ΟΛΟΣ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΣΤΙΑΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΙΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΚΑΙ ΑΜΕΙΩΤΟΥ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ (ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑΣ) ΚΑΙ ΑΝΟΘΕΥΤΟΥ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΔΟΧΗΣ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176, 210.6021467, 210 2466057 ΑΠ. 262 ᾿Εν Κορωπίῳ τῇ 22 ᾿Ιουνίου 2002 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΟΣΙΩΤΑΤΗΝ ΜΟΝΑΧΗΝ ῾Οσιωτάτη ἀδελφή, χαίρετε ἐν Κυρίῳ. ῾Ο Κύριός μας καί ἡ Παναγία Μητέρα Του, νά σᾶς δίνουν τήν δύναμι νά ἀγωνίζεσθε μέ αὐταπάρνησι τόν καλόν μοναχικόν ἀγῶνα, νά κρατᾶτε πάντοτε ἀναμμένη τήν λαμπάδα τῶν ἀρετῶν καί νά σᾶς χαρίζη τήν δύναμι τῆς ὁμολογίας καί τῆς ἐμμονῆς εἰς ἅ παρελάβομεν καί ἐπιστώθημεν. Αὐτή ἡ ἐπιστολή εἶναι ἀπάντησις στά ὅσα μοῦ εἴπατε κατά τήν διέλευσί μου ἀπό τήν ῾Ιερά σας Μονή, καί ἀναφέρεται στήν πορεία τῶν ἐκκλησιαστικῶν μας πραγμάτων, διά τά ὁποῖα ὅπως κατάλαβα, σᾶς ἔχουν φοβερά παραπληροφορήσει. ῾Οσιωτάτη. ῾Ο κατ᾿ ἐξοχήν ὁμολογητής τῆς ᾿Ορθοδοξίας ἄγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης λέγει σέ μιά ἐπιστολή του, τί νά τά κάνουμε τά μοναστήρια, ὅταν δέν ἔχουμε τήν ᾿Ορθοδοξία; Καί τό ὑπενθυμίζω αὐτό, διότι τό ὅλον πρόβλημα καί ὅλος ὁ ἀγώνας ἑστιάζετο πάντοτε, ἀλλά πολύ περισσότερον σήμερον, εἰς τήν διαφύλαξιν ἀνοθεύτου καί ἀκαινοτομήτου τῆς ῾Ιερᾶς Παρακαταθήκης, τῆς ῾Ομολογίας τῆς Πίστεώς μας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς. Πολλοί θέλοντας νά ἀποπροσανατολίσουν λέγουν, ὅτι ὁ ᾿Επίσκοπος Κήρυκος τά ἔβαλε μέ τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο καί τούς ᾿Αρχιερεῖς, διότι ἔχει προσωπικά μαζί του κλπ. ῎Οχι, δέν συμβαίνει κάτι τέτοιο. ῾Ο ἀγών αὐτός δέν εἶναι ἀγών ἐναντίον προσώπων. Εἶναι ἀγών νά διαφυλάξουμε πρωτίστως τόν ᾿Αρχιεπίσκοπο καί τούς Σεβ/τους ᾿Αρχιερεῖς, ἀσφαλῶς καί ἠμᾶς αὐτούς, μακράν τῆς λύμης τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος, ὡς γνήσιον τέκνον τοῦ Νεοημερολογιτικοῦ καί εὐρυτἐρου Οἰκουμενισμοῦ, ἔχει πάντοτε ὡς στόχο τήν νόθευσιν καί ἀλλοίωσιν τῆς Παρακαταθήκης τῆς Πίστεώς μας, ἤτοι τήν νόθευσιν τῆς ῾Ομολογίας μας καί τῆς ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς, διότι ὅσο ὑπάρχουν αὐτά, δηλαδή ὅσον ὑπάρχει ἡ Γνησία ᾿Ορθόδοξος ᾿Εκκλησία, καί θά ὑπάρχη εἰς τόν αἰῶνα, διότι "πῦλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσι τῆς ᾿Εκκλησίας", δέν πρόκειται νά γίνει πραγματικότης ἡ "θρησκεία τοῦ μέλλοντος", ἤτοι ἡ "πανθρησκεία τοῦ ἀντιχρίστου" μέσα στήν ὁποία θέλουν νά μᾶς ἐντάξουν ὅλους. Καί, ἀφοῦ ὅλους σχεδόν κατάφεραν καί τούς ἐνέταξαν, τώρα βάλθηκαν νά ἐντάξουν καί ἐμᾶς. Καί ἀφοῦ ἀπέτυχαν τά μέχρι τώρα σχέδιά των, τώρα τό ἐπιχειροῦν μέ μίαν ἕνωσιν "ἐδῶ καί τώρα" μέ τούς Φλωρινικούς, "ἔξω ἀπό ᾿Εκκλησιολογίες καί ᾿Αποστολικές Διαδοχές", καί μέ βάσι τήν χειροθεσία τοῦ 71, ἡ ὀποία παρουσιάζεται ὡς ἐπί σχισματικῶν, καί ἐν συνεχείᾳ χωρίς κἄν νά τό ἀντιληφθοῦμε μέ τήν ἔμμεσον ὑποταγήν εἰς τόν Χριστόδουλο, ὡς ἁπλοῦς δεκατριμερῖτες... Τά ξένα Κέντρα, λοιπόν, γνωστά καί ἄγνωστα, πού ἐργάζονται πρός αὐτό τόν σκοπό, ἐπεχείρησαν, μέσω τοῦ γνωστοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου (ἄν διαβάζετε τήν "᾿Ορθόδοξο Πνοή" ὁ ὄρος δέν θά σᾶς φανῆ ἄγνωστος), καί τό ἐπέτυχον ἐν πολλοῖς, νά ὁδηγήσουν, τήν "πλειοψηφία" τῶν ᾿Αρχιερέων εἰς τό νά δείξουν στάσιν ἐνδοτικήν, ὑποχωρητικήν καί διά τοῦτο, καθ᾿ ἡμᾶς, προδοτικήν ἔναντι τῶν στόχων αὐτῶν τοῦ παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καί ἠ δική μας ἀντίδρασις, ἡ δική μας ἔνστασις εἶναι νά παραμείνωμεν ὅλοι μακράν αὐτῆς τῆς προδοσίας, διότι περί αὐτοῦ πρόκειται. Καί ὅταν προδίδεται ἡ Πίστις, ὅταν προδίδεται ἠ ᾿Αποστολική Διαδοχή, προδίδεται ὁ Χριστός, καί τότε "οὐδέν ἡμᾶς ὠφελήσει" κατά τόν ἅγιον Θεόδωρον τόν Στουδίτην. Εἰς τάς ἡμέρας μας προδίδεται πανταχόθεν ὁ Χριστός, προδίδεται ἡ ᾿Εκκλησία Του, καί δέν εἶναι καθόλου ὐπερβολή αὐτό πού γράφω. Καί ἰδού πῶς προδίδεται: Διά τῶν ἱστορικῶν ἐκείνων ᾿Ορθοδόξων καί Κανονικῶν χειροτονιῶν τοῦ 1935 καί 1948 διεφυλάχθη καί μετεδόθη "ἀκαινοτομήτως καί ἀμειώτως" ἡ γνησία ᾿Αποστολική Διαδοχή καί δι᾿ αὐτῆς καί ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία. Διότι ᾿Αποστολική Διαδοχή καί ᾿Αποστολική Πίστις (῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία) συνυπάρχουν. ῞Οταν ἕν ἐκ τῶν δύο ἀλλοιοῦται, ἀλλοιοῦται καί τό ἔτερον. ῞Οπως συνέβη μέ τόν Νεοημερολογιτισμόν - Οἰκουμενισμόν, ὁ ὁποῖος ὡδήγησε τόσους ἀνθρώπους ἐκτός ᾿Εκκλησίας. ῾Ο ἅγιος Πατέρας ἀπό τό ἅγιον ῎Ορος μόλις πληροφορήθηκε γιά τήν εἰσαγωγή τοῦ νέου ῾Ημερολογίου ἔγραφε στά πνευματικά του παιδιά: "Μήν ἀκολουθήσετε τό νέον ἡμερολὀγιον, διότι ἀπό τοῦ Θεοῦ χωρίζεσθε". Τό "λεῖμμα τῆς χάριτος", ἤτοι τό πιστόν καί ἀκαινοτόμητον πλήρωμα τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας, παρέμεινε τότε μακράν τοῦ σχίσματος τοῦ νέου ῾῾Ημερολογίου, μακράν τοῦ ἀρχομένου τότε "παγχριστιανικοῦ" συνονθυλεύματος. ῎Εμεινεν ἔξω ἀπό τόν παγχριστιανικό καί πανθρησκειακό οἰκουμενισμό - συγχρωτισμό, ἤτοι ἔξω ἀπό τήν "θρησκεία τοῦ μέλλοντος", ὅπως εἶναι καί χαρακτηρίζεται ἡ θρησκεία τῆς ἀντιχρίστου παγκοσμιοποιήσεως. Παρέμεινε ἐντός τῆς σωστικῆς Κιβωτοῦ τῆς Γνησίας ᾿Ορθοδόξου ᾿Εκκλησίας καί σ᾿ αὐτούς ὀφείλουμε καί μεῖς τό ὅτι ἔχομεν τήν ὑψίστην τιμήν νά εἴμεθα, κατά τόν παρόντα ἀντίχριστον αἰῶνα τῆς ἀποστασίας, τέκνα τῆς Μητρός ᾿Εκκλησίας, μέσα στήν σωστική Κιβωτό τῆς Χάριτος, τήν ᾿Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Διά τῆς ἐπιστροφῆς τῶν τριῶν ᾿Αρχιερέων, διά τῆς ῾Ομολογίας καί τῆς χειροτονίας ᾿Αρχιερέων, (1935 καί 1948) διεφυλάχθη ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή καί συνεχίζεται τό ἔργον τῆς ᾿Εκκλησίας. Τότε ἀπαγοητεύθησαν αἱ σκοτειναί δυνάμεις, διότι τά ἀντίχριστα σχέδιά των δέν ἐπετυγχάνοντο. Διά τοῦτο ἐπεχείρησαν καί μέ νέα σχίσματα νά πολεμήσουν τήν ᾿Εκκλησία. Διά τῆς ἀντιμετωπίσεως καί αὐτῶν τῶν νέων σχισματων, ἐξαιρέτως δέ διά τῶν χειροτονιῶν τοῦ 1995 ἐδόθη μία ἀκόμη ἀπάντησις εἰς τά ξένα Κέντρα, τά ὁποῖα διαβλέπουν ὅτι, ὅσον ἡ ᾿Ορθόδοξος ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία διακηρύσσεται ἀπό τό "λεῖμμα" τῶν ᾿Ορθοδόξων, καί ὅσον ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή διακρατεῖται ἀνόθευτος, διά τῆς χειροτονίας ᾿Ορθοδόξων ᾿Επισκόπων, αὐτοί ματαίως κοπιάζουν νά μᾶς "ὑπαγάγουν", "ἀφομοιώσουν", "ὑποτάξουν" καί "διαλύσουν". ῞Οσον συνεχίζεται ἀνοθεύτως καί ἀκαινοτομήτως ἡ ᾿Αποστολική διαδοχή, ἀπολύτως τίποτα δέν μποροῦν νά ἐπιτύχουν. "Εἰς κέντρα λακτίζουν". Αὐτός εἶναι ὀ λόγος πού οἱ σκοτεινές δυνάμεις τοῦ Παποοικουμενισμοῦ - Σιωνισμοῦ ἀπ᾿ ἀρχῆς (1924 - 1935) ἐπολέμησαν λυσσωδῶς καί τήν ῾Ομολογίαν, ἀλλά κυρίως τήν ᾿Αποστολικήν Διαδοχήν, τήν διαφυλαχθεῖσαν διά τῶν ἱστορικῶν ἐκείνων χειροτονιῶν (1935 καί 1948). Τήν ἐπολέμησαν κατ᾿ ἀρχήν διά τοῦ σχίσματος τοῦ πρώην Φλωρίνης ἐν ἔτει 1937, πού ἦτο ἕνα ἀπό τά πρῶτα ἐπιτεύγματα τοῦ Παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τήν ἐπολέμησαν ἐν συνεχεία μέχρις ἐσχάτων μετά τάς χειροτονίας τοῦ 1948, πού ὡδήγησαν στούς μεγάλους ἐκείνους διωγμούς τοῦ 1950 κατά τῆς Μονῆς Παναγίας Κερατέας ᾿Αττικῆς. Τήν ἐπολέμησαν ὅμως, ἐν συνεχείᾳ, καί διά τῶν ψευδοχειροτονιῶν τῶν ᾿Ακακιακῶν εἰς ᾿Αμερικήν (1960), ἀλλά προπάντων διά τῆς ἐπιχειρηθείσης ἐν ἔτει 1971 ἐξαρτήσεως τῆς ᾿Αποστολικῆς Διαδοχῆς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς διά τῆς λεγομένης "χειροθεσίας". Καί αὐτός εἶναι ὁ χειρότερος πόλεμος, διότι εἶναι δόλιος καί ὕπουλος, καί παρουσιάζεται καί ὡς θρίαμβος τῆς ᾿Ορθοδοξίας. Μή ἐπιτευχθέντος τοῦ ληστρικοῦ τότε ἐγχειρήματος, ἐσυνεχίσθη ἡ προσπάθεια διά τῆς πτώσεως καί ἀποστασίας τοῦ πρώην Κορινθίας Καλλίστου, ὀ ὁποῖος διεκήρυξεν ὅτι ἐδέχθη χειροθεσίαν ὡς σχισματικός, καί ἀποστατήσας ἐγένετο δεκτός ὑπό τῶν Φλωρινικῶν - Αὐξεντιανῶν ὡς Μητροπολίτης ἀπό τό 1971. ᾿Εσχάτως ἐπολεμήθη καί διά τοῦ σχίσματος τῶν "πέντε" πρώην Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι πέραν τῶν ἄλλων, κατά τήν περίοδον τοῦ 1990-1995, υἱοθέτησαν καί τήν βλασφημίαν τοῦ Κυπρίου ῾Ιερομονάχου ᾿Επιφανίου, ὅτι "μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας... ἐξεφύγομεν τῆς γραμμῆς πλεύσεως τοῦ ἀγίου Πατρός Ματθαίου.... ἐπταίσαμεν καί διά τοῦτο παιδευόμεθα οὐχί ὡς ἄτομα, ἀλλ᾿ ὡς ᾿Εκκλησία", διότι δι᾿ αὐτῆς τῆς ψευδοομολογίας ἀπεδέχθησαν βλασφήμως ὅτι ἡ χειροθεσία ἐγένετο δεκτή ὑπό τῆς Ἐκκλησίας ὡς "ἐπί σχισματικῶν"..., ἐνῶ δέν συνέβη τοιοῦτόν τι. ᾿Αλλά καί πάλιν οὐδέν ἐπέτυχον τά ξένα Κέντρα πού κατευθύνουν αὐτόν τόν πόλεμον, διότι ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή καί ἡ ᾿Αποστολική Πίστις (῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία) συνεχίζεται καί μέ τάς Κανονικάς καί ᾿Ορθοδόξους χειροτονίας τοῦ 1995, πρός ἀπαγοήτευσιν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ νεοημερολογιτικοῦ καί παλαιοημερολογιτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καί διότι πάντοτε οἱ ἐπιθέσεις αὐτές ἀντιμετωπίζοντο σθεναρῶς καί ὀμολογιακῶς. Σήμερα ὅμως, πού οἱ ἐπιθέσεις αὐτές ἔφθασαν εἰς τό ἀποκορύφωμα, ἀντιμετωπίζονται μέ τήν ἴδια ὁμολογιακή διάθεσι, ὅπως δηλαδή ἀντιμετωπίζοντο αἱ μέχρι σήμερον ἐπιθέσεις; ῾Η ῾Ιερά Σύνοδος στήν πλειοψηφία της ἀντιμετώπισε εἰς τάς ἡμέρας μας αὐτόν τόν ὕπουλον διωγμόν, ὅπως τόν ἀντιμετὠπιζε πάντοτε; Καί νά ληφθῆ μάλιστα ὑπ᾿ ὄψιν ὅτι στήν ἐποχή μας ἐπεστρατεύθησαν ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους, καί ἐχρησιμοποίησαν τούς πιό δόλιους τρόπους γιά νά βοηθήσουν στήν "γενική ἐκστρατεία" πού ἐκήρυξε ὁ Χριστόδουλος, διά τήν ἐπανένταξιν ὅλων τῶν Παλαιοημερολογιτῶν εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν Του ὡς ἁπλῶν δεκατριμεριτῶν. Δυστυχῶς τά πράγματα ἀποδεικνύουν, ὅτι ἡ ῾Ιερά Σύνοδος δέν ἐκήρυξε "γενικήν ὀρθόδοξον ἐκστρατείαν" ὡς ὤφειλε διά νά ἀντιμετωπίση τήν "γενικήν κακόδοξον ἐκστρατείαν" τοῦ Χριστοδούλου. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά καί ἐκήρυξε μέ διωκτικήν μανίαν γενικόν ἀποκλεισμόν ἐναντίον ἐκείνων πού ὑπενθύμιζαν τό ἀγωνιστικόν καί ὁμολογιακόν χρέος τῆς Συνόδου. ᾿Εδῶ ἀκριβῶς ἔγκειται ἡ δική μου διαφωνία, ἡ δική μου ἔνστασις. Καθ᾿ ἡμᾶς ἡ ἄρνησις νά συζητηθοῦν θέματα Πίστεως καί ῾Ομολογίας τά ὁποῖα πρῶτος ἔθεσε ὁ ὁμολογητής ῾Ιερομόναχος π. ᾿Αμφιλόχιος, ἡ ἄρνησις νά δημοσιευθοῦν εἰς τόν "Κήρυκα Γνησίαων ᾿Ορθοδόξων" ἀπαντητικαί πρός τούς Φλωρινικούς ὁμολογιακαί ἐπιστολαί τόσον τῆς ἐλαχιστότητός μου, ὅσον καί τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, ἡ σιωπή καί ἡ ἄρνησις νά ἀντιμετωπισθοῦν ὁμολογιακῶς τά βλάσφημα Βουλεύματα 54/76 (Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Πειραιῶς) καί 46/91 (Συμβουλίου Πλημμελειοδικῶν Δράμας), διά τῶν ὁποίων ἐπεχειρήθη ἡ ἐξάρτησις τῆς ᾿Αποστολικῆς μας Διαδοχῆς ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς, ἀλλά καί ἡ ἀποφυγή νά δώσωμεν τήν πρέπουσαν ἀπάντησιν εἰς τούς Φλωρινικούς εἰς τό θέμα τοῦ "Θεολογικοῦ Διαλόγου", ὅταν προέτειναν νά ἑνωθοῦμε χωρίς νά συζητήσωμε τά θέματα τά προκύπτοντα ἐκ τοῦ σχίσματος τοῦ 1937, ἑπομένως καί τῶν χειροτονιῶν, δηλαδή προέτειναν νά ἐνωθοῦμε μέ βάσι τήν χειροθεσία τοῦ 1971, ὅπως ἀκριβῶς ἡνώθησαν μέ τόν Κάλλιστο, τό ὁποῖον ἐδέχθησαν ὡς ᾿Επίσκοπο ἀπό τό 71 καί βάσει τῆς ᾿Αποφάσεως τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς, ἡ ὁποία προβλέπει "χειροθεσία", κατ᾿ αὐτούς ἐπί σχισματικῶν, καί τόσα ἄλλα ἀποκαλύπτει ὅτι ἡ ἐπιχειρηθεῖσα σκευωρία («ἡμετέρων» καί ξένων) νά περάση καί εἰς ἡμᾶς, ἔστω κατά ἔμμεσον τρόπον, ἡ χειροθεσία ὡς ἐπί σχισματικῶν, ἀποτελεῖ τήν μεγίστην προδοσἰαν. Καί δέν θά παύσωμεν νά τό φωνάζωμεν μέχρις ὅτου ἀντιληφθοῦν οἱ ᾿Αρχιερεῖς καί ἀναλάβουν ἕκαστος τάς εὐθύνας του. ᾿Αλλά καί ἡ σκευωρία τοῦ Παρασυνοδικοῦ κατεστημένου ἐν συνεργασίᾳ μετά τῶν Φλωρινικῶν, καί δή τοῦ κ. Σακαρέλλου, κατά τοῦ θεολόγου κ. ᾿Ελευθερίου Γκουτζίδη, καί οἱ ἀντικανονικές μέχρι καί ληστρικές ἀποφάσεις τῆς μειοψηφίας τῶν ᾿Αρχιερέων εἰς τάς ὁποίας παρέσυραν καί ἄλλους ᾿Αρχιερεῖς, ἀποδεικνύει πόσον βαθειές εἶναι οἱ ρίζες καί μέχρι ποῦ φθάνει τό «δένδρον» τῆς προδοσίας. Πιστεύομεν, ὅτι ὅσον καί ἄν τό θέλουν τά ξένα Κέντρα, ὅσον καί ἄν προσπαθῆ τό ἡμέτερον παρασυνοδικόν κατεστημένον, ἡ προδοσία δέν θά περάση, διότι δέν θά ἀφήσῃ ὀ Θεός, καί διότι ἐλπίζομεν ὅτι οἱ ᾿Αρχιερεῖς θά ἀντιληφθοῦν τήν δολιότητα καί τήν πλεκτάνη τοῦ ἐγχειρήματος καί θά ἀναλάβουν ἕκαστος τάς εὐθύνας του. Διά νά γίνη ὅμως αὐτό πρέπει νά παύσουν τό διωκτικόν μένος ἐναντίον ἐκείνων πού διαμαρτύρονται διά τήν ἀδράνειαν καί τήν ἀβελτηρίαν, νά διορθώσουν ὅσα ἀνευθύνως καί ἐπιπολαίως ὑπέγραψαν καί νά τοποθετηθοῦν εὐθαρσῶς καί πεπαρρησιασμένως ἐπί τοῦ θέματος. ὡς καί ἐπί ὅλων τῶν συναφῶν πρός αὐτό θεμάτων Πίστεως - ῾Ομολογίας - ᾿Εκκλησιολογίας,- Κανονικῆς Τάξεως κλπ. ῎Ας γνωρίζουν πάντως αὐτοί (τά ξένα Κέντρα) πού περιμένουν νά ἐξαρτήσουν τήν ᾿Αποστολική μας Διαδοχή ἀπό τούς Ρώσους τῆς Διασπορᾶς καί δι᾿ αὐτῶν ἀπό τόν Νεοημερολογιτισμό, διά νά προχωρήση, ὅπως ἔχουν ἐντολήν, ἡ ὑποταγή τῶν πάντων ὑπό τόν Νεοημερολογιτισμόν, ὅτι ματαιοπονοῦν. Οὐδέν θά ἐπιτύχουν. Διότι καί ἄν ἡμεῖς σιωπήσωμεν, οἱ λῖθοι κεκράξονται, ὅτι "Πῦλαι ἅδου οὐ κατισχύσουσι τῆς ᾿Εκκλησίας". ῾Η δική μου ἀπορία εἶναι: Διατί μετά ἀπό τόσους ἀγῶνας νά ἀρνούμεθα, ὡς ῾Ιερά Σύνοδος, νά ὁμολογήσωμεν τήν ᾿Αλήθειαν, διατί νά ἀρνούμεθα νά διατρανώσωμεν τήν ῾Ομολογίαν μας, διατί νά διακινδυνεύσωμεν τήν σωτηρίαν μας. Εἶναι τόσον ἰσχυρόν τό παρακράτος τοῦ παρασυνοδικοῦ κατεστημένου, ἤ δέν ἔχουμε κατανοήσει ὅτι ὅταν ὁ Χριστός διώκεται, τότε ἡ σιωπή εἶναι ἴδιον ἀρνήσεως; Καί σήμερα διώκεται κατά τόν πλέον ὕπουλον τρόπον ἡ ῾Ομολογία - ᾿Εκκλησιολογία καί ἡ ᾿Αποστολική Διαδοχή ἑπομένως διώκεται ὁ Χριστός. Διά τοῦτο ἀπαιτεῖται ἀγών μέχρις ἐσχάτων. Διαβιβάστε τάς πρός Κύριον ταπεινάς εὐχάς μου εἰς τάς ἀδελφάς. . ᾿Ελάχιστος πρός Κύριον εὐχέτης +᾿῾Ο Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς ΚΗΡΥΚΟΣ