ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 3615 Ἐν Ἀθήναις τῇ 15ῃ Ἀπριλίου 2019 ἐκ.ἡμ.
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ - ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ἀριθ. Πρωτ. 3615 Ἐν Ἀθήναις τῇ 15ῃ Ἀπριλίου 2019 ἐκ.ἡμ.
ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ
ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί καί τέκνα εὐλαβῆ τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἡ χάρις καί ὁ φωτισμός τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν εἴη μετά πάντων ὑμῶν.
Τήν ἐκ νεκρῶν ἔγερσιν τοῦ Κυρίου σήμερον ἑορτάζοντες καί ἐν πληθούσῃ ἐκκλησίᾳ πανηγυρίζοντες, τήν χαράν καί εὐλογίαν τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶσιν ὑμῖν μετά χαρᾶς ἀγγέλομεν καί ἐν ἀγάπῃ πατρικῇ κομιζόμεθα.
Τό χαριέστερον καί σημαντικότερον γεγονός εἰς τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου ἦταν καί συνεχίζει νά εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου. Καί τοῦτο ἐπειδή ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ δέν ἦτο ἁπλῶς ἐπιστροφή εἰς τήν ζωήν ὅπως ἦτο ἡ ἔγερσις τοῦ Λαζάρου εἰς τήν Βηθανίαν, ἤ τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου εἰς τήν Καπερναούμ ἤ τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας εἰς τήν Ναΐν, ἀλλά ἦτο καί εἶναι ἡ ἀποκα-τάστασις τῆς κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μετά τοῦ Θεοῦ μέ τήν νίκην τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἅδου καί τήν ἀποκατάστασιν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν πρώτην κατάστασιν εἰς τόν παράδεισον, ὅπου δέν ὑπῆρχε φθορά, ἀσθένεια, πόνος καί θάνατος, οὔτε περιορισμός χώρου καί χρόνου. Καί αὐτά τά ἐβεβαίωσε ὁ Χριστός μέ τίς ἐμφανίσεις του εἰς τήν Παναγία Μητέρα Του, εἰς τάς Μυροφόρους καί τούς Μαθητάς Του.
Αὐτήν τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἑορτάζομεν σήμερον, Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί διά τοῦτο χαιρόμεθα καί ἀγαλλόμεθα ψυχῇ τε καί σώματι. «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν» ψάλλει ὁ ὑμνωδός τῆς ἀναστασίμου χαρᾶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμα-σκηνός εἰς τόν Κανόνα τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτό τό χαροποιόν γεγονός τῆς Ἀναστάσεως μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία νά ἑορτάσωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί ἀδελφοί.
Καί θά ἑορτάσωμεν τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ὅταν πιστεύσωμεν ὅτι ὁ Χριστός μέ τήν ἐκ νεκρῶν ἔγερσίν Του ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς ἐγέρσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν σωματικόν καί κυρίως τόν πνευματικόν θάνατον. «Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο». Καί ἀρχή τῆς ἐγέρσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου, γίνεται ὅταν πιστεύομε «ὅλῃ ψυχῇ καί καρδίᾳ» εἰς τόν Ἀναστάντα Χριστόν καί ὑπακούωμε εἰς τό θεῖον θέλημά Του. Καί ὅσον καί ἄν φαίνεται εὔκολον νά εἰπῇ ὁ ἄνθρωπος ὅτι πιστεύῃ εἰς τόν Θεόν, εἶναι δύσκολον καί ἐπώδυνον νά ἐγκαταλείψη τό ἴδιον θέλημα καί νά ὑποταχθῆ εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἄς ἀναλογισθοῦμε πόσοι ἐνήστευσαν ἀληθῶς κατά τήν παρελθοῦσαν μεγάλην Τεσσαρακοστήν, μέ ἀποχήν ἀπό τῶν παθῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν; Πόσοι ἔδωσαν συγχώρησιν εἰς τόν ἀδελφόν τους διά τάς ἀδικίας καί τάς διαφωνίας; Μόνον μέ τήν χάριν καί τό φῶς τοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ δυνἀμεθα νἀ ἐννοήσωμεν καί νά ζήσωμεν αὐτήν τήν χαριτωμένην καί εὐλογημένην δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως καί νά ψάλλωμεν μετά τοῦ ὑμνωδοῦ «συγχωρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει καί οὕτω βοήσωμεν, Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος».
Διό εὐχόμεθα πᾶσιν ὑμῖν καί τοῖς οἰκείοις ὑμῶν, Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου νά γίνη ἡ ἀπαρχή τῆς ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀναστασίμου ζωῆς. Αὐτήν εὐχόμεθα νά ζήσωμε ὅλα τά τέκνα τοῦ Θεοῦ, οἱ πιστοί Χριστιανοί. Χριστός Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος.
Εὐχόμενοι διαπύρως πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον ὑπέρ πάντων ὑμῶν,
Διατελοῦμεν μετά πολλῆς
ἐν Κυρίῳ τῷ ἀναστάντι ἀγάπης
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
†Ὁ Ἀθηνῶν ΠΑΧΩΜΙΟΣ
ΤΑ ΜΕΛΗ
† Ὁ Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς καί Ἀχαρνῶν ΚΗΡΥΚΟΣ
† Ὁ Πατρῶν ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ἀρχιμ. Γεράσιμος Κοσμᾶς
ΓΝΗΣΙΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί καί τέκνα εὐλαβῆ τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, ἡ χάρις καί ὁ φωτισμός τοῦ ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν εἴη μετά πάντων ὑμῶν.
Τήν ἐκ νεκρῶν ἔγερσιν τοῦ Κυρίου σήμερον ἑορτάζοντες καί ἐν πληθούσῃ ἐκκλησίᾳ πανηγυρίζοντες, τήν χαράν καί εὐλογίαν τοῦ Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πᾶσιν ὑμῖν μετά χαρᾶς ἀγγέλομεν καί ἐν ἀγάπῃ πατρικῇ κομιζόμεθα.
Τό χαριέστερον καί σημαντικότερον γεγονός εἰς τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου ἦταν καί συνεχίζει νά εἶναι ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου. Καί τοῦτο ἐπειδή ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ δέν ἦτο ἁπλῶς ἐπιστροφή εἰς τήν ζωήν ὅπως ἦτο ἡ ἔγερσις τοῦ Λαζάρου εἰς τήν Βηθανίαν, ἤ τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου εἰς τήν Καπερναούμ ἤ τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας εἰς τήν Ναΐν, ἀλλά ἦτο καί εἶναι ἡ ἀποκα-τάστασις τῆς κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μετά τοῦ Θεοῦ μέ τήν νίκην τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ θανάτου καί τοῦ Ἅδου καί τήν ἀποκατάστασιν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τήν πρώτην κατάστασιν εἰς τόν παράδεισον, ὅπου δέν ὑπῆρχε φθορά, ἀσθένεια, πόνος καί θάνατος, οὔτε περιορισμός χώρου καί χρόνου. Καί αὐτά τά ἐβεβαίωσε ὁ Χριστός μέ τίς ἐμφανίσεις του εἰς τήν Παναγία Μητέρα Του, εἰς τάς Μυροφόρους καί τούς Μαθητάς Του.
Αὐτήν τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἑορτάζομεν σήμερον, Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί διά τοῦτο χαιρόμεθα καί ἀγαλλόμεθα ψυχῇ τε καί σώματι. «Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, Ἅδου τήν καθαίρεσιν, ἄλλης βιοτῆς τῆς αἰωνίου ἀπαρχήν» ψάλλει ὁ ὑμνωδός τῆς ἀναστασίμου χαρᾶς ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμα-σκηνός εἰς τόν Κανόνα τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτό τό χαροποιόν γεγονός τῆς Ἀναστάσεως μᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία νά ἑορτάσωμεν καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί ἀδελφοί.
Καί θά ἑορτάσωμεν τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, ὅταν πιστεύσωμεν ὅτι ὁ Χριστός μέ τήν ἐκ νεκρῶν ἔγερσίν Του ἔγινε ἡ ἀρχή τῆς ἐγέρσεως τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν σωματικόν καί κυρίως τόν πνευματικόν θάνατον. «Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο». Καί ἀρχή τῆς ἐγέρσεως τοῦ ἀνθρώπου ἐκ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου, γίνεται ὅταν πιστεύομε «ὅλῃ ψυχῇ καί καρδίᾳ» εἰς τόν Ἀναστάντα Χριστόν καί ὑπακούωμε εἰς τό θεῖον θέλημά Του. Καί ὅσον καί ἄν φαίνεται εὔκολον νά εἰπῇ ὁ ἄνθρωπος ὅτι πιστεύῃ εἰς τόν Θεόν, εἶναι δύσκολον καί ἐπώδυνον νά ἐγκαταλείψη τό ἴδιον θέλημα καί νά ὑποταχθῆ εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἄς ἀναλογισθοῦμε πόσοι ἐνήστευσαν ἀληθῶς κατά τήν παρελθοῦσαν μεγάλην Τεσσαρακοστήν, μέ ἀποχήν ἀπό τῶν παθῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν; Πόσοι ἔδωσαν συγχώρησιν εἰς τόν ἀδελφόν τους διά τάς ἀδικίας καί τάς διαφωνίας; Μόνον μέ τήν χάριν καί τό φῶς τοῦ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Ἰησοῦ Χριστοῦ δυνἀμεθα νἀ ἐννοήσωμεν καί νά ζήσωμεν αὐτήν τήν χαριτωμένην καί εὐλογημένην δύναμιν τῆς Ἀναστάσεως καί νά ψάλλωμεν μετά τοῦ ὑμνωδοῦ «συγχωρήσωμεν πάντα τῇ ἀναστάσει καί οὕτω βοήσωμεν, Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος».
Διό εὐχόμεθα πᾶσιν ὑμῖν καί τοῖς οἰκείοις ὑμῶν, Ἀγαπητοί Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ, ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου νά γίνη ἡ ἀπαρχή τῆς ἄλλης βιοτῆς, τῆς αἰωνίου ἀναστασίμου ζωῆς. Αὐτήν εὐχόμεθα νά ζήσωμε ὅλα τά τέκνα τοῦ Θεοῦ, οἱ πιστοί Χριστιανοί. Χριστός Ἀνέστη, Ἀληθῶς Ἀνέστη ὁ Κύριος.
Εὐχόμενοι διαπύρως πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον ὑπέρ πάντων ὑμῶν,
Διατελοῦμεν μετά πολλῆς
ἐν Κυρίῳ τῷ ἀναστάντι ἀγάπης
Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
†Ὁ Ἀθηνῶν ΠΑΧΩΜΙΟΣ
ΤΑ ΜΕΛΗ
† Ὁ Μεσογαίας, Λαυρεωτικῆς καί Ἀχαρνῶν ΚΗΡΥΚΟΣ
† Ὁ Πατρῶν ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ἀρχιμ. Γεράσιμος Κοσμᾶς
Comments
Post a Comment