ΧΑΡΑΚΤΗΡ ΤΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ 1971 ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΝΤΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΔΙΑ ΤΟ 1971 ΧΑΡΑΚΤΗΡ ΤΩΝ ΜΕΤΑ ΤΟ 1971 ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΣΧΙΣΜΑΤΩΝ Από τον Σεπτεμβριον του 1971, εμφανως, καθ ημας, (από το ετος 1957 καί προηγουμενως υποχθονιως), επανεληφθη ὅ,τι τήν περίοδο τῆς Εἰκονομαχίας (8ος αἰών). Τότε καί τώρα ἔγιναν τά ἄνω κάτω εις ομολογιακον καί εκκλησιολογικον επίπεδον. Συνετελέσθη η «ἀθεωτάτη μεταστοιχείωσις τῶν πάντων», πρωτον δια της παναιρετικης οικουμενιστικης Εγκυκλίου του Πατριαρχειου της Κων/λεως καί δευτερον δια της εν ετει 1971 επιχειρηθεισης υπαγωγης των Επισκοπων της Γνησιας Ορθοδοξου Εκκλησιας εις την νεωτεριστικην «Εκκλησιαν» των Ρωσων της Διασπορας καί των Φλωρινικων. Καί τοτε μεν (κατα την Εικονομαχιαν) ἐπολεμήθη ἕν δόγμα, τό δόγμα τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, γι’ αὐτό καί ἡ τότε αἵρεσις ωνομασθη Εἰκονομαχική, (η οποία ειναι κατα βαθος χριστομαχος αιρεσις), ἐνῶ εἰς τάς ἡμέρας μας, (από του 1920 καί εξης ἐπολεμήθη καί πολεμεῖται τό μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας, γι’ αὐτό και λέγεται Εκκλησιολογική αἵρεσις, η παναιρεσις του Οικουμενισμου. Αἱ «πῦλαι τοῦ Ἅδου» («πῦλαι τοῦ Ἄδου» κατα τους Αγιους Πατερας) εἶναι αἱ δυσώνυμοι αἱρέσεις), εις τας ημερας μας ἐδίωξαν καί συνεχιζουν να διωκουν τήν Ἐκκλησίαν, διά τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅσον οὐδέποτε ἄλλοτε εἰς παλαιοτέραν ἐποχήν. Οι πολέμιοι τῆς ‘Εκκλησίας ἀνέλαβον νά διαστρεβλώσουν η καί να εξαφανισουν την Ορθοδοξον Ομολογιαν (1924, 1934, 1935 καί εξης) καί να νοθευσουν την γνησιαν καί ανοθευτον Αποστολικην Διαδοχην (χειροτονιαι του 1948) της Ακαινοτομητου Εκκλησιας. Επολέμησαν λυσσωδως καί δολίως καί συνεχιζουν να πολεμουν με την ιδιαν λυσσαν αυτα τά δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς ἀκαινοτομήτου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι γνωρίζουν ὅτι ἄνευ αὐτῶν δέν νοεῖται Γνησια καί Ακαινοτομνητος Ορθοδοξος Εκκλησία. Εἰς τήν ‘Ορθόδοξον Ὁμολογίαν (‘Εκκλησιολογίαν) συμπεριλαμβάνονται ὅλα τά δόγματα, καί αὐτή ἡ Ἀποστολική Διαδοχή, ἡ ὁποία δέν εἶναι δυνατόν νά χωρισθῆ ἀπό τήν Ὁμολογίαν, ὅπως χαρακτηριστικά διδάσκει ὁ Ἅγιος ‘Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος. Δι’ αὐτό καί τά ξένα Κέντρα ἐφρύαξαν καί ακόμη φρυαττουν ἐναντίον ἐκείνων τῶν ὀρθοδόξων, οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται νά διαφυλαχθῆ «ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως» αὕτη ἡ ἱερά Παρακαταθήκη, αὐτός ὁ πολύτιμος θησαυρός τῆς Ὁμολογίας καί τῆς Ἀποστολικῆς Διαδοχῆς, τήν ὁποίαν ἐλάβομεν διά τῶν ὁμολογιακῶν πράξεων καί τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935, 1937 καί 1948 καί ἀλληλοδιαδόχως καί τῶν μέχρι τοῦ 1995 καί 2008 εως το 2011 ὀρθοδόξων χειροτονιῶν καί μέχρι σήμερον. Οι τελευταιοι διωκται καί πολέμιοι καί της Ορθοδοξου Ομολογιας καί της Γνησιας καί ανοθευτου Αποστολικης Διαδοχης, ειναι οι αρνουμενοι ειτε εκ δεξιων ειτε εξ αριστερων ητες να συμπορευθουν μαζι μας, εις την καθολοκληριαν ομολογιακην αντιμετωπισιν της προδοσίας του 1971 (περι δηθεν συγχωρητικης ευχης), καί κυριως πρός αντιμετωπισιν της ψευδοομολογιας του 1981, (διοτι από εκεί προερχονται ολα τα δεινα), συνεταχθησαν με εκείνους, οι οποιοι επολεμησαν την Αποστολικην Διαδοχην υποστηριξαντες καί συνεχιζοντες να υποστηριζουν «γυμνη τη κεφαλη» πλέον, οτι «υπό την προυπόθεσιν οτι ωρθοδοξησαν οι Ρωσοι εδεχθημεν δηθεν συγχωρητικην ευχην, πρός αναγνωρισιν των χειροτονιων μας, τα οποία αποδεχθηκαμε «δια να γινη η ενωσις μετα των κακοδοξων Φλωρινικων» ... Η αλήθεια ομως ειναι οτι ουτε οι Ρωσοι της Διασπορας ωρθοδοξησαν, ουτε απεδεχθησαν την Ορθοδοξον Ομολογιαν καί την Αποστολικην Διαδοχην, ουτε χειροθεσιαν εδεχθημεν, ουτε συγχωρητικην ευχην, ουτε αποδεχθηκαμε τιποτα, ουτε προσθεσαμε, ουτε αφαιρεσαμε τιποτα από την Ομολογια μας καί την Αποστολικην μας Διαδοχη. «Εξ ημων εξηλθον, αλλ ουκ ησαν εξ ημων», διοτι «αν ησαν εξ ημων μεμενηκεσαν αν μεθ ημων».