ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑ

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΙΚΟΝΑΣ Παναγία η Παντάνασσα Σύμφωνα με αφηγήσεις γερόντων της μονής η πρώτη ένδειξη ότι η εικόνα έχει ιδιαίτερη χάρη είναι το εξής γεγονός: Μια μέρα ένας νέος μπήκε στο ναό και πηγαίνοντας να προσκυνήσει την εικόνα, άστραψε ξαφνικά το πρόσωπο της Παναγίας και μια αόρατη δύναμη τον έριξε καταγής. Μόλις συνήλθε εξομολογήθηκε με δάκρυα στους πατέρες ότι ζούσε μακριά από τον Θεό και ασχολείτο με τη μαγεία. Η θαυματουργική επέμβαση της Παναγίας έπεισε το νέο να αλλάξει ζωή και να γίνει άνθρωπος ευσεβής. Η εικόνα αυτή έχει επίσης την ιδιότητα και ειδική χάρη από το Θεό να θεραπεύει τη φοβερή ασθένεια του καρκίνου. Αναρίθμητοι καρκινοπαθείς έχουν θεραπευτεί στις μέρες μας μετά από παράκληση που εψάλει μπροστά στην Παναγία την Παντάνασσα.

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑΣ ΣΤΟ ΜΕΤΟΧΙ ΤΟΥ ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ ΠΟΡΤΟ – ΛΑΓΟΥΣ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΑΦΣΑΡ Τέσσερα παιδιά, την Σαλιέ, Σεφεριέν, Γιοντσά και τον μικρό Αφσάρ έχει ο 30χρονος Νιαζή Ογλού Ακήφ που προσέτρεξε στην βοήθεια της Παναγίας της Παντάνασσας για να γίνει καλά από το φύσημα καρδιάς ο μονάκριβος γιος του. Μαζί η σύζυγός του Περχάν, ένα νέο ζευγάρι που προσευχήθηκε με την δύναμη της ψυχής του και είδε να γίνεται το θαύμα. Το φύσημα να εξαφανίζεται και οι γιατροί να μένουν άναυδοι! Δεν είναι η πρώτη φορά που καταγράφουμε ένα τέτοιο γεγονός, αλλά είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε οικογένεια μουσουλμάνων αν και στο μοναστήρι έχουν προσφύγει και Τούρκοι από την γειτονική χώρα. Ο πατέρας μας υποδέχθηκε στο μοναστήρι όπου μας εξήγησε καρέ καρέ όλα τα συμβάντα.   -Ερχόμουν συχνά. Η θρησκεία δεν με ενδιαφέρει εμένα, ο Θεός είναι ένας για όλους και όταν ήρθα εδώ ήρθα για κάποια βοήθεια. Είχα κάποια προβλήματα με το παιδί, δεν μπορούσα να τα καταφέρω, μας είχαν τελειώσει τα λεφτά, τρέχαμε στα νοσοκομεία. Ήρθα εδώ να με βοηθήσουν να κάνουμε τις εξετάσεις για το παιδί. -Το παιδί είχε πρόβλημα με την καρδιά, είχε φύσημα. Ήταν εκ γενετής. Οι γιατροί μου είπαν να το προσέχουμε, γιατί πολύ θα τραβήξει αυτό το πράγμα. Όταν ήρθα στο μοναστήρι ήμουν απελπισμένος, άφραγκος, με το παιδί άρρωστο. Βρήκα τον πατέρα Νήφωνα, του μίλησα για τη κατάσταση του παιδιού. Με ενθάρρυνε να το φέρω στην Παναγία. Επέστρεψα στο σπίτι, πήγα στο μεροκάματο, πληρώθηκα και ήρθα αμέσως στο μοναστήρι. Μέτρησα μια λαμπάδα στο μπόϊ του Αφσάρ και πήγαμε στην εικόνα της Παναγίας. Ο μικρός δεν έφθανε να φιλήσει τις εικόνες, τον σήκωσα εγώ στην άλλη την εικόνα όταν πήγαμε μέσα και ανάψαμε την λαμπάδα, αυτός τρεις φορές γύρισε από αυτό το μονοπάτι και συνέχεια πήγαινε στην Παναγία. Δεν την έφτανε και κρεμιόταν στο ξύλο και φύλαγε και ξαναφίλαγε την εικόνα… Όταν γυρίσαμε στο σπίτι, του ήρθε πυρετός. Ζεστάθηκε το σώμα του και έτρεμε το παιδί. Όταν το πήγα στο νοσοκομείο είχε 39,5 πυρετό. Ήρθαν οι γιατροί το εξετάζουν και μου λένε «το παιδί δεν έχει τίποτα». Τους λέω «το παιδί έχει φύσημα», οι γιατροί μας έδωσαν χαρτιά, το πήραν το εξέτασαν, το έκαναν καρδιογράφημα και δεν βρήκαν τίποτα. Δεν το πίστεψα, από εκεί φεύγω στην Αλεξανδρούπολη, μήπως το βρουν εκεί. Τελικά κι εκεί μου λένε ότι ο μικρός είναι μια χαρά και δεν έχει τίποτα. Ήταν θαύμα. Τον έταξα στην Παναγία και θα τον βαφτίσουμε, ήδη τον φωνάζουμε «Ζήση». Πριν κουραζόταν με το παραμικρό, ήταν ευαίσθητος, την ώρα που έπαιζε έπεφτε κάτω, κουραζόταν εύκολα». Η ζωή στο φτωχικό σπιτικό του Ακήφ Ογλού Νιαζή άλλαξε. «Εδώ και 28 μέρες δεν έχουμε το παραμικρό πρόβλημα» λέει και ξαναλέει ο άνθρωπος, που διαφορετικά έπρεπε τουλάχιστον τρεις φορές να είναι στο νοσοκομείο με τον λατρεμένο τους γιο και φυσικά έτσι να μην μπορεί να δουλεύει ως ελαιοχρωματιστής και να υποφέρει όλη η οικογένεια αφού από αυτόν περιμένει. -Οι φίλοι μου που το μάθανε λένε ότι είναι θαύμα, έβαλε ο Θεός το χεράκι του, πρώτου να πάθει άλλη ζημιά. Η Παναγία μας στήριξε, την πιστεύω με όλη την δύναμη της ψυχής μου. Τώρα θα μπορώ να δω καλύτερα την οικογένεια και τα κορίτσια που σταμάτησαν το σχολείο αφού ήμασταν σε άσχημη κατάσταση», λέει ο 30χρονος πατέρας. Η ταλαιπωρία του 5χρονου Αφσάρ ανήκει στο παρελθόν αφού δεν μελανιάζει, δεν ζαλίζεται, δεν ανεβάζει πυρετό, αλλά όλο θέλει να παίζει με την μπάλα και να πειράζει τις αδελφούλες του για να τον κυνηγούν. «Η ζωή μας άλλαξε» λέει ο πατέρας, που τώρα σχεδιάζει να αποκτήσει ένα σπίτι και να βάλει τα παιδιά στο σχολείο, ώστε πλέον να ξαναβρούν τους ρυθμούς τους. Περνά από το μοναστήρι συχνά και διατηρεί την δική του πνευματική σχέση με τους μοναχούς. Έχει τάξει να βαφτιστεί ο μικρός και να πάρει το όνομα Ζήσης. «Θέλω να βρω ένα νουνό» μας λέει. Η εικόνα της Παναγίας υπάρχει στο κρεβατάκι του μικρού. Την εικόνα την σέβονται όλοι στο σπίτι αν και είναι μουσουλμάνοι και αυτό είναι το μεγαλείο. Την φιλούν πριν κοιμηθούν σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την χάρη Της. Ο πατέρας Νήφων που έχει αγκαλιάσει την οικογένεια, αποφεύγει να μιλήσει, αφήνοντας διακριτικά να μιλήσουν τα γεγονότα και οι άνθρωποι που τα έζησαν.   Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑΣ Ο πατέρας Νύφων μας λέει για την περίπτωση της μικρής Νικολέτας που σώθηκε από σηψαιμία. «Και το συγκλονιστικό θαύμα μ’ αυτό το μικρό κοριτσάκι τη Νικολέτα, που βαφτίσαμε και εμείς είμεθα άγνωστοι σ’ αυτούς τους ανθρώπους και αυτοί άγνωστοι σ’ εμάς. Μια μέρα ήρθαν εδώ ένα νέο ζευγάρι και ήθελαν να μας δουν, άγνωστοι σε εμάς και όταν πήγαν να τους δω άρχισαν να κλαίνε. Ξαφνιάστηκα, τι έχετε παιδιά τους ρώτησα. Μου είπαν ότι 13 μέρες είχαν γεννήσει το παιδάκι τους υγιέστατο και την 13η μέρα σηκώθηκαν το πρωΐ και ήταν ολοκίτρινο. Το πήγαν στο νοσοκομείο της Ξάνθης, τους έστειλαν στο πανεπιστημιακό της Αλεξανδρούπολης και εκεί αποφάνθηκαν οι γιατροί ότι είχε σηψαιμία και ανθρωπίνως δεν υπήρχε ελπίδα. Άφησαν το παιδάκι εκεί και έτρεξαν στον μοναδικό γιατρό, στον Θεό. Ήρθαν εδώ, μας παρακάλεσαν να κάνουμε μια παράκληση. Πήγαμε εκεί στην Παναγία, σταματήσαμε όλοι τις εργασίες μας και γονάτισαν εκεί. Ήταν συγκλονιστικό να βλέπεις δύο νεαρά παιδιά αγκαλιασμένα να κλαίνε μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, να κλαίνε και να παρακαλούν και μαζί τους να κλαίμε κι εμείς και μετά ήρθαμε και στον Άγιο Νικόλαο, άφησε εκεί τον σταυρό της και υποσχέθηκαν και εδώ το παιδάκι και να του δώσουν και το όνομα του Αγίου Νικολάου. Τους δώσαμε λαδάκι λοιπόν από το καντήλι της Παναγίας και του Αγίου Νικολάου κι έφυγαν τα παιδιά. Τους δώσαμε θάρρος, είπαμε ότι θα παρακαλούμε κι εμείς και έφυγαν. Πήγαν εκεί σταύρωσαν το παιδάκι με το λαδάκι του Αγίου Νικολάου και μέχρι το απόγευμα είχε γίνει το θαύμα. Οι γιατροί τους είπαν ότι επιτελείται ένα «μικρό θαύμα» και αυτοί είπαν «ένα μεγάλο θαύμα είναι» και εμείς ξέρουμε τον γιατρό και ήρθαν το απόγευμα πίσω, με δάκρυα χαράς αυτή την φορά να ευχαριστήσουν τον Άγιο και έτσι βαφτίσαμε το παιδάκι εδώ και δώσαμε και το όνομα. Δυστυχώς μια βδομάδα πριν την βαφτίσουμε, την έπιασε μεγάλος πόνος. Το μωράκι, το ξαναπήγαν στην Ξάνθη στο νοσοκομείο και με το ασθενοφόρο ο πατέρας πήγαινε Αλεξανδρούπολη και η μητέρα ήρθε εδώ και παρακαλέσαμε την Παναγία να μας βοηθήσει και πάλι. Μια βδομάδα έμεινε να το βαφτίσουμε και πάλι έκανε το θαύμα της η Παναγία και έτσι επειδή ήταν διπλό το θαύμα, την ονόμασαν και Νικολέτα και Μαρία, παρ’ όλο που εμείς λέμε ένα όνομα να βάζουν, αλλά για την ανάμνηση του θαύματος έδωσαν «Νικολέτα και Μαρία».   Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ Το πιο πρόσφατο που μας συγκλόνισε ήταν ένα τηλεφώνημα που πήραμε από την Αθήνα, πριν λίγες μέρες. Κάποιος κύριος Αντρέας με πήρε τηλέφωνο και μου λέει «πάτερ είχαμε έρθει πέρσι στο μοναστήρι σας μια ομάδα επιστημόνων από την Αθήνα – και δεν τον θυμόμουν γιατί περνάει πολύς κόσμος – μας μιλήσατε και μας είπατε ότι έχει και μια θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Σας παρακαλώ το παιδί μου βρίσκεται στην Αμερική, είναι γιατρός και πήγε για έρευνα με την οικογένειά του και ξαφνικά έπαθε έμφραγμα και τον έβαλαν στο νοσοκομείο για εγχείρηση. Υπάρχουν 3-4 αρτηρίες βουλωμένες και με τηλεφώνησαν να δώσω συγκατάθεση γιατί ήταν αρκετά σοβαρό. Μας έδωσε και το όνομά του και του είπα ότι εμείς θα προσευχόμαστε και πες και στο παιδί σου να παρακαλάει κι αυτός την Παναγία μας την Παντάνασσα, να της φωνάζει και πιστεύω ότι θα τον βοηθήσει. Μίλησε στο τηλέφωνο με τον γιο του, του είπε ότι πήρε τους πατέρες, προσεύχονται και μου είπαν να προσεύχεσαι κι εσύ. Και αυτός πήρε θάρρος – εν τω μεταξύ μέχρι εκεί μείναμε, δεν γνώριζα από εκεί και πέρα τι έγινε. Το βράδυ στις 1 τα ξημερώματα μόλις είχα ξαπλώσει χτυπάει το τηλέφωνο. Δεν το σήκωνα, αλλά χτυπούσε επίμονα. Λέω μήπως κάτι συμβαίνει. Σηκώθηκα και ακούω μια φωνή που να μην μπορεί να μιλήσει από τους λυγμούς και ήταν από την Αμερική και μου λέει: «Πάτερ εγώ είμαι που σε πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου». «Πώς πήγε η εγχείρηση, είσαι καλά, βγήκες από την εντατική;» ρωτούσα. Προσπαθούσε να μου μιλήσει, αλλά δεν μπορούσε και μου λέει «συγνώμη θα σε πάρω αύριο». Την άλλη μέρα που με πήρε, πριν μια εβδομάδα και μου λέει «συγνώμη που δεν μπορούσα να σου μιλήσω, ήμουν τόσο φορτισμένος». Τι έγινε; Μαζεύτηκαν όλοι οι καθηγητές, είμαι γιατρός και γνώριζα ότι ήταν τόσο πολύ επικίνδυνη η κατάσταση και μάλιστα σκεφτόμουν που θα μείνουν τα παιδάκια μου και η γυναίκα μου εδώ στην ξένη χώρα εάν εγώ πάθω τίποτα και ήταν πολλές οι πιθανότητες να φύγω. Και είχαν έρθει και άλλοι γιατροί, έφεραν και γιατροσόφια και ετοιμαζόντουσαν και εκεί για να με ηρεμήσουν μου έβαλαν μια ένεση ηρεμιστική, προτού με υπνωτίσουν κι ενώ εγώ προσευχόμουν στην Παναγία που μου είπε ο πατέρας μου ότι προσεύχεστε και εσείς, ξαφνικά, ενώ βρισκόμουν μέσα στο χειρουργείο και ήταν όλοι με άσπρα, οι νοσοκόμες, οι γιατροί κλπ έτοιμοι, ξαφνικά εκεί που έλεγα «Παναγία Παντάνασσα βοήθησέ με», βλέπω μεταξύ τους μια γυναίκα να φοράει μαύρα, ντυμένη μοναχή και λέω πώς είναι δυνατόν να είναι ντυμένη έτσι και ξαφνικά ήρθε στο μυαλό μου η Παναγία Παντάνασσα και πετάχτηκα από το κρεβάτι. Κατάλαβα τότε ότι μόνο εγώ έβλεπα και έτρεξαν όλοι και με άρπαξαν. Δεν ήξεραν τι έπαθα και τους λέω ότι είδα την Παναγία και είμαι καλά. Θέλω να μου ξανακάνετε πάλι εξετάσεις. Μα ήμασταν έτοιμοι για χειρουργείο, όχι να μου κάνετε εξετάσεις επέμενε. Και του κάνουν εξετάσεις και δεν υπήρχε τίποτε, είχαν ανοίξει τα πάντα και βγήκε από την κλινική και με έπαιρνε τηλέφωνο όταν βγήκε από το χειρουργείο και γι’ αυτό δεν μπορούσε να μου μιλήσει από τα δάκρυα.   Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ “Να μην χάνει κανένας τις ελπίδες του”, είναι το μήνυμα που στέλνει η 29χρονη Χρυσούλα Αλεξίδου που γλίτωσε το χειρουργικό νυστέρι όταν ήρθε να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας και να της ζητήσει την υγειά της γιατί μεγαλώνει τον μονάκριβο γιο της. Όταν επέστρεψε στην Γερμανία και προετοιμάστηκε για νέες εξετάσεις πριν την καθορισμένη επέμβαση είδε την παραμονή της εγχείρησης την οπτασία της Παναγίας μπροστά της. Οι εξετάσεις όταν ήρθαν έδειχναν ότι το φύσημα στην καρδιά εξαφανίστηκε και δεν υπήρχε λόγος εγχείρησης, αλλά ούτε και θεραπείας. Οι γιατροί δεν το πίστευαν, θα μας πει η Χρυσούλα Αλεξίδου, που με τον σύζυγό της Δημήτρη Ζησίδη, τον ξάδελφό τους Ιωάννη Μητάκογλου, ήρθαν όλοι μαζί στην εκκλησία να προσκυνήσουν την Χάρη της και να ευχαριστήσουν την Παναγιά. «Έχω την υγεία μου, το λέω και βουρκώνω κάθε φορά ευχαριστώ τον Θεό», θα πει η νέα γυναίκα που παρακολούθησε την δοξολογία, τον εσπερινό και την λιτανεία της θαυματουργής εικόνας.   Όπως θα μας πει ο υπεύθυνος του μoναστηρίου στο Λάγος πατέρας Νύφωνας όλες οι φωτογραφίες των μικρών παιδιών που υπάρχουν δίπλα στο εικόνισμα της Παναγίας Παντάνασσας είναι μωρά που απέκτησαν άτεκνες μητέρες όταν προσευχήθηκαν στην χάρη της. Τα θαύματα που ζούμε στο μοναστήρι είναι πολλά και καθημερινά. Πρόσφατα είχαμε και την επίσκεψη μιας οικογένειας Τούρκων από το Αϊβαλί, μουσουλμάνων, οι οποίοι προσκύνησαν την Παναγίας μας γιατί μια συγγενείς τους, τους έστειλε λαδάκι από το καντήλι κι επάλειψαν την σύζυγο με αποτέλεσμα να θεραπευθεί από τον καρκίνο του στήθους και υγιέστατη η γυναίκα με όλη την οικογένειά της ήρθε στην μονή μας. Ανάμεσά στους πονεμένους ανθρώπου που ζητούν βοήθεια και έλεος από την Παναγία και μια νεαρή κοπέλα που όπως έλεγαν οι δικοί της είναι …δαιμονισμένη. Μια κούκλα αλλά κάτωχρη με μελανιασμένα μάτια και βλέμμα στο απλανές έβγαζε άναρθρες κραυγές. Υποβασταζόμενη από συγγενείς μπήκε στο ναό ώσπου ηρέμησε. Να λοιπόν που το μοναστήρι του Πόρτο Λάγους είναι ένα καταφύγιο γαλήνης της ψυχής κι ένα ορμητήριο δύναμης μέσα από την πίστη και το πνευματικό έργο που παράγεται εκεί. Απόδειξη οι ταπεινοί προσκυνητές που φθάνουν απ΄όλα τα μέρη της Ελλάδας, της Κύπρου και το Εξωτερικό.