ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΑ

ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΕΠΙΣΚΕΨΕΩΣ 

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝΑ

ΥΠΟ ΜΟΝΑΧΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ

    Την 4^η του μηνός Σεπτεμβρίου μετά από τηλεφωνική επικοινωνία του Σεβ. Κηρύκου και του Επισκόπου Γαλακτίωνος Γκαμίλη ο δεύτερος συμφώνησε σε αίτημα του πρώτου δια μία επίσκεψιν, η οποία θα επραγματοποιῆτο την ίδια ημέρα το απόγευμα.

    Ο Σεβ. Κήρυκος μετά των Σεβ. Κένυας Ματθαίου, του Σεβ. Κιτίου Παρθενίου, εμού του γράφοντος και του οδηγού Θεοχάρη Κέκη μετέβησαν προς επίσκεψιν του Επισκόπου της παρατάξεως των Νικολαιτών κ. Γαλακτίωνος Γκαμίλη.

    Περί τήν 7ην ώραν απογευματινήν εφθάσαμε εις τον Μητροπολιτικό Ναό της Ζωοδόχου Πηγής εις την Νίκαια. Μετά από μία εγκάρδια υποδοχή του κ. Γαλακτίωνος καθήσαμε όλοι μαζί προς συζήτηση.

    Είπε ο Σεβ. Γαλακτίων απευθυνόμενος προς τον γράφοντα: «Εσύ είσαι ο π. Θεόδωρος που έγραψες μία ωραία ιστορία στην Ορθόδοξο Πνοή περί της χειροθεσίας; Κάτσε τώρα να σου πω κι εγώ τη δική μου ιστορία για την περιβόητη αυτή χειροθεσία.» Και έτσι άρχισε να εξιστορεί λέγοντας: «Κατ΄ αρχήν Σεβασμιώτατε Κήρυκε έχω ένα παράπονο από εσας γιατί είχατε γράψει τόσα στην Ο.Π. για μένα τα οποία είναι αναλήθειες, και παρακαλώ πολύ αν έχετε αποδείξεις για αυτά τα οποία με κατηγορήσατε να τα φέρετε εδώ σε μένα. Αλλά δεν έχετε τίποτα.» Τότε ο Σεβ. Κήρυκος είπε: «Μα, Σεβασμιώτατε έχουμε ντοκουμέντα, έχουμε κασέτες που λένε όσα κηρύξατε, ότι δήθεν διαβάστηκαν και στην Ελλάδα ευχές χειροτονίας και εσείς κρατούσατε το βιβλίο και τρέματε ολόκληρος.» Πετάχτηκε ο Σεβ. Γαλακτίων: «Όχι, αυτά είναι ψέματα, δεν είναι αυτό το φρόνημά μου και θα σας εξηγήσω γιατί.» Και έτσι συνέχισε την ιστορία που είχε διακόψει: «Το 1971 όταν γύρισε η εξαρχία στην Ελλάδα και είπαν ότι δεν πήραν χειροθεσία παρα μόνο μία απλή συγωρετική ευχή και αυτή με προυποθέσεις, οι υπόλοιποί Αρχιερείς το εδέχθησαν. Έτσι στον Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου έλαβαν όλοι την ευχή αυτή από τον Μακαριώτατο, ο οποίος πιο πρίν είχε πάρει από τους δύο Επισκόπους της εξαρχίας. Μετά όμως από αυτά τα γεγονότα άρχισε παντού να προπαγανδίζεται από διαφόρους ότι τάχα οι Αρχιερείς της εξαρχίας δέχθηκαν κατ’ άμεσο τρόπο χειροθεσία ως επί σχισματικών και το θέμα αυτό είχε λάβει μεγάλες διαστάσεις. Έτσι εγώ στεναχωρούμενος για όλα αυτά που ακούγονταν ειδοποίησα τον Καλλιόπιο Γαννακόπουλο ότι ήθελα να του μιλήσω και ήρθε εδώ, στον Ι.Ν. που βρισκόμαστε τώρα. Μόλις ήρθε έκλεισα όλες τις πόρτες του Ναού και αφού είμασταν τελείως μόνοι του είπα: «Λοιπόν, π. Καλλιόπιε εδώ μέσα βρισκόμαστε μόνο εμείς οι δύο. Κοίταξε γύρω σου είναι όλοι οι Αγιοι. Σε εξορκίζω λοιπόν, εδώ μπροστά στους Αγίους να μου εξομολογηθής τί άκριβώς έγινε στην Αμερική και να είσαι σίγουρος ότι θα μείνει μόνο μεταξύ μας.» Και έτσι άρχισε ο Καλλιόπιος να μου λέει με ήρεμο τόνο τα ακριβή γεγονότα της Αμερικής. «Άκουσε πάτερ, μου είπε, μόλις μάθαμε ότι η απόφαση της Συνόδου των Ρώσων της Διασποράς ήταν αυτή που όλοι γνωρίζουμε και θα τους χειροθετούσαν, εγώ αμέσως άρχισα να φωνάζω και να διαμαρτύρομαι ότι εάν διαβαζόταν χειροθεσία ως επί σχισματικών στους δύο Αρχιερέις της εξαρχίας η Σύνοδος της Ελλάδος θα τους καθαιρούσε σίγουρα όταν θα επιστρέφαμε. Έτσι αφού πανικοβλήθηκαν οι Αρχιερείς μας και άρχισαν και αυτοί να διαμαρτύρονται στους Επισκόπους των Ρώσων, οι τελευταίοι βρισκόμενοι σε αδιέξοδο επικοινώνησαν τηλεφωνικώς με τον Αρχιεπίσκοπό τους τον Φιλάρετο για να τους πει τί να κάνουν. Εκείνος τότε είπε ότι αφού δεν δέχονται την χειροθεσία ας τους διαβάσετε τότε μία απλή συγχωρετική ευχή και να φύγουν ήρεμοι οι άνθρωποι. Και αυτό έγινε. Έτσι δεν υπάρχει κανενα πρόβλημα και να μην στεναχωριέσαι. Πάντως να ξέρεις π. Γαλακτίων ότι αν δεν ήμουν εγώ τώρα θα είχαμε μεγάλο πρόβλημα στη Σύνοδο. Εγώ έσωσα την κατάσταση». Αυτά μου είπε ο Καλλιόπιος, συνέχισε ο Σεβ. Γαλακτίων, και έτσι είναι τα πράγματα. Γι’αυτό και εσείς μην με κατηγορείτε άδικα, διότι γνωρίζω καλύτερα από ολους τα γεγονότα.

Στη συνέχεια τον ρωτάω: «Καλά μας τα λέτε τώρα Σεβασμιώτατε, αλλά άλλα υπογράψατε στην εγκύκλιο του 2007 με την Σύνοδό σας». Στην ερώτησή του τί υπέγραψα, του απαντώ: «Υπεγράψατε ότι έγινε χειροθεσία ως επι σχισματικών, ενώ δεν έπρεπε να γίνει. Έτσι σήμερα καταδικάζουμε αυτή μας την ανομία!». «Όχι, όχι, φώναξε ο Σεβ. Γαλακτίων, δεν γράφει αυτά τα πράγματα η Εγκύκλιος». Και ενώ εμείς εξέστημεν με την αντίρρησή αυτή, διότι γνωρίζαμε πολύ καλά τί έλεγε η εν λόγω Εγκύκλιος, αυτός μετά από λίγη σκέψη μας είπε: «Άκουσε να δεις πως έγινε. Αφού επί πολύ καιρό μας προετοίμαζαν ότι κάποια στιγμή θα έρθει μία εγκύκλιος που θα ομολογεί ότι ομολογούσαν τόσα χρόνια οι πατέρες μας, ότι δηλαδή πήραμε μία απλή συγχωρετική ευχή, και θα την υπογράφαμε, ένα πρωί την έφερε ο Κάτσουρας. Ξαφνικά άρχισε γρήγορα – γρήγορα να μας την διαβάζει και μόλις τελείωσε απαιτούσε να την υπογράψουμε αμέσως όλοι. Τότε εγώ διεμαρτυρήθηκα λέγοντας πως δεν μπορούσα να την υπογράψω, διότι δεν κατάλαβα καλά καλά τί έλεγε. Τότε αμέσως ο Κάτσουρας χτύπησε το χέρι στο τραπέζι νευριασμένος και είπε: «Όχι, πρέπει τώρα να την υπογράψετε!». Ο Σεβ. Ταράσιος έφυγε νευριασμένος και εγώ αφού με καθυσήχασαν οι υπόλοιποι λέγοντάς μου ότι η Εγκύκλιος είναι σωστή και ότι επιτέλους η Εκκλησία θα ηρεμούσε, την υπέγραψα.»

Στη συνέχεια αναφέρθηκε ο Σεβ. Κήρυκος στο θέμα των πέντε. Τότε ο Σεβ. Γαλακτίων άρχισε να λέει όλο το ιστορικό της περιόδου 1990-95. Το πιό σημαντικό που κράτησα από όλα εκείνα και αυτό που νομίζω πως από όλα αυτά είναι το μόνο σημαντικό είναι αυτό που είπε ο Γαλακτίων με πολύ έντονο ύφος και υπό πλήρη ηρεμία: «Το σχίσμα του 1995 δεν έπρεπε να γίνει, διότι ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ!!!» Όλοι για άλλη μία φορά βγήκαμε από τα ρούχα μας!

Στη συνέχεια με παράπονο αναφέρθηκε στις χειροτονίες των Κυπρίων, λἐγοντας: «Τί νομίζετε, πατέρες, εμένα στη Σύνοδο με έχουν για τον τελευταίο άχρηστο. Καθόλου σημασία δεν μου δίνουν. Αφού να φαναστείτε ένα βράδυ αργά μου τηλεφωνεί κάποιος από τους Αρχιερείς και μου λέει: «Μήπως έχεις Σεβασμιώτατε καμία Μήτρα;», «Για ποιό λόγο;» ρώτησα. Και μου απαντάει: «Διότι αύριο το πρωί έχουμε χειροτονία Επισκόπου και χρειαζόμαστε μία.» Και έτσι, εγώ έμαθα ότι θα χειροτονούσαν τους δύο Κυπρίους, δεν γνώριζα τίποτε. Τότε του λέει γεμάτος απορία ο Σεβ. Παρθένιος: «Καλά Σεβασμιώτατε, εσείς δεν έπρεπε να πείτε την γνώμη σας για το αν συμφωνείτε με την χειροτονία; Τί πράγματα εξωφρενικά είναι αυτά;» Και ο Σεβ. Γαλακτίων κούνησε στεναχωρημένος το κεφάλι.

Στη συνέχεια τον ρώτησα: «Σεβασμιώτατε γνωρίζετε ότι ο Ιγνάτιος έχει αργία από τον πνευματικό του πατέρα, έχει εις βάρος του ηθικά σκάνδαλα και πολλά άλλα άσχημα πράγματα. Πως αναπαύεσθε να συλλειτουργείτε μαζί του; Και μου απάντησε: «Εφόσον είναι Συνοδικός Επίσκοπος δεν μπορώ να μην συλλειτουργώ μαζί του μέχρι η Σύνοδος να αποφασίσει για όλα αυτά.»

Κάποια στιγμή στη συνέχεια ο Σεβ. Γαλακτίων απευθυνόμενος προς τον Σεβ. Κήρυκο, είπε: «Εσύ πάντως Δέσποτα δεν έπρεπε να χωριστείς από την Σύνοδο. Έπρεπε να παραμείνεις και να αγωνιστείς από μέσα όπως κάνουμε εγώ με τον Σεβ. Ταράσιο. Έτσι γίνεται η αντιπολίτευση. Τώρα δεν εισακούγεσαι.» Απαντά ο Σεβ. Κήρυκος: «Μα εγώ Σεβασμιώτατε γνωρίζω ότι η αντιπολίτευση στη Βουλή γίνεται μόνο αν βγεις από το κόμμα. Μετά μπορείς να τους χτυπήσεις όντας ελεύθερος.» Απάντησε: «Όχι, Δέσποτα, δεν πρέπει να κάνουμε σχίσματα και μερισμούς. Εγώ γι’αυτό δεν φεύγω από τη Σύνοδο γιατί δεν θέλω να κάνω σχίσμα!» Και τότε όλοι μαζί του είπαμε: «Μα, είσαι στο σχίσμα Σεβασμιώτατε. Δεν το καταλαβαίνεις; Τι λόγο θα δώσεις στον Θεό που παραμένεις μέσα σ‘ αυτούς;» Και εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφάλι.

Στη συνέχεια απευθύνθηκε και στον Σεβ. Ματθαίο λέγοντάς τον: «Και τα δικά σου τα γνωρίζω Σεβασμιώτατε. Το πώς δηλαδη σου συμπεριφέρθηκαν όλοι τους. Πάντως είναι αδικαιολόγητοι.»

Η συζήτηση διήρκεσε περίπου δύο ώρες. Φεύγοντας ο Δέσποτας Γαλακτίων μας είπε: «Πάντως, Δέσποτα Κήρυκε, μην το αφήσεις το θέμα. Προσπάθησε σε έναν διάλογο με την Σύνοδό μας. Εγώ ό,τι και να κάνω δεν μπορώ να βοηθήσω από μόνος μου, αλλά όλη η Σύνοδος μαζί αν συμφωνήσουμε μπορεί να γίνει κάτι. Αυτό εύχομαι και το θέλω πάρα πολύ!»

Μας χαιρέτησε και αναχωρήσαμε περί την ώρα 9:30.

Το γενικό συμπέρασμα πάντως ήταν ότι ενώ συμφωνούσε σε όλα μαζί μας, λέγοντάς μας καθ’όλη τη διάρκεια της συζητήσεως «Έχετε δίκιο, έχετε δίκιο», ο ίδιος νιώθοντας αδύναμος δεν μπορεί να κάνει τίποτε παραπάνω από αυτό που κάνει! Ο Θεός ας γίνει ίλεως και ας τον Φωτίσει!!!

(Δεν ενθυμούμαι ποίον ετος εγινε αυτη η συζητησις).