ΙΕΡΟΣΥΝΟΔΙΚΟΣ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΙΚΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ

ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΝΟΝΙΚΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΜΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΤΙ ΕΓΡΑΨΑΜΕΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 2001 ΕΙΣ ΤΗΝ ΤΟΤΕ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΣΥΝΟΔΟΝ ΔΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΜΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ:

Α.Π. 209 ‘Εν τῶ Ἐπισκοπείῳ Ἀγ. Αἰκατερίνης τῆ 19-6-2001

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς. Πρόσχωμεν, ἵνα ὁ Χριστός εἴη ἐν τῷ μέσω ἡμῶν πάντοτε.

Διά τήν ᾿Ορθόδοξον ᾿Εκκλησίαν τόΣυνοδικόν σύστημα διοικήσεως πηγάζει, προδιαγράφεται, στηρίζεται καί ἐμπνέεται ἀπότήν πρώτην ᾿Αποστολικήν Σύνοδον. Αὐτή εἶναι τό αἰώνιον πρότυπον, εἰς τό ὁποῖονἐστηρίχθησαν καί αἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς ῞Αγιαι Οἰκουμενικαί καί λοιπαί ᾿Ορθόδοξοι Σύνοδοι.᾿Από αὐτό τό πρότυπον πρέπει νά ἐμπνέεται κάθε Σύνοδος μας, διά νά εἶναι ἀληθής Σύνοδος τῆς ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καί νά ἐκπροσωπῇγνησίως Αὐτήν (τήν ᾿Εκκλησίαν). Παρακαλῶ νάδιερωτηθῶμεν ἐάν ἡμεῖς, ὡς ᾿Αρχιερεῖς, καί, ὡς Σύνοδος, ἐμπνεώμεθα ἀπό αὐτά τά πρότυπα. Οἱὅροι οἱ ὁποῖοι, ἀπό ὅσα γνωρίζομεν, προϋποτίθενται διά μίαν Σύνοδον, διά νά εἶναιὡς αἱ ῞Αγιαι Σύνοδοι τῆς ᾿Ορθοδοξίας, καί νάἐκπροσωπῇ καί νά ἐκφράζῃ τήν ᾿Ορθόδοξον᾿Εκκλησίαν, συνοψίζονται ὡς κάτωθι.

α) Πρέπει ὅλοι οἱ συμμετέχοντες εἰς τήν Σύνοδον ᾿Επίσκοποι νά ὑγιαίνουν ἐν τῇ Πίστει: "Οὐ γάρ οἷόν τε συνόδῳ συναριθμηθῆναι τούς περί τήν πίστιν ἀσεβοῦντας" (Μ. Αθανασίου, ΒΕΠΕΣ, 31, 260). Δέν δύνανται ἑπομένως εἰς μίαν Σύνοδον νά εἶναι συμπάρεδροι οἱ "παράἀξιοπίστων ἀνθρώπων" κατηγορηθέντες "ἐπίκακοδοξία" καί μάλιστα καταφανῇ.

β) Εἰς μίαν ᾿Ορθόδοξον Σύνοδονὁποιαδήποτε ἄποψις, διαφωνία ἐπί Κανονικοῦ ἤΔογματικοῦ θέματος, ἔνστασις κλπ, δέν νοεῖται νά περιφρονῆται καί νά παραγκωνίζεται καί οὕτω νά ἀποσιωπᾶται τό θέμα, ἤ καί διάφορος γνώμη - πρότασις ᾿Επισκόπου, νά φιμώνεται τόΣυνοδικόν μέλος μέ συμπεριφοράνἐξουσιαστικήν καί ἀλαζονικήν, κλπ.. Δηλαδή εἰς μίαν ᾿Ορθόδοξον Σύνοδον πρῶτον ἱεραρχοῦνται τά θέματα καί κατόπιν ἀντιμετωπίζονται καίτακτοποιοῦνται ταῦτα ἐλεύθερα καί πέραν σκοπιμοτήτων ἤ παρεμβολῶν τρίτων. Οἱμετέχοντες δέον νά ἔχουν εἰλικρινῆ διάθεσιν νάσυζητήσουν καί νά ἀποφασίσουν ὄχι κατά τόἴδιον θέλημα, ἤ καί ἀλλοτρίων, ἀλλά κατά τόθέλημα τοῦ Θεοῦ. Τό φαινόμενον τῆς καταλύσεως τοῦ ὅρου αὐτοῦ συναντῶμεν πληθωρικῶς εἰς τάς ἡμέρας μας, καί αὐτό εἶναι πού ἀλλοτριώνει ᾿Επισκόπους, ἀλλά καίὁλοκλήρους Συνόδους ἀπό τό ᾿Ορθόδοξον Συνοδικόν σύστημα.

γ) ᾿Εν Συνόδῳ εἶναι ἐλεύθερος ὁ ὀρθόδοξος λόγος εἰς ὅλα τά μέλη, δέν περιφρονεῖται κανείς, οὔτε μέ τήν πρόφασιν ἐλλείψεως χρόνου ἤ δι᾿ἄλλον τινά λόγον, ἀλλά συζητῶνται καίἐξετάζονται ἐλεύθερα τά θέματα καί ἀναζητεῖται τό δίκαιον, τό ἀληθές καί "πολλῆς συζητήσεως γενομένης", καταλήγει ἡ Σύνοδος εἰς τό "ἔδοξε τῷ ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν" (Πράξ. ΙΕ, 7 καί 28). Λειτουργεῖ ἠ ῾Ιερά Σύνοδος μας κατ᾿ αὐτά τάπρότυπα, ἤ ἠλλοιώθη εἰς τάς ἡμέρας μας ἡλειτουργία τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ καί ὡς ἐκ τούτου προκύπτει ἔντονος ἡ κρίσις Συνοδικότητος;

δ) ᾿Επιβάλλεται αἱ ἀποφάσεις νά μή εἶναι προαποφασισμέναι, διότι τό προαποφασίζεινἐξωσυνοδικῶς καί δή παρά ἐξωσυνοδικῶν, καίἐν τισιν καί ἐξωεκκλησιαστικῶν προσώπων,ἀποτελεῖ οὐσιαστικήν κατάλυσιν τῆς Συνόδου καίἀναιδῆ ἐμπαιγμόν τοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ τῆς᾿Ορθοδοξίας, βλάπτει τό ἔργον τῆς ᾿Εκκλησίας καί ἐν τέλει ἀποτελεῖ τήν ἐσχάτην βλασφημίαν κατά τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος.

ε) Αἱ Συνοδικαί ἀποφάσεις καί σήμερον δέον νά διέπωνται, καί νά ἕπωνται καί νά συμφωνοῦν πρός τάς ἀποφάσεις καί τά θέσμια ὅλων τῶν῾Αγίων Οἱκουμενικῶν καί λοιπῶν ᾿Ορθοδόξων Συνόδων, διά τῶν ὁποίων ἐνήργησεν ἡ μία Χάρις τοῦ ἑνός ῾Αγίου Πνεύματος. Μόνον οὕτω διαφυλάσσεται ἡ ᾿Αποστολικότης καί ἡΠατερικότης, ἡμεῖς δέ παραμένομεν ᾿Ορθόδοξοι καί γνήσιοι Αὐτῆς ᾿Επίσκοποι. Οὕτω μόνον μποροῦμε νά λέμε μετά τῶν Πατέρων τῆς Δ' Οἱκουμενικῆς Συνόδου: "Αὕτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὕτη ἡ Πίστις τῶν ᾿Αποστόλων, πάντες οὕτω πιστεύομεν. Οἱ ᾿Ορθόδοξοι οὕτω πιστεύουσιν"

στ) Διά νά κριθῇ τελικά μία Σύνοδος, ὡςὄντως ᾿Ορθόδοξος, εἶναι ἀναγκαῖον αἱἀποφάσεις της νά γίνουν ἀποδεκταί καί ὑπό τῆς καθ᾿ ὅλου ᾿Εκκλησίας. Δηλαδή ὑπό πάντων τῶν᾿Ορθοδόξων ῾Ιεραρχῶν, τῶν λοιπῶν Κληρικῶν, τῶν Μοναχῶν καί τῶν λαϊκῶν. ῾Ο ἅγιος Μάξιμοςὁ ῾Ομολογητής λέγει: "Τάς γενομένας Συνόδουςἡ εὐσεβής πίστις κυροῖ καί πάλιν, ἡ τῶν δογμάτων ὀρθότης κρίνει τάς Συνόδους".(Πηδάλιο, σελ. 118).

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς. Κατά τά τρία τελευταῖα ἔτη σᾶς ἀπέστειλαἑκατοντάδες ἔγγραφα μέ τά ὁποῖα ἔχω διαχωρίσει τάς εὐθύνας μου ἐπί συγκεκριμένων παραβιάσεων τῆς Κανονικῆς Τάξεως. Μέσα ἀπότά ἔγγραφα αὐτά ἔχω διατυπώσει πληθωρικῶς τάς ἀπόψεις μου διά τήν Κανονικήν, δικαίαν καί᾿Ορθόδοξον ἀντιμετώπισιν τῶν μεγάλων καίσοβαρῶν ὑπαρκτῶν ἐκκλησιαστικῶν προβλημάτων Πίστεως, ῾Ομολογίας,᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, Θεολογικοῦ Διαλόγου, Διοικητικά, κλπ. Τά ἔγγραφα ταῦτα μέχρι σήμερα δέν ἐλήφθησαν καθόλου ὑπ᾿ ὄψιν, τά δέὑπάρχοντα καί καταγγελθέντα θέματα, μέἰδιαίτερον πεῖσμα δέν ἱεραρχοῦνται καί δένἀντιμετωπίζονται.

Καί τοῦτο, ὅταν τά ἴδια θέματα ἀπειλοῦν νάμᾶς καταπνίξουν. Τουναντίον, παρατηρεῖται, ὅτι συνεχῶς, μέσα ἀπό τά ἴδια ἔγγραφα, χαλκεύονται ψευδεῖς κατηγορίαι καί συκοφαντίαι, αἱ ὁποῖαι χρησιμοποιοῦνται ὡς μέσα καί τεχνητοίλόγοι διώξεως ἡμῶν, ὡς καί ἄλλων πού δένἀνέχονται αὐτάς τάς παρανομίας. Τόἀποτέλεσμα εἶναι ὅτι διασαλεύεται ἡ Κανονικήτάξις καί χειμάζεται πράγματι τό Σῶμα τῆς᾿Εκκλησίας.

Τά κείμενά μας αὐτά, μέσα ἀπό τά ὁποῖα πιστεύομεν, ὅτι διεξάγεται ἕνας τίμιοςἐκκλησιαστικός ἀγών ὑπέρ τῆς ᾿Ορθοδόξου῾Ομολογίας, ὑπέρ τῆς διαφυλάξεως ἀνοθεύτου τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς, καί διά τήν περιφρούρησιν τῆς Κανονικῆς Τάξεως, δημοσίως πλέον, πλήν μέ δεινάς περιστροφάς καί ἀοριστολογίας, χαρακτηρίζονται ὡς ἀσεβῆ, τάγραφόμενά μας ὡς διαστροφικά τῆς ἀληθείας, ἡἐλαχιστότης μας δέ συκοφαντούμεθα καί "ἐπίἐσχάτη προδοσίᾳ" !. Διότι τί ἄλλο σημαίνει, ὅτι τόδημοσιογραφικό ὄργανο τῆς ᾿Ιερᾶς Συνόδου γράφει, ἐξ ὀνόματος δῆθεν τῆς Συνόδου, ὅτι "ἐξυπηρετῶμεν ἰδιοτελεῖς στόχους καί σκοτεινάσχέδια κατά τῆς χειμαζομένης ᾿Εκκλησίας τοῦΧριστοῦ". Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι κακοήθης φαντασία ὄχι μιᾶς ἀρρωστημένης ψυχολογικάὑποστάσεως, ἀλλά συνειδητῶν σκευωρῶν, οἱὁποῖοι ἀνήγαγον τήν μέθοδον ταύτην εἰς κύριονἔργον των.

᾿Αλλά καί ἡ ῾Ημερησία Διάταξις τῆς῾Ιεραρχίας, ὅπως διατυπώνεται εἰς τό Α.Π. 3153/19-6-2001 ἔγγραφον, τό ὁποῖον ὑπογράφειὁ παρανόμως ὁρισθείς ᾿Αρχιγραμματεύς (π. Δημήτριος Τσαρκατζόγλου) δέν περιέλαβεν τάπροηγούμενα πραγματικά Δογματικά καίΚανονικά θέματα, οἷα τῶν πέντε, τοῦ ΘεολογικοῦΔιαλόγου, τοῦ ΙΦΣΚΑΕ, τῶν κειμένων τοῦ π.᾿Αμφιλοχίου καί τά συναφῆ, ὅπως καί τά τοιαῦτα τοῦ κ. ᾿Ελευθ. Γκουτζίδη, ἀλλά περιέλαβεν νέα θέματα ἐκ τῶν τελευταίων μας καυστικῶνἐγγράφων, ἀφῆκε δέ καί τά κείμενα τῆς "᾿Ορθοδόξου Πνοῆς"!. Τό χείριστον δέ εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν εἶναι, ὅτι τά θέματα τῆς Η.Δ. εἶναι ἀπολύτως προσηρμοσμένα καίπεριελήφθησαν εἰς "ἐκτέλεσιν" τῶν ἐντολῶν τῶν Φλωρινικῶν κ.κ.Σαραντοπούλου καίΣακκαρέλλου νά ἐκδιωχθοῦν ὁ θεολόγος κ.᾿Ελευθ. Γκουτζίδης καί ἐσχάτως καί ὁ᾿Επίσκοπος Κήρυκος.(῾Ορᾶτε "Φωνή᾿Ορθοδοξίας" τεύχη 908 καί 909, ὅπου γίνεται λόγος διά τιμωρίαν, ὅσων δέν συμφωνοῦν μέτήν γνώμη τους). Αὐτή εἶναι ἡ σημερινήἀποκορύφωσις τῆς μονίμου κρίσεως Συνοδικότητος, ἡ ὁποία ὑφίσταται καίἀλλοτριώνει, τούς ὑπευθύνους καί, εἰ θέμις εἰπεῖν, καί τούς ἀνεχομένους ταύτην.

῾Η ἐλαχιστότης μου ἀρνοῦμαι τήν τοιαύτην καταχρηστικήν ῾Ημερησίαν Διάταξιν καί ὡς᾿Αρχιερεύς τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ὡς Συνοδικόν μέλος ζητῶ νά ἱεραρχηθοῦν τάθέματα σήμερον, αὐτήν δέ τήν στιγμήν νά μᾶς δοθοῦν καί τά Πρακτικά καί αἱ ἀποφάσεις, αἱσχετικαί μέ τήν "παῦσίν" μου ἐκ τῆς θέσεως τοῦ᾿Αρχιγραμματέως. Νά μᾶς δοθῇ, ὡς ἔχομεν ζητήσει, καί ἡ ἐξ 62 σελίδων ῎Εκθεσις τῆς᾿Επιτροπῆς, ἡ ὁποία μέ Συνοδικήν ἀπόφασινἐστάλη ἵνα ἐρευνήσῃ τά τῆς ῾Ιεραποστολῆς εἰς Ρουμανίαν.

᾿Εάν ταῦτα, ἔστω σήμερον δέν θέλετε λάβῃὑπ᾿ ὄψιν, ἀλλά προτίθεσθε καί ἐν τῇ παρούσῃΣυνόδῳ νά γίνῃ κατάχρησις τοῦ θεσμοῦ καί νάτεθῇ δι᾿ ἄλλην μίαν φοράν εἰς τήν ὑπηρεσίαν καταχθονίων σχεδίων τρίτων, ἡμεῖς δέν δυνάμεθα νά συμμεθέξωμεν καί νά συμβάλωμεν εἰς τήν κατάχρησιν τοῦ θεσμοῦ. Δέν γινόμεθαὑποχείριοι καί ἐκτελεστικά ὄργανα, οὔτε τοῦἰδικοῦ μας παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, οὔτε τῶν κ. Σαραντοπούλου Σακαρέλλου, οὔτε ὅσων κρύβονται καί πίσω ἀπό αὐτούς.

῾Ως ᾿Επίσκοποι ἐδώσαμεν κατά τήν χειροτονίαν μας, τήν ὑπόσχεσιν νά φυλάξωμεν αὐτήν τήν ἁγίαν Παρακαταθήκην, ὅσα δέ περίτοῦ Συνοδικοῦ θεσμοῦ καί περί ὅλων τῶν θεμάτων Πίστεως καί Κανονικῆς Τάξεωςἔγραψα, δέν εἶναι τίποτ᾿ ἄλλο παρά συνέπεια πρός αὐτήν τήν ὑπόσχεσιν, πρός αὐτήν τήνἁγίαν Παρακαταθήκην.

Πέραν τῶν ἀνωτέρω, ἐσχάτωςἐσημειώθησαν καί ἔτερα συγκεκριμένα γεγονότα, τά ὁποῖα ἑρμηνευόμενα ἀποδεικνύουν, ὅτι πράγματι καί κατ᾿ αὐτήν τήν Συνεδρίασιν τῆς῾Ιερᾶς Συνόδου ἑτοιμάζονται, παρασυνοδικῶς καί ἐξωσυνοδικῶς, διωκτικαί καί καταδικαστικαίκατά τῆς ἐλαχιστότητός μου καί ἐναντίον τοῦ κ.᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη πράξεις καί ἀποφάσεις. Σᾶς διαβεβαιοῦμεν, ὅτι δέν θά τάς λάβωμεν κἄνὑπ᾿ ὄψιν, διότι ὡς ἔχουν τά πράγματα, αἱ τυχόν καταδικαστικαί ἤ διωκτικαί καθ᾿ ἡμῶνἀποφάσεις, δέν δύνανται νά εἶναι παρά μόνονἀντικανονικαί καί ἄδικοι, ὡς πράξεις δέσκοπιμότητος θά ἐξυπηρετοῦν σχέδια καί μόνον τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Καί οἱ ᾿Ορθόδοξοι ᾿Επίσκοποι χάριτι Χριστοῦ δέν δειλιάζουν, δέν πτοῦνται, κἄν ὅλαι αἱ δυνάμεις τοῦ ῞Αδου ἐγερθοῦν. Παρά ταῦτα εὐσεβάστως καί ἐνθέρμως παρακαλοῦμε νάἐπικρατήσῃ εἰς ὅλους μας σύνεσις καί νά παύσῃἡ ἐξυπηρέτησις ἀλλοτρίων σχεδίων. Παρακαλῶἰδιαιτέρως τούς δύο ᾿Αρχιερεῖς, τόν Μακαριώτατον, ὡς Πρόεδρον καί τόν Σεβ. Πειραιῶς, ὡς ᾿Αντιπρόεδρον, διά τόπροσωπικόν των καλόν καί τῆς ᾿Εκκλησίας, νάσκεφθοῦν νηφαλιώτερα. Διότι ἄν θελήσουν νάσυνεχίσουν εἰς τό ἴδιον πνεῦμα τῆς 16-6-2001 (᾿Ενδημούσης), ἄς γνωρίζουν καλῶς, ὅτι ἡμεῖς προσωπικῶς, ἤ καί ὁ κ. Γκουτζίδης, εἰς οὐδέν θάβλαφθῶμεν ἀπό τάς "ἀποφάσεις" των, τάςὁποίας ἤδη ἔχουν λάβει, ἤ ἔχει ἐπιβάλει τόπαρασυνοδικόν καί δι᾿ αὐτοῦ τόἐξωεκκλησιαστικόν κατεστημένον. ᾿Ιδού τόπνεῦμα τῆς ᾿Ενδημούσης ῾Ιερᾶς Συνόδου τῆς 16-6-2001 :

α) Κατά τήν ᾿Ενδημοῦσαν ῾Ιερά Σύνοδον τῆς 16-6-2001 καταθέτοντες ἡμεῖς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. 208/16-6-2001 Καταγγελίαν - ῾Υπόμνησιν,ἐλέχθησαν τά κάτωθι: ῾Ο Μακαριώτατος εἶπε: "Μόνο τό θέμα νά σημειώσουμε στά Πρακτικά, τό ἔγγραφο δέν παραλαμβάνεται", ἐνῶ ὁ Σεβ/τος Πειραιῶς: "῎Οχι Μακαριώτατε, νά κατατεθῇ, εἶναι εἰς βάρος του, τό χρειαζόμαστε...". Τί λέγει αὐτό; Νομίζομεν ἀποκαλύπτει τάς προθέσεις, καί τόπροσωπικόν μῖσος καί ἐκφράζει τό πνεῦμα τῆςἀντιδικίας, μέ ὅ,τι αὐτά συνεπάγονται δι᾿ ἕναν᾿Αρχιερέα. β) Εἰς τήν ἰδίαν ᾿Ενδημοῦσαν ὁ ἴδιος᾿Αρχιερεύς ὡς ἀπό καθέδρας ἀπαντᾶ στήνἐπιμονή μου νά σημειωθοῦν εἰς τήν ῾Ημερησίαν Διάταξιν καί τά θέματα πού προτείνει ἡἐλαχιστότης μου: "῞Ο, τι θέματα ἔχεις νά τάκαταθέσῃς στήν ῾Ιεραρχία, ἐκεῖ θά τά ποῦμε". Τίἄλλο σημαίνει καί αὐτό;

Τό ἴδιο πνεῦμα κυριαρχεῖ καί ἐκτός Συνόδου:῾Ο Μακαριώτατος ἀπευθυνόμενος εἰςἀνθρώπους πού διατυπώνουν τήν ἀγωνίαν των διά τά ὅσα συμβαίνουν, λέγει: "Τελείωσε τό θέμα, στήν Σύνοδο τόν Μεσογαίας θά τόν τιμωρήσουμε", ὑπό δέ μοναχῆς τοῦπεριβάλλοντος τοῦ ῾Αγίου Μοδέστου, πού "λύνει καί δένει", πρό ὀλίγων ἡμερῶν ἐλέχθη: "Τώρα εἶναι ἀργά νά τά βροῦμε μέ τόν Κήρυκο, τάπράγματα πῆραν τό δρόμο τους".

Κατόπιν τῶν ἀνωτέρω δηλοῦμεν, ὅτι ἐφ᾿ὅσον συνεχίσῃ ἡ παροῦσα Σύνοδος τάςἐργασίας ἐπί τῶν θεμάτων τῆς ῾Ημερησίας Διατάξεως, ὡς ἔχει αὕτη, καί ὑπό τάς ὡς ἄνω προϋποθέσεις καί χωρίς νά ληφθοῦν ὑπ᾿ ὄψιν τά ἐκατοντάδες ἔγγραφα μας, ὡς καί αἱδιαμαρτυρίαι τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καί Τυρνάβου κ. Παναρέτου, ἡμεῖς δέν δυνάμεθα νά λάβωμεν μέρος εἰς τάς ἐργασίας ταύτης.

Φρονοῦμεν δέ, ὅτι, διά νά εἴμεθα συνεπεῖς καί πρός τήν Κανονικήν Τάξιν, καί πρός τούςὅρους τούς ὁποίους ἐξεθέσαμεν ἀνωτέρω, καίτούς ὁποίους οὐδείς δύναται νά ἀμφισβητήσῃ, δέν δύνανται νά συμμετάσχουν καί θά πρέπει νάἐξαιρεθοῦν ἀπό τήν σημερινήν Σύνοδον μέ τήν συγκεκριμένην ῾Ημερησίαν Διάταξιν, τόσον ὁΜακαριώτατος ᾿Αρχιεπίσκοπος κ. ᾿Ανδρέας,ὅσον καί ὁ Σεβασμιώτατος Πειραιῶς κ. Νικόλαος, διότι ἐπί δύο ἔτη ἐνεργοῦν ἀντίθετα πρός τούςἀνωτέρω ὅρους, καί ἔχουν καταγγελθεῖ διάπολλαπλᾶς Κανονικάς καί ἄλλας παραβάσεις, καί δή ἐπί θεμάτων Πίστεως, καί ῾Ομολογίας,᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς κλπ., καί ἔχουνἐκφρασθεῖ καί προφορικῶς καί γραπτῶς, δημοσίως, καί κατ᾿ ἰδίαν, ἐχθρικῶς καί διωκτικῶςἐναντίον μου, καί ἐναντίον τοῦ θεολόγου κ.᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, καί ἔχουν ὡς αὐτοσκοπόν τήν ἠθικήν καί πνευματικήν δολοφονίαν μας.

᾿Ιδιαιτέρως δέ νά ἐξαιρεθῇ ὁ Σεβ/τος κ. Νικόλαος, διότι εἰς βάρος του ἐκκρεμοῦν πλῆθος κακοδοξιῶν πού διετύπωσε σέ κείμενά του, καίἰδίως, διότι ἐπί 25 ἔτη, δέν διεμαρτυρήθη διά τόγνωστόν ᾿Απαλλακτικόν Βούλευμα ἐπίἀντιποιήσει, τό ὁποῖον ἐστηρίχθη εἰς τόν μοναδικόν λόγον, ὅτι οἱ ᾿Επίσκοποι τῆς Γνησίας᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας ἀπεκατεστάθησαν τό1971 διά τῆς λεγομένης χειροθεσίας ἀπό τήν Ρωσική Σύνοδο τῆς Διασπορᾶς. Οὔτε καί ὅταν κατηγγέλθη τό Βούλευμα ἔπραξε τοῦτο. Αὐτό,ὅμως, ἀποτελεῖ βαρυτάτην προσβολήν καί κατάτῆς μνήμης τοῦ ἀοιδίμου ῾Ομολογητοῦ ῾Ιεράρχου Ματθαίου.

Η περαιτέρω στάσις μας σήμερονἐξαρτηθήσεται ἀπό τό ἐάν θελήσετε νάδιορθώσωμεν τά κακῶς κείμενα καί νάἐνεργήσωμεν σύμφωνα μέ τήν ἁγιοπατερικήν παράδοσιν, ἤτοι συμφώνως μέ τούς ὅρους καίτάς προϋποθέσεις, τάς ὁποίας ἔθεσεν, κατά τήν μακραίωνα αὐτῆς παράδοσιν, ἡ ᾿Εκκλησία, διάτήν λειτουργίαν τοῦ πρώτου καί ὑψίστου θεσμοῦτῆς ᾿Εκκλησίας, τοῦ ῾Ιεροσυνοδικοῦ θεσμοῦ.

Ταῦτα εὐσεβάστως καταθέτομεν, πρό῾Ημερησίας Διατάξεως, εἰς τήν συνεδριάζουσαν σήμερον 4-7-2001 Σύνοδον, καί παρακαλοῦμε νά ληφθοῦν σοβαρῶς ὑπ᾿ ὄψιν.

+ Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Κήρυκος

ΣΥΜΠΛΗΡΩΤΙΚΑ ΤΙΝΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΟΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΙΑ ΝΑ ΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΕΡΙ ΣΥΝΟΔΩΝ

Παραθέτομεν συμπληρωματικως και τά εξης:

α) Τί λέγει ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης περί τῶν Συνόδων

β) Τί λέγει ὁ Αθανάσιος ὁ Πάριος περί τοῦἰδίου θέματος

Α) ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΑΙ ΠΑΜΠΛΗΘΩΝ ΣΥΝΟΔΩΝ

«... Συνόδους συνεκρότησαν μεγάλας καί παμπληθεῖς καί Ἐκκλησίαν Θεοῦ ἑαυτούςὠνομάκασι, καί ὑπέρ Κανόνων ἐφρόντισαν τῶδοκεῖν (φρόντισαν νά φαίνωνται πώς ἐργάζονταιὑπέρ τῶν Κανόνων), κατά Κανόνων τό ἀληθές κινούμενοι (ἐνῶ στήν πραγματικότηταἐστρέφοντο κατά τῶν Κανόνων). Τί δή θαυμαστόν, εἰ καί πέντε καί δέκα ἐπίσκοποι, συναχθέντες τόν ὑπό τῶν Κανόνων καθηρημένον κατά τάς δύο αἰτίας ἠθώωσαν, λύσαντες τοῦ ἱερουργεῖν; Συνόδους τοίνυν, δέσποτε, οὐ τό ἀπλῶς συνάγεσθαι Ἱεράρχας τε καί Ἱερεῖς, κἄν πολλοί ὦσιν (κρείσσων γάρ εἶς ποιῶν τό θέλημα τοῦ Κυρίου, ἤ μύριοι παραβαίνοντες), ἀλλά τό ἐν ὀνόματι Κυρίου, ἐν τῆ εἰρήνη καί φυλακῆ τῶν Κανόνων. Καί τό δεσμεῖν καί λύειν οὐχ ὡς ἔτυχεν, ἀλλ’ ὡς δοκεῖ τῆἀληθείᾳ, καί τῶ κανόνι, καί τῶ γνώμονι τῆςἀκριβείας. Εἰ δείξωσιν οἱ συνελθόντες τοῦτο πεποιηκότες καί ἡμεῖς σύν αὐτοῖς. Εἰ οὐδεικνύουσι, ἐκβαλέτωσαν τόν ἀνάξιον, ἵνα μή τις εἰς κατηγόρημα αὐτοῖς καί τοῖς μετέπειτα γενεαῖς παραδοθήσεται ... καί ἐξουσίᾳ τοῖς ἱεράρχαις ἐν οὐδενί δέδοται ἐπί πάση παραβάσει κανόνος, ἤμόνον στοιχεῖν τά δεδογμένα καί ἔπεσθαι τοῖς προλαβοῦσιν».

Γ. ΤΙ ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΑΡΙΟΣ ΔΙΑ ΤΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΔΟΞΟΥΣ ΣΥΝΟΔΟΥΣ

«’Ορθόδοξος Σύνοδος ἐστί καί ὀνομάζεται, ἡφυλάττουσα άπαρασαλεύτως τά δόγματα καί τάς παραδόσεις καί τούς Κανόνας τῆς Καθολικῆς ‘Εκκλησίας . Κακόδοξος δέ καί αἱρετική ἐστίν ἐκ τοῦ ἐναντίου, ἡ μή φυλάττουσα αὐτά, ἀλλά τινόςἑνός φρονήματος ἀκολουθοῦσα, ἥτις διά ταῦτα καί ὑπό τῆς ἁγίας οἰκουμενικῆς Συνόδουἀναθέματι καθυποβάλλεται.

Λοιπόν δέν εἶναι πάντοτε σεπτόν καί τίμιον τό τῆς Συνόδου ὄνομα. ‘Αλλ’ ἐκείνη εἶναι σεπτή καί τιμία καί ἀγία Σύνοδος, ἡ στοιχοῦσα τοῖς τεἐγγράφοις καί ἀγράφοις παραδεδομένοις, ὑπό τῶν ἁγίων ‘Αποστόλων καί τῆς ΚαθολικῆςἘκκλησίας. Καί τῆς τοιαύτης Συνόδου τάςἀποφάσεις δεχόμεθα καί φυλάττομεν, τῶν δέἀλλοτρίωνων τήν φωνήν οὔτε γινώσκομεν, οὔτε πειθόμεθα αὐτῆ. Δυνάμεθα ἐνταῦθα ν’ἀπαριθμήσωμεν τοιαύτας κακοδόξους συνόδους. ‘Αλλ’ ἵνα μή χρονοτριβῶμεν περιττῶς,ἀς ἴδη ὀ ἀναγνώστης τόν Β΄ Τόμον τῶν Συνοδικῶν καί θέλει εὕρει αὐτάς, ὅπου καί ρητῶς ληστρικαί ἐπιγράφονται.

Καί τό χειρότερον ὅπου ὄχι μόνον τοπικαί καί ὀλιγάριθμοι ἐστάθησαν τοιαῦται, ἀλλά καί οἰκουμενικαί πολυάριθμοι, οἵα ἡ ἐν ‘Εφέσῳ τό δεύτερον, ἡ συμφρονήσασα τῶ μονοφυσίτῃΕὐτυχεῖ, καί τόν εὐσεβέστατον καί ἁγιώτατον Φλαβιανόν τόν Κων¢λεως ἀποκτείνασα. Μετά ταύτην ἡ ἐπί Κοπρωνύμου πολυαριθμοτάτη, ἡφρυάξασα κατά τῶν ἀγίων Εἰκόνων ὁμοίως καί ἠἐπί Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος οἰκουμενικήὀνομασθεῖσα, παρανομωτάτη δέ ἀναφανεῖσα,ὡς καθελοῦσα καί ἀναθεματίσασα τόν ἀγιώτατον Φώτιον. Περιττόν δέ εἶναι ν’ ἀναφέρω τό ἐν Φλωρεντίᾳ οἰκουμενικόν μέν, ληστρικώτατον δέ συνέδριον.

Λοιπόν πάλιν λέγομεν, δέν εἶναι ἀείποτε σεπτόν καί τίμιον τό τῆς συνόδου ὄνομα, καθώς οὐδέ τό τῆς ἐκκλησίας, καθότι ἔστι ‘Εκκλησίαἁγίων καί Ἐκκλησία ὁσίων, ἀλλά ἔστι κατά τόν ψαλμωδόν καί «ἐκκλησία πονηρευομένων».

Αἱ φωναί, λοιπόν, ἤτοι τά ὀνόματα οὕτωςἔχουσιν, ἤτοι καί ἐπι καλοῦ καί ἐπί κακοῦ. Καίἐπί κακοῦ μέν λαμβάνονται καθώς διά παραδειγμάτων ἐδείξαμεν. ‘Αλλ’ οἱ ἁπλοῖἄνθρωποι, ἤτοι οἱ ἀπαίδευτοι, οὐ δύνανται ποιῆσαι τήν διάκρισιν ταύτην ἐκ τῆς ἀμαθείας αὐτῶν. ‘Αλλά σύνοδον ἤκουσαν, τόσον φθάνει, εὐθύς προσκυνοῦσι καί πείθονται καί μέ ζῆλονἄκρατον τά πάντα θορυβοῦσι καί ταράττουσι. Περί τῶν τοιούτων ὁ θεῖος ‘Απόστολος ὁμολογεῖπώς «ἔχουσι ζῆλον Θεοῦ, ἀλλ’ οὐ κατ’ἐπίγνωσιν».