ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ
ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΤΤΙΚΟΒΟΙΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΥΚΑΔΟΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (ΓΟΧ)
ΙΕΡΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ: 4ο ΧΙΛΙΟΜ. ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210 6020176
Α.Π. 661 Εν Κορωπίω τῆ 25 Ἰουλίου 2015
ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΡΤΗΘΗΣΑΝ
ΕΙΣ ΤΗΝ ὉΡΘΟΔΟΞΟΝ ΦΙΛΙΚΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑΝ»
ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΕΠΙΔΙΩΚΟΜΕΝΟΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ
1) ΠΕΡΙ «ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ»
«῞Οσον ἀφορᾶ τήν "πλειοψηφία" ἐν ταῖς ῾Ιεραῖς Συνόδοις, αὕτη εἶναι ἄγνωστος ἐν τῇ ᾿Ορθοδοξίᾳ. Κριτήριον Κανονικότητος, ᾿Ορθοδοξίας καί δικαίου μιᾶς Συνοδικῆς ἀποφάσεως δέν εἶναι οὔτε ἡ "πλειοψηφία", οὔτε ἡ "μειοψηφία", ἀλλά οὔτε καί αὐτή ἡ "ὁμοφωνία", διότι ὑπῆρξαν καί κακόδοξοι καί ληστρικαί ἀποφάσεις πού ἐξεδόθησαν "ὁμόφωνα" ἐν τῷ πονηρῶ. Εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν αἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται καί κρίνονται μέ τά κριτήρια τῆς Κανονικότητος, τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ δικαίου. Οὐδείς Κανών προβλέπει ἤ κατοχυρώνει ὁποιανδήποτε πλειοψηφίαν ἤ κἄν ὁμοφωνίαν ἔξω ἀπό τά ἀνωτέρω. ῞Οσοι ὑστερόβουλα ἐπικαλοῦνται, ὅπως καί τό ὑπό κρίσιν ἔγγραφον, τήν πλειοψηφία στηριζόμενοι εἰς τόν ΣΤ' Κανόνα τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου σφάλλουν. Διότι ὁ Κανών ἀναφέρεται εἰς τήν ἐκλογήν ᾿Επισκόπων καί καταλήγει: "᾿Εάν μέντοι τῇ κοινῇ πάντων ψήφῳ, εὐλόγω οὔση, καί κατά Κανόνα ἐκκλησιαστικόν, δύο ἤ τρεῖς, δι᾿ οἰκείαν φιλονεικίαν ἀντιλέγουσι, κρατείτω ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος", πού σημαίνει: ᾿Εάν ἐκλεγῆ ὑπό μιᾶς Συνόδου, σύμφωνα πάντοτε μέ τούς ᾿Εκκλησιαστικούς Κανόνας ἕνας ἀνεπίληπτος Κληρικός εἰς᾿Επίσκοπον, παρά ταῦτα ὅμως εὑρεθοῦν δύο ἤ τρεῖς ᾿Επίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἀδικαιολογήτως ἤ καί διά λόγους φιλονείκους, δηλαδή ἐκ προσωπικοῦ πάθους διαφωνοῦν χωρίς λόγον, αὐτοί οἱ κακοπροαίρετοι καί μικροπρεπεῖς ἐπίσκοποι νά μήν λαμβάνονται ὑπ᾿ ὄψιν. Νά ἀγνοῆται δηλαδή ἡ κακή διαφωνία τους, διότι εἶναι διαφωνία πρός αὐτό τό ῞Αγιον Πνεῦμα, καί ἔτσι νά ἰσχύη ἀπόλυτα ἡ Κανονική καί καλή ψῆφος τῶν περισσοτέρων. Μόνον εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν ἔχομεν πλειοψηφίαν, νοουμένης ταύτης οὐχί κατά τήν σχετικήν ἀπόλυτον πλειοψηφίαν, ὡς προβλέπουν τά Καταστατικά τῶν Συμβουλίων(!), ἀλλά κατά τήν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι κανονικήν ψῆφον τῶν πολλῶν.
Προσοχή, κριτήριον μοναδικόν καί ἀπόλυτον εἰς τάς Κανονικάς καί ᾿Ορθοδόξους Συνόδους καί τάς ἀποφάσεις των εἶναι τό ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ καί ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ αὐτῶν. ᾿Αντιθέτως κἄν σύμπασα ἡ Σύνοδος ἀποδέχεται καί κηρύσσει ὁμόφωνα κάτι τό ἀντικανονικόν καί κακόδοξον δέν ὑπολογίζεται, ἐνῶ λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν ἡ διαφορετική γνώμη, ἔστω καί ΕΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ, ἐάν αὕτη εἶναι σύμφωνη τῇ διηνεκεῖ πράξει τῆς ᾿Εκκλησίας καί διαφυλάσσεται δι᾿ αὐτῆς ἡ Κανονικότητα καί ἡ ᾿Αλήθεια.
῾Ο ἰσχυρισμός τοῦ ἐγγράφου, καθ᾿ ὅν: "ἐπειδή αἱ ᾿Αποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν κατά τήν παγίαν ἀρχήν "ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος κρατείτω", εἶναι ἅπαντες οἱ ᾿Αρχιερεῖς ὑποχρεωμένοι νά σέβωνται καί νά τηροῦν αὐτάς τάς ἀποφάσεις ἀκόμη καί ἄν προσωπικῶς διαφωνοῦν"(!), καί ἐπομένως δέν λαμβάνονται ὑπ᾿ ὄψιν οὔτε διαφωνίαι, οὔτε ἐνστάσεις, οὔτε παρεμβάσεις, οὔτε δευτέρα γνώμη!, διότι ὅλα αὐτά βάσει ἀλλοτρίων σχεδίων καί σκοπῶν "τελικῶς τά δέχεται ἤ τά ἀπορρίπτει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος", εἶναι, καθ᾿ ἡμᾶς, κακόδοξος καί παπικός, εἶναι δηλαδή ἐκ τοῦ πονηροῦ. ῾Ημεῖς, κἄν μυρίας πλειοψηφίας ἔχει μία τοιαύτη Σύνοδος. λέγομεν ΟΧΙ εἰς ὅλα αὐτά. ῾Ωστόσον, ὅμως, ὁ συντάκτης τοῦ ἐγγράφου τούτου ἐν τῇ κακῇ του προθέσει ἀπεκάλυψε πλήρως πῶς λειτουργεῖ ὅλα αὐτά τά χρόνια ὁ Συνοδικός θεσμός καί ἐπομένως ἐπιβεβαίωσε τήν ἀλήθεια, ὅτι δέν λειτουργοῦν αἱ ᾿Επισκοπικαί συνεδριάσεις ὡς Κανονικαί ᾿Ορθόδοξοι Σύνοδοι, ἀλλά ὡς ὄργανον τοῦ "πρώτου" καί κατ᾿ ἐπέκτασιν ὄργανον τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου καί τῶν ξένων Κέντρων. Διά τοῦτο, κατά τά τελευταῖα ἔτη, δέν ἔχομεν δυστυχῶς νά ἐπιδείξωμεν ἔστω καί μίαν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀπόφασιν. Μόνον ληστρικαί - ἀντικανονικαί ἀποφάσεις βγαίνουν, αἱ ὁποῖαι μόνον τήν βαθεῖαν κρίσιν Συνοδικότητος ἀποκαλύπτουν. (ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)
2) ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΟΡΘΗ ΧΡΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Ἀλλά καί τοῦτο πρέπει νά ληφθῆ ὑπ' οψιν, κατά τήν διεξαγωγήν τοῦ ἐν αγάπη καί αληθεία επιδιωκόμενον μετά Αρχιερέων τοῦ Στεφάνου 'Αρχιερέων, διαλόγου: Ὅτι δέν ειναι ορθόν νά χρησιμοποιοῦμε τά πατερικά λόγια πρός παραπλάνησιν καί δημιουργίαν ψευδῶν ἐντυπώσεων, οπως αυτό πού εγραψαν παλαιότερον εἰς μίαν Ἐγκύκλιόν των οἱ τοῦ Νικολάου, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Κήρυκος δεν θέλει την εἰρήνην, και δημιουργεῖ προβλήματα και διχοστασίες και ἑπομένως … «δεν ἀνήκει εἰς τόν Θεό» καί πρός ἐπίρρωσιν των λεγομένων, μᾶλλον προς παραπλάνησιν τῶν ὁπαδῶν των, ἀνέφερον και ἕν ἀπόσπασμα τοῦ περί εἰρήνης λόγου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ὅπου ὁ ἅγιος ἀναφέρει ὅτι «ἀνήκουν στόν Θεό καί βρίσκονται κοντά στά θεῖα, ὅσοι ἀποδέχονται καί ἐκτιμοῦν τό λαμπρό ἀγαθό τῆς εἰρήνης καί ἀπεχθάνονται καί στενοχωροῦνται γιά τό ἀντίθετο, δηλαδή τήν διχόνοια». Και οὔτε λίγο οὔτε πολύ στην συνέχεια χαρακτήρισαν, τόν Ἐπίσκοπο Κήρυκο και ὡς ἐπιθετικό στους τρόπους και γι αὐτό ἀνέφεραν πάλιν τά λόγια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου: «Στήν ἀντίθετη ὅμως παράταξι (τοῦ πονηροῦ) ἀνήκουν ὅσοι εἶναι ἐπιθετικοί στούς τρόπους καί προσπαθοῦν νά κατακτήσουν τήν ἐπιτυχία μέ παραδοξότητες καί καμαρώνουν γιά τήν καταισχύνη τους». Ἐδῶ ὅμως φαίνεται ἡ προσπάθεια παραπλανήσεως, διότι ἐνῶ ὁ ἅγιος τονίζει διά το συγκεκριμένο θέμα, ὅτι: «Κρείσσων ἐπαινετός πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ» (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος), δηλαδή πραγματική εἰρήνη εἶναι αὐτή πού ἑνώνει μέ τόν Θεό, εἶναι ἡ ΣΥΝΦΩΝΙΑ εἰς τό ΚΑΛΟ, διότι ἡ συμφωνία εἰς τό ΚΑΚΟ εἶναι διχοστασία, ὅπερ το παρέκαμψαν. Ἀλλά δεν ἔλαβαν ὑπ’ ὄψιν οὔτε τά λόγια ἁγίου Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπαινῶν το ἀγαθόν τῆς εἰρήνης λέγει: «Τῆς ἐκκλησιαστικῆς εἰρήνης οὐδέν ὑψηλότερον»!, τονίζοντας μάλιστα ὅτι «γι’ αὐτήν ὁ νόμος καί οἱ προφῆτες, γι’ αὐτήν ὁ Θεός ἄνθρωπος ἔγινε, αὐτό λοιπόν τό μέγα καί ἀνεξιχνίαστο πράγματι μυστήριο». Τονίζοντας ὅτι «Αὐτήν ἦλθε ὁ Χριστός νά εὐαγγελισθῆ. Αὐτήν ὁ Χριστός στούς μαθητές του πρό τοῦ πάθους Του καί μετά τήν Ἀνάστασή Του ἐδώρησε. Αὐτήν καί ὅταν ἀνέβηκε στούς οὐρανούς μέ τή σάρκα του, ἀπ’ ὅπου κατέβει ἄσαρκος, κληρονομιά στούς ἀποστόλους καί δι’ αὐτῶν στήν Ἐκκλησία του κατέλιπε», ἀλλά κάμνει μίαν σοβαράν διευκρίνισιν: «Εἰρήνη εἶναι ἡ συμφωνία στό ἀγαθό. Γιατί τό νά συμφωνεῖ κανείς στό κακό, μᾶλλον διχοστασία παρά εἰρήνη θά ὀνομασθῆ».
3) ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΝ ΠΟΥ Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ «ΤΗΡΗΤΕΑΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΑΛΩΒΗΤΟΝ»
Κατά τόν επιδιωκόμενον εν ἀγάπη καί αληθεία διάλογον μετά τῶν περί τόν Στέφανον Ἀρχιερέων, αλλά καί εις κάθε διάλογον, διά νά ειμεθα σύμφωνοι μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ πρέπει νά μιλάμε τήν γλώσσα της αληθείας καί της ειλικρινείας, καί νά εχωμεν υπ' οψιν καί τόν Άγ. Μάρκο Ευγενικό ειπόντα: «και εάν συμβή προσενεχθήναι ρήμα σκληρότερον δοκούν ή τραχύτερον, τούτο μεν λογιστέον τη διαφορά των λόγων … τηρητέαν δε την αγάπην εν τοις προσώποις ασάλευτον» (MANSI 31, 510).
+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ
ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΤΤΙΚΟΒΟΙΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΥΚΑΔΟΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΤΤΙΚΟΒΟΙΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΥΚΑΔΟΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (ΓΟΧ)
ΙΕΡΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΕΙΟΝ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΙΣ: 4ο ΧΙΛΙΟΜ. ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210 6020176
Α.Π. 661 Εν Κορωπίω τῆ 25 Ἰουλίου 2015
ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΗΡΤΗΘΗΣΑΝ
ΕΙΣ ΤΗΝ ὉΡΘΟΔΟΞΟΝ ΦΙΛΙΚΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑΝ»
ΩΣ ΣΥΜΒΟΛΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΕΠΙΔΙΩΚΟΜΕΝΟΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟΝ
1) ΠΕΡΙ «ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ»
«῞Οσον ἀφορᾶ τήν "πλειοψηφία" ἐν ταῖς ῾Ιεραῖς Συνόδοις, αὕτη εἶναι ἄγνωστος ἐν τῇ ᾿Ορθοδοξίᾳ. Κριτήριον Κανονικότητος, ᾿Ορθοδοξίας καί δικαίου μιᾶς Συνοδικῆς ἀποφάσεως δέν εἶναι οὔτε ἡ "πλειοψηφία", οὔτε ἡ "μειοψηφία", ἀλλά οὔτε καί αὐτή ἡ "ὁμοφωνία", διότι ὑπῆρξαν καί κακόδοξοι καί ληστρικαί ἀποφάσεις πού ἐξεδόθησαν "ὁμόφωνα" ἐν τῷ πονηρῶ. Εἰς τήν ᾿Ορθοδοξίαν αἱ ἀποφάσεις λαμβάνονται καί κρίνονται μέ τά κριτήρια τῆς Κανονικότητος, τῆς ᾿Ορθοδοξίας καί τοῦ δικαίου. Οὐδείς Κανών προβλέπει ἤ κατοχυρώνει ὁποιανδήποτε πλειοψηφίαν ἤ κἄν ὁμοφωνίαν ἔξω ἀπό τά ἀνωτέρω. ῞Οσοι ὑστερόβουλα ἐπικαλοῦνται, ὅπως καί τό ὑπό κρίσιν ἔγγραφον, τήν πλειοψηφία στηριζόμενοι εἰς τόν ΣΤ' Κανόνα τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου σφάλλουν. Διότι ὁ Κανών ἀναφέρεται εἰς τήν ἐκλογήν ᾿Επισκόπων καί καταλήγει: "᾿Εάν μέντοι τῇ κοινῇ πάντων ψήφῳ, εὐλόγω οὔση, καί κατά Κανόνα ἐκκλησιαστικόν, δύο ἤ τρεῖς, δι᾿ οἰκείαν φιλονεικίαν ἀντιλέγουσι, κρατείτω ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος", πού σημαίνει: ᾿Εάν ἐκλεγῆ ὑπό μιᾶς Συνόδου, σύμφωνα πάντοτε μέ τούς ᾿Εκκλησιαστικούς Κανόνας ἕνας ἀνεπίληπτος Κληρικός εἰς᾿Επίσκοπον, παρά ταῦτα ὅμως εὑρεθοῦν δύο ἤ τρεῖς ᾿Επίσκοποι, οἱ ὁποῖοι ἀδικαιολογήτως ἤ καί διά λόγους φιλονείκους, δηλαδή ἐκ προσωπικοῦ πάθους διαφωνοῦν χωρίς λόγον, αὐτοί οἱ κακοπροαίρετοι καί μικροπρεπεῖς ἐπίσκοποι νά μήν λαμβάνονται ὑπ᾿ ὄψιν. Νά ἀγνοῆται δηλαδή ἡ κακή διαφωνία τους, διότι εἶναι διαφωνία πρός αὐτό τό ῞Αγιον Πνεῦμα, καί ἔτσι νά ἰσχύη ἀπόλυτα ἡ Κανονική καί καλή ψῆφος τῶν περισσοτέρων. Μόνον εἰς αὐτήν τήν περίπτωσιν ἔχομεν πλειοψηφίαν, νοουμένης ταύτης οὐχί κατά τήν σχετικήν ἀπόλυτον πλειοψηφίαν, ὡς προβλέπουν τά Καταστατικά τῶν Συμβουλίων(!), ἀλλά κατά τήν ἐν ἁγίῳ Πνεύματι κανονικήν ψῆφον τῶν πολλῶν.
Προσοχή, κριτήριον μοναδικόν καί ἀπόλυτον εἰς τάς Κανονικάς καί ᾿Ορθοδόξους Συνόδους καί τάς ἀποφάσεις των εἶναι τό ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ καί ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ αὐτῶν. ᾿Αντιθέτως κἄν σύμπασα ἡ Σύνοδος ἀποδέχεται καί κηρύσσει ὁμόφωνα κάτι τό ἀντικανονικόν καί κακόδοξον δέν ὑπολογίζεται, ἐνῶ λαμβάνεται ὑπ᾿ ὄψιν ἡ διαφορετική γνώμη, ἔστω καί ΕΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ, ἐάν αὕτη εἶναι σύμφωνη τῇ διηνεκεῖ πράξει τῆς ᾿Εκκλησίας καί διαφυλάσσεται δι᾿ αὐτῆς ἡ Κανονικότητα καί ἡ ᾿Αλήθεια.
῾Ο ἰσχυρισμός τοῦ ἐγγράφου, καθ᾿ ὅν: "ἐπειδή αἱ ᾿Αποφάσεις τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου λαμβάνονται κατά πλειοψηφίαν κατά τήν παγίαν ἀρχήν "ἡ τῶν πλειόνων ψῆφος κρατείτω", εἶναι ἅπαντες οἱ ᾿Αρχιερεῖς ὑποχρεωμένοι νά σέβωνται καί νά τηροῦν αὐτάς τάς ἀποφάσεις ἀκόμη καί ἄν προσωπικῶς διαφωνοῦν"(!), καί ἐπομένως δέν λαμβάνονται ὑπ᾿ ὄψιν οὔτε διαφωνίαι, οὔτε ἐνστάσεις, οὔτε παρεμβάσεις, οὔτε δευτέρα γνώμη!, διότι ὅλα αὐτά βάσει ἀλλοτρίων σχεδίων καί σκοπῶν "τελικῶς τά δέχεται ἤ τά ἀπορρίπτει ἡ ῾Ιερά Σύνοδος", εἶναι, καθ᾿ ἡμᾶς, κακόδοξος καί παπικός, εἶναι δηλαδή ἐκ τοῦ πονηροῦ. ῾Ημεῖς, κἄν μυρίας πλειοψηφίας ἔχει μία τοιαύτη Σύνοδος. λέγομεν ΟΧΙ εἰς ὅλα αὐτά. ῾Ωστόσον, ὅμως, ὁ συντάκτης τοῦ ἐγγράφου τούτου ἐν τῇ κακῇ του προθέσει ἀπεκάλυψε πλήρως πῶς λειτουργεῖ ὅλα αὐτά τά χρόνια ὁ Συνοδικός θεσμός καί ἐπομένως ἐπιβεβαίωσε τήν ἀλήθεια, ὅτι δέν λειτουργοῦν αἱ ᾿Επισκοπικαί συνεδριάσεις ὡς Κανονικαί ᾿Ορθόδοξοι Σύνοδοι, ἀλλά ὡς ὄργανον τοῦ "πρώτου" καί κατ᾿ ἐπέκτασιν ὄργανον τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου καί τῶν ξένων Κέντρων. Διά τοῦτο, κατά τά τελευταῖα ἔτη, δέν ἔχομεν δυστυχῶς νά ἐπιδείξωμεν ἔστω καί μίαν Κανονικήν καί ᾿Ορθόδοξον ἀπόφασιν. Μόνον ληστρικαί - ἀντικανονικαί ἀποφάσεις βγαίνουν, αἱ ὁποῖαι μόνον τήν βαθεῖαν κρίσιν Συνοδικότητος ἀποκαλύπτουν. (ΑΠΟ ΕΠΙΣΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΗΡΥΚΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)
2) ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ Η ΟΡΘΗ ΧΡΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Ἀλλά καί τοῦτο πρέπει νά ληφθῆ ὑπ' οψιν, κατά τήν διεξαγωγήν τοῦ ἐν αγάπη καί αληθεία επιδιωκόμενον μετά Αρχιερέων τοῦ Στεφάνου 'Αρχιερέων, διαλόγου: Ὅτι δέν ειναι ορθόν νά χρησιμοποιοῦμε τά πατερικά λόγια πρός παραπλάνησιν καί δημιουργίαν ψευδῶν ἐντυπώσεων, οπως αυτό πού εγραψαν παλαιότερον εἰς μίαν Ἐγκύκλιόν των οἱ τοῦ Νικολάου, ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Κήρυκος δεν θέλει την εἰρήνην, και δημιουργεῖ προβλήματα και διχοστασίες και ἑπομένως … «δεν ἀνήκει εἰς τόν Θεό» καί πρός ἐπίρρωσιν των λεγομένων, μᾶλλον προς παραπλάνησιν τῶν ὁπαδῶν των, ἀνέφερον και ἕν ἀπόσπασμα τοῦ περί εἰρήνης λόγου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, ὅπου ὁ ἅγιος ἀναφέρει ὅτι «ἀνήκουν στόν Θεό καί βρίσκονται κοντά στά θεῖα, ὅσοι ἀποδέχονται καί ἐκτιμοῦν τό λαμπρό ἀγαθό τῆς εἰρήνης καί ἀπεχθάνονται καί στενοχωροῦνται γιά τό ἀντίθετο, δηλαδή τήν διχόνοια». Και οὔτε λίγο οὔτε πολύ στην συνέχεια χαρακτήρισαν, τόν Ἐπίσκοπο Κήρυκο και ὡς ἐπιθετικό στους τρόπους και γι αὐτό ἀνέφεραν πάλιν τά λόγια τοῦ ἁγίου Γρηγορίου: «Στήν ἀντίθετη ὅμως παράταξι (τοῦ πονηροῦ) ἀνήκουν ὅσοι εἶναι ἐπιθετικοί στούς τρόπους καί προσπαθοῦν νά κατακτήσουν τήν ἐπιτυχία μέ παραδοξότητες καί καμαρώνουν γιά τήν καταισχύνη τους». Ἐδῶ ὅμως φαίνεται ἡ προσπάθεια παραπλανήσεως, διότι ἐνῶ ὁ ἅγιος τονίζει διά το συγκεκριμένο θέμα, ὅτι: «Κρείσσων ἐπαινετός πόλεμος εἰρήνης χωριζούσης Θεοῦ» (Γρηγόριος ὁ Θεολόγος), δηλαδή πραγματική εἰρήνη εἶναι αὐτή πού ἑνώνει μέ τόν Θεό, εἶναι ἡ ΣΥΝΦΩΝΙΑ εἰς τό ΚΑΛΟ, διότι ἡ συμφωνία εἰς τό ΚΑΚΟ εἶναι διχοστασία, ὅπερ το παρέκαμψαν. Ἀλλά δεν ἔλαβαν ὑπ’ ὄψιν οὔτε τά λόγια ἁγίου Ἱωάννου Δαμασκηνοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπαινῶν το ἀγαθόν τῆς εἰρήνης λέγει: «Τῆς ἐκκλησιαστικῆς εἰρήνης οὐδέν ὑψηλότερον»!, τονίζοντας μάλιστα ὅτι «γι’ αὐτήν ὁ νόμος καί οἱ προφῆτες, γι’ αὐτήν ὁ Θεός ἄνθρωπος ἔγινε, αὐτό λοιπόν τό μέγα καί ἀνεξιχνίαστο πράγματι μυστήριο». Τονίζοντας ὅτι «Αὐτήν ἦλθε ὁ Χριστός νά εὐαγγελισθῆ. Αὐτήν ὁ Χριστός στούς μαθητές του πρό τοῦ πάθους Του καί μετά τήν Ἀνάστασή Του ἐδώρησε. Αὐτήν καί ὅταν ἀνέβηκε στούς οὐρανούς μέ τή σάρκα του, ἀπ’ ὅπου κατέβει ἄσαρκος, κληρονομιά στούς ἀποστόλους καί δι’ αὐτῶν στήν Ἐκκλησία του κατέλιπε», ἀλλά κάμνει μίαν σοβαράν διευκρίνισιν: «Εἰρήνη εἶναι ἡ συμφωνία στό ἀγαθό. Γιατί τό νά συμφωνεῖ κανείς στό κακό, μᾶλλον διχοστασία παρά εἰρήνη θά ὀνομασθῆ».
3) ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΙΝ ΠΟΥ Η ΓΛΩΣΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ «ΤΗΡΗΤΕΑΝ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΝ ΑΛΩΒΗΤΟΝ»
Κατά τόν επιδιωκόμενον εν ἀγάπη καί αληθεία διάλογον μετά τῶν περί τόν Στέφανον Ἀρχιερέων, αλλά καί εις κάθε διάλογον, διά νά ειμεθα σύμφωνοι μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ πρέπει νά μιλάμε τήν γλώσσα της αληθείας καί της ειλικρινείας, καί νά εχωμεν υπ' οψιν καί τόν Άγ. Μάρκο Ευγενικό ειπόντα: «και εάν συμβή προσενεχθήναι ρήμα σκληρότερον δοκούν ή τραχύτερον, τούτο μεν λογιστέον τη διαφορά των λόγων … τηρητέαν δε την αγάπην εν τοις προσώποις ασάλευτον» (MANSI 31, 510).
+ Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΚΗΡΥΚΟΣ
ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΑΘΗΝΩΝ, ΑΤΤΙΚΟΒΟΙΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΛΕΥΚΑΔΟΣ
ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Comments
Post a Comment