνεργείᾳ" σχισματική. Πρόκειται περί τῆς λεγομένης "ἐπιστημονικῆς θεωρίας - ὅρου", τήν ὁποίαν ἐκήρυξε ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἄμέσως μετά τό 1924.

Μέ αὐτήν ἐδέχετο καί ὁ Χρυσόστομος Παπαδόπουλος καί ὁ Χρυσόστομος Καβουρίδης (πρώην Φλωρίνης), ὅτι ναί μέν παρεβιάσθησαν Κανόνες, κατεπατήθη ἑορτολογική παράδοσις, ἔγινε καινοτομία, ἀλλά ἡ ὑπόθεσις εὑρίσκεται ἐν ὑποδικίᾳ.  Τότε θά καταστῇ καί "ἐνεργείᾳ" σχισματική ἡ Νεομερολογιτική ᾿Εκκλησία, ὅταν περί τῆς συγκεκριμένης ἀλλαγῆς τοῦ ῾Ημερολογίου ἀποφανθῇ μία Πανορθόδοξος Σύνοδος. Μέχρι τότε ὁ νεοημερολογιτισμός κατά τόν πρώην Φλωρίνης,  θά εἶναι ἡ "Κανονική Μητέρα του ᾿Εκκλησία" καί μόνον "δυνάμει σχισματική" .

῾Ο Κυκλάδων Γερμανός καί ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, οἱ ὁποῖοι ἐχειροτονήθησαν ᾿Επίσκοποι τό 1935 ὑπό τῶν τριῶν ἐπιστρεψάντων, μετά ἀπό κανονικά διαβήματα καί ἀνοχή δύο περίπου ἐτῶν, κατεδίκασαν τήν θεωρίαν τοῦ πρώην Φλωρίνης περί "δυνάμει καί οὐχί ἐνεργείᾳ" νεοημερολογιτικοῦ σχίσματος, αὐτόν δέ τόν πρώην Φλωρίνης, ἀπεκήρυξαν ὡς κακοδοξήσαντα, καί τοῦ ὑπέδειξαν, ὅτι ἡ θέσις του πλέον, ἐφ᾿ ὅσον ἠρνήθη τήν ἀρχικήν του ῾Ομολογίαν καί θεωρεῖ τόν Νεοημερολογιτισμόν,  ὡς τήν  "Μητέραν του ᾿Εκκλησίαν", εἶναι εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν.

Παρά ταῦτα ὁ πρώην Φλωρίνης παρέμεινε εἰς τό παλαιόν καί ὡς "οὐνίτης" πλέον τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ ἐπεδίωξε νά προσβάλῃ τήν ᾿Εκκλησιολογίαν-῾Ομολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ὁποία ὅμως παρά ταῦτα ὡμολόγει καί διεκήρυσσε καθαρά ὅτι ὁ Νεοημερολογιτισμός ἀποτελεῖ ἐνεργείᾳ σχίσμα, ἀφ᾿ ἑνός διά τόν ἀντικανονικόν ληστρικόν τρόπον ἐπιβολῆς του, ἀφ᾿ ἑτέρου καί τό κυριώτερον διότι κατεπάτησεν ἀποφάσεις Γνησίων Πανορθοδόξων  Συνόδων, ἀλλά καί αὐτῆς τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, κατέλυσε δισχιλιετῆ  καθηγιασμένην ἑορτολογικήν  παράδοσιν καί ἐπεβλήθη διά τόν Οἰκουμενισμόν ὡς πρῶτον βῆμα αὐτοῦ πρός τόν κοινόν συνεορτασμόν τῶν ᾿Ορθοδόξων μετά αἱρετικῶν Παπικῶν καί Προτεσταντῶν,  ὅπως ἀκριβῶς προέβλεπεν ἡ παναιρετική οἰκουμενιστική ᾿Εγκύκλιος τοῦ 1920, καί ὅπως ἀκριβῶς ἀπεφάσισεν τό Συνέδριο τῆς Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Μαΐου-᾿Ιουνίου 1923.

῾Ο πρώην Φλωρίνης ἐκφράζων ἐπιθυμίαν - ἐντολήν τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ,

ἐπιδιώκει τήν διακοπήν καί ἐξάλειψιν τῆς Γνησίας καί Κανονικῆς

᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.

 Εἶναι χαρακτηριστικόν ὅτι τίποτε δέν ἠνώχλησε τόσον τόν Χρυσόστομον Παπαδόπουλον δηλαδή τόν Νεοημερολογιτισμόν - Οἰκουμενισμόν κλπ., ὅσον αἱ κατά Μάϊον τοῦ 1935 χειροτονίαι ᾿Επισκόπων καί ἰδιαιτέρως τοῦ  ῾Αγιορείτου ῾Ιερομονάχου Ματθαίου εἰς ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης, τάς ὁποίας ἐνήργησαν τόν Μάϊον τοῦ 1935 οἱ τρεῖς ᾿Επίσκοποι, ἀμέσως μόλις ἐπέστρεψαν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν. Τοῦτο ἀποτελεῖ τήν μεγαλυτέραν συνέπειαν αὐτῶν πρός τήν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν, τήν ὁποίαν διεκήρυξαν ἅμᾳ τῇ ἐπιστροφῇ των εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν,  ῾Ο πρώην Φλωρίνης τιμωρεῖται καί διώκεται ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμόν ἀκριβῶς, δι᾿ αὐτόν τόν λόγον, διότι ἐπανέφερε τόν ᾿Επισκοπικόν βαθμόν καί τόν Συνοδικόν θεσμόν εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν καί ἰδιαίτερα, διότι ἀνέδειξεν τόν μέγαν ῾Ομολογητήν καί ζηλωτήν ἁγιορείτην ῾Ιερομόναχον  Ματθαῖον εἰς ᾿Επίσκοπον, ὁ ὁποῖος, ὁμοῦ μετά τοῦ Κυκλάδων Γερμανοῦ, συνεχίζουν μετά τό Φλωρινικόν σχῖσμα νά ἡγοῦνται τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου  ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος (Γ.Ο.Χ.).

῾Ο πρώην Φλωρίνης, ἐπεδίωξεν ἔκτοτε, (ὅπως ἀκριβῶς τό ἀπήτησεν ὁ νεομερολογιτισμός),  νά ἀποκλείσῃ παντί τρόπῳ καί σθένει νέας χειροτονίας ᾿Επισκόπων εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.. ᾿Εφαντάζοντο ὅτι μέ τόν τρόπον αὐτόν κάποτε θά ἐξέλιπεν ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή καί δέν θά ὑπῆρχον καί ἱερεῖς. Πρός τόν σκοπόν αὐτόν, ἀφ᾿ ἐνός ἐτρομοκρατήθη ὁ Κυκλάδων, μέ τήν "ἀπειλήν" ὅτι, ἄν συμπράξῃ μέ τόν Βρεσθένης εἰς χειροτονίας νέων ᾿Επισκόπων, θά διωχθῇ, ἀφ᾿ ἐτέρου κατώρθωσαν τό 1940 νά τόν ἀποσπάσουν ἐκ τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., καί ἀργότερον τό 1949 νά τόν ἑνώσουν μέ τόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον. ῎Ετσι ἔμεινε μόνος του ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος. ῾Οσάκις δέ ἐζητήθη ἀπό τόν Κυκλάδων Γερμανόν νά προβῇ μετά τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου κανονικῶς εἰς χειροτονίας ᾿Επισκόπων τό ἠρνεῖτο διαρρήδην, καί ἐδήλωνε ὅτι  "δέν ἤθελε νά πάῃ φυλακή".

Ματαιώνονται τά σχέδια τοῦ πρώην Φλωρίνης

καί τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ.

᾿Επί ἐννέα περίπου ἔτη (1940-1948) ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος παραμείνας μόνος ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἤδη εὑρισκόμενος εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου του, δέχεται τό αἴτημα Κλήρου καί Λαοῦ νά προβῇ εἰς χειροτονίαν ᾿Επισκόπου. ῾Ενάμισυ περίπου ἔτος πρίν ἀπό τήν ὁσίαν κοίμησίν του, ἤτοι τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948, συγκαλέσας Σύνοδον μετά τῶν Κληρικῶν του, λαμβάνει τήν ἐντολήν  καί ἀποφασίζει καί χειροτονεῖ μόνος του (ἔχων μόνον τό καθολικόν σύμψηφον Κλήρου καί Λαοῦ) τόν διακεκριμένον ἁγιορείτην ᾿Αρχιμανδρίτην Σπυρίδωνα εἰς ᾿Επίσκοπον Τριμυθοῦντος τῆς Κύπρου. ᾿Ακολούθως μετ᾿ αὐτοῦ ἐχειροτόνησεν τούς ᾿Επισκόπους Πατρῶν ᾿Ανδρέα (ἀπό τοῦ 1972 Προκαθήμενος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.,), τόν Θεσσαλονίκης Δημήτριον καί τόν Κορινθίας Κάλλιστον.

Οὕτω δέν διεκόπη καί δέν ἀπωλέσθη ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., ὡς ἀνέμενον ἡ παράταξις τοῦ πρώην Φλωρίνης καί ὁ Νεοημερολογιτισμός, ὅτι θά διεκόπτετο μετά τήν κοίμησιν τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, καί οὕτω δέν εἰσῆλθεν εἰς νέαν δοκιμασίαν ἡ ᾿Εκκλησία. Αὐτό, ὅμως, τό γεγονός εἶχεν ὡς συνέπεια νά κηρυχθῆ σκληρός διωγμός κατά τοῦ ᾿Επισκόπου Ματθαίου, ὁ ῾Οποῖος ἐκοιμήθη ὁσίως τήν 14ην Μαΐου τοῦ ἔτους 1950.

῾Ο δόλιος ἐλιγμός τότε, ὅπως καί σήμερα.

Τήν 26ην Μαΐου τοῦ ἰδίου ἔτους, δηλαδή ἀμέσως μετά τήν κοίμησιν τοῦ ἀοιδίμου καί ὁμολογητοῦ ῾Ιεράρχου Ματθαίου, ὁ πρώην Φλωρίνης προσποιεῖται, ὅτι ἀνακαλεῖ τάς κακοδοξίας του καί αὐτόν τόν ὅρον περί "δυνάμει καί οὐχί ἐνεργείᾳ" σχίσματος, καί ἐκδίδει τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 13)26-5-1950 Ποιμαντορικήν του ᾿Εγκύκλιον. Τό μόνον σημαντικόν αὐτῆς τῆς ᾿Εγκυκλίου εἶναι ἡ ῾Ομολογία του, δι᾿ ἧς ἀναγνωρίζει, ὅτι ἡ αἰτία τοῦ σχίσματος πού αὐτός προεκάλεσε τό 1937 ἦτο αἰτία σοβαρά, δογματική, ἐκκλησιολογική, πίστεως.

῾Ιδού ἡ σχετική δήλωσίς του:

"Αἴρομεν τά ἐξ  ὑπαιτιότητος ἡμῶν δημιουργηθέντα σκάνδαλα καί πρός τοῦτο ἀνακαλοῦμεν καί ἀποκηρύσσομεν πᾶν ὅ,τι ἀπό τοῦ ετους 1937 ἕως σήμερον ἐγράφη καί ἐλέχθη ὑφ᾿ ἡμῶν, διά κηρυγμάτων, διασαφήσεων, δημοσιευμάτων καί ἐγκυκλίων...καί αὐτόν τόν ἐπιστημονικόν ὅρον "Δυνάμει καί ἐνεργείᾳ".

Δυστυχῶς ἡ ὁμολογία αὐτή δέν εἶχε καμμίαν καλήν ἐξέλιξιν, διότι αὐτή ἡ ᾿Εγκύκλιος ἦτο ἕνα ψευδές "χαρτίον" διά νά ἐξαπατήσῃ τούς Γ.Ο.Χ. καί κυρίως νά θέσῃ ὑπό τόν ἔλεγχόν του τάς δύο μεγάλας ἱστορικάς Μονάς, τάς ὁποίας εἶχεν ἱδρύσει ὁ ἀοίδιμος Ματθαῖος καί αἱ ὁποῖαι ἦσαν τά προπύργια τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ῏Ητο ἕνα τέχνασμα, μία ὑποκρισία διά νά ἐξαπατήσῃ τούς πιστούς τῆς ᾿Εκκλησίας καί νά ἡγηθῇ Αὐτῆς. ᾿Απολύτως τό ἴδιο συμβαίνει καί πάλιν κατά τά τελευταῖα δύο - τρία χρόνια ...πιό κεκαλυμμένα ὅμως καί πιό δόλια.

῞Οπως ὁ πρώην Φλωρίνης τότε (τό 1950) "ὡμολόγησε" θεωρητικά, ἔτσι καί ὁ σημερινός "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος σήμερα "ὁμολογεῖ", τουλάχιστον εἰς θεωρητικήν ἐπίπεδον, ὅτι δέχεται τήν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας (Γ.Ο.Χ.), πλήν ὅμως κηρύσσει "ἀναίτιον" τό Φλωρινικόν σχίσμα τοῦ 1937, ἄν καί ἔχῃ, ὡς εἴπομεν, ἔχει σοβαράν ἐκκλησιολογικήν αἰτίαν, καί τοῦτο, διότι θέλει νά ἀποσιωπήσῃ τάς συνεπείας αὐτοῦ τοῦ σχίσματος, ὅπως καί τό θέμα τῆς ἀδιακόπου καί γνησίας ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.

᾿Αποσιωπᾶ ὁ σημερινός ἡγέτης τῶν Φλωρινικῶν καί ἀποκρύπτει τό γεγονός, ὅτι δέν ἔχει ἀδιάκοπον ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ῾Οποίαν κέκτηνται οἱ ᾿Επίσκοποι τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος παρά τοῦ πρώην Φλωρίνης (τό ὀρθόν παρά τῶν Δημητριάδος Γερμανοῦ, πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου καί Ζακύνθου Χρυσοστόμου) διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935. Δέν διανοεῖται δέ ἐπ᾿ οὐδενί νά ἐξετασθῇ, ἐντός τῶν πλαισίων τῆς Κανονικῆς Τάξεως καί τῆς ἐπιτρεπομένης ἐκκλησιαστικῆς Οἰκονομίας, τό θέμα τῆς "᾿Αποστολικῆς του διαδοχῆς", τήν ὁποίαν ἔχει ἐκ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς.

Διά νά ἐπιτευχθῇ, ὅμως, ἡ ἐν Χριστῷ καί ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ Του ἔνωσις ἀπαιτοῦνται καί ἡ καθαρά ῾Ομολογία-᾿Εκκλησιολογία καί ἡ Γνησία ᾿Αποστολική Διαδοχή. Δηλαδή πρέπει νά ἀρθοῦν οὐσισατικά τά δογματικά αἴτια καί νά θεραπευθοῦν καί αἱ ἀρνητικαί Κανονικαί συνέπειαι ἐξ  αὐτοῦ τοῦ σχίσματος.

Εἶναι χαρακτηριστικόν ὅτι καί μετά τήν ὑποκριτικήν καί πρόσκαιρον αὐτήν ὁμολογίαν του ὁ πρώην Φλωρίνης δέν ἐπέστρεψε, ὡς θά ἔδει, εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., ἀλλά ἀπαιτοῦσε νά ὑποταχθοῦν τά πιστά τέκνα τῆς ᾿Εκκλησίας εἰς αὐτόν, ἐνῶ παρέμενε εἰς τό σχίσμα! ᾿Ενῶ δέν ἐφήρμοσε τίποτε εἰς τήν πρᾶξιν ἀπό αὐτήν τήν ψευδοομολογίαν του, συνέχισεν ὅμως ὡς οὐνίτης νά διώκῃ ὑπουλότερον τήν ᾿Εκκλησίαν. Διακηρύττει μάλιστα καί δημοσίως τήν θέσιν του, ὅτι: "ἔπρεπε κάποιος νά ὑποκριθῇ τόν πλαιοημερολογίτην, διά νά ὁδηγήσῃ τούς παλαιοημερολογίτας εἰς τά ὅρια τά κανονικά" (Βλέπε ἄρθρον του εἰς ᾿Εφημερίδα "Βραδυνή" τῆς 10-12-1950). ῞Ορια κανονικά ἐννοεῖ τήν ὑπαγωγήν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ὑπό τήν διοίκησιν καί ἐξάρτησιν τῆς νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας, πράγμα διά τό ὁποῖον μετ᾿ οὐ πολύ (ἐν ἔτει 1951) ἔκαμε συγκεκριμένας προτάσεις εἰς τόν τότε Νεοημερολογίτην ᾿Αρχιεπίσκοπον ᾿Αθηνῶν Σπυρίδωνα Βλάχον. Καί ὅταν ἀργότερα (ἐν ἔτει 1953), οἱ δύο συνεργάται του ᾿Αρχιερεῖς Πολύκαρπος Χατζῆς καί Χριστόφορος Λιώσης ἐπέστρεψαν εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν, εἰς τήν γενομένην εἰς αὐτόν πρότασιν, ὅτι καί αὐτός πρέπει νά ἐπισπεύση τήν ἐπάνοδόν του εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἀπήντησεν, ὅτι παραμένει μέ τό παλαιόν καί δέν ἐπιστρέφει εἰς τήν Νεοημερολογιτικήν ᾿Εκκλησίαν, διότι οἱ ὁπαδοί του δέν θά τόν ἀκολουθήσουν, ἀλλά θά ἀκολουθήσουν τούς ᾿Επισκόπους τοῦ Ματθαίου! (Βλέπε: "ΦΩΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ", φ. 154)4-5-1953).

῾Η συνέχεια τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος.

Στερεῖται Γνησίας ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.

Τό 1955 ἀπέθανεν ὁ πρώην Φλωρίνης καί συνεπής εἰς τάς δεσμεύσεις του δέν ἐχειροτόνησε καί δέν ἄφησε διαδόχους εἰς τήν σχισματικήν παράταξίν του. Λέγεται, δέ ὅτι πιεσθείς ἐπανειλημμένως φορτικώτατα ἀπήντησεν: "῎Εχετε ᾿Επισκόπους" καί ἄλλοτε ἠμύνετο μέ τό δίλημμα: "Ποῖον νά χειροτονήσω"; Πάντως ἔμεινε μέχρι τέλους πιστός στήν ἀπό τοῦ 1945 δημοσίαν ὑπόσχεσιν - δέσμευσίν του πρός τό ῾Υπουργεῖον Παιδείας καί Θρησκευμάτων, ὅτι δέν θά ξαναχειροτονήσῃ ᾿Επισκόπους, διότι τοῦτο ἔθιγε τό κῦρος .....τῆς νεοημερολογιτικῆς ῾Ιεραρχίας.

 Οἱ ὁπαδοί του παραμείναντες ἀκέφαλοι, τό 1960 προσέφυγον εἰς τήν Σύνοδον τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς εἰς τήν ᾿Αμερικήν[8] ἐκλιπαροῦντες νά χειροτονήσῃ αὕτη ἕναν Κληρικόν τους εἰς ᾿Επίσκοπον, ἀλλά ἡ Σύνοδος ἐκείνη προέταξεν σκληράν ἄρνησιν. ᾿Εν τέλει, ὅμως, ἔπεσε εἰς τήν παγίδα τῶν μυστικῶν καί δολίων διαβουλεύσεων, ἀλλά καί εἰς τήν παγίδα τῆς "Σιμωνίας" ἕνας ᾿Επίσκοπος τῆς Συνόδου ἐκείνης, ὁ Σικάγου Σεραφείμ. Οὗτος ἐν κρυπτῷ καί ἐν ἀπολύτῳ ἀγνοίᾳ τῆς Συνόδου του καί παρά τήν ἀπαγορευτικήν ἀπόφασιν αὐτῆς, ἐχειροτόνησεν ὑπερορίως καί πολλαπλῶς ἀντικανονικῶς - πραξικοπηματικῶς, τόν ῾Ιερομόναχον ᾿Ακάκιον Παπᾶν εἰς "᾿Επίσκοπον Ταλαντίου". Σημειωτέον, ὅτι μεταξύ χειροτονήσαντος καί χειροτονηθέντος ἀπεφασίσθη (ἐνόρκως ὅπως ἔχει καταγγελθεῖ) νά παραμείνῃ ἐν κρυπτῷ ἡ πράξις αὐτή καί νά μήν ἀποκαλυφθῇ εἰς τό εὐρύ κοινόν ποῖος ἐχειροτόνησεν. Μετά ἔτη, ἠναγκάσθησαν οἱ Φλωριναῖοι (ὁ ᾿Ακάκιος εἶχεν ἤδη ἀποθάνει)  νά παρουσιάσουν ὄχι "χειροτονητήριον", ἀλλά μίαν ἁπλῆν "βεβαίωσιν", τήν ὁποίαν ὑπέγραφεν μόνον ὁ Σικάγου Σεραφείμ, καί μέ τήν ὁποίαν ἐβεβαίωνε, ὅτι αὐτός "μεθ᾿ ἑνός ἑτέρου" ἀνωνύμου καί ἀγνώστου (!) ἐχειροτόνησε τόν ᾿Αρχ)την ᾿Ακάκιον εἰς ᾿Επίσκοπον "Ταλαντίου". ῞Οτε δέ ἀργότερον ἐδηλώθη τό ὄνομα τοῦ δῆθεν συμπράξαντος ἐπισκόπου[9], τότε ἐκεῖνος διαρρήδην ἠρνήθη, δηλώσας ὅτι δέν γνωρίζει κἄν τό θέμα!

῾Επομένως ἡ ἐν λόγῳ χειροτονία πάσχει πολλαπλῶς, διότι:

α) ῾Ο Σικάγου Σεραφείμ δέν εἶχε κανένα κανονικόν δικαίωμα νά προβῇ εἰς τήν συγκεκριμένην χειροτονίαν ᾿Επισκόπου.

β) ῾Ο ᾿Ακάκιος Παπᾶς ἀπήτησε νά χειροτονηθῇ ὑφ᾿ ἑνός, ἐνῶ ὑπῆρχον καί ἄλλοι ᾿Επίσκοποι. ᾿Εχειροτονήθη δέ διά νά πλήξῃ τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ ἐν ῾Ελλάδι συντηρῶν καί ἐνισχύων τήν σχισματικήν παλαιοημερολογιτικήν παράταξιν τοῦ πρώην Φλωρίνης.

γ) "᾿Εχειροτονήθη" λάθρᾳ καί παρά τήν ρητήν ἄρνησιν - ἀπαγόρευσιν τοῦ Προκαθημένου καί τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων νά χειροτονηθῇ ᾿Επίσκοπος διά τήν ῾Ελλάδα καί τήν παράταξιν αὐτήν.

δ) ῾Ο ᾿Επίσκοπος πού ἐτέλεσε τήν "χειροτονίαν", ὅπως καί ἡ Σύνοδος του εἶχε πλήρη κοινωνίαν μετά τῶν Νεοημερολογιτῶν, ἀλλά καί εἰς τό σῶμά της ἡ Ρωσική Σύνοδος εἶχεν ὡς μέλη της καί ἐπισκόπους νεοημερολογίτας. Δηλαδή ὁ ᾿Ακάκιος ἐχειροτονήθη ὡς ἀπό Νεοημερολογίτην[10].

ε) ῾Η "χειροτονία" αὐτή εἶχεν ὡς σκοπόν νά ὑπηρετήσῃ καί νά ἐνισχύσῃ τό σχίσμα εἰς τήν ῾Ελλάδα, τό ὁποῖον ἔπληττε τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. ἀπό τό 1937, καί

στ) ῾Η συγκεκριμένη "χειροτονία" κατηγορήθη καί ὡς Σιμωνιακή!

Καί ἡ δευτέρα ὅμως "χειροτονία", τήν ὁποίαν ἐπεχείρησε εἰς τήν ῾Ελλάδα ὁ οὕτω προκύψας ὡς "Ταλαντίου" ᾿Ακάκιος, χειροτονήσας τόν "Γαρδικίου" Αὐξέντιον Πάστραν, μετέπειτα ᾿Αρχιεπίσκοπον τῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης, ἐγένετο μέ τήν σύμπραξιν τοῦ γνωστοῦ Λατινόφρονος "Χιλῆς" Λεοντίου[11]. 

῎Ετσι ἡ ἀκέφαλος παράταξις τοῦ πρώην Φλωρίνης, τήν ὁποίαν, ἀποθανών τό 1955, ἀφῆκεν ἄνευ "᾿Επισκόπων", ἐπανεῦρεν "᾿Επίσκοπον" τό 1960, τοῦ ὁποίου ὅμως ὡς προελέχθη ἡ χειροτονία εἶναι καί πολλαπλῶς ἀντικανονική, καί δέν εἶναι Γνησία, διότι προέρχεται ἀπό ᾿Επίσκοπον, ὁ ὁποῖος δέν εἶχε καταδικάσει, οὔτε ὁ ἴδιος, οὔτε ἡ Σύνοδός του τόν νεοημερολογιτισμόν, ἀλλά καί εἶχεν  ἐπίσημον κοινωνίαν μετά τῶν νεοημερολογιτικῶν ᾿Εκκλησιῶν. Δηλαδή δέν ἀναγνωρίζεται ᾿Αποστολική Διαδοχή εἰς τούς "᾿Επισκόπους" τῆς σχισματικῆς αὐτῆς παρατάξεως καί ὅλων τῶν λοιπῶν "ὑποπαρατάξεων" ἤ "ὑπερπαρατάξεων".

῾Η παράταξις τοῦ "᾿Αρχιεπισκόπου" κ. Χρυσοστόμου Κιούση

δέν εἶναι ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία

 ἀλλά μία σχισματική παράταξις.

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν, τά ὁποῖα πολύ σύντομα ἀναφέραμε, προκειμένου νά ἔχετε μία στοιχειώδη, ἀλλά ὀρθήν πληροφόρησιν, γίνεται ἀπόλυτα φανερόν, ὅτι ἡ ὑπό τόν ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. Χρυσόστομον Κιούσην παράταξις δέν ἔχει καμμίαν ἀπολύτως σχέσιν μέ τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., ἀλλά  εἶναι ἡ συνέχεια τῆς ἀπό τοῦ 1937 σχισματικῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου. Αὕτη δέν ἔχει οὔτε ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν, οὔτε κανονικήν καί γνησίαν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν. ῾Ο σημερινός ἡγέτης τοῦ σχίσματος τούτου,  ὁ κ. Χρυσόστομος δέν ἐκπροσωπεῖ τίποτε ἀπό τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τῆς ῾Ελλάδος (Γ.Ο.Χ.), ὁ δέ ἰσχυρισμός του, καθ᾿ ὅν: "ἡμεῖς (δηλαδή ἡ παράταξίς του)...ἀποτελοῦμεν τήν συνέχειαν τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Ορθοδόξου τοῦ Χριστοῦ ᾿Εκκλησίας...", ὡς ὅλως ἀναληθής εἶναι καί βλάσφημος καί ἀποτελεῖ καθαράν παραπληροφόρησιν - παραπλάνησιν, ἡ ὁποία ἀποβλέπει εὐθέως εἰς τήν ἐξαπάτησιν τῶν Χριστιανῶν τῆς Κατακομβικῆς ᾿Εκκλησίας.

῾Ιστορικαί ἀναλήθειαι καί βλασφημίαι.

᾿Ανεπίτρεπτοι ὡς ἀναληθεῖς, ἀλλά καί ὡς βλάσφημοι, εἶναι καί οἱ ἰσχυρισμοί τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, εἰς τό ἴδιο κείμενο, κατά τούς ὁποίους, λέγει:

"Δοκιμάζομεν, ὅμως, τήν πικρίαν τοῦ χωρισμοῦ τῆς Μαρτυρικῆς μας ᾿Εκκλησίας, διότι οἱ μέν προερχόμενοι ἐκ τοῦ ᾿Επισκόπου Ματθαίου ἀπεσπάσθησαν δημιουργήσαντες σχῖσμα ἐξ αἰτίας ἀλόγου φανατισμοῦ. Διά τό ἀληθές ὅμως παρεσύρθησαν ἀπό δεινόν τινά ἱερωμένον ἐγκάθετον τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν νεοημερολογιτῶν, Εὐγενίου Τόμπρου, ὀνομαζόμενον, ὁ ὁποῖος εἰσεχώρησεν εἰς αὐτούς καί ὑπεκρίθη τόν θερμόν ζηλωτήν εἰς ἀκριβολογίαν πίστεως μέ ἀποτέλεσμα τήν ἀποπλάνησιν τοῦ γέροντος ᾿Επισκόπου Ματθαίου παρασύρας τοῦτον εἰς δύο φοβερά ὀλισθήματα. Τό πρῶτον, ἀπόσχισιν ἀπό τῶν χειροτονησάντων αὐτόν Μητροπολιτῶν πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου κλπ., ὅστις ἐδικάσθη καί ἐξωρίσθη δίς διά τήν ὀρθόδοξον πίστιν καί ἀπέθανεν ἐν ὀρθοδόξῳ ῾Ομολογίᾳ. Δεύτερον, εἰς χειροτονίαν ἐπισκόπων ὑπό μόνου ἐκείνου περί τό τέλος τῆς ζωῆς του κατά παράβασιν τοῦ α' ᾿Αποστολικοῦ κανόνος. Τήν ἀκυρότητα τῆς χειροτονίας των οἱ Ματθαιϊκοί μετά ἔτη ἐζήτησαν νά διορθώσουν ἀπό τήν Ρωσικήν ἐν διασπορᾷ ᾿Εκκλησίαν  εἰς ᾿Αμερικήν. ᾿Εδέχθησαν ἀναχειροτονίαν ἤ χειροθεσίαν, πλήν ὅμως ἐξ᾿ ἐσωτερικῆς των διαμάχης ἀπεκήρυξαν ὑστέρως τήν !!! ἐκκλησιαστικήν πρᾶξιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου καί ἐπανῆλθον οὕτω εἰς τήν πρώτην ἀκυρότητα τῶν χειροτονιῶν. Ματαίως, ὅθεν, καί σφαλερῶς πιστεύουν, ὅτι ἔχουν κανονικήν ᾿Αποστολικήν διαδοχήν, ἐφ᾿ ὅσον ἔχουν τήν ἐκδίκησιν τοῦ Α' ᾿Αποστολικοῦ Κανόνος, ἆρα εἶναι ἀντικανονικοί".

Αἰσθανόμεθα μεγίστην λύπην, ἀλλά καί ἱεράν ἀγανάκτησιν, διότι ὁ σημερινός ἡγέτης τοῦ φλωρινικοῦ σχίσματος κ. Χρυσόστομος Κιούσης μέσα εἰς ἕνα τόσο μικρόν κείμενον περιέλαβε καί πάλιν τόσας ἀναληθείας καί βλασφημίας μή σεβόμενος  οὔτε τήν ἱστορικήν, οὔτε τήν δογματικήν ἀλήθειαν.

Λέγει κατ᾿ ἀρχήν: "Δοκιμάζομεν, ὅμως, τήν πικρίαν τοῦ χωρισμοῦ τῆς μαρτυρικῆς μας ἐκκλησίας...". Τοῦτο ἀποτελεῖ βλασφημίαν, διότι λέγει "περί χωρισμοῦ τῆς  μαρτυρικῆς μας ᾿Εκκλησίας" καί ἐννοεῖ βεβαίως, ὡς "μαρτυρικήν ἐκκλησίαν" τήν σχισματικήν του παράταξιν. ῾Η ᾿Εκκλησία, ὅμως, δέν χωρίζεται, δέν σχίζεται, δέν μοιράζεται, οὔτε καί μερίζεται.

Τό 1937 δέν ἀπεσπάσθησαν οἱ ᾿Επίσκοποι Βρεσθένης Ματθαῖος καί Κυκλάδων Γερμανός, ἀλλά ἀπεσχίσθησαν λόγῳ τῆς κακοδοξίας των οἱ περί τόν πρώην Φλωρίνης, διότι ἠρνήθησαν τήν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἀνεγνώρισαν ὡς μητέρα των ᾿Εκκλησίαν τήν ΣΧΙΣΜΑΤΟΑΙΡΕΣΙΝ ΤΟΥ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΣΜΟΥ - ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ, καί δι αὐτόν τόν λόγον ἀπεκηρύχθησαν. Αὐτή εἶναι ἡ χειροπιαστή καί ἀναμφισβήτητος ἀλήθεια, τήν ὁποίαν ὅμως δυστυχῶς διαστρέφει ὁ ἀντικανονικῶς φερόμενος ὡς "᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ." κ. Χρυσόστομος[12].

Εἶναι, ἐπίσης, ἀπολύτως ψευδές, ὅτι ὁ Πρωθιερεύς Εὐγένιος Τόμπρος εἶχεν ἔστω καί τήν ἐλαχίστην ἀνάμειξιν εἰς τό Φλωρινικόν σχίσμα τοῦ 1937, ἀφοῦ ἦτο παντελῶς ἄγνωστος εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ.  καί πρό καί ὀλίγα ἔτη μετά τό σχίσμα[13]. Οὔτε "ἀπεπλανήθη", οὔτε παρεπλανήθη, οὔτε παρεσύρθη ὁ πολιός τότε Γέρων ἀοίδιμος Βρεσθένης Ματθαῖος ὑπό οὐδενός, ἀλλά ἐκάλεσε πραγματικήν Σύνοδον μετά τῶν Κληρικῶν του, καί ἀπεφάσισεν ἐλευθέρως καί ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι.

Τό θέμα τόσον τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948 ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, ὅσον καί τῶν "χειροτονιῶν" τοῦ ᾿Ακακίου τό 1960, καί ἀργότερα τοῦ Αὐξεντίου καί ἐκείνων τῶν ἀνομολογήτων τοῦ 1979 εἶναι θέματα τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου, τόν ὁποῖον προωθεῖ ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. διά νά λάμψῃ καί ἐπ᾿ αὐτῶν τῶν θεμάτων ἡ ἀλήθεια ἐπί τῷ τέλει τῆς ἐν Χριστῷ ἑνώσεως.

῾Η Γνησιότης τῆς ἀδιακόπου ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς.

 ῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. ποτέ δέν ἀμφέβαλε διά τήν δογματικήν πληρότητα καί ἐγκυρότητα  τῶν ᾿Επισκοπικῶν χειροτονιῶν ὑπό τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου. Αἱ χειροτονίαι τοῦ 1948 εἶναι ἀπολύτως ἔγκυροι καί οὐδείς ἐχέφρων ποτέ τάς ἀμφεσβήτησεν, ἐκτός ἀπό τήν σχισματικήν αὐτήν παράταξιν τῶν Φλωρινικῶν, ἡ ὁποία ἐξεφράσθη μέ ἰδιαίτερον μένος, ἐνῶ ἐβλασφήμησε καί κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, τό ῾Οποῖον κατέστησεν αὐτούς οὐσίᾳ Κανονικούς καί Γνησίους Διαδόχους τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων. Αἱ χειροτονίαι τοῦ ἀοιδίμου ᾿Αρχιεπισκόπου Ματθαίου εἶναι ἀπολύτως ἔγκυροι καί δογματικῶς πλήρεις, διότι ὅταν οὗτος τόν Σεπτέμβριον τοῦ 1948 προέβη εἰς χειροτονίαν ᾿Επισκόπου μόνος του, συνέτρεχον λόγοι ᾿Εκκλησιαστικοί πραγματικοί, οἱ ὁποῖοι συνέθετον τεραστίαν ἀδήριτον ἀνάγκην καί ἐπέβαλον νά πράξῃ τοῦτο:

α) ᾿Αποδεδειγμένως δέν ὑπῆρχεν ἄλλος ᾿Ορθόδοξος ᾿Αρχιερεύς μετά τοῦ ὁποίου θά ἠδύνατο νά συμπράξῃ ὁ Βρεσθένης Ματθαῖος, ἡ δέ ᾿Εκκλησία εὑρίσκετο συνεχῶς ὑπό σκληρόν διωγμόν, ἐνῶ τό 1948 ὁ ἀοίδιμος Βρεσθένης Ματθαῖος εὑρίσκετο ἕνα μόλις βῆμα πρίν ἀπό τήν ὁσίαν κοίμησίν του.

β) ῎Ητο ὑποχρεωμένος βάσει τῆς ῾Ομολογίας-᾿Εκκλησιολογίας του καί τῆς εὐθύνης του ὡς ῾Ιεράρχου τῆς ᾿Εκκλησίας, νά ἀφήσῃ ᾿Επισκόπους διαδόχους, δηλαδή νά ἀφήσῃ ἀδιάκοπον  τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, ἄλλως οὐσίᾳ θά καθίστατο ἀρνητής τῆς ᾿Εκκλησίας, θά ἐπρόδιδεν αὐτήν καί θά τήν εἰσήγαγεν εἰς νέας δοκιμασίας χειροτέρας τῆς 10ετίας τοῦ 1924-1935.

γ) Δέν ἐχειροτόνησε διά νά προκαλέσῃ φατρίαν, σχίσμα ἤ καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον νά πλήξῃ, ἤ νά βλάψῃ τήν ᾿Εκκλησίαν, ἀλλά τά πάντα ἐποίησεν πρός χάριν τῆς χειμαζομένης ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καί

δ) Οὐσιαστικά δέν κατέλυσε τήν Κανονικήν τάξιν, ἀλλά ἀπολύτως δικαιολογημένα καί ἐπιβεβλημένα ὑπερέβη τήν ἀκρίβειαν τοῦ Α'᾿Αποστολικοῦ Κανόνος καί ἐνήργησε κατά τήν σχετικήν Διάταξιν τῶν ᾿Αποστολικῶν Διαταγῶν, αἱ ὁποῖαι προβλέπουν τήν ὑφ᾿ ἐνός χειροτονίαν ᾿Επισκόπου εἰς περίπτωσιν διωγμοῦ ἤ ἄλλης τινός ἀνάγκης[14].

᾿Αντιθέτως πρός ὅλα ταῦτα ἡ "χειροτονία" ἀπό τἠν ὁποία ἔχει τήν διαδοχήν ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἶναι πολλαπλῶς κατάφωρα ἀντικανονική, διότι, ἐπαναλαμβάνομεν: α) ᾿Εγένετο ἄνευ ἐκλογῆς καί ὑφ᾿ ἐνός, ἐνῶ, ὑπῆρχον καί ἄλλοι ᾿Επίσκοποι.  β) ᾿Εγένετο ὑπερορίως, κρυφίως καί Σιμωνιακῶς, καί παρά τήν ἐπίσημον ἀπόφασιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου νά μήν χειροτονηθῇ ὁ ᾿Ακάκιος, διότι εἰς τήν ῾Ελλάδα ὑπῆρχον οἱ ᾿Επίσκοποι, οἱ ἕλκοντες τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν ἀπό τόν ἀοίδιμον Ματθαῖον. γ) ᾿Εγένετο ὑπό ᾿Επισκόπου τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία ἐκοινώνει ἐπισήμως μέ τούς νεοημερολογίτας καί ἑπομένως εἶναι ὡς νά ἐχειροτονήθη ὑπό Νεοημερολογίτου. δ) ᾿Εγένετο διά νά στερεωθῇ καί νά συνεχισθῇ καί διευρυνθῇ τό σχίσμα τοῦ πρώην Φλωρίνης.

῾Ετέρα ἀναλήθεια τοῦ κ. Χρυσοστόμου.

Ποία ἡ ἀλήθεια διά τήν λεγομένην "χειροθεσίαν".

῾Ετέρα ἀναληθής καί βλάσφημος θέσις τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση εἶναι αὐτή, καθ᾿ ἥν, δῆθεν, ἐζητήσαμεν, ὅπως γράφει, νά διορθώσωμεν τήν "ἀκυρότητα",  τῆς χειροτονίας τοῦ 1948 "ἐδέχθημεν ἀναχειροτονίαν ἤ χειροθεσίαν κλπ" ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον τῆς Διασπορᾶς. Εἶναι ἀναληθές καί τοῦτο. ᾿Ιδού τί ἀκριβῶς συνέβη, ἄσχετα ἀπό τό τί ἀληθινά ἐπεδιώκετο τότε νά συμβῇ εἰς βάρος τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος ἐκ μέρους τῶν ἐγκαθέτων εἰς τήν Φλωρινικήν παράταξιν..

Τό 1971 ἀπεστάλη ὑπό τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου Συνοδική ᾿Εξαρχία εἰς τήν ᾿Αμερικήν διά νά συναντηθῇ μετά τῆς Ρωσικῆς Συξόδου εἰς τά πλαίσια τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ιεραποστολῆς. ᾿Επεδιώχθη  νά διαφωτισθῇκαί βοηθηθῇ ἡ Ρωσική Σύνοδος, ὥστε νά ἀποκηρύξῃ τόν Νεοημερολογιτισμόν ὡς ἐνεργείᾳ σχισματοαιρέσεως καί νά διακόψῃ κάθε κοινωνίαν μετ᾿ αὐτοῦ.

᾿Αφοῦ ἡ Ρωσική Σύνοδος ἀπεδέχθη ἐν Συνόδῳ τήν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ., καί ὑπεσχέθη, ὅτι κόπτει κοινωνίαν μετά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ (Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κλπ.) καί πλέον, (κατά τήν ἐπίσημον μαρτυρίαν τοῦ Σεβ/του Κιτίου, ἑνός τῶν μελῶν τῆς ᾿Εξαρχίας), θά ἔχῃ ᾿Εκκλησιαστικήν κοινωνίαν μόνον μετά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.,  κατόπιν ἐτέθη καί τό θέμα τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας, ὄχι διότι ὑπῆρχεν ἤ ὑπάρχει ἡ παραμικρά ἀμφιβολία περί τῆς πληρότητος καί τῆς ἐγκυρότητος τοῦ μυστηρίου τῆς κατά τό 1948 χειροτονίας, ἀλλά ἐτέθη ἀποκλειστικῶς πρός χάριν τῆς σχισματικῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης, ἡ ὁποία ἰσχυρίζετο ὅτι δέν ἐπιστρέφει εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. διότι δῆθεν "εἶναι ἄκυροι αἱ χειροτονίαι τῶν ᾿Επισκόπων της", ὅπως ἀσεβῶς καί βλασφήμως τό ἐπαναλαμβάνει καί ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης εἰς τήν Διακήρυξίν" του.

᾿Εζητήθη, λοιπόν, ὅπως ἀποφανθῇ βάσει τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων ἡ Ρωσική ἐν Διασπορᾷ Σύνοδος, καί ἐπί τοῦ θέματος τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας, ἀφοῦ ἐδήλωσε προηγουμένως, ὅτι ἀποδέχεται τήν ῾Ομολογίαν-᾿Εκκλησιολογίαν καί ὅτι εἶναι ἑνωμένη πλέον μετά τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, καί τοῦτο, ἐπαναλαμβάνομεν, προκειμένου οἱ Φλωριναῖοι νά ἀποβάλουν τήν πλάνην καί τήν βλασφημίαν κατά τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.καί νά ἑνωθοῦν ἐν τῇ  Εκκλησίᾳ, καί νά πεισθοῦν, ὅτι οἱ ᾿Επίσκοποι τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι Κανονικοί ᾿Αρχιερεῖς καί διάδοχοι τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων. ῞Ολη, λοιπόν, ἡ δεοντολογία τῆς πρωτοβουλίας συνίστατο εἰς τό νά εὑρεθῇ ὀρθόδοξος τρόπος νά θεραπευθῇ τό σχίσμα τοῦ πρώην Φλωρίνης.

᾿Εν προκειμένῳ καί ὁ προκάτοχός τοῦ κ. Χρυσοστόμου, Αὐξέντιος, ὡς "᾿Αρχιεπίσκοπος" τότε τῆς Φλωρινικῆς παρατάξεως, τόν διαψεύδει, διότι εἰς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 534)18-9-1971 ἐπίσημον ᾿Εγκύκλιόν του, δέν λέγει αὐτά πού γράφει  ὁ κ. Χρυσόστομος Κούσης! Δέν λέγει οὔτε περί "ἀναχειροτονίας" τῶν ᾿Επισκόπων μας, πού πῆγαν στήν ᾿Αμερική, οὔτε περί "χειροθεσίας" ὑπό τήν ἔννοιαν πού τήν ὑπονοεῖ ὁ κ. Χρυσόστομος, ἀλλά λέγει ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος "ἀπεφάσισε νά ἀναγνωρίσῃ ὡς κανονικούς τούς ψευδεπισκόπους τοῦ ἀποβιώσαντος κυροῦ Ματθαίου...", διά τόν λόγον δέ αὐτόν διέκοψε  τήν κοινωνίαν (ὁ Αὐξέντιος) μέ τήν Ρωσικήν Σύνοδον καί μέχρι σήμερον δέν ἐπικοινωνοῦν ἐπισήμως. ᾿Απορεῖ κανείς μέ τήν τόση ἀφέλεια μέ τήν ὁποίαν ψεύδεται καί παραπληροφορεῖ ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης.

Τέλος ἡ ῾Ιερά ἡμῶν Σύνοδος μετά ἐλάχιστα ἔτη, ὅταν διεπίστωσε, ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος δέν τηρεῖ ἐν τῇ πράξει ὅσα ἀπεδέχθη καί ὡμολόγησε τό 1971, ἐξηντληθέντων δέ καί ὅλων τῶν κανονικῶν διαβημάτων, ἠναγκάσθη νά διακόψη τήν μετ᾿ αὐτῆς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν, ἀδιαφοροῦσα παντελῶς δι  αὐτό τό ὁποῖον ἰσχυρίζεται ὁ κ. Χρυσόστομος, ὅτι δῆθεν  μέ τήν ἀποκήρυξιν "ἐπανήλθομεν εἰς τήν πρώτην ἀκυρότητα τῶν χειροτονιῶν", διότι ἀκριβῶς ποτέ, οὐδ᾿ ἐπί στιγμήν,  δέν ἐξηρτήθη  ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον.

῾Η θέσις, ἐπίσης, τοῦ κ. Χρυσοστόμου, εἰς τό ἴδιον κείμενον, καθ᾿ ἥν δῆθεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας "ἀπεκήρυξεν ὑστέρως τήν Ρωσικήν πρᾶξιν τῆς Ρωσικῆς Συνόδου...", μόνον ὡς ἐσκεμμένη καί κακή μπορεῖ νά χαρακτηρισθῇ, διότι εἶναι ἀναληθής καί ἐν προκειμένῳ ἡ θέσις αὐτή σημαίνει, ὅτι ἐμμέσως ἡ ῾Ιερά Σύνοδος ἀπεδέχθη, ὅτι ἐγένετο πράγματι ὡς ἐπί σχισματικῶν χειροθεσία καί ἑπομένως ἡ ᾿Αποστολική ἡμῶν Διαδοχή ἐξηρτήθη ἀπό τήν Ρωσικήν Σύνοδον. Τοῦτο ὅμως εἶναι ἀναληθές καί βλάσφημον, τό δέ ἀληθές εἶναι ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος διά λόγους πίστεως καί ῾Ομολογίας διέκοψεν πᾶσαν κοινωνίαν μετά τῆς Ρωσικῆς ἐν Διασπορᾷ Συνόδου, δέν ἀπεκήρυξεν ὅμως καμμίαν οὐσιαστικήν Πρᾶξιν χειροθεσίας, διότι δέν ὑπῆρξε ποτέ οὐσιαστική χειροθεσία.

Τοῦτο πού γράφει ὁ κ. Χρυσόστομος, δηλαδή τό περί ἀποκηρύξεως τῆς "Χειροθεσίας", ἐντάσσεται εἰς τό δόλιον σχέδιον διά μίαν ἔμμεσον, ἐκ μέρους τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας, ἔστω καί ἐκ τῶν ὑστέρων ἀποδοχήν, ἔστω καί θεωρητικῶς, ὅτι πράγματι ἐγένετο χειροθεσία ὡς ἐπί σχισματικῶν, καί ἔτσι νά προσβληθῇ ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.. ῞Ο,τι δυστυχῶς ἐπέτυχον μέ τόν πρώην Κορινθίας Κάλλιστον, τόν ὁποῖον ἀπεδέχθησαν ὡς ᾿Επίσκοπον ἀπό τό 1971).  Διότι ἀποκηρύσσω ἤ καταδικάζω κάτι τό ὁποῖον εἶναι ἤ θεωρεῖται πραγματικότης. ᾿Εν προκειμένῳ ἡ ᾿Εκκλησία δέν ἀπεκήρυξε τίποτα, διότι δέν ἐδέχθη τίποτα τό οὐσιαστικόν.

῾Η Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία ὁμολογεῖ ὅτι εἶναι πράγματι ἡ Γνησία καί Κανονική καί ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, διότι κρατεῖ καί διαφυλάσσει ἀκαινοτόμητον τήν ᾿Αποστολικήν Πίστιν καί κέκτηται ἀδιάκοπον τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν οἱ ᾿Επίσκοποί της ἔλαβον ἀπό ᾿Επισκόπους χειροτονηθέντας πρό τοῦ σχίσματος τοῦ 1924, καί τήν ὁποίαν μετέδωκαν πλήρη καί τελείαν διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, τοῦ 1948 καί μετέπειτα ἀλληλοδιαδόχως μέχρι σήμερον.

῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. εἶναι ἡ Γνησία, Κανονική καί ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, διότι ἀποτελεῖ τήν ἀδιάκοπον καί μετά τό 1924 συνέχειαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος, καί ὀντολογικῶς ταυτίζεται πρός τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Πατέρων, τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, τήν Μίαν, ῾Αγίαν, Καθολικήν καί ᾿Αποστολικήν τοῦ Χριστοῦ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ.

Κηρύσσει τήν ἐκκλησιολογικήν αἵρεσιν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

῾Ο "᾿Αρχιεπίσκοπος" τῆς σχισματικῆς αὐτῆς παρατάξεως ἀποκαλύπτεται περαιτέρω, ὅτι βλασφημεῖ καί κατά τοῦ δόγματος τῆς ᾿Ορθοδόξου ῎Εκκλησιολογίας, διότι εὐθέως καί ρητῶς κηρύσσει ὅτι:

 "῾Η αὐθαίρετος εἰσαγωγή τοῦ νέου ἡμερολογίου ἐδημιούργησε σχίσμα εἰς τήν ἐκκλησίαν μέ τήν ἐφαρμογήν τοῦ ταυτοχρόνου  συνεορτασμοῦ μετά τῆς αἱρετικῆς δυτικῆς ἐκκλησίας καί διήρεσε οὕτω τήν μίαν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ εἰς δύο...".

᾿Ιδού ἡ "᾿Ορθόδοξος ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία" τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση: "Γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" διακηρύσσει, ὅτι  ἡ Μία ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ διηρέθη εἰς δύο! ῞Ο,τι ἀκριβῶς λέγει καί φρονεῖ ὁ ἀντίχριστος Οἰκουμενισμός. Καί ἐρωτῶμεν: Εἰς τί διαφέρει ἐν προκειμένῳ ὁ ὡς "᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν" φερόμενος κ. Χρυσόστομος Κιούσης ἀπό τόν ὡς "Πατριάρχην Κων)λεως" φερόμενον κ. Βαρθολομαῖο ᾿Αρχοντώνη, ὁ ὁποῖος κηρύσσει: "Εἴθε ὁ Κύριος νά ἀξιώσῃ ἡμᾶς νά ἴδωμεν καί τήν ἀνάστασιν τῆς ἑνότητος τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας Αὐτοῦ". Κατά τόν κ. Χρυσόστομο ἡ Μία ᾿Εκκλησία διηρέθη εἰς δύο, κατά δέ τόν κ. Βαρθολομαῖο ἡ ᾿Εκκλησία διαιρεθεῖσα εἰς δύο κατέστη νεκρά καί εὔχεται νά "ἀναστηθῇ μέ τήν ἕνωσιν..."

Δέν ὑπάρχει μεγαλυτέρα ἀπό αὐτήν αἵρεσις. Διότι μετά ἀπό τήν διαίρεσι τῆς ᾿Εκκλησίας εἰς δύο πρέπει νά διηρέθη καί ὁ Χριστός εἰς δύο (ἥμαρτον Κύριε) καί ἑπομένως ὡς λέγει ὁ Οἰκουμενισμός "ἀπέθανεν ὁ Χριστός". Μεγαλυτέρα, ὅμως αὐτῆς τῆς περί διαιρέσεως τῆς Μιᾶς, ῾Αγίας, Καθολικῆς καί ᾿Αποστολικῆς ᾿Εκκλησίας αἵρεσις δέν εἶναι ἄλλη. Εἶναι ἡ τελευταία καί μεγίστη ὅλων τῶν αἱρέσεων. Βάσει αὐτῆς τῆς θέσεως τοῦ κ. Χρυσοστόμου καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἡ ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς "διαιρεῖται" καί "πολλαπλασιάζεται" μέ κάθε σχίσμα τῶν αἱρετικῶν, ὅπως καί μέ τόν Νεοημερολογιτικόν τοῦ 1924, ἀπό μία διηρέθη εἰς δύο, ὅπως κηρύσσει εἰς τήν διακήρυξίν του ὁ κ. Χρυσόστομος!  ῎Απαγε τῆς βλασφημίας. Δι αὐτῆς προβάλλεται αὐτουσία ἡ περί ᾿Εκκλησίας σατανική διδασκαλία τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.(῾Ορᾶτε πλείονα: ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, ΚΥΡΙΑΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 1997, Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 24 κ. ἑξ.).

῾Ο Οίκουμενισμός εἰς ὅλον του τό μεγαλεῖον.

Εἰς ἄλλο σημεῖον τῆς περιβοήτου "ΔΙΑΚΗΡΥΞΕΩΣ" του σημειώνει:

"῾Ημεῖς τηροῦμεν τήν ᾿Ορθόδοξον ῾Ομολογίαν τοῦ πεφωτισμένου ποιμενάρχου ἡμῶν ἀειμνήστου πρ. Φλωρίνης Χρυσοστόμου, ὅστις ἐλάμπρυνε καί ἐστερέωσε τόν ἱερόν μας ἀγῶνα προσδώσας σύν τοῖς ἄλλοις ὑπόστασιν ἐκκλησιαστικήν διά τοῦ χαρίσματος τῆς ῾Ιερωσύνης, ἔχομεν τήν διαδοχήν καί ἀποτελοῦμεν τήν γνησίαν καί κανονικήν ἐξ᾿ ἐκείνου συνέχειαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας. Θεωρούμεθα δέ ὁ κορμός τῆς μαρτυρικῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν ῾Ελλάδι ὑπό τῶν ἀρχῶν τῆς Πολιτείας".

Καί πάλιν ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης ἀρνεῖται τήν μοναδικότητα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί δέχεται ἀφ᾿ ἐνός περισσοτέρας ᾿Εκκλησίας καί ὅτι "ἡ ἐκκλησία του", πού εἶναι ἡ μία ἀπό τίς ...δύο (!), θεωρεῖται "ὁ κορμός τῆς μαρτυρικῆς ὀρθοδόξου ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν ῾Ελλάδι ὑπό τῶν ἀρχῶν τῆς Πολιτείας!

Τί σημαίνουν ὅλα τά ἀνωτέρω:

Λέγει ὅτι ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος, ἐλάμπρυνε καί ἐστερέωσε τόν ῾Ιερόν μας ἀγῶνα "προσδώσας σύν τοῖς ἄλλοις ὑπόστασιν ἐκκλησιαστικήν....." Δηλαδή ἡ "ἐκκλησία" του ἔχει τήν ὑπόστασίν της ἀπό τόν Φλωρίνης Χρυσόστομον Καβουρίδην! ᾿Αποδέχεται καί ὁμολογεῖ, ὅτι "ἡ ἐκκλησία του" εἶναι μία παρασυναγωγή μέ ἱδρυτήν καί ἡγέτην ἄνθρωπον, τόν Χρυσόστομον Καβουρίδην. "῎Εχομεν τήν διαδοχήν, λέγει, καί ἀποτελοῦμεν τήν γνησίαν καί κανονικήν ἐξ᾿ ἐκείνου συνέχειαν τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ελληνικῆς ᾿Εκκλησίας".

᾿Ασφαλῶς ὁ ἴδιος δέν καταλαβαίνει αὐτά πού ἰσχυρίζεται, ἑρμηνεύοντες, ὅμως, τό κείμενόν του, πρέπει νά εἴπωμεν, ὅτι ὁ πρώην Φλωρίνης  ἄφησε σχισματικήν παράταξιν καί αὐτήν συνεχίζει ὀ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης. ῎Αν δέ ἐννοῇ καί τήν "᾿Αποστολικήν του Διαδοχήν", δυστυχῶς ὁ πρώην Φλωρίνης δέν ἄφησε ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν. Τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν ὁποίαν ἔλαβεν κανονικῶς ὁ πρώην Φλωρίνης πρό τοῦ νεοημερολογιτικοῦ σχίσματος, τήν μετέδωκεν εἰς τόν ᾿Επίσκοπον Βρεσθένης Ματθαῖον τόν Μάϊο τοῦ 1935 καί ἐν συνεχείᾳ ὁ ἀοίδιμος ὁμολογητής Ματθαῖος εἰς τούς ὑπ᾿ αὐτοῦ χειροτονηθέντας ᾿Αρχιερεῖς.

῾Ο κ. Χρυσόστομος Κιούσης, καί ὅλες οἱ ὁμάδες οἱ ὁποῖες προῆλθον ἐκ τῆς σχισματικῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης, ἔχουν "διαδοχήν" ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς. Σημειώνομεν καί πάλιν ἐνταῦθα, ὅτι οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς εἶχον καί ἔχουν πλήρη κοινωνίαν μετά τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, ἀκόμη καί μετά Καρδιναλίων[15].

-Διατυπώνει, ἐπίσης εἰς τό ἀνωτέρω κείμενον, τήν αἱρετικήν - οἰκουμενιστικήν θεωρίαν τῶν κλάδων (ΒᾀΑΞΣ ΤΘΕΟᾀΩ), καθ᾿ ἥν πολλαί αἱρετικαί - σχισματικαί "ἐκκλησίαι" εἶναι κλάδοι τῆς Μιᾶς ᾿Εκκλησίας. ᾿Εν προκειμένῳ ἡ παράταξίς του θεωρεῖται "ὁ κορμός τῆς μαρτυρικῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ἐν ῾Ελλάδι ὑπό τῶν ᾿Αρχῶν τῆς Πολιτείας"!!!,  ᾿Εκτός, δηλαδή, τοῦ ὅτι προπαγανδίζει τήν σχισματικήν του παρασυναγωγήν ὡς "᾿Εκκλησίαν", ἐκτός τοῦ ὅτι ἐπαναλαμβάνει ἀκριβῶς τήν οἰκουμενιστικήν "θεωρίαν τῶν Κλάδων", διεκδικεῖ διά τήν παράταξίν του καί τόν χαρακτηρισμόν ὡς  "κορμοῦ", ἐνῶ τάς ἄλλας ἐννοεῖ ὡς "κλάδους" αὐτοῦ τοῦ "κορμοῦ".  ῾Η ὅλη αὐτή ἐκκλησιολογική του τοποθέτησις - θεωρία ἐκκινεῖ ἀπό τήν ἀρχική, καθ᾿ ἥν ἡ παράταξίς του καί ὁ νεοημερολογιτισμός εἶναι δύο "ἐκκλησίαι, αἱ ὁποῖαι προέκυψαν ἐκ τῆς διαιρέσεως τῆς ΜΙΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.!

Αὐτήν τήν ἀναγνώρισιν περί τῆς παρατάξεώς του ὡς "κορμοῦ" τήν ἔχει ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης "ὑπό τῶν ᾿Αρχῶν τῆς Πολιτείας". Δηλαδή πέραν ὅλων τῶν ἄλλων, τά ὁποῖα ἀποκαλύπτει αὐτή ἡ θέσις, διά τόν κ. Χρυσόστομον, ἡ ἀναγνώρισις, ἡ σύστασις μιᾶς ᾿Εκκλησίας μπορεῖ νά εὑρίσκεται καί εἰς ἕνα ἄνθρωπον π.χ. τόν πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομον, ἡ δέ ἀναγνώρισίς της ἐξαρτᾶται καί ἀπό τάς "᾿Αρχάς τῆς Πολιτείας". Μία παράταξις, ἕν σχίσμα, ὅπως τό ἰδικόν του, μπορεῖ καί μέσω τῶν "᾿Αρχῶν τῆς Πολιτείας" νά μεταμορφωθῇ εἰς ἐκκλησίαν"!!!. ῎Ετσι προέκυψεν ἥ "μαρτυρική ἐκκλησία" τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση, ὡς ὁ κορμός τῆς πολυκλαδικῆς παλαιοημερολογιτικῆς παρασυναγωγῆς, καί οὕτω κηρύσσεται ὑπό τοῦ ἰδίου ὁ "Παλαιοημερολογιτικός Οἰκουμενισμός".

Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς ἐτολμήθησαν τά τοιαῦτα ψεύδη, αἱ τοιαῦται διαστροφαί καί βλασφημίαι εἰς μίαν ὑποτίθεται "Διακήρυξιν ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας", ἀπευθυνομένη μάλιστα πρός τά μέλη τῆς ὄντως μαρτυρικῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν!  Τοιαύτην ἐκκλησιαστικήν παιδείαν καί ἀντίληψιν περί ᾿Εκκλησίας ἔχει ὁ φερόμενος ὡς "᾿Αρχιεπίσκοπος" τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. κ. Χρυσόστομος ὁ Β'; Χωρίς κανένα φραγμόν καί καμμίαν ἀναστολήν  παραπλανᾶ ψευδόμενος ἕναν εὐσεβῆ λαόν, ὡς τῶν Κατακομβῶν, καί γενικώτερα τόν εὐσεβῆ Ρωσικόν λαόν, ὁ ὁποῖος παρά τήν πολυχρόνιον μαρτυρικήν δοκιμασίαν ἐκράτησεν ἄσβεστον τήν φλόγα τῆς ᾿Ορθοδόξου πίστεως καί τόν πόθον νά ἐνταχθῇ εἰς τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν;

Αἱ ἄλλαι σχισματικαί καταστάσεις - παρατάξεις

Εἰς τήν ἰδίαν "Διακήρυξιν ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας " του ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος ὁμιλεῖ καί δι ἄλλας ἀποσχίσεις, αἱ ὁποῖαι προῆλθον ἀπό τήν θεωρουμένην ὡς "κορμόν" "μαρτυρικήν ὀρθόδοξον ἐκκλησίαν" του, αἱ ὁποῖαι ἀσφαλῶς κατά τά λεγόμενά του εἶναι "κλάδοι" τοῦ "κορμοῦ"! Λέγει:

"῎Αλλη ἀπόσχισις εἶναι ἡ τοῦ πρώην ᾿Αρχιεπισκόπου Αὐξεντίου, ὅστις καθηρέθη ὑφ᾿ ὅλης τῆς Συνόδου  ὁμοφώνως, διότι ἀπέκρυψε μίαν ἐν κρυπτῷ ἄθεσμον χειροτονίαν εἰς ἐπίσκοπον κληρικοῦ ἐκ τοῦ νέου ἡμερολογίου, καταδικασθέντος ὑπό τῆς Πολιτείας εἰς φυλάκισιν δι ἀνόμους πράξεις καί καθαιρεθέντος ὑπό τῆς ᾿Εκκλησίας του. Δέν ἀπέκρυψε δέ μόνον τήν χειροτονίαν, ἀλλά καί κατεφρόνησε τῆς Ι. Συνόδου, ἡ ὁποία τόν ἐκάλεσε εἰς ἀπολογίαν τρίς, κατά τήν τάξιν, καί ἀντί τῆς μετανοίας ἐπανεστάτησε καί ἐδημιούργησε ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν προβάς εἰς ἀντικανονικάς καί ἀκύρους χειροτονίας ἐπισκόπων".

Καί ἐδῶ πάλιν παρουσιάζεται βλασφημῶν ὡς ἔχων οἰκουμενιστικήν περί ᾿Εκκλησίας ἀντίληψιν, διότι λέγει, ὅτι ὁ Αὐξέντιος "ἐδημιούργησε ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν", ὅπως ἄλλωστε καί ὁ ἴδιος. ῾Ο ἤδη ἀποθανών "᾿Αρχιεπίσκοπος" τῆς Φλωρινικῆς - ᾿Ακακιακῆς παρατάξεως Αὐξέντιος, πράγματι  ἐδιώχθη, καθηρέθη καί τήν θέσιν του κατέλαβεν ὁ κ. Χρυσόστομος. Σήμερον ἡ "Σύνοδος" αὕτη τοῦ κ. Χρυσοστόμου ἦρε ἀπό τόν ἤδη ἀποθανόντα Αὐξέντιον τήν καθαίρεσιν καί οὕτως ἐδικαίωσεν αὐτόν. ῾Επομένως ἡ δίωξίς του καί ἡ καθαίρεσίς του ἦτο διά ἐντελῶς ἰάσιμα πράγματα, ἡ ὁποία ὅμως ἔφερε εἰς τήν ἡγεσίαν, τῆς ἐν λόγῳ παρατάξεως, τόν κ. Χρυσόστομον, ἐνῶ ἐδημιούργησεν ἀκόμη μίαν "ἐκκλησίαν", ἤτοι ἀκόμη ἕναν "κλάδον" ἐκ τοῦ "κορμοῦ" τῆς ἰδικῆς του "ἐκκλησίας".

᾿Επίσης γράφει καί διά τό σχίσμα τοῦ Κυπριανοῦ, τά ἐξῆς:

"Τρίτη δέ ἀπόσχισις εἶναι ἡ τοῦ Κυπριανοῦ, ὅστις προερχόμενος ἐκ τοῦ νέου ῾Ημερολογίου ὑπεκρίθη, ὅτι ὁμολογεῖ ᾿Ορθοδοξίαν συμφώνως πρός τήν παράδοσιν καί τό πνεῦμα τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν ᾿Αγῶνος τῶν Γ.Ο.Χ., ἐνῶ μετά τήν χειροτονίαν του ἠρνήθη πάντα ταῦτα καί ὡμολόγησε πλήρη ἐπενέργειαν τῆς χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος εἰς τό σχίσμα τοῦ νέου ἡμερολογίου. ῎Ιδρυσε δέ νέαν ἰδικήν του ᾿Εκκλησίαν ὀνομάσας αὐτήν "ἐκκλησίαν ἐνισταμένων", χωρίς νόημα καί πιστεύω, μᾶλλον ὅμως "ἐκκλησίαν πονηρευομένων".

Καί ἡ "ἐκκλησία" τήν ὁποίαν κατά τόν κ. Χρυσόστομο Κιούση "ἵδρυσεν" ὁ κ. Κυπριανός εἶναι μία ἄλλη παράταξις.  Θέλω, ὅμως, νά ὑπογραμμίσω ὅτι ἡ ἐκκλησιολογική τοποθέτησις τοῦ κ. Κυπριανοῦ εἶναι αὐτή πού ἐκφράζει ἄριστα τήν τοποθέτησιν τοῦ πρώην Φλωρίνης Χρυσοστόμου, μετά τήν πτῶσίν του τό 1937, μέ τό "δυνάμει καί οὐχί ἐνεργείᾳ" σχίσμα, ἀργότερον  τοῦ Αὐξεντίου, καί σήμερον τοῦ Χρυσοστόμου, μέ τήν μόνη διαφορά, καθ᾿ ἡμᾶς, ὅτι οὗτος τό κηρύσσει καί τό ὁμολογεῖ εὐθαρσῶς καί δέν ὑποκρίνεται. Πρᾶγμα τό ὁποῖον δέν συμβαίνει εἰς τήν παράταξιν τοῦ κ. Χρυσοστόμου, διότι οἱ τῆς παρατάξεώς του, ἄλλως κηρύττουν, ἄλλως ὁμολογοῦν καί ἄλλα πράττουν.

Κρίνεται ἐκ τῶν λόγων του

Τέλος σχετικῶς μέ τάς "θέσεις τῆς ᾿Εκκλησίας" του, ἔναντι τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ-Οἰκουμενισμοῦ, δηλώνει: "᾿Απεκηρύξαμε τό νέον ἡμερολόγιον..." καί τάς  "λεγομένας ὀρθοδόξους ἐκκλησίας" αἱ ὁποῖαι κοινωνοῦν καθ᾿ οἱονδήποτε τρόπον μέ τόν Νεοημερολογιτισμόν-Οἰκουμενισμόν, τάς θεωρεῖ δέ ὡς "προδιδούσας τήν ᾿Ορθοδοξίαν" καί "συνεπῶς στερουμένας τῆς θείας Χάριτος" καί καταδικάζει τάς "ἐκκλησίας" πού συμμετἐχουν εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν ᾿Εκκλησιῶν.  ῞Ολα αὐτά ὅμως, ὅταν γράφωνται μόνον γιά νά ἐντυπωσιάσουν καί παραπλανήσουν τούς χριστιανούς τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας, στεροῦνται καί σημασίας καί οὐσιαστικά ἀποβαίνουν εἰς βάρος του.

᾿Αποκηρύσσοντας τόν Νεοημερολογιτισμόν ὁ κ. Χρυσόστομος "ἀποκηρύσσει" καί ἀρνεῖται τόν ἑαυτόν του, καθ᾿ ὅσον ἡ "᾿Εκκλησία" του ἔχει τάς "χειροτονίας" του παρά παλαιοημερολογιτῶν κοινωνούντων  μετά νεοημερολογιτῶν καί ἀπό Σύνοδον κοινωνοῦσαν πλήρως μέ τάς "νεοημερολογιτικάς ἐκκλησίας". ῾Ομολογεῖ ἐμμέσως, ὅτι καί ἡ "᾿Εκκλησία του"  δέν ἔχει μυστήρια, δέν ἔχει θείαν Χάριν, διότι ἔχει τήν "᾿Αποστολικήν Διαδοχήν" μέσω τῆς παλαιοημερολογιτικῆς Ρωσικῆς Συνόδου ἐκ τῶν νεοημερολογιτῶν, μεθ᾿ ὧν ὅμως ἐκοινώνει πάντοτε καί κοινωνεῖ ἡ Ρωσική Σύνοδος. ῾Επομένως ὁποῖα μυστήρια ἔχουν αἱ Νεοημερολογιτικαί ᾿Εκκλησίαι, τοιαῦτα ἔχει καί ἡ παράταξίς του. Εἶναι, ὅμως, ἀδιανόητον νά "μή ἀναγνωρίζῃ μυστήρια" εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν ὁ κ. Χρυσόστομος Κιούσης, ὅπως εἶναι ἐπίσης ἀδιανόητον νά μή ἀναγνωρίζῃ μυστήρια εἰς τόν κ. Χρυσόστομον Κιούσην ὁ νεοημερολογίτης "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χριστόδουλος.

Καί ἐπειδή ἐσχάτως ἐπιχειρεῖται "προσέγγισις" τῆς Νεοημερολογιτικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος μετά τῶν "παλαιοημερολογιτικῶν παρατάξεων" μέ σκοπόν τήν ἐπίσημον ἀναγνώρισίν των, ἔργο τό ὁποῖον ἀνέθεσεν ὁ νεοημερολογίτης ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. Χριστόδουλος εἰς ᾿Επιτροπήν Μητροπολιτῶν του καί θεολόγων, ὀφείλω νά σᾶς ἐνημερώσω καί εἰς τοῦτο. Μή σᾶς φανῇ παράξενο, ἄν ἀκούσετε κάποια στιγμή ὅτι ἡ παράταξις τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση ἀνεγνωρίσθη ἐπισήμως παρά τοῦ κ. Χριστοδούλου, ὡς ἡ "Κανονική Παλαιοημερολογιτική ᾿Εκκλησία", διότι τίποτα οὐσιαστικά δέν τούς χωρίζει ἐκτός ἀπό τάς δεκατρεῖς ἡμέρας.

Ταῦτα, πατέρες καί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, καί τέκνα τῆς ῾Αγιωτάτης Μητρός ἡμῶν ᾿Εκκλησίας ἔγραψα, ἀγωνιῶν μή τις ῾Υμᾶς πλανήσῃ, ὅτι αἱ ἡμέραι, τάς ὁποίας διερχόμεθα, εἶναι ἠμέραι κατά τάς ὁποίας ὁ πονηρός θέλει νά πλανήσῃ καί τούς ἐκλεκτούς, καί ἐν προκειμένῳ καί τά πιστά μέλη τῆς μαρτυρικῆς ἐν Ρωσίᾳ Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας (τῶν Κατακομβῶν).

 ῞Οθεν στήκετε ἐν τῃ πίστει, μένετε σταθεροί ἐν τῇ ᾿Ορθοδόξῳ ΟΜΟΛΟΓΙΑ, ἀνδρίζεσθε καί κραταιοῦσθε "γρηγοροῦντες καί νήφοντες" καί τά πάντα ποιοῦντες ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ, ἵνα καί ἡ Χάρις Τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν εἴη μετά πάντων ῾Υμῶν, ᾿Αμήν.

Μετά διαπύρων εὐχῶν καί ἀγάπης Χριστοῦ

Πρός Κύριον εὐχέτης

῾Ο ἐν ᾿Επισκόποις ἐλάχιστος

+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ

ΚΗΡΥΚΟΣ

Σημείωσις: ῾Η ᾿Εγκύκλιος αὐτή ᾿Επιστολή προκάλεσε πολύ μεγάλο ἐνδιαφέρον στήν Ρωσία, καί εἰς τούς ᾿Ορθοδόξους καί εἰς ἄλλους. Μόνο διά τήν ῾Ελλάδα, φαίνεται, δέν ἔπρεπε νά δημοσιευθῇ, διότι "χαλάει" τά σχέδια τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ. Καί ὕστερα ἐπιμένουν κάποιοι νά ζητοῦν ἀποδείξεις γιά ὅσα λέγομεν διά τό κίνημα τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ οἰκουμενισμοῦ.

ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΝ

 "ΠΕΤΡΟΓΚΡΑΝΤ" ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΤΑΥΤΗΣ.

῾Η ᾿Εγκύκλιος αὕτη μετεφράσθη εἰς τήν Ρωσικήν γλῶσσαν καί ἀπεστάλη εἰς τούς ἐν Ρωσίᾳ Γ.Ο.Χ. (Κατακομβῶν) πρός τούς ὁποίους ἀπηυθύνετο. Τό ἐν λόγῳ κείμενον προεκάλεσε τό ἐνδιαφέρον, καί μάλιστα εἰς πολλούς πού ἀνῆκον εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Κατακομβῶν. ᾿Εν ὑστερογράφῳ εἰς τήν Ρωσικήν μετάφρασιν συμπεριλάβαμε καί μίαν ἀπάντησιν εἰς τούς Γ.Ο.Χ. τῆς Ρωσίας διά τόν ρόλον τοῦ φερομένου ὡς "᾿Αρχιεπισκόπου Κατακομβῶν" ᾿Αμβροσίου. Εἰς αὐτήν τήν ἀπάντησιν συστήναμε εἰς τούς πιστούς χριστιανούςτῶν Κατακομβῶν, ὅτι πρέπει νά προσέχουν νά μή πλανηθοῦν, καθ᾿ ὅσον οὗτος καί οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει μέ τήν Γνησίαν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν, ἀλλά καί τά φρονήματά του ἔχουν σχέσιν μᾶλλον πρός τούς παλαιοπίστους παρά πρός τήν ᾿Ορθοδοξίαν.

᾿Ενδιαφέρον δι᾿ αὐτήν τήν ᾿Εγκύκλιον ἔδειξε καί ἡ Διεύθυνσις τοῦ μεγάλης κυκλοφορίας περιοδικοῦ τῆς Πετρουπόλεως "ΒΕΡΤΟΓΚΡΑΝΤ".. Εἰς τήν στήλην "Πληροφορίες" τοῦ περιοδικοῦ αὐτοῦ καί ὑπό τόν τίτλον: "῾Ο ῎Εξαρχος τῆς "Ματθαιϊκῆς" Συνόδου τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος ἀπευθύνθηκε μέ ἐπιστολή πρός τούς χριστιανούς τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας" ἐγράφη ἐκτενής καί συστηματική παρουσίασις, τήν ὀποίαν παραθέτομεν μέ τήν σημείωσιν  ὅτι αὐτή εἶναι ὅπως φαίνεται, μία καλοπροαίρετη κριτική, ἡ ὁποία ὅμως εἰς τινά σημεῖα "περνάει" κάποιες ἀπόψεις, οἱ ὁποῖες δέν μποροῦν νά μείνουν ἀσχολίαστες, ὅπως π.χ. διά τό θέμα τῆς λεγομένης "χειροθεσίας" τοῦ 1971.

Παραθέτομεν αὐτούσιον τό ἐν λόγῳ κείμενον ἐπί τοῦ ὁποίου  γίνονται τά ἀπαραίτητα σχόλια - διευκρινίσεις.

"Μέ ᾿Εγκύκλιο ἐπιστολή πρός τούς Γ.Ο.Χ. (τῶν Κατακομβῶν) τῆς Ρωσίας ἀπευθύνθηκε στά μέσα τοῦ περασμένου ἔτους ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος, ὁ ῎Εξαρχος τῆς ᾿Εκκλησίας Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος (τῆς "Ματθαιϊκῆς" Συνόδου στήν Ρωσία).

᾿Εξηγώντας τό σκοπό τοῦ γραψίματος τῆς ἐπιστολῆς ὁ Μητροπολίτης Κήρυκος γράφει: Πατέρες καί ἀδελφοί, ὅσοι ἐλάβομεν τήν ὑψίστην τιμήν νά εἴμεθα γνήσια καί ζῶντα μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά φυλάξωμεν αὐτόν τόν σύνδεσμον καί τήν κοινωνίαν μετά τοῦ Χριστοῦ διά καί ἐν τῇ ᾿Αγίᾳ Του ᾿Εκκλησίᾳ διά τῆς ζώσης πίστεως καί τῆς φωτιστικῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Οὕτω θά δυνηθῶμεν νά διακρίνωμεν τό ψεῦδος ἀπό τήν ἀλήθειαν καί τό σκότος ἀπό τό φῶς, καί θά φεύγωμεν τήν πλάνην, τό σχίσμα καί τήν αἵρεσιν, διότι ὅλα αὐτά εἶναι ἔργα τῶν πολλῶν προδρόμων τοῦ ἀντιχρίστου. Γράφω  ῾Υμῖν, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί γνήσια τέκνα τῆς Μητρός ἡμῶν ᾿Εκκλησίας, ἐν πολλῇ σπουδῇ καί συνοχῇ καρδίας, διότι ἀνησυχῶ μή τις ἐξ ῾Υμῶν πλανηθῇ, διότι  καί εἰς τάς ἡμέρας μας "ἠγέρθησαν πολλοί ἀντίχριστοι", πολλοί "ψευδεπίσκοποι", πολλαί "ψευδοεκκλησίαι", πολλαί "ψευδοσύνοδοι" καί ὑπερπερίσσευσαν αἱ "ψευδοομολογίαι".

῾Ο Μητρ. Κήρυκος σαφηνίζει, ὅτι δέν βρίσκονται ὅλοι οἱ "παλαιοημερολογῖτες" στήν Γνήσια ᾿Εκκλησία (τήν ὁποίαν αὐτός θεωρεῖ τήν "Ματθαΐκή" Σύνοδο), ἀλλά πολλοί ἐξέπεσαν ἀπ᾿ Αὐτῆς.

῾Η ἄμεση ἀφορμή γιά αὐτή τήν ᾿Εγκύκλιο, ὅπως τό ὁμολογεῖ ὁ Μητρ. Κήρυκος, εἶναι τό κείμενο τῆς ᾿Εγκυκλίου ἐπιστολῆς πρός τήν ᾿Εκκλησία τῶν Κατακομβῶν τῆς Ρωσίας, μέ τήν ὁποία ἀπευθύνθηκε ἤδη ἀπό τό 1995 ὁ Προϊστάμενος ἑτέρας Συνόδου τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος (τῶν "Φλωριναίων" ἤ τῶν "Χρυσοστομιτῶν"), ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος". ῾Ο Μητρ. Κήρυκος δέν θεωρεῖ τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χρυσόστομο ὡς τήν Κανονική Κεφαλή τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος, ὀνομάζοντάς τον "ἡγέτη τοῦ γνωστοῦ παλιαοημερολογιτικοῦ σχίσματος, τό ὁποῖον ἐδημιούργησε τό 1937 καί τοῦ ὁποίου ἠγήθη μέχρι τόν θάνατό του, τό 1955, ὁ πρώην Φλωρίνης Χρυσόστομος Καβουρίδης". ᾿Από κεῖ καί πέρα, τό μεγαλύτερο μέρος τῆς ἐγκυκλίου εἶναι ἀφιερωμένο στήν ἐξήγηση αὐτοῦ τοῦ ἰσχυρισμοῦ καί εἶναι ἡ θεώρηση τῆς ἱστορίας τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος, ἡ ἐρμηνεία τῆς ὁποίας εἶναι τό ἀντικείμενο τῶν συγκρούσεων ἀνάμεσα στίς διάφορες ῾Ελληνικές παλαιοημερολογιτικές Συνόδους.

Στήν ᾿Εγκύκλιο τοῦ Μητρ. Κηρύκου μνημονεύονται καί οἱ συμμετοχές τῶν ᾿Αρχιερέων τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς στά ἔργα τῶν Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος, τό ὁποῖο ὁ συγγραφεύς τῆς ᾿Εγκυκλίου ἐκτιμάει ἀρνητικά. ῾Ο Μητρ. Κήρυκος ἰσχυρίζεται ὅτι ὀ ᾿Αρχιεπίσκοπος Σικάγου καί Ντητρόϊτ Σεραφείμ, ὁ τελέσας τήν χειροτονία τοῦ ᾿Επισκόπου Ταλαντίου ᾿Ακακίου (Παπᾶ), ὁ ὁποῖος ἀποκατέστησε τήν χαμένη ῾Ιεραρχία τῶν "Φλωριναίων", "ἔπεσε εἰς τήν παγίδα τῶν μυστικῶν καί δολίων διαβουλεύσεων καί, ὡς λέγεται, εἰς τήν παγίδα τῆς Σιμωνίας". Μετά ἱστορεῖ καί περί τῆς ἑτέρας χειροτονίας στούς Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος, τήν ὁποία ὁ ᾿Επ. ᾿Ακάκιος ἐτέλεσε μαζί μέ τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο Χιλῆς Λεόντιο, τόν ὁποῖο ὁ συγγραφεύς τῆς ἐπιστολῆς ὠνόμασε "Λατινόφρονα".

Στήν ᾿Εγκύκλιο τοῦ Μητρ. Κηρύκου ἀρκετά ἀσαφῶς[16] εἶναι πεφωτισμένο τό ἄλλο ἐπεισόδιο στήν ἱστορία τῶν Γ. Ο.Χ.  ῾Ελλάδος - ἡ χειροθεσία τῶν ᾿Αρχιερέων τῆς "Ματθαιϊκῆς" Συνόδου, τήν ὁποίαν ἐτέλεσεν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς. Τό 1971, γράφει αὐτός, ἡ "Ματθαιϊκή" Σύνοδος, ἔστειλε τήν ᾿Εξαρχία στήν ᾿Αμερική" "διά νά συναντηθῇ μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου εἰς τά πλαίσια τῆς ᾿Ορθοδόξου ῾Ιεραποστολῆς, ἐπεδιώχθη νά διαφωτισθῇ καί βοηθηθῇ ἡ Ρωσική Σύνοδος, ὥστε νά ἀποκηρύξῃ τόν Νεοημερολογιτισμόν ὡς ἐνεργείᾳ  σχισματοαίρεσιν. "῞Οταν ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δέχθηκε τήν ῾Ομολογία Πίστεως τῆς "Ματθαιϊκῆς" Συνόδου, ἔφτασαν στό θέμα τῆς ὑφ᾿ ἐνός χειροτονίας, τήν ὁποίαν ἐτέλεσεν ὁ ἱδρυτής[17] τους ὁ ᾿Επίσκοπος Βρεσθένης Ματθαῖος. Οἱ "Ματθαιϊκοί" πῆγαν τό ᾿71 γιά νά "διορθώσουν"[18] αὐτή τή χειροτονία, ὅπως τό ἰσχυρίζεται τώρα ὁ Μητρ. Κήρυκος. "ὄχι διότι ὑπῆρχεν ἤ ὑπάρχει ἡ παραμικρά ἀμφιβολία περί τῆς πληρότητος καί τῆς ἐγκυρότητος τοῦ μυστηρίου τῆς κατά τό ἔτος 1948 χειροτονίας, ἀλλά ἐτέθη ἀποκλειστικῶς πρός χάριν[19] τῆς σχισματικῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης, ἡ ὁποία ἰσχυρίζετο, ὅτι δέν ἐπιστρέφει εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ., διότι "δῆθεν εἶναι ἄκυροι αἱ χειροτονίαι τῶν ᾿Επισκόπων της". Κατά τήν μαρτυρία τοῦ Μητρ. Κηρύκου οἱ "Ματθαιϊκοί" ἀπευθύνθηκαν στήν ῾Ιερά Σύνοδο τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς μέ τήν αἴτηση "ὅπως ἀποφανθεῖ βάσει τῶν ῾Ιερῶν Κανόνων καί ἐπί τοῦ θέματος τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας".παρασιωπώντας[20] τό τί εἴδους τελετή ἐτελέσθη  ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς  ἐπί τούς ᾿Αρχιερεῖς τῶν "Ματθαιϊκῶν", ὁ Μητρ. Κήρυκος τελειώνει: "Τέλος ἡ ῾Ιερά ἡμῶν Σύνοδος μετά ἐλάχιστα ἔτη, ὅταν διεπίστωσε ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος δέν τηρεῖ ἐν τῇ πράξει ὅσα ἀπεδέχθη τό 1971, ἐξαντληθέντων δέ καί τῶν κανονικῶν διαβημάτων, ἠναγκάσθη νά διακόψῃ τήν μετ᾿ αὐτῆς ἐκκλησιαστικήν κοινωνίαν, ἀδιαφοροῦσα παντελῶς δι᾿ αὐτό τό ὁποῖον ἰσχυρίζεται ὁ κ. Χρυσόστομος, ὅτι δῆθεν μέ τήν ἀποκήρυξιν "ἐπανῆλθεν εἰς τήν πρώτην ἀκυρότητα τῶν χειροτονιῶν", διότι ἀκριβῶς ποτέ, οὐδ᾿ ἐπί στιγμήν, δέν ἐξηρτήθη ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή τῶν ᾿Επισκόπων μας ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδον".

᾿Εκτός ἀπό τούς Φλωριναίους, ὁ Μητρ.  Κήρυκος κάνει κριτική καί ἄλλων παρατάξεων τῶν ῾Ελλήνων παλαιοημερολογιτῶν -τῆς Συνόδου τοῦ ᾿Αρχ.  Αὐξεντίου (ἡ ὁποία τώρα μετά τόν θάνατο τοῦ ἡγέτου της σχεδόν ἔπαψε νά ὑπάρχει) καί τῆς Συνόδου τῶν ἐνισταμένων τοῦ Μητρ. Κυπριανοῦ.

Στό τέλος τῆς ἐπιστολῆς του ὁ Μητρ. Κήρυκος ἀπαντάει στήν ἐρώτηση τήν σχετική μέ τίς σχέσεις τῆς ᾿Εκκλησίας του μέ τόν αὐτοκαλούμενο "ἀρχιεπίσκοπο" ᾿Αμβρόσιο, ὁ ὁποῖος δημοσίευσε στό περιοδικό του Ρωσική ᾿Ορθοδοξία" τήν πληροφορία ὅτι αὐτός, δῆθεν, ἔχει κανονικήν ἐπικοινωνίαν μέ τήν "Ματθαιϊκή" Σύνοδο τῶν Γ.Ο.Χ. ῾Ελλάδος.  "Σᾶς διαβεβαιώνω, γράφει ὁ Μητρ.  Κήρυκος, "ὅτι ὁ αὐτοκαλούμενος ἀρχιεπίσκοπος ᾿Αμβρόσιος (Σίβερς) δέν ἔχει καμμιά σχέση,οὔτε ἐπικοινωνία μέ τήν ᾿Εκκλησία Γ.Ο.Χ.  ῾Ελλάδος.

῾Η ῾Ιερά Σύνοδός μας ποτέ δέν τόν ἀνεγνώρισε ὡς Κανονικό καί ᾿Ορθόδοξο ᾿Επίσκοπο.  Μετά ἀπό ἔρευνα τῶν ντοκουμέντων του, τά ὁποῖα μᾶς ὑπέβαλεν ὁ ἴδιος, φαίνεται ὅτι αὐτός ἔχει περισσότερες σχέσεις μέ τούς παλαιοπίστους, παρά μέ τήν ᾿Ορθοδοξία. Γι  αὐτό προσέχετε νά μή πλανηθῆτε ἀπό αὐτόν. ῎Αν παρουσιασθῇ ἀνάγκη, θά ἐπανέλθουμε σ᾿ αὐτό τό θέμα ἀναλύοντάς το μέ περαιτέρω ἐπιχειρηματολογία".

Στό ἴδιο περιοδικό καί μέ τόν τίτλο: ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΤΟΓΚΡΑΝΤ -ΙΝΦΟΡΜ, γράφονται καί τά ἑξῆς πληροφοριακά στοιχεῖα:

Τήν ἀντίδραση τοῦ Μητρ. Κηρύκου στήν ᾿Εγκύκλιο ἐπιστολή τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου προεκάλεσε προφανῶς, τό γεγονός, ὅτι αὐτή ἡ ἐπιστολή, 5 χρόνια παλαιά, κυκλοφορεῖ ἀνάμεσα στίς Κοινότητες τῶν Κατακομβιτῶν στήν Ρωσία.

Αὐτή ἡ ἐπιστολή γράφτηκε στά χρόνια τῆς ἀρχῆς τῆς δραστηρίας "Ρωσικῆς πολιτικῆς" τῆς Συνόδου τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου τό ᾿95, ὁπότε κάποιοι κληρικοί καί λαΐκοί τῆς Ρωσικῆς ᾿Εκκλησίας τῆς Διασπορᾶς ἦσαν ἔτοιμοι νά θέσουν τίς περαιτέρω ἐλπίδες τους ἀκριβῶς πάνω σ᾿ αὐτή τήν Σύνοδο. Τότε στήν Ρωσία λειτουργοῦσαν 2 ἱερεῖς αὐτῆς τῆς Συνόδου - ὁ Βασίλειος ῾Ρεντέτσκιν καί ὁ ῎Ιγκορ Μεντβέντεφ - στούς ὁποίους σύντομα προσχώρησε ὁ ἱερομόναχος Νεκτάριος (Γιασούνσκι), τόν ὁποῖον δέχτηκαν ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς σάν ἱεροδιάκονο.

῞Ομως ἡ "Ρωσική πολιτική" τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου δέν εἶχε μακρόχρονη ζωή. Τό ᾿95 ἡ Σύνοδος τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου ἔπαθε σχίσμα καί ἔνας ἀπό τούς Ρώσους ἱερεῖς (ὁ ῎Ιγκορ Μεντβέντεφ) προσχώρησε στήν νεοδιαμορφωμένη Σύνοδο τοῦ Μητρ. Καλλινίκου Λαμίας. ῾Ο πρώην μοναχός Νεκτάριος  (Γιασούνσκι) στήν ἀρχή τοῦ 2000 καθαιρέθηκε κατά τήν ἀπόφαση τῆς Συνόδου τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου. Τό ᾿97 στή Σύνοδο τοῦ ᾿Αρχ. Χρυσοστόμου προσχώρησε ἀπό τό ἐπίσημο Πατριαρχεῖο τῆς Γεωργίας ὁ ἀρχιμανδρίτης Γρηγόριος, ὁ ὁποῖος ἐκτός ἀπό τήν μικρή του ἐνορία στήν Τμπίλιση ποιμαίνει τήν Κοινότητα ῾Ελλήνων - Ποντίων στόν Βόρειο Καύκασο. Μέ αὐτό τόν τρόπο, συγκεκριμένως στήν Ρωσία ὁ ᾿Αρχ. Χρυσόστομος ἔχει μόνον ἕναν ἱερέα - τόν π. Βασίλειο ῾Ρεντέτσκιν.

"ΕΝΗΜΕΡΩΣΙΣ

 ΕΠΙ ΕΠΙΚΑΙΡΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ"

Παρακαλοῦνται οἱ ἀναγνῶσται νά μελετήσουν ἐπισταμένως ὅσα ἀναφέρονται καί εἰς τό παρόν ᾿Ενημερωτικόν Τεῦχος, ὥστε νά γνωρίσουν τήν ἀλήθεια καί ἐπί τοῦ θέματος τῆς οἰκουμενιστικῆς Διακηρύξεως τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση καί νά μή παρασύρωνται ἀπό ἐκείνους οἰ ὀποῖοι κύριον σκοπόν τῆς ζωῆς των ἔθεσαν τήν παραπληροφόρησιν  καί τό ψεῦδος.

Παρακαλοῦνται, ἐπίσης, νά παρακολουθοῦν ἀνελλιπῶς καί τόν ἀγῶνα πού γίνεται μέσα ἀπό τίς στῆλες τοῦ ἐπισήμου δημοσιογραφικοῦ ὀργάνου τῆς ῾Ιερᾶς μας Μητροπόλεως, τό περιοδικόν "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΟΗ", τόν δύσκολο ἀγῶνα διά νά διαφυλαχθῇ ἀκαινοτόμητος ἡ ᾿Εκκλησιολογία - ᾿Αποστιολική Διαδοχή τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, νά μείνῃ ἀμόλυντος ἡ ῾Ομολογία μας καί νά διακηρυχθῇ καί νά λάμψη παντοῦ ἡ ᾿Αλήθεια καί τό Δίκαιον.

  ᾿Ελάχιστος ἐν ᾿Επισκόποις

+ ῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

---

[1]_᾿Ασφαλῶς οἱ "ἐγκάθετοι" δέν θά λείψουν ποτέ. ᾿Εν προκειμένῳ, εἶναι ἀληθές, καί αὐτό τό ἀποδεικνύει ἡ ἱστορική πραγματικότης, ὅτι ὀ πρώην Φλωρίνης ἀπό τῆς ἀρνήσεως τῆς ῾Ομολογίας του, Φθινόπωρον τοῦ 1935, καί κυρίως μετά τό 1937, μέχρι πού πέθανε τό 1955, ἐνήργησεν ὡς νά ἦτο "ἐγκάθετος" τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ. Τοῦτο ἀποκαλύπτει ἡ δήλωσίς του τόν Δεκέμβριον τοῦ 1950, ὅτι "ἔπρεπε κἀποιος Μητροπολίτης τοῦ νέου ῾Ημερολογίου νά ὑποκριθῇ τόν παλαιοημερολογίτην..." καί ἡ μή ἐπιστροφή του εἰς τό νέον, διότι οἱ ὁπαδοἰ του δέν τόν ἠκολούθουν, ἀλλά θά προσέφευγον εἰς τούς ᾿Επισκόπους τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου, ὡς ἔγραψεν ὁ ἴδιος ἐν ἔτει 1953. Γενικά ἡ παρουσία του εἰς τόν χῶρον τῶν "παλαιοημερολογιτῶν" εἶχε ὅλα τά γνωρίσματα τοῦ "Οὐνίτου" τοῦ Νεοημερολογιτισμοῦ κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. ᾿Επίσης ὁ ἀποθανών Καλλιόπιος, καί ὁ λαϊκός τότε ὑποτακτικός του Κων/νος Σαραντόπουλος καί κατόπιν ῾Ιερομόναχος Καλλίνικος, ἀπό τό 1971, ὅτε ὑπεκρίθησαν, ὅτι εἰλικρινά ἐπέστρεψαν ἐκ τοῦ Φλωρινικοῦ σχίσματος εἰς τήν ᾿Αληθῆ καί Γνησίαν ᾿Εκκλησίαν, ἀπεδείχθησαν ἐκ τῶν πράξεών των περισσότερον ὕπουλοι καί ἐπικίνδυνοι "ἐγκάθετοι" διά τήν ᾿Εκκλησίαν, καί τό ἀπέδειξαν μέ τό γεγονός, ὅτι παρέσυραν ἐκ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας εἰς τό σχίσμα τοῦ πρώην Φλωρίνης, ὁ μέν πρῶτος πλειάδα Κληρικῶν, ὁ δεύτερος τόν τότε Μητροπολίτην Κορινθίας Κάλλιστον. Καί ὁ μέν Καλλιόπιος ἀπέθανε καί ἐτάφη, ἀλλά ὁ κ. Καλλίνικος μεσουρανεῖ. Εἶναι, ὅμως, βέβαιον, ὅτι καί σήμερον δέν ἔλλειψαν οἱ συνεχίζοντες μετά ἀπό αὐτούς τό ἴδιον ἔργον "ἐγκάθετοι", οἱ ὁποῖοι ἤδη ἀποκαλύπτονται ἐκ τῶν λόγων των καί τῶν ἔργων των. ῾Η ᾿Εκκλησία ὡστόσον δέν φοβεῖται τούτους, ὁποθενδήποτε καί ἄν προέρχωνται, ὅποιοι καί ἄν εἶναι, εἰς ὁποίαν θέσιν καί ἄν εὑρίσκωνται καί ὅποὶον ρόλον, καί ἄν παίζουν. Οἱ τίμιοι καί γνήσιοι ἀγωνισταί μάχονται, ἵνα μή οὗτοι παρασύρουν τά πιστά τέκνα τῆς ᾿Εκκλησίας καί ποιήσουν ταῦτα "γεέννης διπλότερον" (Ματθ. ΚΓ, 15).

[2]_῾Ο κ. Καλλίνικος, χειροτονηθείς εἰς Διάκονον καί ῾Ιερέα, μετά τό 1971 ὑπό τοῦ τότε Μητροπολίτου Κορινθίας Καλλίστου, εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κυρίως συνήργησε εἰς τήν πτῶσιν ἐκ τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καί τήν ἄρνησιν καί βλασφημίαν κατά τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, τοῦ τότε Μητροπολίτου Κορινθίας Καλλίστου, καί εἰς τήν ὑπαγωγήν  του  εἰς τό σχίσμα τῶν Αὐξεντιανῶν, οἱ ὁποῖον τόν ἔκαμαν δεκτόν ὡς ᾿Επίσκοπον ἀπό τό 1971, ἐνῶ ἦτο χειροτονημένος ἀπό τό 1948 ὑπό τοῦ τότε Βρεσθένης καί μετέπειτα ἀοιδίμου ᾿Αρχιεπισκόπου ᾿Αθηνῶν Ματθαίου. Εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος εἰς τήν συνέχεια ὡδήγησε (τόν "Κορινθίας" Κάλλιστον) καί εἰς τό νέο Πραξικόπημα, τοῦ 1979, ἐν τέλει δέ τόν ἐξεδίωξεν καί ἐκ τῆς Μονῆς του, διά νά συνεχίσῃ μόνος του (ὁ κ. Καλλίνικος) τό ἔργον τῆς κατά τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. πολεμικῆς.

[3]_῾Υπό τήν ἰδιότητα τοῦ ὑπευθύνου διά τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Κατακομβῶν ἐν Ρωσίᾳ.

[4]_᾿Αδόκιμος, ἀλλά καί αἱρετική αὐτή ἡ διατύπωσις.

[5]_ ῾Η ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἀπό τό 1582, ἀπέρριψε τήν παπικήν καινοτομίαν τοῦ νέου ἡμερολογίου καί τήν κατεδίκασε μέ ἀνάθεμα διά τῶν ἁγίων Πανορθοδόξων Συνόδων τοῦ 1583,1587,1593 καί ἀργότερον τοῦ 1848, ἀποκλείσασα διά παντός τήν εἰσαγωγήν της εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν. ᾿Από τό 1582 μέχρι τό 1924, ἤτοι ἐπί 342 ἔτη, ἐγένοντο πολλαί προσπάθειαι νά ἐπιβληθῇ ἡ νεοημερολογιτική παπική καινοτομία καί εἰς τήν ᾿Ανατολήν. Καί μόλις τό 1924 κατ᾿ ἐντολήν τοῦ Παπισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ κατώρθωσαν αἱ Μασωνικαί δυνάμεις νά ἐπιβάλουν τόν παπικόν - νεοημερολογιτισμόν εἰς τήν Σύνοδον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τήν τότε ῾Ιεραρχίαν τῆς ᾿Εκκλησίας τῆς ῾Ελλάδος. Τονίζομεν καί πάλιν, ὅτι  δέν ἐκαινοτόμησεν ἡ ᾿Εκκλησἰα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἐκαινοτόμησεν ἡ τότε ῾Ιεραρχία μετ᾿ ἐκείνων τῶν Κληρικῶν καί λαϊκῶν, οἱ ὁποῖοι ἐδέχθησαν τόν παπικόν Νεοημερολογιτισμόν καί τόν δι᾿ αὐτοῦ εἰσαχθέντα Οἰκουμενισμόν.

[6]_῾Η ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. δέν ἐπεδίωξε, οὔτε ποτέ  διενοήθη, Κρατικήν ἀναγνώρισιν ὑπό τῆς Πολιτείας.

[7]_᾿Εκ τῶν τεσσάρων ἄλλων ᾿Επισκόπων ὁ Πολύκαρπος Λιώσης καί Χριστόφορος Χατζῆς ἐπέστρεψαν καί αὐτοί εἰς τόν Νεοημερολογιτισμόν, ἐνῶ ἐπί ἀρκετά ἔτη συμπαρίσταντο εἰς τό κίνημα τῆς προδοσίας τοῦ πρώην Φλωρίνης. Τελευταῖος προσεχώρησεν (1949) εἰς τό Φλωρινικός σχίσμα καί ὁ Κυκλάδων Γερμανός, ἐνῶ ἐπί 9 περίπου ἔτη παρέμεινε καί ἐνήργει μόνος.

[8]_Λεπτομερείας οὐσιώδεις ὁρᾶτε εἰς τό βιβλίον τοῦ ῾Ιερομονάχου ᾿Αμφιλοχίου "Γνώσεσθε τήν ᾿Αλήθειαν", ᾿Αθῆναι 1984, σελ. 39 κ. ἑξ.

[9]_Πρόκειται περί τοῦ νεοημερολογίτου Ρουμάνου Θεοφίλου ᾿Ιονέσκου. Ντοκουμέντα καί ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος βλέπε: ᾿Αμφιλοχίου Ταμπουρᾶ, Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, ῾Ιεραποστολικαί ᾿Εκδόσεις "Κήρυκος Γνησίων ᾿Ορθοδόξων", ᾿Αθῆναι 1984.

[10]_Κατά συνέπειαν ὁ Νεοημερολογιτισμός δέν ἔχει κανένα λόγο νά μήν ἀναγνωρίζῃ τήν "Ιερωσύνην" καί τήν "᾿Αρχιερωσύνην" τῶν λεγομένων Φλωριναίων ἤ ᾿Ακακιακῶν, ἀφοῦ ἀναγνωρίζει τήν τοιαύτην τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς μετά τῶν ὁποίων κοινωνεῖ. Τό πρόβλημα, διά τόν νεοημερολογίτην ᾿Αρχιεπίσκοπον κ. Χριστόδουλο καί γενικώτερα διά τόν Νεοημερολογιτισμόν εἶναι ἡ ᾿Εκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ., ἡ ῾Ομολογία-᾿Εκκλησιολογία Αὐτῆς καί ἡ ἀδιάκοπος ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΔΟΧΗ τῶν ᾿Επισκόπων Της καί αὐτήν ἐπιχειρεῖ νά προσβάλῃ.

[11]_᾿Αργότερον ἡ Ρωσική Σύνοδος προκειμένου νά μή καθαιρέσῃ τόν πικρῶς μετανοήσαντα καί ζητήσαντα συγγνώμην ᾿Επίσκοπόν της, ἤτοι τόν Σικάγου Σεραφείμ, διά τήν ἔκνομον ταύτην χειροτονίαν, ἠναγκάσθη καί ἀνεγνώρισε τήν "χειροτονίαν" καί τήν "Σύνοδον", ἡ ὁποία προῆλθεν ἀπό τόν "᾿Επίσκοπον" ᾿Ακάκιον, καί ἀφοῦ ὁ ἴδιος ἤδη εἶχεν ἀποθάνει.

[12]_Διά τήν ᾿Εκκλησίαν τῶν Γ.Ο.Χ. δέν εἶναι ᾿Αρχιεπίσκοπος, ἀλλά ἕνας ψευδεπίσκοπος. ᾿Επίσκοπος καί ᾿Αρχιεπίσκοπος εἶναι διά τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς καί διά τόν κ. Χριστόδουλον. ῾Ο τελευταῖος κατ᾿ οὐσίαν ἔχει "κοινωνίαν" μετά τοῦ κ. Χρυσοστόμου Κιούση μέσω τῆς κοινωνίας του μετά τῆς Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς.

[13]_Περισσότερα ντοκουμέντα ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ θέματος, ὡς καί ἐπί ἄλλων θεμάτων τά ὁποῖα ἐκτίθενται εἰς τό παρόν, δύναταί τις νά εὕρῃ εἰς τό ἐσχάτως κυκλοφορῆσαν βιβλίον τοῦ Θεολόγου Καθηγητοῦ κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη ὑπό τόν τίτλον: "ΑΠΑΝΤΩΜΕΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΖΗΤΩΜΕΝ ΤΙΜΙΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ", ᾿Αθῆναι ᾿Ιούνιος 1999)

[14]_᾿Επί τοῦ θέματος τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας ἐγράφησαν δύο σημαντικαί μονογραφίαι ὑπό τόν τίτλον: ῾Η ὑφ᾿ ἑνός χειροτονία  ἀπό κανονικῆς ἀπόψεως" ὑπό τοῦ π. Εὐγενίου Τόμπρου, ἐν ἔτει 1949 καί "῾Η πραγματική ᾿Αλήθεια περί τῆς ὑφ᾿ ἑνός χειροτονίας καί τοῦ σχίσματος τῶν ἐν ῾Ελλάδι παλαιοημερολογιτῶν" ἐν ἔτει 1956 ὑπό ἁγιορειτων Πατέρων.

[15]_Εἶναι ἡ γνωστή περίπτωσις συμπροσευχῆς ἑνός ἐκ τῶν μελῶν τῆς Συνόδου τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς μετά Καρδιναλίων. ῾Ο "᾿Επίσκοπος" αὐτός εἶναι ἐκεῖνος πού μαζί μέ τόν ᾿Ακάκιο, λάθρᾳ πάλιν τῆς Συνόδου των "ἐχειροτόνησαν" τόν μετέπειτα "᾿Αρχιεπίσκοπον" τῆς παρατάξεως αὐτῆς κ. Αὐξέντιον Πάστραν καί τούς μετ᾿ αὐτοῦ. ᾿Εξ αὐτῶν ἔχει τήν "Διαδοχήν" καί ὁ "᾿Αρχιεπίσκοπος" κ. Χρυσόστομος Κιούσης. (Βλέπε:α) ᾿Αρχιμ. Καλλιοπίου Γιαννακουλοπούλου, "᾿Ορθόδοξος Παρατηρητής", ᾿Ιούλιος - Αὔγουστος 1962, καί β ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλοχίου, "Τά αἴτια τοῦ διαχωρισμοῦ τῶν Γ.Ο.Χ. εἰς παρατάξεις", Λάρισα 1975.

_

[16]_Σημ. ἡμετέρα: Δέν νομίζομεν ὅτι ἀσαφῶς παρουσιάζεται τό θέμα. ῎Ισως ἡ μετάφρασις νά ἔδωσε τοιαύτην εἰκόνα.

[17]_Σημ. ἡμετέρα: Δέν εἶναι δικός μας αὐτός ὁ ὅρος, οὔτε γίνεται ἀποδεκτός. Τό σημειώνομεν διότι πιθανόν νά παρερμηνευθῇ.

[18]_Σημ. ἡμετέρα: Οὔτε αὐτός ὁ ὅρος ἐχρησιμοποιήθη. Οὐδέποτε ἐγένετο δεκτόν, ὑφ᾿ ἡμῶν ὅτι οἱ ἡμέτεροι ᾿Αρχιερεῖς μετέβησαν εἰς τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς διά νά "διορθώσουν" τί τό ἐλλειπές ἀπό τήν χειροτονίαν τοῦ 1948. Τά περί "διορθώσεως", τά χρησιμοποίησαν ἀργότερα ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ὡδήγησαν τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον εἰς τό νά γίνῃ δεκτός ἀπό τούς Αὐξεντιανούς ὡς ᾿Επίσκοπος ἀπό τό 1971, γεγονός τό ὁποῖον κατεδικάσθη, ὡς βλασφημία.

[19]_Σημ.  ἡμετέρα: ῾Η ἡμετέρα ᾿Εξαρχία μετέβη εἰς τήν ᾿Αμερικήν καί συνηνήθη μετά τῆς ἐκεῖ Ρωσικῆς Συνόδου τῆς Διασπορᾶς, πρός χάριν τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί μόνον, πρός χάριν τῆς ῾Ιεραποστολῆς, ἡ ὁποία, ὅμως, ἀπαιτεῖ νά εἶναι ὅλοι ἑνωμένοι ἐν τῇ ᾿Αληθείᾳ. Μέσα ἀκριβῶς εἰς αὐτά τά πλαίσια ἐτέθη καί τό θέμα τοῦ ὑφ᾿ ἑνός, ἡ δέ ἀπόφασις τῆς Ρωσικῆς Συνόδου ἐγένετο δεκτή, ὑπό τήν ἔννοιαν τῆς εὐλογίας, ὅπως τό ἐπεξήγησεν ὁ Μητροπολίτης Φιλάρετος, ἤ ὑπό τῆς ἔννοιαν τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, ὅπως ἔγραψεν ὁ ἴδιος ἀργότερον, καί διά νά ἀρθῇ κάθε ἐμπόδιον ἀπό τούς Φλωριναίους, οἱ ὁποῖοι ἠρνοῦντο νά ἑνωθοῦν προφασιζόμενοι τό "ὑφ᾿ ἑνός". Αὐτήν τήν ἔννοιαν ἔχει τό γραφέν "ἀποκλειστικῶς πρός χάριν τῆς σχισματικῆς παρατάξεως τοῦ πρώην Φλωρίνης". ῏Ηταν πράγματι μιά ὑποχώρησις τῆς ᾿Εξαρχίας, μέσα εἰς τό καλῶς νοούμενον πνεῦμα τῆς ᾿Εκκλησιαστικῆς Οἰκονομίας, "διά τό καλόν τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τῆς ῾Ιεραποστολῆς", ὅπως ἐξ  ἀρχῆς ἐβεβαίωσεν ἡ ᾿Εξαρχία. ῞Οπως ἐπίσης εἰς τήν συνέχειαν διεβεβαίωσεν καί ἐδέχθη ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἡ ἐν λόγῳ πράξις δέν εἶχε καμμίαν σχέσιν μέ τήν δογματικήν πληρότητα τῆς τελεσθείσης ὑπό τοῦ ἀειμνήστου Βρεσθένης Ματθαίου χειροτονίας ἐν ἔτει 1948. ᾿Εκεῖνο, ὅμως, τό ὁποῖον ἀποκλειστικῶς ἐπεδιώκετο ὑπό τῶν Φλωρινικῶν καί ἰδιαίτερα ὑπό τοῦ τότε ᾿Αρχιμανδρίτου Καλλιοπίου, ὁ ὀποῖος ἐνήργει καί διά λογαριασμόν τρίτων (ἐκτός τῶν Φλωρινικῶν) ἦτο μέ τό πρόσχημα τῆς "ἱεραποστολῆς", τῆς "ἑνώσεως"  κλπ. νά προσβάλῃ τήν γνησιότητα καάι πληρότητα τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1948.  Δηλαδή νά προσβάλῃ τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν τῶν ᾿Επισκόπων καί τῶν Κληρικῶν τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας. Πρός τόν σκοπόν ττοῦτον ἀπεγνωσμένα ἠγωνίσθη καί πρίν καί ἐκ τῶν ὑστέρων νά περάσῃ τό μήνυμα περί "χειροθεσίας" κατά τόν Η' Κανόνα τῆς Α' Οἱκουμενικῆς Συνόδου, ἀλλά ἀποτυχόν καί πάλιν κατώρθωσε νά ρίψῃ εἰς τήν βλασφημίαν ταύτην τόν τότε Κορινθίας Κάλλιστον. 

[20]_Σημ. ἡμετέρα: Δέν ὑπῆρχε, οὔτε ὑπάρχει λόγος νά "παρασιωπήσω" τό τί εἴδους τελετή ἐτελέσθη, ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ συντάκτης τοῦ ἀνωτέρω κειμένου, διότι ἐγένετο, ὅπως ἔχει δηλωθῇ ἀπ᾿ ἀρχῆς, μιά ὅλως τυπική πρᾶξις καί ὑπό τήν συγκεκριμένην ἔννοιαν. Τό "μορμολύκειον", καθ᾿ ὅ "διαβάστηκαν εὐχές", τό χρησιμοποίησε κατ᾿ ἀρχήν ὁ "ἐγκάθετος" τότε ᾿Αρχιμ. Καλλιὀπιος Γιαννακουλόπουλος, εἰς τήν συνέχεια ὁ Φλωριναῖος ᾿Επίσκοπος Καλλίνικος, ἀργότερον ἄλλος ψευδοπαλαιοημερολογίτης, καί σήμερα δειλά καί ἀνεπίσημα τό ἀποτολμοῦν καί ὡρισμένοι ἐμφανιζόμενοι ὡς ἡμέτεροι. Δηλώνω, ὅμως, ὅτι τήν ᾿Εκκλησίαν δέν τήν ἀπησχόλησε ποτέ αὐτό, ἐδέχθη τό γεγονός, ὅπως ἐπισήμως ἐπαρουσιάσθη, ὡς μίαν, ἐπαναλαμβάνω, καθαρῶς ἐξωτερικήν τυπικήν πρᾶξιν, μή ἔχουσαν σχέσιν μέ τήν δογματικήν πληρότητα τοῦ μυστηρίου τῆς ᾿Αρχιερωσύνης, τήν ὁποίαν ἔλαβον οἱ ᾿Αρχιερεῖς μέ τάς χειροτονίας τοῦ 1948.  ῾Ο μόνος ἐπιζῶν ἐκ τῆς ᾿Εξαρχίας ὁ Σεβ/τος Κιτίου ἐπανειλημμένως ἔχει δηλώσει διά τό θέμα τοῦτο, τί ἀκριβῶς ἐγένετο, τί ἐδήλωσαν οἱ Ρῶσοι, καί τί συνείδησιν εἶχεν ἡ ᾿Εξαρχία καί ὁ ἴδιος. Δηλαδή ἡ λεγομένη χειροθεσία ἦταν μία καθαρῶς τυπική πρᾶξις. ῎Αν μέ ρωτήσετε γιατί ἐγένετο. Κατ᾿ ἐμέ κακῶς ἐγένετο καί αὐτή ἡ ἐξωτερική τυπική πρᾶξις. Αὐτή ἀκριβῶς ὑπῆρξεν ἀπ᾿ αῤχῆς καί πάντοτε ἡ συνείδησις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί τοῦ πληρώματος τῆς ᾿Εκκλησίας. Κατά τήν ἰδικήν μου ἄποψιν καί ἡ οἰκονομία αὕτη ἦτο περιττή, τό ὅλον θέμα ἠδύνατο νά ἀντιμετωπισθῇ καί διά μιᾶς μόνης Συνοδικῆς ἀποφάσεως - πράξεως. ῾Ωστόσον ἑρμηνεύω τήν "πράξιν" αὐτήν, ὅπως τήν ἐδέχθη ἡ ᾿Εξαρχία, λαμβάνων ὑπ᾿ ὄψιν τάς είδικάς συνθήκας, καί τό γεγονός, ὅτι ἡ Ρωσική Σύνοδος ἐδέχθη φορτικάς πιέσεις, εὑρέθη πρό ἀδιεξόδου, καί εἰλικρινά ἐπίστευσεν, ὅτι προωθεῖται ἡ ἐν ἀληθείᾳ ἑνότης. Λαμβάνω ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι τῆς ἰδικῆς μας ᾿Εξαρχίας προηγήθη ἡ ἐπίσκεψις τῶν Αὐξεντιανῶν, τό ὅτι μαζί μέ τήν ἰδικήν μας ᾿Εξαρχίαν, πού μετέβη εἰς ᾿Αμερικήν, ἦτο καί ἕνας ἐγκάθετος τῶν Φλωρινικῶν, καί ὅτι ὅλα τά ληστρικά σχέδια ἀπεκαλύφθησαν ἐκ τῶν ὑστέρων καί κυρίως, ὅταν ὁ τότε ᾿Αρχιεπίσκοπος τῆς ᾿Ακακιακῆς παρατάξεως κ. Αὐξέντιος, ἐδήλωσεν μέ ἐπίσημον ᾿Εγκύκλιόν του, ὅτι οἱ τῆς Ρωσικῆς Συνόδου "παρεσπόνδισαν", δηλαδή δέν ἔπραξαν, ὅσα οὗτοι εἶχον ἀπαιτήσει, ἤτοι νά ἀναγνωρισθοῦν οἱ ᾿Αρχιερεῖς τῆς ᾿Εκκλησίας ὡς σχισματικοἰ καί νά παραπεμφθοῦν εἰς τήν "δικαιοδοσίαν" - κρίσιν τῆς "Συνόδου" ὑπό τόν κ. Αὐξέντιον.