ΚΥΡΙΕ ΗΓΑΠΗΣΑ ΕΥΠΡΕΠΕΙΑΝ ΟΙΚΟΥ ΣΟΥ

Ὁ Οἶκος τοῦ Θεοῦ

"Κύριε, ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου καί τόπον σκηνώματος δόξης σου" (Ψαλμ. 25, 8). "Οἱ ὀφθαλμοί καί ἡ καρδιά μου ἐκεῖ διά παντός θά εἶναι" λέγεται περί τοῦ Ναοῦ, ἐκεῖ δηλαδή, εἰς τάς καρδίας ἐκείνων πού ὑπηρετοῦν καί προσεύχονται εἰς τόν Ναόν, διότι ὁ Ὕψιστος δέν κατοικεῖ εἰς χειροποιήτους Ναούς. Πόσον ἀνακουφιστικόν εἶναι νά ἀναγινώσκει κανείς τούς λόγους τούτους περί τοῦ βασιλέως Σολομῶντος! Οἱ ὀφθαλμοί τοῦ Κυρίου εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ στρέφονται πρός ἕνα ἕκαστον ἐξ ἡμῶν· ἡ καρδία Του στρέφεται πρός ἡμᾶς! Εἶναι δυνατόν ν' ἀπαιτήσει κανείς προσέγγισιν μεγαλυτέραν; Αὐτή ἡ καρδία τοῦ Κυρίου στρέφεται πρός ἐμέ. Ἐνίοτε εὑρίσκεται ἀπέναντι ἑνός ἀνθρώπου πρόσωπον πρός πρόσωπον καί συνομιλεῖ μαζί του· ἡ καρδιά του ὅμως δέν εἶναι ἐστραμμένη πρός σέ, ἀλλ' εἶναι ἀπησχολημένη μέ κάτι ἄλλο ἐνῶ εἰς τόν Ναόν ἡ καρδία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁλόκληρος ἐστραμμένη πρός σέ, μέ ὅλην της τήν ἀγάπην καί ὅλους της τούς οἰκτιρμούς καί κατά τήν πίστιν σου εἶναι ἕτοιμος νά σκορπίσει ὅλας Του τάς εὐλογίας ἐπί σοῦ.

Ἅγιε Ναέ, πόσον εἶναι καλόν καί εὐάρεστον νά προσεύχεται κανείς ἐντός σου! Διότι ποῦ ἀλλοῦ ἠμπορεῖ νά ὑπάρξει προσευχή θερμή παρά ἐντός τῶν τοίχων σου, ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καί ἐνώπιον Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος κάθηται ἐπ' αὐτοῦ. Ἀληθῶς ἡ ψυχή ἀναλύεται εἰς συγκίνησιν προσευχομένη καί δάκρυα καταβρέψουν τάς παρειάς μας. Εἶναι ὡραῖον νά προσεύχεταί τις ὑπέρ ὅλων.

Εἰς τόν Ναόν εἴμεθα ἐλεύθεροι ἀπό τήν γοητείαν καί μέθην τῶν κοσμικῶν παθῶν καί ἐπιθυμιῶν, φωτιζόμεθα, ἁγιαζόμεθα καί αἱ ψυχαί μας καθαρίζονται, προσεγγίζομεν τόν Θεόν, ἑνούμεθα μέ τόν Θεόν. Πόσον ἐπαξίως πρέπει νά τιμᾶται καί νά ἀγαπᾶται ὁ Ναός τοῦ Θεοῦ! Πόσον οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἠγάπων αὐτόν!

Ἀληθῶς ὁ Ναός εἶναι οὐρανός ἐπί τῆς γῆς· διότι ἐκεῖ ὅπου εἶναι ὁ θρόνος τοῦ Θεοῦ, ὅπου τελεσιουργοῦνται τά φρικτά μυστήρια, ὅπου οἱ Ἄγγελοι ὑπηρετοῦν μαζί μέ τούς ἀνθρώπους, ὅπου ὁ Παντοδύναμος ἀκαταπαύστως δοξάζεται, ἐκεῖ ἀληθῶς εἶναι ὁ οὐρανός καί ὁ οὐρανός τῶν οὐρανῶν. Ἄς εἰσέλθωμεν, λοιπόν, εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ ἰδιαιτέρως δέ εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων μέ φόβο Θεοῦ, μέ καθαράν καρδίαν, κατά μέρος θέτοντες ὅλα τά πάθη καί πᾶσαν κοσμικήν φροντίδα καί ἄς σταθῶμεν ἐντός αὐτοῦ μέ πίστιν καί εὐλάβειαν, μέ προσοχήν βαθεῖαν μέ ἀγάπην καί εἰρήνην εἰς τάς καρδίας μας, διά νά ἀπέλθωμεν ἀπό αὐτόν ἀνακαινισμένοι καί τρόπον τινά οὐράνιοι· διά νά ζήσωμεν εἰς τήν ἁγιότητα τοῦ οὐρανοῦ, ἐλεύθεροι ἀπό κοσμικάς ἐπιθυμίας καί ἡδονάς.

Εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ, αἱ ἁπλαῖ καί πισταί ψυχαί εὑρίσκονται τρόπον τινά εἰς τόν οἶκον τοῦ Οὐρανίου αὐτῶν πατρός, αἰσθάνονται τήν ἐλευθερίαν, τήν εὐτυχίαν καί τό θεῖον φῶς. Ἐκεῖ οἱ χριστιανοί προγεύονται τήν μέλλουσαν Βασιλείαν, ἡ ὁποία ἡτοιμάσθη δι' αὐτούς ἀπό καταβολῆς κόσμου, τήν μέλλουσαν ἐλευθερίαν ἀπό κάθε ἁμαρτίαν καί τόν θάνατον, τήν μέλλουσαν εἰρήνην καί μακαριότητα.

Πότε ὅμως ἰδιαιτέρως ἔχουν τήν πρόγευσιν αὐτήν. Ὅταν εἰλικρινῶς ἐξ ὅλης τῆς καρδίας των στρέφονται πρός τόν Θεόν, προσευχόμενοι πρός τόν Θεόν καί λαμβάνοντες τήν σταθεράν ἀπόφασιν, νά ἀφιερώσουν τήν ζωήν των εἰς τόν Θεόν καί ὅταν πράττουν ἔργα ἀρετῆς ἐκτός τοῦ Ναοῦ.

Ἡ πνευματική ἀνακούφισις καί μακαριότης, τήν ὁποίαν δοκιμάζομεν ἐνίοτε ἐν τῶ Ναῶ, κατά τήν ἁρμονικήν ψαλμωδίαν καί τήν καθαράν ἀνάγνωσιν τοῦ ἀναγνώστου, ἤ τοῦ λειτουργοῦντος Ἱερέως, εἶναι πρόγευσις τῆς ἀπείρου μακαριότητος, τήν ὁποίαν θά δοκιμάσουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι αἰωνίως θά θεωροῦν τήν ἀνέκφραστον ἀγαθότητα τοῦ προσώπου τοῦ Θεοῦ.

Πρέπει νά εἴμεθα ζηλωταί τῆς ἁρμονικῆς ψαλμωδίας καί τῆς καθαρᾶς ἀναγνώσεως. Ἐπικαλούμενοι τά ὀνόματα τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ κατά τήν προσευχήν μας, τούς παρακαλοῦμεν εἰς προσευχήν ὑπέρ ἡμῶν.

Ἡ πηγή κάθε ἀληθινῆς χαρᾶς, κάθε ἀληθινῆς ἀνακουφίσεως, τῆς σωματικῆς καί πνευματικῆς θεραπείας, ἡ πηγή τῆς πνευματικῆς δυνάμεως καί ἀνδρείας, εὑρίσκεται εἰς τόν Ναόν. Ἐνῶ τά θέατρα καί αἱ ποικίλαι κοσμικαί διασκεδάσεις καί παρηγορίαι δέν ἠμποροῦν ποτέ νά ἀντικαταστήσουν ἐκεῖνο τό ὁποῖον ὁ ἀληθής χριστιανός ἀντλεῖ ἐν τῶ Ναῶ, ὅπου Αὐτός ὁ Θεός παρηγορεῖ τάς ψυχάς τῶν πιστῶν, ἐκείνων τῶν ὁποίων αἱ καρδίαι εἶναι ἐστραμμέναι, πρός Αὐτόν, ὅπως ἡ μήτηρ παρηγορεῖ τό τέκνο της.

Ἐκ τοῦ Ναοῦ ἐπίσης οἱ ἀποθανόντες προσφιλεῖς μας λαμβάνουν παρηγορίαν καί ἀνακούφισιν καί τόν καθαρμόν ἀπό τάς ἁμαρτίας των καί τήν συγχώρησιν. Πόσον πρέπει νά ἀγαπῶμεν τόν Ναόν καί πόσον πρέπει νά τόν διακοσμῶμεν!

Καί κάμνουν τοῦτο ὅσοι ἀναγνωρίζουν τήν ἀξίαν του, ἡ δέ Ἐκκλησία προσεύχεται ὑπέρ Αὐτῶν λέγουσα: "Ὑπέρ τῶν μετά πίστεως, εὐλαβείας καί φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῶ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν". Καί παρακάτω: "Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν καρποφορούντων καί καλλιεργούντων ἐν τῶ ἁγίω καί πανσέπτω Ναῶ τούτω" ἤ "ἁγίασον τούς ἀγαπῶντας τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου Σου, ἀντιδόξασον αὐτούς τῆ Θεϊκῆ Σου δυνάμει".

Κατά τήν τέλεσιν τῆς Ἱερᾶς ἀκολουθίας καί τῶν μυστηρίων ὁ χριστιανός πρέπει νά εἶναι πεπεισμένος σταθερῶς ὅτι ὁ,τιδήποτε σκέπτεται καί λέγει, θά ἐκπληρωθεῖ. Εἶναι τόσον εὔκολον διά τόν Κύριον νά ἐκπληρώση τά αἰτήματά μας καί νά κάμη ἤ νά μεταβάλη κάτι συμφώνως μέ τούς λόγους μας. Ἡ πεποίθησις αὐτή ἄς εἶναι τόσον εὔκολος καί φυσική εἰς σέ ὅπως εἶναι τοῦ ἀέρος ἡ ἀναπνοή, ὅπως βλέπεις μέ τούς ὀφθαλμούς σου καί ἀκούεις μέ τά ὦτα σου. Χιλιάδας φοράς ἐδοκίμασες ὅτι δέν ὑπάρχει διάλειμμα χρόνου μεταξύ τῶν λέξεων = "Αὐτός εἶπε καί ἐγεννήθησαν, αὐτός ἐνετείλατο καί ἐκτίσθησαν" (Ψαλμ. 32, 9) ὅτι εἶναι ἀληθεῖς εἰς ὅλην των τήν ἔκτασιν. Ἀπορρόφησε ἐντός σου τήν πεποίθησιν αὐτήν μέ τήν τροφήν καί τό ποτόν σου, μέ τήν ἀναπνοήν σου.

Κύριε, εἴθε ὁ Ναός Σου νά μεταδώσει εἰς ὅλους, οἴτινες εἰς αὐτόν εἰσέρχονται, μέ πίστιν, εὐλάβειαν καί φόβον Θεοῦ, τόν φωτισμόν τῶν ψυχῶν των, τήν κάθαρσιν ἀπό τάς ἁμαρτίας των, τόν ἁγιασμόν, τήν εἰρήνην, τήν ὑγείαν, τήν ψυχικήν ἀνακούφισιν, καί εἴθε ὁ Ναός Σου νά ἐνισχύση τήν πίστιν, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀγάπην των, νά συντελέσει εἰς τήν διόρθωσιν τῆς ζωῆς των, εἰς τήν ἐπιτυχίαν κάθε ἀγαθῆς ἀρχῆς καί τῶν ἔργων των, εἰς τήν ἀμοιβαίαν ἀγάπην, τήν ἁγνήν χριστιανικήν ἀγάπην, τήν ἁπάλυνσιν τῶν καρδιῶν των καί τήν κατάπαυσιν τῆς φιλαυτίας, τῆς σκληρότητος τῆς καρδίας, τῆς ἀπληστίας, τῶν λαιμαργίας, τοῦ φθόνου, τῆς κακίας, τῆς μέθης, τῆς διαφθορᾶς ὅλων αὐτῶν τῶν κακιῶν, αἱ ὁποῖαι εἶναι τόσον ἐπιζήμιαι εἰς τήν κοινωνικήν ζωήν καί ὑποσκάπτουν τά θεμέλιά της. Δός ταῦτα Κύριε, εἰς ὅλους οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν νά συχνάζουν εἰς τόν Ναόν Σου, καί κάμε καί ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δέν τόν ἀγαποῦν, νά τόν ἀγαπήσουν καί νά διορθώσουν τήν ζωήν καί τά ἔργα των, διότι ὁ χρόνος εἶναι ἐγγύς καί ἡ κρίσις εἶναι εἰς τάς θύρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, κάθε κλήσεως καί καταστάσεως, κάθε φύλου καί ἡλικίας καί ὅλοι ὀφείλουν νά ἀπολογηθοῦν πρό τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Χριστοῦ.

(Ἀπό τό βιβλίον "Ἡ ἐν Χριστῶ ζωή μου" τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Κρονστάνδης)