ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΝΤΕΣ ΕΧΑΡΙΤΩΣΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΠΡΟΣ ΑΠΟΠΛΗΡΩΣΙΝ ΤΟΥ ΕΚΠΕΠΤΩΚΟΤΟΣ ΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ

Ὁ Συμεών ὁ Μεταφραστής λέγει ὅτι τό Πανάγιο Πνεῦμα ἐφώτισε καί ἐχαρίτωσε τοῦτο τό νέφος τῶν Ἁγίων «εἰς ἀπολήρωσιν τοῦ ἐκπεπτωκότος ἐκείνου τάγματος ἀγγελικοῦ, τούτους ἀποκαταστῆσαν καί Θεῶ διά τοῦ Χριστοῦ παραπέμψαν». Ὁ ἴδιος ἀναφέρει τόν λόγο διά τόν ὁποῖον τούς τιμᾶμε ὅλους τούς Ἁγίους κατά τήν Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πάντων: «’Επειδή πολλοί μέν εὐηρέστησαν τῶ Θεῶ, δι’ ἀρετήν δέ ἄκραν, καί ἀλλοτρόπως ἀνώνυμοι παρ’ ἀνθρώπων ἐγένοντο». Ὁ Κύριος εἶπεν: «Ἐν τῆ οἰκία τοῦ Πατρός μου μοναί πολλαί εἰσίν». Ὑπάρχουν εἰς τόν Παράδεισο πολλοί τόποι διαμονῆς. «Ἀστήρ γάρ ἀστέρος διαφέρει ἐν δόξῃ». Διαφέρει ἡ δόξα τῶν ἁγίων εἰς τόν Παράδεισο, ἀνάλογα μέ τήν προσφορά τους, ἀνάλογα μέ τήν ἀγάπη πού ἔδειξαν στόν Κύριο. Παραδείγματος χάριν ἡ θέσι τῶν ‘Αποστόλων εἶναι ἡ πιό τιμητική: «Καθήσεσθε ἐπί δώδεκα θρόνων κρίνοντες τάς δώδεκα φυλάς τοῦ ‘Ισραήλ». Ποιά ἡ ἱεραρχική τάξις τῶν Ἁγίων εἰς τόν Παράδεισο, ὅπως τούς κατατάσσει ἡ Ἐκκλησία μας. Στήν πρώτη θέσι εἶναι ἡ βασίλισσα τῶν Οὐρανῶν ἡ «λαμπροτέρα ὑπέρ τόν φαίνοντα τόν ἥλιον» (Δαμασκηνός). Κατά τόν ψαλμωδό: «Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Ὕστερα ἔρχονται τά Τάγματα τῶν Ἀγγέλων καί ‘Αρχαγγέλων πού δέν ἐγνώρισαν ποτέ τήν πτῶσι καί τήν ἁμαρτία καί εἶναι ἀνώτερα στήν ἀρετή ἀπό κάθε ἄνθρωπο, ἐκτός ἀπό τήν Παναγία. ‘Ακολουθεῖ ὁ οὐράνιος ἄνθρωπος καί ἐπίγειος Ἄγγελος, ὁ «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν», ὁ ὁποῖος μαζί μέ ὅλους τούς Προφήτας προανήγγειλαν τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ καί σάν σάλπιγγες διετράνωσαν τό θέλημά τοῦ Θεοῦ. Ὕστερα ἔρχονται οἱ «πνευματορρήμονες ‘Απόστολοι», οἱ σαγηνευταί τῶν ἐθνῶν»οἱ ἁλιεῖς τῶν ἀνθρώπων». ‘Ακολουθοῦν οἱ Οἰκουμενικοί διδάσκαλοι , οἱ Ἱεράρχαι, οἱ Πατέρες τῆς ‘Εκκλησίας, αἱ «μυστικαί τοῦ πνεύματος σάλπιγγες», τά «μυρίπνοα ἄνθη τοῦ Παραδείσου», τά «πάγχρυσα στόματα τοῦ Λόγου», οἱ «πρόμαχοι τῆς ‘Ορθοδοξίας», οἱ «στῦλοι τῆς ‘Εκκλησίας». Παρατάσσεται ὁ «δῆμος τῶν μαρτύρων», οἱ «ὑπομείναντες βασάνους καί αἰκισμούς (πληγάς)». Αὐτοί πού ἐβαπτίσθηκαν στό αἷμα τοῦ μαρτυρίου τους. ‘Ακολουθεῖ ὁ τῶν «Πατέρων μελισσών», οἱ ἀσκηταί, οἱ «νεκρώσαντες τά πάθη τῆς σαρκός», οἱ «πτερώσαντες τόν νοῦν μέ τό θεῖον ἕρωτα», οἱ «μάρτυρες τῆ συνειδήσει», οἱ «βαπτισθέντες ἐν δάκρυσιν». ‘Ακολουθοῦν οἱ ὁμολογηταί καί οἱ ‘Απολογηταί τῆς Πἰστεως, οἱ σπουδαῖοι καί μεγάλοι ὑπερασπισταί τῆς ‘Ορθοδοξίας, καί θεοφιλῶς πολιτευσάμνοι, οἱ ὑπέρμαχοι τῆς ‘Ορθοδοξίας οἱ ὁμολογήσαντες τόν Χριστόν ἐνώπῖον τῶν ἀνθρώπων. Λέγει ὁ ψαλμωδός: «Ἐμοί λίαν ἐτιμήθησαν οἱ φίλοι σου ὁ Θεός, λίαν ἐκραταιώθησαν αἱ ἀρχαί αὐτῶν. ‘Εξαριθμήσομαι αὐτούς καί ὑπέρ ἅμμον πληθυνθήσονται». Πιό πολλοί καί ἀπό τήν ἅμμο τῆς θαλάσσης. Εὐλογητός ὁ Θεός ὁ ἐνδοξαζόμενος ἐν ταῖς μνήμαις τῶν ἀγίων». Σέ μιά ἀπό τάς παραπάνω τάξεις καλούμεθα νά καταταγοῦμε καί ἐμεῖς. Ἄλλοι μέ τήν διδασκαλία, στήν τάξι καί τόν χορό τῶν Προφητῶν καί Διδασκάλων, ἄν ἀναδειχθοῦμε .... Ἄλλοι μέ τήν Ἱερωσύνη στήν τάξι τῶν Ἱεραρχῶν καί διδασκάλων, ἄν τήν τιμήσουμε καί φανοῦμε ἄξιοι τῆς ἀποστολῆς μας. Ἄλλοι μέ τήν αὐτοθυσία στό νέφος τῶν μαρτύρων, ἄλλοι μέ τήν ὁσιότητα τοῦ βίου, τήν ἄσκησι καί τήν ἐγκράτεια στό σύστημα τῶν Ἀσκητῶν καί τῶν ὁσίων, οἱ πάντες καλούμεθα νά γίνωμεν κάτοικοι τοῦ Παραδείσου.