Η ΠΛΑΝΗ, Η ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΩΔΗΓΗΣΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΩΝ ΕΙΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΝ.

Η ΠΛΑΝΗ, Η ΕΜΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΩΔΗΓΗΣΕΝ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΠΡΩΗΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΠΑΔΟΥΣ ΤΩΝ ΕΙΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΝ. (Τό κείμενον τό ὁποῖον ἀκολουθεῖ ἐγράφη ὀλίγους μῆνας μετά τό σχίσμα τοῦ 1995) « ... Εἰς βάρος τῶν πέντε πεπτωκότων - πραξικοπηματιῶν καί φατριαστῶν ᾿Αρχιερέων ἐκτός τῶν κανονικῆς φύσεως κατηγοριῶν (πραξικόπημα, φατρία, τυρεία), τά ὁποῖα τιμωροῦνται κατά τούς θείους καί ῾Ιερούς Κανόνας, ἐκκρεμοῦν καί ἕτεραι σοβαραί κατηγορίαι, ὡς εἰναι ἡ "ἐπί αἱρέσει καί βλασφημία", θέμα διά τό ὁποῖον ἐγράφησαν μέν πολλά, ἀλλά σποραδικῶς, οὐχί ὅμως ὅσα ἔπρεπε νά γραφοῦν καί ὁ λόγος ἦτο προφανής, ὅτι εἴχαμε τήν ματαίαν, ὡς ἀπεδείχθη ἐλπίδα, ὅτι κάποια στιγμή θά κατενόουν τήν πτῶσίν των, θά ἀνεκάλουν τάς πλάνας των καί δέν θά προχωροῦσαν τόσο πολύ εἰς τήν "γυμνῇ τῇ κεφαλῇ" κήρυξιν αἱρέσεων καί βλασφημιῶν, ἀλλά καί εἰς τήν ἀφροσύνην. Δέν ἐφανταζόμεθα, δηλαδή, ποτέ, ὅτι αὐτοί οἱ ποτέ ᾿Ορθόδοξοι ᾿Αρχιερεῖς, θά ἔφθαναν εἰς τό σημεῖον νά ὁδηγήσουν καί τούς ἑαυτούς των καί τό ποίμνιόν των, εἰς τό ἔσχατον σημεῖον τῆς ἀφροσύνης, νά καταργοῦν τόν ἴδιο τόν ἑαυτό τους, νά πολεμοῦν τήν ὀρθόδοξον Βυζαντινήν ἁγιογραφίαν, καί νά ἀναθεματίζουν τάς βυζαντινάς Εἰκόνας καί τούς ἀποδεχομένους αὐτάς. Τό ὑπογραμμίζω αὐτό ἰδιαιτέρως, διότι μόλις ἐσχάτως ἔλαβον προσωπικήν ἔμπειρίαν τῆς φρίκης πού προεκάλεσε ἡ σχιζοφρενική ἐνέργειά των νά διατάξουν νά κάψουν τελετουργικῶς τά συγγράμματα τῶν κατ᾿ αὐτούς "εἰκονομάχων" καί μαζί μέ αὐτά νά κάψουν καί ὅλας τάς Εἰκόνας πού περιεῖχον αὐτά τά συγγράμματα, καί τάς Εἰκόνας τάς ὁποίας ὑπερασπίζονται ὡς «αὐθεντικάς εἰκόνας τῆς Ὀρθοδοξίας» καί ἐκείνας τάς ὁποίας αὐτοί θεωροῦν αἱρετικάς ἤ ἑβραϊκάς ἤ ἐξ᾿ ἐπιδράσεων ἀνατολικῶν θρησκειῶν, δηλαδή τάς βυζαντινάς. Εἰκόνας, αὐτάς δηλαδή, τάς ὁποίας χρησιμοποιεῖ ἡ ᾿Εκκλησία ἐπί 1500 ἔτη, εἰκόνας αἱ ὁποῖαι ἐπί αἰῶνας κοσμοῦν τά Μοναστήρια καί τούς Ναούς τῆς ᾿Ορθοδοξίας εἰς ὅλον τόν κόσμον, εἰκόνας, τάς ὁποίας καί οἱ ἴδιοι ἐχρησιμοποίουν μέχρι τό 1995, ὅτε ἀπεσχίσθησαν τῆς ᾿Εκκλησίας. Τό ὑπογραμμίζω ἀκόμη, διότι ἔχω νωπήν τήν ἐμπειρίαν, τήν ὁποίαν μοί ἐδιηγήθη συγγενές πρόσωπον, ὅτε εἰς ἐπίσκεψίν της εἰς οἰκίαν συγγενοῦς της, μητέρα μαθητρίας δέν ἐδίστασε νά σχίσῃ μετά μανίας τάς βυζαντινάς εἰκόνας, αἱ ὁποῖαι εὑρίσκοντο εἰς τό βιβλίον τῆς κόρης της, πράξιν τήν ὁποίαν ἐδικαιολόγησε μέ τήν φράσιν: "Αὐτές τίς Εἰκόνες ἡ Σύνοδός μας τίς ἔχει ἀναθεματίσει". Κατά τήν γνώμην μου ἔφθασαν εἰς αὐτό τό σημεῖον τῆς ἐσχάτης καταπτώσεως, διά τούς κάτωθι λόγους: 1ον: Διότι ἠρνήθησαν νά ἀποδεχθοῦν μίαν ᾿Ορθόδοξον ὁμολογίαν - λίβελλον τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλοχίου, τήν ὁποίαν ὑπέβαλεν οὗτος μέ ἀριθμ. Πρωτ. Εἰσερχ. 270 τήν 29-9-93, ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου καί ὄχι μόνον τοῦτο ἀλλά καί τήν ἐχαρακτήρισαν, ὡς αἱρετικήν καί κακόδοξον. 2ον Διότι ὁμαδικῶς υἱοθέτησαν τήν βλασφημίαν τοῦ Εὐθυμίου ὅτι «μᾶς περιρρέει ἡ ἀνομία τῆς χειροθεσίας, ἀλλάξαμε γραμμή πλεύσεως, έπταίσαμεν οὐχί ὡς ἄτομα ἀλλ’ ὡς ἐκκλησία», τά ὁποῖα σημαίνουν ἐσχάτην βλασφημίαν κατά τῆς ‘Αποστολικῆς Διαδοχῆς, 3ον: Διότι προκλητικώτατα ἐκάλυψαν καί καλύπτουν τάς βλασφημίας - αἱρετικά φρονήματα τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Ιωαννικίου, ὁ ὁποῖος συνεχίζει καί σήμερον νά τάς διαδίδη καί τάς κυκλοφορεῖ καί 4ον: Διότι τά ἴδια αἱρετικά φρονήματα, βλασφημίας, διετύπωσαν εἰς τήν ᾿Αντιεγκύκλιον τήν ὁποίαν εἶχον προβάλλει ἀντί τῆς Α' ᾿Εγκυκλίου, ἡ ὁποία ἀντιεγκύκλιος σημειωτέον ἠρνήθη νά καταθέση ὁ ᾿Αττικῆς Ματθαῖος, τήν ἔχομεν ὅμως εἰς χεῖράς μας. Ὁ ἔχων ὀλίγην λογικήν πρέπει νά ἀντιλαμβάνεται, ὅτι ἡ ἀπόρριψις μιᾶς ᾿Ορθοδόξου ῾Ομολογίας ὑπό μιᾶς ὁμάδος ‘Αρχιερέων, ὡς αἱρετικῆς καθιστᾶ αὐτούς τούς Ἀρχιερεῖς αἱρετικούς καί βλασφήμους. Σημειώνομεν ἐπ’ αὐτοῦ τό ἑξῆς λίαν σημαντικόν: ῞Οταν ἀνεγνώσθη ἐνώπιον τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου ἡ ὡς ἄνω ῾Ομολογία τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλοχίου, οἱ πέντε εἶπον ἐν ἑνί στόματι: "Δέν γίνεται ἀποδεκτή". ῾Ο Σεβ. Πειραιῶς ματαίως προσεπάθησε νά τούς πείση νά τήν ἀποδεχθοῦν, ἀφοῦ διορθωθοῦν κάποια σημεῖα. ῾Ο Θεσ/νίκης Χρυσόστομος ἐρωτηθείς παρ᾿ ἐμοῦ τοῦ ᾿Αρχ/τέως, τί τό κακόδοξον εὑρίσκει εἰς αὐτήν, εἶπεν: "Τό συναναστήσας παγγενῆ τόν ᾿Αδάμ" πρέπει νά φύγη. Καί ἡ ἀπορία μου, ὅπως ἀκριβῶς τήν διετύπωσα: "Δηλ. θά καταργήσουμε καί τήν ὑμνολογία τῆς ᾿Εκκλησίας μας;" ᾿Εν τέλει ἀπερρίφθη ἐκείνη ῾Ομολογία, ἔστω καί ἄν εἰς τήν διατύπωσιν ἦτο μετρία, ἀλλά μέ αὐτήν ἀπερρρίφθη ἡ Ὀμολογία τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή ὅμως ἡ ἀπόρριψίς βαρύνει καί ἐνοχοποιεῖ τούς πέντε ὡς ἀρνητάς τῆς ὀρθοδόξου διδασκαλίας τῆς ᾿Εκκλησίας καί ὡς αἱρετικούς καί βλασφήμους. Καί ἦτο «φυσικόν» νά τήν ἀπορρίψουν, διότι ἐάν ἀπεδέχοντο αὐτήν τήν Ὀρθόδοξον Ὁμολογίαν, ὤφειλον νά καταδικάσουν τά ἰδικά των αἱρετικά καί βλάσφημα φρονήματα. «Δυοῖν θάττερον». Μέ τήν ἄρνησιν ὅμως αὐτήν τῆς Ὀρθοδόξου Ὁμολογίας ἀφ᾿ ἑνός καί τήν προκλητικήν κάλυψιν τῶν αἱρετικῶν καί βλασφήμων φρονημάτων τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Ιωαννικίου ἀφ᾿ ἑτέρου ἀποκαλύπτεται, ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοί ἀπομακρύνθησαν τόσον πολύ ἀπό τήν γνησίαν ὀρθόδοξον διδασκαλίαν πού δέν ξέρουν καθόλου τί πιστεύουν. Ἔχουν δημοσιευθεῖ ἀποσπάσματα ἀπό τάς ἐπιστολάς τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Ιωαννικίου, τάς ὁποίας κυκλοφορεῖ καί ἐσχάτως, καί παρακαλοῦμε τόν ἀναγνώστη νά τάς διαβάση προσεκτικά διά νά καταλάβη πόσο μεγάλη ἄγνοια τῆς ὁρθοδόξου διδασκαλίας ὑπάρχει, ἀλλά καί πόσα βλάσφημα καί ἀπαράδεκτα κηρύσσουν καί ὁμολογοῦν, ἤ καί καλύπτουν οἱ πέντε. ῞Υστερα ἀπό ὅλα αὐτά διαπιστώνει ὁ κάθε καλοπροαίρετος, ὅτι κάτι πολύ σοβαρό συμβαίνει μέ τούς πέντε. Διότι ὅταν τήν μέν ὀρθόδοξον ῾Ομολογίαν τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Αμφιλοχίου ἀρνοῦνται, τάς δέ βλασφημίας καί τάς αἱρέσεις τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Ιωαννικίου προκλητικῶς καλύπτουν, φαίνεται ὅτι ἔχει ἀλλοιωθῆ παντελῶς τό ἐκκλησιαστικόν των φρόνημα. Ἤ ὅτι ἔχουν σκοτισθεῖ παντελῶς. Ἤ ὅτι ἐνεργοῦν ἐν γνώσει των καί προωθοῦν σχέδια σκοτεινῶν Κέντρων. ῎Ας μή διαμαρτυρηθοῦν, ὅτι δῆθεν αὐτοί δέν ἔχουν τά φρονήματα τοῦ ῾Ιερομ. ᾿Ιωαννικίου, διότι θά ἀποκαλυφθοῦν ψευδόμενοι, καί μάλιστα διά τούς κάτωθι λόγους: 1ον. Διότι προφορικῶς καί ἐγγράφως ἔχουν διιατυπώσει ἐπανειλημένως τά ἴδια φρονήματα (ἴσως μέ διαφορετική διατύπωσι). 2ον. Διότι οὐδέποτε ἐτιμώρησαν τόν ῾Ιερομ. ᾿Ιωαννίκιο, ἐνῶ κατηγγέλθη, διά τά παντελῶς βλάσφημα τά ὁποῖα ἐξακολουθεῖ νά διαδίδη, ἐνῶ ἔβαλαν ἀργία εἰς τόν ὀρθοφρονοῦντα Ἱερομόναχον π. Ἀμφιλόχιον, καί 3ον. Διότι τά ἔχουν διατυπώσει οἱ ἴδιοι ἀπό τήν πρώτη στιγμή, ἤτοι ἀπό τό 1992, ὅταν προέβαλον τήν "᾿Αντιεγκύκλιόν των, ἀντί τῆς Α' ᾿Εγκυκλίου. ῎Εφθασαν δέ σέ τέτοιο σημεῖο πλάνης, ἤ μᾶλλον προκλητικότητος οἱ πέντε, ὥστε μᾶς ἀναθεμάτισαν ὅλους ἐπί τῶ λόγω, ὅτι δῆθεν ἀπορρίπτομεν ῾Ιεράς Εἰκόνας. Καί ἐνῶ αὐτοί ἔφθασαν εἰς τό σημεῖο νά κατεβάζουν εἰκόνες ἀπό τά τέμπλα, (ὡς δῆθεν αἱρετικάς καί ῾Εβραϊκῆς προελεύσεως), ὡς χαρακτηρίζουν τάς βυζαντινάς Εἰκόνας, τά ὁποίας ἔχει ἐν χρήσει καί τιμᾶ ἀπό 1500 ἐτῶν ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ὅμως ἔχουν τό θράσος νά ἀναθεματίζουν ἐκείνους πού δέχονται ὅλας τάς Εἰκόνας τάς ὁποίας ἀπ’ ἀρχῆς μᾶς παρέδωκεν ἡ ᾿Εκκλησία. Ἀλλά ἀκόμη καί ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δηλώνουν ὅτι δέχονται καί τάς νεωτέρας ἀναγεννησιακάς Εἰκόνας, καίτοι προέρχονται ἀπό τήν Δύσιν, καί αὐτούς τούς ἀναθεματίζουν. Ἰδού ἕν παράδειγμα: Οἱ Πατέρες τῆς ἱερᾶς Μονῆς Μεταμορφώσεως ἐκυκλοφόρησαν ἐπιστολήν μέ τήν ὁποίαν δηλώνουν ὅτι ἀποδέχονται καί προσκυνοῦν ἁπάσας τάς ῾Ιεράς Είκόνας, τάς τε βυζαντινάς καί τάς ἀναγεννησιακάς. Οἱ πέντε ὅμως καθόλου δέν ἐδίστασαν νά ἀναθεματίσουν καί αὐτούς ὡς αἱρετικούς καί εἰκονομάχους, ὅπερ δηλοῖ ὅτι ἄλλος ἦτο ὁ σκοπός τῆς κηρύξεως τῆς «εἰκονομαχίας» καί οὐχί ἡ δῆθεν ὑπεράσπισις τῶν ἀναγεννησιακῶν Εἰκόνων. Τήν ἐπιστολή τῶν Πατέρων, βλέπε εἰς «Πνευμ. Θησαυρίσματα» τ. 231/Φεβρ. 94, ὅπου κατεγράψαμε καί μίαν ἀπορίαν μας. Καλά αὐτοί πού τόσο ἐκμεταλλεύονται τήν ὑποσημείωσι τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου (ἡ ὁποία σημειωτέον εἶναι παπική παρεμβολή εἰς τήν ἔκδοσιν τῆς Βενετίας κάτι πού ἐστενοχώρησε μέχρι θανάτου τόν ἅγιο Νικόδημο), δέν εἶδαν τί γράφει ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος γι᾿ αὐτούς πού ἀναθεματίζουν ἀδίκως; Δέν διάβασαν ὅτι τά ἄδικα ἀναθέματα ἐπιστρέφουν εἰς τάς κεφαλάς των καί κολάζει αὐτούς πού ἀναθεματίζουν ἀδίκως; ῞Οταν μάλιστα αὐτοί πού "ἀναθεματίζουν" δέν εἶναι οὔτε Σύνοδος, οὔτε Συνοδικόν Δικαστήριον, οὔτε ἁρμόδιον ᾿Εκκλησιαστικόν ὄργανον, ἀλλά μία φατρία ἀλλοπροσάλλων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι τό μόνο τό ὁποῖον κάμνουν εἶναι ἡ διαστροφή, τό ψεῦδος καί ἡ συκοφαντία. ᾿Αλήθεια οὔτε φόβος Θεοῦ ὑπάρχει, οὔτε ἐντροπή. Τέτοιο θράσος οὔτε θά τό ἐφαντάζετο κανείς εἰς τό παρελθόν ἀπό ὀρθοδόξους ᾿Αρχιερεῖς. Κατόπιν τούτων ὁ ἀγαπητός ἀναγνώστης ἄς βγάλη τά συμπεράσματά του καί ἄς πάρη θέσι. Οἱ δέ ὁπαδοί τοῦ Γρηγοριανοῦ σχίσματος (τῶν 5 φατριαστῶν) ἄς ξυπνήσουν, ἀφοῦ δέν τούς τιμᾶ νά σύρωνται σάν τά πρόβατα στήν αἵρεσι, στήν βλασφημία, στήν πλάνη καί στό σχίσμα. Τό εὐχόμεθα καί τό ἐλπίζομεν . + Ὁ Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κήρυκος