ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ

ΓΝΗΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΛΙΣ ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΚΑΙ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ» ῾Ιεραποστολικόν, ᾿Εποικοδομητικόν καί ᾿Αντιαιρετικόν φυλλάδιον --------------------------------------------------------------------------  ᾿Εκδίδεται ὑπό τοῦ Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς Κηρύκου τῆς ἀκαινοτομήτου Γνησίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὡς Παράρτημα τῆς «Ὀρθοδόξου Πνοῆς». Διεύθυνσις:  ᾿Επισκοπεῖον - ῾Ι. ῾Ησυχαστήριον ῾Αγ. Αἰκατερίνης,  Στρογγύλη   Τ.Κ. 194 00 - Κορωπί ᾿Αττικῆς - Τηλ. 60 20 176 - 97 01 083

        

᾿Αριθμ. Φύλλου  299       (῎Ετος  ΙΒ)     ΑΠΡΙΛ. 1997

ΜΙΑ ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.κ. ΑΝΔΡΕΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ ΑΠΟΣΤΑΤΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ

Τήν Κυριακήν τῶν Βαίων τοῦ προηγουμένου ἔτους 1996, ἑορτήν καί τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἡ Α.Μ. ὁ ᾿Αρχιεπίσκοπος ᾿Αθηνῶν καί πάσης ῾Ελλάδος κ. ᾿Ανδρέας, ἀπέστειλεν πρός τούς πέντε ἀποστατήσαντας ᾿Αρχιερεῖς τήν ὑπ᾿ ἀριθμ. Πρωτ. 2917/25.3.1996 βαρυσήμαντον ἐπιστολήν. Εἰς αὐτήν διαφαίνεται ὡς ἅριστα ἡ σύγχρονος ἐκκλησιαστική κατάστασις, ἡ ἀγωνία τοῦ Μακαριωτάτου διά τήν ἐν ἀγάπῃ καί ἀληθείᾳ ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, ἀλλά κυρίως τό μέγεθος τοῦ ἐγκλήματος τῶν πέντε ἀποστατῶν ᾿Αρχιερέων.     Παραθέτομεν τήν βαρυσήμαντον αὐτήν ἐπιστολήν καί ἄν θέλουν οἱ πέντε ἀποστάται ἀς τήν λάβουν ὑπ’ ὄψιν διά τόν καλόν ὅλων, διά τήν εἰρήνην τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πλέον ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἰδικήν τους διάθεσι νά μετανοήσουν καί ἐπιστρέψουν εἰς τήν ‘Εκκλησίαν.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος πράγματι ἐκουράσθη νά τούς γράφει καί νά τούς παρακαλεῖ ἀλλά καί πάλιν ὅπως φαίνεται ἀπό τήν παρατιθεμένην ἐπιστολήν ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, «βλέπων τόν ᾿Αναμάρτητον νά πλένῃ τούς πόδας τῶν μαθητῶν του, νά δέχεται εἰς τόν Κῆπο τῆς ᾿Αγωνίας τό φίλημα τοῦ προδότου, νά ραπίζεται, νά ἐμπτύεται καί νά ἀναρτᾶται ἐπί τοῦ Σταυροῦ», λαζἔλαβε «πολλήν δύναμιν καί παρά τό ἀσθενές τῆς σαρκός» τούς γράφει καί πάλιν.

Πόσο συγκινητικά εἶναι καί πόσην ἀγάπην κρύπτουν τά λόγια του:

«῏Ω ἀδελφοί, ὅταν συνειδητοποιήσῃ κανείς τοῦτο, ὅτι δηλαδή οἱ ἄπιστοι στρατιῶται δέν ἔσχισαν τότε τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ τό 1995, ὄχι ἄπιστοι στρατιῶται, ἀλλά ᾿Αρχιερεῖς ἔσχισαν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἀγωνίζονται καί τρέχουν στά δικαστήρια διά νά "μοιράσουν"  καί καταλάβουν τά ἀκίνητα, Μονές καί Ναούς, τί νά εἴπωμεν; Πῶς, ἀδελφοί, θά ἑορτάσωμεν Σταύρωσιν καί ᾿Ανάστασιν; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ψάλωμεν καί νά ὁμολογήσωμεν τό μήνυμα τῆς ᾿Αναστάσεως φέροντες τήν θανάσιμον ἁμαρτίαν τοῦ σχίσματος; ᾿Αδελφοί ὁ Χριστός ἀνέστη, ὁ Χριστός κατέλυσε τό κράτος τοῦ θανάτου, συνέτριψε τήν ἰσχύν τοῦ ῎Αδου, ἀλλά τό σημερινόν μῖσος, τό σχίσμα, ἀποτελοῦν εὐθεῖαν ἄρνησιν τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. ᾿Αδελφοί, σᾶς παρακαλῶ μετά δακρύων, ἐπιδείξατε ὀλίγην ἀγάπην. ᾿Αντλήσατε ἀγάπην ἀπό τήν λογχευμένην πλευράν τοῦ Κυρίου. Εἰς τί θά μᾶς ὠφελήσῃ ὁ Σταυρός καί ἡ ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου, ὅταν, ὡς ὁ ᾿Ιούδας προδίδωμεν, σταυρώνωμεν καί διαμελίζωμεν τό Σῶμα τοῦ Κυρίου; Μή πλανώμεθα ἀδελφοί, ἀλλά ἄς προσπαθήσωμεν νά ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα διακρίνωμεν καί τήν πλάνην. Διότι τό μῖσος σκοτίζει τόν ἄνθρωπον....».

Καί πάλιν γράφει καί ἐπαναλαμβάνει:

«Εἶναι εὔκολον πλέον, ἀδελφοί, διά τήν ῾Ιεράν Σύνοδον νά καταγνώσῃ ποινάς καθ᾿ ὑμῶν, δύσκολον, ὅμως, νά διορθωθῇ τό κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ἔγκλημά σας, ἐάν δέν τό θελήσητε σεῖς, οἱ ὁποῖοι τό ἐνεργήσατε. Θρηνοῦμε, πενθοῦμε καί κλαίομεν διά τήν πτῶσιν ὑμῶν καί διά τοῦτο μετά δακρύων σᾶς παρακαλῶ, ἄς σταθῶμεν ἐνώπιον τοῦ ᾿Εσταυρωμένου Κυρίου μας καί ἄς ἀντλήσωμεν ἀγάπην καί ταπείνωσιν ἐκ τοῦ καθημαγμένου ἀπό τούς ἥλους καί τήν λόγχην ἁγίου Σώματος Αὐτοῦ καί ἄς τόν παρακαλέσωμεν νά μᾶς παράσχῃ τήν δύναμιν νά σπογγίσωμεν καί τά αἵματα ἐκ τοῦ καθημαγμένου Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας Του, τό ὁποῖον  ἐπλήγωσε τό σχίσμα τοῦ 1995».

Παραθέτομεν ὁλόκληρον τό κείμενον τῆς ἐπιστολῆς:

                 

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΓΟΧ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ

Ἀριθμ. Πρωτ. 2917/25.3.1996                                       Κυριακή Βαίων 1996

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους:

κ. ΓΡΗΓΟΡΙΟΝ, κ. ΜΑΤΘΑΙΟΝ, κ. ΘΕΟΔΟΣΙΟΝ,

κ. ΤΙΤΟΝ καί κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΝ

Σεβασμιώτατοι

῾Ως ἄνθρωπος ἐκουράσθην νά σᾶς γράφω καί νά σᾶς παρακαλῶ, ἀλλά πάλιν ἐν ὄψει τῆς Μεγάλης ῾Εβδομάδος, βλέπων τόν ᾿Αναμάρτητον νά πλένῃ τούς πόδας τῶν μαθητῶν του, νά δέχεται εἰς τόν Κῆπο τῆς ᾿Αγωνίας τό φίλημα τοῦ προδότου, νά ραπίζεται, νά ἐμπτύεται καί νά ἀναρτᾶται ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἔλαβον πολλήν δύναμιν καί παρά τό ἀσθενές τῆς σαρκός σᾶς γράφω.

Βλέπω ἰδιαιτέρως τούς στρατιώτας νά μή τολμοῦν νά σχίσουν τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά νά λέγουν: "...πρός ἀλλήλους· μή σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλά λάχωμεν περί αὐτοῦ τίνος ἔσται, ἵνα ἡ γραφή πληρωθῇ ἡ λέγουσα, διεμερίσαντο τά ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καί ἐπί τόν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον" (᾿Ιω. ιθ', 24). ῏Ω ἀδελφοί, ὅταν συνειδητοποιήσῃ κανείς τοῦτο, ὅτι δηλαδή οἱ ἄπιστοι στρατιῶται δέν ἔσχισαν τότε τόν ἄρραφον χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ τό 1995, ὄχι ἄπιστοι στρατιῶται, ἀλλά ᾿Αρχιερεῖς ἔσχισαν τό Σῶμα τῆς ᾿Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἀγωνίζονται καί τρέχουν στά δικαστήρια διά νά "μοιράσουν"  καί καταλάβουν τά ἀκίνητα, Μονές καί Ναούς, τί νά εἴπωμεν;

Πῶς, ἀδελφοί, θά ἑορτάσωμεν Σταύρωσιν καί ᾿Ανάστασιν; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ψάλωμεν καί νά ὁμολογήσωμεν τό μήνυμα τῆς ᾿Αναστάσεως φέροντες τήν θανάσιμον ἁμαρτίαν τοῦ σχίσματος; ᾿Αδελφοί ὁ Χριστός ἀνέστη, ὁ Χριστός κατέλυσε τό κράτος τοῦ θανάτου, συνέτριψε τήν ἰσχύν τοῦ ῎Αδου, ἀλλά τό σημερινόν μῖσος, τό σχίσμα, ἀποτελοῦν εὐθεῖαν ἄρνησιν τῆς ᾿Αναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

᾿Αδελφοί, σᾶς παρακαλῶ μετά δακρύων, ἐπιδείξατε ὀλίγην ἀγάπην. ᾿Αντλήσατε ἀγάπην ἀπό τήν λογχευμένην πλευράν τοῦ Κυρίου. Εἰς τί θά μᾶς ὠφελήσῃ ὁ Σταυρός καί ἡ ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου, ὅταν, ὡς ὁ ᾿Ιούδας προδίδωμεν, σταυρώνωμεν καί διαμελίζωμεν τό Σῶμα τοῦ Κυρίου; Μή πλανώμεθα ἀδελφοί, ἀλλά ἄς προσπαθήσωμεν νά ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα διακρίνωμεν καί τήν πλάνην. Διότι τό μῖσος σκοτίζει τόν ἄνθρωπον. Δέν γνωρίζομεν ποῖος θά φύγη πρῶτος ἀπό αὐτόν τόν μάταιον κόσμον, ἀπό τόν ὁποῖον ὅμως ἐξαρτᾶται ἡ αἰωνιότης! Βεβαίως ὡς γεροντότερος καί ὡς ἀσθενής ἐγώ πρέπει νά φύγω πρῶτος, καί ἄν ἠδυνάμην θά ἠρχόμην καί εἰς ἕνα ἕκαστον προσωπικά. Διά τοῦτο καί κυρίως ἐν ὄψει τοῦ Σταυροῦ καί τῆς ᾿Αναστάσεως σᾶς γράφω καί σᾶς λέγω, ὅσα ὡς ἄνθρωποι μοί ἐπταίσατε νά εἶσθε καί ἐν τῷ νῦν καί ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι συγκεχωρημένοι, σᾶς παρακαλῶ δέ καί ὅσα ἡ ταπεινότης μου, ὡς ἄνθρωπος σᾶς ἔπταισα νά μέ συγχωρήσετε. Δι᾿ ὅσα, ὅμως, ἀδελφοί ἐπταίσατε κατά τῆς ᾿Εκκλησίας δέν εἶναι τῆς δυνατότητός μου νά συγχωρήσω. Τούς ἀλύτους δεσμούς τοῦ σχίσματος οὐδείς δύναται νά λύση παρά μόνον ἡ θεραπεία αὐτοῦ.

 ᾿Αδελφοί, ἄφετε πλέον τάς προφάσεις, ἄφετε τά περί "εἰκονομαχίας", διότι, ὅσα ἐπέβαλεν ἡ ἀκρίβεια καί ἡ οἰκονομία διά τήν ἀγάπην καί τήν ἑνότητα τῆς ᾿Εκκλησίας, τό ἐποιήσαμεν διά τῆς ὑπ᾿ ἀριθμ. 2566/23-1-1992 Ποιμαντορικῆς ᾿Εγκυκλίου. Καί ὅταν θά ἐπανέλθη ἡ ἀγάπη καί ἄλλας ᾿Εγκυκλίους σχετικάς δυνάμεθα νά ἐκδώσωμεν. ᾿Εγκυκλίους ὅμως καί ἀναθέματα ὑπαγορευόμενα  ὑπό τοῦ πονηροῦ, ὡσάν τήν τοιαύτην οὕτως ἀποδειχθεῖσαν "Β' ᾿Εγκύκλιόν" σας, δέν θά δεχθῶ. Μέ τήν ᾿Αγάπην καί τήν ᾿Αλήθειαν τοῦ Χριστοῦ εἶμαι ἕτοιμος τά πάντα νά ποιήσω, ἀδυνατῶ ὅμως νά συνεργήσω εἰς ἔργα μίσους,  εἰς ἀπάτας, βλασφημίας  καί ψεύδη.

Δυστυχῶς, δι᾿ ὑμᾶς ἀδελφοί, διότι αἱ ἀποφάσεις  σας πέραν τοῦ ὅτι δέν προέρχονται ἀπό ἁρμόδιον ᾿Εκκλησιαστικόν ῎Οργανον, ὅπερ ἡ ῾Ιερά Σύνοδος, ἡ Κανονική καί ᾿Ορθόδοξος, δέν ἔχουν καί κανέν ἀπολύτως κανονικόν ἔρεισμα. ᾿Αντιθέτως, συνεπάγονται δι᾿ ὑμᾶς τό ἀδίκημα τῆς συνωμοσίας, φατρίας καί τυρείας διά τά ὁποῖα οἱ ῾Ιεροί Κανόνες 18ος τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς καί ὁ 34ος τῆς ΣΤ' τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου (τῆς ἐν Τρούλλῳ) ὁρίζουν: "ἐκπιπτέτωσαν (οὗτοι) πάντη τοῦ οἰκείου βαθμοῦ".

᾿Ιδού πάλιν τί διαγορεύουν οἱ σχετικοί ῾Ιεροί Κανόνες:

῾Ο 18ος τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς: "Τό τῆς συνομωσίας, ἤ φατρίας ἔγκλημα, καί παρά τῶν ἔξω νόμων πάντη κεκώλυται, πολλῷ δέ μᾶλλον τῇ τοῦ Θεοῦ ᾿Εκκλησίᾳ τοῦτο γίνεσθαι ἀπαγορεύειν προσήκει. Εἴ τινες τοίνυν Κληρικοί ἤ μονάζοντες εὑρεθεῖεν, ἤ συνομνύμενοι ἤ φατριάζοντες, ἤ κατασκευάς τυρεύοντες ᾿Επισκόποις ἤ Συγκληρικοῖς, ἐκπιπτέτωσαν πάντη τοῦ οἰκείου βαθμοῦ". ᾿Ανάγνωθι ταῦτα καί εἰς τόν 34ον τῆς ΣΤ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

᾿Αδελφοί διεσαλεύσατε ὁλόκληρον τήν ἔννομον καί κανονικήν τάξιν τῆς ᾿Εκκλησίας, διά ποῖον λόγον; Καί μόνον πού συνελάβατε εἰς τήν σκέψιν καί πρόθεσίν σας τό τῆς συνωμοσίας καί φατρίας ἔγκλημα καταδικάζεσθε. ᾿Από τήν στιγμή δέ πού τό ἐκτελέσατε καί λάβατε τάς δῆθεν "ἀποφάσεις" σας, τό ἀδίκημα εἶναι ὠλοκληρωμένον ἐκκλησιαστικόν ἔγκλημα, τοῦ ὁποίου καρπός θανάσιμος δι᾿ ὑμᾶς ὑπῆρξε τό σχίσμα σας.

Δυστυχῶς, προκειμένου νά δώσετε "κῦρος" εἰς τήν ΑΚΥΡΟΝ καί ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΝ "ἀπόφασίν" σας τῆς 10/23-5-95 καί νά καλύψετε τό τετελεσμένον ἐκκλησιαστικόν σας ἔγκλημα τῆς συνωμοσίας, φατρίας καί τυρείας, συμπήξατε νέαν "θρησκευτικήν Κοινότητα" μέ ἕδραν τήν Μητρόπολιν ᾿Αττικῆς καί ἐγκαινιάσατε νέον Πρωτόκολλον, νέαν σφραγίδα, αὐτοαπεκλήθητε "Σύνοδος" καί "᾿Εκκλησία" μέ ἀποτέλεσμα ὅλα αὐτά νά ἔχουν ἕνα μόνον πραγματικόν ἀποτέλεσμα: Τήν ἐπισημοποίησιν τοῦ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ ὑμῶν τῶν πέντε ᾿Επισκόπων, ἀφοῦ καί ἠθελημένα καί προμελετημένα ἀπεκόπητε ἀπό τήν Κανονικήν ἑνότητα καί τήν εὐταξίαν τῆς ᾿Εκκλησίας.

Δυστυχῶς αὐτή εἶναι ἡ πραγματικότης, τήν ὁποίαν καλεῖσθε νά συνειδητοποιήσετε. ῾Ημεῖς ἐν προκειμένῳ οὐδέν ἄλλο πράττομεν, εἰ μή νά σᾶς βοηθήσωμεν νά διαπιστώσετε τά ἀνωτέρω, διότι ἀπό τό σημεῖο αὐτό, τῆς διαπιστώσεως, ἐλπίζει κανείς νά προέλθῃ καί ὁ πόθος τῆς διορθώσεως. Αὐτός, ναί εἶναι καί ὁ λόγος πού σᾶς γράφω καί αὐτήν τήν ἐπιστολήν μου, ἡ ὁποία εὑρίσκεται εἰς ἀδιάσπαστον ἑνότητα καί ἀκολουθίαν μεθ᾿ ὅλων τῶν προηγηθεισῶν. Εἶναι εὔκολον πλέον, ἀδελφοί, διά τήν ῾Ιεράν Σύνοδον νά καταγνώσῃ ποινάς καθ᾿ ὑμῶν, δύσκολον, ὅμως, νά διορθωθῇ τό κατά τῆς ᾿Εκκλησίας ἔγκλημά σας, ἐάν δέν τό θελήσητε σεῖς, οἱ ὁποῖοι τό ἐνεργήσατε.

Θρηνοῦμε, πενθοῦμε καί κλαίομεν διά τήν πτῶσιν ὑμῶν καί διά τοῦτο μετά δακρύων σᾶς παρακαλῶ, ἄς σταθῶμεν ἐνώπιον τοῦ ᾿Εσταυρωμένου Κυρίου μας καί ἄς ἀντλήσωμεν ἀγάπην καί ταπείνωσιν ἐκ τοῦ καθημαγμένου ἀπό τούς ἥλους καί τήν λόγχην ἁγίου Σώματος Αὐτοῦ καί ἄς τόν παρακαλέσωμεν νά μᾶς παράσχῃ τήν δύναμιν νά σπογγίσωμεν καί τά αἵματα ἐκ τοῦ καθημαγμένου Σώματος τῆς ᾿Εκκλησίας Του, τό ὁποῖον  ἐπλήγωσε τό σχίσμα τοῦ 1995.

᾿Αδελφοί, ἄν μή ἀμελήσωμεν ταῦτα, διότι τότε εἰς οὐδέν θά μᾶς ὠφελήσῃ ὁ Σταυρός καί ἡ ᾿Ανάστασις τοῦ Κυρίου. ῞Οθεν, ἄς σταυρωθῶμεν καί ἡμεῖς διά νά μᾶς ἀναστήσῃ ὁ Κύριος καί ἐν καινότητι ζωῆς περιπατήσωμεν.

                             

᾿Από καρδίας εὐχόμενος ΚΑΛΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ

                                           διατελῶ τῇ ἐν Χριστῷ ᾿Αγάπῃ.

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

+ ῾Ο ᾿Αθηνῶν καί Πάσης ῾Ελλάδος

ΑΝΔΡΕΑΣ