ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΟΧ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΗΡΥΚΟΣ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ (ΣΤΑΜΑΛΑ) 194 00 Τ.Θ. 54 ΚΟΡΩΠΙ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΗΛ. 210.6020176, 210 2466057 Α.Π. 23 Ἐν Κορωπίῳ τῆ 1.9.1996 ΕΝΘΡΟΝΙΣΤΗΡΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ κ. ΚΗΡΥΚΟΥ ( 'Εξεφωνήθη εἰς τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης Κορωπίου Μεσογείων ᾿Αττικῆς τήν 1η Σεπτεμβρίου 1996, καθ᾿ἥν ἐτελέσθησαν καί τά ᾿Εγκαίνια τοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ). Εἰς τό ῎Ονομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς τρισυποστάτου καί προσκυνητῆς Θεότητος, τῆς ὁμοουσίου καί ζωαρχικῆς Τριάδος, τοῦ ἑνός Θεοῦ ἡμῶν. Μακαριώτατε ᾿Αρχιεπίσκοπε ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ.κ.᾿Ανδρέα Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς Τιμιώτατον πρεσβυτέριον ῾Οσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχαί Εὐλαβέστατοι ᾿Επίτροποι τῶν ῾Ιερῶν Ναῶν Εὐσεβέστατον πλήρωμα τῆς ῾Ιερᾶς ἡμῶν Μητροπόλεως Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Λαέ τοῦ Κυρίου περιούσιε Εὐλογητόν καί ὑπερδεδοξασμένον τό ἅγιον ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, τοῦ ῾Οποίου ἡ θεία Χάρις καί ἡ ἄπειρος ἀγαθότης, τό μέν Θυσιαστήριον τοῦτο διά τῶν ἱερῶν ᾿Εγκαινίων, ἐπλήρωσεν ἁγιασμοῦ καί Χάριτος, ἡμῶν δέ τάς καρδίας θείας εὐλογίας, εὐφροσύνης καί χαρᾶς. Καί διά μέν τόν ἐγκαινιασθέντα Ναόν ηὐχήθημεν εἰς τόν Πανάγαθον Θεόν, νά φυλάττῃ αὐτόν ἀσάλευτον, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, καί νά καταστήσῃ αὐτόν λιμένα χειμαζομένων, ἱατρεῖον παθῶν, καταφύγιον ἀσθενῶν, δι᾿ ἡμᾶς δέ πάλιν ηὐχήθημεν, ὅπως "ἀποθέμενοι τόν παλαιόν ἄνθρωπον ἐνδυθῶμεν τόν νέον καί ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν, διότι οὕτως ἐγκαινίζεται ἄνθρωπος, οὕτω τιμᾶται ἡ τῶν ᾿Εγκαινίων ἡμέρα". ᾿Αλλά καί ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς ᾿Ινδίκτου, τῇ πρώτῃ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ἥτις ἐστί μεγάλη καί λαμπρά ἑορτή, ηὐχήθημεν ἐκ βαθέων εἰς τόν Θεόν, διά στόματος ὅλου τοῦ παρισταμένου πρεσβυτερίου, νά ἁγιάσῃ τό στέφανον τοῦ ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου. Κατά τήν παροῦσαν εὔσημον καί ἁγίαν ἡμέραν λαμβάνει χώραν καί ἕτερον ἱστορικόν ἐκκλησιαστικόν καί προσωπικόν γεγονός, τό ὁποῖον συνδέεται ἄμεσα μέ τήν ἐλαχιστότητά μου, ἤτοι ἡ ἐνθρόνισίς μου εἰς τόν Καθεδρικόν τοῦτον Ναόν, ὡς Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς. Μέσα εἰς αὐτήν τήν πνευματικήν πανδαισίαν καί χάριν, καλούμεθα μέ τήν ἀνάληψιν καί ἐπισήμως πλέον τῶν ποιμαντορικῶν μας καθηκόντων εἰς τήν λαχοῦσάν εἰς ἡμᾶς Μητρόπολιν Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς νά ἀναφερθῶμεν, ὡς εἴθισται, εἰς τό πρόγραμμα τῆς ποιμαντικῆς μας διακονίας. Πατέρες καί ἀδελφοί, θεωρῶ ὠς ἰδιαιτέραν εὐλογίαν τό γεγονός, ὅτι καλοῦμαι νά ἀναλάβω ἐπισήμως τά καθήκοντα τῆς ᾿Αρχιερατικῆς μου ποιμαντορίας κατά τήν ἑορτήν αὐτήν τῆς πρώτης τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, καί συγχρόνως μέ τόν καθαγιασμόν τοῦ Μητροπολιτικοῦ ῾Ιεροῦ Ναοῦ τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης. Δέν προτίθεμαι αὐτήν τήν ἱστορικήν διά τήν ἐλαχιστότητά μου στιγμήν νά διατυπώσω τάς σκέψεις μου διά τό ποιμαντικόν ἔργον τό ὁποῖον ἀναλαμβάνω, διότι ἡ ποιμαντική διακονία τοῦ ᾿Επισκόπου εἶναι ὁλόκληρος ἕν ὁδοιπορικόν συνεχοῦς θυσίας καί προσφορᾶς, τό ὁποῖοκατευθύνει καί ἐνισχύει ὁ θεῖος ἕρως, ὁ ζῆλος καί ἡ πίστις, ἀλλά καί ἡ καρδία ἡ πεπυρακτωμένη ἀπό ἀγάπην πρός τόν Κύριον κα πρός τό ἐμπιστευθέν εἰς ἡμᾶς ποίμνιον. ᾿Ιδέτε, λέγει ὁ ῾Ιερός Χρυσόστομος, ἀναφερόμενος εἰς τό ἔργον τῶν ἁγίων ᾿Αποστόλων, πόσα δεινά ὑπέφεραν καί ἀπό τούς οἰκείους καί ἀπό τούς ξένους. ᾿Εννοήσατε, ὅτι ὅλον τόν χρόνον τοῦ κηρύγματος διήνυσαν διά πειρασμῶν, διά κινδύνων, δι᾿ ἐπιβουλῶν, εἰς τά δεσμωτήρια καί μέ τάς ἁλύσεις, τάς ἀπαγωγάς, τάς μάστιγας, τήν πεῖνα καί τήν γυμνότητα, ὑποφέροντες, δηλαδή, τά πάνδεινα. ᾿Αναφερόμενος δέ εἰς τόν ᾿Απόστολον Παῦλον λέγει: "Σάν νά εἶχε γεννήσει αὐτός ὅλην τήν Οἰκουμένην οὔτως ἐθορυβεῖτο, οὕτως ἔτρεχε, οὕτω πάντας ἐσπούδαζεν εἰσαγαγεῖν εἰς τήν βασιλείαν, θεραπεύων, παρακαλῶν, ὑπισχνούμενος, εὐχόμενος καί ἱκετεύων, ἀνορθῶν τούς πίπτοντας, τούς ἐστῶτας στηρίζων, τούς χαμαί κειμένους διεγείρων, θεραπεύων τούς συντετριμμένους, ἀλείφων τούς ραθυμοῦντας, δριμύ βλέπων ἐπί τοῖς πολεμίοις". ῎Αλλωστε ὁ ᾿Απόστολος Παῦλος εἶχεν ὑποσχεθῇ εἰς τούς Κορινθίους: "᾿Εγώ δέ ἥδιστα δαπανήσω καί ἐκδαπανηθήσομαι ὑπέρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν". Δηλ. "εὐχαρίστως θά δαπανήσω γιά σᾶς τά πάντα, ἀλλά καί ἐγώ ὁ ἴδιος θά δαπανηθῶ ἐξ᾿ ὁλοκλήρου χάριν τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν σας". Αὐτή εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ ᾿Αρχιερατικοῦ ἀξιώματος καί τό περιεχόμενον τῆς ποιμαντικῆς διακονίας τοῦ ποιμένος. Αὐτή εἶναι ἡ ἀποστολή τοῦ ᾿Αρχιερέως, τήν ὁποίαν καλοῦμαι καί σήμερον καί πάντοτε νά ἐνστερνισθῶ καί νά διακηρύξω. Κατασταθείς διά τοῦ μυστηρίου τῆς εἰς ᾿Επίσκοπον χειροτονίας μου διάδοχος τῶν ῾Αγίων ᾿Αποστόλων, καλοῦμαι νά γίνω καί μιμητής Αὐτῶν εἰς τό ἔργον τῆς διακονίας των, ἤτοι νά διακονήσω καί ποιμάνω τό ἐμπιστευθέν μοι ποίμνιον μέ αὐταπάρνησιν καί θυσίαν. ῞Οπως ἐκεῖνοι (οἱ ᾿Απόστολοι) ἔγιναν μιμηταί τοῦ καλοῦ ποιμένος ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί ὁ ᾿Αρχιερεύς καλεῖται νά μιμηθῇ τούς ῾Αγίους ᾿Αποστόλους ὡς καί τόν Ποιμένα τῶν προβάτων τόν Μέγαν, τόν δόντα ῾Εαυτόν λύτρον ἀντί πολλῶν. Διά τοῦτο εἶπον, ὅτι ἡ ἀποστολή τοῦ ᾿Αρχιερέως εἶναι πρωτίστως διακονία, προσφορά, θυσία καί Σταυρός, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ εἰς τήν ᾿Ανάστασιν. Αὐτό εἶναι ὅλο τό νόημα τῆς σημερινῆς τελετῆς τῆς ἐνθρονίσεώς μου. Σᾶς εὐχαριστῶ διά τήν προσέλευσίν σας, ἀλλά καί σᾶς παρακαλῶ ὅλους, ἀπό τόν πολιόν Μακαριώτατον ᾿Αρχιεπίσκοπον καί μέχρι τοῦ τελευταίου νηπίου, νά προσεύχεσθε πάντοτε δι᾿ ἐμέ τόν ἐλάχιστον ᾿Επίσκοπον Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς, ἵνα ἀξίως περιπατήσω τῆς εἰδικῆς κλήσεως καί ἀποστολῆς, τήν ὁποίαν ἔλαβον κατά τήν χειροτονίαν μου καί ἀξιωθῶ μέσω αὐτῆς τῆς κλήσεως καί ἀποστολῆς νά εὐαρεστήσω τόν Θεόν καί τύχω τῆς σωτηρίας μετά τοῦ Ποιμνίου μου, τό ὁποῖον μοί ἐνεπιστεύθη ὁ Θεός. Προσευχηθῆτε, λέγω, ὅπως ἡ ᾿Αρχιερατική ποιμαντική διακονία μου γίνῃ μία συνεχής θυσία - προσφορά πρός τό ποίμνιόν μου, καί ὡς ποιμήν καλός νά θυσιάσω καί τήν ψυχήν μου ὑπέρ τῶν προβάτων (᾿Ιω. 1,11). Προσευχηθῆτε ὥστε νά μή ξεχάσω ποτέ ὅτι ἡ ᾿Αρχιερωσύνη εἶναι πορεία μαρτυρίου καί Σταυροῦ καί ὅτι ὁ ᾿Αρχιερεύς, ὅπως καί κάθε πιστός, μόνον μέσα ἀπό τόν Σταυρό γεύεται τήν χαράν τῆς ᾿Αναστάσεως. Προσευχηθῆτε, ὡς ᾿Αρχιερεύς νά σταυρώνωμαι καθημερινῶς διά τό ποίμνιόν μου καί μέσα ἀπό αὐτήν τήν συνεχῆ σταύρωσιν νά γεύωμαι τήν χαρμολύπην τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Κυρίου. Σταυρός, λοιπόν, καί ᾿Ανάστασις εἶναι ἡ ᾿Αρχιερατική διακονία εἰς τό μυστικόν Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἰς τήν ἐπί γῆς στρατευομένην ᾿Εκκλησίαν Του. Θλίψεις - συκοφαντίαι, διωγμοί καί πειρασμοί, ἔξωθεν καί ἔσωθεν, ἀπό δεδηλωμένους ἐχθρούς τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί ἀπό ψευδαδέλφους, εἶναι ἡ ἄλλη μορφή τοῦ Σταυροῦ τῆς ᾿Αρχιερατικῆς διακονίας, διά τόν ῾Οποῖον προσευχηθῆτε θερμότερον νά φέρω εἰς πέρας καί μέχρι τῆς τελικῆς ᾿Αναστάσεως καί δικαιώσεως παρά τοῦ πρώτου διωχθέντος, συκοφαντηθέντος καί ἐπί τοῦ Σταυροῦ ὑψωθέντος Σωτῆρος Χριστοῦ. Τό γεγονός, ὅτι ἐκλήθην νά δεχθῶ τόν ᾿Επισκοπικόν βαθμόν καί νά ἀναλάβω ᾿Επισκοπικά - ᾿Αρχιερατικά καθήκοντα κατά τήν κρίσιμον ταύτην καμπήν τῆς ἱστορικῆς πορείας τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, μέ καλεῖ νά βιώσω περισσότερον τάς εὐθύνας μου καί νά συνειδητοποιήσω, ὅτι ᾿Επίσκοπος-᾿Αρχιερεύς πρωτίστως σημαίνει ᾿Αγών ἐναντίον τῶν σχεδίων τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τά ὁποῖα συνεχῶς ἐπινοοῦν καί προωθοῦν κατά τῆς πανασπίλου Νύμφης τοῦ Χριστοῦ, ἤτοι τῆς ᾿Εκκλησίας Του. ῾Η μέχρι πρό τινος διακονία μου, ὡς Πρεσβυτέρου καί ὡς ᾿Αρχιγραμματέως τῆς ῾Ιερᾶς Συνόδου, εἶχεν ὡς ἀποτέλεσμα νά ἀποκτήσω πολυτιμωτάτας ἐμπειρίας, τάς ὁποίας καί ὡς ᾿Αρχιερεύς καί Μητροπολίτης Μεσογαίας καί ὡς Συνοδικόν μέλος θά θέσω εἰς τήν ὑπηρεσίαν τοῦ Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας καί τοῦ ῾Ιεροῦ ᾿Αγῶνος. Κατά τήν ἱεράν ταύτην στιγμήν, μιμνήσκομαι τούς ἐκπεσόντας πρώην 5 Μητροπολίτας, μιμνήσκομαι μετά πολλῆς πικρίας τάς κατά τῆς ᾿Εκκλησίας μεθοδεύσεις των, τάς ὁποίας τῇ ἐπηρείᾳ τοῦ πονηροῦ κατειργάσθησαν, ὡς ἐλάχιστος δέ τῶν ᾿Επισκόπων τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τούς παρακαλῶ νά ἀναθεωρήσουν τήν στάσιν πού ἐτήρησαν κατά τήν παρελθοῦσαν ἑξαετίαν καί τούς διαβεβαιῶ ἀπό τήν ἰδικήν μου θέσιν, ὅτι ἡ ᾿Εκκλησία, ὡς ζῶσα Μήτηρ, τά πάντα δύναται νά οἰκονομήσῃ καί νά ρυθμίσῃ. Τούς παρακαλῶ νά θυμηθοῦν τήν ὑπόσχεσιν πού ἔδωκαν, ὅταν ἡ ᾿Εκκλησία πρίν ἀπό ἡμᾶς τούς ἀνεβίβασεν εἰς τόν ᾿Επισκοπικόν βαθμόν διά νά Τήν ὑπηρετοῦν καί ὑπερμαχοῦν ὑπέρ Αὐτῆς καί ὄχι νά συντάσσωνται μέ τά ὄργανα τοῦ σκότους καί νά τήν πολεμοῦν. Πατέρες καί ἀδελφοί Εἰς τούς ἐσχάτους αὐτούς καιρούς τό θηρίον τῆς ᾿Αποκαλύψεως τό ὁποῖον ἐνσαρκώνουν αἱ ἀντίθεαι δυνάμεις "ἤνοιξε τό στόμα αὐτοῦ εἰς βλασφημίαν πρός τόν Θεόν, βλασφημῆσαι τό ὄνομα αὐτοῦ καί τήν σκηνήν αὐτοῦ (δηλαδή τήν ᾿Εκκλησίαν) (᾿Αποκ. 13,6). Καί ἐνῶ τά σκοτεινά κέντρα ἀποφάσεων μάχονται τήν ᾿Ορθοδοξία μας καί τό ῎Εθνος μας, τοῦ ὁποίου ἐπιδιώκουν τήν συρρίκνωσιν, ἴσως καί τόν παντελῆ ἀφανισμόν, ἡμεῖς δάκνομεν καί κατεσθίομεν ἀλλήλους. Αὐτός εἶναι ὁ μεγαλύτερος πόνος, ὁ μεγαλύτερος Σταυρός, ἡ μεγαλυτέρα ὀδύνη διά τά πιστά καί ζῶντα μέλη τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ σήμερον. Αὐτή εἶναι καί διά τόν ἐνθρονιζόμενον σήμερον ᾿Επίσκοπον ἡ ἀφετηρία διά πνευματικούς ἀγῶνας. 'Αγῶνας διά τήν γνησίαν ὀρθόδοξον πίστιν, καί τήν ᾿Εθνικοχριστιανικήν μας παράδοσιν καί κληρονομίαν. ᾿Αγῶνας κατά πασῶν τῶν αἱρέσεων καί κατά τῶν ὀργάνων τοῦ σκότους. ᾿Αγῶνας. ᾿Αγῶνας, ὥστε νά καταστῇ ὁ ῾Ιερός τοῦτος Ναός τῆς ῾Αγίας Αἰκατερίνης κέντρον δράσεως κατά πασῶν τῶν αἱρέσεων. ᾿Αγῶνας διά τήν ἐπιστροφήν τῶν ἀπεσχισμένων καί τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα. ᾿Αγῶνας διά νά τονωθῇ τό ἀγωνιστικόν φρόνημα τῶν ᾿Ορθοδόξων καί διά τόν θρίαμβον τῆς ᾿Ορθοδοξίας. ᾿Αγῶνας πού ἀπαιτοῦν θυσίας, ἀλλά καί δυνάμεις πολλάς καί πρωτίστως τήν ἐξ᾿ ὕψους βοήθειαν. Διά τοῦτο ἀναλαμβάνων τήν ποιμαντορίαν τῆς ῾Ιερᾶς ταύτης Μητροπόλεως ἀφήνω τόν ἑαυτόν μου εἰς τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἐπικαλούμενος καί τήν μεσιτείαν τῆς ῾Υπεραγίας Θεοτόκου καί τῆς πανευφήμου Μεγαλομάρτυρος ῾Αγίας Αἰκατερίνης, ὡς καί τῶν ῾Αγίων Μαρτύρων Γεωργίου τοῦ ἐν Χοζεβᾶ, τῶν δέκα μαρτύρων τῶν ἐν Κρήτη καί τοῦ ὁσίου Μελετίου τοῦ νέου, τῶν ὁποίων τά ἅγια Λείψανα ἐτέθησαν ὑπό τήν ῾Αγίαν Τράπεζαν κατά τόν ἐγκαινιασμόν Αὐτῆς. Πατέρες καί ἀδελφοί "᾿Ελάχιστος εἰμί ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Πατρός μου", δηλαδή εἶμαι ὁ ἔσχατος πάντων εἰς τήν ᾿Εκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. ῾Ο ἐλάχιστος τῶν ᾿Επισκόπων μέ ἐλλείψεις καί ἀδυναμίας πολλάς. Αἰσθάνομαι μικρός καί ἀδύναμος μπροστά στό μέγεθος τοῦ εἰδικοῦ χαρίσματος τοῦ ᾿Αρχιερατικοῦ ὑπουργήματος, ἀλλά καί ἐνώπιον ὅλων αὐτῶν τῶν προβλημάτων, ἐλπίζω ὅμως εἰς τόν Θεόν καί πιστεύω εἰς τήν ὑπόσχεσίν του, ὅτιδέν θά μέ ἐγκαταλείψῃ: "Οὐ μή σέ ἐγκαταλείψω, οὐ μή σέ ἀνῶ". ᾿Ελπίζω εἰς τάς εὐχάς τοῦ Πνευματικοῦ μου Πατρός Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου κ. ᾿Ανδρέου, εἰς τάς εὐχάς ὅλων τῶν συνεπισκόπων μου, ὅλου τοῦ πρεσβυτερίου καί τάς προσευχάς ὅλων ὑμῶν τῶν πνευματικῶν τέκνων τῆς ᾿Εκκλησίας. Πατέρες καί ἀδελφοί. ῾Ο Μέγας Βασίλειος ὅταν ἔβλεπε τό σκάφος τῆς ᾿Εκκλησίας νά κλυδωνίζεται ὑπό τῶν κυμάτων ἀπηυθύνετο πρός ἕνα συνεπίσκοπόν του καί τοῦ ἐζήτει τήν βοήθειαν: "Μή ἀποκάμης, τοῦ ἔλεγε, μή ἀποκάμης προσευχόμενος ὑπέρ τῶν ᾿Εκκλησιῶν καί δυσωπῶν καί παρακαλῶν τόν Θεόν". ῞Οθεν καί ἐγώ σᾶς παρακαλῶ, μή ἀποκάμετε εἰς τό νά προσεύχεσθε ὑπέρ ἐμοῦ, ὑπέρ τῆς ᾿Εκκλησίας, ὑπέρ ἑαυτῶν καί ἀλλήλων, ἀλλά καί ὑπέρ τῶν διωκόντων ἡμᾶς πρώην ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν, οἱ ὁποῖοι ἐξελθόντες τοῦ σκάφους τῆς ᾿Εκκλησίας πνίγονται εἰς τά ἁλμυρά ὕδατα τῶν βλασφημιῶν καί τοῦ σχίσματος. ῾Ημεῖς, καί ὅλον τό πλήρωμα τῆς ᾿Εκκλησίας περιμέναμε νά μᾶς στηρίξουν αὐτοί πού σήμερον μᾶς πολεμοῦν. Περιμέναμε ὡς Πατέρες καί ᾿Επίσκοποι νά θυσιασθοῦν δι᾿ ἡμᾶς καί πρώτιστα διά τόν Χριστόν καί τήν ᾿Εκκλησίαν Του. Αὐτοί ὅμως ἠθέλησαν νά θυσιάσουν τό ποίμνιον εἰς τόν βωμόν τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Βατικανοῦ, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ ὀπίσω αὐτοῦ κρυπτομένου Σιωνισμοῦ. Προτίμησαν νά μᾶς συκοφαντήσουν, νά μᾶς μισήσουν μῖσος ἄδικον καί νά σχίσουν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας. Παρά ταῦτα τούς καλοῦμεν ἐν ἀγάπῃ νά ἐπιστρέψουν. Θά γίνωμεν ἡ κλίμακα διά νά πατήσουν καί χωρίς νά συντριβοῦν νά κατέλθουν ἀπό τά ὕψη εἰς τά ὁποῖα τούς ἀνεβίβασεν ὁ πονηρός καί ἀπειλεῖ νά τούς ρίψῃ εἰς τά βάθη τοῦ ἄδου καί νά τούς συντρίψῃ. Τούς δίδομεν τήν χεῖρά μας νά ἐξέλθουν ἐκ τοῦ βάλτου εἰς τόν ὁποῖον μόνοι τους ἐρρίφθησαν, τούς δίδει ὁ Χριστός τό ὕδωρ τῆς μετανοίας νά λουσθοῦν καί νά ἐπιστρέψουν. ῾Ως ᾿Επίσκοπος τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἐπαναλαμβάνω τό τοῦ Μακαριωτάτου ᾿Αρχιεπισκόπου: "᾿Εάν οἱ πέντε εἶναι ἐλεύθεροι καί δέν ὑπηρετοῦν σκοτεινά σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων τοῦ Βατικανοῦ - Οἰκουμενισμοῦ, ἄς τό δείξουν, διότι πρίν ἀπό ἐμέ τούς καλεῖ ἡ ᾿Εκκλησία εἰς τήν ῾Οποίαν ἔμπηξαν βαθειά τό ξίφος τοῦ σχίσματός των. Ζητεῖ ἡ ᾿Εκκλησία νά τό βγάλουν καί Αὐτή θά πλύνῃ τά αἵματα καί θά θεραπεύσῃ τό τραῦμα". Μακαριώτατε Δέσποτα Σεβασμιώτατοι ᾿Αρχιερεῖς Τιμιώτατον Πρεσβυτέριον Λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε Αὐτός εἶναι ὁ διακαής μου πόθος.Στηριζόμενος εἰς τήν ἀγάπην σας καί τάς εὐχάς σας καί πρωτίστως εἰς τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ,, νά ἀγωνισθῶ μέ ὅλας μου τάς δυνάμεις κατά τῶν δυνάμεων τοῦ σκότους καί ὑπέρ τῆς ἑνότητος ὅλων ἐν τῇ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ. ΑΜΗΝ.