ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ Η ΠΩΛΗΣΙΣ ΕΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ «ΙΕΡΟΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΑΚΑΙΝΟΤΟΜΗΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο Α΄» ΕΔΡΑ: 4ο ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΟΝ ΚΟΡΩΠΙΟΥ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΤΗΛ. 210 6020176 Α.Π. 696 ‘Εν Κορωπίω τῆ 16.11.2014 (Ε.Η.) ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ Η ΠΩΛΗΣΙΣ ΚΑΙ ΤΟ «ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ» ΕΝΟΣ ΝΑΟΥ Εἶναι γνωστόν, ἀγαπητοί ἀδελφοί και τέκνα ἐν Κυρίω πνευματικά, και ἀπό δημοσιεύματα ἄλλων και ἀπό σχετικές ἐπιστολές ἡμετέρων, ὅτι το παράνομον ὑπό τον ψευδοαρχιεπίσκοπον Νικόλαον Διοικητικόν Συμβούλιον τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας σωματείου πού ἔχει τήν ἐπωνυμίαν «Ιερός Φιλανθρωπικός Σύνδεσμος Κληρικῶν Ἀκαινοτομήτου Ἐκκλησίας Ελλάδος (ΓΟΧ) Ματθαῖος ὁ Α», ἐν ἔτει 2008 και ὁ «ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΕΩΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΟΧ», κατόπιν, ὅλως παρανόμως «συσκεφθέντες» (ὄχι βεβαίως ἐν πνεύματι Χριστοῦ), «ἀπεφάσισαν» να ἐκποιήσουν (δηλαδή να πωλήσουν) και κατά συνέπειαν να «γκρεμίσουν» ὅπερ και ἐπεχείρησαν, δύο Ὀρθοδόξους Ναούς, ἀφιερωμένους εἰς τήν λατρείαν τῆς Ἐκκλησίας και ὀρθοδόξως ἐγκαινιασθέντας, και ἐπί ἔτη λειτουργοῦντας. Οἱ δύο αὐτοί Ναοί εἶναι ὁ Ἅγιος Νικόλαος εἰς τά Σελήνια Σαλαμίνος και ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου εἰς τήν Πεύκην Ἀττικῆς. Ψάχνοντας και μελετώντας το θέμα τοῦτο, δηλαδή κατά πόσον ἐπιτρέπεται ἐκποίησις (πώλησις) Ναοῦ και κατά συνέπειαν το «γκρέμισμα» ἑνός ναοῦ εὑρῆκα ἕνα πολύ σημαντικό δημοσίευμα, το ὁποῖον ἀναφέρεται εἰς τοῦτο το θέμα και μάλιστα το ὁποῖον συνέβη ἐδῶ στις Ἀχαρνές, στην κεντρική πλατεία τῆς πόλεώς μας. Παραθέτω το σχετικόν δημοσίευμα και θα σᾶς ἀφήνω να βγάλετε μόνοι σας τά συμπεράσματα: Η Ιστορία του Ναού του Αγίου Βλασίου Αχαρνῶν Ο Ιερός Ναός Αγίου Βλασίου, είναι Τρισυπόστατος. Τιμάται επί ονόματι ιερομάρτυρος Αγίου Βλασίου, Επισκόπου Σεβαστείας του Θαυματουργού, επί ονόματι της Παναγίας μας της Ζωοδόχου Πηγής και επί ονόματι της Αγίας Αικατερίνης της Πανσόφου. Οι Αχαρνείς, μέχρι το 1906 εκκλησιάζονταν στο Ναό του Αγίου Βλασίου, που ήταν στην Κεντρική Πλατεία και μπροστά στο κτίριο που στεγάζεται σήμερα η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Αχαρνών. Μάλιστα, στη θέση αυτή, υπάρχει ένα κυκλικό κομμάτι πρασίνου, το οποίο είναι έργο του Δήμου, χωρίς να υπάρχει κάποια ενημερωτική ταμπέλα ότι σ’ αυτό το σημείο ήταν κάποτε η πρώτη εκκλησία του Αγίου Βλασίου. Επειδή ο Ναός αυτός έκλεινε το Δυτικό χώρο της πλατείας και προπαντός επειδή δεν επαρκούσε για να εξυπηρετήσει τους εκκλησιαζομένους, αποφασίστηκε από το Δήμο και την εκκλησιαστική αρχή να κατεδαφισθεί και να χτιστεί ένας πολύ μεγαλύτερος ναός, ανατολικότερα της πλατείας, εκεί που βρίσκεται σήμερα. Εκείνος που πρότεινε το γκρέμισμα του μικρού ναού και έπεισε και τους υπόλοιπους Συμβούλους, ήταν ο Χρήστος ή Γιάννης Καράμπελας (Μενιδιάτης Εκκλησιαστικός Σύμβουλος). Μετά την απόφαση, συνεργείο από εργάτες ορίσθηκε και έφτασε στο ναό με τους κασμάδες για ν’ αρχίσει το γκρέμισμα. Η ώρα περνούσε και κανένας δεν τολμούσε να σηκώσει κασμά κατά του ναού, κάτι που ο κόσμος απέδωσε σε θεϊκή ενέργεια. Ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν την κατεδάφιση, όταν ο επικεφαλής εργάτης τους φώναξε: «Τι περιμένετε βρε δειλοί;» και παίρνοντας τον κασμά, χτύπησε πρώτος το ναό. Τον μιμήθηκαν και οι υπόλοιποι και η κατεδάφιση προχώρησε. Σε απόσταση 500 μέτρων από τον κατεδαφιζόμενο ναό, ήταν το σπίτι του προτείνοντας την κατεδάφιση, Συμβούλου, Χρήστου ή Γιάννη Καράμπελα. Ο Καράμπελας, λοιπόν, πήρε το άλογο του και πήγε στην πηγή για να το ποτίσει. Στο γυρισμό όμως, το άλογο αφήνιασε και αφού τον πέταξε κάτω, τον έσυρε στο έδαφος, αφού το χέρι εἶχε μπλεχτεί στο σχοινί του καπιστριού και δεν μπορούσε να ελευθερωθεί. Έτσι, το άλογο, έφτασε μέχρι το σημείο που είχε κατεδαφιστεί ο ναός, με τον Καράμπελα νεκρό. Το γεγονός αυτό αποδόθηκε σε θεία Δίκη, αφού όπως έλεγαν οι Μενιδιάτες, ο Άγιος Βλάσης, δεν ήθελε να του χαλάσουν το σπίτι του. Όλα έμειναν στάσιμα και μετά από ένα χρόνο, η οικογένεια του Καράμπελα, αφού έκανε μνημόσυνο και τρισάγια, πρότεινε, με έξοδα της, να φυλαχτεί το ΑΒΑΤΟ του μικρού ναού (στο οποίο λεγόταν ότι υπήρχαν και τα οστά του αγωνιστή Μητρομάρα) και να τοποθετηθεί ένα μαρμάρινο εικονοστάσι στη θέση του. Το μαρμάρινο εικονοστάσι τοποθετήθηκε, αλλά διατηρήθηκε μόνο μέχρι τον εξωραϊσμό της πλατείας, επί Δημαρχίας Χρήστου Δέδε. Από τότε, δεν υπάρχει τίποτα σ’ αυτό το σημείο που να θυμίζει την ιστορία του παλιού ναού του Αγίου Βλασίου. Πηγές : Χρήστου Ι. Καλογράνη «Οι Μενιδιάτες», (1990). Εργασίες Κιούση Χριστίνας και Κατάρα Φανής (Αρχείο ΙΛΕΑ) Και ταῦτα διά τήν ἐνημέρωσιν ὑμῶν τῶν ἐνοριτῶν τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου Ἀχαρνῶν και ἐν συνεχεία και τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων. Διότι το ποίμνιον τῆς Ἐκκλησίας πρέπει να ἐνημερώνεται και γνωρίζη, ὥστε να ἐλέγχη τους παραβάτας τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ και τους παντοιοτρόπως παρανομοῦντας, ἀλλά και οἱ ἴδιοι να προσέχωμεν να μη πίπτωμεν εἰς τοιαῦτα «κακουργήματα». Με τήν εὐκαιρία αὐτή σᾶς ἐνημερώνω, ὅτι ἡ ὑπογραφή τῶν πεντακοσίων περίπου ἐνοριτῶν μας, εἰς τήν σχετικήν με αὐτά τά θέματα «Διακήρυξιν - Ὁμολογίαν και Διαμαρτυρίαν», θα συμβάλλη τά μέγιστα εἰς τον ἀγῶνα πού γίνεται να σταματήση αὐτό το κακόν, να μη ξανασυμβῆ αὐτή ἡ ἱεροσυλία, ἀλλά και να ὑπάρξη μετάνοια διά τά διαπραχθέντα μέχρι τώρα «κακουργήματα», ἀλλά προπάντων διά να ἐπιστραφῆ ὁ πωληθείς Ναός τοῦ Ἁγίου Νικολάου Σαλαμίνος ἐκεῖ πού ἀνήκει, να ἐπιστραφοῦν εἰς τήν ‘Εκκλησία ὁ Ἱερός Ναός και το Ἵδρυμα τῆς Στέγης Φιλοξενίας Κληρικῶν τοῦ Ι.Ν. Ἁγίας Τριάδος μετά τῶν παρεκκλησίων Ἀγίου Κηρύκου και Ἰουλίττης, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε’ και τῶν Νεομαρτύρων και Ἁγίου Μηνᾶ και Θεοδώρου τοῦ Στουδίτη, να ἐπιστραφῆ το παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς τὀ ἐν Περιστερίω Πνευματικόν Κέντρον και λοιποί Ναοί τους ὁποίους κατακρατοῦν οἱ σχισματικοί. Αὐτός εἶναι ὁ σημερινός ἀγώνας μας, ὁ ὁποῖος προσοχή μην θεωρηθῆ ὅτι εἶναι ἀγώνας διά τους Ναούς ὡς κτήρια, ἀλλά διά τους Ναούς, οἱ ὁποῖοι ἐκτίσθησαν με τήν εὐλαβῆ συμμετοχή τῶν ‘Ορθοδόξων διά να διακονήσουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, να γίνουν Κέντρα Ἱεραποστολῆς, ἁγιασμοῦ και σωτηρίας ψυχῶν, να εἶναι αἰώνια θεραπευτήρια ψυχῶν και φωτεινοί ὁδοδεῖκτες διά τον Παράδεισον, Ναούς μέσα εἰς τους ὁποίους εὑρισκόμενοι και ἐκκλησιαζόμενοι «ἐν οὐρανῶ ἐστάναι νομίζομεν» Μετ’ εὐχῶν και τῆς ἐν Κυρίω ἀγάπης Ὁ ἐλάχιστος ἐν Ἐπισκόποις + ‘Επίσκοπος Κήρυκος Κοντογιάννης Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς και Τοποτηρητής τῆς ‘Αρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν τῆς Πανορθοδόξου Ἱερᾶς Συνόδου